Zapalenie tchawicy – przyczyny, objawy, badania, leczenie

Zapalenie oskrzeli jest chorobą, która może rozpoczynać się bardzo podstępnie. W początkowym okresie przypomina przeziębienie.

W praktyce medycznej wskazuje się, że zapalenie oskrzeli może być ostre lub przewlekłe, a klasyfikacja danego przypadku związana jest m.in. z czasem trwania choroby.

Ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli to odrębne jednostki chorobowe, które mają różne przyczyny i wymagają innego leczenia.

Spis treści:

Zapalenie oskrzeli przyczyny

Zapalenie oskrzeli jest chorobą, którą w zdecydowanej większości przypadków wywołują te same wirusy co przeziębienie i grypę. Do rzadkości należy zapalenie oskrzeli wywołane przez bakterie, najczęściej przez tzw. bakterie atypowe. Najwięcej zachorowań przypada w okresie jesienno-zimowym.

Zapalenie oskrzeli może się rozwinąć, jako powikłanie po przebytym przeziębieniu. Wirusy, które powodują przeziębienie, niekiedy atakują również dolne drogi oddechowe i wówczas może dojść do zapalenia oskrzeli. Przeziębienie osłabia układ odpornościowy, co sprawia, że jesteśmy bardziej podatni na infekcje bakteryjne oskrzeli i płuc.

Dlatego przeziębienia, a także grypy nie wolno bagatelizować. Należy zadbać o odpoczynek i najlepiej przez kilka dni pozostać w domu, aby nie doszło do nasilenia objawów lub rozwinięcia się innych infekcji.

Zapalenie oskrzeli objawy 

U większości pacjentów choroba rozwija się w następstwie wirusowej infekcji górnych dróg oddechowych. Problemy z oskrzelami najczęściej objawiają się uporczywym kaszlem, któremu towarzyszy odkrztuszanie wydzieliny, o charakterystycznym śluzowym (białym) lub ropnym (żółtym) charakterze.

Przy ostrym zapaleniu oskrzeli kaszel utrzymuje się do trzech tygodni.Chorzy zgłaszają także takie objawy, jak gorączka, często wysoka. Uskarżają się na ogólne złe samopoczucie i osłabienie, a także ból mięśni, czasami świszczący oddech.

Podczas badania osłuchowego lekarz może stwierdzić furczenia, świsty czy rzężenia. Objawy, jakie występują podczas zapalenia oskrzeli bardzo często przypominają grypę lub przeziębienie, dlatego wielu pacjentów zastanawia się, czy zgłaszać się do lekarza.

Niepokój każdorazowo powinien wzbudzić świszczący oddech, któremu może towarzyszyć ból w klatce piersiowej, a także duszność.

Do lekarza należy zgłosić się także wtedy, gdy gorączka (powyżej 38 stopni) utrzymuje się od co najmniej kilku dni, a ogólne objawy złego samopoczucia i kaszel nie ustępują lub się nasilają.

W związku z tym, że objawy zapalenia oskrzeli mogą przypominać zapalenie płuc, bardzo ważne jest jego wykluczenie.

Dlatego może okazać się konieczna dalsza diagnostyka, o czym decyduje lekarz na podstawie badania pacjenta.

Jeżeli kaszel utrzymuje się powyżej trzech miesięcy w roku, można podejrzewać przewlekle zapalenie oskrzeli. Jego przyczyną są zazwyczaj czynniki środowiskowe, np. długotrwała ekspozycja na dym tytoniowy, zanieczyszczenia, toksyny czy zapylone powietrze.

Objawy zapalenia oskrzeli:

• uporczywy kaszel,
• wysoka gorączka,
• złe samopoczucie, osłabienie,
• ból mięśni,
• świszczący oddech,
• ból w klatce piersiowej,
• duszność.

Zapalenie oskrzeli leczenie

W leczeniu zapalenia oskrzeli ważna jest obserwacja i łagodzenie objawów. Najważniejsze jest to, aby pozostać w domu. Organizm potrzebuje przede wszystkim regeneracji, aby układ odpornościowy mógł poradzić sobie z chorobą.

W przypadku, gdy pacjentowi dokucza wysoka gorączka, wówczas należy pamiętać, aby przyjmować duże ilości płynów, jednak muszą być to napoje niegazowane. Najlepszym rozwiązaniem jest spożywanie wody zamiast słodkich napojów.

Ma to o tyle duże znaczenie, że podczas gorączki bardzo łatwo jest doprowadzić do odwodnienia organizmu. Zaleca się także stosowanie doraźnych środków obniżających temperaturę, najlepiej na bazie paracetamolu lub ibuprofenu.

U pacjentów, u których kaszel jest bardzo nasilony można włączyć leczenie, którego celem będzie ułatwienie odkrztuszania zalegającej w oskrzelach wydzieliny. Tutaj duże zastosowanie znajdują leki wykrztuśne, często występujące w postaci syropów.

Jeżeli u pacjentów występuje tzw. suchy kaszel, wtedy doskonale sprawdzają się leki przeciwkaszlowe.

Zdarza się, że w przypadku zaostrzenia objawów chorobowych, w tym jeśli u pacjenta występuje duszność, świsty w oskrzelach lub kaszel jest naprawdę intensywny, lekarze decydują się na włączenie leków rozkurczających oskrzela, których zadaniem jest ułatwienie oddychania i odkrztuszania wydzieliny. Nie stosuje się ich jednak rutynowo.

W przypadku zdiagnozowanego zapalenia oskrzeli zazwyczaj nie stosuje się antybiotyków, gdyż nie będą one działać na wirusy, a to właśnie wirusy najczęściej wywołują chorobę.

Zapalenie oskrzeli u dziecka

Zapalenie oskrzeli jest chorobą często diagnozowaną u dzieci, które trafiają do pediatry z uporczywym kaszlem. U dzieci, podobnie jak i u dorosłych, chorobę w około 90% wywołują wirusy. W przypadku dzieci ciężko w sposób jednoznaczny wskazać objawy choroby, gdyż zależą one m. in.

od wieku dziecka, a także rozległości zakażenia. Im dziecko młodsze, tym przebieg choroby może być cięższy, a u niemowląt nawet zagrażający życiu.Zazwyczaj u maluchów w pierwszej kolejności obserwuje się objawy nieżytu nosa oraz gardła. Potem pojawia się kaszel.

