Łysienie androgenowe u kobiet – przyczyny i leczenie łysienia androgenowego typu żeńskiego

Spis treści

Łysienie androgenowe występuje z powodu wrażliwości mieszków włosowych na androgeny. Jest to najczęstsza przyczyna utraty włosów i występuje u 70% mężczyzn i 40% kobiet w pewnym okresie ich życia. Jest to androgenozależna utrata włosów o charakterystycznej morfologii postępująca nie bliznowaciejąc.

Objawy łysienia androgenowego

U mężczyzn zwykle występuje recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, u kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia na szczycie głowy. U mężczyzn często prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet raczej nigdy nie dochodzi do wyłysienia.

Łysienie androgenowe – w większości przypadków jest uwarunkowane genetycznie.

Łysienie tego typu występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn jednak powinny być traktowane jako dwa odrębne schorzenia. Różnice dotyczą między innymi wieku w którym jednostka pojawia się, ale także obrazu klinicznego i częstotliwości występowania.

Pierwsze objawy łysienia androgenowego ujawniają się u nastolatków (forma ostra). Objawia się cofaniem linii na skroniach i czole, następnie proces zaczyna obejmować koronę głowy. Na łysienie androgenowe narażone są również kobiety. U kobiet przebieg choroby jest odmienny w stosunku do mężczyzn. Włosy przerzedzają się na środku głowy w postaci rozproszonej.

Przyczyny łysienia androgenowego

Badania wykazują że głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest testosteron a jeszcze bardziej pochodna testosteronu – dihydrotestosteron (DHT). Są to męskie hormony – androgeny, które występują u mężczyzn ale również u kobiet.

Androgeny odgrywają ważną rolę w rozwoju seksualnym mężczyzn od urodzenia do dojrzewania. Regulują pracę gruczołów łojowych, wzrost apokrynowych włosów oraz libido. Wraz z wiekiem, androgeny stymulują wzrost włosów na twarzy, ale powstrzymują na skroniach i wierzchołku głowy, stan ten został nazwany „paradoksem androgennym”.

Hormony te w organizmie kontrolują one głównie funkcje układu rozrodczego zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Podstawowym hormonem z grupy androgenów jest testosteron. Produkowany on jest przez komórki Laydiga, ale może on pochodzić także z nadnerczy, chociaż w mniejszej ilości. Testosteron rozkładany jest przez enzym 5αreduktazę do 5α-dihydrotestosteronu (DHT).

Ta forma hormonu wykazuje silniejsze działanie androgenne. Istnieją dwa różne typu enzymy 5αreduktazy jednak w mieszkach włosowych testosteron mediowany głównie przez typ II 5αreduktazy. Chociaż to nie skóra jest głównym źródłem syntezy androgenów, krążące w niej prohormony także wykazują zdolności androgenne.

Mowa o DHEA i androstendionie, które w gruczołach potowych i brodawkach włosów mogą być transformowane do DHT i testosteronu. Mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy. Najwyższe stężenie 5α reduktazy występuje na skórze głowy.

Wspomniane hormony, jako androgeny o silnym działaniu, regulują procesy fizjologiczne, prawidłowo stymulują produkcję włosów terminalnych w różnych okolicach ciała ( okolice pachwin, broda), wywierają odmienny efekt na wzrost włosów w genetycznie predysponowanych miejscach takich jak okolice czoła i szczytu owłosionej skóry głowy.

W okolicach łysiejących zwiększone jest stężenie DHT dlatego też hormon ten jest najbardziej istotnym androgenem w patogenezie AGA. Potwierdzają to badania na mężczyznach z wrodzonym niedoborem 5αreduktazy u których nie dochodzi do łysienia.Przyjęto, że głównym miejscem działania androgenów w mieszku jest brodawka włosa.

Komórki te mają małą ilość receptorów AR o wysokim powinowactwie. Receptory te odpowiedzialne są za wrażliwość komórek na androgeny. Na owłosionej skórze głowy wrażliwość na androgeny i i rozmieszczenie AR są ograniczone do konkretnych regionów. Na tej podstawie tłumaczy się zazwyczaj słaby efekt androgenny w okolicy potylicznej.

Mieszki włosowe pobrane z tej okolicy i przeszczepione w łysiejące miejsce nie wykazują wrażliwości na androgeny i nie ulegają miniaturyzacji. A z kolei jeżeli z łysiejącego obszaru dokona się przeszczepu np. na łydkę mieszki te dalej wykazują tendencje zanikową. Wynika to z wrodzonej wrażliwości na androgeny.

Łysienie androgenowe u mężczyzn

Pierwsze objawy łysienia androgenowego pojawiają się u mężczyzn zwykle po okresie dojrzewania i prowadzą do utraty włosów o charakterystycznym obrazie. W obrazie histopatologicznym dochodzi do zmian w cyklu włosowym a także miniaturyzacji mieszka włosowego. Zaczyna się produkcja włosów delikatniejszych oraz krótszych. Na poziomie komórkowym miniaturyzacja mieszka włosowego postępuje w skutek redukcji objętości brodawki włosa w wyniku czego zmniejsza się liczba jej komórek.

Ryzyko wystąpienie tego typu łysienia u mężczyzny zwiększa się przy pozytywnym wywiadzie rodzinnym konkretnie kiedy stwierdzono podobne objawy u ojca lub u dziadka ze strony matki.

Łysienie androgenowe charakteryzuje się stopniową lokalną transformacją włosów w meszkowe, które mają krótką oraz cienką łodygę. Czas anagenu czyli fazy wzrostu włosa ulega skróceniu z 3-6 lat do miesięcy a nawet tygodni.

