Dyskopatia wielopoziomowa – objawy, leczenie, rehabilitacja, operacja

Dyskopatia lędźwiowa i szyjna to częste przyczyny bólu kręgosłupa. Tak zwane wypadnięcie dysku, czyli przepuklina kręgosłupa powoduje ból korzonków, rwę kulszową i rwę barkową. W artykule opisuję objawy dyskopatii oraz jej leczenie nowoczesnymi metodami, ćwiczeniami oraz rehabilitacją.

Co to jest dyskopatia?

Dyskopatia to schorzenie kręgosłupa polegające na uszkodzeniu krążka międzykręgowego, czyli dysku. Kręgosłup człowieka składa się z kręgów oraz znajdujących się między nimi sprężystych dysków.

Można je porównać do poduszek, których zadaniem jest amortyzacja. Krążek międzykręgowy składa się ze znajdującego się wewnątrz galaretowatego jądra miażdżystego, które w normalnych warunkach jest dobrze uwodnione.

Jest ono szczelnie zamknięte przez otaczający je pierścień włóknisty.

Ogniskowe uszkodzenie pierścienia włóknistego

Czasem włókna pierścienia włóknistego pękają. W rezonansie magnetycznym ogniskowe uszkodzenie pierścienia włóknistego widzimy jako jasną kropkę.

Może to powodować ból pleców, który nasila się przy schylaniu się i podnoszeniu ciężarów. Przez szczelinę co jakiś czas przedostaje się jądro miażdżyste prowadząc do zapalenia korzeni.

Objawy mogą być bardzo nietypowe i pacjenci często długo czekają na prawidłową diagnozę i skuteczne leczenie.

Organizm stara się zregenerować uszkodzony pierścień, ale wytworzona blizna jest słabsza i podatna na dalsze uszkodzenia.

Wypuklina krążka międzykręgowego

Osłabienie pierścienia włóknistego może powodować uwypuklenie tarczy międzykręgowej , czyli wypuklinę krążka międzykręgowego. Może ona wywierać ucisk na worek oponowy oraz korzenie nerwowe. W takim wypadku obok bólu kręgosłupa pojawia się również rwący ból promieniujący do nogi lub ręki.

Dyskopatia – wypuklina krążka międzykręgowego, czyli wypuklina kręgosłupa

Przepuklina kręgosłupa

Przepuklina krążka międzykręgowego powstaje, kiedy przez pęknięcie pierścienia włóknistego jądro miażdżyste zostaje wyciśnięte do kanału kręgowego. Czasem dochodzi nawet do sekwestracji krążka międzykręgowego, czyli oderwania wyciśniętego jądra miażdżystego od dysku.

Sekwestr dysku może przemieszczać się w kanale kręgowym.  Przepuklina kręgosłupa często powoduje ucisk na worek oponowy oraz ucisk na korzenie nerwowe. Najczęściej towarzyszy jej silny ból kręgosłupa wraz ze wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych.

Pojawia się nieznośny ból promieniujący do kończyn. Czasami występują objawy neurologiczne uszkodzenia korzeni. Może to być osłabienie, paraliż, zaburzenia czucia (zdrętwiała noga lub ręka) lub zaburzenia w kontrolowaniu oddawania moczu i stolca.

Są to groźne objawy i po ich pojawieniu się należy szybko skontaktować się z lekarzem.

Dehydratacja krążków międzykręgowych

Normalnie znajdujące się wewnątrz dysku jądro galaretowate jest bardzo dobrze uwodnione. Dlatego w rezonansie magnetycznym środek zdrowego dysku jest biały w obrazach T2.

Wiek, urazy i inne choroby dysku mogą doprowadzać do odwodnienia, czyli dehydratacji krążków międzykręgowych. Taki dysk traci swoją wysokość i sprężystość.

Sama dehydratacja nie boli, ale spadek sprężystości dysku prowadzi do szybszego narastania zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa.

Zwężenie krążka międzykręgowego

Zwężenie przestrzeni międzykręgowej wynika z uszkodzenia dysku, który traci swoją sprężystość, uwodnienie oraz spójność. Uszkodzony pierścień włóknisty pod wpływem ciężaru ciała uwypukla się na boki, przez co dysk obniża się.

Również jądro miażdżyste może zostać wyciśnięte na zewnątrz, przez co dysk traci swoją objętość. Dyskopatyczne obniżenie przestrzeni międzykręgowej nie powoduje bólu, ale sprawia, że choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa postępuje znacznie szybciej.

Może to prowadzić do przerostu i bólu stawów międzywyrostkowych oraz ich ucisku na worek oponowy i nerwy.

