Kifoza, czyli łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę grzbietową w odcinku piersiowym lub krzyżowym kręgosłupa, które mieści się w granicach ustalonej normy, nazywa się kifozą fizjologiczną. To norma.
Jeśli zaś kifozę obserwuje się w odcinku szyjnym lub lędźwiowym kręgosłupa bądź wielkość wygięcia kręgosłupa wykracza poza normę, kifozę uznaje się za patologiczną. Oznacza to, że kifoza lub kifoza piersiowa nie jest jednostką chorobową, jak się często uważa.
Patologię stanowi hyperkifoza, hypokifoza piersiowa lub kifoza szyjna bądź lędźwiowa.
Kręgosłup człowieka w naturalny sposób jest lekko wygięty w odcinku piersiowym.
Taka fizjologiczna kifoza piersiowa zapewnia pionową postawę, zwiększa objętość klatki piersiowej, amortyzuje pionowe obciążenia kręgosłupa, absorbuje wstrząsy i utrzymuje ciężar głowy. Kifoza dotyczy nie tylko kości, lecz także mięśni i więzadeł.
Warto pamiętać, że w ciągu życia krzywizny fizjologiczne kręgosłupa zmieniają się – najczęściej w granicach uznanych za normę. Czasem jednak się zdarza, że zaczynają być nieprawidłowe.
Jeśli naturalne, lekko łukowate wygięcie pleców ulega pogłębieniu, mówi się o kifozie patologicznej. Kifoza pogłębiona (plecy okrągłe) jest nieprawidłowością, która polega na postępującym, nadmiernym wygięciu kręgosłupa ku tyłowi w odcinku piersiowym i krzyżowym.
Kifoza patologiczna najczęściej występuje pod postacią:
- hyperkifozy piersiowej (skolioza, gruźlica, krzywica, złamania kręgów, osteoporoza, choroba Scheuermanna, wada postawy),
- hypokifozy piersiowej (skolioza, wada postawy).
Najczęstszą przyczyną kifozy patologicznej jest:
- utrzymywanie nieprawidłowej postawy ciała, długotrwałe przebywanie w pozycji zgarbionej. Wówczas dochodzi do dystonii mięśniowej.
- skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa,
- wada wrodzona, na przykład kifoza patologiczna wrodzona konstytucjonalna oraz kostnopochodna.
- krzywica – tzw. garb krzywiczy siedzeniowy,
- gruźlica – garb gruźliczy,
- choroba Scheuermanna – kifoza młodzieńcza oraz zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,
- zmiany pourazowe,
- zablokowanie stawów kręgosłupa,
- osteoporoza,
- choroby neurologiczne,
- wady wzroku – kifoza ocznopochodna,
- psychogenne np. wdowi garb.
Kifoza patologiczna charakteryzuje się zwykle zapadnięciem klatki piersiowej i zbyt dużym wygięciem odcinka piersiowego kręgosłupa ku tyłowi. Nieprawidłowość pogłębia lordozę lędźwiową, przesuwa wypadkową siłę obciążania kręgów ku przodowi.
Głowa i barki wysuwają się do przodu, ramiona stają się bardziej zaokrąglone. Obserwuje się rozsunięcie i odstawanie łopatek od klatki piersiowej. W rezultacie sylwetka wydaje się zdeformowana.
Charakterystyczne dla pogłębionej kifozy są zaokrąglone plecy, a w zaawansowanym stadium garb, czyli wybrzuszenie widoczne na górnej części pleców.
Kifoza pogłębiona może wywołać ból mięśni pleców czy problemy z oddychaniem. Dzieje się tak, ponieważ kręgosłup jest nieodpowiednio obciążony, a jego nieprawidłowe wygięcie naciska na płuca.
Diagnostyka kifozy opiera się na badaniu palpacyjnym kręgosłupa oraz obserwacji ruchów pacjenta, a także badaniach obrazowych, takich jak RTG kręgosłupa, które jest wykonywane na całej długości kręgosłupa.