Faza telogenu nie ulega zmiany a czasem jest wydłużona do 3 miesięcy. Przyczynia się to do procentowego wzrostu liczby włosów telogenowych. Zmienia się do z 5-10% do około 15-20%. Towarzyszy temu zwiększona utrata włosów.

Łatwo wypadają one podczas takich czynności jak mycie czy czesanie.

Do dokumentowania łysienia typu męskiego służy skala Norwood

Łysienie androgenowe u kobiet

U kobiet różnice podatności pomiędzy mieszkami w obrębie jednostek włosowych przyczyniają się do ścieńczenia i rozlanego wypadania włosów w centralnej okolicy głowy owłosionej. Związane jest to z zastępowaniem jednostek mieszkowych złożonych z 3-4 włosów do jednostek jednowłosowych. Największe nasilenie występuje w części czołowej z zachowaniem linii czoła. U większości kobiet nie stwierdza się zwiększonego stężenia hormonów androgennych. Mówi się o występowaniu wrażliwości mieszków na samą obecność hormonów.

Do dokumentowania łysienia u kobiet służy skala Savin

Leczenie łysienia androgenowego

Jak do tej pory nie została opracowana jedna terapia, umożliwiająca osiągnięcie pełnych sukcesów w przebiegu leczenia.

Stwierdzone jednak zostało, że lepsze wyniki leczenia zostały osiągnięte przez pacjentów, w przypadku których problem został wcześnie zdiagnozowany.

Im wcześniej zostanie włączona terapia i prawidłowa pielęgnacja tym większy odrost i lepszy efekt jesteśmy w stanie osiągnąć.

Leczenie łysienia androgenowego obejmuje kilka aspektów

• Prawidłowa pielęgnacja skóry. Jeśli łysieniu towarzyszy łupież, łojotok, stany zapalne należy wprowadzić odpowiednią kurację mającą zlikwidować problemy skórne. Zazwyczaj jest to kuracja uzupełniająca do właściwej kuracji hamującej proces łysienia, w przypadku zmian skórnych w bardziej zaawansowanym stanie jest to pierwszy krok kuracji. Należy pamiętać, że łysieniu androgenowemu bardzo często towarzyszy nasilony łojotok.
• Wykluczenie innych czynników, mogących mieć wpływ na wzmożone wypadanie włosów, głównie badania z krwi.
• Leczenie kierowane już na problem łysienia androgenowego- kuracja doustna, terapia zewnętrzna i zabiegi.

W artykule skupimy się na ostatnim punkcie.

Leczenie łysienia androgenowego w przeważającej części opiera się na terapii zewnętrznej, czyli stosowanie różnego rodzaju ampułek, lotionów, koncentratów, które mają zminimalizować wypadanie włosów, stymulować podziały komórkowe w mieszku włosowym więc zwiększać odrost nowych włosów i najważniejsze zapobiegać miniaturyzacji mieszków włosowych.

Dostępne na rynku leki kierowane na łysienie androgenowe to:

• Minoxydyl- jeden z dwóch środków zarejestrowany jako lek wskazany w leczeniu łysienia androgenowego, dostępny w dwóch stężenia 2 i 5%, jego działanie opiera się na poprawie krążenia w obrębie mieszka włosowego, niestety mogą pojawić się skutki uboczne takie jak hipertrichoza w obrębie twarzy, przejściowe łysienie telogenowe na początku kuracji, podrażnienie skóry.
• Finasteryd, dutasteryd- doustny lek hamujący łysienie androgenowe, poprzez hamowanie działania 5alfa reduktazy, niestety kuracja niesie za sobą ryzyko skutków ubocznych.
• Spironolakton, octan cyproteronu- leki kierowane do kobiet z problemem łysienia androgenowego, w rzeczywistości nie są one klasyfikowane w rekomendacjach na leczenie łysienia, jednak sporadycznie lekarze zalecają te środki. Leki te niosą za sobą wiele skutków ubocznych natomiast skuteczność jest kwestią indywidualną.

Jak widać leki stosowane w leczeniu łysienia androgenowego niosą ze sobą bardzo duże ryzyko skutków ubocznych (oczywiście jest to sprawa indywidualna jak organizm zareaguje na leki), w związku z tym są coraz rzadziej wybierane przez pacjentów. W takich przypadkach z pomocą przychodzi właśnie trychologia. Produkty trychologiczne charakteryzują się wysoką skutecznością i praktycznie brakiem skutków ubocznych.

Preparaty do leczenie łysienia androgenowego opierają się na składnikach takich jak:

• Palma Sabałowa (Serenoa repens)- Wykazano że Palma Sabałowa znacznie obniża poziom 5α reduktazy dzięki czemu jest zmniejszona transformacja testosteronu do dihydrotestosteronu w konsekwencji czego zapobiegamy miniaturyzacji mieszków i osłabiania włosów. Palma jest bogata w nasycony kwas laurynowy, który wykazuje silne działanie hamujące reduktazę.
• Kora śliwy afrykańskiej (Prunus africana)- badania wykazały, że ekstrakty ze śliwy mają zdolność łączenia się receptorami androgenowymi, i wypierania DHT z tych wiązań, w konsekwencji zmniejsza się oddziaływanie DHT na mieszek włosowy. Ponadto izoflawony znajdujące się w ekstraktach wykazują działanie pobudzające wzrost włosów podobny do popularnego środka (minoksidilu).
• Nienasycone kwasy tłuszczowe- wykazują działanie hamujące reduktazę, np kwas laurynowy (który znajdziemy we wspomnianej wcześniej palmie sabałowej), alfa i gamma linolenowy, linolowy czy oleinowy.
• Rośliny takie jak: kanianka, korzeń pokrzywy, kurkuma, olej z pestek dyni, pluskwica groniasta, zielona herbata, grzyby Reishi- które również wykazują działanie hamujace enzym 5alfa reduktaze.

