Astma wysiłkowa – objawy i leczenie ataków astmy powysiłkowej

Proszę wypełnić formularz i wybrać formę prezentacji wyników

Wyczyn, zawodnicy, trenerzy

Antrim Coast Half Marathon Listy startowe:M Mo Farah GBR 59:32Ben Connor GBR 61:12Scott Overall GBR 61:25 KLily Partridge GBR 70:12Samantha Harrison GBR 71:44Ann-Marie McGlynn IRL 72:12…

Blogi Treningowe

Środa 09.09.2020Maratońskie2,5km + 2×100 + Gr7' + 10km 36:05 + 1,4km 9km ~3:39 + ostatni 3:20 NIetypowo pobiegałem dwa akcenty dzień po dniu. Z musu, bo normalnie bym to maratońskie tempo…

Blogi Treningowe

Sewer – 2:59,0 (M30) Dorzucę swoje trzy grosze. Długo się zbierałem do tego, ciągle mi coś przeszkadzało. Od pół roku mój ‘trening’ to lipa w porównaniu do poprzednich 3 lat. Może opiszę na…

Buty, odzież

Jeśli oczekujesz jeszcze potwierdzenia to masz i ode mnie: Ultraboost. Skoro mało biegałeś w Bostonach i nie jesteś zaawansowany treningowo to na razie nie są buty dla Ciebie na dystans…

Blogi Treningowe

http://www.bieganie.pl/img/blogi/blog_treningn.png (44) PtPlan: WB1 12km + podbiegi Realizacja: 11km, średnio 5:21min/km, biegło mi się kijowo ciężko, jak też czułem się zmęczony…

Zdrowie

Weź jakiś stoperan czy cóś…

Buty, odzież

Zbyt ogólne pytanie. Do biegania crossów w lesie wystarczą buty na szosę. Na maraton górski, zależy od indywidualnych preferencji, nawierzchni, na której będzie maraton rozgrywany, czyli od pasma…

Wyczyn, zawodnicy, trenerzy

To nie jest doping techniczny, tylko świetnie dopracowane tłumienie wstrząsów (można to nazwać amortyzowaniem, opóźnieniem itp.), które dzięki płytce daje znacznie większą powierzchnię czynną…

Trening

Ja też po bardzo mocnej robocie nie roluję i nie rozciągam, bo mięsień jest uszkodzony i nie chcę pogłębiać. Roluję się za to pobudzająco prawie przed każdym treningiem plus jakaś krótka mobilność…

Blogi Treningowe

5km po 5'30 nie ma nic lepszego od piwka grzanego. https://i.imgur.com/nYOi97b.jpg całkiem spoko. w ogóle nie czułem jakiegoś osłabienia związanego z przeziębieniem. biegło się…

Metoda Buteyko to sposób na astmę, nieżyt nosa, POChP, mukowiscydozę

Zjawisko nadmiernego nawykowego oddychania przez dorosłych i dzieci z astmą jest bardzo dobrze udokumentowane. Cechami charakterystycznymi takiego oddychania są:

• oddychanie przez usta • oddychanie górną częścią klatki piersiowej • słyszalny oddech

• widoczne ruchy oddechowe podczas spoczynku

Nawyk nadmiernego oddychania powoduje zaburzenie równowagi gazów we krwi oraz ochłodzenie i wysuszenie dróg oddechowych, co wywołuje takie objawy jak kaszel, świszczący oddech i duszności.

Nauczenie dorosłych i dzieci jak na stałe przestawić się na oddychanie nosem i jak zmniejszyć objętość oddechową prowadzi do widocznej redukcji objawów i znacznej poprawy jakości życia.

Ponadto badania kliniczne nad metodą Buteyko udowodniły, że po jej zastosowaniu pacjenci zredukowali ilość stosowanych sterydów wziewnych o połowę.

Obecnie istnieje 19 badań klinicznych potwierdzających skuteczność metody Buteyko w kontroli astmy, w tym jedno przeprowadzone w szpitalu Limerick w Irlandii przez Patricka McKeown.

TUTAJ zobaczysz całą listę badań potwierdzających skuteczność metody Buteyko jako sposobu na astmę.

Drogi oddechowe astmatyków mają tendencje do zwężania się z powodu połączenia takich czynników jak skurcz mięśni gładkich, zwiększone wydzielanie śluzu i stan zapalny.

Zwężenie dróg oddechowych wywołuje odczucie braku powietrza, co uruchamia mechanizm kompensujący w postaci zwiększenia częstotliwości oddychania i objętości oddechowej.

Pojawiająje się wówczas odczucie braku powietrza może często prowadzić do przejścia z oddychania nosem na oddychanie ustami.

Logicznym jest fakt, że zwężenie dróg oddechowych i oskrzeli zwiększa objętość oddechową.

Jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę także z odwrotnego mechanizmu, czyli tego że zwiększona objętość oddechowa powoduje zwężenie dróg oddechowych. Jest to zjawisko sprzężenia zwrotnego.

Osoba chora na astmę (dorosły lub dziecko) oddycha nadmiernie ponieważ czuje niedobór powietrza. Jednak taki oddech zwęża drogi oddechowe, co z kolei jeszcze bardziej utrudnia nabieranie powietrza.

Poniższe informacje opisują wpływ przewlekłej hiperwentylacji na astmę oraz skuteczność metody Buteyko w kontroli tej choroby w naturalny i prosty sposób.