W początkowej fazie jest on suchy i bardzo męczący. Następnie przeradza się w kaszel mokry i na tym etapie dziecko bardzo intensywnie odkrztusza wydzielinę. U dzieci, zwłaszcza małych, może pojawić się problem z odkaszlnięciem wydzieliny.

Najczęściej jest ona przez nie połykana, co z kolei wywołuje wymioty.

• 
• Większość objawów ostrego zapalenia oskrzeli utrzymuje się przez mniej więcej tydzień, po czym stopniowo ustępuje, natomiast kaszel może utrzymać się nawet do trzech tygodni.

Wydzielina zalegająca w drogach oddechowych powoduje obniżenie drożności oskrzeli. Wówczas u dzieci można stwierdzić w badaniu osłuchowym charakterystyczny, głośny, świszczący oddech.  Można też zaobserwować wyraźnie złe samopoczucie, a niekiedy bóle brzucha. Nie wszystkie jednak z wymienionych objawów występują jednocześnie u każdego dziecka. W przypadku najmłodszych w przebiegu choroby duże znaczenie mają takie czynniki, jak wilgotne oraz chłodne powietrze czy nieprawidłowo i zbyt mało wietrzone mieszkanie.

Zapalenie oskrzeli u dorosłych

Zapalenie oskrzeli u dorosłych niestety często bywa bagatelizowane i mylone z przeziębieniem lub grypą. Często zdarza się, że zapalenie oskrzeli jest następstwem nieprawidłowego leczenia właśnie przeziębienia lub powikłaniem grypy.

Jak leczyć zapalenie oskrzeli w ciąży?

W przypadku zakażenia dróg oddechowych u kobiet w ciąży, należy skonsultować się z lekarzem, który postawi rozpoznanie i zaleci dalsze postępowanie. Zapalenie oskrzeli w ciąży, jak każda choroba, może spowodować powikłania i zagrożenie dla przebiegu ciąży.

U kobiet ciężarnych problem polega również na tym, że ze względu na rozwijający się w macicy płód, kobiety nie mogą przyjmować wielu dostępnych leków. Dlatego też najlepszym rozwiązaniem jest unikanie zachorowania. Nie jest to oczywiście łatwe, dlatego tak ważna jest profilaktyka, m.in.

w miarę możliwości unikanie bezpośrednich kontaktów z osobami chorymi, przebywania w zatłoczonych pomieszczeniach, gdyż wirusy przenoszą się drogą kropelkową.

Jeśli już dojdzie do infekcji, kobieta powinna skontaktować się z lekarzem. Warto pić dużo płynów i dużo odpoczywać. Aby złagodzić męczący kaszel, można zadbać o wyższe ułożenie klatki piersiowej podczas snu (dodatkowa poduszka) oraz o dopływ świeżego powietrza. Zaniedbana bądź niewłaściwie leczona infekcja może być przyczyną komplikacji. Leczenie zapalenia oskrzeli u kobiet ciężarnych polega przede wszystkim na leczeniu zachowawczym i odpoczynku. Warto rozważyć wprowadzenie inhalacji, np. z soli fizjologicznej, która ułatwi rozpuszczanie wydzieliny i odkrztuszanie jej, co z kolei będzie zapobiegało wtórnym zakażeniom.

Decyzja o włączeniu innych leków, jak np. leki wykrztuśne, powinna być podjęta przez lekarza ginekologa lub lekarza rodzinnego na podstawie indywidualnej sytuacji pacjentki oraz oceny ryzyka i korzyści, dla matki i dziecka. 

Zapalenie oskrzeli czy astma?

Czasem zdarza się, że pacjenci z męczącym, długotrwałym kaszlem zastanawiają się, czy powodem dolegliwości jest zapalenie oskrzeli czy astma? Przyczyny obu chorób są różne.

Zapalenie oskrzeli wywołują wirusy, natomiast astma jest chorobą przewlekłą, charakteryzująca się przewlekłym zapaleniem dróg oddechowych o różnej etiologii. W przebiegu astmy dochodzi do ograniczenia przepływu powietrza przez drogie oddechowe i ich nadreaktywności.

Przewlekłe zapalenie oskrzeli

W przypadku przewlekłego zapalenia oskrzeli, objawy choroby utrzymują się dłużej niż 8 tygodni. Wśród podstawowych przyczyn przewlekłego procesu zapalnego w oskrzelach wskazuje się negatywne działanie czynników środowiskowych, w szczególności palenia tytoniu.

Dowiedz się więcej:

‘Rozpoznawanie i leczenie zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i przewlekłego zapalenia oskrzeli u chorych w podeszłym wieku’https://journals.viamedica.pl/medycyna_wieku_podeszlego/article/view/18754

‘Antibiotics for acute bronchitis’https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD000245.pub4/epdf/full

Jak rozpoznać zapalenie płuc?

Zapalenie płuc jest stanem zapalnym atakującym pęcherzyki płucne. Stan zapalny prowadzi do powstania wysięku, objawiającego się obecnością płynu w pęcherzykach płucnych.

W efekcie dochodzi do znacznego zmniejszenia powierzchni wymiany gazowej w płucach, odczuwanego przez chorych jako duszności. Lekarze wyróżniają dwa typy tego schorzenia –  szpitalne i pozaszpitalne.

Pierwszy typ dotyczy chorych przebywających w szpitalu dłużej niż 48 godzin, drugi dotyczy chorych, którzy przebywają poza szpitalem.

Dominującą przyczyną infekcji pozaszpitalnych jest zakażenie bakteryjne. Co drugie zapalenie płuc wywołane jest przed dwoinkę zapalenia płuc – Streptococcus pneumoniae.

Do rozwoju choroby doprowadzić może również dwoinka Chlamydophila pneumoniae oraz pałeczka Haemophilus influenzae. Wśród pozostałych patogenów będących przyczyną zakażenia wymienia się grzyby, część pasożytów oraz wirusy (m.in.

ospy wietrznej i półpaśca, wirus grypy i paragrypy, adenowirusy, CMV i RSV), które odpowiadają za blisko 30% przypadków zapalenia płuc.

ZOBACZ TEŻ: Zapalenie krtani – przyczyny, metody leczenia i domowe sposoby na złagodzenie objawów

Czy zapalenie płuc jest zaraźliwe?

Zdecydowana większość przypadków zapalenia płuc wywołana jest zakażeniem o podłożu bakteryjnym lub wirusowym, charakteryzującym się wysoką zaraźliwością.

Na zakażenie narażone są osoby z zmagające się ze stanem obniżonej odporności. Mogą go wywołać zarówno jesienne przeziębienie, jak i choroby przewlekłe.

