Stan zapalny dziąseł jest pierwszym stopniem choroby dziąseł. Spowodowany jest zalegającą płytką nazębną, czyli miękkim, bezbarwnym filmem bakteryjnym. Jeżeli zęby nie są oczyszczane poprzez szczotkowanie i nitkowanie, zalegająca płytka nazębna przekształca się w kamień nazębny, który można usunąć tylko w gabinecie stomatologicznym.
Co powinieneś o tym wiedzieć…
- Najczęstszą przyczyną zapalenia dziąseł jest osadzająca się na zębach płytka bakteryjna. Nieusuwana, tworzy złogi na powierzchni zębów i między nimi, które podrażniając tkankę dziąseł powodują ich obrzęk.
- Przy zębie mogą wytworzyć się tak zwane kieszonki dziąsłowe, które będą pogłębiać się, w miarę jak złogi płytki bakteryjnej będą się powiększać, doprowadzając w efekcie do cofania się dziąseł i odkrycia większej części zębów.
- Brak leczenia na tym etapie może doprowadzić do znaczącego powiększenia się kieszonki, co może skutkować ruszaniem się zębów, a nawet ich wypadaniem lub koniecznością usunięcia.
Zainteresowany? Czytaj dalej…
Warto przyjrzeć się własnym zębom pod kątem wczesnego wykrycia stanów zapalnych. Pomogą w tym poniższe wskazówki i informacje.
Stomatologia wyróżnia kilka etapów zapalenia dziąseł:
- stan zapalny dziąseł,
- stan zapalny przyzębia,
- zaawansowany stan zapalny przyzębia.
Do zapalenia dziąseł dochodzi, kiedy dziąsła, otaczające zęby, stają się zaczerwienione i obrzęknięte oraz mają tendencję do krwawienia w trakcie szczotkowania.
Zapalenie przyzębia to poważne schorzenie dziąseł, w którym stan zapalny obejmuje już tkanki przyzębia i tworzą się kieszonki dziąsłowe.
Zapalenie przyzębia wiąże się również z degradacją tkanki kostnej, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do utraty zębów.
Zapalenie przyzębia jest chorobą nieodwracalną, dlatego tak ważne jest, żeby powstrzymać jego rozwój jak najszybciej. Można to zrobić, stosując zabiegi stomatologiczne oraz lecznicze preparaty przeciwbakteryjne.
Do zaawansowanego zapalenia przyzębia dochodzi w następstwie trwałej obecności bakterii w jamie ustnej, prowadzącej do dalszej recesji dziąseł i rozchwiania zębów. Może ono prowadzić do utraty zębów.
Chcesz wiedzieć jeszcze więcej? Przeczytaj tekst naszego periodentologa
Skaling – najskuteczniejszy sposób usuwania kamienia nazębnego
Zabieg wykonuje lekarz dentysta lub higienistka w gabinecie stomatologicznym. Można wykonać go ręcznie lub znacznie szybciej, za pomocą skalera ultradźwiękowego. Proces higienizacji, czyli usunięcia kamienia tą metoda polega na tym, że ultradźwięki przenoszone są na zakrzywioną, cienką, metalową końcówkę skalera, który drgając z dużą częstotliwością, rozbija kamień nazębny.
Chirurgiczne leczenie kieszonek przyzębnych
Celem tego leczenia jest usunięcie zmian pochodzenia bakteryjnego w przyzębiu przez eliminowanie kieszonek przyzębnych, przywrócenie przyczepu łącznotkankowego oraz regenerację związanych z nim tkanek miękkich i odbudowę kości wyrostka zębodołowego.
Poniżej kilka zdjęć pacjentów, którzy przeszli leczenie w naszych gabinetach
- Przewlekły zaawansowany stan zapalny przyzębia z dużym obrzękiem dziąsła.
- Zaawansowane zapalenie przyzębia ze znacznymi złogami nazębnymi.
- Duża recesja i znaczne otwarcie przestrzeni międzyzębowej
-
- Efekt końcowy po opreacji płatowej (rys. 1)
- Aparat ortodontyczny w celu zamknięcia diastemy (rys. 2)
- Stan końcowy po zakończeniu leczenia ortodontycznego (rys. 3)
-
Na czym polega leczenie?
Leczenie sprowadza się do:
- usunięcia wszystkich nisz ekologicznych w przyzębiu,
- regeneracji utraconych tkanek przyzębia,
- całkowitego usunięcia stanu zapalnego,
- możliwie jak najmniejszego upośledzenia estetyki,
- jak najmniejszego obciążenia pacjenta.
Stosuje się:
- skaling – wygładzenie korzenia (metoda zamknięta),
- operacje płatowe (bez resekcji kości),
- sterowaną regenerację tkanek.
Skaling – wygładzenie korzenia i operacje płatowe są niezawodnymi metodami leczenia stanów zapalnych przyzębia.
Skaling jako jedyną metodę leczenia można stosować, jeżeli głębokość kieszonek nie przekracza 4-5 mm. Przy głębszych kieszonkach należy włączać leczenie chirurgiczne.
Operacja płatowa służy nadrzędnemu celowi zachowania zęba poprzez długotrwałą redukcję poddziąslowej, patogennej flory bakteryjnej.
Sterowana regeneracja tkanek w leczeniu kieszonek kostnych służy:
- odtworzeniu aparatu zawieszeniowego zęba,
- zmniejszeniu głębokości kieszonek dziąsłowych,
- wypełnieniu ubytków kostnych,
- zminimalizowaniu recesji.
