Mrowienie i drętwienie ust

Tężyczka to choroba, dla której charakterystyczna jest nadmierna pobudliwość nerwowo-mięśniową. Typowe objawy tężyczkowe to mrowienie i drętwienie ciała, a także niekontrolowane skurcze mięśniowe. Co ciekawe, częściej zdarza się tak zwana tężyczka utajona. Objawy tej formy choroby są już mniej charakterystyczne. 

Tężyczka − przyczyny choroby

Tężyczka bywa też nazywana hipokalcemią. Jej przyczyny tężyczki mogą być bardzo różne. Wśród nich warto wymienić chociażby choroby przytarczyc, czyli małych gruczołów usytuowanych w okolicy tarczycy.

Produkują one parathormon − hormon, który reguluje gospodarkę wapniowo-fosforanową w Twoim organizmie. Choroby przytarczyc to np. niedoczynność przytarczyc lub ich uszkodzenie podczas operacji tarczycy.

Inną przyczyną choroby może być: ostre zapalenie trzustki, duży niedobór witaminy D, zespoły upośledzonego wchłaniania, nadmierna utrata wapnia z moczem czy choroby prowadzące do ogólnego wyniszczenia organizmu, np. alkoholizm albo choroba nowotworowa.

Tężyczka − objawy typowe

Głównym objawem tężyczki jest nadmierna pobudliwość nerwowo-mięśniową, czyli zwiększoną szybkość przewodnictwa sygnałów między nerwami a mięśniami. Najczęściej wskazuje to na niedobór wapnia w organizmie (hipokalcemia), któremu często towarzyszą także spadek poziomu magnezu i potasu.

Tężyczka może być jawna − je objawy są zwykle charakterystyczne i łatwo ją rozpoznać, ale występuje stosunkowo rzadko, lub utajona – zdarza się znacznie częściej, ale­ znacznie trudniej ją zdiagnozować, bo objawy są niespecyficzne i mogą być mylone z wieloma innymi chorobami.

Charakterystyczne objawy tężyczki to: nieprzyjemne mrowienia (tzw. parestezje), niekontrolowane i czasem bolesne skurcze mięśni, drżenia mięśniowe i drętwienie ciała.

Napad tężyczkowy (tężyczka jawna) ma charakterystyczny przebieg:

1.Początkowo pojawia się uczucie mrowienia, szczególnie wokół ust i w opuszkach palców rąk.

2.

Następnie, drętwieją mięśnie rąk i zaczynają się ich symetryczne kurcze toniczne, czyli wzmożone napięcie mięśni, które trwa przez pewien czas (w odróżnieniu od kurczów klonicznych, gdzie wzrost napięcia i zwiotczenie mięśni następują po sobie naprzemiennie w krótkim okresie czasu). Może wystąpić charakterystyczny obraz „ręki położnika”, czyli całkowite zgięcie 4. i 5. palca dłoni, przy wyproście pozostałych 3 palców.

3.Dalej kolejno pojawiają się: kurcze mięśni przedramion i ramion, twarzy (skurcz powiek i „usta karpia”, czyli skurcz mięśni wokół ust), klatki piersiowej i kończyn dolnych (może pojawić się ustawienie końsko-szpotawe stopy, czyli uniesienie do góry pięty przy skierowaniu palców w dół i odwrócenie stopy do wewnątrz).

Podczas napadu tężyczkowego zachowujesz świadomość. Ale może temu towarzyszyć niepokój i lęk. Do utraty przytomności i drgawek dochodzi znacznie rzadziej.

Tężyczka utajona − objawy niecharakterystyczne

Tężyczkę utajoną zazwyczaj wykrywa się przypadkowo, u pozornie zdrowych osób lub tych, które skarżą się na różne, nietypowe dolegliwości, takie jak: niepokój, zaburzenia snu, zawroty głowy, drażliwość, osłabienie, zaburzenia koncentracji i pamięci. Czasami objawy tężyczki utajonej mylone są z nerwicą czy zaburzeniami lękowymi.

Niełatwo wpaść na to, że przyczyną może być tężyczka. Objawy psychiczne, jakie mogą się pojawić to: nerwowość, poczucie lęku i niepokoju, obniżony nastrój, stałe uczucie zmęczenia, bezsenność i lęk napadowy czyli ataki paniki.

Objawy mięśniowe zazwyczaj nie pojawiają się samoistnie, ale dopiero po zadziałaniu odpowiedniego bodźca:

• objaw Chvostka – po uderzeniu młoteczkiem w nerw twarzowy w odpowiednim miejscu dochodzi do skurczu mięśni twarzy
• objaw Trousseau − po uciśnięciu ramienia na 3 minuty mankietem ciśnieniomierza napompowanym do odpowiedniej wartości pojawia się objaw wyżej wspomnianej „ręki położnika”
• możliwość wywołania napadu tężyczkowego przez hiperwentylację, czyli zbyt szybkie i głębokie oddychanie (np. podczas ataku paniki). Podczas takiego oddychania zwiększa się pH krwi, przez co dochodzi do zmian w stężeniu aktywnej postaci wapnia we krwi

Przy tężyczce mogą pojawić się również dolegliwości związane ze skurczami innych mięśni niż mięśnie kończyn czy twarzy:

• skurcz powiek, podwójne widzenie i światłowstręt
• skurcz mięśni krtani, skurcz oskrzeli objawiający się napadem astmy
• skurcz tętnic wieńcowych (ból w klatce piersiowej)
• skurcz tętnic brzusznych (ból brzucha)
• skurcz tętnic obwodowych
• skurcz tętnic mózgowych (napad migreny, przejściowa utrata świadomości)

Jeśli spadek poziomu wapnia we krwi jest niewielki i nie dochodzi do niego gwałtownie, objawy tężyczkowe mogą nie występować wcale. Również w przypadku przewlekłej hipokalcemii przebieg tężyczki często jest bezobjawowy, bo stężenie wapnia zjonizowanego (czyli aktywnego biologicznie) jest zazwyczaj prawidłowe.