Podręczniki medycyny podają, iż normalna objętość oddechowa dorosłego wynosi 4-6 litrów na minutę. Jednak u astmatyków wynosi ona 10-15 litrów na minutę. Normalny oddech w czasie spoczynku jest cichy, przeponowy i przez nos. Astmatycy z kolei często oddychają przez usta, zbyt ciężko, ponadto regularnie wzdychają i pociągają nosem.

Według badania przeprowadzonego przez Hallani w 2008r. opublikowanego w European Respiratory Journal, astmatycy mają większe tendencje do oddychania ustami niż osoby zdrowe.

Jest to czynnik, który może w dużym stopniu nasilać objawy astmy.

Oddychanie przez usta zmniejsza również wydolność płuc w przypadku łagodnej astmy i odgrywa rolę w patogenezie ostrego nasilenia chorobyi.

Typowymi przykładami wpływu zwiększonej objętości oddechowej na wystąpienie objawów astmy są: śmiech, stres i ćwiczenia fizyczne. Często mówi się, że śmiech jest najlepszym lekarstwem, jednak astmatycy po ataku śmiechu często doświadczają kaszlu i świszczącego oddechu.

W 2005 Amerykańskie Stowarzyszenie Chorób Klatki Piersiowej opublikowało artykuł pod tytułem ‘Astma to nie żart’ii. Badacze odkryli, że śmiech był drugim po ćwiczeniach fizycznych, najczęściej występującym wyzwalaczem astmy i dotyczył 56% astmatyków.

Mimo, iż nie stwierdzono bezpośredniej przyczyny, z powodu której śmiech wywoływał ataki astmy, badacze podejrzewają hiperwentylację. Duże wdechy nabierane w trakcie śmiechu mogą usuwać nadmiar dwutlenku węgla oraz wysuszać i ochładzać drogi oddechowe, co powoduje zwężenie dróg oddechowych i ich nadwrażliwość.

W 2012 organizacja GINA (Global Initiative for Asthma) w raporcie na temat globalnych strategii kontroli astmy rozpoznała, że przeżywanie ekstremalnych emocji w postaci ‘śmiechu, płaczu, złości i lęku może prowadzić do hiperwentylacji i hipokapnii, a w rezultacie do zwężenia dróg oddechowych’iii.

Wielu badaczy potwierdziło odwrotnie proporcjonalną zależność pomiędzy czasem wstrzymania powietrza i objętością oddechową.

Przez ostatnie 15 lat Patrick McKeown badał objętość oddechową tysięcy astmatyków, mierząc ich pauzę kontrolną (PK). W przypadku łagodnej astmy PK wynosi około 20s., umiarkowanej PK wynosi 15s., a przy ostrej astmie PK jest poniżej 10 s.

Pomiar ten został stworzony przez prof. Buteyko i jest podstawowym narzędziem diagnostycznym w jego metodzie.

ZMIERZ SWOJĄ PAUZĘ KONTROLNĄ

Im krótszy czas wstrzymania oddechu tym większa objętość oddechowa i wywołane przez nią zwężenie dróg oddechowych. Każdorazowy wzrost pauzy kontrolnej o 5s. wiąże się ze zmniejszeniem objawów astmy wysiłkowej, redukcją kaszlu, świszczącego oddechu, duszności i ucisku w klatce piersiowej we wszystkich postaciach nasilenia astmy.

Podobnie jak Buteyko, japoński uczony Nishino uznał wstrzymywanie oddechu jako jedną z najlepszych metod wywołujących odczucie duszności. Stwierdził również, że test wstrzymania oddechu podaje wiele informacji na temat początku i długości trwania problemów z oddychaniem.iv.

Wydział fizjoterapii na uniwersytecie w Szeged na Węgrzech przeprowadził badanie określające związek pomiędzy czasem wstrzymania powietrza i wynikami sportowymi u pacjentów chorych na mukowiscydozę. Przebadano 18 osób z różnym nasileniem choroby.

Badacze stwierdzili, że istnieje silna korelacja pomiędzy czasem wstrzymania powietrza i VO2max (pułapem tlenowym). Im pacjenci mieli krótszy czas wstrzymania powietrza, tym też mieli niższy pułap tlenowy.

Wynika z tego, że czas wstrzymania powietrza może być przydatnym wskaźnikiem tolerancji wysiłkowej u osób z mukowiscydoząv.

Wyniki innego badania na 13 pacjentach z ciężką astmą wykazały, że nasilenie duszności, częstotliwość oddechowa i czas wstrzymania powietrza korelują z nasileniem obstrukcji w przepływie powietrzavi.

Jedną z podstaw metody Buteyko jest przejście na oddychanie nosem. Dzięki ćwiczeniom na odetkanie nosa oraz zmniejszeniu objętości oddechowej osoby chore na astmę odczuwają ogromną ulgę.

Dowodzi tego badanie przeprowadzone w szpitalu w Limerick na wydziale otolaryngologicznym, które miało na celu określić skuteczność metody Buteyko w przypadku nieżytu nosa i astmy.

Wyniki wykazały 75-80% poprawę w drożności nosa, która utrzymały się przez 3 miesiące do czasu badania kontrolnego o ile pacjenci wykonywali zalecone im ćwiczeniavii.

W dokumencie opublikowanym w American Review of Respiratory Disease badano korzystny wpływ oddychania nosem w przypadku astmy wysiłkowej. Podczas badania zaobserwowano, że kiedy astmatycy dostali instrukcje, by oddychali naturalnie, większość z nich zaczęła spontanicznie oddychać ustami.

Naukowcy odkryli, że oddychanie przez usta w trakcie wysiłku fizycznego powodowało zwężenie dróg oddechowych. Natomiast kiedy poproszono badanych o oddychanie tylko przez nos w trakcie ćwiczeń, astma wysiłkowa nie pojawiała się.

