Koty z natury piją mało wody i ich mocz jest przez to dość zagęszczony. Sprzyja to wytrącaniu się kryształów, z których mogą powstawać większe wtręty, a w bardziej zaawansowanych przypadkach różnej wielkości złogi.
Czasem jest to osad w postaci „piasku” zalegającego na dnie pęcherza moczowego, a czasem kamienie o wielkości od kilku do kilkunastu milimetrów. Duże znaczenie ma także odczyn, czyli pH moczu danego kota (fizjologicznie powinno być lekko kwaśne i wynosić 6,5 – 6,8).
W uproszczeniu, struwity wytrącają się w moczu o odczynie obojętnym i zasadowym, a szczawiany wapnia – w moczu kwaśnym.
Na czym polega choroba?
Kamienie mogą znajdować się w każdym odcinku układu moczowego, od nerek aż po cewkę moczową. Do najczęściej spotykanych złogów należą szczawiany wapnia oraz tzw.
struwity, czyli fosforany amonowo-magnezowe. Diagnozuje się je z podobną częstotliwością (statystycznie koty nieco częściej cierpią na kamicę szczawianowo-wapniową).
Pozostałe rodzaje kamieni, czyli fosforanowo-wapniowe, moczanowe, cystynowe, występują u kotów bardzo rzadko.
Kamica dotyka w takim samym stopniu kocury i kotki, jednak z powodu różnic w budowie anatomicznej dolnych dróg moczowych jest to choroba bardziej niebezpieczna dla samców (o niedrożności cewki moczowej można przeczytać tutaj).
Jak rozpoznać?
Tak samo jak w przypadku wszystkich chorób dolnych dróg moczowych objawy kamicy mogą być następujące:
- częstsze wizyty w kuwecie (złogi drażnią błonę śluzową pęcherza i cewki moczowej)
- oddawanie niewielkiej ilości moczu naraz lub w poważnych przypadkach zupełny brak możliwości oddania moczu
- niepokój i napinanie się podczas oddawania moczu
- załatwianie się poza kuwetą, ale zwykle w bliskiej jej okolicy
- w moczu może pojawić się krew
- intensywne wylizywanie dolnej części brzucha i/lub okolicy zewnętrznych narządów płciowych.
Jeśli zaobserwujesz u swojego kota któryś z wymienionych objawów, to koniecznie zabierz go do lekarza weterynarii.
W badaniu klinicznym lekarz zauważy, że kot odczuwa dyskomfort podczas omacywania pęcherza moczowego.
Ostateczną diagnozę stawia się na podstawie badania ogólnego moczu oraz badań obrazowych; zdjęć rentgenowskich (większość kamieni występujących u kotów cieniuje na zdjęciach – widoczne będą złogi o wielkości powyżej 3 mm) oraz badania ultrasonograficznego układu moczowego.
Zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej kotki. Obrys pęcherza moczowego zaznaczony jest linią, a strzałki wskazują dwa duże kamienie (zostały one usunięte operacyjnie, a ich badanie wykazało, że składały się w większości ze szczawianów wapnia).
Jeśli chodzi o badanie ogólne moczu, to należy pamiętać, że obecność kryształów (czyli krystaluria) nie zawsze równa się obecności kamieni i odwrotnie – to, że obecne są kamienie nie oznacza wcale, że w badaniu ogólnym moczu pojawią się kryształy. Ważne jest także badanie mikrobiologiczne moczu pobranego bezpośrednio z pęcherza moczowego przez nakłucie w celu określenia, czy kamicy towarzyszy zakażenie bakteryjne.
Co dalej?
Sposób leczenia zależy od rodzaju kamieni, który stwierdzono u kota.
Struwity rozpuszczają się w niskim pH i przy zdiagnozowaniu kamicy struwitowej można podjąć próbę leczenia zachowawczego polegającego na wprowadzeniu specjalnej weterynaryjnej diety.
Karmy typu „urinary” mają za zadanie wspomagać rozpuszczanie kamieni i zakwaszać mocz. Stosuje się także preparaty z glukozaminą, żeby odbudowywać uszkodzoną błonę śluzową pęcherza, po której „szorują” złogi.
Czasem jednak kamienie są bardzo duże lub nie chcą się rozpuszczać mimo zmiany diety. W takiej sytuacji zachodzi konieczność przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego usunięcia kamieni z pęcherza.
Leczenie chirurgiczne jest również konieczne w przypadku stwierdzenia u kota kamicy szczawianowej, gdyż szczawiany wapnia nie są rozpuszczalne.
Usunięte chirurgicznie złogi powinny następnie być wysłane do badania laboratoryjnego w celu określenia ich dokładnego składu mineralnego (zdarza się, że kamienie mają w składzie więcej niż jeden rodzaj minerałów).
Co możecie zrobić w domu?
Ponieważ choroba ma tendencję do nawrotów, często zachodzi potrzeba dłuższego utrzymywania kota na diecie weterynaryjnej zmniejszającej ryzyko powstawania kamieni.
Oprócz tego powinno się dopilnować, żeby kot wypijał jak najwięcej wody.
W mniej zagęszczonym moczu trudniej o powstawanie kryształów, a zwiększony przepływ sprawia, że drobne wtręty łatwiej są wypłukiwane. Kota można zachęcać do picia na kilka sposobów. U zwierząt preferujących picie wody bieżącej sprawdzają się specjalne fontanny dostępne w sklepach zoologicznych. Można, obok zwykłej, czystej wody, podawać wodę dosmaczaną np. bulionem.
