Nietolerancja laktozy – testy, przyczyny, objawy, leczenie

2020-06-17 12:28 Monika Majewska

Nietolerancja laktozy, czyli cukru występującego w mleku, to jedna z najczęściej spotykanych nietolerancji pokarmowych.

Dochodzi do niej wtedy, gdy w organizmie brakuje laktazy – enzymu koniecznego do rozkładu laktozy. Wówczas po spożyciu mleka lub innych produktów zawierających laktozę pojawiają się dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Jakie są przyczyny i objawy nietolerancji laktozy? Na czym polega leczenie?

Autor: Getty Images

Nietolerancja laktozy to niewłaściwa reakcja organizmu, która pojawia się po spożyciu produktów zawierających laktozę – cukier mleczny.

Przyczyną tego rodzaju nietolerancji pokarmowej jest brak (alaktazja) lub niedobór (hipolaktazja) laktazy – enzymu trawiennego, który jest niezbędny do prawidłowego rozkładu laktozy na glukozę i galaktozę.

Gdy w organizmie brakuje laktazy, laktoza nie może zostać rozłożona i ulega fermentacji bakteryjnej w jelicie grubym. W konsekwencji tworzą się kwasy i gazy, które powodują wzrost ciśnienia osmotycznego treści jelitowej oraz działają drażniąco na błonę śluzową, czego konsekwencją są przykre dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Spis treści

Nietolerancja laktozy – przyczyny

Najczęstszą przyczyną nietolerancji laktozy jest pierwotny (dziedziczny) niedobór laktazy (inaczej hipolaktazja dorosłych). Istotą choroby jest postępujące już od 2. roku życia (a niekiedy nawet wcześniej) zmniejszanie się aktywności laktazy, która osiąga najwyżej 5 proc. wyjściowej aktywności.

Objawy tego rodzaju nietolerancji cukru mlecznego rzadko występują u niemowląt i dzieci. Najczęściej pojawiają się dopiero w wieku dojrzewania lub u dorosłych.

Nietolerancja laktozy typu dorosłych jest spowodowana polimorfizmem genu LCT (genu laktazy). Choroba jest dziedziczona recesywnie.

Nietolerancja laktozy może być również wynikiem alaktazji, czyli wrodzonego niedoboru laktazy. Przyczyną choroby jest uwarunkowany genetycznie wrodzony defekt metaboliczny, który sprawia, że organizm nie może wytwarzać laktazy. Laktoza występuje w mleku kobiet karmiących, a także w mleku krowim, kozim, owczym i innych ssaków.

W tym przypadku objawy nietolerancji pojawiają się u noworodków już po pierwszym podaniu mleka matki lub modyfikowanego mleka zawierającego laktozę. Choroba może być przekazana potomstwu.

Do tego rodzaju nietolerancji pokarmowej może doprowadzić także wtórny (nabyty) niedobór laktazy (przejściowy lub utrwalony niedobór tego enzymu). Jest on wynikiem chorób lub różnych czynników, które doprowadzają do uszkodzenia nabłonka i kosmków jelitowych, produkujących laktazę, np.:

Do niszczenia nabłonka i kosmków jelitowych może dojść także w wyniku nadmiernego stosowania niektórych leków, np. antybiotyków, niesterydowych leków przeciwzapalnych, kwasu acetylosalicylowego, chemioterapeutyków, oraz alkoholu. Może wystąpić także pod wpływem promieniowania jonizującego, w przebiegu niedożywienia.

Tymczasowa nietolerancja laktozy może wystąpić u dzieci urodzonych przed 34. tygodniem (tzw. rozwojowy niedobór laktazy). Organizm wcześniaków nie jest bowiem w stanie wytwarzać laktazy. Jednak gdy tylko w jelitach zaczyna się proces wytwarzania tego enzymu, problem ustępuje.

Czytaj też: Alergia na mleko matki. Czy dziecko karmione piersią może mieć alergię pokarmową?

Na rozwój nietolerancji laktozy może mieć wpływ także długotrwałe stosowanie diety bezmlecznej, które wpływa na zmniejszenie aktywności wydzielania laktazy.

Nietolerancja laktozy – objawy

Objawy nietolerancji laktozy są niespecyficzne i przypominają objawy wielu chorób przewodu pokarmowego (zwłaszcza zespołu jelita drażliwego). Pojawiają się bowiem:

Stopień nasilenia tych objawów w głównej mierze zależy od ilości spożytej laktozy (im większa dawka, tym objawy są bardziej nasilone), a także od stopnia niedoboru laktazy i postaci spożytego pokarmu zawierającego laktozę.

Należy zaznaczyć, że objawy nietolerancji laktozy pojawiają się najczęściej po kilku lub nawet kilkunastu godzinach od spożycia tego cukru. W związku z tym chorzy często nie widzą związku między dolegliwościami a spożywaniem mleka i jego przetworów.

Czytaj też: Skaza białkowa, czyli alergia na białko mleka krowiego. Przyczyny, diagnostyka i leczenie

Efektem problemów z trawieniem laktozy jest występowanie przykrych dolegliwości ze strony układu trawiennego. Badania wykazały, że uzupełnienie codziennej diety o bakterie Lactobacillus plantarum 299v (główny składnik Sanprobi® IBS) – zachowuje i wspiera mikrobiotę jelitową. Sanprobi® IBS posiada także certyfikaty potwierdzające brak glutenu, laktozy i białek mleka.

Indywidualnie dobrana dieta pozwoli Ci jeść zdrowo i smacznie, nawet gdy lekarz zalecił Ci dietę leczniczą. Skorzystaj z JeszCoLubisz, innowacyjnego systemu dietetycznego online od Poradnika Zdrowie i zadbaj o swoje zdrowie i dobre samopoczucie. Ciesz się profesjonalnie skomponowanym menu i stałym wsparciem dietetyka już dziś!

Nietolerancja laktozy – diagnoza

W celu rozpoznania nietolerancji laktozy lekarz może zlecić następujące badania:

• wodorowy test oddechowy – pacjentowi będącemu na czczo podaje się określoną dawkę laktozy, a następnie mierzy się stężenie wodoru w wydychanym powietrzu. U osób z nietolerancją laktozy odnotowuje się przekroczenie normy stężenia wodoru w wydychanym powietrzu. Wszystko dlatego, że laktoza ulega fermentacji w jelicie grubym, w wyniku czego wytwarzają się spore ilości wodoru, które usuwane są przez drogi oddechowe. Jest to najbardziej pomocne nieinwazyjne badanie diagnostyczne;
• badanie pH stolca – kwaśne pH wskazuje na nietolerancję pokarmową, ponieważ niestrawiona laktoza zakwasza stolec;
• test doustnego obciążenia laktozą – badanie polega na podaniu pacjentowi laktozy, a następnie na oznaczeniu stężenia glukozy we krwi;
• próba eliminacyjna – przez dwa tygodnie należy stosować dietę bezlaktozową. Jeżeli w tym czasie objawy ustąpią, a po ponownym spożyciu laktozy znów się pojawią, można podejrzewać nietolerancję tego cukru;
• badanie molekularne polimorfizmu genu laktazy (LCT) – metoda potwierdzająca lub wykluczająca hipolaktazję typu dorosłych (ATH);

Jednak najskuteczniejszym (ale jednocześnie najbardziej inwazyjnym) badaniem jest badanie endoskopowe, podczas którego pobiera się niewielki fragment jelita cienkiego w celu oceny zawartości laktazy.

