Lipemia to termin odnoszący się do zaburzenia stężenia lipoprotein we krwi. Pod uwagę bierze się głównie chylomikrony i VLDL – lipoproteiny o bardzo niskiej gęstości.
Chylomikrony powstają w jelitach, zawierają głównie triglicerydy, mniej cholesterolu. Ich zadaniem jest transport tłuszczy zawartych w pokarmie do wątroby. Tam powstają VLDL, które z kolei transportują tłuszcze z wątroby do narządów.
Lipemia, wynikająca z podwyższonego stężenia głównie tych dwóch frakcji, objawia się białawym lub mlecznym zabarwieniem osocza krwi.
Kolor ten wynika z wysokiej zawartości tłuszczy i jest nie tylko objawem zaburzenia gospodarki lipidowej organizmu, ale również może fałszować wyniki niektórych badan laboratoryjnych.
Najczęstszą przyczyna występowania lipemii są otyłość i spożywanie tłustych pokarmów. Zaburzenia we wchłanianiu VLDL i chylomikronów mogą także towarzyszyć cukrzycy, chorobie alkoholowej, przewlekłym chorobom nerek, trzustki i wątroby, niedoczynności tarczycy, szpiczakowi i toczniowy układowemu.
Lipidy i lipoproteiny, takie jak między innymi LDL, występujące w osoczu krwi każdego człowieka. Odgrywają ważną rolę w wielu…
HDL cholesterol to frakcja cholesterolu o dużej gęstości (High Density Lipoproteins) odpowiedzialna jest za transport powrotny…
W diagnostyce zaburzeń gospodarki lipidowej uzyskanie wiarygodnych wyników wymaga standaryzacji pobierania i przygotowania…
Kliniczna korelacja pomiędzy stężeniem triglicerydów (trójglicerydów) a częstością występowania choroby niedokrwiennej serca jest…
BMI (wskaźnik masy ciała, body mass index) to najprostszy sposób określenia otyłości u człowieka. BMI jest wyliczany z prostego…
Aby uzyskać obniżenie poziomu triglicerydów we krwi należy zredukować zawartość tłuszczów w diecie poniżej 30% wartości…
Dieta obniżająca stężenie lipidów (dieta obniżająca poziom cholesterolu). Utrzymuj swoją masę ciała taka aby twój wskaźnik masy…
Dieta hipolipemiczna opublikowana przez Europejskie Towarzystwo Miażdżycowe. [[ranking]] Produkty zalecane Produkty do spożywania…
Cukrzyca jest chorobą wynikającą z zaburzeń metabolizmu glukozy. Przyczyną tych zaburzeń jest względny lub bezwzględny niedobór…
Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest przewlekłą, postępującą chorobą o podłożu autoimmunologiczną, w przebiegu której dochodzi…
Niedoczynność tarczycy to stan wywołany za mała produkują hormonów (T3 oraz T4) tarczycy w stosunku do zapotrzebowania organizmu….
Lipidogram to badanie dostarczające informacji na temat stężenia poszczególnych frakcji lipidowych w osoczu krwi żylnej. Badanie…
- lipoproteiny
- krew
- chylomikrony
- VLDL
Porozmawiaj o przyczynach rozmaitych krwotoków i prawidłowych parametrach krwi. Pomóż w interpretacji wyników krwi innych użytkowników lub poproś ich o pomoc przy swoich wynikach….
Wysoki cholesterol jest problemem coraz większej liczby ludzi. Jeśli zastanawiasz się czy masz prawidłowe wyniki lub chcesz dowiedzieć się jak obniżyć poziom cholesterolu trafiłeś…
Zastanawiasz się jaki powinien być prawidłowy poziom trójglicerydów? Obawiasz się podwyższonym jego poziomem? Dowiedz się o czym może świadczyć podwyższony poziom trójglicerydów i…
Hemoliza – czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie schorzenia
Fot: Minerva Studio / stock.adobe.com
Hemoliza może pojawić się na skutek nieprawidłowego obchodzenia się z próbką krwi do badania – to przyczyna in vitro, czyli pochodząca spoza organizmu. Do przyczyn hemolizy in vivo należą m.in. defekty błony erytrocytów i niedokrwistość sierpowata.