Czy dostrzegasz teraz dlaczego utajona tężyczka najczęściej rozpoznawana jest przypadkowo? Jeśli czujesz niepokój i rozdrażnienie, cierpisz na bóle brzucha i miewasz napady migreny, prawdopodobnie ani Ty, ani Twój lekarz nie pomyślicie w pierwszej kolejności, że jest to tężyczka. Objawy te są niecharakterystyczne, powszechne i mogą wskazywać na bardzo wiele innych zaburzeń.

Kiedy udać się po pomoc?

Jak wspomniałam, tężyczka może objawiać się nawet skurczem mięśni krtani czy oskrzeli, co może spowodować problemy z oddychaniem. To poważny, zagrażający życiu stan i lepiej go nie lekceważyć − szybka, fachowa pomoc medyczna może okazać się w tym przypadku niezbędna. Lepiej nie zwlekaj więc z wezwaniem pogotowia ratunkowego.

Jeśli inne objawy są nasilone, uciążliwe albo bardzo Cię niepokoją, to poszukaj pomocy (np. w przypadku zaburzeń świadomości, pojawienia się drgawek, silnego bólu, zaburzeń mowy czy niedowładów).

Kiedy natomiast zauważysz u siebie okresowo pojawiające się drętwienia czy mrowienia i podejrzewasz, że może być to tężyczka, objawy zawsze warto skonsultować ze swoim lekarzem.

Ten, po przeprowadzeniu wywiadu i badania, prawdopodobnie skieruje Cię na niezbędne badania laboratoryjne i ewentualne dalsze pogłębienie diagnostyki (np. badanie elektromiograficzne).

Mrowienie twarzy – to może być tężyczka. Rozmawiamy z neurologiem

Tężyczka to choroba trudna do zdiagnozowania, objawy są niespecyficzne i wskazują na wiele chorób.

Pierwsze ataki mogą poważnie wystraszyć chorego – tężyczka powoduje mrowienie twarzy, kończyn i skurcze mięśni, które mogą prowadzić nawet do zagrożenia życia.

Jakie są przyczyny tężyczki? Jak rozpoznać pozostałe objawy tężyczki? Na czym polega leczenie tężyczki i jak z nią żyć? Rozmawiamy na ten temat z neurologiem, Agnieszką Klimowicz.

Ewa Wojciechowska: Jak objawia się tężyczka w życiu codziennym?

Agnieszka Klimowicz: Do głównych objawów tężyczki należą niekontrolowane, często bolesne skurcze lub drżenia mięśniowe oraz parestezje (nieprzyjemne doznania czuciowe).

W okresach pomiędzy napadami tężyczki mogą występować takie objawy jak: niepokój, uczucie stałego znużenia lub rozdrażnienia, zaburzenia pamięci, trudności w koncentracji uwagi, bezsenność, ogólne osłabienie, co bywa mylone z nerwicą.

Wystąpienie objawów tężyczki związane jest ze zwiększoną szybkością przekazywania sygnałów pomiędzy nerwami a mięśniami, co spowodowane jest zbyt niskim stężeniem wapnia we krwi (hipokalcemią). Wapń jest kluczowym pierwiastkiem biorącym udział w przewodzeniu sygnału w synapsach, stąd jego nieprawidłowy poziom powoduje tzw. nadmierną pobudliwość nerwowo-mięśniową.

Można taki napad tężyczki przewidzieć?

Wyróżniamy dwa rodzaje tężyczki: jawną i utajoną. O ile w przypadku tężyczki jawnej napady są łatwe do rozpoznania, o tyle tężyczkę utajoną wykrywa się zazwyczaj przypadkowo u ludzi na pozór zdrowych lub skarżących się na bardzo nietypowe dolegliwości ze strony różnych narządów i układów.

Charakterystyczny obraz napadu tężyczki jawnej to początkowe uczucie mrowienia wokół ust i w opuszkach palców rąk. Następnie pojawiają się bolesne skurcze mięśni twarzy i kończyn.

W wyniku silnego skurczu mięśni dłoni dochodzi do jej przymusowego ułożenia w kształt „ręki położnika”. Takiemu napadowi często towarzyszy niepokój, silny lęk, pobudzenie psychiczne, hiperwentylacja (szybkie i głębokie oddychanie).

W skrajnych przypadkach może dojść nawet do utraty przytomności z towarzyszącymi drgawkami, co zawsze wymaga różnicowania z padaczką.

W przypadku tężyczki utajonej mamy do czynienia z tzw. gotowością do wystąpienia objawu (np. skurczu mięśnia) pod warunkiem zadziałania konkretnego bodźca. Takim bodźcem jest często zasadowica oddechowa wywołana hiperwentylacją. Tak więc w przypadku tężyczki utajonej możemy nie tyle przewidzieć wystąpienie objawów, ale wręcz je wywołać.

Lek. med. Agnieszka Klimowicz Jeżeli chory zaczyna się dusić, ma nasilone skurcze mięśni, traci przytomność, ma drgawki -należy bezwzględnie położyć go w bezpiecznej pozycji (tzw. bocznej ustalonej), zapewnić drożność dróg oddechowych i wezwać karetkę pogotowia, ponieważ taki pacjent wymaga natychmiastowej opieki szpitalnej

Tężyczka utajona jest zatem bardziej podstępna…

Jak sama nazwa wskazuje, tężyczka utajona przebiega skrycie, a jej objawy są niecharakterystyczne i często pochodzą z wielu narządów. Atak tężyczki utajonej może zacząć się od uczucia niepokoju, gorąca, mrowienia i drętwienia na całym ciele, przechodząc w uczucie duszności z silnym lękiem i kołataniem serca.