Nietolerancja laktozy – leczenie

W przypadku wrodzonego niedoboru laktazy leczenie polega na dożywotnim wyeliminowaniu z diety produktów, które zawierają cukier mleczny.

Pacjenci z wrodzonym niedoborem laktazy nie tolerują nawet niewielkich ilości pożywienia zawierającego laktozę, a nieleczona choroba może zagrażać ich życiu. Laktaza w tabletkach pomaga w trawieniu pokarmów mlecznych. Należy ją spożyć przed posiłkiem zawierającym mleko i jego przetwory.

Przy pierwotnym niedoborze laktazy leczenie może polegać na całkowitej eliminacji z jadłospisu produktów zawierających laktozę lub zmniejszeniu ich spożywanej ilości. W niektórych przypadkach do diety można włączyć tabletki z laktazą.

Podobnie jak w przypadku wrodzonego niedoboru laktazy, zasad diety przy nietolerancji laktozy należy przestrzegać przez całe życie.

W przypadku wtórnej nietolerancji laktozy terapia obejmuje okresową eliminację produktów zawierających cukier mleczny, a u niemowląt i małych dzieci zastosowanie mieszanek mlecznych bezlaktozowych.

Dieta przy nietolerancji laktozy powinna być stosowana do czasu, aż nie zostanie wyleczona choroba, która spowodowała uszkodzenie nabłonka jelita (wyjątek może stanowić np. choroba Leśniowskiego-Crohna).

Po jego zregenerowaniu objawy nietolerancji powinny ustąpić. Wówczas można wrócić do normalnej diety.

Nietolerancja laktozy – czym się objawia?

Laktoza, czyli organiczny związek chemiczny należący do węglowodanów, jest głównym cukrem występującym w mleku ssaków. Znajduje się zarówno w mleku, jak i jego przetworach.

Jednakże laktoza nie może być bezpośrednio wchłonięta przez organizm z układu pokarmowego – musi ulec rozłożeniu do cukrów prostych pod wpływem działania enzymu laktazy.

Dzięki temu enzymowi laktoza ulega rozpadowi w organizmie na glukozę i galaktozę. 

Laktaza – działanie 

Laktaza to enzym produkowany przez komórki znajdujące się w rąbku szczoteczkowym nabłonka jelita cienkiego. Dzięki jej obecności możliwe jest przecięcie wiązania chemicznego, które występuje w cząsteczce laktozy. Powstałe z tego rozkładu galaktoza i glukoza mogą być już bez problemu wchłonięte przez organizm.

U większości ssaków, w tym oczywiście u człowieka, aktywność laktazy zmniejsza się wraz z wiekiem – największa aktywność ujawnia się w okresie niemowlęcym, kiedy mleko matki jest głównym źródłem pokarmu dziecka.

Z czasem, gdy mleko przestaje być jedynym rodzajem pożywienia i zastępowane jest innymi pokarmami, laktaza zasadniczo przestaje być już potrzebna organizmowi, dlatego jej aktywność spada (do ok.

1/10 wartości początkowej, czasem jeszcze niżej). 

Laktoza – występowanie 

W naszej codziennej diecie nie brakuje produktów zawierających laktozę. Należą do nich m.in.: 

• mleko, 
• jogurty, 
• śmietana, 
• ser żółty, 
• ser twarogowy, 
• ser typu feta, 
• masło, margaryna, 
• lody, 
• wszelkie desery mleczne. 

Cukier mleczny znajduje się także w produktach, w których nawet się go nie spodziewamy, np.: 

• pieczywo, 
• wyroby cukiernicze, 
• słodycze, 
• płatki i kaszki zbożowe, 
• różnego rodzaju przekąski, 
• dania gotowe, np. puree ziemniaczane w proszku, zupy w proszku, 
• czekolada, 
• sosy sałatkowe, majonezy, 
• naleśniki, 
• konserwy mięsne itp. 

Warto także wiedzieć, że niektóre leki również mogą zawierać laktozę.

 Nie jest ona substancją leczniczą, ale wypełniającą lek – dzięki niej można uformować lek w tabletkę, ponieważ nadaje wyrobowi odpowiednią strukturę i kształt.

Jednakże istnieją substancje zastępcze i można znaleźć leki bez laktozy. Niemniej jednak laktoza jako substancja sprawdzona wciąż jest często wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym. 

Nietolerancja laktozy – z czego wynika? 

U zdrowego człowieka na co dzień nie występują niepokojące objawy wynikające z naturalnego spadku aktywności enzymu laktazy. Jednakże u sporej grupy pacjentów obserwuje się objawy nietolerancji, czyli nieprawidłową reakcję organizmu na spożycie produktu zawierającego laktozę. Wynika to ze zbyt niskiej lub nawet z zaniku enzymu laktazy w organizmie człowieka. 

Brak możliwości syntezy laktazy przez organizm człowieka, czy to wrodzony czy nabyty, skutkuje nieprzyjemnymi dolegliwościami ze strony układu pokarmowego.

Jeśli niestrawiona cześć laktozy przenika przez jelito cienkie do jelita grubego, wówczas mogą zachodzić różne procesy biochemiczne i fizjologiczne, w których udział biorcą bakterie jelitowe.

Bakterie te fermentują laktozę do kwasów i gazów. Produktami fermentacji bakteryjnej laktozy są przede wszystkim: 

• wodór, 
• dwutlenek węgla, 
• metan. 

Są one odpowiedzialne za wzdęcia, gazy, uczucie pełności, bóle brzucha, biegunki, kolki i uczucie przelewania w brzuchu.  

Ponadto powstają także krótkołańcuchowe kwasy organiczne, tj. kwas mlekowy, octowy, propionowy, masłowy, które działają drażniąco na błonę śluzową jelita. 

Wyróżnia się 3 typy niedoboru laktazy: 

• alaktazja – wrodzony niedobór laktozy (całkowity), 
• hipolaktazja dorosłych – pierwotny niedobór laktazy, 
• wtórny niedobór laktazy – nabyty. 