Sterowana regeneracja tkanek w leczeniu recesji przyzębnych ma na celu:
- pokrycie recesji dziąsła do granicy szkliwno-cementowej,
- zmniejszenie głębokości kieszonek poniżej 2 mm,
- zlikwidowanie krwawienia podczas zgłębnikowania,
- uzyskanie wystarczająco szerokiego, grubego, zrogowaciałego dziąsła,
- upodobnienie odtworzonego dziąsła w zakresie barwy i kształtu do dziąsła naturalnego.
- Wysoka i szeroka recesja w okolicy zęba 13 (rys.1)
- Idealne pokrycie recesji metodą sterowanej regeneracji tkanek (rys. 2)
- Recesja w obrębie zęba 23 (rys. 1)
- Pokrycie recesji metodą sterowanej regeneracji tkanek, stan po zabiegu (rys. 2)
- Wysokie i szerokie recesje w obrębie zębów 22, 23 (rys. 1)
- Podczas zabiegu powierzchnie korzeni zostają jednakowo pokryte błoną resorbowalną (rys. 2)
- Efekt leczenia – głębokość kieszonek przy obu zębach ma wartości fizjologiczne (rys. 3, 4)
Ubytki tkanek miękkich leczy się przy zastosowaniu przeszczepów łącznotkankowych. Niekiedy używa się też błon resorbowalnych, nieresorbowalnych lub indywidualnie przygotowanych błon nieresorbowalnych.
Wskazaniami są recesje połączone ze:
- zwiększoną wrażliwością szyjek zębowych,
- próchnicą/wypełnieniami przyszyjkowymi,
- abrazjami i ubytkami klinowymi,
- pokryciem przedprotetycznym (w celu uniknięcia lub skorygowania zbyt długich koron),
Chirurgiczne wydłużenie koron klinicznych zębów ma na celu:
- uzyskanie wystarczającej powierzchni retencyjnej dla przyszłego uzupełnienia protetycznego,
- odsłonięcie poddziąsłowych ubytków próchnicowych,
- poprawę estetyki.
- Chirurgiczne wydłużanie koron klinicznych zębów
Ugaś ból kieszonki dziąsłowej
Kieszonka dziąsłowa a zębowa. Czy jest między nimi różnica? Sprawdź, czym są, jakie są ich objawy oraz jak przebiega leczenie. Co robić, gdy boli kieszonka dziąsłowa?
Czy mówiąc o kieszonce dziąsłowej i zębowej, rozmawiamy o dwóch innych miejscach? Otóż nie. Kieszonka dziąsłowa bywa nazywana zębową i odwrotnie.
W obu przypadkach mamy do czynienia z miejscem zlokalizowanym w jamie ustnej, będącym patologicznym rowkiem w okolicy zęba. Stąd też określana jest jako kieszonka zębowa. Niestety, gdy osiąga zbyt duże rozmiary, potrafi sprawić niemały ból, mylony często z bólem zęba.
Stąd też, podczas wizyty u dentysty, możemy usłyszeć, że to nie ząb, a dziąsła nas bolą. A konkretniej – boli nas kieszonka zębowa.
Gdzie jest kieszonka dziąsłowa? Zwykle, dopóki nie mamy z nią problemów, niewiele z nas zdaje sobie w ogóle sprawę z jej istnienia. Kieszonka zębowa pojawia się wówczas, gdy w dziąsłach dochodzi do stanów zapalnych czy chorób.
Stąd też określana jest jako zjawisko patologiczne. Zlokalizowana jest między brzegiem dziąsła a jego przyczepem nabłonkowym, w okolicy szyjki zęba. Zwykle jej głębokość osiąga od 2 do 3 milimetrów. Jeżeli wartość ta zostaje przekroczona, najczęściej kieszonka dziąsłowa zaczyna boleć.
Dlaczego? Przede wszystkim wynika to z faktu, iż gromadzić sie w niej zaczynają bakterie, a także pozostawać mogą szczątki pożywienia. Te zresztą sprzyjają pojawianiu się wspomnianych nieproszonych gości.
Obecność bakterii w kieszonce zębowej powoduje osłabienie nie tylko struktury dziąseł, lecz również odbija się negatywnie na uzębieniu i kościach.
Jeżeli zaczynasz odczuwać ból w okolicach zęba, choć wydaje ci się, że wszystko jest z nim w porządku lub też jest on martwy, prawdopodobnie problem stanowi kieszonka dziąsłowa. Podobny ból odczuwać mogłaś, gdy wyrzynały ci się ósemki. Nic miłego, prawda? Zwykle trudno jest to przetrwać bez tabletek przeciwbólowych.
Przyczyny powstawania kieszonki zębowej to m.in. choroby przyzębia, stany zapalne dziąseł i inne dolegliwości związane chociażby z paleniem papierosów, nadmiernym spożywaniem słodyczy czy nieodpowiednią higieną jamy ustnej.
Podzielić je można na prawdziwe i rzekome – do pierwszych zalicza się klasyczne kieszenie przyzębne z utratą przyczepu łącznotkankowego, do drugich natomiast zwiększoną głębokość kieszeni zębowych spowodowaną przerostem dziąsła bądź jego stanem zapalnym.
Poznaj 7 błędów popełnianych podczas pielęgnacji zębów.
