Zespół cotarda – co to jest, przyczyny, objawy, leczenie

Anna Jastrzębska

Przemysław Ćwik

Anna Jastrzębska

Agata Oleszkiewicz

Natalia Gregorowicz

Agata Brandt

Lena Helman

Natalia Suchocka

Milena Bizoń

Lena Helman

Natalia Suchocka

Anna Jastrzębska

Natalia Suchocka

Lena Helman

Agata Oleszkiewicz

Agnieszka Jankowska

Magdalena Więch

Justyna Mazur

Marta Figas

Marta Figas

Milena Marchewka

Milena Marchewka

Milena Marchewka

Milena Marchewka

Zespół Cotarda: przyczyny, objawy i leczenie

Istnieje wiele różnych zaburzeń psychicznych, z których każde ma odmienne cechy, ale które są generalnie związane ze zmianami w myśleniu, takimi jak halucynacje, zachowanie, emocje i sposób, w jaki ludzie ci odnoszą się do innych. Istnieje wiele przyczyn, które mogą powodować zaburzenia psychiczne, główne z nich to geny, historia rodziny, stres, znęcanie się lub uraz głowy. Choroby psychiczne mogą obejmować dwubiegunowość, depresję, schizofrenię, demencję lub inną psychozę. Wśród tej szerokiej gamy zaburzeń wyróżnia się zespół Cotarda, bardzo złożone i mało znane zaburzenie. W tym artykule ONsalus porozmawiamy o tym dziwnym stanie zwanym zespołem Cortada : przyczynami, objawami i leczeniem .

Co to jest zespół Cotarda

Zespół Cotarda, zwany także „ urojeniem zaprzeczenia ” lub „nihilistyczny”, jest bardzo dziwnym zaburzeniem psychicznym, w którym osoba, która go cierpi, kwestionuje swoje istnienie i uważa, że ​​nie żyje .

Jest wysoce spokrewniony z ludźmi hipochondrycznymi, dlatego wierzą, że ich narządy, członkowie, a nawet sami nie żyją.

Pacjenci z tym rzadkim zespołem cierpią na szereg halucynacji lub złudzeń umysłowych, które nie mają żadnego znaczenia i zwykle są związane ze śmiercią.

Jakie są przyczyny zespołu Cotarda

Geneza lub szczególna przyczyna pojawienia się tego dziwnego zespołu jest obecnie nieznana . Jednak eksperci odkryli, że jest to związane z pewnymi zmianami w mózgu lub zaburzeniami psychicznymi związanymi z innymi chorobami.

Eksperci wykazali w niektórych badaniach, że osoby z zespołem Cotarda mają dysfunkcję w dwóch obszarach mózgu, w obszarze, który interweniuje w rozpoznawaniu twarzy i w obszarze mózgu związanym z emocjami, to z powodu tej dysfunkcji pacjenci przestają odczuwać emocje i więcej, gdy patrzy się w lustro, co spowoduje odłączenie się od rzeczywistości i poczucie bycia martwym.

Należy wziąć pod uwagę, że ponieważ jest to zaburzenie psychiczne, może być związane z innymi problemami, takimi jak ciężkie depresje lub inne zaburzenia psychiczne, takie jak schizofrenia, psychoza, ludzie hipochondryczni, między innymi, że jego pojawienie się powstaje w wyniku innych zaburzeń psychicznych.

Jego pojawienie się zaobserwowano również u osób ze zmianą intensywności swoich emocji, przynajmniej osoby bardzo negatywne mogą generować to zaburzenie.

Jakie są objawy zespołu Cotarda

Ludzie cierpiący na to delirium mają tendencję do zaprzeczania ich istnieniu, a zatem ciału, nawet myślą, że ich narządy nie działają i są w stanie gnicia, do tego stopnia, że ​​mogą halucynować zapachem gnicia. Oprócz tego wszystkiego istnieje wiele objawów, które pojawiają się u osób cierpiących na ten stan. Oto główne objawy zespołu Cotarda :

• Omamy lub urojenia.
• Czują, że pod skórą są robaki, ponieważ wierzą, że ich ciało jest w stanie zgnilizny.
• Osoba nie odczuwa potrzeby karmienia, ponieważ twierdzi, że nie żyje.
• Czasami wierzą też, że są nieśmiertelni.
• Osoba o złej higienie osobistej z tego samego powodu.
• Uwierz lub masz halucynacje, że zabrakło ci krwi.
• Lęk
• Depresja
• Brak możliwości interakcji z innymi.
• Nie rozpoznają smaków ani zapachów.
• Nie doświadczają emocji.

Jakie jest leczenie zespołu Cotarda

Podkreśla się, że jeśli wierzysz lub masz członka rodziny lub znajomego, który może cierpieć na zespół Cotarda, konieczne jest skontaktowanie go ze specjalistami odpowiedzialnymi za ten obszar, w tym celu wykorzystują swoją wiedzę neurologów i psychiatrów . Ci specjaliści określą odpowiednie leczenie tego stanu.