Ponadto większe ryzyko występuje wśród palaczy, alergików i osób nadużywających alkoholu.

ZOBACZ TEŻ: Przerośnięte migdałki – przyczyny i leczenie

Jak objawia się zapalenie płuc?

Zapalenie płuc można rozpoznać po gwałtownym kaszlu, któremu towarzyszą duszności.

Napady kaszlu powodują kłopoty z oddychaniem, objawiające się bólem w bocznych częściach klatki piersiowej oraz płytkim i świszczącym oddechem.

Dolegliwości te występują przy próbach zaczerpnięcia powietrza, a także podczas kaszlu, przez co chory jest mocno osłabiony. Kaszel przy zapaleniu płuc przebiega z odkrztuszaniem ropnej wydzieliny. Przy podrażnieniu śluzówki gardła w wydzielinie mogą pojawić się ślady krwi.

Objawy zapalenia płuc mogą wystąpić nagle lub stopniowo narastać. Gorączka może sięgać nawet 40°C! Podwyższona temperatura powoduje zimne poty i dreszcze, bóle głowy i mięśni.

Jak wygląda leczenie zapalenia płuc

Jeżeli obserwujemy u siebie lub dziecka objawy zapalenia płuc, należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Podstawą do postawienia diagnozy jest pogłębiony wywiad medyczny wraz z opisem wszystkich objawów, badanie fizykalne i osłuchanie klatki piersiowej chorego.

Konieczne może być wykonanie zdjęcia RTG klatki piersiowej. Na zdjęciu rentgenowskim dokładnie widać rozległość nacieków zapalnych w płucach, które są widoczne jako zacienienia. RTG wykonuje się również jako badanie kontrolne.

Innym badaniem obrazowym wykonywanym przy diagnostyce zapalenia płuc jest tomografia komputerowa, jednak zleca się ją u pacjentów będących w trakcie hospitalizacji.

Pacjenci wymagający hospitalizacji powinni wykonać szereg badań laboratoryjnych, w tym: morfologię krwi, stężenie kreatyniny i mocznika, CRP (białko C-reaktywne), próby wątrobowe i stężenie bilirubiny. W szpitalnej diagnostyce wykonuje się również badania serologiczne i immunologiczne, badania bakteriologiczne, czy bronchoskopię.

Zdecydowana większość przypadków zapalenia płuc ma podłoże bakteryjne, zatem dominującą formą leczenia jest antybiotykoterapia. Lekiem pierwszego wyboru jest amoksycylina, która charakteryzuje się szerokim spektrum działania. Antybiotyk należy przyjmować według wskazań lekarza.

W miarę możliwości należy starać się utrzymywać podobny odstęp czasu pomiędzy kolejnymi dawkami, czyli przyjmować lek o tej samej porze. Dolegliwości bólowe (m.in. ból głowy, bóle mięśni, ból w klatce piersiowej) oraz gorączkę można łagodzić środkami przeciwbólowymi z grupy NLPZ (m.in.

Ibuprom, Ibum, Nurofen, Iburapid, MIG). W złagodzeniu samej gorączki sprawdzą się preparaty z paracetamolem (APAP, Paracetamol Accord, Codipar, Efferalgan). Przy zapaleniu płuc pomocne są także preparaty, które rozrzedzają zalegającą wydzielinę oraz ułatwiają jej odkrztuszanie (np.

Flegamina, Flavamed, Mucosolvan, Deflegmin, Ambrosol).

Na czas kuracji chory powinien pozostać w domu i odpoczywać, aby nie zarażać osób ze swojego najbliższego otoczenia. Wskazane jest picie dużej ilości płynów, aby zapobiegać odwodnieniu i upłynnić zalegająca wydzielinę.

Jeżeli stosujemy antybiotyki należy jednocześnie stosować preparaty probiotyczne (np. Enterol, Multilac, Lactiflor T 4.

0, Proviterol Duo, Lacidofil, Lakcid) oraz włączyć do diety produkty spożywcze bogate w żywe kultury bakterii, jak kiszonki, czy fermentowane produkty mleczne.

ZOBACZ TEŻ: Gruźlica – przyczyny i objawy. Jak leczyć gruźlicę?

Zapalenie płuc a groźne powikłania

Zapalenia płuc nie można lekceważyć. Niezastosowanie się do zaleceń lekarskich lub zaniechanie leczenia mogą skutkować groźnymi powikłaniami. Jednym z nich jest ropniak opłucnej. W przebiegu zapalenia płuc w jamie opłucnej może gromadzić się płyn, który usuwa się poprzez wykonanie punkcji opłucnowej.

Zdarza się jednak, że płyn ten ulega zakażeniu, co prowadzi do rozwoju ropniaka opłucnej. Innym możliwym powikłaniem jest ropień płuca, który występuje przy infekcjach o podłożu bakteryjnym. Rozwija się w miąższu płuca i ma postać jamy wypełnionej ropą.

Leczenie ropnia płuca wymaga antybiotykoterapii oraz rehabilitacji, aby ułatwić usunięcie ropnej treści.

Masz trudności za znalezieniem swojego leku? Teraz możesz zarezerwować go w aptece i odebrać w wolnej chwili. Przejdź do wyszukiwarki KtoMaLek.pl i zarezerwuj swoje leki.

Powikłania zapalenia płuc są groźne dla zdrowia, dlatego lepiej im zapobiegać niż później leczyć. Podstawą jest zachowanie podstawowych zasad higieny (m.in.

częste mycie rąk, korzystanie z własnych sztućców i kubków) oraz ograniczanie kontaktu z osobami chorymi. Stosunkowo skuteczną formą profilaktyki są szczepienia ochronne.

Zaszczepienie się przeciwko wirusowi grypy oraz Streptococcus pneumoniae zmniejsza ryzyko zachorowania na zapalenie płuc.

ZOBACZ TEŻ: Nebulizator – do czego służy? Jak należy go używać?

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Jak rozpoznać zapalenie tchawicy? Objawy i leczenie

Tchawica (łac. trachea) jest narządem układu oddechowego, zlokalizowanym w jego górnych partiach i mierzy około 12 centymetrów. Ma postać rury zbudowanej z chrząstek, która rozpoczyna się na wysokości kręgu szyjnego C6-C7 i sięga aż do kręgu piersiowego Th4-Th5. Stanowi przedłużenie krtani, na końcu rozdziela się na oskrzela główne prawe i lewe.