Niestety, niekiedy kieszonka dziąsłowa potrafi doskwierać pomimo odpowiedniego dbania o zęby. Choroby przyzębia, będące najpowszechniejszą przyczyną kieszonki zębowej, mogą prowadzić do wielu negatywnych skutków. Wyróżnia się dwa rodzaje ich przebiegu:
- przewlekły, gdy objawy dotyczą całego uzębienia i są wynikiem zaniedbań odnoszących się do higieny jamy ustnej,
- agresywny, gdy do czynienia mamy z agresywnym zapaleniem przyzębia wymagającym leczenia i powodującym szybko postępujące zmiany w kościach.
W jednym i drugim przypadku, dla zwalczenia objawów, niezbędna będzie wizyta u specjalisty.
Głównymi objawami przerostu kieszeni przyzębnej mogą być:
- zaczerwienione i tkliwe dziąsła,
- krwawienie z dziąseł,
- nieprzyjemny zapach z ust,
- rozchwianie zębów,
- odsłonięte szyjki zębowe,
- ból dziąsła,
- ubytek kości,
- bolesność zęba na opukiwanie,
- pojawienie się stanów zaropienia,
Jedno jest pewne: kieszonka dziąsłowa ani sama nie przejdzie, ani sama nie zniknie. Podobnie zresztą jak ból zęba (choć tego w ostateczności można wyrwać). Jej przerost wymaga leczenia – w większości przypadków długotrwałego. Czasami wystarczy samo płukanie, kiedy indziej do akcji wkraczają dentysta i chirurg. Jak przebiega leczenie kieszonki dziąsłowej?
Gdy zauważysz któryś z wcześniej wymienionych objawów, powinnaś udać się na wizytę do stomatologa. Ten stwierdzi, czy na pewno mamy do czynienia z przerostem kieszeni przyzębnej.
Jeżeli obawy okażą się słuszne, dentysta powinien zmierzyć głębokość kieszonki zębowej przy użyciu sondy periodontologicznej, a następnie skierować cię na badanie pantomograficzne.
Dzięki temu ustali, w jakim kierunku powinno przebiegać leczenie.
W zależności od tego, jaki jest rodzaj zaawansowania schorzenia, stomatolog może polecić ci wizytę u periodontologa bądź też zaproponować domowe metody walki z problemem. Leczenie kieszonki zębowej związane będzie z jej płukaniem, lecz może wymagać także usunięcia poddziąsłowego kamienia nazębnego, którego nie wykonasz samodzielnie.
Warto spróbować obu rozwiązań. Powinnaś jednak pamiętać, że w przypadkach agresywnego przebiegu choroby lub gdy objawy nie ustępują, należy udać się na wizytę do wspomnianego specjalisty.
Periodontolog może zaproponować ci kiretaż – zabieg polegający na spłyceniu kieszonek dziąsłowych. Stosuje się go głównie u pacjentów cierpiących na zapalenie dziąseł.
Kiretaż polega na usuwaniu poddziąsłowej płytki nazębnej i może mieć charakter otwarty lub zamknięty.
Przeprowadzany jest przy znieczuleniu miejscowym, po uprzedniej dezynfekcji i oczyszczeniu okolicy poddanej zabiegowi, przy użyciu specjalnego przyrządu – kiretu.
Kiretaż zamknięty jest zabiegiem periodontologicznym polegającym na usunięciu z okolic zęba i z kieszeni zębowej zanieczyszczeń oraz umożliwienie im regeneracji. Zwykle, oprócz przypadków przerostu kieszonki dziąsłowej, stosowany jest w leczeniu parodontozy i innych stanów zapalnych dziąseł. Kiretaż zamknięty stosuje się w przypadki kieszonek, których głębokość nie przekracza 5 milimetrów.
Zabieg wykonywany jest bez rozcinania dziąsła. Najpierw lekarz musi dostać się do korzenia zęba, by móc go odpowiednio oczyścić. W tym celu odchyla błonę śluzową, a następnie, za pomocą kiretu, usuwa zanieczyszczenia.
To samo dzieje się ze ścianą dziąsłową oraz dnem kieszonki. Kiretaż zamknięty wykonywany jest przy znieczuleniu miejscowym, nie powinniśmy się zatem martwić o ból podczas jego wykonywania, choć też spodziewać się, że dziąsła podczas zabiegu będą krwawiły.
Jest to jednak normalne i nie powinno Cię niepokoić.
Czy kiretaż zamknięty ma skutki uboczne? Jako, że jest zabiegiem, podczas którego naruszona zostaje struktura zęba, po jego zakończeniu występować mogą: ból, obrzęk, opuchlizna oraz zaczerwienienie dziąseł.
Spodziewać się można także nadwrażliwości zębów na ciepłe lub zimne napoje. Wszystkie te objawy mają charakter przejściowy.
Jeżeli utrzymują się dłużej niż kilka dni, powinnaś niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Kiretaż otwarty jest zabiegiem bardziej inwazyjnym, wymaga bowiem rozcinania dziąseł i głębszego wchodzenia w strukturę uzębienia. Stosuje się go wówczas, gdy głębokość kieszonki dziąsłowej przekracza 5 milimetrów. Aby dostać się do korzenia zęba, periodontolog musi przeciąć dziąsło, a następnie je odsunąć. Tylko w taki sposób ma możliwość jego dokładnego wyczyszczenia.
Kiretaż otwarty odbywa się przy znieczuleniu miejscowym i – podobnie jak przy zamkniętym – pojawia się krwawienie.
Z kieszonki, korzenia oraz kości usunięte zostają kamień i płytka nazębna, a także chora tkanka i bakterie.
Jeżeli stan zapalny był poważny i pojawiły się ubytki strukturalne, lekarz uzupełnia je przy pomocy materiału kościozastępczego. Po udanym czyszczeniu zaszywa rozcięte miejsca.