Ponadto stosuje się surowce które mają poprawić krążenie, działać przeciwłojotokowi, przeciwzapalnie, antyoksydacyjnie, stymulować proliferację komórek włosa, takie jak:

• Wyciągi roślinne- z arniki, kasztanowca, miłorząbu japońskiego, drzewa herbacianego, rozmarynu, tymianku.
• Surowce roślinne, które wykazują działanie wydłużające fazę anagenu- krokosz karwierski, krwiściąg lekarski, olej z pestek winogron (bogate w izoflawony wspomniane wcześniej, proantocyjanidyny, )
• Kapsaicyna- badania wykazały, że stymuluje ona czynnik wzrostu typu I, który pełni istotną funkcję w procesie wzrostu włosów,

Prócz kuracji domowej, która jest podstawą w terapii łysienia androgenowego zaleca się również włączyć zabiegi. Do najskuteczniejszych zabiegów należą:

• mezoterapia osoczem bogatopłytkowym,
• mezoterapia igłowa,
• karboksyterapia.

Każdy przypadek wymaga diagnozy. Właściwa diagnoza gwarantuje 100% zatrzymanie łysienia oraz odrost włosów, które wypadły.

Znalezienie sposobu na łysienie pomaga wielu osobom poczuć się lepiej. Ich utrata, zwłaszcza u kobiet, może powodować niską samoocenę. Wiele osób czuje się nieatrakcyjnymi i zakłopotanymi. Trycholog zaoferuje rozwiązania, które pomogą Ci czuć się i wyglądać lepiej.

Jeśli chciałbyś poznać przyczyny Twojego łysienia oraz jak sobie z nim poradzić poniżej możesz dokonać rezerwacji dofinansowanego badania trychologicznego u specjalisty od włosów w całej Polsce.

Rezerwacja wizyty

Do końca września badanie włosów finansowane z programu Zdrowe Włosy

Łysienie androgenowe u kobiet – przyczyny, objawy

Nadmierna utrata owłosienia bywa zmartwieniem wielu kobiet, szczególnie dlatego, że wpływa na wygląd zewnętrzny, o który tak dbamy. Najczęściej u kobiet spotyka się łysienie androgenowe, które spowodowane jest nieuregulowaną gospodarką hormonalną. Na szczęście nowoczesna medycyna pozwala skutecznie walczyć na wiele sposobów z problemem androgenowego łysienia.

Czym jest łysienie androgenowe i jak się objawia u kobiet?

Łysienie androgenowe to nadmierne wypadanie włosów spowodowane przez nadmiar androgenów we krwi, czyli hormonów. Natomiast nadmiar androgenów w organizmie kobiety ma najczęściej podłoże genetyczne.

Na skutek zbyt dużej ilości androgenów mieszki włosowe zostają zminiaturyzowane oraz następuje rozregulowany oraz zahamowany cykl wzrostu włosa. W efekcie włosy wyrastają cienkie i słabe, przez co szybciej wypadają. Jednak nie zawsze łysienie androgenowe jest spowodowane nadmierną ilością androgenów we krwi.

W przypadku kobiet może ono wystąpić mimo prawidłowych norm hormonów. Wszystko dlatego, że na wywołanie androgenowego łysienia u kobiet może mieć wpływ również wiele innych czynników.

Łysienie androgenowe u kobiet

Do pierwszych objawów łysienia androgenowego u kobiet należy utrata gęstości włosów w okolicy czoła, bez przesunięcia linii włosów lub z widocznym pojawieniem się zakoli.

Widoczne jest przerzedzenie włosów w kierunku szczytu głowy. Im bardziej łysienie androgenowe postępuje, tym większa jest utrata włosów z kolejnych obszarów głowy, takich jak okolice uszu oraz kości ciemieniowej.

Jeśli nie podejmie się leczenia, włosy stopniowo będą wypadać z całej powierzchni głowy.

Jakie są przyczyny łysienia androgenowego u kobiet?

W przypadku kobiet za łysienie androgenowe mogą odpowiadać niektóre schorzenia. Najczęściej są to:

• choroby tarczycy,
• zespół Cushingua,
• nowotwory nadnerczy,
• guzy i nowotwory jajników,
• zespół policystycznych jajników,
• anemia.

Schorzenie łysienia androgenowego może wystąpić również w różnych okresach życia kobiety, jak ciąża lub menopauza. Jednak najczęściej pojawia się po 30 roku życia, ale nie należy zapominać, że niektóre kobiety mają skłonności do łysienia androgenowego uwarunkowane genetycznie.

Jak leczyć?

Medycyna umożliwia kilka metod leczenia androgenowego łysienia u kobiet. Jednak podstawą skutecznego leczenia jest określenie przyczyny. Dlatego jest to pierwszy i najważniejszy element terapii.

Następnie podejmuje się leczenie, a do dyspozycji jest kilka metod – leczenie miejscowe, ogólnoustrojowe oraz zabiegi medycyny estetycznej. Najczęściej wybierane jest leczenie miejscowe, które oparte jest o odpowiednie leki, takie jak minoksydyl.

Dzięki specjalnym preparatom wzrost włosów jest stymulowany, a mieszki włosowe zostają wydłużone. Ponadto leki stosowane miejscowo działają pobudzająco na komórki mieszków powodując ich namnażanie.