Hemoliza w badanej próbce krwi może zakłócić wyniki badań laboratoryjnych. Jest to jedna z najczęściej występujących przyczyn odrzucenia próbki przeznaczonej do analizy. Hemoliza może np. zawyżyć poziom składników, które uwalniają czerwone krwinki.
Hemoliza – co to jest?
Hemoliza to uwolnienie komponentów znajdujących się we wnętrzu erytrocytów lub innych składowych krwi (tzw. elementów morfotycznych) do przestrzeni zewnątrzkomórkowej.
Pracownicy laboratorium rozpoznają ją czerwone zabarwienie próbki osocza (mniej bądź bardziej czerwone) lub surowicy. Pojawia się po odwirowaniu krwi pełnej. Próbka krwi przybiera taką barwę na skutek uwolnienia hemoglobiny znajdującej się w czerwonych krwinkach.
Warto wiedzieć, że czasem nawet w próbce, która nie jest zabarwiona na czerwono, może wystąpić zjawisko hemolizy krwi.
Hemoliza – przyczyny
Przyczyny hemolizy można podzielić na in vivo (występujące w żywym organizmie) i in vitro (poza organizmem żywym, np. w próbówce). Do grupy in vivo zalicza się stany dziedziczne: defekty enzymatyczne krwinek, takie jak niedobór kinazy pirogronianowej oraz niedobór G6PD.
Do tej grupy wchodzą też defekty błony erytrocytów (wrodzona owalocytoza i wrodzona sferocytoza) oraz hemoglobinopatie (niedokrwistość sierpowata i talasemia). Kolejne przyczyny hemolizy in vivo to zaburzenia nabyte.
Wyróżnia się te, które są autoimmunologiczne jak reumatoidalne zapalenie stawów, niedokrwistość autohemolityczna i układowe zapalenie naczyń.
Zaburzenia alloimmunologiczne to choroba hemolityczna występująca u noworodków i odczyny poprzetoczeniowe. Z kolei przyczyny mechaniczne są to niedokrwistość hemolityczna mikroangiopatyczna, sztuczna zastawka serca, DIC i hemoglobinuria marszowa.
Do zaburzeń nieimmunologicznych należą infekcje: mononukleoza zakaźna, malaria, zakażenia paciorkowcem hemolizującym, pneumokokami, gronkowcem, salmonella, pałeczką okrężnicy, a także babeszjoza, wirus gorączki krwotocznej i wirusowe zapalenie płuc.
Ostatnia grupa przyczyn in vivo to zaburzenia fizyczne i toksyczne, czyli ukąszenia owadów, leki, zatrucie ołowiem, marskość wątroby bądź zapalenie wątroby, a także oparzenia.
Zobacz film i dowiedz się jak interpretować wyniki morfologii:
Czynniki in vitro, które mogą wywołać hemolizę wynikają m.in. z nieprawidłowego pobrania próbki do badań. Należą do nich: za mała średnica igły, trudny dostęp do żyły, pobranie krwi z założonego wenflonu lub niewłaściwe miejsce pobrania.
Nieprawidłowości to także zbyt mocno bądź zbyt długo założona staza, zbyt forsowne odciąganie tłoka strzykawki, pozostałość środka odkażającego w miejscu wkłucia i zaciskanie pięści przez pacjenta. Problemy mogą powodować także zbyt energiczne wymieszanie pobranej próbki bądź brak wymieszania.
Kłopotliwe jest też pobranie krwi do zwykłej strzykawki, po czym rozdzielenie jej do probówek w systemie zamkniętym. Hemolizę może spowodować też pobranie próbki z żyły, do której w tym samym czasie podaje się wlewy dożylne. Kolejna grupa przyczyn in vitro obejmuje nieprawidłowe obchodzenie się z próbką.
W czasie przygotowania jej do badania problemy sprawiają nieodpowiednie warunki wirowania, m.in. ilość obrotów na minutę, czas, przyspieszenie, szybkość hamowania lub temperatura. Czas pomiędzy wirowaniem a dostarczeniem próbki nie powinien być zbyt długi. Nie należy też wirować krwi po raz drugi.