Skutki uboczne kiretażu otwartego mogą być bardziej odczuwalne niż w przypadku zabiegu o zamkniętym charakterze. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż periodontolog musiał rozcinać, a następnie zszywać dziąsła.
Oprócz bólu i obrzęków pojawić się może zasinienie oraz przebarwienie warg lub policzka. Niekiedy dochodzi do utraty czucia w operowanym miejscu oraz niewielkiego krwawienia w miejscu zabiegu.
Zęby mogą ponadto silniej reagować na zmiany temperatury, a nawet zacząć się ruszać.
Kiretaż jest podstawową metodą leczenia kieszonek dziąsłowych, a jego cel to usunięcie z korzenia zęba zalegającej płytki nazębnej, chorej tkanki dziąsłowej oraz oczyszczenie kieszonki z bakterii.
Dzięki temu dochodzi do zniwelowania miejsc zalegania płytki nazębnej, a także możliwe staje się wygojenie chorego miejsca i pokrycie go nowym, zdrowym nabłonkiem.
Niestety, kiretaż nie zapewnia odbudowy dziąsła, a powstałe w wyniku zapalenia ubytki są trwałe.
Bardzo ważnym jest stosowanie się po zabiegu do zaleceń lekarza, dzięki którym możliwe są krótszy okres rekonwalescencji oraz zapobiegnięcie nawrotowi choroby. Do podstawowych zaleceń po kiretażu otwartym i zamkniętym należą:
- Odpowiednie dbanie o higienę jamy ustnej – płukanie buzi ciepłym roztworem soli w delikatny sposób,
- Unikanie szczotkowania i nitkowania zębów do co najmniej 12 godzin po zabiegu, o ile lekarz nie zaleci inaczej,
- Unikanie twardych, szorstkich i kleistych pokarmów,
- Unikanie pokarmów kwaśnych, pikantnych i zimnych,
- Stosowanie past odczulających
- Unikanie palenia papierosów lub innych wyrobów tytoniowych, gdyż po pierwsze, spowalnia do krzepliwość krwi oraz procesy gojenia, po drugie – zanieczyszcza jamę ustną
Ile kosztuje kiretaż zamknięty, a ile otwarty? W przypadku pierwszego, za jeden zabieg zapłacimy od 100 do 150 zł. Kiretaż otwarty, ze względu na większą inwazyjność i bardziej skomplikowany charakter, kosztuje od 250 do 300 zł (koszt jednego zabiegu). Warto pamiętać, że ostateczna kwota do zapłaty zależna jest od tego, ile zębów obejmował będzie kiretaż.
Na koniec warto wspomnieć o tym, jak radzić sobie z kieszonką dziąsłową w domowym zaciszu i przypadkach, gdy nie jest wymagany kiretaż.
Najważniejszym czynnikiem profilaktyki kieszonek zębowych jest tutaj odpowiednia higiena jamy ustnej. Jej brak jest bowiem najczęstszą przyczyną pojawienia się bólu i rozwoju stanu zapalnego.
Jakie metody domowe będą najlepsze? Oto kilka z nich:
- Płukanie jamy ustnej. Najpowszechniej formą jest płukanie kieszonki zębowej przy użyciu wody utlenionej, roztworu sody oczyszczonej bądź specjalnych preparatów dostępnych w aptece. Najtańszymi rozwiązaniami wydają się dwa pierwsze. Płukanka stosowana jest w celu dezynfekcji i zapobiegnięcia pojawieniu się stanu zapalnego. Innymi płynami, które zdają egzamin w oczyszczaniu jamy ustnej są: rumianek, olejek kokosowy lub szałwia.
- Nitkowanie zębów. Kolejnym ważnym działaniem jest odpowiednie czyszczenie zębów. Bardzo często nie zapewni go nam szczoteczka i pasta. Zaopatrz się w nić dentystyczną i dokładnie nitkuj szczeliny i przestrzeń przydziąsłową. WAŻNE! Nie nitkuj miejsc, w których pojawił się juz przerost kieszonki zębowej. Możesz narobić jeszcze większych szkód!
- Profilaktyka, czyli nie pcham do buzi niepotrzebnego. Niestety, obgryzając długopis, paznokcie, włosy czy paląc papierosy, zapraszamy do buzi bakterie. Podobnie dzieje się, gdy przesadzamy z cukrem i po posiłku nie myjemy zębów. Jeżeli chcesz odpowiednio dbać o higienę, warto wyplenić te nawyki. Szczególnie papierosy przyczyniają się do powstawania kamienia nazębnego.
- Odżywiaj się zdrowo! Jeżeli zapewnisz swoim zębom i dziąsłom niezbędne witaminy i składniki odżywcze, będą odporniejsze na wszelkie czynniki zewnętrzne. Wprowadź do jadłospisu produkty bogate w wapń, fosfor oraz witaminy A, B C i D. Warto również poświęcić uwagę koenzymowi Q10.
- Bezpośrednio płucz kieszonki zębowe. Jeżeli pojawia się ból, warto zdezynfekować kieszonki przy użyciu wymienionych wcześniej płynów. Niekiedy, płucząc jamę ustną ogólnie, możesz nie dotrzeć głębiej, a tam szczególnie lubią gromadzić się bakterie.
Jak odpowiednio płukać kieszonki zębowe?