Tchawica zapewnia stały dopływ powietrza do płuc, a wyściełający ją nabłonek chroni dolne drogi oddechowe przez pyłem, drobinkami kurzu i mikroorganizmami. Taka budowa sprawia, że tchawica narażona jest na ryzyko wystąpienia infekcji.

ZOBACZ TEŻ: Zapalenie krtani – jak sobie z nim poradzić?

Przyczyny zapalenia tchawicy

Zapalenie tchawicy bardzo rzadko występuje jako samodzielne schorzenie, przeważnie jest infekcją wtórną do zapalenia górnych dróg oddechowych – jamy nosowej, gardła, krtani. Powodem może być też wcześniejsze zapalenie oskrzeli.

Wśród najczęstszych czynników rozwoju infekcji wymienia się wirusy grypy i paragrypy, rhino- i adenowirusy. Rzadziej powodem są zakażenia bakteriami atypowymi –  Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae.

O chorobę nietrudno, ponieważ wspomniane patogeny rozprzestrzeniają się drogą kropelkową. Przebywanie w dużych skupiskach ludzi, przemieszczanie się komunikacją miejską oraz niezachowanie prawidłowej higieny – te czynniki znacząco podnoszą ryzyko zachorowania.

Infekcji sprzyja także przebywanie w miejscach silnie zapylonych i zadymionych oraz klimatyzowanych, gdzie powietrze jest wyjątkowo suche.

ZOBACZ TEŻ: Angina – przebieg i metody leczenia

Jak objawia się zapalenie tchawicy?

Zapalenie tchawicy przebiega w formie ostrej lub przewlekłej. W pierwszym przypadku może mu towarzyszyć zapalenie oskrzeli oraz krtani; objawy są intensywne, jednak zazwyczaj ustępują po kilku dniach.

Forma przewlekła występuje, gdy śluzówka tchawicy jest permanentnie drażniona spływającą wydzieliną np. w przebiegu zapalenia zatok lub gardła, może też być konsekwencją przewlekłego narażenia na działanie niekorzystnych czynników (np.

suche powietrze, zapylenie otoczenia).

Dominującym objawem zapalenia tchawicy, zwłaszcza na początku infekcji, jest suchy i duszący kaszel, czasem określany jako szczekający. Wraz z trwaniem choroby może przybrać postać kaszlu produktywnego, któremu towarzyszy dotkliwy ból gardła i drapanie, świszczący oddech, a także typowe dla infekcji dróg oddechowych osłabienie, zwiększona męczliwość i gorączka.

ZOBACZ TEŻ: Zielony katar – co oznacza?

Zapalenie tchawicy – kiedy iść do lekarza?

Przy zaostrzeniu choroby mogą wystąpić zaburzenia oddychania i ostre duszności, dlatego choroby nie można lekceważyć. Obrzęki w obrębie tchawicy są szczególnie groźne u małych dzieci. Jeżeli infekcja przedłuża się, a objawy nie ustępują, należy udać się na wizytę do lekarza rodzinnego bądź pediatry, jeżeli choruje dziecko.

Jeżeli infekcja ma podłoże bakteryjne, lekarz zaleci odpowiednio dobraną antybiotykoterapię. Najczęściej jednak zapalenie tchawicy jest konsekwencją infekcji wirusowej, dlatego podstawą terapii jest leczenie objawowe.

Lekarz rodzinny może zalecić stosowanie środków na bazie paracetamolu bądź ibuprofenu, które obniżą gorączkę oraz złagodzą dolegliwości bólowe. Jeżeli infekcji towarzyszy kaszel produktywny, wskazane jest stosowanie środków rozrzedzających wydzielinę i ułatwiających jej odkrztuszanie.

Przy kaszlu suchym można sięgnąć po leki, które złagodzą odruch kaszlowy.

Mimo podjętych działań infekcja nie przechodzi, a Ciebie męczą uciążliwe objawy – gorączka, katar, kaszel? Nie zwlekaj i zapisz się na wizytę do lekarza rodzinnego, który zidentyfikuje przyczynę dolegliwości i zaordynuje skuteczne leczenie. Zarezerwuj dogodny termin na LekarzeBezKolejki.pl.

Podczas choroby pacjent powinien pozostać w domu i odpoczywać. Należy unikać czynników mogących podrażniać drogi oddechowe – dymu papierosowego, przebywania w zapylonych pomieszczeniach bądź pomieszczeniach klimatyzowanych. W rzadkich przypadkach choroba może wymagać natychmiastowego podania glikokortykosteroidów bądź adrenaliny.

ZOBACZ TEŻ: Zapalenie zatok – jak je leczyć i kiedy staje się niebezpieczne dla naszego zdrowia?

Domowe sposoby na zapalenie tchawicy

Leczenie zapalenia tchawicy można wspomóc domowymi metodami oraz odpowiednimi praktykami, które szybciej przywrócą organizm do zdrowia. Ważne jest nawilżanie dróg oddechowych, dlatego należy zadbać o odpowiednie nawilżenie powietrza w pomieszczeniu, w którym przebywa chory.

Można skorzystać z nawilżacza powietrza lub położyć wilgotny ręcznik na ciepły kaloryfer. Pomocne będą też inhalacje z foli fizjologiczne oraz z dodatkiem olejków eterycznych bądź z wykorzystaniem naparów ziołowych.

Pamiętajmy też, by nawilżać organizm od środka, wypijając przynajmniej 2 litry wody w ciągu dnia.

ZOBACZ TEŻ: Uciążliwy suchy kaszel – jak go zwalczać?

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Zapalenie tchawicy – przyczyny, objawy i leczenie

Zapalenie tchawicy może wynikać z zakażenia bakteryjnego (co jest z reguły rzadsze) lub wirusowego. Czasami infekcja rozpoczyna się jako wirusowa, a z czasem rozwija się nadkażenie bakteryjne. 

Zazwyczaj za zapalenie tchawicy odpowiadają wirusy paragrypy, grypy, RSV, adenowirusy i rhinowirusy.

Wirusy powodujące zapalenie tchawicy przenoszą się drogą kropelkową, więc przebywanie w towarzystwie chorej osoby może skończyć się chorobą. Zapalenie tchawicy szybko rozprzestrzenia się w miejscach pracy i w szkołach oraz przedszkolach, a dzieci są szczególnie wrażliwe.