Dobrym pomysłem jest także mieszanie mokrej karmy z ciepłą wodą tak, aby kot wypijał ją podczas posiłku.
Kamica nerkowa | Problemy z układem moczowym | Fitolizyna
Kamica nerkowa to jedna z najpowszechniejszych chorób układu moczowego. Dotyczy od 10 do 12 proc. populacji w krajach wysoko rozwiniętych. Znacznie częściej diagnozuje się ją u mężczyzn.
Istnieje szereg czynników, które wpływają na powstanie złogów w drogach moczowych. Kamienie mają też różnorodny skład. Zazwyczaj są zbudowane z połączenia różnych związków. Powstawanie złogów to proces złożony i zazwyczaj trwa długo, nawet kilka lat.
Jak powstają kamienie?
Kamień, inaczej złóg, powstaje w układzie moczowym, jeśli w moczu zgromadzi się zbyt dużo soli kwasów lub minerałów, które nie mogą zostać rozpuszczone. Mocz staje się roztworem przesyconym.
Wytrącają się w nim wówczas niewielkie kryształki.
Jeśli dojdzie do zastoju moczu, znacznego zakwaszenia lub alkalizacji, namnożenia bakterii i złuszczonych komórek, początkowo mikroskopijne kryształki łączą się ze sobą, obrastają kolejnymi warstwami osadu i tworzą złogi.
Kamienie mają różną wielkość, kształt i wagę. Niektóre są na tyle małe, że zostają wydalone wraz z moczem (zazwyczaj ich średnica nie przekracza 5 mm). Zdarza się jednak, że kamień utknie w moczowodzie lub jest zbyt duży, by samoistnie opuścić organizm.
Wówczas potrzebna jest interwencja lekarza. Największy do tej pory kamień moczowy osiągnął wagę blisko 2 kg i miał w najszerszym miejscu 13 cm. Został usunięty 18 lutego 2004 roku z lewej nerki pacjenta przez dr. Hemendra Shahw w Bombaju w R. G.
Stone Urological Research Institute.[i]
Kamienie mogą powstawać w obrębie nerek, w moczowodzie i pęcherzu moczowym.
Rodzaje kamieni nerkowych
Kamienie nerkowe, jak wspomnieliśmy wyżej, nie mają jednakowego składu. Mogą być zbudowane z różnych substancji i ich połączeń: ze związków wapnia (kamienie wapniowe), ze szczawianów (kamienie szczawianowe), fosforanów (kamienie fosforanowe), ze związków kwasu moczowego (kamienie moczanowe), z cystyny (kamienie cystynowe).
Kamienie szczawianowo-wapniowe
Najczęściej występujące złogi składają się ze związków szczawianów oraz wapnia. Dotyczy to około 80 proc. kamieni. Powstają na skutek zbyt małej podaży płynów, przy stosowaniu diety bogatej w białko pochodzenia zwierzęcego, a także spożywanie produktów z tzw.
szczawianami, a więc szpinaku, rabarbaru, szczawiu, botwiny czy mocnej herbaty. Nie bez znaczenia są również choroby towarzyszące, np. nawrotowe zakażenia układu moczowego, cukrzyca, schorzenia tarczycy.
Kamienie wapniowe mogą mieć barwę szarą, czarną bądź białą oraz ostre krawędzie.
Kamienie fosforanowo-wapniowe
Często mamy do czynienia z kamieniami fosforanowo-wapniowymi. Innym powszechnym rodzajem kamicy jest kamica struwitowa. Złogi w tym przypadku składają się z fosforanu magnezowo-amonowego. Kamica fosforanowa często bywa efektem zakażenia dróg moczowych.
Kamienie moczanowe
Kamienie moczanowe z kolei zbudowane są z kwasu moczowego. Związek ten powstaje na skutek procesów trawiennych produktów mięsnych. Duże znaczenie ma tu również niedobór magnezu w organizmie oraz niewystarczająca podaż płynów. W odróżnieniu od pozostałych rodzajów, kamienie moczanowe nie są widoczne podczas badania RTG.
Kamienie cystynowe
Kamienie nerkowe mogą składać się z cystyny. Jest to aminokwas, czyli związek, który wchodzi w skład białek w naszym organizmie. Jeśli nie może dojść do jego rozpuszczenia, wówczas wytrącają się kamienie.
Wśród przyczyn kamicy cystynowej wymienia się przede wszystkim uwarunkowania genetyczne. Istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia choroby u osób, których członkowie rodzin zmagali się już z tym problemem. Kamienie cystynowe są miękkie, połyskliwe, mają żółty kolor.
Podobnie jak kamieni moczanowych, nie widać ich na zdjęciu z badania RTG.
Znajomość składu kamieni nerkowych jest bardzo istotna. Pozwala ona wprowadzić czynności profilaktyczne, aby uniknąć tworzenia się kolejnych złogów.
autor: Magdalena Pietras
publikacja: 13.01.2020r.
[i] http://www.dbajonerki.pl/schorzenia-nerek/rodzaje-kamieni-nerkowych
Kamienie w pęcherzu moczowym – Gabinet Urologiczny
- Najprawdopodobniej przyczyną powstania kamieni w pęcherzu moczowym są złogi, które powstały w nerkach i nie zostały wydalone z pęcherza.