Zaopatrz się w najbliższej aptece w strzykawkę oraz grubą igłę. Tę drugą przełam tak, by pozbyć sie ostrej końcówki. Wybrany płyn wlej do strzykawki, a następnie umieść igłę w miejscu wymagającym płukania. Delikatnie wyciskaj płyn – po kilku razach powinnaś poczuć ulgę i pozbyć bakterii!
Décapuchonnement – kieszeń dziąsłowa
Kieszonka dziąsłowa potocznie nazywana kieszonką zębową nie jest niczym innym jak patologicznym rowkiem dziąsłowym. Jeśli zmiana jest większa niż 3 mm, nazywa się ją kieszenią przyzębną (dziąsłową).
Do przyczyn jej powstawania zalicza się między innymi: choroby przyzębia, wyrzynanie się zębów mądrości czy zapalenie miazgi zęba.
Zapalenie to objawia się krwawieniem i bólami dziąseł, które stały się zaczerwienione oraz tkliwe, kamieniem nazębnym czy odsłoniętymi szyjkami zębowymi.
Czym jest kieszeń dziąsłowa?
Jeśli wielkość ta jest większa, mówimy o wystąpieniu kieszeni przyzębnej bądź kieszeni dziąsłowej. Przyczynami powstania tej nieprawidłowości są: choroby przyzębia czy utrudnione wyrzynanie zębów mądrości. Można zapobiegać jej wystąpieniu poprzez odpowiednie dbanie o higienę jamy ustnej. Jeśli podejrzewamy, że ta przypadłość wystąpiła u nas, powinniśmy udać się do specjalisty celem leczenia.
Jakie są przyczyny wystąpienia kieszonki dziąsłowej?
Kieszonki dziąsłowe możemy podzielić na prawdziwe i rzekome. O tych pierwszych mówimy wtedym, gdy klasyczne kieszenie przyzębne przebiegają z utratą przyczepu łącznotkankowego znajdującego się zwykle poniżej szyjki zęba. Z kolei drugie objawiają się zwiększoną głębokością kieszeni, która powstaje na skutek przerostu bądź obrzęku dziąsła w przebiegu zapalenia dziąseł.
Choroby przyzębia – przyczyna kieszonki dziąsłowej
Za najczęstszą przyczynę wystąpienia kieszeni przydziąsłowych uważa się choroby przyzębia, zarówno w postaci przewlekłej, jak i agresywnej. Postać przewlekła występuje wtedy, gdy nie dbamy odpowiednio o higienę jamy ustnej. Poza tym pojawia się u osób nałogowo palących papierosy. Głębokie kieszonki przyzębne w takich przypadkach dotyczą przeważnie całego uzębienia.
Rzadziej spotyka się agresywne zapalenie przyzębia. Można zaobserwować, że w tym przypadku szybciej dochodzi do utraty kości u osób, które są stosunkowo młode. Tak występujące zapalenie cechuje specyficzny obraz kliniczny. W okolicy siekaczy oraz „szóstek” występują symetrycznie kieszenie z ubytkami kości.
Zapalenie kieszonki dziąsłowej a wyrzynanie się „ósemek”
Wystąpienie kieszonek dziąsłowych jest nierzadko efektem wyrzynania się zębów mądrości. Wtedy często pojawia się ból i szczękościsk. Jeśli za zębem mądrości powstanie kieszeń kostna, która ma kształt półksiężyca (można ją zaobserwować na zdjęciu rentgenowskim), to zaleca się, by usunąć „ósemkę”.
Kieszeń przyzębna – objaw zapalenia miazgi
Kieszenie przyzębne mogą powstać także wtedy, kiedy wystąpiły tak zwane zmiany endo-perio. Polegają one na tym, że proces zapalny z miazgi przeszedł na sąsiednie tkanki przyzębia.
Z kolei pojedyncza wąska kieszonka zębowa może być sygnałem, informującym o tym, że korzeń zęba mógł zostać złamany w pionie. Warto więc zwrócić uwagę na to, czy w miejscu tym występuje płytka nazębna.
Jeśli nie, jest duże prawdopodobieństwo, że ząb został złamany.
Kieszonka dziąsłowa – objawy kieszeni przyzębnej
Jeśli kieszenie dziąsłowe powstały w przebiegu chorób przyzębia, mogą im towarzyszyć takie objawy jak: zaczerwienione i tkliwe dziąsła, kamień nazębny, rozchwianie zębów czy nieprzyjemny zapach z ust, krwawienie dziąseł, odsłonięte szyjki zębowe na skutek recesji dziąseł.
Poza tym istnieje szansa, ze wytworzy się ropień przyzębny w obrębie głębokich kieszeni. Wtedy możemy zaobserwować między innymi: wysięk ropy z kieszonki, ból dziąsła, ubytek kości oraz bolesność zęba na opukiwanie.
Kieszonka dziąsłowa – leczenie u periodontologa
Chcąc wyleczyć kieszonkę dziąsłową zwykle wykonuje się płukanie specjalnym płynem przeciwbakteryjnym. W tym celu używa się wody utlenionej lub roztworu nadmanganianu potasu. Poza tym można wykorzystać także chlorheksydynę lub jodopowidon.
Ze wszystkich tych substancji można skorzystać podczas leczenia zapalenia kieszonki, które powstaje podczas utrudnionego wyrzynania się „ósemek”. Kiedy oczyszczamy kieszonkę dziąsłową przy zębach mądrości, powinniśmy zapewnić sobie uśmierzenie bólu.
Do kieszonki można zaaplikować leki, co pozwoli szybciej ją wyleczyć.