W przebiegu napadu może dojść do zasłabnięcia, rzadko do utraty przytomności.  Obecne są skurcze mięśni, ale też objawy wegetatywne np. bóle w okolicy przedsercowej, kołatania serca, opasujące bóle w klatce piersiowej i jamie brzusznej, wzdęcia, kolki, zaburzenia naczynioruchowe w obrębie kończyn.

W badaniu neurologicznym stwierdza się dodatni objaw Chwostka i objaw Trousseau, a także wygórowane odruchy ścięgniste.

Pacjenci, którzy otrzymali rozpoznanie i którzy wiedzą, jakich objawów mogą się spodziewać, łatwiej rozpoznają pierwsze symptomy zbliżającego się napadu tężyczki.

Kto jest narażony na tę chorobę?

W literaturze można znaleźć informacje, że problem tężyczki dotyczy głównie osób młodych, niezależnie od płci. Jednak nie ma jednoznacznych, konkretnych danych liczbowych określających częstość występowania objawów tężyczkowych w ogólnej populacji.

O tężyczce zawsze trzeba myśleć w przypadku pacjentów ze schorzeniami przytarczyc: tężyczka występuje w 40% przypadków pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc, np.

jako powikłanie zabiegu usunięcia tarczycy i w 75% przypadków w idiopatycznej, o nieznanej przyczynie, niedoczynności przytarczyc.

Tężyczka utajona jest zjawiskiem spotykanym często, lecz równie często nierozpoznawanym. Dotyczy głównie młodych kobiet, które zgłaszają bardzo wiele niespecyficznych dolegliwości i szukają porady u lekarzy licznych specjalności. Często jest związana z występowaniem lęku napadowego, który występuje u 1–2% populacji ogólnej, zwykle pomiędzy okresem dojrzewania a 30. rokiem życia.

Zaobserwowano również, że czynnikiem predysponującym do występowania tężyczki może być osobowość typu A cechująca się m.in. małą odpornością na sytuacje stresowe, skłonnością do załamań nerwowych i stanów lękowych. Pacjenci z tężyczką utajoną źle czują się w pomieszczeniach zamkniętych, zatłoczonych, z dużą ilością bodźców świetlnych takich jak kino, samolot, metro, hipermarket.

Lek. med. Agnieszka Klimowicz, archiwum prywatne

Tężyczka jest wynikiem niedoboru witamin, czy jej przyczyny mogą być też związane z całkiem czymś innym?

Tężyczka jawna jest konsekwencją zbyt niskiego poziomu wapnia we krwi (hipokalcemii) przy współistniejących zaburzeniach hormonalnych polegających na niedostatecznym wydzielaniu parathormonu przez przytarczyce.

Tężyczka jawna może być też spowodowana innymi przyczynami niż dysfunkcja przytarczyc.

Do najczęstszych należą choroby, w których przebiegu dochodzi do zmniejszenia stężenia wapnia we krwi (ostre zapalenie trzustki, zespół upośledzonego wchłaniania wapnia w jelitach, znaczny niedobór witaminy D).

Ponadto do hipokalcemii, a w dalszej konsekwencji do tężyczki, może dojść w przypadku stanów przebiegających z wyniszczeniem (choroba nowotworowa, alkoholizm), niewystarczającej podaży wapnia w diecie oraz jego zwiększonego wydalania z moczem (np. u osób stosujących niektóre leki moczopędne).

• Tężyczka utajona natomiast charakteryzuje się tym, że objawy mogą wystąpić przy prawidłowym stężeniu wapnia we krwi i być związane z niedoborem magnezu i potasu.
• Jakie badania potwierdzą chorobę?
• Z badań laboratoryjnych należy wymienić oznaczenie w surowicy: stężenia wapnia, wapnia zjonizowanego, magnezu, potasu, sodu, oraz wydalania wapnia z moczem.

Najczulszym testem wykazującym obecność nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej, a tym samym tężyczki, jest badanie elektromiograficzne (EMG), tzw. próba tężyczkowa.

Dodatnia próba tężyczkowa jest wskazaniem do diagnostyki endokrynologicznej celem eliminacji przyczyn tężyczki wynikających z zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej w przebiegu zaburzeń hormonalnych.

W trakcie diagnostyki tężyczki utajonej można dodatkowo wykonać elektrokardiogram (EKG) i elektroencefalogram (EEG). U chorych z tężyczką utajoną niezbędnym elementem diagnostyki jest także badanie psychologiczne.

Czym grozi napad tężyczki, może być groźny dla życia?

W przebiegu napadu tężyczki może dojść do skurczu mięśni krtani, czy skurczu oskrzeli, co prowadzi do zaburzeń oddychania bezpośrednio zagrażającym życiu i wymagającym natychmiastowej pomocy lekarskiej.

W przebiegu napadu tężyczki i związanych z tym zaburzeń elektrolitowych, może wystąpić dysfunkcja mięśnia sercowego oraz zaburzenia rytmu serca.

Innymi groźnymi objawami napadu tężyczki są również: zaburzenia świadomości, utrata napięcia mięśniowego, niedowład, drgawki, silny ból głowy, zaburzenia mowy, nagła utrata pamięci.

Skurcz mięśni może utrzymywać się kilka dni po ataku?

Nie, ponieważ bolesne, silne skurcze mięśni są objawem napadu tężyczki. W okresie ponapadowym dominują objawy ze sfery psychicznej i poznawczej oraz ogólne osłabienie.

W takim razie, jakie ślady na naszym zdrowiu zostawia atak tężyczki?

Napady tężyczki same w sobie nie powodują trwałych zmian anatomicznych w narządach czy mięśniach.

Innym problemem jest natomiast długo utrzymująca się hipokalcemia będąca przyczyną tężyczki, która nieleczona może doprowadzić do trwałych zaburzeń przewodnictwa nerwowego.

Należy też pamiętać, że każdy napad jest potencjalnym zagrożeniem dla pacjenta, choćby z powodu ryzyka wystąpienia skurczu krtani, czy innych wymienionych wcześniej objawów groźnych dla życia.