Zapalenie krążka międzykręgowego

Zapalenie krążka międzykręgowego jest wywołane infekcją dysku. Towarzyszy mu silny ból kręgosłupa oraz sztywność mięśni.

Dyskopatia – objawy

Objawy dyskopatii zależą od umiejscowienia uszkodzonego dysku  w kręgosłupie oraz od jej ciężkości.

Czy dyskopatia jest groźna?

Dyskopatia w pewnym wieku pojawia się u każdego i przeważnie nie daje objawów. Nawet wielopoziomowa dyskopatia kręgosłupa czasem nie daje żadnych objawów. O dehydratacji krążków międzykręgowych dowiadujemy się najczęściej przy okazji.

Najbardziej groźne są masywne przepukliny kręgosłupa oraz zapalenie dysku, gdyż mogą prowadzić do uszkodzenia nerwów i rdzenia kręgowego powodując groźne objawy neurologiczne.

Dyskopatia wraz ze zwyrodnieniem kręgosłupa może prowadzić do ześlizgnięcia się jednego kręgu na drugim, czyli kręgozmyku.

Dyskopatia lędźwiowa – objawy

Choroby kręgosłupa lędźwiowego są powszechne, gdyż jego dyski dźwigają największy ciężar. Dyskopatia lędźwiowa jest najczęstsza ze wszystkich dyskopatii. Objawy przepukliny lędźwiowej to ból lędźwiowy oraz bóle nóg od kręgosłupa.

Wypuklina lub przepuklina może uciskać worek oponowy oraz korzenie nerwowe prowadząc do bólu promieniującego do pośladka, uda, łydki i stopy. W ciężkich przypadkach mogą się dołączać objawy neurologiczne.

Przepuklina lędźwiowa najczęściej  powstaje na poziomach L5 S1 i L4 L5 prowadząc do objawów rwy kulszowej. Dyskopatia na wyższych odcinkach kręgosłupa lędźwiowego prowadzi do rwy udowej.

Silny skurcz mięśni powoduje skrzywienie kręgosłupa i spłycenie lub zniesienie lordozy lędźwiowej.

Dyskopatia L5S1 – objawy

Najczęściej ból promieniuje przez pośladek, po tylnej stronie uda, przez tylno-boczną łydkę, do kostki zewnętrznej, zewnętrznego brzegu stopy oraz małych palców. Przy znacznym ucisku na korzenie nerwowe (korzonki) może dojść do paraliżu mięśni zginających stopę i nie można wtedy stanąć na palcach.

Dyskopatia L4L5 – objawy

Z reguły ból promieniuje przez pośladek, po bocznej części uda, przez boczną i przednią łydkę, grzbiet stopy i duży palec. W cięższych przypadkach może pojawić się opadanie stopy.

Dyskopatia piersiowa – objawy

Głównym objawem dyskopatii piersiowej jest ból kręgosłupa piersiowego. Często obserwuje się  też skoliozę i kifozę piersiową.

Jeżeli korzenie nerwowe są uciśnięte przez przepuklinę ból może promieniować do klatki piersiowej i brzucha. Czasami objawy przypominają choroby serca lub kamicę pęcherzyka żółciowego.

W ciężkich przypadkach mogą dołączyć się groźne objawy neurologiczne, w tym paraliż kończyn dolnych.

Dyskopatia szyjna – objawy

Objawy dyskopatii szyjnej to ból kręgosłupa szyjnego, któremu może towarzyszyć silne napięcie mięśni przypominające kręcz szyi. Głowa może być przechylona na jedną stronę. Najczęstsza jest dyskopatia C5 C6.

Przepuklina kręgosłupa szyjnego może uciskać korzenie nerwowe i powodować ból ręki promieniujący od karku. Ma on charakter rwący, piekący i elektryczny. Takie wywołane przez przepuklinę szyjną objawy nazywa się rwą barkową.

Mogą także występować groźne objawy neurologiczne takie jak zdrętwienie ręki, niedowład lub paraliż, który najczęściej dotyczy jedynie kończyny górnej, jednak czasem wypadnięcie dysku szyjnego powoduje ucisk rdzenia kręgowego i również paraliż dolnej połowy ciała.

W takim wypadku jedynie pilna operacja kręgosłupa szyjnego może uchronić przed trwałym kalectwem.

Szumy uszne, a kręgosłup szyjny

W pewnych przypadkach dyskopatii kręgosłupa szyjnego pojawiają się szumy uszne oraz napadowe zaburzenia równowagi.