Leczenie miejscowe odbywa się poprzez umieszczenie leku w miejscu występowania łysienia za pomocą wcierania, osocza bogatopłytkowego, masażu lub mezoterapii igłowej.

Leczenie łysienia androgenowego

Inną metodą jest terapia z wykorzystaniem laseroterapii (na przykład przy wykorzystaniu lasera Hair max), osocza bogatopłytkowego na włosy lub Dr Cyj Hair Filler.

Rekomendowane jest, aby ogólnoustrojowa metoda leczenia oparta była na przyjmowaniu leków doustnie. Powyższe metody są niezwykle skuteczne, a zabiegi przynoszą widoczne rezultaty nawet po kilku sesjach.

Oczywiście dla podtrzymania efektu zabiegi należy regularnie powtarzać – zazwyczaj raz na pół roku.

Istnieje również bardziej inwazyjny sposób na walkę z łysieniem androgenowym, a jest nim przeszczep włosów. Najczęściej przeszczepu dokonuje się za pomocą metody FUE, która uzupełnia ubytki, zagęszczając powierzchnię włosów.

Łysienie androgenowe – przyczyny, objawy i leczenie

Walka z łysieniem androgenowym niestety nie jest wyrównana. Choroba dotyczy co najmniej połowy mężczyzn poniżej 50 roku życia, z kolei powyżej 70 lat – aż co najmniej 7 na 10 panów cierpi na tę przypadłość.

W związku z tym, że łysienie androgenowe wiąże się – jak nazwa wskazuje – z androgenami, czyli męskimi hormonami płciowymi, znacznie rzadziej występuje ono u kobiet. Nie oznacza to jednak, że one wcale nie chorują. Średnio łysienie androgenowe u kobiet poniżej 30 roku życia występuje u 3-6 na 100 pań.

Po 50 roku życia choruje na nie 30-40% kobiet – prawdopodobnie dlatego, że po menopauzie charakteryzują się one dużo niższą aktywnością estrogenów.

Łysienie androgenowe – przyczyny

Androgeniczne wypadanie włosów może mieć bardzo różne przyczyny, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. U obu płci głównym powodem występowania nadmiernego wypadania włosów tego rodzaju są kwestie genetyczne.

Specyficzny układ genów powoduje w konsekwencji, że mieszki włosowe w okolicach receptorów wrażliwych na androgeny, stają się coraz słabsze i mniejsze, aż w końcu zanikają.

Proces niszczenia mieszków włosowych w łysieniu androgenowym jest dodatkowo wzmacniany wysokimi stężeniami testosteronu, które między innymi także zależy od czynników genetycznych.

Ponadto patogeneza łysienia androgenowego bierze pod uwagę takie czynniki, jak procesy zapalne oraz podwyższenie aktywności tak zwanej 5-alfa-reduktazy – jednego z enzymów, który może odpowiadać za wrażliwość komórek na męskie hormony płciowe (androgeny).

Przyczyny łysienia androgenowego u kobiet również obejmują kwestie genetyczne, a dodatkowo ryzyko rozwoju tej choroby zwiększa okres menopauzy. Wtedy to w naturalny, fizjologiczny sposób mamy do czynienia u kobiet z obniżeniem stężeń żeńskich hormonów płciowych, nierzadko przebiegającym z kolei ze zwiększeniem ilości androgenów w organizmie. U kobiet, które mają predyspozycje genetyczne do łysienia androgenowego, istnieje więc wyższe ryzyko pojawienia się go w okresie menopauzy i po nim.

Łysienie androgenowe – objawy

O łysieniu mowa zwykle, gdy utracimy około 30% objętości włosów. W łysieniu androgenowym mamy do czynienia z tak zwanym niebliznowaciejącym wypadaniem włosów w nadmiarze, w którym postępuje przesuwanie się linii włosów od czoła w tył. Ponadto występuje też łysienie na czubku głowy.

U kobiet łysienie androgenowe polega bardziej na ogólnym przerzedzeniu włosów, rozlanym na całej lub na większości powierzchni owłosionej skóry głowy. Czasami występuje u nich objaw tak zwanego szerokiego przedziałka, w którym największa utrata włosów u kobiet następuje na środku głowy.

Sprawdź też łysienie telogenowe – objawy tego rodzaju wypadania włosów są podobne do tych charakteryzujących łysienie androgenowe, nie jest to jednak taka sama jednostka chorobowa.

Łysienie androgenowe – jakie badania?

Aby rozróżnić łysienie androgenowe od innych typów łysienia, warto wykonać podstawowe badania krwi. Gdy podejrzewamy właśnie łysienie androgenowe – jakie badania warto wykonać? Otóż są to zwłaszcza: morfologia krwi z rozmazem, żelazo, ferrytyna, ewentualnie transferryna, OB.

, CRP, TSH, anty-TPO, anty-TG, prolaktyna, progesteron, białko całkowite i glukoza na czczo. Ważne jest też poznanie stężeń hormonów, takich jak estradiol, androstendion, testosteron i DHEA-S.

Jednakże łysienie typu androgenowego jest dla specjalisty na tyle charakterystyczne, że zwykle prawidłowe i dokładne zebranie wywiadu lekarskiego oraz ocena wizualna (ewentualnie trichoskopia – badanie owłosionej skory głowy) są wystarczające do diagnozy.

Zazwyczaj trichoskopię wykonuje się raczej u kobiet. W bardziej złożonych sytuacjach dodatkowo można wykonać ocenę histopatologiczną biopsji z owłosionej skóry głowy.