- Najczęstszą tego przyczyną są :
- – przerost gruczołu krokowego
– zwężenie szyi pęcherza moczowego
– zwężenie cewki moczowej
– zaburzenia neurogenne
– zaleganie moczu w uchyłkach pęcherza moczowego
– długie utrzymywanie cewnika moczowego - – przewlekłe stany zapalne pęcherza moczowego
- Objawy
- – ból nad spojeniem moczowym, w okolicy krocza
– krwiomocz
– zaburzenia mikcji – częstomocz, często przerywany strumień moczu, ból przy mikcji
– parcie na mocz, trudności w oddawaniu moczu - – zatrzymanie moczu
- Cystolitotomia
- Opis zabiegu
- W ten sposób usuwa się kamienie duże oraz kamienie w uchyłku pęcherza moczowego.
Nacina się skórę nad spojeniem łonowym. Rozsuwa się mięśnie proste brzucha. Dociera się do przestrzeni załonowej, odsłania przednią ścianę pęcherza moczowego. Ścianę pęcherza nacina się. Kamień z pęcherza usuwa się w całości. Ścianę pęcherza zeszywa się dwuwarstwowo. Kontrola hemostazy. Zakłada się dren odprowadzający mocz wydobywający się z nieszczelności ściany zeszytego pęcherza. Dren wyprowadza się na zewnątrz rany. W celu zapewnienia dobrego odpływu moczu wprowadza się cewnik przez cewkę moczową do pęcherza. Zabieg kończy warstwowe zamknięcie powłok.
Znieczulenie ogólne dotchawicze.
Pacjent po zabiegu pozostaje w Oddziale 4 – 5 dni.
- Cewnik utrzymuje się 7 – 10 dni.
- Jakie są zalecenia po zabiegu
- – zażywanie antybiotyku przez kilka dni
– w razie potrzeby zażywanie środków przeciwbólowych
– unikanie forsownych ćwiczeń, intensywnego wysiłku fizycznego przez okres 6 – 8 tygodni po zabiegu - – kontrola urologiczna 7 dni po zabiegu – usunięcie szwów skórnych
- Jak przygotować się do zabiegu
- – Wykonać badania : EKG, Rtg przeglądowe jamy brzusznej, USG jamy brzusznej, Grupa krwi, Poziom sodu, potasu, glukozy w surowicy krwi, Układ krzepnięcia, Hbs, Anty – HCV,
– Urografia
– Cystoskopia
– Zgłosić się na badanie do anestezjologa
– Wygolić skórę podbrzusza wieczorem przed zabiegiem
– Wieczorem przed zabiegiem zjeść delikatną kolację - – Rano w dniu zabiegu nic nie jeść i nie pić – pozostać na czczo
- Powikłania mogące wystąpić po zabiegu
- – krwawienie w trakcie zabiegu
– uszkodzenie otrzewnej przy odsłanianiu pęcherza moczowego
– uszkodzenie śródściennych odcinków moczowodów
– zaciek moczowy do przestrzeni załonowej
– zaburzenia perystaltyki jelit - – zakażenie układu moczowego
- Litotrypsja przezcewkowa
- Opis zabiegu
- Ułożenie chorego w pozycji Trendelenburga.
Odpowiedni instrument wprowadzany jest do pęcherza moczowego przez cewkę pod kontrolą wzroku. Lokalizuje się kamień. Następnie wprowadza się szczęki litotryptora. Zaciska się je na kamieniu i kruszy.
Kamień widoczny jest podczas całego zabiegu. Po skruszeniu kamienia jego drobne części wypłukiwane są z pęcherza moczowego. Kontrola doszczętności zabiegu. Założenie cewnika do pęcherza moczowego.
Cewnik utrzymuje się 1 – 2 dni.
Pacjent pozostaje w Oddziale 1 – 2 dni.
- Znieczulenie do zabiegu ogólne dożylne lub zewnątrzoponowe.
- Jakie są zalecenia po zabiegu
- – zażywanie antybiotyku przez kilka dni
– w razie potrzeby zażywanie łagodnych środków przeciwbólowych - – kontrola urologiczna 30 dni po zabiegu
- Jak przygotować się do zabiegu
- – Wykonać badania : EKG, Rtg przeglądowe jamy brzusznej, USG jamy brzusznej, Grupa krwi, Poziom sodu, potasu, glukozy w surowicy krwi, Układ krzepnięcia, Hbs, Anty – HCV,
– Urografia
– Cystoskopia
– Zgłosić się na badanie do anestezjologa
– Wygolić skórę podbrzusza wieczorem przed zabiegiem
– Wieczorem przed zabiegiem zjeść delikatną kolację - – Rano w dniu zabiegu nic nie jeść i nie pić – pozostać na czczo
- Powikłania mogące wystąpić po zabiegu
- – uszkodzenie ściany pęcherza moczowego
– krwawienie podczas zabiegu
– krwiomocz
– uszkodzenie cewki moczowej - – zakażenie układu moczowego
Naturalne metody na infekcje dróg moczowych i kamieni nerkowych
Nie bez powodu oba te schorzenia zestawiłam ze sobą razem. Według Medycyny Chińskiej, nerki i pęcherz moczowy są parą narządów ściśle ze sobą powiązaną, chociażby z racji pełnionych przez siebie funkcji w naszym organizmie.