Dyskopatia – przyczyny

Przyczyny dyskopatii najczęściej są związane z nieprawidłowym obciążeniem kręgosłupa. Do najczęstszych przyczyn dyskopatii należą:

• nieprawidłowa technika dźwigania, czyli schylanie się lub podnoszenie przedmiotów z wyprostowanymi nogami, zaokrąglonym grzbietem i rotacją tułowia – najczęstsza przyczyna przepukliny kręgosłupa
• siedzący tryb życia
• skolioza, czyli skrzywienie kręgosłupa
• wady postawy
• nadmierna, nagła aktywność fizyczna bez odpowiedniego przygotowania
• długie marsze z ciężkim plecakiem
• urazy kręgosłupa, szczególnie wypadki samochodowe oraz upadki z wysokości
• ciąża
• zaawansowany wiek

Dyskopatia – badania

Diagnostyka dyskopatii opiera się na badaniu lekarskim oraz badaniach obrazowych. Najbardziej wartościowy jest rezonans magnetyczny kręgosłupa, który dokładnie obrazuje stan kręgosłupa i schorzenia dysków.

Kiedy nie można wykonać rezonansu, przeprowadza się tomografię komputerową.

Zwykłe badanie RTG, czyli prześwietlenie kręgosłupa może pokazać dyskopatyczne zwężenie przestrzeni międzykręgowej oraz osteofity.

Dyskopatia – leczenie

Leczenie dyskopatii zależy przede wszystkim od jej ciężkości. W lekkich przypadkach wystarczą leki, rehabilitacja kręgosłupa, ćwiczenia i techniki manualne. W leczeniu przepukliny kręgosłupa bardzo dobrze działają popularne w USA zastrzyki nadtwardówkowe. Operacja kręgosłupa jest zarezerwowana dla najcięższych przypadków.

Lekarz od kręgosłupa

Pacjenci często pytają kto leczy dyskopatię. Wielu lekarzy specjalistów jest określanych jako lekarz kręgosłupa. Należy znaleźć lekarza który wie jak leczyć dyskopatię w sposób szybki i skuteczny. Dyskopatię leczą lekarze rehabilitacji medycznej, neurolodzy, ortopedzi i neurochirurdzy.

Zastrzyki nadtwardówkowe

W ciężkiej dyskopatii, zwłaszcza przy dużej wypuklinie lub przepuklinie kręgosłupa uciskającej na worek oponowy i korzenie nerwowe w zachyłku bocznym lub otworze międzykręgowym, tradycyjne leczenie może nie wystarczyć. Bardzo dobre rezultaty przynosi zastrzyk nadtwardówkowy, który jest precyzyjnie podawany bezpośrednio w okolicę ucisku nerwu w kręgosłupie. Zabieg często może wyleczyć nawet bardzo duże przepukliny.

Rehabilitacja kręgosłupa

Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego, piersiowego i szyjnego pomaga leczyć dyskopatię oraz zapobiegać nawrotom. Składa się na nią wiele metod terapii.

Ćwiczenia na dyskopatię

Ćwiczenia przy dyskopatii powinny być indywidualnie dobrane dla każdego chorego. Nie każdą przepuklina kręgosłupa da się wyleczyć  przez te same ćwiczenia.

Przykładem tego są przeprosty w terapii McKenziego, które jednym pacjentom pomagają, a innym szkodzą. Dobry lekarz lub fizjoterapeuta wie jakich ćwiczeń nie wykonywać przy dyskopatii.

Również ćwiczenia na dyskopatię kręgosłupa lędźwiowego są inne niż na jego pozostałe odcinki.

Ćwiczenia izometryczne kręgosłupa oraz mięśni brzucha wraz z rozciąganiem przykurczów pomagają leczyć wady postawy, które często są przyczyną dyskopatii.

Terapia manualna

Terapia manualna to wartościowa metoda rehabilitacji kręgosłupa. Terapia tkanek miękkich pomaga leczyć powikłania dyskopatii. Neuromobilizacja jest metodą stosowaną w poważnych powikłaniach dyskopatii takich jak paraliż lub w trakcie rehabilitacji po operacjach kręgosłupa.

Fizykoterapia

Fizykoterapia oferuje zabiegi takie jak pole magnetyczne, prądy TENS, ultradźwięki lub laser.

Masaż

Często stosowany jest masaż na rwę kulszową. Pomaga on również w innych postaciach dyskopatii, szczególnie w rwie barkowej. Masaż rozluźnia mięśnie oraz zmniejsza uczucie bólu.