W trakcie analizy pobranej krwi kłopotliwe może być wymieszanie próbki tuż przed wykonaniem badania oraz długi czas pomiędzy wirowaniem a badaniem.
Podczas przechowywania probówek należy oddzielić krwinki od surowicy, nie wirować krwi po raz drugi i zadbać o prawidłową temperaturę magazynowania próbek. Zbyt długi czas ich przechowywania jest niekorzystny.
Do ostatniej, trzeciej grupy przyczyn hemolizy in vitro należą te związane z nieprawidłowymi warunkami w czasie transportu.
Są to: zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura, ryzyko powstania uszkodzeń mechanicznych, przewożenie próbek w pozycji poziomej, zbyt długi czas transportu bądź niedostatecznie przeszkolony personel transportu wewnętrznego bądź pracownicy firm kurierskich.
Z czego składa się krew? Dowiesz się tego z filmu:
Hemoliza – objawy
Objawy wskazujące na hemolizę to:
- urobilinogenuria powyżej 5 mg na dobę;
- podwyższone stężenie LDH w osoczu;
- zwiększony poziom bilirubiny całkowitej w osoczu, który przekracza 1 mg/dl;
- wysokie stężenie bilirubiny wolnej w osoczu powyżej 0,5 mg/dl;
- podwyższony poziom wolnego żelaza w osoczu przekraczający 25 μmol/l;
- sterkobiligenuria powyżej 300 mg na dobę;
- haptoglobina w surowicy ponad 0,5 g/dl.
Hemoliza – leczenie
W wielu przypadkach hemoliza jest na tyle niewielka, że pacjenci nie odczuwają jej objawów. Symptomy pojawiają się dopiero przy nasilonej hemolizie. Wtedy też w organizmie brakuje czerwonych krwinek, może też wystąpić żółtaczka. Na skutek tego może rozwinąć się niedokrwistość hemolityczna.
Charakterystyczne cechy tego schorzenia to podwyższenie stężenia żelaza, zwiększenie wolnej hemoglobiny i bilirubiny i zmniejszenie liczby erytrocytów w surowicy. Leczenie tej przypadłości polega na stałym podawaniu kwasu foliowego, jednak przede wszystkim należy rozpocząć leczenie przyczyny choroby. Chorzy powinny ograniczyć wysiłek fizyczny.
W ciężkich przypadkach hemolizy przetacza się krew.
Czy artykuł okazał się pomocny?
Otyłość i podwyższony cholesterol często idą w parze, czas z tym skończyć!
Poziom cholesterolu we krwi ulega podwyższeniu w różnorodnych sytuacjach wymagających zastosowania cholesterolu jak np. duże rany, oparzenia (wzrost zapotrzebowania na kortyzol), zmiany hormonalne czy spadek odporności immunologicznej.
Wysoki cholesterol w takim wypadku świadczy zdaniem niektórych ekspertów o prawidłowej reakcji organizmu na zachodzące zmiany. Jednak długotrwale utrzymujący się w organizmie może nieść za sobą niebezpieczne konsekwencje.
Często sami jesteśmy sobie w stanie pomóc zmieniając dietę i styl życia, ale niestety w wielu przypadkach winne są geny.
Lipidy to tłuszcze obejmujące dużą grupę związków o różnorodnej budowie chemicznej. Są one ważnym składnikiem naszej diety i pełnią szereg funkcji.
W naszym organizmie istnieją nośniki zwane lipoproteinami, które są odpowiedzialne za transport tłuszczu w organizmie.
Przenoszą one nie tylko tłuszcze wchłonięte z pożywienia, ale również te wytwarzane przez nasz organizm z miejsca ich powstania do miejsca przeznaczenia. Wyróżniamy m.in. lipoproteiny o bardzo małej gęstości VLDL przenoszące m.
in. trójglicerydy, lipoproteiny o małej gęstości LDL i dużej gęstości HDL, które są nośnikami cholesterolu.