Badanie podsumowano tymi słowami: ‘nosowa i ustna cześć gardła odgrywają ważną rolę w zjawisku zwężenia oskrzeli wywołanym wysiłkiem’viii.

Opublikowano jeszcze jedno badanie porównujące wpływ oddychania nosem i ustami na astmę wysiłkową. Badacze Mangla i Menon obserwowali 15 pacjentów, którzy mieli oddychać tylko przez nos.

Odkryto, że ‘powysiłkowe zwężenie oskrzeli było zdecydowanie mniejsze w przypadku oddychania przez nos w trakcie ćwiczeń fizycznych w porównaniu z oddychaniem przez usta, co sugeruje korzystne efekty oddychania nosem’ix.

Ćwiczenia oddechowe, które polegają na normalizacji objętości oddechowej cieszą się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem. W 2012 Brytyjskie Stowarzyszenia Chorób Klatki Piersiowej opublikowało wytyczne na temat astmy, w których można przeczytać, że ‘technika oddechowa Buteyko może pomagać pacjentom w kontrolowaniu objawów astmy’x.

Badania przeprowadzone nad skutecznością metody Buteyko w przypadku kontroli astmy wykazały:

• 80-90% zmniejszenie potrzeby korzystania z leków rozszerzających oskrzela
• 50% zmniejszenie potrzeby używania kortykosterydów bez obniżenia wydolności płuc u osób badanychxi

Metody Buteyko mogą uczyć się dzieci powyżej 5 roku życia i wszyscy dorośli bez względu na to jak nasilone są ich objawy astmy. Oddychanie przez nos i zmniejszenie objętości oddechowej są często ignorowane w leczeniu astmy, a są to niezbędne elementy powrotu do zdrowia i odzyskania kontroli nad tą chorobą.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest ogólnym terminem na szereg chorób układu oddechowego włączając w to rozedmę płuc i zapalenie oskrzeli.

Mimo iż w przypadku POChP dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia dolnych dróg oddechowych oraz pęcherzyków płucnych, większość chorych (60-70%) jest w stanie do pewnego stopnia zaradzić obturacji dróg oddechowych, jeśli jest ona odwracalna.

Trudności oddechowe, które wynikają ze zwężenia dróg oddechowych w tym przypadku nie są wywołane uszkodzeniem tkanek płuc, lecz połączeniem takich czynników jak: stan zapalny, zwiększona ilość śluzu i zwężenie mięśni gładkich w drogach oddechowychxii.

Jeśli obturacja dróg oddechowych jest odwracalna to pomocne będą zarówno lekarstwa jak i inne terapie, do których należy metoda Buteyko.

Tradycyjnie metoda Buteyko była wykorzystywana w przypadku astmy, w której również występowała obstrukcja dróg oddechowych.

Do dnia dzisiejszego przeprowadzono 19 badań klinicznych badających skuteczność metody Buteyko w zatrzymywaniu tej choroby.

Ich wyniki wykazały znaczną poprawę w jakości życia pacjentów, redukcję objawów astmy takich jak: kaszel i świszczący oddech oraz zmniejszenie potrzeby zażywania leków na astmę.

Przez ostatnie 15 lat w Buteyko Clinic International z powodzeniem stosowaliśmy metodę Buteyko także w przypadku POChP. Metoda Butyko jest skuteczna w przypadku odwracalnej obturacji dróg oddechowych.

Zatem osoby, których drogi oddechowe wykazują większą tendencję do odwracalnej obturacji dróg oddechowych odczują silniejszą poprawę. Jeśli odczuwasz znaczną ulgę po zastosowaniu leku doraźnego, metoda Buteyko będzie dla ciebie pomocna.

Z drugiej strony, jeśli po zastosowaniu leku na astmę lub POChP (sterydu lub leku doraźnego) nie odczuwasz poprawy, wówczas szanse, że metoda Buteyko ci pomoże są mniejsze.

Metoda Buteyko polega na permanentnym przestawieniu się z oddychania ustami na oddychanie nosem oraz wykonywaniu ćwiczeń oddechowych polegających na znormalizowaniu objętości oddechowej.

Kiedy oddychanie staje się bardziej wydajne, odczucie duszności w trakcie spoczynku i aktywności fizycznej się zmniejsza.

Ponadto objawy takie jak kaszel, świszczący oddech i ucisk w klatce piersiowej także się zmniejszają.

Głównym testem oddechowym w metodzie Buteyko jest pomiar pauzy kontrolnej. Badania wykazały korelację pomiędzy długością wstrzymania powietrza i nasileniem POChP. W jednym z nich obserwowano 35 pacjentów z chorobami układu oddechowego (18 astmatyków i 17 chorych na POChP) .

U osób chorych na POChP czas wstrzymania powietrza był znacznie niższy niż u pozostałych, co pozytywnie korelowało z wynikami spirometrii włączając FVC (czyli nasiloną pojemność życiową – forced vital capacity) oraz FEV1 (nasiloną pierwszosekundową objętością wydechową)xiii.

Celem metody Buteyko jest poprawa wzorców oddechowych, czego wskaźnikiem jest wzrost pauzy kontrolnej. Jej każdorazowy wzrost o 5s. wiąże się ze zmniejszeniem trudności oddechowych oraz większą kontrolą POChP.

Oddychanie przez nos ma ogromne znaczenie dla chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, gdyż poprawia wymianę gazową w płucach. Oddychanie przez nos powoduje, że powietrze dociera do dolnych płatów płuc, które z powodu grawitacji są lepiej ukrwione.