Alaktazja występuje niezwykle rzadko. Jest to choroba genetyczna o bardzo groźnym przebiegu. Objawy występują u noworodków już po pierwszym podaniu niewielkiej ilości mleka matki lub mleka modyfikowanego zawierającego laktozę – są to wodniste biegunki i kwaśne stolce. W tym przypadku niedoboru laktazy należy bezwzględnie wyeliminować laktozę z diety do końca życia. 

Drugi typ niedoboru występuje głównie u dorosłych pacjentów. Podobnie, jak w przypadku alaktazji, jest to choroba uwarunkowana genetycznie, ale nie tylko. Jest to najczęstszy typ niedoboru laktazy i wynika z opisanego już wcześniej naturalnego procesu utraty aktywności laktazy wraz z wiekiem.

Predyspozycje zachorowania na ten typ niedoboru laktazy można określić dzięki badaniu genetycznemu – pierwotny niedobór laktazy związany jest z polimorfizmem (czyli różnicami w DNA populacji) genu laktazy w układzie C/T−13910.

Zanik aktywności laktazy występuje u osób z genotypem C/C13910, natomiast pozostałe warianty genu są związane z zachowaniem aktywności laktazy. 

Ostatni typ niedoboru, tzw. wtórny niedobór laktazy, jest stanem przejściowym i najczęściej towarzyszy chorobom, w wyniku których uszkodzeniu ulega nabłonek i kosmki jelitowe produkujące laktozę. Przykładami takich chorób mogą być: 

• choroba Leśniowskiego-Crohna (szczególnie w fazie zaostrzenia objawów i w okresie przechodzenia w stan remisji), 
• martwicze zapalenie jelita, 
• choroba Whipple’a, 
• zespół krótkiego jelita, 
• infekcje żołądkowo-jelitowe, np. ostra lub przewlekła biegunka wywołana przez bakterie (najczęściej Escherichia coli i Salmonella) lub wirusy (zwykle rotawirusy i adenowirusy), 
• zakażenia pasożytnicze przewodu pokarmowego: lamblioza, gardiaza, tasiemczyca, 
• celiakia lub choroba Duhringa (skórna manifestacja nietolerancji glutenu) i inne alergie pokarmowe, 
• mukowiscydoza. 

Warto zaznaczyć, że przyczyną tego typu niedoboru laktazy i w efekcie uszkodzenia szczytowych części kosmków jelitowych, oprócz ww. chorób, może być również przyjmowanie leków, takich jak antybiotyki czy kwas acetylosalicylowy (potocznie nazywany aspiryną). 

Nietolerancja laktozy – objawy 

Bez względu na to, jakie jest podłoże niedoboru laktazy, objawy nietolerancji są wynikiem tego samego mechanizmu: brak możliwości strawienia i wchłonięcia laktozy. Są to: 

• biegunki (charakterystyczny kwaśny zapach), 
• wzdęcia, 
• bóle brzucha, 

• przelewanie w jamie brzusznej, 
• oddawanie nadmiernej ilości gazów, 
• nudności i wymioty, 
• kolki u niemowląt. 

W procesach fizjologicznych nagromadzona laktoza powoduje wzrost ciśnienia osmotycznego i przenikanie wody z tkanek do jelita, co prowadzi właśnie do biegunki. Niestety przewlekła biegunka, połączona z podrażnieniem jelit i przyspieszoną perystaltyką może doprowadzić do niedożywienia i odwodnienia organizmu.

Objawy kliniczne mogą występować od 30 minut do nawet kilku godzin od spożycia posiłku zawierającego laktozę, dlatego często pacjenci nie widzą związku między dolegliwościami a spożywaniem produktów zawierających laktozę.

Oczywiście stopień nasilenia objawów uwarunkowany jest przede wszystkim ilością spożytej laktozy, a także stopniem niedoboru laktazy.  

Im większa dawka laktozy, tym objawy są bardziej uporczywe. 

Jak zdiagnozować nietolerancję laktozy? 

Podstawowym badaniem stwierdzającym nietolerancję laktozy jest wodorowy test oddechowy. U zdrowego człowieka wodór jest niemal nieobecny w wydychanym powietrzu, natomiast u osób 

nietolerujących laktozy niestrawiony dwucukier jest fermentowany przez bakterie w jelicie grubym, na skutek czego powstają gazy – wodór przenika do naczyń krwionośnych, a następnie wraz z krwią dostaje się do płuc, skąd jest wydychany.

Test wodorowy polega to na pobieraniu i mierzeniu kolejnych próbek powietrza do 3 godzin po uprzednim spożyciu przez pacjenta standardowej dawki laktozy i określeniu wyjściowego stężenia wodoru w wydychanym powietrzu. Wzrost stężenia wodoru w wydychanym powietrzu powyżej 10 p.p.m.

(części na milion) z dużym prawdopodobieństwem mówi o niedoborze laktazy. 

Jednakże badanie to nie zawsze daje 100% pewność diagnozy. U 15-20% chorych wynik jest fałszywie negatywny. Badania mogą błędnie wskazywać na to, że pacjent jest zdrowy, mimo że faktycznie cierpi na nietolerancję laktozy. Z kolei wynik pozytywny również może być nieprawdziwy, ponieważ wpływ na wyniki może mieć wiele czynników, m.in. przyjmowanie antybiotyków czy palenie papierosów. 

W pełnym zdiagnozowaniu nietolerancji laktozy stosuje się dodatkowo test tolerancji laktozy z krwi, który stanowi uzupełnienie pomiaru stężenia wodoru. Test polega na pomiarze stężenia glukozy we krwi pacjenta po spożyciu laktozy.

W zdrowym organizmie laktoza jest trawiona do glukozy i galaktozy, które następnie przenikają do krwiobiegu. Wątroba przemienia galaktozę w glukozę, co sprawia, że poziom glukozy we krwi jest podwyższony.

U osób cierpiących na nietolerancję laktozy obserwuje się mały wzrost stężenia glukozy we krwi, a to daje podstawę do diagnozy choroby. 

Pomiar stężenia wodoru i test tolerancji dają razem wykrywalność nietolerancji laktozy na poziomie ok. 95%. 

Produkty bez laktozy 

Coraz częściej producenci żywności wychodzą naprzeciw potrzebom konsumentów i proponują wyroby bez laktozy. W procesach technologicznych produkcji wielu artykułów przeprowadza się enzymatyczny rozkład laktozy w mleku.

Nie sprawia on, że cukier znika z mleka, ale powoduje rozpad wiązania między glukozą i galaktozą – składającymi się na cząsteczkę laktozy.