Chiropraktyka

Wypadniętego dysku nie da się wstawić, dlatego nastawianie kręgosłupa w ciężkiej dyskopatii nie działa. Kręgarz nie powinien wykonywać manewrów, które mogą uszkodzić nerwy lub rdzeń kręgowy.

Operacja kręgosłupa

Operację kręgosłupa wykuje się w najcięższych przypadkach. Lepsze efekty niż operacja kręgosłupa lędźwiowego daje zabieg chirurgiczny dyskopatii w odcinku szyjnym.

Metody chirurgiczne niosą ze sobą ryzyko, ale w niektórych przypadkach są konieczne, szczególnie przy pojawieniu się groźnych objawów neurologicznych takich jak paraliż.

Często stosowane metody operacyjne to discektomia i mniej inwazyja mikrodiscektomia. Czasami wszczepia się też implanty dysków.

Jak żyć z dyskopatią kręgosłupa?

Przede wszystkim dyskopatię można wyleczyć, najczęściej bezoperacyjnie. Nie oznacza to, że dyski wrócą do dawnego stanu, ale ból może całkowicie ustąpić. Najczęściej można też wrócić do pracy.

Należy pamiętać, aby nie schylać się z zaokrąglonym grzbietem oraz unikać rotacji tułowia. Należy regularnie wykonywać ćwiczenia na kręgosłup, aby wzmocnić i rozciągnąć odpowiednie mięśnie.

Wielu ludzi ma dyskopatię i nie zdaje sobie z tego sprawy, gdyż w większości przypadków nie powoduje ona dolegliwości.

Małoinwazyjne leczenie dyskopatii lędźwiowej – Prywatny szpital z przychodnią

Dlaczego tak dużo pacjentów – w tym bardzo młodych – narzeka na problemy z kręgosłupem? Powodem jest, przede wszystkim, siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej, spędzanie wielu godzin przed komputerem, ale również otyłość czy stres.

Co to jest dyskopatia lędźwiowa?

Dyskopatia lędźwiowa jest jedną z chorób cywilizacyjnych – dotyczy schorzeń krążka międzykręgowego. Nazywana jest również przepukliną jądra miażdżystego. W wielu przypadkach to jeden z początkowych etapów choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa.

– Dyskopatia lędźwiowa polega na uwypukleniu jądra miażdżystego, które uciska korzenie nerwowe rdzenia kręgowego, przez co powoduje ich podrażnienie, a w konsekwencji wywołuje ból u chorego – wyjaśnia lek. med. Marcin Wdowiak, specjalista neurochirurg ze szpitala Żagiel Med w Lublinie.

Główne objawy dyskopatii lędźwiowej to ból w okolicach odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, który może być nagły i ostry lub przewlekły. Najczęściej promieniuje do jednej lub obu kończyn dolnych – jest to tzw. rwa kulszowa. W skrajnych przypadkach pojawia się także niedowład nóg i problem z zatrzymaniem moczu.

– Jeżeli epizody rwy nawracają i są wywołane dużymi wypuklinami lub luźnymi fragmentami dysku, które wypadły do kanału kręgowego, to leczenie zachowawcze i rehabilitacyjne będzie mało skuteczne – tłumaczy dr n. med. Michał Rutkowski z Żagiel Med. – W takich sytuacjach często jedynym rozwiązaniem jest zabieg chirurgiczny.

Operacyjne leczenie kręgosłupa – małoinwazyjne metody

Chirurgia kręgosłupa jest jednym z najprężniej rozwijających się obszarów w medycynie. Efektem tego są m.in. małoinwazyjne możliwości leczenia dyskopatii lędźwiowej. Zabiegi są bezpieczne, a prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań – znikome. Pacjent po operacji nie wymaga długiego okresu hospitalizacji (zwykle trwa on od kilku godzin do dwóch dni) i może szybko wrócić do codziennych aktywności. Znaczenie ma tu również efekt estetyczny po operacji – w zależności od wybranej metody – na ciele pozostaje niewielka blizna lub zupełnie nie ma po niej śladu.

W ośrodku małoinwazyjnej chirurgii kręgosłupa Żagiel Med lekarze przeprowadzają operacje kręgosłupa z wykorzystaniem metod takich, jak: discektomia klasyczna, mikroskopowa lub endoskopowa oraz DiscoGel, DTrax i Spine Jack.

Discektomia klasyczna – na czym polega?

– Discektomia klasyczna polega na wykonaniu dużego otwarcia skórnego, odwarstwieniu mięśni przykręgosłupowych oraz usunięciu więzadła żółtego – wyjaśnia lek. med. Marcin Wdowiak.