Zapalenie tchawicy może rozwinąć się także u osób, które pracują w suchych lub zapylonych pomieszczeniach, często dotyka pracowników umysłowych, którzy spędzają dużo czasu w klimatyzowanych biurach. U palaczy może występować przewlekłe zapalenie tchawicy.

Zapalenie tchawicy jest długie w leczeniu i uciążliwe dla chorego. Do tego często współistnieje z zapaleniem krtani, zapaleniem oskrzeli i innymi chorobami górnych dróg oddechowych, za powstanie których odpowiadają te same wirusy i bakterie powodujące zapalenie tchawicy. 

• kaszel – jest on suchy, uporczywy, męczący, określa się jako kaszel dudniący lub kaszel szczekający,
• świszczący oddech,
• drapanie i ból w gardle,
• gorączka lub stan podgorączkowy,
• osłabienie organizmu,
• ból za mostkiem, który nasila się przy kaszleniu,
• duszności i problemy z oddychaniem, które mogą być bardzo poważne.

Na to także warto zwrócić uwagę:

1. Z czasem suchy kaszel zaczyna się robić bardziej wilgotny.
2. Jeśli zapalenie tchawicy rozwija się w wyniku zakażenia górnych dróg oddechowych objawy pojawiają się po kilku dniach choroby.
3. kaszel jest suchy przez cały czas choroby.

Zapalenie tchawicy bakteryjne wymaga podawania odpowiednich antybiotyków, w przypadku wirusowego zapalenia tchawicy nie stosuje się ich (o ile nie doszło do nadkażenia).

Chory musi:

• odpoczywać,
• unikać wysiłku fizycznego,
• dużo pić,
• oddychać ciepłym i wilgotnym powietrzem.

W razie potrzeby podawane są leki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe i stosuje się pastylki, które nawilżają gardło. Lekarz zwykle przepisuje też leki, które rozrzedzają i pozwalają wykrztusić wydzielinę.

Poleca się także inhalację naturalnymi olejkami eterycznymi, które pozwalają nawilżyć i oczyścić górne drogi oddechowe. Najlepiej sprawdzają się olejek eukaliptusowy, olejek rozmarynowy oraz olejek z drzewa herbacianego.

Nie tylko ułatwiają oddychanie, ale wykazują one działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, są naturalnymi i bezpiecznymi środkami ściągającymi i kojącymi ból.

Do inhalacji można też wykorzystać świeże zioła, na przykład liście mięty. 

Pomieszczenie, w którym przebywa chory, powinno być odpowiednio nawilżone. W tym celu poleca się stosowanie specjalnych nawilżaczy powietrza, a także kładzenie mokrych ręczników na kaloryfery.

Domowe leczenie zapalenia tchawicy jest możliwe, jeśli nie ma ono ostrego i zagrażającego życiu przebiegu. Należy jednak mimo wszystko udać się do lekarza, który przepisze odpowiednie leki i zalecenia co do leczenia.

Czasami, kiedy chory ma duże problemy z oddychaniem, konieczna jest hospitalizacja. Chory jest intubowany (przez nos lub usta wprowadza się rurkę, która umożliwia oddychanie) lub poddawany zabiegowi tracheotomii (czyli przecięciu tchawicy z wprowadzeniem rurki, która umożliwia oddychanie). 

Po takim zabiegu chory  musi pozostać przez dłuższy czas pod opieką lekarzy, pojawić mogą się bowiem powikłania a także zakażenia bakteryjne.

Aby unikać zapalenia tchawicy należy unikać przebywania w suchych, zapylonych pomieszczeniach, a także unikać dymu papierosowego. Przy zapaleniach górnych dróg oddechowych należy stosować się do leczenia sugerowanego przez lekarza, nie wychodzić na zewnątrz i dbać o odpowiedni poziom wilgoci w pomieszczeniach. 

Przeczytaj także:

Podgłośniowe zapalenie krtani

Laryngitis subglotticaZdjęcie rentgenowskie szyi z widocznym zwężeniem tchawicy u dzieckaICD-10J05Ostre krupowe zapalenie krtani i nagłośniJ05.0Ostre krupowe zapalenie krtaniJ05.1Ostre zapalenie nagłośni

Podgłośniowe zapalenie krtani, krup to choroba układu oddechowego wywoływana przez infekcję wirusową górnych dróg oddechowych, prowadząca do utrudniającej oddychanie obrzęku krtani. Do objawów krupu należą: „szczekający” kaszel, świst krtaniowy (wysoki świszczący dźwięk) oraz chrypka. Objawy krupu mogą być łagodne, umiarkowane, ale też poważne, zagrażające życiu. Objawy często pogarszają się w czasie nocy. Pojedyncza dawka doustnych kortykosteroidów może pomóc w leczeniu choroby. W ciężkich przypadkach stosuje się adrenalinę (epinefryna). Czasem konieczna jest hospitalizacja.

Krup rozpoznaje się na podstawie objawów, po wykluczeniu potencjalnych poważniejszych przyczyn występujących objawów (np. zapalenia nagłośni lub ciała obcego w układzie oddechowym).

Zazwyczaj nie ma konieczności przeprowadzania dalszych badań, takich jak np. badania krwi, RTG czy badania mikrobiologiczne. Krup to często spotykana choroba, przynajmniej jeden jej epizod dotyka ok.

15% dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5-6 lat. Rzadziej występuje u nastolatków oraz dorosłych.

Epidemiologia

Krup przechodzi około 15% dzieci, zazwyczaj w wieku od 6 miesięcy do 5-6 lat[1][2]. Krup jest przyczyną około 5% przyjęć do szpitala we wspomnianej grupie wiekowej[3]. Rzadko pojawia się u dzieci poniżej 3 miesięcy lub powyżej 15 roku życia[3]. Mężczyźni chorują na krup o 50% częściej niż kobiety; krup występuje częściej jesienią[1].

Przyczyny

Krup jest zazwyczaj związany z infekcją wirusową[4][2].

Niektórzy używają tego pojęcia w odniesieniu do zapalenia tchawicy oraz krtani, krupu spazmatycznego, błonicy krtani, bakteryjnego zapalenia tchawicy, laryngotracheobronchitis oraz ostrego złośliwego zapalenia krtani, tchawicy i oskrzeli. Pierwsze dwa z nich związane są z infekcją wirusową, a ich objawy są łagodne; ostatnie cztery wywoływane są przez bakterie i zazwyczaj są poważniejsze[1].