Na dodatek powstałe cukry proste odbierane są przez nasze receptory smaku jako bardziej słodkie, choć rzeczywista zawartość cukru pozostaje bez zmian (mleko bez laktozy wydaje się słodsze). 

Za produkty mleczne bezlaktozowe uważa się takie, które zostały wyprodukowane z mleka, z którego usunięto laktozę. Należą do nich: 

• mleko zawierające mniej niż 0,5% laktozy, 
• mleczka roślinne, np. sojowe, migdałowe, owsiane, konopne, ryżowe, kokosowe, z nerkowców itp., 
• roślinne zamienniki żółtego sera, np. mozzarelli, cheddara, parmezanu itp., 
• długodojrzewające sery krowie, np. parmezan, pecorino romano, dziugas i inne twarde, 
• produkty pozbawione czystej laktozy oraz składników i dodatków takich jak mleko, serwatka, mleko w proszku itp. 

Z kolei produkty o obniżonej zawartości laktozy to te, które poddane zostały procesowi fermentacji, np.: 

• maślanka,  
• kwaśna śmietana,  
• sery pleśniowe,  
• kefiry.  

Zawierają one bakterie probiotyczne, które produkują laktazę, a tym samym wspomagają proces rozkładu cukru mlecznego. 

Czy oznakowanie „bez laktozy” gwarantuje, że produkt jej nie posiada? 

Podczas wyboru produktu należy zawsze czytać etykiety. Jednakże czy na pewno produkt oznaczony informacją Lactose free jest absolutnie pozbawiony laktozy? 

Główny Inspektor Sanitarny w 2016 r. wydał opinię, z której wynika, że maksymalny dopuszczalny poziom laktozy w produktach „bezlaktozowych” może wynosić 0,01%, czyli 10 mg laktozy na 100 g produktu.

Dopuszczalna zawartość maksymalna jest zatem na granicy wykrywalności laktozy w produkcie.

Jak podkreśla GIS, przepisy prawne z obszaru bezpieczeństwa żywności nie zawierają szczegółowych instrukcji dotyczących znakowania środków spożywczych komunikatami o braku, niskiej lub obniżonej zawartości laktozy, nie ma bowiem żadnych podstaw prawnych, które pozwoliłyby na przyjęcie konkretnego poziomu zawartości laktozy warunkującego stosowanie takiego komunikatu. Niemniej jednak nie wprowadza to konsumenta w błąd. Kupując jednak produkt deklarowany jako bezlaktozowy, mogą znaleźć się w nim śladowe ilości cukru mlecznego.   

Warto też mieć na uwadze, że „bezpieczna” dawka laktozy może być dla każdego inna: osoby z wrodzoną nietolerancją mogą zaobserwować u siebie objawy po wypiciu zaledwie łyka mleka, natomiast te z nabytą nietolerancją – dopiero po wypiciu jego większej ilości, np. 200 ml. Nasuwa się zatem wniosek, że u niektórych pacjentów określona ilość cukru mlecznego może być bezpiecznie konsumowana nawet przy stwierdzonej nietolerancji. 

W diecie zdrowego człowieka nie ma konieczności eliminowania produktów z laktozą.

Dodatkowo usunięcie z diety produktów zawierających choćby niewielkie ilości tego cukru może zasugerować organizmowi, że nie ma zupełnie potrzeby wytwarzania laktazy, a to z kolei może doprowadzić do całkowitego zaniku aktywności tego enzymu i rzeczywistej nietolerancji laktozy.

Po sięgnięciu po produkt zawierający laktozę reakcja organizmu jest wówczas oczywista. Jedynie u pacjentów, u których zdiagnozowano nietolerancję laktozy, następuje konieczność eliminacji bądź ograniczenia spożywania produktów z laktozą.

Występowanie niekorzystnych objawów po spożyciu mleka można ograniczyć, rozkładając dawki produktów mlecznych na mniejsze porcje lub łącząc je z innymi składnikami posiłków. Można też w porozumieniu z lekarzem wspomóc się preparatem zawierającym laktazę i przyjmować go wraz z produktami zawierającymi cukier mleczny. 

Źródła: 

• Marklowska-Dzierżak M., Nietolerancja laktozy – problem nie tylko gastryczny, Warszawa 2017, 
• Nietolerancja laktozy, Jagiellońskie Centrum Innowacji, Kraków 2019, 
• http://www.portalspozywczy.pl/mleko/wiadomosci/gis-wypowiada-sie-na-temat-deklaracji-produktow-bez-laktozy,128937.html. 

Odpowiedzi na pytania naszych czytelników

Test na nietolerancję laktozy – CZY WARTO go wykonać?

Nietolerancja laktozy wywodzi się bezpośrednio z braku lub niedoboru laktazy, czyli enzymu jelitowego rozkładającego cukier mleczny. Ilość laktazy jest wytwarzana w największej ilości w okresie niemowlęctwa, kiedy to mleko jest podstawowym źródłem energii i składników odżywczych.

Z czasem ilość spożywanego mleka się zmniejsza na rzecz innych pokarmów, więc laktaza wytwarzana jest w coraz mniejszej ilości.

U części społeczeństwa te zmiany są nieznaczne i przez większość życia mogą spożywać ten disacharyd w dowolnych ilościach, jednak u sporego odsetka populacji występuje genetycznie uwarunkowane, które odpowiada za zmniejszanie się wydzielania laktazy.

Brak tolerancji cukru mlecznego obserwuje się już od 5 roku życia w niektórych grupach etnicznych, dla których spożywanie mleka i przetworów mlecznych nie jest typowe (np. mieszkańcy Azji i Afryki).

Nietolerancja laktozy może wynikać z różnych przyczyn, dlatego też dzieli się ją na trzy typy:

• alaktazję – jest to wrodzony całkowity brak zdolności wytwarzania laktazy, przez co schorzenie objawia się już przy pierwszych karmieniach w okresie noworodkowym lub niemowlęcym;
• hipolaktazję typu dorosłego – najczęściej występujący niedobór laktazy o podłożu genetycznym (obecność polimorfizmu genu LCT), w którym utrata tolerancji postępuje wraz z wiekiem (pierwsze objawy w wieku nastoletnim lub dorosłym);
• wtórną hipolaktazję – w większości przypadków to stan tymczasowy wynikający z przebiegu innych chorób, które wpływają na funkcje wydzielnicze jelit, m.in. choroba trzewna, choroby zapalne jelit (np. choroba Crohna), mukowiscydoza, zakażenia jelitowe, a także w ciężkim niedożywieniu, zaburzeniach odporności, po zabiegach operacyjnych (np. resekcji jelita), stosowaniu niektórych leków (np. antybiotyków) lub długotrwałej diety bezmlecznej.