Hiperlipidemia to zaburzenia polegające na zwiększonej zawartości (stężenia) różnych tłuszczów w surowicy krwi. To zaburzenia metabolizmu lipidów, które mogą manifestować się jako podwyższone stężenie frakcji LDL cholesterolu lub też obniżenie frakcji HDL (hipercholesterolemia) i/lub wysokim stężeniem trójglicerydów (hipertrójglicerydemia).
Wysoki cholesterol i trójglicerydy są wynikiem przede wszystkim nieprawidłowej diety, siedzącego trybu życia i otyłości. Wysoki cholesterol może być skutkiem defektów genetycznych, zwłaszcza u ludzi rasy białej. Wpływy genów na wysoki cholesterol nie należy jednak przeceniać. Rodzinna hiperlipidemia mieszana występuje u 1 na 100 ludzi, rodzinna hipercholesterolemia u 1 na 500.
Hiperlipidemia – typy
W zależności od stężenia cholesterolu i triglicerydów, wyróżnia się następujące typy hiperlipidemii:
Hiperlipidemia – objawy
Hiperlipidemia nie daje żadnych objawów dopóki nie wywoła groźnych chorób układu krążenia. Jest jedną z najważniejszych przyczyn miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca i udaru mózgu.
Musimy pamiętać o regularnej kontroli poziomów lipidów we krwi. Przy czym należy przestrzegać kilka prostych reguł, aby wynik był miarodajny. Niewłaściwe postępowanie przed badaniem może wpłynąć na zafałszowanie wyników laboratoryjnych.
Należy więc:
- Zachować w okresie poprzedzającym badanie (1–2 tygodnie) normalną dietę i stałą masę ciała (unikanie głodówek) oraz zwyczajowy tryb życia.
- Nie pić alkoholu 2–3 dni przed badaniem.
- Ostatni posiłek – dozwolona jest sucha bułka + herbata.
- Pobierać krew na czczo, po 14–16 godzinnym głodzeniu.
- Nie przyjmować leków wpływających na gospodarkę lipidową.
- Unikać stazy podczas pobierania krwi (zwiększa stężenie).
- Szybko oddzielić surowicę od skrzepu lub osocze od elementów morfotycznych.
- Badanie należy przeprowadzać przy braku choroby, urazu i jakiejkolwiek przyczyny wtórnej dyslipoproteinemii.
- Pacjent 30 min przed badaniem powinien pozostawać w spoczynku (np. siedzieć)
Hiperlipidemia – przyczyny
Dyslipidemia pierwotna jest skutkiem oddziaływania czynników środowiskowych i uwarunkowań genetycznych. Przyczyną hiperlipidemii bywa więc:
- Dieta – spożywanie zbyt dużej ilości pożywienia w stosunku do potrzeb powoduje wzrost trójglicerydów oraz LDL. Konsumpcja żywności bogatej w cholesterol prowadzi do zwiększania ilości LDL.
Należy pamiętać, że cholesterol znajduje się wyłącznie w pokarmach pochodzenia zwierzęcego. Rośliny nie zawierają cholesterolu, ale trójglicerydy znajdują się zarówno w pokarmach pochodzenia zwierzęcego jak i roślinnego.
- Nadwaga – duża nadwaga zwykle powoduje wzrost tzw. „złego cholesterolu”, czyli LDL we krwi. W przypadku nadwagi występującej wraz z hiperlipidemią, utrata zbędnych kilogramów pomoże również obniżyć poziom LDL i trójglicerydów oraz podwyższyć poziom HDL.
- Styl życia – Niska aktywność fizyczna i niewłaściwa dieta to najczęstsze „grzechy” współczesnego człowieka popełniane przeciwko zdrowiu. Regularny wysiłek fizyczny zmniejsza ilość LDL i zwiększa HDL we krwi oraz obniża poziom trojglicerydów. Trening fizyczny musi jednak spełniać określone warunki by był korzystny i bezpieczny dla zdrowia. Ponadto badania wykazały, że długotrwały stres powoduje wzrost poziomu LDL we krwi.