Co ciekawe, problemy z pęcherzem moczowym częściej dotykają pań, natomiast z kamieniami nerkowymi panów.
W obu przypadkach zdarza się, że stany zapalne są tak bardzo nasilone, że trudno jest normalnie funkcjonować i zażycie antybiotyku przy konsultacji z lekarzem wydaje się czasami konieczne.
Warto jednak, wypróbować naturalne metody, czy to odpowiednie pożywienie czy zioła, gdyż są bardzo skuteczne, przyjazne i nie inwazyjne.
Możemy spotkać się z różną nazwą – zakażenie pęcherza moczowego, zapalenie pęcherza moczowego czy zakażenie układu moczowego. Jego powodem jest infekcja bakteryjna.
W niemal 80 procentach przypadków sprawcą są bakterie Escherichia coli, mikroorganizm, który normalnie żyje w przewodzie pokarmowym, a znajduje się w okolicach odbytu. Kobiety mają znacznie krótszą niż mężczyźni cewkę moczową, stąd E.
Coli łatwiej przedostaje się do ich pęcherza, to po krótce wyjaśnia dlaczego panie chorują częściej. Co nie oznacza, że panów nie dotyczy, owszem zapalenie pęcherza może rozwinąć się również u mężczyzn, szczególnie jeśli cierpią oni na przerost gruczołu krokowego.
U niektórych Pań zapalenie pęcherza jest ciągle powracającą infekcją, może się pojawić kilka razy w ciągu jednego roku. Warto, szczególnie w takim przypadku, zainteresować się przyczynami i naturalnymi sposobami radzenia sobie.
Zapaleniu dróg moczowych towarzyszy silny ból podczas oddawania moczu oraz wrażenie ciągłego parcia. Zdarzają się przypadki gdy występuje gorączka oraz ból umiejscowiony w dolnej części pleców. Mocz ma zazwyczaj dość mocny zapach i może zawierać domieszkę krwi. Warto w takim przypadku skonsultować się z lekarzem.
Wszelkie bakterie powodujące infekcje lubią zazwyczaj wilgotne środowisko, a takie powstaje gdy spożywamy za duże ilości produktów zakwaszających jak np. rafinowanego cukru i innych słodzików, nadmiernej ilości mięsa, tłustych, oleistych pokarmów oraz zbyt wiele skrobi.
Konieczne jest więc w przypadku pojawienia się już pierwszych niepokojących objawów, odstawienie tych rzeczy w pierwszej kolejności. Przejadanie się jest również powodem powstawania wilgoci w organizmie.
Warto więc podczas ostrej fazy zapalenia stosować jedynie czyste zupy w postaci wywarów oraz herbatki ziołowe.
Jak można zadziałać odpowiednią dietą?
Kiedy już wyeliminujemy produkty, które wyjątkowo szkodzą i sprzyjają rozwijaniu się infekcji, warto włączyć te, które pomogą w pozbyciu się problemu.
Najbardziej wskazane i zalecane w tym przypadku będą produkty gorzkie, o termice ochładzającej i zasadotwórcze.
Produkty o smaku gorzkim to m.in.: bazylia, cykoria, herbata, kawa, pietruszka, sałata rzymska, żyto.
Przygotowując zupę można użyć fasolki adzuki, która według medycyny chińskiej jest najbardziej skutecznym produktem usuwającym wilgoć z organizmu. Do tego marchew, seler, dynię, szparagi czy grzyby.
Skutecznym remedium będzie żurawina w postaci soku (tylko uwaga, żeby nie był słodzony) lub tabletek, borówki i sok z cytryny rozcieńczony wodą.
Jakie zioła bedą najlepsze w przypadku infekcji dróg moczowych?
Mącznica – Zioło to osiąga swoją maksymalną przeciwbakteryjną aktywność już po trzech lub czterech godzinach po zażyciu ale uwaga, długotrwałe stosowanie mącznicy może działać drażniąco na drogi moczowe. Mącznica zawiera w swoim składzie sporą ilość arbutyny, naturalnego środka moczopędnego i antybiotyku.
Można również skorzystać z gotowych receptur mieszanek różnych ziół.
Rceptura Ojca Sroki: Koszyczek rumianku, liść mącznicy (x2), ziele krwawnika, liść mięty pieprzowej, kłącze perzu, owoc jałowca, liść pokrzywy, kwiat wrzosu. 2 płaskie łyżki na 3 szklanki wrzątku zagotować około 1 min. Pić 3 x dziennie po szklance.
Receptura Ojca Klimuszko: liść jeżyny, liść mięty, liść pokrzywy, kwiat bzu czarnego, koszyczek rumianku, ziele krwawnika, skrzyp, liść podbiału, kłącze perzu. 2 łyżki na 3 szklanki, zagotować około 1 minuty, wlać do termosu. Pić 3 razy dziennie.
Przepis bałkański: liść mącznicy, bukwica, dzika róża, perz – 2 łyżki mieszanki na 2 szklanki wody, zagotować odrobinę i pić 2 x dziennie po szklance
Przepis prof. Muszyńskiego: -iść mącznicy, liść brusznicy, ziele nawłoci. 2 łyżki na 2 szklanki wody, zagotować, pić 2 x dziennie po szklance rano i wieczorem
Bardzo skuteczne w przypadku zapalenia pęcherza są nasiadówki z poniższych ziół
- Kora dębu, szałwia, skrzyp. 6 łyżek mieszanki ziół na 2 litry wody, pogotować 1-2 minuty, włożyć płaski garnek do toalety, siedzimy nad parą 15 minut. Owijamy się ręcznikiem dla utrzymania ciepła.