Leczenie stosowane w przypadku tego rodzaju osób na ogół nigdy nie jest proste, więc musisz spróbować uzyskać odpowiednią kombinację, leczenie często opiera się na lekach, w tym celu musisz podawać leki takie jak leki przeciwpsychotyczne lub przeciwdepresyjne, takie jak przypadek mirtrazapiny lub olanzapiny.

Jednak leczenie będzie zależeć od każdego przypadku, ponieważ nie ma konkretnego dla tego zespołu, więc czasami należy go połączyć z innymi, aby osiągnąć sukces. Z drugiej strony można to uznać za terapię elektrowstrząsową (ECT), która polega na zastosowaniu prądu elektrycznego w leczeniu problemów, takich jak depresja lub wszelkie choroby psychiczne.

Należy wziąć pod uwagę, że jest to stan, który nie jest łatwy do wyleczenia, więc musisz uzbroić się w cierpliwość i wziąć pod uwagę, że to tylko poprawi problem, ale go nie wyleczy całkowicie. Wynika to również z faktu, że ponieważ jest to rzadki stan, nie został w pełni zbadany.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, ponieważ nie mamy uprawnień do przepisywania zabiegów medycznych ani diagnozowania. Zapraszamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek stanu lub dyskomfortu.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do zespołu Cotarda: przyczyny, objawy i leczenie, zalecamy przejście do naszej kategorii Zaburzenia psychiczne.

Zespół Cotarda (syndrom chodzącego trupa): przyczyny, objawy i leczenie

2014-11-14 6:44 Monika Majewska

Zespół Cotarda, inaczej syndrom chodzącego trupa, to niezwykle rzadkie zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się obecnością specyficznych urojeń. Chory uważa się za osobę zmarłą – ‘chodzącego trupa’, którego ciało gnije i stopniowo się rozpada. Jakie są przyczyny i pozostałe objawy zespołu Cotarda? Na czym polega leczenia tego zaburzenia?

Zespół Cotarda, inaczej syndrom chodzącego trupa lub urojenie śmierci, to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się obecnością urojeń nihilistycznych – chory jest przekonany o tym, że nie żyje i nie może już umrzeć naturalną śmiercią, oraz urojeń negacyjnych (wyrzeczenia się siebie) – chory całkowicie neguje swoją fizyczność, uważa się za osobę nieistniejącą.

Nazwa „zespół Cotarda” pochodzi od nazwiska francuskiego neurologa żyjącego w XIX wieku – Julesa Cotarda, który jako pierwszy opisał to zaburzenie.

Zespół Cotarda – przyczyny

Przekonanie o własnej śmierci najczęściej pojawia się w przebiegu schizofrenii lub ciężkiej depresji (psychotycznej). W tym ostatnim przypadku często odnotowuje się próby samobójcze. Nie wszystkie z nich są udane. Jednak chory może być przekonany, że próba odebrania sobie życia się powiodła i jest martwy.

Urojenie śmierci może wystąpić także u chorych z wadami strukturalnymi lub uszkodzeniami mózgu, zwłaszcza dróg neuronalnych, które łączą ośrodek rozpoznawania twarzy z układem limbicznym, odpowiedzialnym za kojarzenie rozpoznawanych obiektów ze stanami emocjonalnymi. Inni badacze twierdzą, że choroba może być wynikiem atrofii jąder podstawnych (pełnią one funkcje związane m.in. z procesami poznawczymi, emocjami), zmian w płatach ciemieniowych albo uszkodzeń mózgu o charakterze rozlanym.

Inni przekonują, że zespół Cotarda może być wynikiem zatrucia albo zaburzeń metabolicznych.

Zespół Cotarda – objawy

W zespole Cotarda dominuje przekonanie o własnej śmierci, że jest się ‘chodzącym trupem’. Chory nie ma poczucia własnej tożsamości, zaprzecza własnemu istnieniu. Może także wierzyć, że nic nie istnieje – on sam, świat i ludzie wokoło. Ponadto chory:

• ma zmniejszoną percepcję własnego ciała (nie czuje np. bicia własnego serca);
• twierdzi, że jego ciało ulega pośmiertnemu procesowi rozpadu – gnije i dodatkowo żerują na nim robaki, które powoli zjadają ciało na zewnątrz i od wewnątrz. W związku z tym ma poczucie zaniku narządów, a w końcu ich braku. Wprawdzie nie wie, jak to możliwe, że może mówić i poruszać się bez mózgu, serca i innych narządów, ale jest absolutnie przekonany, że ich nie posiada;
• jest pobudzony psychoruchowo – porusza się bardzo specyficznie, co może przypominać ruchy ‘żywych trupów’ z filmów;
• może poczuć swoistą więź ze zmarłymi i często chodzić po cmentarzach, które wydają mu się najwłaściwszym dla niego miejscem;
• ma obniżony próg bólu, który zwiększa ryzyko zachowań autoagresywnych. Chory może się okaleczać, by przekonać otoczenie, że nie żyje (skoro jest martwy, to jego rany nie będą krwawić). Może nawet podejmować próby samobójcze w celu udowodnienia słuszności swoich twierdzeń (skoro nie żyje, to nie może umrzeć ponownie). Samobójstwo jest także sposobem na pozbycie się martwego ciała, na które chory jest rzekomo skazany;
• nie myje się, nie je i nie pije (jedzenie i picie nie ma sensu, skoro się nie żyje). Głód i wycieńczenie to druga po samobójstwach przyczyna prawdziwej śmierci chorego.