Trichoskopia ocenia takie kryteria dotyczące włosów i skóry głowy, jak:

• Więcej niż 4 żółte kropki w okolicy czołowej liczone z 4 pól widzenia na 70-krotnym powiększeniu,
• Mniejsza średnia grubość włosów w okolicy czołowej niż potylicznej,
• Więcej niż 10% cienkich włosów (< 0,03 mm) w okolicy czołowej,
• Odsetek jednostek włosa z pojedynczą łodygą,
• Liczba włosów meszkowych,
• Odsetek jednostek włosowych z przebarwieniem okołomieszkowym.

Czy łysienie androgenowe można wyleczyć?

Wielu pacjentów zastanawia się, czy istnieją skuteczne leki na łysienie androgenowe. Terapii do wyboru jest wiele i mówiąc obiektywnie – łysienie tego rodzaju jest wyleczalne, a przynajmniej można je zahamować i do pewnego stopnia cofnąć zmiany chorobowe.

Do terapii należą przede wszystkim: leczenie konwencjonalne (farmakoterapia), zabiegi trychologiczne, zabiegi pielęgnacyjne, przeszczep włosów, różne formy leczenia wspomagającego – na przykład gdy dopada nas łysienie androgenowe, dieta może być jednym z rozwiązań.

Jak leczyć łysienie androgenowe?

Leczenie konwencjonalne łysienia androgenowego polega na podawaniu leków ogólno działających oraz miejscowych. Najczęściej stosowane leki na łysienie androgenowe to: minoksydyl, spironolakton, cyproteron, finasteryd, Alpicort, Alpicort E.

Natomiast wiele z tych środków farmakoterapeutycznych może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych, w tym: zaburzeń seksualnych, problemów z nastrojem, ginekomastii, bólu jąder, a u kobiet w ciąży leki te są zupełnie odradzane.

Mogą być bowiem teratogenne, czyli szkodliwe dla płodu, co ciekawe – zwłaszcza dla płodu męskiego.

Łysienie androgenowe – leczenie naturalne

Różnego rodzaju suplementy diety, sama dieta oraz dermokosmetyki mogą w pewien sposób działać na leczenie łysienia androgenowego. Na pewno kwestiami, które w badaniach są niejednokrotnie potwierdzane jest szkodliwy wpływ wysokiego BMI (wskaźnika masy ciała) oraz palenia papierosów na stan owłosionej skóry głowy.

Aktywność fizyczna może mieć pewien wpływ na polepszenie ukrwienia skóry głowy, przez co do mieszków włosowych może docierać więcej składników odżywczych.

Natomiast w przypadku łysienia androgenowego, które jak wspomniano, jest głównie powodowane kwestiami genetycznymi – niestety naturalne metody leczenia, dieta i aktywność fizyczna są tylko wspomaganiem właściwej terapii.

Leki na łysienie androgenowe

Jak wcześniej wspominano, leczenie łysienia androgenowego opiera się w dużej mierze na terapii środkami farmaceutycznymi. Warto natomiast wspomnieć o dodatkowych terapiach, które są stosowane albo eksperymentalnie, albo też poza właściwym wskazaniem rejestracyjnym – jednak z powodzeniem dla objawów łysienia androgenowego. Są to zwłaszcza:

• lek dutasteryd,
• analogi prostaglandyn,
• stosowanie hormonów – estrogenów,
• osocze bogatopłytkowe,
• mikronakłucia (dermaroller, mezoterapia),
• toksyna botulinowa.

Preparat na łysienie androgenowe?

Choć łysienie androgenowe można wyleczyć, to głównie trzeba polegać tu na środkach farmaceutycznych i bardziej złożonych terapiach – nierzadko w zaawansowanych przypadkach konieczne jest też dodanie metod chirurgicznych.

Nie można cofnąć łysienia tego rodzaju w zupełności, gdy dojdzie do objęcia około 2/3 owłosionej skóry głowy. Natomiast do tego momentu istnieje wiele metod, by albo cofnąć, albo spowolnić rozwój choroby.

Warto dodać, że głównie zaburzenie to wiąże się z wizualnymi konsekwencjami i nie oznacza w żaden sposób, że w organizmie człowieka dzieje się coś nieprawidłowego.

Bibliografia:

1. Wcisło-Brzezińska L. i wsp.: Androgenetic alopecia. Diagnostic and therapeutic recommendations of the Polish Dermatological Society. Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2018, 105,1–18.2. Kubasik P.

: Ocena skuteczności leczenia łysienia androgennego przy użyciu śródskórnego ostrzykiwania autologicznym osoczem bogatopłytkowym w porównaniu z terapią za pomocą naświetlania światłem LED. UNIWERSYTET MEDYCZNY IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU.3. Miękoś-Zydek B. i wsp.: Łysienie androgenowe – postępy w diagnostyce i leczeniu.

DERMATOLOGIA Vol 15 No 3–4.Styczeń P.: Włosom na ratunek. [dostęp online: http://drstyczen.pl/upload/drstyczen/wlosom_na_ratunek_trychologia_art_of_beauty.pdf dn. 6.05.2020 r.]

Łysienie

U człowieka włosy nie pełnią żadnej istotnej funkcji fizjologicznej, są natomiast kluczowe w kształtowaniu własnego wizerunku . Niektórzy mówią: “nasze włosy dopełniają naszą twarz dodając jej uroku oraz charakteru”. Dlatego dla wielu ludzi każda najmniejsza różnica w zmianie barwy, struktury, a szczególnie ilości włosów ma ogromne znaczenie.

Niepożądany proces łysienia zachodzi na skutek osłabionego wzrostu włosów, zwiększonego wypadania włosów, uszkodzenia włosów lub przemiany włosów terminalnych we włosy mieszkowe (zminiaturyzowane).