Kifoza może być wyleczona, jednak jest to proces długotrwały. Terapia pogłębionej kifozy piersiowej zależy od przyczyny jej powstania.
Najczęściej stosuje się metody zachowawcze, takie jak ćwiczenia korekcyjne rozciągające mięśnie klatki piersiowej i wzmacniające mięśnie grzbietu, a także ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia mięśni brzucha i mięśni pośladków, pływanie, gorsety korekcyjne, masaże klasyczne i lecznicze oraz zabiegi fizykoterapii (promieniowanie nadfioletowe, ultradźwięki, masaż podwodny).
Wskazane jest unikanie zwiększonych obciążeń kręgosłupa. Zdarza się, że kifoza pogłębiona wymaga leczenia operacyjnego. U pacjentów z łagodniejszą postacią patologii czasami nie stosuje się żadnego specjalistycznego leczenia, oprócz wykonywania zaleconych ćwiczeń.
Kifoza pogłębiona – zaniedbana i źle leczona – może powodować szybszy rozwój zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie i rozwój dolegliwości bólowych.
Lordoza szyjna – jej fizjologia, zaburzenia i sposoby postępowania
Kręgosłup człowieka składa się z kręgów, które tworzą odcinki. Wyróżniamy odcinek szyjny kręgosłupa zawierający 7 kręgów, odcinek piersiowy – 12 kręgów, odcinek lędźwiowy – 5 kręgów oraz odcinek krzyżowy i guziczny na które przypada po 5 kręgów zrośniętych w fazie rozwoju płodowego.
Kręgosłup pełni przede wszystkim funkcję podporową.
Podstawowym zadaniem kręgosłupa jest utrzymywanie konstrukcji szkieletu, stanowienie stałego punktu odniesienia dla ruchomych kończyn i głowy, oraz miejsca przyczepu mięśni i narządów wewnętrznych, a także ochrona najwrażliwszej na urazy części ośrodkowego układu nerwowego – rdzenia kręgowego.
Do tego celu niezbędna jest duża stabilność konstrukcji kręgosłupa. Kręgosłup nie jest jednak prostą i sztywna konstrukcją. Na jego przebiegu występują krzywizny zwane kifozami i lordozami, które 17-krotnie zwiększają odporność kręgosłupa na przeciążenie.
Co to jest kifoza?
Kifozą nazywamy wygięcie kręgosłupa w tył – dogrzbietowo. Kifoza występuje w odcinku piersiowym kręgosłupa. Lordoza jest to fizjologiczne wygięcie kręgosłupa w przód – dobrzusznie. Występuje ona w odcinku szyjnym, tworząc lordozę szyjną kręgosłupa oraz w odcinku lędźwiowym – tworząc lordozę lędźwiową.
Wszystkie te krzywizny powodują ustawienie kręgosłupa w kształcie podwójnej litery S (patrząc z boku) . Ma to na celu przystosowanie do pozycji stojącej u człowieka, amortyzację wstrząsów podczas chodu oraz zabezpieczenie prawidłowej ruchomości poszczególnych składowych kręgosłupa względem siebie.
Najbardziej ruchomym odcinkiem kręgosłupa jest odcinek szyjny. Odbywają się w nim ruchy zgięcia do przodu i do tyłu, zgięć bocznych oraz rotacji. Lordoza szyjna, a także połączenie głowowo-szyjne zapewniają odpowiednią podporę dla ważącej koło 4 kilogramów głowy.
Czym jest lordoza szyjna?
Najczęściej występującym problemem związanym z odcinkiem szyjnym kręgosłupa jest zniesienie lordozy szyjnej. Występuje ono, gdy fizjologiczne wygięcie kręgosłupa w przód zmniejsza się. Powodem takiego ustawienia szyi jest najczęściej ból, którego przyczyną mogą być zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa szyjnego, zmiany przeciążeniowe, uraz lub dyskopatia.