Jak można pomóc osobie, która właśnie ma atak tężyczki?

Jeżeli atak tężyczki przebiega bez skurczu krtani, utraty przytomności i drgawek to pierwsze, co musimy zrobić to uspokoić pacjenta. Należy polecić mu spokojnie, nie głęboko oddychać do papierowej torebki, podać preparat wapnia musującego do wypicia i najlepiej lek z grupy krótko działających benzodiazepin.

Jeżeli chory zaczyna się dusić, ma nasilone skurcze mięśni, traci przytomność, ma drgawki -należy bezwzględnie położyć go w bezpiecznej pozycji (tzw. bocznej ustalonej), zapewnić drożność dróg oddechowych i wezwać karetkę pogotowia, ponieważ taki pacjent wymaga natychmiastowej opieki szpitalnej.

Należy zaznaczyć, że wszystkie wyżej wymienione procedury należy wykonać najwcześniej jak to tylko możliwe.

Lek.med. Agnieszka Klimowicz Samo leczenie farmakologiczne, choć niezbędne, nie wystarczy do wyhamowania nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej. Pacjent powinien nauczyć się radzić sobie w trudnych sytuacjach. Dlatego bardzo ważna jest opieka psychologiczna, nauka radzenia sobie ze stresem i praktykowanie technik relaksacyjnych

Tężyczkę da się wyleczyć, czy będzie towarzyszyć nam do końca życia?

Wyleczenie jest zależne od przyczyny tężyczki. Jeżeli mamy do czynienia ze zmniejszonym stężeniem wapnia spowodowanym stosowaniem leków (np. moczopędnych), po modyfikacji leczenia możliwe jest ustąpienie objawów.

Także u większości pacjentów z hipokalcemią w przebiegu niedoczynności przytarczyc, możliwe jest normalne funkcjonowanie, jeżeli będą stosować leczenie suplementacyjne zgodnie z zaleceniami lekarza, odpowiednią dietę oraz wykonywać okresowo badania kontrolne.

Na czym polega takie leczenie?

Prawidłowo prowadzone leczenie tężyczki powinno chronić chorego przed napadami tężyczkowymi. Celem leczenia jest przede wszystkim zwiększenie stężenia wapnia w surowicy krwi i jego utrzymanie na stałym poziomie.

Jeżeli współistnieje zmniejszone stężenie magnezu i potasu, dołącza się do leczenia odpowiednie preparaty. U pacjentów z tężyczką utajoną dobre efekty daje stosowanie doustnego preparatu magnezu.

W celu uspokojenia w trakcie napadu tężyczki podaje się krótko działające benzodiazepiny.

Zaleca się także suplementację witaminy D3. U pacjentów z objawami tężyczki w przebiegu niedoczynności przytarczyc należy przewlekle stosować doustne preparaty wapnia wraz z witaminą D3.

Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że samo leczenie farmakologiczne, choć niezbędne, nie wystarczy do wyhamowania nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej. Pacjent powinien nauczyć się radzić sobie w trudnych sytuacjach. Dlatego bardzo ważna jest opieka psychologiczna, nauka radzenia sobie ze stresem i praktykowanie technik relaksacyjnych.

Na koniec warto zwrócić też uwagę na dietę, która z jednej strony zapewni organizmowi właściwą podaż wapnia, a z drugiej – wyeliminuje składniki zaburzające jego wchłanianie i wykorzystanie. Osoby z tężyczką spowodowaną niedoborem wapnia powinny unikać m.in.

produktów bogatych w fosforany, które wiążą wapń, czyniąc go słabo dostępnym dla procesów metabolicznych. Do takich produktów należą np.

: produkty przetworzone (zwłaszcza konserwowane), napoje (bogate w fosfor soki z owoców tropikalnych, coca-cola), czy suche wędliny.

Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.

Parestezje, czyli mrowienie i drętwienie kończyn. Jakie mają przyczyny i jak je leczyć? Z jakich chorób wynika parestezja rąk, nóg, twarzy?

Mrowienie i drętwienie rąk może być objawem chorób naczyniowych Olga Yastremska/123RF

Parestezja to objaw polegający na mrowieniu i drętwieniu kończyn górnych lub dolnych, a także innych części ciała, np. palców, twarzy, pleców. Może też pojawiać się uczucie kłucia, pieczenia czy ochłodzenia. Dolegliwości takie mogą mieć rozmaite podłoże. Ich pojawienie się może wynikać z błahej przyczyny, takiej jak stres i chwilowe przemęczenie, jednak mogą być też spowodowane występowaniem poważnych chorób, np. cukrzycy. W żadnym wypadku nie należy ich bagatelizować. Sprawdź, czym dokładnie są parestezje rąk czy nóg, u kogo występują, o czym mogą świadczyć, jakie badania należy wykonać, by zdiagnozować ich przyczynę, a także na czym polega ich leczenie.

Parestezja to nieprawidłowe wrażenia płynące ze skóry, które wiążą się z wrażeniem mrowienia i drętwienia i zwykle występują w obrębie kończyn.

Pacjenci skarżą się także na uczucie ciepła, które często pojawia się w opuszkach palców, pieczenie skóry, kłucie lub miejscowe oziębienie.

Wszystkie te objawy wywołują dyskomfort, mogą ograniczać sprawność ruchową i czucie, co często bywa przyczyną rozdrażnienia. Nie są jednak bolesne.

Parestezje to tzw. czucie opaczne. Często mówi się o nich jako o przeczulicy. Są bowiem wynikiem niewłaściwego odczuwania bodźców, które u większości ludzi nie wywołują żadnych efektów ubocznych. Mogą nimi być ruchy kończyn lub dotyk.

Objawy parestezji występują nie tylko jako reakcja organizmu na konkretny impuls, ale trapią pacjenta cierpiącego na tę dolegliwość również bez żadnego powodu i to nierzadko przez długi czas.