Jednak podczas oddychania przez usta powietrze dociera głównie do górnych płatów płuc. Oddychanie przez nos jest zatem konieczne, jeśli chcemy przekierować powietrze do dolnych płatów płuc.

Prawidłowy stosunek wentylacji do perfuzji oznacza lepsze rozprowadzenie krwi w płucach i jest niezbędny, jeśli chcemy zmniejszyć ryzyko zapalenia płuc, oraz zapewnić większy pobór tlenu w tętnicach oraz lepszą wymianę gazową.

Poza utrzymaniem odpowiedniego stosunku wentylacji do perfuzji powolne oddychanie przez nos podnosi stężenie tlenku azotu. Gaz ten spełnia szereg funkcji w płucach, między innymi rozszerzając drogi oddechowe i sterylizując wdychane powietrze.

Oddychanie metodą Buteyko pomaga w lepszej wymianie gazowej w przypadku mukowiscydozy. Jest to choroba, która głównie atakuje układ oddechowy, pokarmowy i rozrodczy. Rozwija się na skutek zmian genetycznych (mutacji) w genie kodującym białko CFTR (ang. Cystic Fibrosis Transmembrane Conductance Rebulator), który odpowiada za przepływ jonów soli oraz wody przez błony ciała.

W mukowiscydozie funkcje białka CFTR ulegają upośledzeniu i dochodzi do zaburzenia gospodarki transportu elektrolitów. Prowadzi to wytwarzania zbyt gęstego śluzu we wszystkich narządach posiadających gruczoły śluzowe (głównie w układzie oddechowym, pokarmowym i rozrodczym). Powstały śluz blokuje przepływ jonów i wody głównie w komórkach nabłonka, które wyścielają m.in.

płuca, trzustkę i układ pokarmowy.

Główną komplikacją w przypadku mukowiscydozy są problemy z oddychaniem i ogólną wydolnością płuc z powodu nadmiernej ilości śluzu pokrywającego drogi oddechowe.

Do tej pory przeprowadzono wiele badań na temat różnych mechanizmów poprawiających wymianę gazową u chorych na mukowiscydozę.

Metoda Buteyko może okazać się skutecznym narzędziem w łagodzeniu objawów tej choroby i poprawie wydolności płuc.

Badanie przeprowadzone na Ohio State University wykazało, że 100% pacjentów chorych na mukowiscydozę cierpi z powodu przewlekłej hiperwentylacji pęcherzykowej, która wywołuje uszkodzenia płuc.

Przy pogarszających się parametrach oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą, wzrasta rozregulowanie pracy genu CFTR.

Przewlekła hiperwentylacja generuje wachlarz zmian patologicznych we wszystkich niezbędnych do życia organach, a niektórymi ze spodziewanych efektów są: hipoksja w komórkach, zmniejszona perfuzja i zmniejszenie odporności układu immunologicznegoxiv.

Mówiąc o hiperwentylacji należy wspomnieć efekt Bohra. Polega on na tym, że kiedy ‘stężenie dwutlenku węgla we krwi się zmniejsza, hemoglobina nie uwalnia odpowiednich ilości tlenu, więc ciało nie wytwarza wówczas prawidłowych ilości energii, dwutlenku węgla i wody’xv.

Wynika z tego, że odpowiedni poziom CO2 we krwi jest niezbędny dla dotlenienia organów, układów i mięśni w ciele.

U chorych na mukowiscydozę nadmierne oddychanie sieje jeszcze większe spustoszenie w postaci zbliznowacenia płuc, tym samym zmniejszając ich wydolność i nasilając objawy choroby.

Zatem logicznym będzie tu wniosek, że trening oddechowy metody Buteyko, który zwiększa dotlenienie ciała i jest nieinwazyjny dla dróg oddechowych może być bardzo pomocy w przypadku leczenia hiperwentylacji obecnej w mukowiscydozie oraz redukcji wywołanych przez nią objawów.

Astma wysiłkowa. Objawy i naturalne metody leczenia

Mój 12-letni wnuk cierpi na astmę wysiłkową; pod innymi względami jest zdrowy. Czy istnieją metody naturalne, które mogłyby mu pomóc?

02 styczeń 2015 Artykuł na: 6-9 minut

Astma wysiłkowa, czasem nazywana powysiłkowym skurczem oskrzeli, jest medycznym określeniem świstów i bardzo znacznego skrócenia oddechu, które pojawiają się po podjęciu aktywności fizycznej. Cierpi na nią ok. 90% osób z astmą przewlekłą i ok. 10% osób w populacji ogólnej.

Leczenie astmy oskrzelowej polega na regularnym podawaniu leków przeciwzapalnych (glikokortykosteroidów wziewnych) oraz leków rozszerzających oskrzela (beta-mimetyków). Mogą one jednak nie zadziałać albo wywołać przykre działania niepożądane, jak zaburzenia żołądkowe, wysuszenie gardła, problemy ze snem, drżenia mięśni i przyspieszenie akcji serca.

Dobra wiadomość jest taka, że coraz więcej badań dowodzi, że w leczeniu astmy ważną rolę odgrywają czynniki dietetyczne, a suplementacja i zmiana stylu życia dają obiecujące rezultaty.

Ale jeśli wnuk jest pod opieką specjalisty, przed wdrożeniem terapii uzupełniającej lub alternatywnej powinien zasięgnąć porady. Doświadczony naturoterapeuta pomoże ustalić właściwe dawkowanie i będzie monitorował efekty leczenia.