Do uszkodzeń w obrębie odcinka szyjnego, a co za tym idzie do zniesienia lordozy szyjnej może dojść w wyniku nagłego urazu jak np. wypadek samochodowy. Występuje wtedy objaw „smagnięcia biczem”, gdzie kręgosłup wykonuje bardzo gwałtowny wyprost, a następnie zgięcie. Może to prowadzić do uszkodzenia tzw.
struktur miękkich kręgosłupa jak przyczepy mięśni, więzadła czy powięzi. W odpowiedzi na takie nagłe przeciążenie kręgosłupa mięśnie odruchowo napinają się. Pacjent odczuwa wtedy ograniczenie ruchomości szyi, ból, a niekiedy także zawroty głowy, nudności lub zaburzenia równowagi.
Stan taki może utrzymywać się bardzo długo i w konsekwencji przejść w fazę przewlekłą, która bez wdrożenia odpowiedniego leczenia istotnie utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Zniesienie fizjologicznej lordozy szyjnej może być również spowodowane przewlekłymi przeciążeniami kręgosłupa szyjnego, jak na przykład wieloletnią pracą siedzącą przed komputerem.
W mechanizmie tym dochodzi do stopniowego, powolnego procesu uszkodzenia tkanek miękkich kręgosłupa, patologicznej zmiany ustawienia kręgów szyjnych, uczucia sztywności karku i ramion czy ograniczenia ruchomości szyi.
Stres jest czynnikiem, który sprzyja nadmiernemu napięciu mięśni karku, co w konsekwencji może prowadzić do patologicznego ustawienia lordozy szyjnej.
Kolejną nieprawidłowością związaną z lordozą szyjną jest jej pogłębienie. Zwiększenie fizjologicznej lordozy szyjnej w połączeniu ze zwiększoną kifozą piersiową opisywane jest jako „wdowi garb”. Jest to zaburzenie postawy, które objawia się zgrubieniem karku w okolicy przejścia szyjno- piersiowego.
Jest to związane z utrwalonym napięciem mięśni prostowników w odcinku szyjnym kręgosłupa, przykurczem mięśni piersiowych oraz barkami wysuniętymi do przodu.
Pogłębianiu takiego ustawienia lordozy szyjnej sprzyja wielogodzinna praca w utrwalonej pozycji skulonej, a także czynniki emocjonalne takie jak wycofanie, zrezygnowanie czy strach.
Leczenie lordozy szyjnej – jak przebiega?
Leczenie dolegliwości bólowych związanych z nieprawidłowym ustawieniem lordozy szyjnej należy zacząć od konsultacji ortopedycznej lub fizjoterapeutycznej.
Aby odpowiednio zdiagnozować problem lekarz lub fizjoterapeuta przeprowadza wywiad z pacjentem, bada go manualnie, a w razie potrzeby zleca wykonanie dodatkowej diagnostyki, takiej jak zdjęcie RTG lub rezonans magnetyczny. Następnie ustala z pacjentem proces leczenia.
Jedną z metod leczenia zaburzeń fizjologicznej krzywizny kręgosłupa szyjnego jest rehabilitacja.
Fizjoterapeuta za pomocą terapii manualnej, zabiegów fizykoterapeutycznych, ćwiczeń wzmacniających i rozciągających mięśnie pracuje z pacjentem nad poprawnym ustawieniem kręgosłupa.
W terapii manualnej stosuje się mobilizację stawów kręgosłupa, manipulacje, trakcje, pracę na tkankach miękkich, igłoterapię, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, a także terapię punktów spustowych.
By utrwalić efekt osiągnięty w trakcie terapii manualnej można zastosować metodę taśm elastycznych, które poprzez odpowiednią aplikację na skórę powodują odciążenie napiętych mięśni.
Po odzyskaniu prawidłowej ruchomości stawów kręgosłupa wprowadzane są ćwiczenia mające na celu naukę prawidłowej postawy ciała, wzmocnienie osłabionych mięśni a także poprawę stabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa, po to by podobne problemy nie pojawiały się w przyszłości.
Profilaktyka
Bardzo ważną kwestią jest profilaktyka, nauka codziennego funkcjonowania i unikanie czynników wywołujących ból.