Mrowienie i drętwienie nóg jest częstym skutkiem ich niedotlenienia, które najczęściej jest związane z niedokrwieniem kończyn dolnych na tle miażdżycowym.

Mrowienie i drętwienie kończyn od czasu do czasu dotyka każdego człowieka. W większości przypadków pojawia się jako naturalny efekt chwilowego zaburzenia krążenia krwi. Najczęściej krótkotrwałe uczucie dyskomfortu w kończynach jest następstwem np. długotrwałego stania lub siedzenia w niekomfortowej pozycji. Nierzadko powodem jest także długotrwałe uciskanie ręki czy nogi podczas snu.

Jeżeli parestezje pojawiają się w takich właśnie okolicznościach, są zwykle naturalną reakcją organizmu na opisane warunki. W żadnym wypadku nie wolno ich jednak lekceważyć w sytuacji, gdy mają charakter regularny i występują bez wyraźnego powodu, w tym stanowią następstwo bodźców, które nie powinny wywoływać takich reakcji (jak np. delikatny dotyk).

Parestezje są fizycznym efektem uszkodzenia nerwów obwodowych o charakterze stałym lub czasowym. Destrukcja może być krótkotrwała i wynikać z błahej przyczyny, która nie stanowi zagrożenia dla zdrowia.

Mrowienie kończyn, drętwienie, dziwne uczucie ciepła, świąd skóry czy kłucie może być wynikiem niedoboru magnezu. To składnik mineralny, który odpowiada za przewodzenie impulsów nerwowo-mięśniowych. Kiedy jego stężenie jest zbyt niskie, dochodzi do zaburzenia zdolności ich przekazywania. Problem powinna rozwiązać suplementacja diety tym pierwiastkiem.

Wśród innych niegroźnych przyczyn można wymienić przemęczenie, przetrenowanie fizyczne mięśni czy nawet złe samopoczucie. Stany depresyjne i stres są częstym źródłem występowania drętwienia kończyn i ich mrowienia.

Kiedy jednak objawy pojawiają się regularnie od dłuższego czasu, nie wolno sprawy bagatelizować i należy niezwłocznie udać się do lekarza. Parestezje mogą być bowiem wywołane wieloma poważnymi chorobami, które grożą niepełnosprawnością, a nawet śmiercią. Zalicza się do nich:

• cukrzyca,
• miażdżyca,
• niedokrwienie mózgu,
• choroby kardiologiczne,
• dyskopatia,
• zwyrodnienie kręgosłupa,
• stwardnienie rozsiane,
• nowotwór,
• niedoczynność tarczycy.

Niektóre choroby wywołują objawy, które są bardziej typowe. Dla przykładu, w przypadku dolegliwości związanych z zaburzeniami pracy serca pojawiają się głównie mrowienie lewej ręki, a przy cukrzycy często dochodzi do drętwienia ust.

Kiedy tarczyca choruje… 9 czynników przyczyniających się do …

Parestezje można leczyć jedynie wtedy, kiedy same przybierają charakter choroby. Może tak być np. w przypadku niedoboru magnezu lub potasu. Wtedy należy podawać suplementy diety bądź lekarstwa uzupełniające poziom tych pierwiastków w organizmie.

Najczęściej jednak patologiczne mrowienie i drętwienie kończyn nie jest chorobą, a stanowi efekt innego schorzenia. Walkę z nimi poprzedza diagnostyka.

Po ustaleniu schorzenia odpowiadającego za ich występowanie lekarz podejmuje działania medyczne wymierzone w tę chorobę.

Leczenie lub neutralizowanie schorzenia podstawowego powinno przynieść pacjentowi ulgę i zwalczyć częstotliwość występowania niekomfortowego mrowienia czy drętwienia.

• Najlepsze produkty bogate w magnez
• Przyczyny bólu nóg u dorosłych i dzieci

Istnieje sposób na to, by skutecznie zmniejszyć ryzyko pojawienia się parestezji. Perzde wszystkim należy prowadzić tryb życia, który zapobiega zapadnięciu na chorobę podstawową, której objawem może być właśnie drętwienie i mrowienie.

Równie istotna jest odpowiednia dieta. Powinna ona być bogata w składniki mineralne i witaminy których niedobór może wywoływać zaburzenie przewodzenia impulsów nerwowych. Chodzi przede wszystkim o spożywanie produktów bogatych w magnez i potas oraz witaminę PP (niacynę), która odpowiada za właściwe ukrwienie mózgu.

Ograniczenie czynności niepowołanych również może być istotne. Każdy, kto chce zapobiec pojawianiu się parestezji, nie powinien nadużywać kawy i alkoholu. Są to używki, które przyczyniają się do usuwania z moczem nadmiernych ilości składników mineralnych.

Osoby, które uprawiają sporty siłowe, powinny uważać z doborem ciężaru. Stosowanie maksymalnych obciążeń zazwyczaj prowadzi do przeforsowania mięśni i stawów, co zaburza przekazywanie impulsów nerwowych i może stawać się przyczyną występowania głównie drętwienia przemęczonych kończyn. Umiar w treningu na pewno zminimalizuje ryzyko pojawiania się parestezji.

Instrukcja obsługi zdrowego kręgosłupa – jak siedzieć, wstaw…

ZOBACZ: Ćwiczenia na kręgosłup i stawy kolanowe. Na czym polega fitness sylwetkowy?