- Pół paczki skrzypu na 1,5 litra wody. Zagotować i dodać 3.
4 szklanki najzwyklejszego octu, zrobić nasiadówkę, owinąć się ciepło.
Kamienie nerkowe powstają, gdy stężenie pewnych substancji w moczu: szczególnie szczawianów wapnia, ale i fosforanu wapnia, fosforanu amonowo-magnezowego, kwasu moczowego albo cystyny, staje się tak duże, że wytrącają się w postaci twardych bryłek.
Głównym objawem kamicy nerkowej jest ból w lewej lub prawej dolnej części pleców lub w obrębie miednicy. Ból staje się rozdzierający, gdy kamień zaczyna opuszczać nerki przez wąskie przewody zwane moczowodami. Może się pojawić też krew w moczu i ciągłe parcie nań.
Kamica nerkowa dotyka przede wszystkim mężczyzn starszych i w średnim wieku. Ryzyko zwiększa dieta bogata w fosforany lub białka, a także zwiększone spożywanie produktów zawierających szczawiany. Zaliczają się do nich : kawa, czarna herbata, rabarbar, szczaw, szpinak. Aby zapobiec kamicy nerkowej należy przyjmować dużo płynów oraz ograniczyć mocno sól.
Jaka dietę zastosować w przypadku kamicy nerkowej?
Najbardziej korzystnymi pokarmami będą: czarne rośliny strączkowe, kombu/kelp, orzechy włoskie, nasiona arbuza, pietruszka, spirulina. W medycynie chińskiej rośliny strączkowe, szczególnie ciemne i czarne, uznaje się za bardzo korzystne dla zdrowia nie tylko nerek, ale i pęcherza moczowego.
Pietruszka w postaci natki– zasługuje na kilka zdań więcej, gdyż jest bardzo dobrym źródłem wielu wartości odżywczych, a zawarta w niej ilość Wit. C jest większa kilka razy niż w owocach cytrusowych.
Natka pobudza wydalanie moczu, likwiduje śluz w pęcherzu moczowym, jest pomocna w leczeniu kamieni nie tylko w nerkach, ale i pęcherzyku żółciowym. Jest pomocna niemal we wszystkich chorobach nerek.
Najlepiej pić w formie wywaru sporządzonego ze świeżej bądź suszonej natki 2-3 filiżanki dziennie.
Sok z czarnej fasoli – na wolnym ogniu gotujemy 1 filiżankę fasoli w 5 filiżankach wody. Po ugotowaniu odwar odcedzamy, a ugotowaną fasolę wykorzystujemy do innych potraw. Należy pić pól filiżanki na pół godziny przed posiłkiem.
Jakie zioła pomogą w kamicy nerkowej?
Z gotowych produktów skuteczny jest Himalaya Cystone. Stosujemy 2 x dziennie po 1 tabletce 30 min. przed posiłkiem.
Bardzo skuteczne będą również sprawdzone mieszanki:
Receptury Ojców Bonifratów:
- Nawłoć, mącznica, liść brzozy, kwiat akacji, ziele glistnika – 3 łyżki ziół na 3 szklanki wody, chwilę gotujemy pijemy 3 x dziennie po szklance pomiędzy posiłkami.
- Liść mącznicy, korzeń lubczyka, liść brzozy, korzeń łopianu, liść mięty pieprzowej, ziele skrzypu, naowocnia fasoli, parzyć i pić jak wyżej.
- Receptura Ojca Klimuszko:
- Liść mącznicy, ziele nawłoci, liść brzozy, kwiat kocanki, ziele fiołka trójbarwnego, korzeń wilżyny, znamiona kukurydzy, korzeń mniszka lekarskiego, strąki fasoli – pijemy 2 x dziennie po szklance
- W przypadku ataku ostrego bólu bardzo dobrze sprawdzi się okład z Imbiru lekarskiego na nerki.
Zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć. Dlatego zachęcam do zdrowego stylu życia, zdrowej diety, nieobciążającej w dłuższej perspektywie żadnych narządów i układów. Dolegliwości pęcherza i kamienie nerkowe należą do bardzo uciążliwych. Z relacji moich znajomych i wielu innych osób, potrafią one wykluczyć z normalnego funkcjonowania na dobrych kilka dni kładąc nas w bólu do łóżka.
Nie warto, dlatego unikajmy tego co w nadmiarze szkodzi – cukru, mięsa, soli, tłustych pokarmów, stosujemy pożywną dietę opartą na warzywach i aromatycznych ziołach, a nic nam wtedy nie zagrozi. O tym, jak dbać o poszczególne narządy, jak leczyć inne schorzenia z wykorzystaniem naturalnych metod i co jest ich główną przyczyną, przeczytasz w moim e-booku ZDROWIE TO TAKIE PROSTE.
Sedecznie zapraszam 🙂
Laserowe kruszenie kamieni pęcherza i moczowodów | Urolog Poznań
Kamienie układu moczowego zaczynają tworzyć się w nerkach i mogą powiększać się w moczowodzie lub pęcherzu. W zależności od tego, gdzie znajduje się kamień, można go nazwać kamieniem nerkowym, kamieniem moczowodowym lub kamieniem pęcherza moczowego. Proces powstawania kamieni nazywany jest kamicą moczową lub kamicą nerkową.