Jeśli zaś posiadamy poddziąsłowy kamień nazębny, trzeba będzie go koniecznie usunąć wykorzystując w tym celu znieczulenie miejscowe (kiretaż). Po wykonaniu tego zabiegu można również zaaplikować leki bezpośrednio do kieszonki.
Jeśli choroba przyzębia jest uogólniona, postępowanie lecznicze może mieć wiele etapów i potrwać trochę czasu.
Jeśli doszło do pojawienia się ubytków w kości, trzeba przeprowadzić leczenie regeneracyjne przy wykorzystaniu osiągnięć chirurgii.
Można także wykorzystać zabieg décapuchonnement (odkapturzania), który polega na tym, by wyciąć kieszonkę dziąsłową zęba (kapturka dziąsłowego), kiedy wystepuje utrudnione wyrzynanie zęba. Ten zabieg chirurgiczny stosuje się zwykle podczas wyżynania się „ósemek”.
Musimy w tym miejscu podkreślić, że bardzo ważnym jest, by podczas leczenia odpowiednio dbać o higienę jamy ustnej. Poza tym należy stawiać się na umówione wizyty kontrolne do lekarza periodontologa (specjalisty chorób przyzębia).
Płukanie kieszonki dziąsłowej – domowe sposoby
Jeśli zależy nam na tym, by nie wystąpiły u nas kieszonki dziąsłowe, powinniśmy należycie dbać o higienę jamy ustnej. W tym celu trzeba szczotkować zęby co najmniej 2 razy dziennie, używać nici dentystycznej i płynów do płukania ust.
Domowymi sposobami na stany zapalne dziąseł są między innymi: płukanki ziołowe (z rumianku czy szałwii), a także specjalne pasty dla osób, które borykają się z chorobami przyzębia. Zawierają one: wyciągi z ziół, chlorheksydynę lub inne chemiczne substancje przeciwzapalne.
Zapalenie przyzębia
Zapalenie przyzębia, potocznie nazywane paradontozą, to choroba infekcyjna tkanek przyzębia, prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów. Przyczyną większości przypadków zapalenia przyzębia są bakterie płytki nazębnej i kamienia nazębnego, gromadzące się na powierzchni zębów jako rezultat niedostatecznej higieny.
Mogą one penetrować w głąb kieszonek dziąsłowych (obszar między brzegiem dziąsła a tkanką zęba) i tworzyć kieszonki patologiczne. W efekcie powoduje to zanik kości i rozchwianie zębów.
Pewną rolę odgrywają również mechanizmy immunologiczne pacjenta, a w związku z tym czynniki genetyczne.
W przypadku wydolnego systemu immunologicznego organizmu ryzyko zapalenia przyzębia jest mniejsze, nawet pomimo ewentualnego przewlekłego zapalenia dziąseł.
Objawy
Pojawia się ból i krwawienie dziąseł. Dziąsło jest zaczerwienione, rozpulchnione i opuchnięte. Pierwsze objawy zapalenia przyzębia to także obnażanie szyjek zębów. W późniejszym stadium choroby pogłębieniu ulegają kieszonki dziąsłowe. Kieszonka dziąsłowa u zdrowego człowieka ma zazwyczaj głębokość 1 mm.
W czasie choroby może natomiast osiągnąć nawet 10 mm. Zalegające w kieszonkach resztki pokarmowe, bakterie, powodują stan zapalny przyzębia, który doprowadza do jego zaniku, znacznego obniżenia się dziąsła i odsłonięcia korzeni zębów.
Przebieg choroby charakteryzuje się sukcesywną utratą kości wyrostka zębodołowego, a przez to utratą aparatu wieszadłowego zęba. Czyli zęby zaczynają się chwiać, tracą prawidłowe umocowanie w kości i w końcu wypadają.
Niekiedy proces chorobowy dziąsła i kości przebiega bez opisanych wyżej objawów, a jedynym niepokojącym symptomem jest bolesność szyjek zębowych i odsłanianie się korzeni zębów.
Przyczyny
Przede wszystkim zaniedbania higieniczne jamy ustnej i zębów. Nieusuwana płytka nazębna, będąca siedliskiem bakterii, staje się coraz grubsza i zamienia się w twardy, niedający usunąć się już szczoteczką kamień nazębny. Toksyny, produkowane przez coraz liczniejsze bakterie, zaczynają atakować dziąsła.
Paradontozie sprzyjają ponadto nieprawidłowo wykonane wypełnienia zębów, uciskające protezy, nieszczelne korony i mosty. Przyczyną mogą być też zaburzenia hormonalne, niedobory witamin, ciągłe i nadmierne zaciskanie zębów i zgrzytanie zębami. Zapalenia przyzębia częściej występują u osób powyżej 35.
roku życia oraz u palaczy papierosów.
Leczenie
Leczenie zaawansowanych zaników przyzębia jest o wiele trudniejsze niż zmian powierzchownych. Dlatego ważne jest wczesne podjęcie leczenia, a jeszcze ważniejsze zapobieganie, czyli profilaktyka chorób przyzębia.
Współczesne gabinety dentystyczne nie kojarzą się już z salami tortur; leczenie zębów prowadzi się niemal bezboleśnie.
Metoda leczenia jest uzależniona od stopnia zaawansowania procesu chorobowego. Stomatolog musi więc ocenić stan dziąseł, zbadać głębokość kieszonek przyzębnych i wykonać zdjęcia rentgenowskie, które pozwalają na ocenę stanu kości.