Metody warte rozważenia przedstawiamy poniżej.

Porady dla pacjentów z astmą wysiłkową

• Wybierz sport nienasilający objawów chorobowych, taki jak piłka nożna, tenis, golf, pływanie. Z reguły aktywność o zmiennym tempie daje chwilę odpoczynku, co pozwala ustabilizować rytm oddychania.
• Intensywność wysiłku zwiększaj powoli. Kiedy zaczynasz czuć duszność, zwolnij albo przerwij i wykonaj ćwiczenia rozciągające. Stopniowo zwiększaj intensywność wysiłku do akceptowalnego poziomu.
• Staraj się oddychać przez nos zamiast przez usta – nie tylko podczas ćwiczeń, ale zawsze. Istnieją dowody, że oddychanie ustami jest przyczyną astmy wysiłkowej.

Kwasy omega-3

Kwasy omega-3 wykazują działanie przeciwzapalne. Wiele badań dowodzi, że mogą one także łagodzić objawy astmy. Szczególnie przydatny jest kwas eikozapentaenowy (EPA) oraz dokozaheksaenowy (DHA), występujące w tłustych rybach morskich, takich jak łosoś czy makrela.

W 3-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo, przeprowadzonym na grupie pacjentów z astmą przewlekłą wysiłkową, stwierdzono, że u pacjentów przyjmujących kapsułki z olejem rybim zawierającym 3,2 g EPA oraz 2 g DHA funkcjonowanie płuc znacząco się poprawiło, a objawy astmy wysiłkowej całkowicie ustąpiły. Ponieważ dawki stosowane w tym badaniu były stosunkowo wysokie, można zacząć przyjmowanie od dawek mniejszych i poprzestać na nich, jeśli okażą się skuteczne.

W innym badaniu oceniano skuteczność lyprinolu – unikatowego suplementu zawierającego kwasy omega-3 uzyskiwane z nowozelandzkiego omułka zielonowargowego (dostępny w sklepach internetowych). Rezultaty tego badania również były imponujące – stan zapalny w drogach oddechowych zmniejszył się, funkcjonowanie płuc poprawiło, a objawy astmy złagodniały.

Sugerowane dawkowanie: 1-1,2 g albo 3 kapsułki lyprinolu.

Witamina C

Niektórzy naukowcy uważają, że astma wysiłkowa może być spowodowana nadmiernym wytwarzaniem wolnych rodników, a więc antyoksydanty, jak np. witamina C, mogą być przydatne dla pacjentów dotkniętych tą chorobą.

Niedawna metaanaliza (analiza porównująca wyniki wielu badań), opublikowana na łamach ‘British Medical Journal’, wykazała, że przyjęcie witaminy C przed planowanym wysiłkiem fizycznym znacząco łagodzi objawy astmy wysiłkowej.

Sugerowane dawkowanie: 1-2 g na godzinę przed wysiłkiem.

Obiecujące rezultaty daje również spożywanie beta-karotenu, karotenoidu o działaniu antyoksydacyjnym (obecnego w zielonych warzywach, takich jak szpinak czy brokuły, jak również w warzywach pomarańczowych, takich jak marchew i słodkie ziemniaki) oraz likopenu (znajdującego się w czerwonych i różowych owocach, takich jak pomidory, arbuzy czy grejpfruty).

Izraelscy naukowcy odkryli, że spożywanie 64 mg karotenu (w tym badaniu uzyskanego z glonów z rodzaju Dunaliella) przez tydzień zapobiegło objawom astmy wysiłkowej u ponad połowy z 38 badanych pacjentów. Ten sam zespół odkrył również, że codzienne przyjmowanie 30 mg likopenu złagodziło objawy astmy u 55% pacjentów z astmą wysiłkową.

Sugerowane dawkowanie: 5000 j.m. mieszanki karotenoidów.

Istnieją również dowody, że dieta o dużej zawartości soli nasila objawy astmy wysiłkowej, dlatego eliminacja nadmiaru tej substancji może złagodzić objawy choroby.

W badaniu, w którym oceniano wpływ zawartości soli w diecie na funkcjonowanie płuc i nasilenie astmy wysiłkowej, stwierdzono, że zawartość soli w diecie nie wpłynęła na funkcjonowanie płuc w grupie kontrolnej, ale dieta niskosodowa poprawiała stan pacjentów z astmą wysiłkową, podczas gdy dieta wysokosodowa nasilała objawy ich choroby. Zmiany były zauważalne zarówno podczas wysiłku, jak i po jego zakończeniu.

Pozytywny wpływ na astmę wysiłkową ma również joga. Niedawne badania nad wpływem jogi na stan zdrowia dzieci cierpiących na astmę wysiłkową wykazały, że objawy choroby zanikają po trzech miesiącach uprawiania tych ćwiczeń dwa razy w tygodniu.

tagi:

• płuca
• dziecko
• ruch
• więcej tagów

Astma wysiłkowa – co musisz o niej wiedzieć? – FindAir Blog

Astma wysiłkowa jest szczególnym typem astmy oskrzelowej, który występuje głównie u dzieci i młodzieży. Objawy pojawiają się głównie w trakcie wykonywania wysiłku fizycznego lub po jego zakończeniu. Charakterystyczne symptomy to uciążliwy kaszel, duszności oraz odczuwalna ciężkość w klatce piersiowej. W celu jej zdiagnozowania lekarz wykonuje próbę wysiłkową.