Kamienie składają się z minerałów w moczu, które tworzą kryształy. Czasami kryształy wyrastają na kamienie.
Około 85% kamieni składa się z wapnia, a pozostałe składają się z różnych substancji, w tym kwasu moczowego, cystyny lub struwitu.
Kamienie struwitowe – mieszanina magnezu, amonu i fosforanu – nazywane są również kamieniami infekcyjnymi, ponieważ tworzą się tylko w zakażonym moczu. Kamienie mogą tworzyć się, ponieważ mocz staje się zbyt nasycony solami.
Kamienie są bardziej powszechne wśród osób z pewnymi zaburzeniami (na przykład nadczynnością przytarczyc, odwodnieniem i kwasicą kanalików nerkowych) oraz wśród osób, których dieta jest bardzo bogata w białko pochodzenia zwierzęcego lub witaminę C lub które nie spożywają wystarczającej ilości wody lub wapnia. Ludzie, którzy mają rodzinną historię powstawania kamieni, częściej mają kamienie wapniowe i częściej je mają. Osoby, które przeszły operację utraty wagi (chirurgia bariatryczna) mogą również być narażone na zwiększone ryzyko powstawania kamienia.
Kamienie, zwłaszcza małe, nie powodują żadnych objawów. Kamienie w pęcherzu mogą powodować ból w podbrzuszu. Kamienie, które blokują moczowód lub miedniczkę nerkową lub jakiekolwiek rurki drenażowe nerki, mogą powodować ból pleców lub kolkę nerkową.
Laserowe kruszenie kamieni leczy większość kamieni pęcherza i moczowodów, unikając nacięcia chirurgii otwartej, jak również przedłużonego noszenia założonego na stałe cewnika. Wykorzystuje naturalne otwory ciała do wprowadzenia lasera. Czas gojenia jest krótszy, a ryzyko infekcji jest zmniejszone.
Jak się przygotować do laserowego kruszenia kamieni?
Pacjentom poddawanym zabiegowi zaleca się przerwanie stosowania wszystkich leków rozrzedzających krew przed zabiegiem chirurgicznym takich jak asptyna, ibuprofen, witamine E.
Wiele z tych leków i ich pochodnych może zmieniać funkcję płytek krwi lub zdolność krzepnięcia, a zatem może przyczyniać się do niepożądanego krwawienia podczas lub po operacji.
Nie należy przerywać leczenia wyżej wymienionymi lekami bez skontaktowania się z lekarzem przepisującym lek.
Chirurg wprowadza małą rurkę (cystoskop), przez cewkę moczową i do pęcherza moczowego lub moczowodów. Po zlokalizowaniu kamienia można go złapać za pomocą kosza i wyjąć z cewki moczowej.
Jeśli kamień jest duży i / lub średnica cewki moczowej jest wąska, kamień jest dzielony na wiele mniejszych kawałków za pomocą lasera. Kawałki te są następnie nawadniane i usuwane z pęcherza moczowego przez cewkę moczową.
W większości przypadków, aby zapewnić właściwy drenaż, cewnik moczowy pozostaje w pęcherzu po operacji przez kilka dni.
Ryzyko laserowego kruszenia kamieni
Podobnie jak w przypadku każdego poważnego zabiegu chirurgicznego, zabieg ten może powodować powikłania, choć rzadkie. Potencjalne zagrożenia i komplikacje związane z tą operacją obejmują między innymi:
- Skurcz / ból pęcherza: Powszechnie uważa się, że pęcherz goi się szybciej po operacji po dekompresji niż w przypadku ciągłego napełniania moczem. Z tego powodu wielu pacjentów proszonych jest o trzymanie plastikowej rurki moczowej w pęcherzu, zgodnie z procedurą, pozwalając moczowi przenikać przez cały czas do torby. Cewnik jest utrzymywany na miejscu za pomocą plastikowego balonu o wielkości piłki do ping-ponga. Ten balon „ociera” wyściółkę pęcherza, powodując skurcze pęcherza (uczucie, że trzeba oddać mocz pomimo pustego pęcherza) i dyskomfort.
- Procedury wtórne: Większość pacjentów, którzy przechodzą ten zabieg, ma kamień w pęcherzu z jakiegoś powodu – albo chroniczną zastój moczu (nie opróżniający dobrze pęcherza) lub przewlekłe infekcje. Usunięcie kamienia nie leczy przewlekłego zastoju, ale może pomóc lepiej opróżnić pęcherz.
- Fragmenty kamienia: Pozostałości kamieni w pęcherzu są z pewnością ryzykiem, a ryzyko jest proporcjonalne do wielkości usuwanego kamienia. Duże kamienie mogą wymagać dwóch operacji.
- Perforacja pęcherza: Pęcherz jest dość grubym narządem, więc całkowita perforacja jest bardzo rzadka (0,1%), ale otarcia i zadrapania śluzówki są nieuniknione. Te wszystkie leczą się z czasem. Jeśli dojdzie do dużej perforacji, urolog może wstrzymać zabieg i dokończyć go w inny dzień, kiedy pęcherz ma czas na wyleczenie.