- Wiek i płeć – również należą do uwarunkowań powstania hiperlipidemii. Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet poziom lipidów zmienia się wraz z wiekiem. U dzieci dyslipidemię spotyka się rzadko (za wyjątkiem choroby wrodzonej). Dzieci i młodzież do 18–20 lat potrzebują większej ilości cholesterolu i białek. Po okresie dojrzewania sytuacja zmienia się, ale nawyki żywieniowe niestety pozostają. Zarówno u kobiet jak i mężczyzn następuje stopniowy wzrost poziomu lipidów wraz z wiekiem. Jednak nie wiadomo do końca, czy wynika to z niewłaściwej diety i niskiej aktywności fizycznej, czy jest to uwarunkowane starzeniem się organizmu. Ponadto obserwuje się, iż u kobiet przed menopauzą poziom cholesterolu i lipidów jest zwykle niższy niż u mężczyzn w podobnym wieku. W okresie menopauzy jednak sytuacja u kobiet może ulec pogorszeniu i po 60 roku życia hiperlipiedemia występuje u nich częściej niż u mężczyzn.
- Czynniki dziedziczne – skłonność do hiperlipidemii może być cechą dziedziczną, przekazaną przez rodziców. Taką hiperlipidemię lekarze nazywają wrodzoną. Jest to ciężka choroba, która przejawia się znacznym nadmiarem lipidów we krwi, przez co powoduje szybki rozwój miażdżycy i jej powikłań. Hiperlipidemia wrodzona ujawnia się w bardzo młodym wieku. U tych chorych lekarze muszą stosować leczenie farmakologiczne już od najmłodszych lat. Zaburzenia gospodarki lipodowej można podzielić na jednogenowe i wielogenowe.
Najczęstszą postacią hipercholesterolemii jest hipercholesterolemia rodzinna dziedziczona w sposób autosomalny dominujący. Dochodzi w niej do mutacji genu receptora LDL (LDLR), genu apolipoproteiny B-100 lub genu PCSK9
Hiperlipidemia wtórna z kolei jest ściśle związana z występowaniem innych chorób lub może być wywołana jatrogennie (uboczne działanie leków).
Produkcję cholesterolu w organizmie zwiększają takie choroby jak niedocznynność tarczycy, żółtaczka zastoinowa, pierwotna marskość wątroby, przewlekła choroba nerek, alkoholizm, cukrzyca, otyłość, szpiczak mnogi, jadłowstręt psychiczny, bulimia i lipodystriofia.
Hiperlipidemia wtórna może występować również pod wpływem stosowania diuretyków tiazydowych, kortykosteroidów, cyklosporyny, estrogenów, progestagenów, retinoidów i inhibitorów proteazy.
Terapia hiperlipidemii obejmuje przede wszystkim leczenie dietetyczne, w przypadku nadwagi i otyłości redukujące masę ciała. Jeżeli takie postępowanie nie przynosi pełnej skuteczności w grę wchodzi farmakoterapia.
Zalecenia żywieniowe:
- ograniczenie spożycia tłuszczu do max. 30 % pokrycia energii,
- ograniczenie cholesterolu do 300 mg,
- zwiększenie spożycia błonnika do 40 g/dobę,
- stosowanie produktów o małej zawartości tłuszczu,
- spożywanie ryb 2–3 razy w tygodniu,
- spożywanie warzyw i owoców,
- ograniczenie spożycia żółtek (do 2/ tydzień),
- stosowanie gotowania, duszenia z dodatkiem małej ilości oleju i pieczenia w folii, na ruszcie, jako głównych technik kulinarnych.
Produkty zalecane: ryby, oleje roślinne, oliwa z oliwek, pieczywo razowe, warzywa i owoce, nasiona roślin strączkowych, miękkie margaryny, mleko i produkty mleczne o małej zawartości tłuszczu.
Produkty, które należy ograniczać: tłuste gatunki mięs i wędlin, kiełbasy, salami, podroby i wędliny podrobowe, pełnotłuste produkty mleczne, np. sery żółte, pełnotłuste, pleśniowe, typu camembert, mleko pełnotłuste, skóra z drobiu, tłuszcz zewnętrzny z mięsa, masło, pasztety, słodycze, słone potrawy, żywność typu fast food.