Przyczyny występowania astmy wysiłkowej

Niewystarczające ogrzanie powietrza w jamie ustnej powoduje zwiększony przepływ krwi przez oskrzela. Skutkiem tego jest powstanie obrzęku w tym obszarze. Kurczenie naczyń krwionośnych prowadzi do utrudnienia bądź uniemożliwienia przepływu powietrza.

Występuje wtedy atak astmy, który nie powoduje zmian zapalnych. Objawy tak jak już wcześniej było wspomniane najczęściej występują w trakcie wysiłku fizycznego bądź kilka minut po.

Zdarza się jednak, że pojawiają się one nawet do kilku godzin po jego zakończeniu.

Jakie są charakterystyczne symptomy astmy wysiłkowej?

Najczęściej pojawiające się objawy:

• Tymczasowe i odwracalne duszności,

• Uczucie ciężaru w obszarze klatki piersiowej,

• Spadek wydolności fizycznej.

Dolegliwości najczęściej przechodzą samoistnie lub po zażyciu odpowiedniego i rozkurczającego oskrzela leku. Jeżeli osoba, która wykonuje wysiłek fizyczny oraz jest poddana wysokim stężeniom np. pyłków roślinnych, wtedy duszności mogą występować częściej.

Zobacz również: Astma i sport

Co robić, aby unikać ataków astmy wysiłkowej?

Można wyróżnić kilka sposobów, które pozwolą nam zmniejszyć nasilenie lub zniwelować napady astmy. Jednym z najbardziej popularnych jest wykonanie krótkiej (10 minutowej) rozgrzewki przed rozpoczęciem ćwiczeń.

Ważny jest również odpoczynek po wykonaniu zaplanowanych aktywności.

Osoby, które zmagają się z problemem astmy, nie powinny wykonywać żadnych ćwiczeń przy niskiej temperaturze lub w czasie okresów, gdy zanieczyszczenia powietrza są na wysokim poziomie.

Astma wysiłkowa – przyczyny, leczenie. Jak ją rozpoznać?

Astma wysiłkowa to rzadko występująca odmiana dychawicy, w przebiegu której objawy pojawiają się jedynie w trakcie wysiłku fizycznego lub po jego zakończeniu. Jak wygląda diagnostyka w przypadku astmy wysiłkowej i jak poradzić sobie z tą chorobą?

Co to jest astma wysiłkowa?

Astma wysiłkowa to rzadko występujący rodzaj dychawicy, najczęściej dotyczący dzieci i nastolatków. Co ciekawe, powysiłkowe nadmierne skurcze oskrzeli pojawiają się także u blisko 90% osób z przewlekłą astmą oskrzelową.

W diagnostyce stosuje się tak zwaną próbę wysiłkową. Polega ona na korzystaniu przez pacjenta z bieżni ruchomej lub roweru treningowego, przy jednoczesnym podłączeniu do specjalnej aparatury kontrolującej oddech.

W praktyce lekarze znacznie częściej proszą chorych o wykonanie czynności wymagającej wysiłku takiej, jak chodzenie po schodach lub marsz na bieżni, a przed i po takim treningu wykonuje się spirometrię lub badanie PEF, czyli pomiar maksymalnej prędkości przepływu powietrza podczas wydechu.

Objawy astmy wysiłkowej

Charakterystyczny dla objawów astmy wysiłkowej jest przede wszystkim czas ich występowania – zwykle kilka minut po zaprzestaniu aktywności fizycznej, a w rzadkich przypadkach nawet kilka godzin później.

Tak jak w przypadku standardowej astmy oskrzelowej, pojawiają się wówczas następujące symptomy:

• świszczący oddech,
• uporczywy kaszel,
• uczucie duszności,
• uczucie ciężkości w klatce piersiowej.

Dodatkowo następuje spadek wydolności fizycznej, który uniemożliwia kontynuowanie treningu (jeśli atak choroby pojawia się w jego trakcie). Objawy są bardziej nasilone i występują częściej u pacjentów, którzy w trakcie wysiłku są narażeni na wysokie stężenie pyłków roślinnych lub zanieczyszczone powietrze.

Przyczyny astmy wysiłkowej

Przyczyny rozwoju astmy wysiłkowej nie są do końca poznane. Wiadomo jednak o konkretnych czynnikach, które wywołują ataki choroby.

Podczas wykonywania intensywnych, dynamicznych ćwiczeń, które wymagają oddychania przez nos i usta, powietrze często nie zdąży ogrzać się w jamie nosowej, skąd szybko przechodzi do dolnych dróg oddechowych.

W rezultacie dochodzi do zwiększenia przepływu krwi przez oskrzela, a to prowadzi do ich obrzęku.

Gdy naczynia krwionośne się obkurczają, powoduje to blokowanie przepływu powietrza – w rezultacie dochodzi do ataku astmy, jednak bez zmian zapalnych, które towarzyszą innym postaciom tej choroby. Dolegliwości ustępują samoczynnie lub po przyjęciu wziewnego leku rozkurczającego oskrzela. Najczęściej jest to beta-2-mimetyk.

Leczenie astmy wysiłkowej

Leczenie astmy wysiłkowej opiera się przede wszystkim na unikaniu wywołujących ją czynników, jednak nie oznacza to całkowitej rezygnacji z aktywności fizycznej, a jedynie rozplanowanie jej według określonych zasad.

Osoby, które nie wyobrażają sobie życia bez sportu powinny zawsze pamiętać o rozgrzewce i odpowiednim stopniowaniu intensywności ćwiczeń, aby organizm nie przeżywał w trakcie treningu szoku.