- Uszkodzenie cewki moczowej lub moczowodu: podczas usuwania fragmentu kamienia fragmenty kamienia mogą przeciąć lub rozerwać cewkę moczową. Zwykle jest to samoograniczające się, ale czasami może powodować zwężenia cewki moczowej (blizna w obrębie cewki moczowej) lub krwawienie. W pęcherzu są dwa otwory, które sprowadzają mocz z nerki (moczowody). Chociaż jest mało prawdopodobne, możliwe jest zranienie moczowodu przez bezpośrednie wypalanie laserem lub przez uraz zakresu. To rzadkie zdarzenie zwykle wymaga stentu moczowodu, aby ułatwić gojenie się moczowodu.
- Krwiomocz i infekcja: Prawie wszyscy pacjenci widzą krew w moczu przez kilka dni po operacji na kamieniu. Zakażenie dróg moczowych jest również możliwe, gdy kamień jest łamany, ponieważ bakterie są uwalniane z powierzchni kamienia. Powikłania te zwykle ustępują samoistnie i ustępują odpowiednio z nawodnieniem i antybiotykami.
Czego można się spodziewać po zabiegu chirurgicznym?
- Okres pooperacyjny: Po operacji zostaniesz zabrany do sali pooperacyjnej. Jeśli cewnik moczowy został umieszczony podczas zabiegu, prawdopodobnie pozostanie na miejscu przez kilka dni, aż do jego usunięcia w klinice. Po opanowaniu bólu możesz zostać wypisany z sali pooperacyjnej do domu. Spodziewaj się krwi w moczu przez kilka dni. Z czasem i nawodnieniem mocz powinien powoli zamieniać się z barwy czerwonej na różową, aby w końcu zniknąć.
- Ból pooperacyjny: Większość pacjentów doświadcza łagodnego do umiarkowanego bólu w okolicy nadłonowej. Jest to na ogół dobrze kontrolowane za pomocą doustnych środków odurzających (leków przeciwbólowych).
- Nudności: nudności są dość częste po każdej operacji, zwłaszcza związanej ze znieczuleniem ogólnym. Jest to zwykle przemijające i samoograniczające.
- Aktywność: Pacjenci mogą kierować pojazdami, gdy przestaną przyjmować narkotyczne leki przeciwbólowe. Większość pacjentów jest w stanie wykonywać normalne, codzienne czynności w ciągu 5-7 dni po zabiegu.
- Dieta: Większość pacjentów musi przyjmować spore ilości wody przez pierwsze 24 godziny po zabiegu, ponieważ czynności jelit mogą być powolne z powodu skutków zabiegu chirurgicznego i znieczulenia ogólnego. Po tym okresie pacjenci mogą powrócić do swojej diety.
- Zmęczenie: zmęczenie jest dość częste po operacji i powinno ustąpić po kilku dniach po zabiegu.
- Zaparcia: Możesz odczuwać powolne jelita przez kilka dni po zabiegu w wyniku znieczulenia. Czopki i środki zmiękczające stolce są zwykle podawane w celu rozwiązaniu tego problemu. Codzienne spożywanie łyżeczki olejów naturalnych w domu pomoże również zapobiec zaparciom. Narkotyczne leki przeciwbólowe mogą również powodować zaparcia, dlatego też pacjenci są zachęcani do zaprzestania przyjmowania odurzających leków przeciwbólowych tak szybko, jak to możliwe po zabiegu.
Kamica moczowa – Urolog Dziecięcy dr Marek Górniak
Kamica układu moczowego jest częśtym schorzeniem ludzi dorosłych, występuje przede wszystkim w suchym gorącym klimacie. Historycznie kamica dotyczyła przede wszystkim pęcherza moczowego. Obecnie większość złogów powstaje w nerkach. Kamica dotyczy częściej mężczyzn.
Kamica u dzieci jest rzadsza niż u dorosłych, nieminiej jednak stanowi istotny fragment zainteresowań urologii dziecięcej. Pierwsze objawy u najmłodszych dzieci to najczęściej krwinkomocz, u starszych kolka nerkowa. W każdym przypadku za objawy może być odpowiedzialne współistniejące zakażenie dróg moczowych.
Czasem pierwszym objawem jest kolka nerkowa spowodowana zablokowaniem moczowodu przez schodzący kamień. Zobrazować złogi można w drogach moczowych przy pomocy USG, zdjęć radiologicznych.
Najczulszą metodą jest jednak spiralna tomografia komputerowa – jej stosowanie wiąże się jednak z dużą ekspozycją na promieniowanie jonizujące.
SKład chemiczny kamieni i odsetek występowania
Szczawian wapni 45-65%
Fosforan wapnia 14-30%
struvit 13%
cysteina 5%
kwas moczowy 4%
inne lub mieszane 4%
Jedna trzecia przypadków kamicy w wieku dziecięcym związana jest z nadmiernym wydalaniem wapnia z moczem (hipercalciuria). Określenie dobowego wydalania wapnia w stosunku do kreatyniny jest piewrwszym badaniem w nefrologicznej diagnostyce kamicy.
Podobnie ważne jest badanie wydalonego złogu jeśli udaje się go pozyskać. Drugim czynnikiem napędzającym narastanie złogu jest nieustanne zakażenie dróg mocowych, które nie daje się wyleczyć, ponieważ rezerwuarem kamieni jest.
Działa tu mechanizm błędnego koła, któy tak naprawdę przerwać można tylko usuwając chirurgicznie kamień. Kamicy sprzyja długotrwałe unieruchmienie – przewlekłe pobytu na oddziałach intensywnej terapii z innych przyczyn oraz deficyty neurologiczne uniemożliwiające bądź ograniczające poruszanie się.