Leczenie chronicznego zapalenia przyzębia lekarz rozpoczyna od profesjonalnej higienizacji, czyli dokładnego oczyszczenia zębów z kamienia (scaling) naddziąsłowego i poddziąsłowego (groźniejszego), jak również wygładzenia powierzchni korzeni (root planing).
W przypadkach bardziej zaawansowanych, trudniej poddających się leczeniu z powodu występowania głębokich kieszeni, wykonywane są zabiegi zwane kiretażami, czyli usuwanie złogów z wewnętrznych ścian chorej kieszonki w celu jej spłycenia i zlikwidowania stanu zapalnego.
W przypadku przerostu lub uszkodzenia dziąseł stosuje się zabiegi wycięcia kieszonek dziąsłowych (gingiwektomia) lub gingiwoplastyki, czyli odtworzenia prawidłowego konturu dziąsła. Osiągnięciem ostatnich lat w leczeniu zaawansowanych chorób przyzębia są zabiegi pozwalające na odtworzenie zanikłej kości.
Ma to znaczenie, gdy mimo wyleczenia stanów zapalnych w kieszonkach dziąsłowych, zęby są ciągle niestabilne i rozchwiane. Zabieg polega na wprowadzeniu do ubytku powstałego w wyniku destrukcji kości środków pobudzających regenerację tkanek. W przypadkach, gdy rozchwianie zębów jest już znaczne, unieruchamia się je przez ligaturowanie, bądź uciążliwą ruchomość zębów likwiduje się zabiegiem zwanym szynowaniem.
Gdy schorzenie jest wynikiem nieprawidłowego zgryzu, konieczna jest jego korekta. W każdym stadium choroby palenie tytoniu jest zakazane.Do mycia zębów wskazane jest używanie specjalnej pasty leczniczej Sulphodent.
Jest to pasta wskazana w leczeniu zapalenia dziąseł, zapalenia przyzębia, a także w profilaktyce chorób przyzębia.
Pomocny jest również żel borowinowy na dziąsła Pelogel (również posiadający status leku) przeznaczony do wcierania w chore dziąsła.
Kieszonka dziąsłowa – przyczyny, objawy i leczenie
Kieszonka dziąsłowa jest to patologiczny rowek dziąsłowy. Zmiany głębsze niż 3 milimetry nazywane są kieszeniami przyzębnymi lub kieszeniami dziąsłowymi.
Kieszenie dziąsłowe można podzielić na prawdziwe i rzekome. – Prawdziwe są to kieszenie przyzębne przebiegające z utratą przyczepu łącznotkankowego znajdującego się zwykle poniżej szyjki zęba.
– Rzekome objawiają się zwiększoną głębokością kieszeni powstałą jednak na skutek przerostu bądź obrzęku dziąsła w przebiegu zapalenia dziąseł.
Przyczyny powstawania kieszeni dziąsłowych
Najważniejszymi przyczynami kieszeni dziąsłowych są choroby przyzębia. Można tu wyodrębnić dwa rodzaje – przewlekłe oraz agresywne.
Forma przewlekła powstaje zazwyczaj na skutek długotrwałych zaniedbań higienicznych jamy ustnej, jak też i negatywnych nawyków (palenie papierosów, spożywanie alkoholu). Głębokie kieszonki przyzębne dotyczą wówczas przeważnie całego uzębienia.
Rzadszą postacią jest agresywne zapalenie przyzębia, podczas którego następuje szybka utrata kości.
Kieszonki dziąsłowe można również zaobserwować w przypadku utrudnionego wyrzynania „ósemek”. Wówczas zapalenie kieszonki dziąsłowej może dawać silne dolegliwości bólowe.
W przebiegu chorób przyzębia wraz z kieszeniami przyzębnymi mogą występować objawy: zaczerwienione i wrażliwe dziąsła, kamień nazębny, rozchwianie zębów, nieprzyjemny zapach z buzi, krwawienie dziąseł, odsłonięte szyjki zębowe. Możliwe jest też wytworzenie się ropnia przyzębnego w okolicy głębokich kieszeni. Wówczas mogą wystąpić: wysięk ropy z kieszonki, ból dziąsła, ubytek kości, bolesność zęba na opukiwanie.
Leczenie kieszonek dziąsłowych
W przypadku pojedynczych kieszeni najczęściej przepłukuje się je płynami przeciwbakteryjnymi, których zadaniem jest usunięcie bakterii. Można wykorzystać do tego wodą utlenioną, roztwór nadmanganianu potasu, chlorheksydynę lub jodopowidon. Takie postępowanie stosuje się też przy zapaleniu kieszonki podczas utrudnionego wyrzynania się „ósemek”.
W przypadku obecnego poddziąsłowego kamienia nazębnego niezbędne jest jego usunięcie w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu możliwa jest także aplikacja leków bezpośrednio do kieszeni. Przy uogólnionej chorobie przyzębia postępowanie lecznicze jest niestety wieloetapowe i długotrwałe. Ponadto gdy obecne są ubytki kostne, należy przeprowadzić zabiegi chirurgii regeneracyjnej.
Bardzo ważne jest, aby podczas leczenia kieszonki dziąsłowej w chorobach przyzębia regularnie i dokładnie dbać o higienę jamy ustnej oraz odbywać wizyty kontrolne u lekarza periodontologa (specjalisty od chorób przyzębia).
W celu zapobiegania powstawaniu kieszonek dziąsłowych najważniejsze jest przede wszystkim systematyczne utrzymywanie higieny jamy ustnej. Dla przypomnienia: dokładnie szczotkujemy zęby, czyścimy język, stosujemy nici dentystyczne oraz irygator.