Wirusy

75% przypadków choroby wywołuje wirus paragrypy[3]. Czasami przyczyną są inne wirusy takie jak wirus grypy A i B, odry, adenowirus i wirus RSV[1] i ludzki metapneumowirus (hMPV)[5][6].

Krup spazmatyczny wywoływany jest przez tę samą grupę wirusów, co ostre zapalenie tchawicy oraz krtani, ale zazwyczaj objawy infekcji są niezauważalne (np. gorączka, ból gardła i zwiększona liczba białych krwinek)[1]. Leczenie oraz reakcja na leczenie są takie same w obu przypadkach[3].

Bakterie

Krup wywoływany przez bakterie można podzielić na błonicę krtani, bakteryjne zapalenie tchawicy, laryngotracheobronchitis oraz zapalenie tchawicy, krtani, oskrzeli i płuc[1].

Błonica krtani wywoływana jest przez maczugowca błonicy, podczas gdy bakteryjne zapalenie tchawicy, zapalenie tchawicy, krtani i oskrzeli oraz zapalenie tchawicy, krtani, oskrzeli i płuc wywoływane są na skutek początkowej infekcji wirusowej po której następuje infekcja bakteryjna.

Najczęściej spotykane bakterie to gronkowiec złocisty, dwoinka zapalenia płuc, Haemophilus influenzae oraz Moraxella catarrhalis[1].

Patofizjologia

Infekcja wirusowa prowadzi do opuchnięcia krtani, tchawicy oraz znacznego zwiększenia ilości białych krwinek w drogach oddechowych[2]. Obrzęk może utrudniać oddychanie[2].

Objawy

Objawy krupu obejmują „szczekający” kaszel, świst krtaniowy (wysoki dźwięk słyszalny przy oddychaniu), chrypkę i duszność, które nasilają się w nocy[4]. „Szczekający” kaszel jest często podobny do dźwięku wydawanego przez fokę lub lwa morskiego[1].

Płacz może spowodować, że świst jest jeszcze bardziej uciążliwy. Świst może oznaczać, że w związku z rozwojem krupu doszło do zwężenia dróg oddechowych[4].

Inne objawy obejmują gorączkę, nieżyt nosa (objawy typowe dla przeziębienia) oraz zaciąganie międzyżebrzy[4][7]. Ślinienie się lub typowy wygląd ciężko chorego pacjenta mogą wskazywać na inną chorobę[7].

Rozpoznanie

Krup może zostać zdiagnozowany na podstawie charakterystycznych objawów[2]. Pierwszym krokiem jest wykluczenie innych chorób, które mogą być przyczyną obturacji górnych dróg oddechowych, zwłaszcza zapalenia nagłośni, obecności ciała obcego w drogach oddechowych, zwężenia podgłośniowego, obrzęku naczynioruchowego, ropnia zagardłowego oraz bakteryjnego zapalenia tchawicy[1][2].

Rentgen szyi nie jest rutynową procedurą[2], ale może wykazać zwężenie tchawicy zwane iglicą (jego kształt przypomina kościelną iglicę). Iglica nie występuje w połowie przypadków[7].

Badania wirusologiczne mogą powodować niepotrzebne podrażnienie dróg oddechowych[2]. Możliwa jest hodowla wirusa uzyskanego podczas odessania zawartości nosogardła w celu ustalenia dokładnej przyczyny w ramach badań naukowych[4]. Jeżeli w rezultacie leczenia nie dochodzi do poprawy możliwe jest przeprowadzenie dalszych badań mikrobiologicznych[1].

Najpopularniejszym sposobem klasyfikowania stopnia krupu jest skala Westleya. Klasyfikacja ma znaczenie naukowe, a w mniejszym stopniu kliniczne[1]. Jest to suma punktów w zakresie pięciu kategorii czynników.

Są nimi: stan świadomości, sinica, świst krtaniowy, wdech i zaciąganie (retrakcja) klatki piersiowej[1].

Punkty są przydzielane w każdej kategorii, co przedstawiono w tabeli po prawej, a końcowy wynik może wynosić od 0 do 17 punktów[8].

• Suma punktów ≤ 2 – łagodny krup,
• Suma punktów 3–5 – umiarkowany krup,
• Suma punktów 6–11 – ciężki krup,
• Suma punktów ≥ 12 – możliwa niewydolność oddechowa.

85% dzieci, które trafiają na oddział ratunkowy, przechodzi chorobę w stopniu łagodnym; ciężki krup zdarza się rzadko (

Zapalenie krtani – przyczyny, objawy, leczenie

Zapalenie krtani – co to takiego?

Zapalenie krtani to uciążliwe schorzenie pojawiające się jako następstwo infekcji wirusowej gardła lub w wyniku nadużywania strun głosowych. Krtań znajduje się między gardłem a tchawicą i z racji położenia narażona jest na zakażenia.

Choroba najczęściej przytrafia się dzieciom chorującym na alergię (drażniące działanie alergenów) oraz palaczom (wysuszona śluzówka i większa podatność na infekcje). Zapalenie krtani uznane jest też za chorobę zawodową u osób pracujących głosem, np.

nauczycieli, aktorów czy komentatorów. Są to tzw. czynniki środowiskowe.

Zaobserwowano, że zapalenie krtani występuje częściej u osób z chorobą refluksową oraz tych z przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, jak: zapalenie gardła, zatok i nieżyt nosa. Wyróżnić można dwa podstawowe rodzaje schorzenia: ostre (krótkotrwałe), trwające krócej niż trzy tygodnie oraz przewlekłe (długotrwałe), trwające ponad trzy tygodnie.

Zapalenie krtani – przyczyny

W zależności od rodzaju zapalenia krtani czynniki wywołujące są zróżnicowane. Ostre zapalenie krtani jest stanem przejściowym, spowodowanym nadmiernym wykorzystaniem strun głosowych. Może być one wywołane też infekcją, jednak umiejętne leczenie prowadzi do jego całkowitego wyleczenia.

Ostre zapalenie krtani może być spowodowane:

• infekcjami wirusowymi;
• infekcjami bakteryjnymi;
• wytężeniem strun głosowych przez nadmierne mówienie lub krzyczenie;
• piciem zbyt dużej ilości alkoholu. Przewlekłe zapalenie krtani wynika z długotrwałego narażenia na działanie czynników drażniących. Zwykle jest cięższe i trwa dłużej niż ostre zapalenie krtani (ponad trzy tygodnie). Przewlekłe zapalenie krtani może być spowodowane:
• częstym narażeniem na szkodliwe chemikalia lub alergeny;
• refluksem (kwas może przedostać się z żołądka do gardła i następnie podrażnić krtań, doprowadzając do utraty głosu);
• częstymi infekcjami zatok;
• paleniem papierosów oraz przebywaniem w otoczeniu palaczy (palenie bierne);
• nadużywaniem głosu;
• infekcjami wywołanymi częstym stosowaniem inhalatora w przypadku astmy (drożdżaki).