Przyczyny wypadania włosów:

• wypadanie włosów wywołane czynnikami fizycznymi
• wywołane lekami
• wywołane chorobami zakaźnymi
• wywołane chorobami układowymi
• wywołane chorobami włosów lub skóry owłosionej
• uwarunkowane genetycznie

Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe jest najczęstszym typem łysienia występującym u osób dorosłych. Proces może rozpocząć się między okresem wczesnej nastoletności a późnym wiekiem średnim. Rozpoznanie łysienia androgenowego jest często rozpoznaniem klinicznym. Pacjenci rzadko obserwują wypadanie włosów, ale zauważają obniżenie ich gęstości.

Czytaj dalej: Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe mężczyzn

Łysienie androgenowe mężczyzn jest często poprzedzone łojotokiem lub łupieżem tłustym. U około połowy mężczyzn w okolicach 50. roku życia można stwierdzić cechy trwałego, postępującego łysienia zwanego inaczej łysieniem typu męskiego. Utrata włosów rozpoczyna się od kątów czołowych oraz szczytu głowy.

Czytaj dalej: Łysienie androgenowe mężczyzn

Łysienie androgenowe kobiet

Łysienie androgenowe kobiet, zwane również łysieniem kobiet typu męskiego lub przewlekłym rozlanym łysieniem, jest wywołane czynnikami genetycznymi i zwiększoną wrażliwością mieszka włosowego na androgeny. U pacjentek z tym typem łysienia poziomy hormonów płciowych mogą być prawidłowe.

Czytaj dalej: Łysienie androgenowe kobiet

Inne, rzadziej występujące rodzaje łysienia:

Łysienie anagenowe (anagen effluvium)

Do łysienia tego typu dochodzi w momencie, gdy faza wzrostu włosa (prawidłowo trwająca kilka lat) zostanie nagle przerwana przez określony czynnik o dużym nasileniu.

Czytaj dalej: Łysienie anagenowe

Łysienie plackowate (alopecia areata)

Łysienie plackowate (alopecia areata) to autoimmunologiczne, niebliznowaciejące łysienie w obrębie głowy lub całego ciała. Do utraty włosów najczęściej dochodzi nagle. Typowe ogniska łysienia są okrągłe lub owalne i dobrze odgraniczone od prawidłowych włosów.

Czytaj dalej: Łysienie plackowate

Łysienie telogenowe (telogen effluvium)

Faza spoczynku trwa kilka miesięcy i jest zakończona powstaniem nowego włosa anagenowego. Normalnie człowiek traci około 50 włosów telogenowych dziennie.

Czytaj dalej: Łysienie telogenowe

Wrodzone i nabyte wady strukturalne włosów

Wypadanie włosów i następowe łysienie w okresie dzieciństwa może być związane z nieprawidłowościami strukturalnymi łodygi włosa. Zmiany tego typu są diagnozowane w oparciu o badanie mikroskopowe. Istnieje wiele chorób charakteryzujących się nieprawidłową strukturą włosa.

Czytaj dalej: Wrodzone i nabyte wady strukturalne włosów

Łysienie bliznowaciejące (alopecia cicatricans)

Do powstania ognisk łysienia bliznowaciejącego może dojść w wyniku urazu oraz różnych chorób owłosionej skóry głowy. W wyniku trwałego uszkodzenia mieszków włosowych powstają ogniska bez widocznych ujść mieszków, pozbawione gruczołów łojowych.

Czytaj dalej: Łysienie bliznowaciejące

Łysienie typu kobiecego – leczenie, objawy, przyczyny, zabiegi

Łysieniem typu kobiecego nazywamy łysienie androgenowe typu żeńskiego. Jest to choroba skóra skóry, z którą mają do czynienia przede wszystkim mężczyźni, jednak stanowi ona bardzo często przyczynę wypadania włosów również u kobiet. Łysienie u kobiet związane jest czynnikami dziedzicznymi oraz zaburzeniami hormonalnymi.

Łysienie typu kobiecego – przyczyny

Łysienie androgenowe typu kobiecego spowodowane jest wpływem hormonów androgenowych na mieszki włosowe, które wykazują większą wrażliwość na androgeny (męskie hormony) w wybranych obszarach głowy.

U kobiet w przypadku łysienia androgenowego stwierdza się czasem zaburzenia hormonalne, które powodują wzrost stężenia we krwi typowo męskich hormonów androgenowych lub znaczne obniżenie stężenia hormonów żeńskich, co zazwyczaj wiąże się z zaburzeniami cyklu miesięcznego lub menopauzą.

Przyczyną łysienia androgenowego u kobiet mogą być także predyspozycje genetyczne. Wówczas postępująca utrata owłosienia ma miejsce jeszcze w młodości.

Łysienie typu kobiecego – objawy

Objawy łysienia androgenowego typu żeńskiego przypominają objawy typowego łysienia u mężczyzn. Włosy zaczynają wypadać przede wszystkim w okolicy kątów czołowo-skroniowych, tworząc tzw. zakola, oraz na czubku głowy.

Jeśli łysienie typu kobiecego wywołane jest zmianami hormonalnymi w organizmie, schorzeniu mogą też towarzyszyć inne objawy, które wiążą się bezpośrednio z problemem androgenizacji, czyli nadmiarem męskich hormonów u kobiet. Do objawów tych możemy zaliczyć m. in.

: pojawienie się owłosienia w miejscach typowo męskich (klatka piersiowa, plecy, brzuch, uda, pośladki, a nawet twarz), zmiany trądzikowe i nadmierny łojotok, problemy z utrzymaniem wagi oraz tycie w okolicy brzucha i karku.