Szczególnie warto zwrócić uwagę na nitkowanie, które pozwala usuwać płytkę nazębną z przestrzeni międzyzębowych i poddziąsłowych.Do domowych sposobów na stany zapalne dziąseł można zaliczyć także m.in.
płukanki ziołowe (rumianek, szałwia) lub specjalne pasty dla osób z chorobami przyzębia zawierające wyciągi z ziół, chlorheksydynę lub inne chemiczne substancje przeciwzapalne.
Ale pamiętajcie – najważniejsza jest prawidłowa higiena jamy ustnej. To pozwala ograniczyć problemy w ogromnym stopniu.
14 czerwca 2019
Ropnie zębowe i dziąseł. Objawy, leczenie i zapobieganie
Odpoczywasz po dniu pracy lub spędzasz czas z rodziną, gdy nagle czujesz ostry ból w ustach. Jeśli występowały u Ciebie wcześniej problemy z zębami – infekcja dziąseł, zębów, bądź ubytki – ból ten może być związany z ropniem zębowym.
Ropne zębowe dzieli się na 2 rodzaje: Ropień okołowierzchołkowy (okołozębowy) dotyczy korzenia zęba. Drugi rodzaj – ropień przyzębia (dziąsła) dotyczy dziąseł.
Ten drugi zwykle tworzy się w zaawansowanych przypadkach choroby przyzębia, gdy zęby odsuwają się od dziąseł, tworząc kieszonki. Ropnie obu rodzajów mają niewielkie kieszonki wypełnione ropą, w której znajdują się bakterie.
Właściwe leczenie pozwala pozbyć się ropnia każdego rodzaju oraz przywrócić sobie kontrolę nad zdrowiem jamy ustnej.
Czy mam ropień?
Choć próchnica zębów bądź infekcja przyzębia może być początkowo trudna do wykrycia, jej stwierdzenie zwykle jest bardzo proste, gdy zaczyna tworzyć się ropień. Najwyraźniejszym objawem jest silny ból.
Ból spowodowany ropniem przyzębia jest ciągły, ostry, a nawet kłopotliwy.
Towarzyszyć mogą mu trudności przy żuciu pokarmu, wrażliwość na pokarmy gorące i zimne, a nawet obrzęk węzłów chłonnych, które to pomagają zwalczyć infekcję w organizmie.
Ropień może być także wyczuwalny w jamie ustnej. W przypadku ropnia przyzębia w zaatakowanym miejscu może tworzyć się zmiana. Niewielki guzek wyglądem przypominający krostę może także pojawić się na dziąśle przy ropniu okołozębowym.
Co należy zrobić?
Gdy podejrzewasz lub zauważysz ropień któregokolwiek rodzaju, udaj się do dentysty. Do czasu wizyty przepłukuj usta wodą z solą, aby złagodzić ból. Dentysta może zalecić Ci także przyjmowanie środków przeciwbólowych, które możesz kupić bez recepty.
Pierwszym krokiem w leczeniu ropnia okołozębowego lub ropnia przyzębia jest usunięcie bakterii z kieszonki i oczyszczenie jej obszaru. Dentysta najpewniej przepisze Ci antybiotyki, które wyeliminują pozostałe bakterie. Przyjmuj lek zgodnie ze wskazówkami, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty leczenia.
Kolejny krok leczenia zależy od umiejscowienia ropnia:
· W przypadku ropnia okołozębowego często wykonuje się leczenie kanałowe. W trakcie tego zabiegu dentysta usuwa miazgę z wnętrza zęba, miejsce to oczyszcza, a następnie wypełnia kanał i nakłada koronę, by wzmocnić ząb i nadać mu zdrowy, naturalny wygląd.
· Leczenie ropnia przyzębia wymaga wizyty u periodontologa. Oczyści on zakażone miejsce i wykona głębokie czyszczenie z zastosowaniem skalingu i wygładzania powierzchni korzenia (tzw. root planing). Zabieg ten obejmuje usunięcie płytki i kamienia nazębnego z powierzchni zęba i spod linii dziąsła.
Pozwala on także wygładzić powierzchnię zęba i korzenia, co utrudnia bakteriom przyczepianie się do niej. W celu wyleczenia infekcji lekarz może przepisać antybiotyk. Jeśli kość lub dziąsła są poważnie uszkodzone wskutek choroby przyzębia, pacjent może wymagać leczenia chirurgicznego.
Pozwoli ono usunąć stan zapalny z kości i tkanek podporowych, a przez to zapobiec nawrotom ropni.
Jak zapobiec nawrotom ropni?
Po usunięciu ropnia i wyeliminowaniu problemu stosowanie prawidłowej higieny jamy ustnej może zapobiec nawrotowi. Wybierz pastę do zębów o właściwościach antybakteryjnych, pomagającą zapobiec gromadzeniu się kamienia nazębnego.
Bez względu na higienę stosowaną w domu zawsze zaleca się regularne wizyty u dentysty – przynajmniej dwa razy w roku.
Jeśli występowały u Ciebie infekcje dziąseł, Twój dentysta może zalecać częstsze wizyty, aby mieć pewność, że Twoje dziąsła są zdrowe.
Leczenie ropnia zęba to jedna z najlepszych decyzji mająca wpływ na zdrowie. Stan ten pozostawiony bez leczenia może spowodować rozprzestrzenianie się infekcji. Dzięki konsekwentnie stosowanym środkom higieny2 ropień zniknie, a Twój uśmiech znów będzie promienny i zdrowy.