MROWIENIE UST PRZYCZYNY

Wypowiedzi na forum o:

Witam 🙂 Od pewnego czasu odczuwam mrowienie prawej strony twarzy – dokładnie do czubka nosa, połowy ust, również włosy. Chciałbym zasięgnąć waszej opinii, co może być przyczyną mrowienia. Podczas golenia maszynką elektryczną zaciąłem się przy dolnej powiece oka. Zacięcie było widoczne lecz

aurelia_aurita napisała: > ja bym stawiała, że jest to efekt uboczny leku + paskudna pogoda. Dodałabym jednak też przemęczenie Co do leku: coś jest na rzeczy z topamaxem, od zwiększenia wczoraj dawki czuję dość irytujące mrowienie w palcach rąk i (co jeszcze bardziej denerwujące) wokół

metaliczny posmak w ustach moze miec rozne przyczyny. Ciaze wykluczylas, ale moze byc tez spowodowany np. drozdzakowatym zapaleniem jamy ustnej (tu dochodza jednak takie objawy jak bialy nalot na jezyku i suchosc w gardle), moze byc to sygnal problemow z nerkami, moze byc spowodowany tez zbyt

, ciagle odchrzakiwanie, depresja (w tym maniakalna), krotka pamiec, mrowienie w konczynach, stronienie od towarzystwa,mroczki przed oczami, klopoty w nauce i wychwaniu, kopanie podczas snu, krytykanctwo,laknienie pewnych pokarmów,nadmierna nadwaga lub niedowaga, sucha cera, lupus (toczen

Ja z ta moja 'szczeka'chodzilam bardzo dlugo.Nawet bylam u dentysty, po przeswietleniu nic nie wykazalo.Nieraz czulam mrowienie ust i jezyk byl jak kolek.Dopiero neurolog dala mi na rezonans szyjnego i znalazla sie przyczyna Tez bardziej lewa strona plus bol ucha.Nerwica tez brana byla pod

Mam TSH 0.217(0.25-4.0)wapno 8.00(8.10-10.40) magnez 1.96 (1.90-2.50)brałam enthyrox 125 teraz biorę znowu 100 i czuje się zle.Wapno mi spada tak co 2 miesiące ,a najgorsze jest wtedy drętwienie rąk , nóg i zauważyłam ze mrowienie w koncikach ust .Co może być tego przyczyną?

, depresje, zmęczenie, drętwienie rąk i nóg, trudności z chodzeniem, jąkanie się, bezwład umysłowy i fizyczny, drętwienie, mrowienie, utrata pamięci, dezorientacja, stany zapalne ust, niemiły zapach ciała

Hej ja rownież zmagam się z podobnymi problemami, u mnie pojawiły się parestezje, podwójne widzenie, mrowienie konczyn, fascykulacje w lydkach i kąciku ust które trwają cały dzien bez przerwy, a także w innych miejscach, dodatkowo okresowe osłabienie siły i drżenie rąk po lekkim wysiłku.
Byłem

miejscu, które styka się z ustami Dziecięcia) wciąż boli. I przy karmieniu (choć czasem zdarzają się karmienia prawie bezbolesne – nie wiem od czego to zależy). I poza karmieniem – najczęściej parę minut po (a karmię często więc i boli często). Mogłabym powiedzieć, że to jest “mrowienie“, o którym

drętwieniem i mrowieniem kończyn. Jest to nie mniej i nie więcej zaburzenie gospodarki wapniowo-magnezowej, występuje bardzo powszechnie, wręcz nagminnie ale jest niezmiernie rzadko diagnozowana. Często pierwotną przyczyną jest niedobór witaminy d3, który to niedobór ma większość populacji natomiast mało kto

Drętwienie i mrowienie twarzy – czy zawsze jest niepokojącym objawem?

Drętwienie twarzy oraz mrowienie twarzy to tzw. parestezje. Dolegliwości te mogą być spowodowane zarówno poważnymi schorzeniami np. zaburzeniami neurologicznymi, jak i mniej groźnymi przyczynami, które wymagają m.in. zmiany diety oraz suplementacji witamin i minerałów. Dowiedz się więcej na temat schorzeń powodujących uczucie mrowienia twarzy.

Drętwienie twarzy – przyczyny

Zwykle mrowienie i drętwienie twarzy nie świadczą o poważnych schorzeniach. Jeżeli pojawiają się sporadycznie oraz nie towarzyszą im inne, niepokojące objawy np.

zaburzenia czucia, niedowład, zaburzenia mowy i problemy z mimiką, to nie powinny być powodem do niepokoju, ale nie oznacza to, że można je bagatelizować.

Jedną z częstszych przyczyn doświadczania nieprzyjemnego mrowienia i drętwienia okolicy twarzy jest przeciążenie naszego układu nerwowego nadmiarem bodźców. Stres, niewyspanie oraz problemy dnia codziennego mogą spowodować pojawienie się zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego i rozwoju nerwicy.

Inną przyczyną drętwienia i mrowienia twarzy jest niedobór witamin oraz minerałów. U osób, które stosują restrykcyjne diety, często pojawiają się parestezje – w większości przypadków wystarczy zmiana diety i suplementacja witamin oraz minerałów, aby poradzić sobie z tym problemem.

Niestety, parestezje mogą też świadczyć o poważniejszych problemach zdrowotnych. Należą do nich zaburzenia związane z niedotlenieniem mózgu, ciężkimi schorzeniami neurologicznymi np.

stwardnieniem rozsianym, zwyrodnieniami w obrębie kręgosłupa szyjnego, boreliozą, migreną oraz epilepsją. Dość często mrowienie i drętwienie twarzy są też związane z zapaleniem nerwu trójdzielnego.

Każde z tych schorzeń wymaga konsultacji lekarskiej.

Natychmiastowa reakcja jest konieczna w momencie, gdy oprócz mrowienia lub drętwienia twarzy pojawiają się także inne dolegliwości i obawy, m.in.:

• splątanie i dezorientacja,
• opadanie kącika ust lub kącika oka,
• nagła zmiana rysów twarzy,
• zawroty głowy,
• problemy z doborem słów,
• problemy z przełykaniem,
• szumy uszne oraz ból głowy,
• połowiczny paraliż twarzy.

Mrowienie twarzy – nerwica

Parestezje w obrębie tworzy i innych części ciała mogą być związane z nerwicą. Należą do jednych z częściej występujących objawów tej choroby i mogą pojawiać się zarówno w okresie silnego stresu, jak i wówczas, gdy organizm „odpoczywa” po silnym napięciu.