Łysienie typu kobiecego bardzo często wiąże się także z innymi schorzeniami o podłożu hormonalnym np. zespołem wielotorbielowatych jajników, zespołem Cushinga, zespołem nadnerczowo-płciowego, guzami jajnika lub nadnerczy

Łysienie typu kobiecego – leczenie

Leczenie łysienia androgenowego typu żeńskiego odbywa się w podobny sposób, co leczenie łysienia typu męskiego. W leczeniu miejscowym najczęściej stosuje się minoksydyl – lek rozszerzający naczynia mieszków włosowych w celu stymulacji mitoz komórek mieszka włosowego.

W leczeniu ogólnym natomiast lekarze bardzo często wykorzystują finasteryd, który hamuje 5α-reduktazę – enzym prowadzący do stopniowego zaniku mieszków włosowych i całkowitej utraty włosów.

Bardzo dobre efekty przynosi także leczenie łysienia typu kobiecego przy pomocy metod alternatywnych: mezoterapii igłowej, terapii światłem LED oraz przeszczepu włosów.

Polecane zabiegi w leczeniu łysienia typu kobiecego:

Mezoterapia igłowaPrzeszczep włosów Smart GraftDr CyjKarboksyterapiaTerapia światłem LED

Łysienie androgenowe u kobiet

› Kobieta i dziecko

08:45 / 07.01.2019

Prawdziwe jest stwierdzenie, że włosy wypadają i odrastają w naturalnych cyklach. Zwykła fizjologia. Gdy jednak jakiś czynnik zaburzy ten proces, włosy tylko wypadają i nie pojawiają się nowe.

Choroby, genetyka, hormony – przyczyn wypadania włosów jest wiele.

Jeżeli pierwszym objawem u mężczyzn są postępujące zakola a u kobiet wypadanie włosów dotyczy środkowej części głowy prawdopodobne jest wystąpienie łysienia androgenowego.

Łysienie tego typu dotyka 70-80 % mężczyzn i 30-40 %kobiet. Łysienie androgenowe jest chorobą o podłożu genetycznym i hormonalnym – nadmierna reakcja mieszków włosowych na androgeny, czyli męskie hormony płciowe.

Androgeny w naturalny sposób występują nie tylko u mężczyzn, ale też w małych stężeniach u kobiet. Dlatego też łysienie androgenowe, choć w większości przypadków dotyka panów, zdarza się również u płci przeciwnej.

Łysienie androgenowe typu żeńskiego może być związane z predyspozycjami genetycznymi, ale także może być spowodowane np. chorobą nowotworową.

Zdrowe kobiety mają zbilansowane ilości hormonów męskich przez odpowiednie ilości żeńskich hormonów płciowych i obecność androgenów nie prowadzi do wystąpienia jakichkolwiek zaburzeń.

Problem powstaje wtedy, kiedy w organizmie kobiety pojawia się nadmiar męskich hormonów płciowych.

Taka sytuacja prowadzić może zarówno do zaburzeń miesiączkowania, pojawienia się zmian trądzikowych na skórze czy właśnie do utraty włosów.

Do nadmiaru androgenów u kobiet prowadzić mogą:

• nadczynność kory nadnerczy (np. w postaci zespołu Cushinga),
• nowotwory nadnerczy,
• zespół policystycznych jajników,
• nowotwory jajnika

Zaburzenia hormonalne, które prowadzą do łysienia androgenowego u kobiet występują w okresie menopauzy, okresie okołomenopauzalnym lub ciąży. Nadmiar androgenów u kobiet może występować również jako skutek uboczny przyjmowania przez nie niektórych leków np. hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Łysienie androgenowe ma również dziedziczne uwarunkowania genetyczne.

Przebieg

Łysienie androgenowe dotyczy głównie kobiet powyżej 30. roku życia. Utrata włosów zaczyna się zazwyczaj głównie w środkowej części głowy. Jednak z czasem włosy na całej powierzchni głowy stają się coraz cieńsze i rzadsze, skóra głowy staje się bardziej widoczna.

Mieszki włosowe najbardziej wrażliwe są przede wszystkim na działanie DHT czyli najsilniejszego androgenu. Pod wpływem tego hormonu dochodzić może do zaburzeń cyklu wzrostu włosów u kobiet – skrócona zostaje faza wzrostu włosów. W efekcie włosy rosną coraz cieńsze i coraz słabsze. Coraz łatwiej wypadają i coraz trudniej są zastępowane nowymi.

Leczenie

Znane są liczne metody leczenia łysienia androgenowego. Zanim jednak rozpoczęte zostanie leczenie, najpierw powinna zostać zdiagnozowana przyczyna utraty włosów.

Przyczyn łysienia może być wiele i każdy rodzaj jest inaczej leczony. W przypadku łysienia androgenowego typu żeńskiego stosowane jest leczenie miejscowe, ogólnoustrojowe lub techniki zabiegowe. Na skórę głowy pacjentki można aplikować preparaty z substancją pobudzającą porost włosów.

W leczeniu łysienia androgenowego coraz więcej ma do powiedzenia medycyna estetyczna.

Kobiety z łysieniem androgenowym oprócz leczenia zachowawczego mogą również skorzystać z terapii zabiegowej https://www.drcyj.pl/porady/lysienie-androgenowe-innowacyjna-terapia

Łysienie androgenowe – poznaj przyczyny i walcz z tym!

Na wypadanie włosów narzeka coraz więcej osób. Dolegliwość ta spotyka zarówno kobiety i mężczyzn, a pojawia się już nawet po 20 roku życia.