Należy odpowiednio dostosować swoje miejsce pracy, usunąć z otaczającego środowiska przedmioty i sprzęty wymuszające ruchy głowy i szyi, które mogą przeciążać kręgosłup.
Należy minimalizować ilość szkodliwych sytuacji stresowych, a przede wszystkim dbać o swoją kondycję fizyczną, systematycznie ćwiczyć i nie bagatelizować wczesnych objawów bólowych kręgosłupa.
Niekiedy jednak rehabilitacja nie przynosi spodziewanych efektów, a dolegliwości bólowe utrzymują się. Lekarz ortopeda może wówczas zastosować terapię farmakologiczną, przepisując pacjentowi leki.
Mają one zwykle działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne lub rozluźniające (miorelaksacyjne). Przyspieszają procesy gojenia się uszkodzonych tkanek, zmniejszają napięcie mięśni odpowiadających za nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa, a także łagodzą dolegliwości bólowe.
Lekarz może także skierować pacjenta do leczenia operacyjnego. W przypadku schorzeń pourazowych konieczne bywa zastosowanie kołnierza ortopedycznego, który stabilizuje odcinek szyjny kręgosłupa, zapobiegając dalszym jego uszkodzeniom.
Odciąża on naciągnięte mięśnie, więzadła i pozostałe struktury odpowiadające za prawidłowe ustawienie głowy w przestrzeni.
Każdy pacjent jest inny, więc i sposób leczenia musi być dobrany indywidualnie.
Najważniejsze to szybko trafić do wykwalifikowanego specjalisty, ponieważ im wcześniej problem zostanie zdiagnozowany, tym krócej trwa leczenie.
To dlatego tak ważna jest szybka pomoc ortopedy i fizjoterapeuty, którzy zaplanują proces leczenia, a także poinformują co zrobić, by dolegliwości bólowe nie nawracały.
mgr fizjoterapii Bruno Krauze
Ćwiczenia na kręgosłup szyjny – jak prawidłowo ćwiczyć
Ból kręgosłupa szyjnego ma swoje źródło m.in. w nieprawidłowej postawie ciała i stresującym trybie życia. Może być objawem zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego, które jest określane mianem choroby cywilizacyjnej.
W leczeniu zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego stosuje się farmakologię oraz ćwiczenia wzmacniające i rozciągające. Tylko w uzasadnionych przypadkach choremu zakładany jest kołnierz, który unieruchamia kręgosłup szyjny.
1. Rola kręgosłupa szyjnego
Kręgosłup szyjny to fragment kręgosłupa człowieka, który łączy czaszkę (głowę) z odcinkiem piersiowym kręgosłupa (klatką piersiową). Składa się on z siedmiu kręgów, które (gdy patrzymy na osobę zwróconą do nas profilem) tworzą krzywiznę zwaną lordozą szyjną. Odcinek szyjny to najbardziej ruchoma część kręgosłupa – dzięki niemu możemy obracać głową, a także zginać i prostować szyję.
1.1. Zwyrodnienie kręgosłupa
Kręgosłup w odcinku szyjnym z wiekiem ulega zwyrodnieniu, wówczas pojawiają się uciążliwe bóle z tyłu głowy, w tzw. części potylicznej. Aby rozluźnić mięśnie szyjne należy wykonać ćwiczenia na kręgosłup.
Przyczyną zwyrodnienia jest zużycie się struktur, które tworzą połączenia międzykręgowe. Najczęściej zmiany dotykają czterech kręgów szyjnych (3, 4, 5 i 6 kręgu).
Przyczyną zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego jest zła postawa ciała, na przykład długotrwałe siedzenie z pochyloną głową podczas pracy biurowej przed komputerem na nieodpowiednim (o nieprawidłowej wysokości i szerokości) krześle.
Wówczas mięśnie ulegają przeciążeniu, a w organizmie wydzielana jest adrenalina, która ma negatywny wpływ na ich kondycję. Mięśnie naprężają się, co z kolei szkodzi kręgom. Przyczyną zwyrodnień może być również uprawianie sportów wyczynowych, na przykład skoków. Nie bez znaczenia są zaburzenia hormonalne i metaboliczne.