Nietolerancja laktozy – objawy

Laktaza jest wytwarzana przez komórki jelita cienkiego. Odpowiada za rozkład laktozy do monosacharydów, które mogą zostać wchłonięte ze światła jelita do naczyń krwionośnych. W przypadku, gdy laktazy nie ma lub jest jej za mało, cukier mleczny nie ulega rozkładowi i w całości przedostaje się do jelita grubego.

Wolna laktoza jest przyczyną zmiany pH i ciśnienia osmotycznego, przez co ściąga wodę do jelita. Dodatkowo bakterie jelita grubego fermentują ten dwucukier z wytworzeniem różnych związków, w tym gazów (m.in. wodoru, metanu, dwutlenku węgla).

Te reakcje prowadzą do wystąpienia dolegliwości nawet w ciągu 30 minut (maksymalnie do 2 godzin) po spożyciu posiłku zawierającego cukier mleczny.

Typowymi objawami są:

Długotrwale może prowadzić do odwodnienia, a także niedożywienia.

Test na nietolerancję laktozy – na czym polega?

Badania można podzielić na dwa typy – określające predyspozycję do zachorowania oraz obecność nietolerancji.

Badanie genetyczne na nietolerancję polega na analizie materiału genetycznego w kierunku obecności polimorfizmu genu LCT na drugim chromosomie.

Gen ten odpowiada za produkcję laktazy i jej stopniowe zmniejszanie po drugim roku życia nawet do 5%, przez co pierwsze objawy nietolerancji pojawiają się w wieku nastoletnim lub dorosłym.

Aby wykonać badanie genu LCT wystarczy oddać niewielką ilość krwi w punkcie pobrań, a wynik analizy laboratoryjnej otrzymuje się już w ciągu 3 tygodni.

Jeżeli cierpisz na dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak bóle brzucha, biegunki, wzdęcia, wymioty, wykonaj badanie genetyczne w kierunku nietolerancji cukru mlecznego.

Dowiedz się więcej

Metody pozwalające stwierdzić obecność upośledzonego trawienia cukru mlecznego są dużo bardziej wymagające. Wśród nich są:

• wodorowy test oddechowy,
• test doustnego obciążenia laktozą,
• badanie pH kału,
• próba eliminacyjna,
• badanie fragmentu jelita cienkiego.

Spośród tych badań próba eliminacyjna jest możliwa do samodzielnego wykonania, jednak wymaga znacznej samodyscypliny. Polega na całkowitym wykluczeniu wszystkich produktów zawierających cukier mleczny na dwa tygodnie i obserwowanie objawów w tym czasie.

Jeżeli dolegliwości nie znikną, przyczyn należy szukać gdzie indziej. Łatwo dostępny jest również test wodorowy, u którego podstawy jest wydzielanie wodoru w procesie fermentacji bakteryjnej.

Wodorowy test na laktozę ocenia stężenie wodoru w wydychanym powietrzu po spożyciu określonej porcji laktozy na czczo.

Co zyskujesz wykonując test?

Diagnostyka pozwala na znalezienie konkretnej przyczyny bólów brzucha, wzdęć czy biegunek. Wiedząc o nietolerancji laktozy można wprowadzić odpowiednie działania i zmienić swoją dietę, aby była bezpieczna i ograniczyła dolegliwości.

Dodatkowo dieta ubogolaktozowa przy współwystępowaniu innych chorób może wspomóc ich leczenie. Wykazano, że ograniczenie tego cukru przez osoby z chorobą Hashimoto i niedoborem laktazy przyczynia się do obniżenia poziomu TSH. Nieprawidłowe trawienie cukru mlecznego występuje wtórnie do chorób jelit (np.

celiakii) bądź współwystępuje z zespołem złego wchłaniania fruktozy lub zespołem jelita drażliwego.

Wykonanie testu genetycznego na hipolaktazję pozwala nie tylko na stwierdzenie przyczyny, ale również pozwala na dokładne określenie całego procesu leczenia. W przypadku gdy objawy pojawią się równocześnie z inną chorobą (np.

celiakią) nie można mieć całkowitej pewności, czy jest to hipolaktazja wtórna czy pierwotna, bez badania genetycznego.

W przypadku wtórnej nietolerancji wykluczenie cukru mlecznego jest zwykle tymczasowe (do momentu odnowienia funkcji jelit), zaś w przypadku pierwotnej laktoza powinna być ograniczona na stałe – test na obecność genu LCT daje pewność w tym zakresie..

Dieta w nietolerancji laktozy

Laktoza naturalnie występuje jedynie w mleku ssaków, w tym również mleku kobiecym (ok. 7 g/100 g mleka). Znajduje się więc także w typowych przetworach mlecznych, takich jak sery, śmietany, jogurty i mleko w proszku (nawet 40-50 g/100 g mleka).

Oczywiście będzie też obecna we wszystkich produktach spożywczych, do których zostały dodane mleko i przetwory mleczne. Wśród nich znajdują się lody mleczne, desery, słodycze (np.

czekolady mleczne, batony, cukierki), pieczywo cukiernicze, płatki śniadaniowe, gotowe potrawy (głównie zupy i sosy), a także w produktach, które ciężko powiązać z mlekiem, jak wędliny, chleb, chipsy, leki, suplementy diety i piwo (tzw. milk stout).

Stopień eliminacji cukru mlecznego z diety powinien być zindywidualizowany, gdyż ilość wydzielanej laktazy może się różnić. Jednak większość osób z hipolaktazją (ale nie alaktazją) toleruje około 10 g – jest to odpowiednik 200 ml mleka krowiego.

Dieta w hipolaktazji powinna być zbilansowana, zgodna z zaleceniami zdrowego żywienia i dostarczać wszystkich potrzebnych składników. Poniższe wskazówki pozwalają to osiągnąć:

• Z przetworów mlecznych wybieraj tylko te produkty, które mają niską zawartość laktozy. Są to produkty fermentowane (jogurt, kefir, maślanka), masło oraz sery żółte i pleśniowe, a także dostępne współcześnie na rynku mleka o obniżonej zawartości cukru mlecznego. Należy jednak zwrócić uwagę, czy w składzie nie ma mleka w proszku (częsty zagęszczacz w jogurtach), który będzie zwiększał ilość nietolerowanego składnika.
• Jeżeli masz bardzo nasilone objawy, dokładnie czytaj składy wszystkich produktów spożywczych, gdyż mleko mogło zostać użyte w celach technologicznych lub może być wykorzystywane na tych samych liniach produkcyjnych. Pamiętaj, że również pracownicy sklepów i restauracji mają obowiązek poinformować Cię (na Twoją prośbę) o obecności laktozy i różnych alergenów w podawanych przez nich produktach i daniach.
• Pamiętaj o źródłach wapnia i witaminy D, które normalnie dostarczamy sobie z mleka i jego przetworów. Witaminę D możesz suplementować – zaleca się 800-2000 IU na dobę. Duże ilości wapnia znajdziesz w niskolaktozowych przetworach mlecznych i w produktach bez laktozy – roślinnych zastępnikach przetworów mlecznych (np. mleku sojowym, migdałowym, owsianym, ryżowym), a także w nasionach i orzechach (głównie sezam, mak, chia, migdały), roślinach strączkowych i produktach sojowych (np. tofu), rybach jadanych wraz ze szkieletem (np. sardynki, szprotki), niektórych owocach (goji, figi) i warzywach (np. brokuł, jarmuż), karobie i kakao.
• Zaopatrz się w preparat zawierający laktazę, który stosuje się wraz z mlecznym posiłkiem i umożliwia trawienie cukru mlecznego. Dzięki przyjmowaniu laktazy nie trzeba całkowicie rezygnować z produktów mlecznych czy deserów. Może też chronić przed dolegliwościami w przypadku jedzenia poza domem, którego składu nie jesteśmy pewni.