Poza hiperkalciurią inne przyczyny metaboliczne są rzadsze, mogą mieć jednak istotne znaczenie dla wyboru sposobu leczenia zachowawczego.
Kamica moczowa wymaga leczenia ponieważ:
– istnienie złogów w drogach moczowych stanowi jądro krystalizacji co prowadzi do ich najczęściej stałego powiększania
– Obecność złogów niezwykle sprzyja zakażeniu, szczególnie niektórymi gatunkami bakterii. Zakażenie z kolei może promować dalsze narastanie złogów. Nieustanne zakażenia w obrębie układu kielichowo-miedniczkowego nieuchronnie prowadzą do zniszczenia miąższu nerki. Czasem dochdzi do wypełnienia całego układu kielichowo-miedniczkowego nerki rozgałęzionym złogiem – jest to kamica odlewowa.
– Drobne złogi mogą ulec wydaleniu z układu kielichowo-miedniczkowego i pasażując przez moczowód wywołać kolkę nerkową. Mogą także utknąć w moczowodzie prowadząc do znacznego utrudnienia odpływu moczu z neki lub wręcz zablokowania z następowym zakażeniem i zniszczeniem nerki
– Kamienie moczowe zlokalizowane w pęcherzu moczowym, rzadkie w chwili obecnej, kilkaset lat temu bardzo częste prowadzą do przewlekłego zakażenia dróg moczowych. Ponadto złogi z pęcherza mogą podczas wydalania utknąć w cewce, szczególnie męskiej, powodują bardzo silne dolegliwości lub wręcz zatrzymanie moczu.
Diagnostyka obrazowa w kamicy dróg moczowych
Po określeniu lokalizacji złogu i jego wielkości można podjąć próbę leczenia zachowawczego polegającego na forsowaiu diurezy z jednoczesnym podawaniem leków przeciwbólowych i rozkurczowych. U znacznej części pacjentów dochodzi do przepsażowania złogów i ustąpienia dolegliwości.
Złogi, które ulegają zaklinowaniu w cewce moczowej (najczęściej w jej prąciowym odcinku ) są łatwo dostępne – można jełatwo rozkruszyć lub usunąć z nacięcia bezpośrednio ponad złogiem.
Największe trudności stwarzają, szczególnie u dzieci, złogi które utknęły w moczowodzie i nie wykazują tendencji do samoistnego przepasażowania.
Typowe miejsca zaklinowania to połącznie miedniczkowo-moczowodowe i moczowodowo pęcherzowe, choć może to być równie dobre każde miejsce w moczowodzie. W każdym przypadku należy dążyć do usunięcia blokady w najmniej inwazyjny sposób.
Wykonuje się wziernikowanie pęcherza i próbę wydobycia złogu koszyczkiem Dormii, rozkruszenia przy jego pomocy lub w ostateczności nawet ponownego przemieszczenia w obręb nerki, gdzie później będzie można go rozkruszyć ESWL. Taka jest niestety praktyka.
Ideałem jest natomiast rozbicie kamienia promieniem lasera przeniesionym przez giętkie włókno. Niestety, w Polsce ośrodków wyposażonych w laser i giętką ureterorenoskopię jest jeden albo dwa.
Czasami z nerki usuwamy kamienie odlewowe – porozgałęziane, prawie całkowicie wypełniające układ zbiorczy nerki, najczęściej związane z przewlekłym zakażeniem.
Usunięcie takiego złogu w całoścu z jednej strony jest kluczowe dla wyleczenia kamicy, a z drugiej bywa bardzo trudne bez rozkruszenia złogu, który jest zkotwiczony w kielichach. Rozkruszenie sprzyja pozostawieniu drobnych fragmentów.
Niekiedy dla uzyskania dobrego szerokiego wejścia w obręb układu kielichowo-miedniczkowego konieczne jest przecięcie miąższu nerkowego, co wiąże się z rozległym krwawieniem i koniecznością przetoczenia krwi.
ESWL (Extracorporeal Shock Wave Lithotrypsy – pozaustrojowe rozkruszanie falą uderzeniową)
Jest małoinwazyjna metodą pozwalającą na rozbijanie niewielkich (do 2cm średnicy) a czesem i większych złogów zlokalizowanych w układzie kielichowo-miedniczkowym. W zależności od stosowanego generatora fali zabieg wymaga lub nie znieczulenia ogólnego. Trwa ok. 20-30 min. Do zlokalizowania złogu i zogniskowania na nim fali używa się fluoroskopii (RTG).
Ze względu na małą inwazyjność według mnie jest to preferowany sposób leczenia kamicy nerkowej. Następstwem zabiegu może być jednak epizod kolki nerkowej spowodowanej pasażowaniem drobnych fragmentów przez moczowód, a nawet jego zablokowaniem.
Dlatego ośrodek wykonujący ESWL powinien ściśle współpracować z oddziałem urologii dziecięcej wyposażonym do leczenia kamicy moczowodowej.
Leczenie zachowawcze kamicy sprowadza się do dwóch rzeczy zasadniczych – bardzo obfitego równomienego w ciągu doby nawadniania oraz profilaktyki zakażeń dróg moczowych. Na dalszym planie, w zależności od tła metabolicznego, są ograniczenia dietatyczne, w szczególności ograniczenie podaży wapnia.