Powodem zmian chorobowych kręgosłupa szyjnego są także urazy powstałe w wyniku wypadków komunikacyjnych.Symptomy wynikające z chorób kręgosłupa szyjnego pojawiają się najczęściej między 50. a 70. rokiem życia człowieka. Objawy zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego to zmniejszenie elastyczności szyi i bolesność mięśni w okolicy karku.
Zniekształcony siódmy krążek międzykręgowy uciska nerwy, czego następstwem jest silny ból i drętwienie ręki, a nawet jej okresowy niedowład. Skutkiem zmian w kręgosłupie szyjnym może być również ból głowy, który nasila się, gdy pochylamy ją do przodu.
Inne objawy schorzeń kręgosłupa szyjnego to pojawiające się w godzinach porannych i wieczorem zaburzenia równowagi i oczopląs, a także zaburzenia widzenia.
2. Dlaczego warto ćwiczyć kręgosłup
Bóle kręgosłupa szyjnego to powszechny problem, z którym zgłaszają się pacjenci. Kręgosłup szyjny to druga po odcinku lędźwiowym kręgosłupa lokalizacja dolegliwości. Dużą grupę chorych stanowią osoby, które przebyły uraz kręgosłupa, najwcześniej w wypadku komunikacyjnym i nie stwierdzono u nich złamania ani zwichnięcia, a dolegliwości utrzymują się i nawracają.
Ponadto, uwarunkowania cywilizacyjne, takie jak: nadmierne obciążenie odcinka szyjnego przy odruchowym poziomowaniu głowy w trakcie jazdy samochodem, siedzący tryb życia z ciągłą głową nachyloną do przodu i zniesieniem lordozy szyjnej, powodują, że bóle kręgosłupa szyjnego występują także u ludzi młodych. Zespół szyjny częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn w okresie 40-50 lat. Przyczyną jest najczęściej choroba zwyrodnieniowa górnego odcinka kręgosłupa, ucisk tętnic i niektórych nerwów.
Ból kręgosłupa lokalizuje się w górnej części potylicy i karku, promieniuje do czoła, tylnej części oczodołów, skroni i rąk. Ból może mieć charakter napadowy, przy tym ataki trwają od kilku godzin do kilku dni. Towarzyszą temu również inne objawy, jak np.
: zawroty głowy, szumy w uszach, oczopląs i zaburzenia snu.
Zwyrodnienie szyjnego odcinka kręgosłupa najczęściej będzie dawać o sobie znać lokalnymi dolegliwościami bólowymi, mającymi tendencję do nasilania się przy napięciach, przy wyziębieniach organizmu, potęgowanych przez zmęczenie lub różnorodne przeciążenia (np. długa jazda samochodem).
3. Jak prawidłowo ćwiczyć odcinek szyjny kręgosłupa
Podczas sztywności karku i dolegliwości bólowych, regularne wykonywanie ćwiczeń jest bardzo istotne.
Ćwiczenia na kręgosłup szyjny powodują rozluźnienie sztywnych stawów kręgosłupa oraz wzmacniają mięśnie, które odpowiadają za ruch szyi. Podczas ćwiczeń wzmacniających kręgosłup może pojawić się ból.
Wówczas trzeba przerwać wykonywanie tych czynności. Ćwiczenia na kręgosłup należy wykonywać 2-3 razy dziennie.
W trosce o kondycję szyi warto wykonać ćwiczenia rozciągające kręgosłup szyjny. Jedno z nich można przeprowadzić w pozycji siedzącej.
Prawą rękę kładziemy na udzie i jednocześnie opuszczamy prawy bark. Z kolei lewą ręką obejmujemy głowę i pochylamy ją w lewą stronę. W ten sposób rozciągamy mięśnie.
Liczymy do 20 i powtarzamy schemat ćwiczenia, rozciągając mięśnie szyi w przeciwną stronę.