• Test na nietolerancję laktozy warto więc wykonać, aby uniknąć niepotrzebnych dolegliwości i nadal cieszyć się zdrowiem.
• Autor merytoryczny: Mgr Katarzyna Startek, Dietetyk
• Aktualizacja: 2018-12-17

Nietolerancja laktozy – charakterystyka, objawy, przyczyny, leczenie

Objawy nietolerancji laktozy mają związek z dolegliwościami żołądkowymi. Nietolerancja laktozy to jedna z częściej spotykanych nietolerancji pokarmowych.

Główną przyczyną nietolerancji laktozy jest brak laktazy, która jest enzymem niezbędnym do rozkładu laktozy.

Jakie są objawy nietolerancji laktozy? Jakie są najczęstsze przyczyny nietolerancji laktozy? Jak wygląda leczenie nietolerancji laktozy?

1. Charakterystyka nietolerancji laktozy

1.1. Czym jest laktoza?

Laktoza jest cukrem mlecznym, który należy do dwucukrów i występuje w mleku i produktach mlecznych pochodzących od owiec, bawołów, krów i innych ssaków.

Dzięki laktazie jelitowej dochodzi do jej rozpadu na cząstki glukozy i galaktozy.

U ludzi oraz większości ssaków aktywność laktazy jelitowej jest największa tuż po narodzeniu, po czym podczas pierwszych lat życia człowieka spada i pozostaje już na niskim poziomie.

1.2. Na czym polega nietolerancja

Niska aktywność tego enzymu sprawia, że pojawiają się zaburzenia w procesie trawienia w jelicie cienkim, dochodzi do niedostatecznego trawienia laktozy.

Przechodzi ona do jelita grubego, gdzie po styczności z bakteriami jelitowymi fermentuje beztlenowo z wytwarzaniem dużej ilości gazów, co powoduje u osób cierpiących na nietolerancję nieprzyjemne dolegliwości.

W Polsce z powodu tej dolegliwości na objawy nietolerancji laktozy cierpi 1.5% niemowląt oraz około 25% osób dorosłych.

2. Rodzaje nietolerancji laktozy

2.1. Nietolerancja wrodzona laktozy

Z nietolerancją wrodzoną można się spotkać bardzo rzadko. Nowo narodzone dziecko, które cierpi na tę przypadłość nie produkuje laktazy i od samego początku musi być karmiony sztucznym mlekiem modyfikowanym pozbawionym mlecznego cukru.

2.2. Nietolerancja pierwotna laktozy

Gdy osoba borykająca się z nietolerancją, jako dziecko mogła bez przeszkód spożywać mleko i jego przetwory, jednak w okresie młodości i dojrzewania zaczęła na nie reagować negatywnie. U przyczyn tego rodzaju objawów nietolerancji laktozy leży zwykle zmniejszenie produkcji laktazy lub obniżenie aktywności tego enzymu.

2.3. Nietolerancja wtórna glukozy

Istnieje również wtórna nietolerancja glukozy, która może się wytworzyć w wyniku niektórych urazów lub przebytych chorób. Ma ona zwykle związek z uszkodzeniem bony śluzowej jelita.

3. Dziedziczny niedobór laktozy

Jedną z głównych przyczyn nietolerancji uważa się dziedziczny niedobór laktazy, uaktywniający się zwykle około drugiego roku życia. Zwykle jednak tego typu nietolerancja objawia się w wieku dojrzewania, a także u osób dorosłych. Nietolerancja laktozy u dorosłych jest dziedziczona w sposób recesywny, powodowana jest genem laktazy o nazwie LCT.

Wśród innych przyczyn nietolerancji może wyróżnić również:

1. alaktazja – wrodzony niedobór laktazy, przez co organizm jej nie wytwarza, może się pojawić u noworodka przy pierwszym karmieniu, może zostać przekazana potomstwu,
2. nietolerancja wtórna/nabyta – powodują ją czynniki powodujące niszczenie nabłonków i kosmków jelitowych, które odpowiadają za wytwarzanie laktazy. Wśród chorób która ją powodują znajdują się:

• celiakia,
• pasożyty w przewodzie pokarmowym,
• mukowiscydoza,
• choroba Leśniowskiego-Crohna,
• choroba Duhringa,
• martwicze zapalenie jelita,
• zakażenie żołądkowo-jelitowe,
• alergia pokarmowa na soje lub mleko krowie,
• choroba Whipple'a.

Niektóre leki, stosowane podczas infekcji, jak np. antybiotyki, czy niesteroidowe leki przeciwzapalne, alkohol, kwas acetylosalicylowy i chemioterapeutyki również mogą niszczyć kosmki jelitowe, przez co wpłynąć na nietolerację laktozy.

Wśród mieszkańców Europy oraz Ameryki większość zachowuje aktywność laktazy jelitowej. Ma na to wpływ spożywanie mleka przez mieszkańców tych regionów, mleko krowie stanowi ważny składnik codziennej diety, więc produkcja laktazy jest niejako wymuszona.

Wg badań aktywność tego enzymu jest zachowana u mieszkańców tych obszarów na poziomie 50%. W populacji krajów zachodnich i północnej Europy odnotowujemy niedobór laktazy na poziomie 15-20%.

Dla porównania u przedstawicieli rasy żółtej, czarnej, Indianów Amerykańskich, a także mieszkańców krajów śródziemnomorskich, niedobór laktazy ma miejsce na poziomie 70 do 100% społeczności.

Nietolerancja może wynikać również z licznych zabiegów chirurgicznych oraz długotrwałej diety bezmlecznej.

4. Objawy nietolerancji laktozy

Objawy nietolerancji laktozy to najczęściej:

• wzdęcia,
• biegunka,
• bóle brzucha, kolki,
• nudności, wymioty,
• a także częste oddawanie gazów.