Zwykle uczucie mrowienia i drętwienia nie jest jedynym objawem nerwicy i towarzyszą mu inne dolegliwości np.

uczucie guli w gardle, mrowienie języka, mrowienie rąk i nóg, bóle brzucha, niepokój, uczucie silnego lęku, które występuje wraz z kołataniem serca, dusznościami i uczuciem paniki.

W przypadku nerwicy niezbędna jest konsultacja z lekarzem pierwszego kontaktu, który zleci wykonanie podstawowych badań, a jeżeli nie wykażą one żadnych nieprawidłowości, to skieruje osobę chorą na konsultację psychologiczną lub psychiatryczną.

Mrowienie twarzy – niedobory żywieniowe

Uczucie mrowienia i drętwienia mogą powodować niedobory witamin oraz minerałów – w szczególności niski poziom magnezu oraz wapnia. Przyczyną dolegliwości mogą być też niedobory witamin z grupy B.

Drętwienie twarzy od kręgosłupa

Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego także może powodować parestezje. Są one spowodowane uciskiem na nerwy i zwykle towarzyszą im dodatkowe objawy np. ból głowy, który pojawia się po długotrwałym przebywaniu w jednej pozycji, uczucie ciężkości w okolicy karku oraz ramion, a także zawroty głowy i drętwienie rąk.

Drętwienie twarzy a epilepsja

Epilepsja, czyli padaczka nie zawsze musi przebiegać z typowym napadem drgawek. Niektóre rodzaje padaczek powodują, że osoba chora może odczuwać jedynie drętwienie lub mrowienie skóry, cierpieć na chwilowe zaburzenia wzroku, czuć dziwne zapachy lub tracić kontakt z rzeczywistością, co jej otoczenie może brać za zwykle zamyślenie.

Jedną z poważniejszych przyczyn wystąpienia parestezji jest także stwardnienie rozsiane oraz borelioza. Drętwienie i mrowienie mogą być pierwszymi objawami tych chorób, dlatego nie należy bagatelizować niepokojących dolegliwości i zawsze trzeba wykonać niezbędne badania.

Czytaj też:Migrena, czyli ból nie do wytrzymania. Jak z nią walczyć?

Drętwienie twarzy – o czym świadczy, co robić i jak sobie pomóc

• Drętwienie twarzy pojawiające się nagle, bez wyraźnej przyczyny i często powracające?
• Znasz ten problem?
• Nie bagatelizuj go, gdyż może być symptomem poważnej choroby.
• Poznaj przyczyny, które mogą wywoływać drętwienie, sprawdź czy w Twoim przypadku przyczyna nie tkwi w psychice i dowiedz się jak sobie radzić w takich sytuacjach.

Drętwienie twarzy: charakterystyczne objawy

Drętwienia różnych części ciała, w tym twarzy, określane przez lekarzy jako parestezje, to nieprzyjemne doznania pojawiające się nieoczekiwanie o różnych porach, czasem również w nocy, bez wyraźnego powodu.

Może je wywołać nawet delikatny dotyk. Zazwyczaj takie wrażenia czuciowe nie są adekwatne do intensywności dotyku i wydają się niewspółmiernie intensywne. Zwykle jednak szybko znikają.

Parestezje to tzw. czucie opaczne, czyli zaburzenia powodujące niezdolność do prawidłowego odbierania przez organizm różnego rodzaju wrażeń zmysłowych, co jest jedną z podstawowych funkcji układu nerwowego.

Drętwienie bywa określane przez pacjentów również jako:

• mrowienie,
• uczucie przechodzenia prądu,
• pieczenie,
• palenie,
• uczucie ciepła lub zimna czy
• pulsowanie.

Bywa, że występuje okresowo w różnych miejscach ciała i wówczas nie ma powodu do obaw.

Jednak, gdy objawy utrzymują się i nie ustępują należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.

Przyczyny, które mogą powodować drętwienie

1. Przyczyn drętwienia twarzy może być bardzo wiele, gdyż mogą je wywoływać różne schorzenia, dlatego w diagnozie niezwykle ważne jest wskazanie innych objawów towarzyszących.
2. Wśród najczęstszych przyczyn wymienia się:
   • neuralgię nerwu trójdzielnego,
   • urazy w okolicy szyi,
   • choroby kręgosłupa,
   • migreny,
   • stwardnienie rozsiane,
   • zaburzenia elektrolitowe,
   • miażdżycę,
   • padaczkę,
   • boreliozę, która może prowadzić do zapalenia korzeni nerwowych i nerwów obwodowych,
   • stosowanie niektórych leków,
   • wylew,
   • cukrzycę,
3. • niedoczynność tarczycy.
4. Jak widać mrowienie, drętwienie to objawy ze strony układu nerwowego, które mogą być oznaką bardzo wielu chorób, dlatego wymagają dokładnej diagnostyki.

Psychogenne źródło parestezji

Występowanie objawów parestezji o tle psychogennym można podejrzewać wówczas, gdy wykonywane badania i konsultacje wykluczyły inne schorzenia.

Częstą przyczyną drętwienia twarzy jest lęk leżący u podłoża chorób takich jak nerwica czy depresja. Występowanie parestezji pojawia się często w nerwicy lękowej oraz zespole leku panicznego.

W takich przypadkach diagnostyka powinna być przeprowadzana przez lekarza psychiatrę, który podejmie odpowiednie leczenie ukierunkowane na przyczynę.

Więcej o stanach lękowych

Lęk, nerwica, depresja – psychologiczne źródła przykrych objawów

• Objawy somatyczne w postaci drętwienia twarzy w nerwicy czy depresji mają swoje źródło w lęku leżącym u podstaw wielu chorób o podłożu psychicznym.
• Parestezje są tutaj objawem wegetatywnym lęku.
• Aby stwierdzić czy przyczyną parestezji jest podłoże psychiczne warto zaobserwować czy drętwieniu twarzy towarzyszą również inne objawy.