4. Przykładowe ćwiczenia na odcinek szyjny kręgosłupa
Ćwiczenie 1: Czynność należy powtarzać 5 razy: leżąc na plecach lub siedząc na twardym podłożu należy skręcać głowę zdecydowanie, lecz nie za szybko, w bok w kierunku barku. Po upływie 3 sekund trzeba głowę skręcić w przeciwną stronę.
Ćwiczenie 2: Ćwiczenie należy powtarzać 5 razy: leżąc na plecach, zaplata się palce obu rąk za głową, a przedramiona są ułożone po bokach głowy. Następnie należy próbować pokonać opór rąk i odginać głowę ku tyłowi.
Ćwiczenie 3: To ćwiczenia na kręgosłup powinno być wykonane w pozycji siedzącej i powtarzane 5 razy. Siedząc z wyprostowaną głową, podbródek powinien być na przemian wysuwany i cofany.
Ćwiczenie 4: Ćwiczenie może być wykonane w pozycji leżącej na brzuchu – wzmacnia zginacz szyi; na plecach – wzmacnia prostowniki szyi.
Leżąc na boku, opiera się głowę o małą poduszkę, tak aby głowa i szyja były ułożone prosto.
Nabiera się powietrza i wstrzymuje się oddech, przy równoczesnym naciskaniu głowy na poduszkę przez około 7 sekund, po czym wydycha się powietrze. Ćwiczenie powtarza się 3 razy.
Ćwiczenie 5: Ćwiczenie wzmacniające kręgosłup powtarza się 3-5 razy. Siedząc z idealnie wyprostowaną głową, kładzie się ponad nią prawą rękę, a następnie chwyta za głowę w okolicy lewego ucha. Podciąga się delikatnie głowę w stronę prawego barku.
Po wzięciu głębokiego oddechu i zatrzymaniu powietrza, napiera się na stawiającą opór rękę przez 7 sekund. Wykonuje się wydech, a po nim krótki odpoczynek.
Jest to opis ćwiczeń w przypadku dolegliwości z prawej strony karku (w przypadku bólu z okolic lewej strony, ćwiczenia wykonuje się w prawą stronę).
Ćwiczenie 6: Ćwiczenie wykonuje się 3-5 razy. W przypadku dolegliwości z prawej strony, należy skręcać podbródek w lewą stronę do momentu pojawienia się bólu.
Następnie kładzie się prawą rękę z tyłu głowy, a lewą rękę na podbródku. Po wzięciu głębokiego wdechu, skręca się głowę w prawo, próbując wykonać opór rąk.
Na koniec wykonuje się wydech, po nim następuje krótki odpoczynek.
Ćwiczenia na kręgosłup szyjny mogą być wykonywane w każdym miejscu, m.in. w pracy, w biurze lub w samochodzie. Pozwalają ukoić ból kręgosłupa w odcinku szyjnym i wzmocnić mięśnie karku. Są szczególnie polecane dla osób, które prowadzą siedzący tryb życia.
Co to jest Kifoza?
Jak powstaje schorzenie kręgosłupa zwane kifozą? Jak dbać o właściwą postawę naszego ciała oraz jakie materace są polecane przy tym schorzeniu?- wszystkiego dowiecie się w tym artykule.
- Co to jest Kifoza?
- Wiele razy spotykaliśmy się z określeniem kifoza, natomiast niewiele z nas wie czym ona się objawia, na czym polega, jakie są jej skutki i jakie można podjąć leczenie.
- Materace z właściwościami ortopedycznymi dostępne są w naszym sklepie internetowym oraz stacjonarnym:
- SalonSnu.pl/materace ortopedyczne
Kifoza- to skrzywienie kręgosłupa, która charakteryzuje się znacznym wygięciem do tyłu w odcinku krzyżowo-piersiowym.
Kifoza to poważne zwyrodnienie kręgosłupa, które może doprowadzić do pojawienia się zaburzeń postawy jakim są zaokrąglone plecy czyli garb. Kifoza wymaga leczenia oraz systematycznej rehabilitacji.