– Podczas operacji następuje częściowe zniesienie łuku kręgu, a następnie usunięcie dysku. Po operacji pacjent wymaga od jednego do dwóch dni hospitalizacji.

W pierwszej dobie po zabiegu chory jest pionizowany i rozpoczyna się pierwszy etap procesu rehabilitacji. Powrót do pełnej aktywności trwa od jednego do dwóch miesięcy.

Discektomia pod kontrolą mikroskopu

Discektomia mikroskopowa umożliwia znaczne ograniczenie otwarcia skórnego i mniejsze odwarstwienie mięśni przykręgosłupowych – przy dobrej wizualizacji struktur nerwowych kanału kręgowego.

W przypadku tej metody jest mała ingerencja w układ kostno-stawowy kręgosłupa i istnieje niewielkie ryzyko wystąpienia dyskopatii nawrotowej.

Podczas zabiegu wykonywane jest małe nacięcie skóry (około 2 – 4 cm).

Discektomia z wykorzystaniem systemu endoskopowego

Discektomia endoskopowa to rewolucyjna metoda operacji kręgosłupa. Zabieg wykonywany jest przeważnie w znieczuleniu ogólnym – z wykorzystaniem specjalnych instrumentów i toru wizyjnego. – Operacja przeprowadzana jest u wybranych pacjentów, po ocenie wyniku badania rezonansem magnetycznym.

Podczas zabiegu wykonywane jest niewielkie nacięcie skórne – od 8 do 10 mm – mówi dr n. med. Michał Rutkowski. Dzięki discektomii endoskopowej praktycznie nie są naruszane mięśnie przykręgosłupowe, co ogranicza ryzyko destabilizacji kręgosłupa. Metoda ta może być stosowana także u osób starszych.

DTrax – zabieg z dostępu tylnego

DTrax to małoinwazyjna, przezskórna stabilizacja kręgosłupa w odcinku szyjnym, która stosowana jest w stenozach otworowych. Lekarz przeprowadza zabieg z dostępu tylnego – od pleców chorego – co zapobiega dolegliwościom pooperacyjnym, takim jak problemy z mówieniem czy przełykaniem.

Podczas operacji wykonywane są dwa małe nacięcia skóry u podstawy karku. Ogromną zaletą techniki DTrax jest brak konieczności usuwania dysku oraz części kostnej. Cały zabieg trwa około 30 minut. Pacjent może wrócić do aktywnego funkcjonowania już po 24 godzinach od zakończenia operacji.

Spine Jack przy złamaniach kompresyjnych trzonu kręgosłupa

– Do złamania kompresyjnego trzonów kręgosłupa dochodzi najczęściej w wyniku urazów, zmian przeciążeniowych, infekcji, nowotworów lub osteoporozy – mówi dr n. med. Michał Rutkowski. – W przypadku złamania kompresyjnego u chorego pojawia się nagły i silny ból. W szczególnie ciężkich sytuacjach mogą wystąpić również objawy neurologiczne, m.in. niedowład kończyn dolnych.

Metoda Spine Jack pozwala przywrócić pierwotną biomechanikę kręgosłupa w przypadku złamań kompresyjnych. Dzięki tej metodzie neurochirurg może odtworzyć anatomiczną wysokość złamanego trzonu kręgosłupa u danego pacjenta. Zabieg trwa około 30 minut.

Która metoda jest najlepsza?

O kwalifikacji do operacji, jak również o wyborze najlepszego zabiegu dla danego pacjenta, decyduje lekarz.

– Wybór małoinwazyjnej metody leczenia zależy od obrazu klinicznego choroby, stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych oraz od stanu ogólnego pacjenta – mówi lek. med. Marcin Wdowiak.

– Do przeprowadzenia oceny konieczne jest dostarczenie wyniku badania rezonansem magnetycznym wybranego odcinka kręgosłupa, a w przypadku gdy występują przeciwwskazania do rezonansu, należy wykonać tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości.

Teraz pacjenci nie muszą obawiać się skomplikowanych operacji kręgosłupa – stosowane w medycynie nowoczesne, małoinwazyjne metody leczenia dyskopatii lędźwiowej są bezpieczne dla pacjenta.

LEKARZE WYKONUJĄCY ZABIEGI:

DYSKOPATIA

W przebiegu choroby możemy wyróżnić fazę ostrą, podostrą i przewlekłą. Na początku w przypadkach mniej zaawansowanych trwająca kilkanaście dni lub kilka tygodni faza ostra (nasilonego bólu), ustępuje po nieskomplikowanym leczeniu zachowawczym. Obserwując pacjentów, u których choroba postępuje, po kilkunastu miesiącach lub nawet kilku latach w pełni bezobjawowych, dochodzi do nawrotu choroby. Z czasem okresy nasilenia bólu wydłużają się i staje się on oporny na leczenie farmakologiczne oraz rehabilitację.