Więcej o objawach nerwicy

1. Mogą to być symptomy ze strony ciała takie jak: przyspieszone tętno, problemy żołądkowe, ucisk w gardle, wzrost ciśnienia.

2. Bóle, napięcia mięśniowe i parestezje towarzyszące powyższym objawom mogą wskazywać na ich psychogenne tło.
3. Drętwienie twarzy często pojawia się również w zespole lęku panicznego, któremu towarzyszy hiperwentylacja.

Wszystko o nerwicy lękowej

Jak wygląda leczenie?

• Jeśli drętwienie twarzy jest objawem regularnym i nawracającym należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje nas do odpowiedniego specjalisty.
• Przeprowadzi on z nami wywiad kliniczny, podczas którego zapyta o inne objawy towarzyszące, przebyte choroby, zabiegi czy zażywane leki, które również mogą powodować parestezje.
• Występowanie parestezji wymaga badania neurologicznego oraz, w zależności od podejrzewanych przez lekarza przyczyn, badań dodatkowych.

Skuteczna terapia drętwienia twarzy polega na eliminowaniu przyczyn dolegliwości, czyli skupia się na leczeniu schorzenia podstawowego. Po odpowiednim zdiagnozowaniu stosuje się leczenie objawowe, polegające na stopniowym eliminowaniu przyczyny wystąpienia parestezji.

1. Jeśli są nią zaburzenia o charakterze psychicznym niezbędna jest psychoterapia metodą poznawczo-behawioralną, często prowadzona równolegle z farmakoterapią, w której wykorzystuje się zazwyczaj leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe.
2. Celem psychoterapii jest nauczenie pacjenta nowych wzorców zachowań i sposobów radzenia sobie z chorobą w różnych sytuacjach.
3. Bardzo ważnym elementem terapii w chorobach o podłożu psychogennym jest również psychoedukacja pacjenta, która pomaga mu zrozumieć mechanizmy powstawania choroby.
4. Akceptacja choroby to pierwszy ważny krok, który pozwala skupić się na opanowywaniu lęku, a nie na walce z chorobą.

Jak sobie radzić, czyli autoterapia w praktyce

Warto również pamiętać o kilku kwestiach, które mogą nam pomóc złagodzić przykre objawy drętwienia twarzy w chorobach o tle psychogennym. Ważne aspekty autoterapii to:

Dieta

Jedną z przyczyn występowania drętwienia twarzy mogą być zaburzenia elektrolitowe organizmu, które często pojawiają się, gdy żyjemy w stresie.

Nerwica czy depresja jest więc tu czynnikiem sprzyjającym temu zjawisku. Gdy nasz organizm ma zbyt niski poziom magnezu, potasu czy wapnia to objawy drętwienia mogą się nasilać.

Dlatego warto zadbać o odpowiednio zbilansowaną dietę.

Relaksacja

Relaksacja, ćwiczenia oddechowe czy medytacja pomagają wyciszyć się, rozluźnić, a tym samym obniżyć poziom lęku i zmniejszyć stres. Często zaleca się trening relaksacyjny metodą Jacobsona, który pomaga w rozluźnianiu napiętych mięśni. Pamiętajmy, że kiedy jesteśmy zrelaksowani fizycznie następuje również odprężenie psychiczne.

Najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjne

Preparaty ziołowe w leczeniu nerwic

W niektórych przypadkach korzystny wpływ na leczenie chorego z nerwicą czy depresją mają preparaty ziołowe, które łagodzą objawy nerwic, działają uspokajająco, relaksująco i poprawiają nastrój. Wśród ziół wymienić należy: melisę, korzeń kozłka lekarskiego, szyszki chmielu, dziurawiec, lipę, ziele męczennicy cielistej, kwiat lawendy lekarskiej.

Zioła na nerwicę – praktyczny przegląd

Sen

W leczeniu zaburzeń nerwicowych bardzo ważne jest dbanie o odpowiednią ilość snu, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu.

Nadmiar stresu i zmęczenie może sprzyjać nasileniu objawów. Kładźmy się spać o stałej porze, unikajmy picia kawy czy napojów energetyzujących w godzinach popołudniowych.

Zadbajmy o odpowiednie warunki do snu, czyli ciszę.

Aktywność fizyczna

W walce z zaburzeniami lękowymi, takimi jak nerwica czy depresja, i ich przykrymi objawami pomocna jest również aktywność fizyczna. Ćwiczenia fizyczne i ruch to sprawdzona metoda na utrzymanie zarówno zdrowego ciała jak i zdrowia psychicznego. Podczas aktywności wydzielane są endorfiny, czyli hormony szczęścia, które łagodzą napięcia i poprawiają samopoczucie.

Drętwienie a hiperwentylacja

W czasie napadu paniki, któremu towarzyszy hiperwentylacja i drętwienie twarzy, należy postarać się unormować oddech poprzez głębokie, powolne i spokojne oddychanie. Osoba towarzysząca choremu może zaproponować, aby oddychał razem z nią w jej tempie. Możemy również spróbować oddychać z przyłożoną do ust papierową lub foliową torebką.

Regularne przyjmowanie leków

W przypadku, gdy przyczyną drętwienia jest nerwica lub depresja pamiętajmy o regularnym przyjmowaniu leków. Nigdy nie przerywajmy leczenia bez konsultacji z lekarzem, nawet jeśli objawy ustąpią. Często ich nawrót ma miejsce właśnie wtedy, gdy przerwiemy stosowanie leków. Długość leczenia lekarz ustala indywidualnie w przypadku każdego pacjenta.

Stosowanie się do powyższych wskazówek oraz zaleceń lekarza pomaga w znacznym stopniu zmniejszyć częstotliwość oraz objawy drętwienia twarzy.

Polecane artykuły