Przy spożyciu dużej ilości laktozy, objawy mogą być bardziej nasilone. Objawy nietolerancji laktozy są bardzo podobne do tych, które są wywoływane przez choroby przewodu pokarmowego.

Możliwość nieodpowiedniej diagnozy jest w tym przypadku dość łatwa.

Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że pierwsze objawy nietolerancji laktozy pojawiają się dopiero kilka godzin po spożyciu danego produktu, powiązanie dolegliwości z właściwą przyczyną, jest jeszcze trudniejsze.

Objawami nietolerancji laktozy to najczęściej wzdęcia, biegunka, bóle brzucha, kolki, wymioty.

5. Wodorowy test oddechowy

Aby rozpoznać nietolerancję laktozy specjaliści stosują poniższe badania:

• wodorowy test oddechowy – pacjentowi na czczo podawana jest niewielka dawka laktozy, po czym mierzony jest wodór w wydychanym przez niego powietrzu. Gdy norma stężenia zostaje przekroczona, wynik jest pozytywny, ponieważ laktaza ulega fermentacji w jelicie grubym, w wyniku czego wydzielają się duże ilości wodoru, usuwane przez drogi oddechowe człowieka. Jest to najlepsze badanie w diagnostyce tego schorzenia,
• analiza ph stolca – kwaśne ph stolca oznacza, że pacjent cierpi na nietolerancję, ponieważ laktoza niestrawiona zakwasza kał,
• test doustnego podawania laktozy – pacjent otrzymuje doustnie laktozę, po czym oznacza się stężenie glukozy we krwi,
• badanie molekularne polimorfizmu genu laktazy – to badanie pomaga wykluczyć hipolaktazję u dorosłych osób,
• endoskopia – metoda inwazyjna, polega na pobraniu wycinka jelita cienkiego, aby móc określić zawartość laktazy. Jest to metoda najbardziej skuteczna,
• próba eliminacyjna – pacjent przez dwa tygodnie odżywia się wg diety bez laktozy. Jednocześnie obserwuje czy objawy nietolerancji laktozy znikają, a następnie po spożyciu jej znów się pojawiają. Jest to potwierdzenie podejrzenia nietolerancji laktozy.

Po analizie wyników testów oraz ocenie objawów nietolerancji laktozy, lekarz mając pewne przesłanki, kieruje na dalszą diagnostykę zaburzeń jelitowych. Dzięki właściwej diagnostyce możliwe jest pozbycie się uciążliwych dolegliwości.

Osoba, która zrezygnowała ze spożywania mleka i przetworów mlecznych, powinna się zgłosić do dietetyka w celu ułożenia jadłospisu.

6. Produkty, który zawierają cukier mleczny

Leczenie objawów nietolerancji laktozy polega na wyeliminowaniu z diety produktów, które zawierają cukier mleczny. Niestety, leczenie to należy stosować już do końca życia.

W niektórych przypadkach można włączyć do diety tabletki z laktazą. Tabletki te pomagają w trawieniu pokarmów mlecznych.

Osoba z nietolerancją laktozy musi jednak pamiętać, aby spożyć tabletkę przed posiłkiem, który zawiera mleko i jego pochodne.

Kiedy mamy do czynienia z objawami nietolerancji laktozy wtórnej, wówczas występuje konieczność okresowej eliminacji produktów z cukrem mlecznym. Dieta ta musi trwać do czasu wyleczenia choroby, która powoduje uszkodzenie nabłonka jelita. Po pełnej regeneracji nabłonka nietolerancja laktozy w tym przypadku, powinna ustąpić.

Ważne, aby leczyć objawy nietolerancji laktozy również u dzieci, ponieważ istnieje zagrożenie zachorowania przez nie na schorzenia wynikające z niedoboru wapnia, jak np. krzywica, nadczynność przytarczyc czy osteoporoza.

7. Nietolerancja laktozy a nietolerancja mleka

Dość często nietolerancja laktozy jest mylona z nietolerancją mleka. Alergia na mleko krowie jest związana z reakcją układu immunologicznego na kontakt z alergenem – białkiem mleka.

Objawy nietolerancji na mleko pojawiają się wiele godzin po jego spożyciu, towarzyszą im wykwity skórne, wynikające z atopowego zapalenia skóry lub pokrzywki.

Nietolerancja laktozy – test, przyczyny, objawy, leczenie

Laktoza to dwucukier mleczny zbudowany z cząsteczki glukozy i galaktozy. Najwięcej laktozy – bo aż 5,1 g na 100 g – zawiera słodkie mleko owcze, jednak mleko krowie nie odbiega znacznie od tej ilości i w 100 gramach zawiera od 4,6 do 4,9 g laktozy.

Nietolerancja laktozy to popularna nietolerancja pokarmowa, która uaktywnia się, gdy w organizmie mamy niedobory laktazy – enzymu potrzebnego do rozkładu laktozy.

Dlatego, gdy spożyjemy pokarmy zawierające laktozę lub mleko mamy przykre dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

O nietolerancji laktozy mówimy wówczas, gdy organizm posiada ograniczoną lub całkowicie zablokowaną zdolność do trawienia tego cukru.

Niewystarczająca aktywność laktazy – enzymu rozkładającego laktozę – sprawia, że po spożyciu produktów mlecznych pojawiają się nieprzyjemne dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

W naszym kraju z powodu tej dolegliwości cierpi około 1,5 proc. niemowląt i do 25 proc. dorosłych.

Z nietolerancją wrodzoną spotykamy się niezwykle rzadko. Noworodek dotknięty tą przypadłością w ogóle nie produkuje laktazy i od pierwszych dni życia musi być żywiony sztuczną formułą pozbawioną mlecznego cukru.

O pierwotnej nietolerancji laktozy mówimy, jeżeli dotknięta nią osoba w dzieciństwie mogła spożywać mleko i dopiero w czasie dojrzewania lub w dorosłości zaczęła na nie źle reagować. U podłoża tego typu nietolerancji laktozy leży zazwyczaj zmniejszenie produkcji laktazy bądź obniżenie jej aktywności.

W wyniku niektórych urazów bądź przebytych jednostek chorobowych może wytworzyć się wtórna nietolerancja laktozy, która zazwyczaj związana jest z uszkodzeniem błony śluzowej jelita.

Za główną przyczynę nietolerancji laktozy uważa się jej dziedziczny niedobór laktazy, który uaktywnia się zazwyczaj od drugiego roku życia. Najczęściej jednak tego typu nietolerancja ujawnia się w wieku dojrzewania i u osób dorosłych. Nietolerancja laktozy u dorosłych dziedziczona jest recesywnie i powoduje ją gen laktazy: LCT.