Unikać należy uprawiania sportu w sytuacji, gdy powietrze jest zbyt zimne lub suche – niewskazany będzie zatem bieg lub jazda na rowerze zimą lub podczas upałów.

Dyscyplinami szczególnie polecanymi u osób borykających się z astmą wysiłkową są joga i pływanie, odradza się natomiast długodystansowe bieganie.

Astma wysiłkowa a leki

W przebiegu astmy wysiłkowej można stosować glikokortykosteroidy, jednak lekarze często zalecają jedynie doraźne przyjmowanie leków, np. na kilka minut przed treningiem. Wówczas warto przyjąć preparat z rodziny krótko działających beta-2-mimetyków.

Astmatycy powinni zadbać również o zdrową, odpowiednio zbilansowaną dietę bogatą w kwasy omega-3 i witaminę C. W codziennym jadłospisie nie może zabraknąć:

• ryb,
• orzechów,
• świeżych warzyw i owoców.

• Warto natomiast zrezygnować z dużej ilości soli, którą lepiej zastąpić ziołami i innymi przyprawami.
• Autor: Olga Szymkowiak
• Zobacz także:

Treści z serwisu recepta.pl mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.

Sport. Biegi narciarskie i astma. "Można być astmatykiem i wielkim sportowcem. Bo astma ma wiele postaci. Natomiast podawanie leków osobom zdrowym jest nie do obrony"

Sterydu jest w takim leku za mało, by dopingował. Ale co z betamimetykiem, czyli tą substancją która rozszerza oskrzela?

Betamimetyk w tabletkach działa anabolicznie i tu nie ma dyskusji. One były stosowane w tabletkach jeszcze jakieś 10 lat temu. Ale my mówimy o formie wziewnej, tylko taka jest dozwolona u chorego na astme.

Oczywiście wziewnie też można przekroczyć dawkowanie i mieć efekt anaboliczny. Poprawę motoryki, siły. Ale w naprawdę dużych dawkach. Końskich. Tak kulturyści podtrzymują efekt działania normalnych sterydów. Najpierw się nimi naszpikują, a potem miesiąc przed zawodami przestają to brać i biorą końskie dawki leków astmatycznych. Do 20 wdechów dziennie.

To jest dawka zagrażająca życiu. Receptory beta, na które działają te mimetyki, znajdują się w oskrzelach, ale i w sercu. W oskrzelach rozkurczają, w sercu przyspieszają jego akcje. Te w oskrzelach się w pewnym momencie nasycą i większego rozkurczu już nie będzie. Większa dawka wpłynie już tylko na serce.

Zdarzają się pacjenci, którzy już po sześciu wdechach dziennie odczuwają kołatanie serca. Branie 20-30 wdechów ociera się o samobójstwo.

Czyli taki lek pomaga w sporcie, czy nie pomaga?

To właśnie od dawki zależy, czy betamimetyk jest jeszcze leczniczy, czy już nieuczciwie wspomagający. Ale umiemy już oznaczać w moczu metabolity tych betamimetyków, które WADA dopuszcza w określonej dawce (salbutamol, salmeterol, formoterol – red.). I w moczu od razu będzie widać, kto stosował leczniczo, a kto w takiej dawce, która miała być wspomaganiem. I można go zdyskwalifikować za doping, już mu papiery chorego na astmę nie wystarczą, ani TUE jeśli np. wziął 12 wdechów jednego dnia. Ale np. terbutalina, powszechny w leczeniu astmy betamimetyk nie ma określonych jeszcze limitow dawkowania i stężenia w moczu

A dopuszczalna dawka nie pomoże zdrowemu w osiąganiu lepszych wyników? To skąd w takim razie tylu chętnych na leki?

Trenujący z osobą chorą na astmę, która osiąga sukcesy, mogą w końcu zapytać panie doktorze, a my nie moglibyśmy też tak? Wygrywalibyśmy jak ona. Moje stanowisko w takich przypadkach było: nie, nie moglibyście. Ale może gdzie indziej było inaczej i stąd obecna sytuacja. Było przyzwolenie lekarzy, trenerów, to brali. Na pewno po takim leku się lepiej oddycha. Ale w badaniach naukowych nie udowodniono, aby dawki terapeutyczne, tych kilka wziewów, do czterech, poprawiało wydolność. Tak mogą działać wyższe dawki leku, ale nie te terapeutyczne. Nie znam badań, które by udowodniły coś innego. Rozmowy z Justyną Kowalczyk trochę wątpliwości jednak u mnie zasiały. Na tym poziomie wyczynu, jeśli się poprawi oddech, to być może zyskuje się metr czy dwa, które mogą decydować o sukcesie. Tylko obawiam się, że nie jesteśmy w stanie tego zmierzyć, za dużo jest czynników. Pamiętam rozmowę z Justyną na ten temat. ‘Panie doktorze, jeśli mu się po wziewie lepiej oddycha, to on musi lepiej biec’. Niby musi, a jednak to nie wychodzi w badaniach.

Duński badacz Morten Hostrup mówi, że działania u zdrowych nie trzeba szukać w płucach, tylko w mięśniach, na które takie leki działają jak strzał adrenaliny: stawiają je w gotowości. I utrzymują się w organizmie dłużej niż adrenalina.