Warto zaznaczyć, że nowotwór, porażenie strun głosowych lub zmiany w ich kształcie w miarę starzenia się mogą powodować uporczywe chrypki i przewlekły ból gardła.

Zapalenie krtani – objawy

Do najczęstszych objawów zapalenia krtani należą:

• osłabiony głos;
• utrata głosu;
• chrypka oraz suche gardło;
• uczucie zatkanego nosa;
• suchy kaszel;
• suchość w ustach;
• kłopoty z przełykaniem.

Są to zwykle łagodne symptomy i można je wyleczyć, przede wszystkim dając głosowi odpocząć. W nawilżaniu gardła może pomóc picie wody oraz innych płynów bez zawartości tłuszczu. Zapalenie krtani często związane jest z innymi schorzeniami takimi, jak: przeziębienie, grypa lub zapalenie oskrzeli, dlatego dodatkowymi objawami mogą być: ból gardła czy niewielka gorączka.

Zapalenie krtani – leczenie

Najlepszym sposobem na wyleczenie zapalenia krtani jest odpoczynek i niemówienie. Często głos powraca samoczynnie, szczególnie przy ostrym zapaleniu. Bakteryjne infekcje leczy się przy pomocy antybiotyków. Z reguły lekarz stawia diagnozę po oględzinach, używając specjalistycznego lusterka do oglądania strun głosowych.

Może również wykonać laryngoskopię, aby uzyskać pogłębiony obraz. W przypadku zaobserwowania podejrzanego uszkodzenia, specjalista może zlecić biopsję, żeby wykluczyć nowotwór gardła. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać kortykosteroidy, zmniejszające stan zapalny i obrzęk krtani.

Przewlekłe zapalenie krtani leczy się eliminując przyczynę leżącą u podłoża problemu.

Zapalenie krtani w ciąży

W związku z tym, że w ciąży jest obniżona odporność komórkowa kobieta może być bardziej narażona na infekcje wirusowe i bakteryjne. Temu zapobiec ma aktywacja odporności nieswoistej czyli poziomu krwinek białych (neutrofili i monocytów).

Dodatkowo zmiany hormonalne w ciąży (zwiększony poziom estrogenów i progesteronu) powodować mogą suchość śluzówek gardła i sprzyjać występowaniu infekcji krtani.

Żadna infekcja układu oddechowego, wirusowa ani bakteryjna, nie powinna być bagatelizowana.

Zapalenie krtani u dzieci

W przypadku objawów zapalenia krtani zawsze należy skontaktować się z lekarzem. Zapalenie krtani u niemowlaka Niemowlęta i dzieci mogą być narażone na zapalenie krtani, jeśli przebywają w pobliżu innych chorych dzieci.

Dzieje się tak, gdyż infekcje zarówno wirusowe, jak i bakteryjne szybko się rozprzestrzeniają. Choroba może się też rozwinąć, jeśli dziecko często krzyczy lub śpiewa, bo powstają wówczas guzki na strunach głosowych (tzw. guzki śpiewacze).

Dla niemowląt schorzenie może być bardzo niebezpieczne ze względu na wąską krtań i większą podatność na obrzęki i skurcze. Nawet niewielki obrzęk krtani u niemowlaka może spowodować duże problemy z oddychaniem.

Do najpowszechniejszych objawów dolegliwości u niemowląt zalicza się występujące głównie w nocy: duszność wdechową, trudności z nabraniem powietrza, szczekający, suchy kaszel, problemy z połykaniem, a czasami wysoka gorączka.

Zapalenie tchawicy – przyczyny, objawy, leczenie

Powodem ostrego stanu zapalnego tchawicy zwykle są wirusy m.in. grypy, paragrypy, RSV, adenowirusy lub rhionowirusy. Rzadziej zdarza się, że chorobę wywołują bakterie atypowe.

Bakteryjne zapalenie tchawicy przeważnie spowodowane jest konsekwencją zakażenia górnego odcinka układu oddechowego, a małe dzieci w szczególności narażone są na rozwój choroby. Patogeny w obu przypadkach przenoszą się drogą kropelkową. Jeśli chory mówi, kicha lub kaszle wydalając jednocześnie kropelki śliny, powoduje rozprzestrzenianie się wirusów bądź bakterii jakie go zainfekowały.

Przewlekłe zapalenie tchawicy rozwija się w organizmie na skutek długotrwałego narażenia na dym papierosowy, który działa podrażniająco na ściany śluzówki tchawicy. Oprócz tego zapalenie tchawicy może występować wraz z przewlekłym zapaleniem krtani lub zapaleniem oskrzeli.

Zapalenie tchawicy – objawy

Chorobie nieodzownie towarzyszy kaszel opisywany przez pacjentów jako suchy, szczekający lub dudniący, męczący i uporczywy. W późniejszym etapie choroby może być wilgotny. Innymi objawami są:

• świszczący oddech
• ból gardła
• uczucie drapania w gardle
• utrudnione oddychanie i duszności
• sinica
• bóle za mostkiem oraz w obrębie szyi
• stan podgorączkowy lub gorączka
• osłabienie i uczucie zmęczenia

W sytuacji, gdy choroba jest następstwem zakażenia górnych dróg oddechowych, mogą wystąpić objawy takie jak: kaszel, katar lub gorączka. Po upływie kilku dni pojawiają się objawy zapalenia tchawicy.

Zapalenie tchawicy– leczenie

W sytuacji gdy choroba spowodowana jest przez bakterie, w leczeniu stosowane są antybiotyki. Gdy lekarz stwierdza, że za rozwój zapalenia tchawicy odpowiedzialne są wirusy wówczas stosowane jest leczenie objawowe. Podaje się wtedy leki zbijające gorączkę, zmniejszające ból gardła oraz rozrzedzające wydzielinę i ułatwiające jej odrywanie się od płuc.

Skutecznym wsparciem w leczeniu jest stosowanie inhalacji z użyciem olejków eterycznych. Ułatwiają one oddychanie i nawilżają drogi oddechowe, a użycie w nich olejku eukaliptusowego, albo z drzewa herbacianego ułatwia rozrzedzanie wydzieliny.