Przyczynami nietolerancji laktazy mogą być również:

– alaktazja: jest to wrodzony niedobór laktazy, który sprawia, że organizm nie wytwarza laktazy. Zdarza się, że tego typu nietolerancja pojawią się u noworodków przy pierwszym karmieniu. Nietolerancja może być kolejno przekazywana potomstwu.

– wtórna/nabyta nietolerancja: spowodowana jest chorobami lub czynnikami powodującymi niszczenie nabłonków i kosmków jelitowych odpowiedzialnych za wytwarzanie laktazy. Wśród tych chorób wyróżniamy:

1. schorzenie Whipple'a;

2. zespół Leśniowskiego-Crohna;

3. celiakię;

4. pasożyty w przewodzie pokarmowym. np. tasiemczyca;

5. zespół jelita krótkiego;

6. martwicze zapalenie jelita;

7. mukowiscydozę;

8. zakażenia żołądkowo-jelitowe objawiające się ostrymi biegunkami wywołanymi wirusami lub bakteriami (rotawirusy);

9. alergię pokarmową na białko mleka krowiego lub soi;

Ponadto niszczenie kosmków jelitowych spowodowane może być niektórymi lekami, np. niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi czy antybiotykami, a także alkoholem, chemioterapeutykami i kwasem acetylosalicylowym. Uwaga: nietolerancja laktozy może wynikać z całkowicie bezmlecznej diety, która obniża aktywność wydzielania laktazy.

Równolegle z nietolerancją laktozy może występować nietolerancja glutenu. Chcesz się przebadać? Możesz wybrać wysyłkowe badanie na nietolerancję laktozy i glutenu z oferty Medonet Marketu.

U osób dotkniętych nietolerancją laktozy, w zależności od stopnia nasilenia dolegliwości, objawy pojawiają się od pół godziny do dwóch godzin po zjedzeniu produktów mlecznych. Występują:

1. mdłości,

2. ból brzucha,

3. wzdęcia,

4. biegunki,

5. kolki,

6. wydalanie dużej ilości gazów.

Dzieje się tak, ponieważ nierozłożona na cukry proste laktoza nie może zostać wchłonięta w jelicie. Zatrzymuje w nim wodę, co prowadzi do biegunek.

Co więcej, staje się pożywką dla bakterii jelitowych, które rozkładają ją na drodze fermentacji, w wyniku czego powstaje bardzo duża ilość gazów.

Objawy zależą w dużej mierze od ilości zjedzonych pokarmów, im więcej produktów z laktozą zostało spożytych, tym bardziej nasilone objawy.

Specjaliści w rozpoznawaniu nietolerancji laktozy stosują poniższe badania.

1. Analiza pH stolca – jeżeli pH stolca jest kwaśna oznacza to nietolerancję pokarmową, gdyż niestrawiona laktoza powoduje zakwaszenie kału.

2. Wodorowy test oddechowy – polega na podaniu pacjentowi (na czczo) pewnej dawki laktozy, a następnie mierzeniu stężenia wodoru w wydychanym powietrzu.

   Przekroczone stężenie wodoru wskazuje na nietolerancję laktozy, ponieważ ulega ona fermentacji w jelicie grubym, przez wydzielają się duże ilości wodoru, usuwane kolejno przez drogi oddechowe.

   Wodorowy test oddechowy jest najlepszym badaniem pomocniczym w diagnostyce nietolerancji laktozy.

3. Próba eliminacyjna – polega na stosowaniu przez pacjenta przez okres dwóch tygodni diety bez laktozy. Obserwuje się czy w trakcie tego okresu objawy znikają, i czy kolejno po spożyciu tego cukru pojawiają się. Próba pomaga potwierdzić podejrzenie nietolerancji laktozy.

4. Test doustnego podawania laktozy – pacjentowi (będącemu na czczo) podawana zostaje doustnie laktoza, a następnie lekarz oznacza stężenie glukozy we krwi.

5. Badanie molekularne polimorfizmu genu laktazy (LCT) – ten rodzaj diagnostyki pomaga wykluczyć ATH czyli hipolaktazję u dorosłych. 

6. Endoskopia – jest jedną z najbardziej inwazyjnych metod diagnostycznych, ale jednocześnie najbardziej skuteczną. W trakcie badania endoskopowego lekarz pobiera wycinek jelita cienkiego, aby określić w nim zawartość laktazy.

7. Badanie krwi – nieinwazyjne i bezpieczne badanie na nietolerancje pokarmową. Szybki, wysyłkowy test na nietolerancje pokarmową już teraz możesz kupić na Medonet Market – kliknij i zobacz ofertę.

Nietolerancji laktozy nie można wyleczyć, a jedynie wystrzegać się przed jej spożywaniem lub przyjmować preparaty zawierające enzym laktazę. Osoby z wrodzoną nietolerancją laktozy powinny całkowicie zaprzestać jej spożywania. Osoby, które zaczęły cierpieć na nietolerancję glukozy w dorosłości, muszą dostosować dietę do stopnia nasilenia objawów.

Zazwyczaj nie ma potrzeby całkowitej rezygnacji ze wszystkich mlecznych przetworów, bowiem kwaśne produkty typu kefir, zawierają niewiele laktozy, a także bakterie, które pomagają ją rozłożyć. Wiele twardych serów jest kompletnie pozbawiona tego dwucukru.

Na rynku dostępne są również środki, które zawierają laktazę i pomagają “radzić sobie” ze spożywaniem mlecznych przetworów.

Masz niepokojące objawy po spożyciu produktów mlecznych? Na Medonet Market znajdziesz diagnostyczne badanie wysyłkowe w kierunku nietolerancji laktozy.

Może się wydawać, że 25 proc. dorosłych, którzy cierpią w Polsce w jakimś stopniu na nietolerancję laktozy, to bardzo duży odsetek. Prawda jest jednak taka, że większość ssaków traci zdolność trawienia cukru mlecznego w czasie dojrzewania. Największy odsetek osób, które nie tolerują laktozy, występuje w Azji i w niektórych grupach etnicznych wynosi 100 proc.

Absolutnie nie! Nietolerancja laktozy to nie jest to samo co nietolerancja na mleko. Alergia na mleko wiąże się z reakcją układu odpornościowego na kontakt z alergenem (w tym przypadku białkiem mleka).

Objawy alergii na mleko są inne. Pojawiają się nawet kilkanaście godzin po jego wypiciu i towarzyszom im wykwity skórne – AZS lub pokrzywka.

Treści z serwisu medonet.pl mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny.

Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na halodoctor.

pl, gdzie uzyskasz pomoc online – szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Teraz z e-konsultacji możesz skorzystać także bezpłatnie w ramach NFZ.