Z tego co ja wiem to akurat te betamimetyki które są stosowane dzisiaj do leczenia astmy nie mają takiego działania, o ile są w określonych dawkach. Tak mógłby zadziałać np. clenbuterol, który też jest betamimetykiem, ale zakazanym w każdej dawce, bo działa mocno anabolicznie. Natomiast opublikowano w tym roku pierwsze badania wykazujące, że zastosowanie ponad czterokrotnej jednorazowej dawki formoterolu (składnik Symbicortu – red.), czyli podanie na raz maksymalnej dopuszczalnej dawki dobowej (ten lek powinno się stosować dwa razy dziennie po dwa wziewy, każdy po 12 mikrogramów, a w badaniu podano na raz 54 mikrogramy, limit dobowy dopuszczony przez WADA – red.) zapobiega zmęczeniu mięśni podczas sprintu. Pytanie tylko, czy takie podanie na raz nie skończyłoby się pozytywnym wynikiem testu.

Problemy dopingowe Martina Johnsruda Sundby'ego wzięły się właśnie z tego, że Ventolin, lek z salbutamolem, lekarz norweskiej kadry podał mu przed startem w dawce dobowej. Źle wymierzył dawkę do nebulizatora, dlatego był pozytywny wynik. Ale pytanie, po co w ogóle tak ryzykował, skoro ma chodzić tylko o wyrównanie szans ze zdrowymi.

Choremu te leki pozwalają uprawiać sport i w tym kontekście pomoc w poprawie wydolności jest oczywista: chory ma skurcz, lek rozkurcza oskrzela, organizm jest lepiej dotleniony – to znaczy tak jak u osoby zdrowej. A zdrowy? Może mu się wydawać, że po tych lekach ma większy komfort, ale to wcale nie oznacza, że będzie miał lepsze wyniki.

No dobrze, ale co z takimi którzy w myśl wyznaczonych norm astmatykami nie są, ale jednak skurcze oskrzeli mają, i to kilkuprocentowe?

I to jest dylemat. Nie odpowiem. Definicja medyczna mówi, że żeby być uznanym za chorego na astme , trzeba mieć objawy oraz nieprawidłowe wyniki spirometrii np. co najmniej 12 procent i odwracalność skurczu. Jeśli ktoś ma siedem procent, nie spełnia kryteriow.

Może o to się właśnie toczy gra? Kiedyś tacy sportowcy byli poszkodowani przez system, bo nie mogli dostać TUE. Ale teraz te leki nie są już zakazane przez WADA i lekarz może wypisać receptę.

Jednorazowo dostęp do tych leków nie jest specjalnie skomplikowany, trudniej o niego gdy stosuje się go przewlekle. Rzeczywiście te kilka procent poprawy może oznaczać lepszy wynik. Ale z kolei nie ma medycznych wskazań do wdychania leku przez osobę zdrową. System zakładał uczciwość, a to zostało nadużyte. Z drugiej strony, są takie kraje na świecie, w których astmy w sporcie nie ma w ogóle. Nie ma i już. Jak gdyby oni przylatywali z innej planety. Tak jest w Rosji i w Chinach. Nie ma tam sportowców astmatyków. Ani w Pekinie 2008, ani w Londynie 2012 Chiny i Rosja w ogóle nie występowały o astmatyczne TUE dla swoich sportowców. I to też jest bardzo zła informacja, bo to znaczy że chorzy sportowcy nie są tam leczeni.

To jak z tego wszystkiego wybrnąć?

Zaufać fachowcom, lekarzom, tym którzy obserwują pacjenta. Jednorazowe badanie nie wystarczy. Takie jedno badanie może wykazać chwilową nieprawidłowość, która da podkładkę do długiego – przez kilka miesięcy – stosowania leków. A to mogła być sprawa przejściowa. Dlatego podnośmy głośno sprawę uczciwości i etyki. Mam nadzieję że komisja która teraz bada sprawę możliwego nadużywania leków w norweskich biegach, powie po zakończeniu prac jasno: może to nie łamie przepisów, ale jest nieetyczne i robić tak nie wolno. Bardzo jestem ciekawy jej werdyktu. Trzeba dać jasny sygnał. Inaczej ten system się zdegeneruje.

Perikles Simon, niemiecki specjalista do spraw dopingu, były doradca WADA, mówi że im dłużej się zajmuje ściganiem dopingu, tym bardziej nabiera przekonania, że jednak trzeba znieść system TUE i dopuszczać do zawodowego sportu tylko zdrowych. Sport, mówi, i tak jest okrutny i z zasady wyklucza słabych.

Wszystko pięknie, ale jak my potem zachęcimy młodych ludzi z problemami zdrowotnymi, żeby się ruszali? Oni też chcą mieć marzenia. Nie wolno ich stygmatyzować. Nie wolno ich lekką ręką odsyłać na paraolimpiady. Zgadzam się, różnica między zdrowym podejściem do leków na astmę a ich nadużywaniem dla sukcesów i zysków jest dosyć płynna. A jeszcze gdy szefowie, trenerzy, namawiają: rób tak, to będziesz mieć lepszy wynik, to można ulec. I zamiast leczyć, można marnować czyjeś zdrowie. Tylko czy na pewno nie da się z tym walczyć ścigając nadużycia, a nie rozmontowując cały system? Na astmę cierpi coraz więcej osób, u dzieci to jest najczęstsza z chorób przewlekłych. Jeśli zachęcimy je do sportu, to w niektórych przypadkach możemy nawet zrezygnować z inhalatorów. To jest wielka rzecz. Zdrowotnie, społecznie. Nie wyrzucajmy tego do kosza tylko dlatego, że ktoś w Norwegii przesadził.

Sezon 2016/17 Pucharu Świata w biegach narciarskich rozpocznie się 26 listopada w fińskim Kuusamo

Najgorsze dopingowe tłumaczenia sportowców. Seks oralny, 40 zjedzonych cielaków. Dziennie