W fazie ostrej, nasilonego bólu kręgosłupa i rwy kulszowej zalecam ograniczenie aktywności ruchowej. Leżenie na sztywnym materacu. To nie musi być podłoga według dość powszechnego stereotypu. W pozycji z podkurczonymi (zgiętymi) nogami lub każdej innej przynoszącej ulgę i pozwalającej się wyspać. Organizm wypoczęty jest odporniejszy na ból.

Incydent ostrego bólu wywoływany jest często podczas błahych zdarzeń, cytując pacjentów:,, wyjmowałam placek z piekarnika i nagle złapał mnie ból”, ,,wstawałem rano z łóżka i zastygłem z bólu w tej pozycji”, ,,wkładałem teczkę do bagażnika samochodu i mnie poraziło’’.

Z tego powodu wszystkie czynności powinny być wykonywane w ”zwolnionym tempie”, żeby ruchy czy zmiana pozycji nie była gwałtowna. Rano dla ”rozgrzania” mięśni i ich wzmocnienia, jeszcze przed pionizacją, czyli w łóżku, należałoby przez kilka minut wykonywać ćwiczenia izometryczne. Polegają one na napinaniu mięśni bez ich rozciągania.

Większość chorych korzystnie reaguje na ciepło: kąpiel, termofor, koc.

Farmakoterapia polega najczęściej na 7-10 dniowych iniekcjach leków przeciwzapalnych. Nie zalecam w tym czasie ćwiczeń kręgosłupa, masażu. Ewentualna fizykoterapia (Tens, Solux, Jonoforeza) pod warunkiem, że gabinet z takimi usługami znajduje się w pobliżu.

Osobom aktywnym zawodowo, uzależnionym od pracy tłumaczę, że ograniczając czasowo obowiązki zawodowe, skracają czas leczenia i ich niedyspozycji. W tych przypadkach zwolnienie tempa życia i chwilowe nabranie dystansu do obowiązków, zmniejsza stres i napięcie emocjonalne.

W niektórych przypadkach do rozważenia pozostaje wykonanie blokady okołokorzeniowej z podaniem leku znieczulającego miejscowo, najlepiej pod kontrolą aparatu rtg.

W fazie podostrej i przewlekłej ból zaczyna ustępować. Pacjent stopniowo powraca do swoich obowiązków rodzinnych i zawodowych. Unika długotrwałego siedzenia i przebywania w pozycji wymuszonej kręgosłupa. Ewentualne poruszanie się w gorsecie lędźwiowym( do rozważenia). Proponuję elastyczny z fiszbinami lub bez, na około 3 godziny dziennie.

Odstawiamy leki lub przechodzimy na doustną formę farmakoterapii. Wdrażamy rehabilitację, w tym basen, masaż kręgosłupa, stopniowane ćwiczenia kręgosłupa. Należy zwrócić uwagę, że celem ćwiczeń nie jest zwiększanie zakresu ruchomości, która dalej może być przyczyną niestabilności kręgosłupa, ale wzmocnienie mięśni tułowia, w szczególności grzbietu, brzucha i pośladków.

U osób z nadwagą lub otyłością konieczna jest redukcja masy ciała. Jeżeli na tych etapach choroby nie ma poprawy po leczeniu zachowawczym, a nie zachodzą wskazania do leczenia operacyjnego, rozważam podanie leków do przestrzeni zewnątrzoponowej kanału kręgowego tzw. wlewu epiduralnego (patrz CEB).

Faza przewlekła dyskopatii lędźwiowej jest w zasadzie profilaktyką przed nawrotem dolegliwości. Zasady postępowanie na tym etapie choroby są bogato opisane w licznej .i ogólnodostępnej literaturze.

Choroba nieleczona postępuje, co związane jest z rozwojem zmian zwyrodnieniowych i rozprzestrzenianiem się ich na sąsiednie przestrzenie międzykręgowe oraz inne odcinki kręgosłupa. Leczenie operacyjne.

Kwalifikacja do leczenia neurochirurgicznego wymaga indywidualnej oceny każdego przypadku. Przy pozornie podobnych objawach choroby u różnych pacjentów zalecenia terapeutyczne mogą być odmienne.