Powstaje przez niewłaściwą postawę kręgosłupa, niewłaściwą pracę mięśni pleców, stawów i więzadeł. Kifozę możemy podzielić na piersiową oraz szyjną.
Jak na pierwszy rzut oka rozpoznać kifozę piersiową?
Otóż ułożenie kręgosłupa każdego z nas jest naturalnie wygięte w odcinku szyjnym ku przodowi i w odcinku szyjnym ku tyłowi.
Gdy głowa zaczyna być nadmiernie pochylona do przodu-klatka piersiowa zapada się, a plecy stają zaokrąglone- mamy do czynienia z kifozą w odcinku piersiowym zwana również hiperkifozą.
Skutki zdrowotne, które pojawiają się przy kifozie to przede wszystkim: problemy z oddychaniem, niewłaściwa równowaga sylwetki, bóle mięśni a także głowy, w stadium mocno zaawansowanym dochodzi do pojawienia się garba.
Jakie są przyczyny powstania kifozy piersiowej?
Do najczęstszej przyczyny powstania kifozy jest niewłaściwa postawa ciała, częste przebywanie w pozycji pochylonej jak np. praca przy komputerze. Kolejnymi czynnikami powstania kifozy mogą być liczne urazy kręgosłupa, dyskopatia, wady wrodzone, przebyte choroby układu kostnego czyli najczęstsza osteoprozą lub artretyzm. Również liczne infekcje, zapalenia stawów.
Kifoza szyjna- to patologiczne skrzywienie kręgosłupa, które powoduje szereg dolegliwości. Podstawową przyczyną powstania kifozy szyjnej są naturalne procesy degeneracyjne jak np. mikrourazy, uszkodzenia, wady postawy oraz płaskostopie.
Objawami kifozy szyjnej to przede wszystkim: bóle odcinka szyjnego promieniujące do głowy i barku, niewłaściwe ułożenie głowy do pozycji mocno wyprostowanej może świadczyć o problemach z pochylaniem.
Ulgę mogą pomóc ćwiczenia wzmacniające mięśnie szyi, gdy mamy do czynienia z wadą głęboką należy wykonywać ćwiczenia pod okiem terapeuty.
Ważny jest odpowiedni dobór materaca i poduszki.
MATERAC: Niezwykle ważnym czynnikiem odgrywającym główna rolę przy wyborze materaca jest właściwe podparcie kręgosłupa w odcinku piersiowo-szyjnym. Materac nie może być za miękki aby sylwetka nie zapadała się, właściwy będzie wybór materaca o średniej twardości, z pianek termoelastycznych lub pianek o zwiększonej gęstości, pianek z pamięcią Visco.
- Polecane materace z właściwościami ortopedycznymi:
- kolekcja Tempur Original
- kolekcja Tempur Sensation
- Salsa
- Rumba
- Sultan Termopur
- Visco Fresh
- Rinfresco
- Mind Impression
PODUSZKA: Jeśli chodzi o poduszkę właściwym wyborem jest poduszka anatomiczna z właściwościami ortopedycznymi, stanowiąca odpowiednie podparcie i dopasowanie w odcinku szyjnym. Taka poduszka jest specjalnie profilowana w środkowej części i doskonale podpiera odcinek szyjny.
Poduszki zbyt wysokie i twarde nie będą właściwie odciążały szyi, nie pozwolą tez na odpowiedni wypoczynek, będą nam sprawiały problem który będzie pogłębiał wadę. Natomiast zbyt miękkie i niskie spowodują mocne zapadanie głowy co przyczyni się do niewłaściwego wygięcia odcinak szyjnego.
- poduszka ortopedyczna: SalonSnu.pl/poduszka-Tempur-Original
- poduszka ortopedyczna: SalonSnu.pl/poduszka-Tempur-Millennium
- poduszka ortopedyczna: SalonSnu.pl/poduszka-Moore-PerDormire
Zadzwoń i zapytaj o naszą ofertę:Kontakt:tel. 52 335 79 20, 506-626-678e-mail: [email protected]
Co to jest kifoza?