Przyczyn takiego problemu oczywiście jest wiele, jednak najczęściej spotykanym źródłem jest łysienie androgenowe.

Tracisz włosy właśnie z tego powodu? Podpowiemy Ci dlaczego tak się dzieje i jak możesz profesjonalnie poradzić sobie z nadmierną utratą włosów!

Łysienie androgenowe – co to jest?

Łysienie androgenowe to przypadłość, z którą ciężko walczyć na własną rękę domowymi sposobami.

W tym przypadku konieczna jest współpraca ze specjalistą, ponieważ  największy wpływ na łysienie androgenowe mają czynniki hormonalne.

Jak sama nazwa wskazuje, za łysienie androgenowe odpowiadają androgeny, czyli męskie hormony płciowe, a konkretnie ich nadmiar. W konsekwencji prowadzi to do tego, że produkowany włos staje się cieńszy i krótszy, a w końcu wypada.

Łysienie androgenowe u kobiet – przyczyny

Łysienie androgenowe typu żeńskiego dotyczy około 42% kobiet. Nadmierne wydzielanie androgenów u kobiety nazywamy hiperandrogenizmem, który może być powiązany z takimi chorobami, jak zespół policystycznych jajników i nowotwory narządów płciowych.

Problem ten pojawia się także z przyjmowaniem niektórych tabletek antykoncepcyjnych,  w których składzie znajdziemy syntetyczny preparat progesteronowy.  Hiperandrogenizm sprawia, że mieszek włosowy się zmniejsza, przez co kosmyki stają się coraz cieńsze i słabsze.

Łysienie androgenowe u mężczyzn – przyczyny

Z łysieniem androgenowym boryka się około 80% mężczyzn. Zaczyna się często po okresie dojrzewania i powoduje postępujące z wiekiem wypadanie włosów. Najczęściej wynika to z genetycznej nadwrażliwości mieszków włosowych na DHT, aktywną formę testosteronu. Według badań zbyt duża ilość androgenów u Panów związana jest także z chorobą niedokrwienną serca i łagodnym rozrostem prostaty.

Inne czynniki odpowiadające za łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe bardzo często dziedziczymy w genach. Jeżeli ta dolegliwość dotyczy osób  z Twojej rodziny wzrasta prawdopodobieństwo, że również Ty będziesz się z tym borykał.

Innym istotnym czynnikiem jest również Twój tryb życia.

Stresujące warunki bądź  stosowanie szamponów i lakierów do włosów, w których składzie występują detergenty również może powodować wypadanie włosów na tle androgenowym.

Łysienie androgenowe – jak wygląda?

Wyróżniamy dwa różne sposoby pojawiania się tej przypadłości : typ męski i żeński. Łysienie u mężczyzn zaczyna się w okolicach skroni, potem tworzą się tzw. zakola, a w efekcie końcowym może dojść do całkowitego wyłysienia.

U kobiet  wypadanie włosów może prezentować się tak samo jak u Panów, jednak najczęściej łysienie androgenowe przybiera typ kobiecy. Kobiecy typ łysienia objawia się na początku stopniowym poszerzaniem się przedziałka. Możemy to zauważyć np. podczas rozczesywania włosów.

Następnie dochodzi do utraty kosmyków w okolicach czoła.

U panów problem zaczyna pojawiać się pomiędzy 20 a 30 rokiem życia. U kobiet dopiero po 30., ale w największym stopniu uwidacznia się po menopauzie.

Walcz z łysieniem androgenowym!

Jeżeli wypadanie włosów  spędza Ci sen z powiek i pogarsza samopoczucie  spróbuj skutecznych metod na zatrzymanie tego problemu.  Do takich metod zaliczamy przyjmowanie leków obniżających poziom androgenów.

 Leczenie łysienia androgenowego może wyglądać w postaci zabiegów trychologicznych, które są w stanie powstrzymać wypadanie włosów. Kolejnym sposobem jest także zabieg chirurgiczny w postaci przeszczepu włosów.

Przeszczep włosów – jak wygląda zabieg?

Zabieg polega na pobraniu mieszków z tyłu głowy, następnie przygotowane pojedyncze transplanty są wszczepiane w obszary dotknięte łysieniem.  Przeszczep włosów wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i trwa od 3 d 10 godzin.  Trwa to bardzo długo, ale w czasie zabiegu pacjent może słuchać muzyki bądź audiobooków, a także wyjść do toalety w czasie przewidzianych przerw.

Zapraszamy do obejrzenia filmu , w którym o przeszczepie włosów szczegółowo opowiada dr Artur Sandelewski z San medical.

Przeszczep włosów w San medical – cena

Zabieg przeszczepu włosów należy  wykonać w profesjonalnej klinice.

Rozpoczyna się go konsultacją, która jak podkreśla Dr Artur Sandelewski, specjalista w dziedzinie transplantacji włosów  jest ważna, ponieważ umożliwia dokładną ocenę medyczną i dobór najlepszej metody przeszczepu włosów. Cena takiej konsultacji wynosi 150 złotych.

Kwota samego zabiegu waha się w zależności od liczby przeszczepionych graftów od 8 do 22 tysięcy złotych. Najpopularniejszą metodą transplantacji włosów jest metoda FUE, której efekt końcowy zależy od jakości włosów i  stopniu łysienia.

Więcej informacji  o szczegółowym opisie i kosztach zabiegu przeszczepu włosów znajdą Państwo w naszym wcześniejszym artykule:

• Na czym polega przeszczep włosów metodą FUE?

Umów się na konsultację odnośnie zabiegu przeszczepu włosów online