Alkohol, co prawda powoduje wzrost poziomu HDL, lecz nie wywołuje obniżenia LDL. Niewielkie ilości alkoholu mogą korzystnie działać na lipidy, jednak pity w nadmiarze uszkadza wątrobę i przyczynia się do powstania nadciśnienia.
Literatura:
Gawęcki J., Grzymisławski M., Żywienie człowieka zdrowego i chorego, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2010.
Grabańska K., Walczak-Gałęzewska M., Bogdańsk P., Pupek-Musialik D., Genetyczne zaburzenia przemiany lipidów — opis przypadku, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Zaburzeń Metabolicznych i Nadciśnienia Tętniczego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, 2011.
Hiperlipidemia – typy, objawy, przyczyny i leczenie wysokiego poziomu tłuszczów we krwi – 3.6/5. Oddano 60 głosy.
Dokładna diagnostyka podstawą leczenia | Cztery Łapy, magazyn, kot, pies
Na pytania odpowiada dr n. wet. Janina Łukaszewska.
Leczenie każdej choroby wymaga postawienia prawidłowej diagnozy. Objawy są często bardzo trudne do zauważenia, bo nasz podopieczny nie może ich nam opisać.
Co można wniskować z badania morfologii krwi?Zmiany w morfologii są bardzo pomocne w diagnostyce wielu chorób. Do najczęściej spotykanych odchyleń należy np. leukocytoza, czyli zwiększenie liczby krwinek białych – leukocytów. Zazwyczaj oznacza ona zakażenie lub ciężki stan zapalny, ale również może pojawić się w białaczce czy np.
zespole paranowotworowym. Zmniejszenie liczby krwinek białych występuje o wiele rzadziej i jego przyczyna jest trudniejsza do ustalenia, m.in. długotrwała infekcja bakteryjna, choroby odkleszczowe, choroby wirusowe u kotów.
Ponadto tak, jak w niedokrwistościach tła immunologicznego, następuje uszkodzenie krwinek czerwonych przeciwciałami skierowanymi przeciwko nim, możemy spotkać się również z podobnym zjawiskiem, dotyczącym immunologicznego niszczenia jednej z form leukocytów – neutrofili.
Zwiększona liczba poszczególnych form krwinek białych, stanowiących prawidłowo niewielki procent, np. granulocytów kwasochłonnych, czyli eozynofili, występuje głównie w alergiach i przy obecności pasożytów, ale istnieje także wiele innych przyczyn.
Do badań laboratoryjnych pacjent powinien być „na czczo”.
Jak sobie radzić w pilnych przypadkach?Jeśli badania nie muszą być wykonane natychmiast, należy się umówić na ich przeprowadzenie na czczo, przede wszystkim ze względu na lipemię, która utrzymuje się do 12 godzin po jedzeniu i zawyża prawie wszystkie wyniki wykonywanych oznaczeń, np. aktywności enzymów wątrobowych. Należy jednak pamiętać, że lipemia może być również objawem zapalenia trzustki.
Na które parametry wyniku morfologii krwi powinno się zwrócić szczególna uwagę?Każdy parametr morfologii jest bardzo ważny. Zmniejszona liczba krwinek czerwonych – erytrocytów, stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu oznacza niedokrwistość. Ale może ona wystąpić jako jedyny objaw i mieć tło immunologiczne lub towarzyszyć wielu innym chorobom, np.
nowotworom (i to nie tylko białaczkom), przewlekłym infekcjom bakteryjnym, zaburzeniom endokrynologicznym czy niewydolności nerek.Zwiększona średnia wielkość erytrocytów przy niedokrwistości może np. świadczyć o ich odnowie, ale także o dysplazji szpiku kostnego, zmniejsza się natomiast przy braku żelaza, czy nowotworach, które mogą zaburzyć jego wykorzystanie.