Z tekstu dowiesz się:
- co to jest kifoza i jakie są jej rodzaje,
- na czym polega diagnostyka kifozy,
- w jaki sposób leczy się kifozę.
Kifoza to naturalna krzywizna kręgosłupa w postaci łukowatego wygięcia w stronę grzbietową. U zdrowych osób występują zarówno kifoza piersiowa, jak i kifoza krzyżowa – dzięki nim człowiek jest w stanie utrzymać wyprostowaną pozycję ciała.
Krzywizny kręgosłupa w trakcie życia człowieka ulegają pewnym zmianom, ale zazwyczaj utrzymują się w normie.
Na skutek różnych czynników mogą one jednak przybrać charakter patologiczny – dzieje się tak, jeśli kifoza piersiowa przekracza normy lub widoczna staje się kifoza szyjna bądź kifoza w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Są to wady postawy wymagające specjalistycznego leczenia.
Wyróżnia się następujące rodzaje kifozy patologicznej:
- kifoza piersiowa pogłębiona – wada postawy, w przebiegu której naturalne wygięcie kręgosłupa na odcinku piersiowym przekracza normy, tworząc tzw. plecy okrągłe,
- kifoza szyjna – nadmierne wygięcie kręgosłupa szyjnego do tyłu,
- kifoza lędźwiowa – nadmierne wygięcie do tyłu kręgosłupa na odcinku lędźwiowym.
Wśród przyczyn tych schorzeń znajdują się m.in.
wrodzone wady w budowie kręgosłupa, ale o wiele częściej są one skutkiem nieprawidłowych nawyków i szeroko rozumianego niezdrowego trybu życia: niedoboru aktywności fizycznej, złej higieny pracy czy niewłaściwej pozycji podczas siedzenia przy komputerze. Kifozie szyjnej często towarzyszą również objawy w postaci bólu szyi, zaburzeń równowagi czy napięcia mięśni szyi.
Diagnostyką i leczeniem wad postawy – w tym patologicznej kifozy – u dorosłych zajmuje się ortopedia, zaś u dzieci – ortopedia dziecięca.
Specjalista przeprowadza u pacjenta badanie wzrokowe i palpacyjne, a jego diagnozę potwierdza badanie RTG wszystkich odcinków kręgosłupa. Leczenie kifozy obejmuje przede wszystkim dobrane do wieku pacjenta oraz stopnia zaawansowania zmian ćwiczenia.
U młodszych pacjentów stosuje się specjalne szelki ortopedyczne, pomagające w utrzymaniu prawidłowej pozycji kręgosłupa. Jeśli wadzie towarzyszą dolegliwości bólowe, lekarz może przepisać środki przeciwbólowe i przeciwzapalne.
Wysoką skuteczność w leczeniu kifozy mają także masaże. Jeżeli wada jest skutkiem infekcji kręgosłupa lub ma związek z chorobą nowotworową, konieczny może się jednak okazać zabieg operacyjny.
Ćwiczenia na kifozę można wykonywać zarówno podczas specjalistycznych zajęć korekcyjnych pod okiem fizjoterapeuty, jak i samodzielnie w domu – wystarczy jedynie opanować podstawy!
- W pozycji leżenia na brzuchu należy podłożyć pod klatkę piersiową zwinięty koc. W rękach trzyma się gumę – należy ją przełożyć za głowę w taki sposób, by doszło do ściągnięcia łopatek.
- Z klęku podpartego należy bez odrywania rąk od podłoża przejść do tzw. siadu japońskiego i poprzez ruch rąk do przodu pogłębić wyprost kręgosłupa w odcinku piersiowym.
- W siadzie klęcznym należy podnieść trzymany w rękach kij na wysokość klatki piersiowej, a następnie, prostując ręce, przełożyć go za głowę, tak aby pozostał w linii barków.
Nadmiernej kifozy można się pozbyć – w tym celu należy się jednak zgłosić się do specjalisty i podjąć odpowiednie leczenie.
Źródła:
http://www.ortopeda.biz.pl/leksykon/kifoza_wrodzona.pdf