Bezwzględnym wskazaniem do leczenia operacyjnego dyskopatii lędźwiowej jest deficyt neurologiczny. To medyczne określenie oznacza uszkodzenie układu nerwowego. Jego zaburzenia wynikają z ucisku (np. przez wypadnięty dysk) na struktury nerwowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Manifestują się osłabieniem siły mięśniowej kończyn dolnych, zanikami mięśniowymi, opadaniem stopy, niewydolnością zwieraczy, zaburzeniami czucia, osłabieniem odruchów i innymi symptomami, mniej lub bardziej nasilonego niedowładu.

Wymienione objawy są obiektywne, proste do ”zmierzenia” w badaniu neurologicznym, czy innych badaniach dodatkowych( potencjały wywołane, emg). Należy mieć świadomość, że wyczekiwanie z decyzją o leczeniu neurochirurgicznym do momentu wystąpienia opisanych objawów jest błędem.

Zdolność regeneracyjna tkanki nerwowej jest ograniczona i uszkodzenie układu nerwowego pomimo leczenia neurochirurgicznego może okazać się stanem nieodwracalnym.

W rzeczywistości pacjenci z tak zaawansowaną chorobą stanowią mniejszą część ogółu dotkniętego problemem dyskopatii lędźwiowej. Dla większości chorych głównym problemem terapeutycznym pozostaje zespół bólowy.

W przeciwieństwie do wymienionych objawów będących bezwzględnym wskazaniem do operacji, ból jest względnym wskazaniem do leczenia neurochirurgicznego. Wynika to z faktu, że jest subiektywnym uczuciem, trudnym do niezależnej i jednoznacznej oceny.

Wrażliwość i powodowany nim dyskomfort jest odczuwany indywidualnie. Bólu nie możemy obiektywnie zmierzyć jak np. gorączki przy pomocy termometru. Dodatkowo stres, zaburzenia emocjonalne czy inna współistniejąca choroba, (której nie usuniemy razem z operacją krążka międzykręgowego) wzmaga uczucie dyskomfortu.

Dlatego decyzja o leczeniu neurochirurgicznym powinna być wnikliwie przeanalizowana, aby uniknąć sytuacji w której stan pooperacyjny mija się z oczekiwaniami pacjenta.

Uważam, że pacjent powinien rozważyć leczenie operacyjne przy uporczywym zespole korzeniowym, opornym na leczenie objawowe, utrudniającym wypełnianie obowiązków rodzinnych i zawodowych oraz jeżeli ma przekonanie, że wykorzystał metody leczenia zachowawczego, które stosował systematycznie.

Ponieważ z obserwacji wynika, że jeżeli po kilku miesiącach systematycznej terapii zachowawczej, uporczywego zespołu bólowego na podłożu dyskopatii nie następuje poprawa, to jest mało prawdopodobne, aby wdrożenie kolejnego leku czy innego sposobu rehabilitacji przyniosło trwałą i znaczącą poprawę.

Za wskazania do leczenia neurochirurgicznego uważa się również rozpoznanie w badaniu KT lub NMR bardzo dużego ”wypadnięcia dysku”. W szczególności, tak zwanego sekwestru.

Znaczne przemieszczenie masy krążka miedzykręgowego do kanału kręgowego nie rokuje wyleczenia metodami zachowawczym.

Przedłużająca się w takim przypadku kompresja struktur nerwowych niesie ryzyko ich nieodwracalnego uszkodzenia.

Dyskopatia wielopoziomowa – przyczyny, objawy i leczenie

Zdrowe Plecy » Schorzenia » Dyskopatia » Dyskopatia wielopoziomowa » Dyskopatia wielopoziomowa – przyczyny, objawy i leczenie

Dyskopatia wielopoziomowa ma miejsce, gdy dochodzi do zmian zwyrodnieniowych obejmujących kilka segmentów ruchowych kręgosłupa. Może występować również u dzieci, ale zdecydowanie rzadziej i z innych przyczyn.

Głównym jej objawem jest silny ból promieniujący do kończyn górnych bądź dolnych oraz uczucie drętwienia lub mrowienia. Leczenie dyskopatii opiera się na środkach farmakologicznych, rehabilitacji oraz odpowiednich ćwiczeniach.

Freepik.com

Co to jest dyskopatia wielopoziomowa?

Dyskopatia to choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa charakteryzująca się degeneracją krążka międzykręgowego. Gdy dochodzi do zmian w obrębie co najmniej dwóch sąsiednich dysków, mamy do czynienia z dyskopatią wielopoziomową. Proces chorobowy rozwija się krąg pod kręgiem.