W chorobie zaleca się również stosowanie nawilżaczy powietrza oraz przyjmowanie dużej ilości płynów oraz unikanie czynników podrażniających drogi oddechowe, takich jak np. dym tytoniowy.

Jeśli chory cierp na bardzo silne duszności, wówczas lekarz może zdecydować o podaniu glikokortykosteroidow lub adrenaliny. W sytuacji zagrożenia życia wykonuje się intubację. Oznacza to, że lekarz wprowadza przez usta lub nos do krtani rurkę umożliwiającą oddychanie.

Jeśli wykonanie tego zabiegu jest niemożliwe, a duszności się nasilają, wykonuje się tracheotomię. Jest to otwarcie tchawicy poprzez jej nacięcie oraz wprowadzenie do niej rurki zapewniającej dopływ powietrza do płuc.

Jak rozpoznać rodzaj kaszlu? Oto 3 z nich

Masz chrypkę i drapie Cię w gardle? To może być zapalenie krtani!

Masz chrypkę, chrząkasz, kaszlesz i boli Cię gardło? To mogą być objawy zapalenia krtani. Zapalenie ostre to częsta choroba dorosłych. Nieodpowiednio leczone lub nieleczone wcale może doprowadzić do rozwoju przewlekłego zapalenia krtani, a to choroba poważna, której leczenie trwa długo. Dowiedz się, jak rozpoznać zapalenie krtani i jak leczyć tę chorobę.

Zapalenie krtani to stan zapalny odcinka układu oddechowego znajdującego się między gardłem a tchawicą. Wyróżnia się ostre i przewlekłe zapalenie krtani. Choroba jest najczęściej powodowana przez zakażenie wirusowe. Zdarza się jednak, że przyczyną zapalenia krtani są bakterie, toksyny, a nawet nadwyrężenie tego delikatnego odcinka.

Krtań to narząd oddzielający przewód pokarmowy od górnych dróg oddechowych. Położona jest w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa, sięga od czwartego do szóstego jej kręgu. Krtań u człowieka służy do wydawania dźwięków. Decyduje o sile i wysokości dźwięku i to dzięki niej słychać to, co mówimy.

Krtań pełni również kilka innych ważnych funkcji. Prawidłowa drożność krtani pozwala na swobodne oddychanie, a podczas połykania krtań zabezpiecza przed przedostawaniem się płynów i pokarmów do dolnych dróg oddechowych. 

Ostre zapalenie krtani

To choroba zapalna błony śluzowej górnych dróg oddechowych, zwykle zakaźna. Ostre nieżytowe zapalenie krtani to najczęstsze i najbardziej typowe zapalenie krtani u osób dorosłych. Przyczyną ostrego zapalenia krtani jest najczęściej infekcja wirusowa, która może mieć powikłania bakteryjne, lub pierwotna infekcja bakteryjna. 

Na skutek infekcji wirusowej lub bakteryjnej, dochodzi do przekrwienia i obrzęku błony śluzowej krtani, a w wielu miejscach do jej złuszczania. Z powodu obrzęku nasila się produkcja gęstego śluzu, który gromadzi się na błonach śluzowych i drażni je.

Objawy ostrego zapalenia krtani:

• chrypka;
• drapanie w gardle;
• kaszel;
• gorączka;
• ból przy przełykaniu i mówieniu;
• bezgłos (afonia);
• dreszcze;
• złe samopoczucie;
• duszność (nie w każdym przypadku).

Ostre zapalenie krtani trwa zwykle kilka dni, choć objawy mogą utrzymywać się nawet dwa tygodnie.

Leczenie ostrego zapalenia krtani

Zakażenia wirusowe ustępują samoistnie. Natomiast zakażenia bakteryjne i bakteryjne powikłania po zakażeniu wirusem leczy się antybiotykiem. W leczeniu ostrego zapalenia krtani stosuje się również leki rozrzedzające wydzielinę, leki przeciwzapalne i inhalacje. 

W czasie leczenie ostrego zapalenia krtani należy oszczędzać głos. Lepiej mówić mało, niż mówić szeptem, bo to z kolei obciąża mięśnie krtani. Należy również nawadniać organizm, pijąc dużo letnich płynów, przy czym lepiej unikać napojów wysuszających, takich jak kawa czy czarna herbata. 

Odpowiednie nawodnienie ułatwia organizmowi walkę z patogenami i sprzyja regeneracji błon śluzowych.

ZOBACZ: Zapalenie krtani u dzieci

Przewlekłe zapalenie krtani

Rozwija się jako powikłanie ostrego zapalenia krtani lub po niedoleczonym ostrym zapaleniu. W przewlekłym zapaleniu krtani dochodzi do zmian w błonie śluzowej krtani, zazwyczaj do jej ścieńczenia i zaniku. To powoduje ciągłe uczucie suchości i łaskotania w gardle i krtani, zmusza do pochrząkiwania, osłabia głos.

Może być również powodowane przez nadużywanie głosu (dotyczy to głównie zawodowych wokalistów), nałogowe palenie papierosów czy pracę w zanieczyszczonym środowisku. Te czynniki mają drażniący wpływ na krtań i mogą prowadzić do jej obrzęku. Wtedy śluzówka krtani staje się przekrwiona i rozpulchniona.

Objawy przewlekłego zapalenia krtani:

• suchy kaszel utrzymujący się przez kilka miesięcy;
• uczucie suchości w gardle;
• chrypka;
• bezgłos;
• uczucie dyskomfortu w krtani z potrzebą odksztuszania;
• zaczerwienienie i pogrubienie strun głosowych (widoczne w badaniu);
• złe samopoczucie.

Powikłania zapalenia krtani

Nieleczone lub źle leczone zapalenie krtani może prowadzić do zaburzenia funkcji strun głosowych, a nawet do powstania zmian nowotworowych.

Leczenie przewlekłego zapalenia krtani

Leczenie przewlekłego zapalenia krtani polega głównie na eliminacji czynnika drażniącego, unikaniu zanieczyszczeń, rezygnacji z papierów i alkoholu. 

Ważny jest również odpoczynek głosowy, czyli oszczędzanie głosu. W leczeniu stosuje się inhalacje solankowe, środki mukolityczne, krótkie kuracje steroidowe. W przypadkach przerostowego zapalenia krtani, niereagującego na leczenie, wskazane może być leczenie chirurgiczne polegające na usunięciu zmian przerostowych z krtani.

Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.