Jeżeli wykonywany jest rozdział krwinek białych (WBC) czy powinno się zwracać uwagę tylko na wartość procentową?Wśród leukocytów rozróżniamy pięć form, zmiany w ich zawartości występują w różnych chorobach. Wartość procentowa służy jedynie do obliczenia liczby całkowitej tych form leukocytów, dopiero wtedy możemy tak naprawdę ocenić ich rzeczywiste zmiany we krwi.
Przy takim samym procencie, ale różnej liczbie leukocytów, która obliczana jest na 1 mikrolitr będziemy mieli również różną liczbę poszczególnych rodzajów krwinek białych.Niestety najczęściej badamy krew zwierząt chorych i dodatkowo w tym celu powinniśmy ustalić skład procentowy w rozmazie krwi.
Zmienione mogą być również kształty ich jąder, co dla patologa ma ogromne znaczenie.
Na ile istotne jest badanie ogólne moczu w procesie postawienia ostatecznej diagnozy?Badanie moczu jest pierwszym i najważniejszym badaniem.
Przy zakażeniu dróg moczowych może być wystarczające, jeśli dodatkowo jeszcze wykonamy posiew, w celu ustalenia rodzaju zakażenia i antybiogramu – wskazującego, jakie antybiotyki należy zastosować.
Kolejny etap, to dalsze badania – biochemiczne, w celu ustalenia wydolności nerek, usg czy nawet biopsja nerek.
Czy podawanie leków może mieć wpływ na wynik badań laboratoryjnych?Tak, powinno zwracać się uwagę na wpływ podanych wcześniej leków. Mogą one: podnieść aktywność enzymów wątrobowych, spowodować wzrost stężenia kreatyniny, podniesienie stężenia mocznika.
Jakich produktów spożywczych należy unikać karmiąc zwierzęta?To bardzo ważne pytanie. Mało właścicieli wie, że kota i małego psa można „zabić” np. szynką czy karmą zawierającą cebulę lub czosnek. Mają one związki uszkadzające erytrocyty i powodujące ciężkie niedokrwistości, tzw.
anemie z ciałkami Heinza. Spotkałam się z tak silną niedokrwistością u psa rasy yorkshirre terier po zjedzeniu wątróbki z cebulą, iż wymagał on transfuzji oraz z przypadkiem śmierci kota po takiej „uczcie”. Dwa inne koty nakarmione dużą ilością szynki – ledwo przeżyły (czynnikiem szkodliwym były azotyny).
W literaturze opisany został przypadek śmierci dwóch kotów, które zjadły zupkę dla dzieci, zawierającą czosnek. To samo może spowodować leczenie zwierząt na własną rękę, np. paracetamolem, również wywołującym tworzenie się ciałek Heinza.
Nie wolno dokarmiać swoich pupili przyprawionymi resztkami ze stołu, bo to może im bardzo zaszkodzić.
Czy współpraca lecznicy z dostawcą sprzętu diagnostycznego ma istotne znaczenie w procesie badawczym?Wykonywanie badań na miejscu przynosi niewątpliwą korzyść z możliwością natychmiastowego uzyskania wyników, postawienia szybkiej diagnozy i rozpoczęcia od początku prawidłowego leczenia.
Jest również niezmiernie przydatne do monitorowania postępów leczenia lub ich braku, czego nie zawsze dopilnujemy, gdy musimy wysłać krew do analizy na zewnątrz. W przypadku stwierdzenia niedokrwistości powinniśmy ustalić, jak szybko postępuje, lub czy ustępuje wskutek naszego leczenia, poprzez wykonywanie morfologii nawet codziennie przez kilka kolejnych dni.
To będzie zdecydowanie łatwiejsze, jeśli analizator hematologiczny mamy u siebie.
O czym należy pamiętać?
- Badania muszą być wykonane na przeznaczonych dla nich aparatach (dotyczy to głównie badań hematologicznych)
- Badania powinny być wykonane w jak najkrótszym czasie od momentu pobrania próbki.
- Wyniki badań należy przechowywać. Ułatwi to prześledzenie historii zdrowia naszego pupila.
- Pomyśl o profilaktyce. Schorzenia łatwiej wyleczyć w początkowych stadiach.