Najczęstszymi lokalizacjami zmian dyskopatycznych są: przepuklina odcinka szyjnego na poziomie C5-C6, C6-C7 oraz dyskopatia lędźwiowa L5-S1. Wielopoziomowa dyskopatia piersiowa diagnozowana jest bardzo rzadko.

Imgur.com

8 faktów o dyskopatii, o których większość chorych nie ma pojęcia

Dyskopatia wielopoziomowa – przyczyny

Dyskopatia wielopoziomowa jest naturalnym procesem związanym z wiekiem i stopniową, chociaż powolną degeneracją krążków międzykręgowych. Jednak do szybkiego rozwinięcia się zmian zwyrodnieniowych przyczynia się wiele innych czynników.

Przede wszystkim nieprawidłowa postawa ciała – zarówno podczas siedzenia, jak i np. schylania się. Ma to bowiem związek z niewłaściwym rozkładem obciążeń na krążki międzykręgowe, co nasila zmiany degeneracyjne na wielu poziomach jednocześnie.

Freepik.com

Dyskopatia może pojawić się również z powodu zbyt dużej masy ciała. Chodzi tutaj głównie o dodatkowe kilogramy tkanki tłuszczowej, co ma negatywny wpływ na zachodzące procesy zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych. Bowiem masa mięśniowa nie obciąża tak kręgosłupa, a nawet stanowi stabilny korpus i przyczynia się do jego ustabilizowania.

Freepik.com

Inne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia dyskopatii wielopoziomowej: – brak ruchu (praca siedząca lub długotrwałe stanie); – regularne dźwiganie ciężarów i zbyt intensywny wysiłek fizyczny;

– osteoporoza.

Zacznij dbać o siebie! Nie dopuść do rozwinięcia się dyskopatii wielopoziomowej

15 zdjęć, które przekonają Cię, że warto dbać o plecy

Dyskopatia wielopoziomowa – objawy

Głównym objawem jest ból, który może mieć charakter przewlekły, ostry lub napadowy. Dolegliwości, które ograniczają ruchomość i wykonywanie codziennych obowiązków.

Imgur.com

• Do objawów wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej zaliczamy:
• – promieniujący ból z odcinka lędźwiowego wzdłuż kończyn dolnych;
• – zaburzenia czucia;
• – drętwienie i/lub mrowienie w obszarze skóry unerwianej przez uciśnięty nerw;
• – niedowład kończyn dolnych;
• – problemy z oddawaniem moczu i kału;
• – niemożność stawania na palcach stopy oraz stopa opadająca.

Imgur.com

1. Do objawów wielopoziomowej dyskopatii szyjnej zaliczamy:
2. – ból promieniujący z odcinka szyjnego wzdłuż rąk lub kończyn górnych;
3. – zaburzenia czucia, drętwienie, mrowienie;
4. – niedowład kończyn górnych;
5. – zawroty i bóle głowy, a nawet zaburzenia ostrości widzenia;
6. – upośledzenie zakresu ruchomości.

Stopień nasilenia objawów oraz ich kompilacja zależy od stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz liczby segmentów objętych tymi zmianami

Dyskopatia wielopoziomowa – leczenie

Stosowane metody leczenia wyglądają podobnie, jak w przypadku dyskopatii związanej z degeneracją jednego dysku. Są to przede wszystkim środki farmakologiczne o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym oraz rehabilitacja, w tym różnego rodzaju zabiegi fizykoterapeutyczne (prądy TENS, pole magnetyczne, jonoforeza, krioterapia).

Freepik.com

Gdy minie ostry ból, wprowadza się ćwiczenia wzmacniające mięśnie odpowiadające za stabilizację danego odcinka kręgosłupa. Mają one na celu również rozluźnienie pacjenta i złagodzenie jego dolegliwości bólowych.

Zdroweplecy.net

Najpopularniejsza i najskuteczniejsza forma rehabilitacji opiera się na metodzie McKenziego

Metoda McKenziego – na czym polega? Diagnostyka, kwalifikacje i przeciwskazania

Dzięki leczeniu farmakologicznemu, fizykoterapii i ćwiczeniom w większości przypadków uzyskuje się znaczną poprawę stanu klinicznego i ruchomości oraz zniwelowanie bólu kręgosłupa.

Kiedy leczenie zachowawcze nie przynosi spodziewanych rezultatów albo pojawiają się problemy z niedowładem kończyn bądź upośledzeniem funkcji zwieraczy, konieczne może być przeprowadzenie operacji

Źródło: wylecz.to | Fotografie: Freepik.com, Imgur.com