Objawom tym towarzyszą silny lęk i poczucie winy. Chory szuka wytłumaczenia, dlaczego dalej jest na ziemi, skoro już nie żyje. W końcu dochodzi do wniosku, że śmierć jest karą za jego grzechy i nieposłuszeństwo. Jest zbłąkaną duszą, skazaną na wieczne przebywanie w martwym ciele.

Zespół Cotarda może współwystępować z zespołem Capgrasa (chory jest przekonany, że znane mu osoby zostały podmienione przez sobowtóry). Przyjmuje się, że zarówno zespół Cotarda, jak i zespół Capgrasa powstaje na skutek uszkodzenia dróg neuronalnych, które łączą ośrodek rozpoznawania twarzy z układem limbicznym, odpowiedzialnym za kojarzenie rozpoznawanych obiektów ze stanami emocjonalnymi.

Zespół Cotarda – leczenie

Chory powinien być pod stałą opieką psychiatry (ze względu na ryzyko okaleczania się i podejmowania prób samobójczych). W leczeniu stosuje się tabletki przeciwpsychotyczne oraz terapię elektrowstrząsami. Szanse na wyleczenie chorego zależą do stopnia zaawansowania zaburzenia.

Czy artykuł był przydatny?

Zespół Cotarda – charakterystyka, przyczyny, objawy

Zespół Cotarda bywa inaczej określany jako syndrom chodzącego trupa. To niezwykle rzadko diagnozowane zaburzenie psychiczne, występuje najczęściej u pacjentów psychotycznych albo w ciężkiej depresji.

Charakteryzuje się obecnością absurdalnych urojeń – pacjent twierdzi, że nie istnieje albo że jego ciało się rozpada. Ponadto pojawiają się poczucie winy, silny lęk i urojenia kary.

Jak dokładnie objawia się zespół Cotarda i jakim zaburzeniom psychicznym towarzyszy?

1. Zespół Cotarda – charakterystyka

Zespół Cotarda to bardzo rzadko rozpoznawane przez psychiatrów zaburzenie psychiczne, które może pojawić się w przebiegu ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi lub w przypadku zaburzeń schizofrenicznych.

Pojęcie „zespół Cotarda” pochodzi od nazwiska francuskiego neurologa żyjącego w XIX wieku – Julesa Cotarda, który jako pierwszy opisał to zaburzenie i nazwał je „le délire de négation”.

Lekarz w swojej publikacji dokładnie przedstawił przypadek Panny X, która twierdziła, że nie istnieje, nie ma niektórych części ciała i nie umrze śmiercią naturalną.

Uważała też, że nie ma boga ani szatana, a jej dusza jest skazana na wieczną tułaczkę ze względu na potępienie.

U niektórych pacjentów zespół Cotarda nie manifestuje się tylko w stwierdzeniu „Jestem martwy” albo „Nie żyję”. Chorzy często całkowicie negują swoją fizyczność – obstają przy twierdzeniu, że nie mają ciała, dlatego nie muszą nic jeść ani pić. Z tego względu zespół Cotarda może być pierwotny dla innych zaburzeń psychicznych, jak anoreksja czy bulimia.

2. Zespół Cotarda – przyczyny

Nie ma zgodności co do przyczyn tej choroby. Uznaje się, że urojenia nihilistyczne powstają wskutek strukturalnych wad mózgu. Niektórzy specjaliści twierdzą, że zespół Cotarda to wynik uszkodzeń prawej półkuli, która odpowiada za obraz siebie.

Wady tej części mózgu mogą skutkować brakiem odczuwania bodźców, stąd przekonanie, że się nie istnieje. Inni uważają, że zespół Cotarda jest konsekwencją zatrucia albo zaburzeń metabolicznych.

Istnieje grupa psychiatrów, która odwołuje się do biologicznych uwarunkowań, twierdząc, że zaburzenie wynika z atrofii jąder podstawnych, zmian w płatach ciemieniowych albo z uszkodzeń mózgu o charakterze rozlanym.

3. Zespół Cotarda – objawy

Zespół Cotarda to krańcowa postać urojeń negacyjnych, czyli wyrzeczenia się siebie. Jakie symptomy chorobowe towarzyszą temu zaburzeniu? Typowe objawy to:

• zaprzeczanie własnemu istnieniu,
• przekonanie o własnej śmierci,
• poczucie braku lub zaniku ważnych narządów wewnętrznych, np. serca, płuc, mózgu,
• przekonanie o gniciu organów i rozpadzie organizmu,
• silny lęk,
• poczucie winy,
• obniżenie progu bólowego,
• pobudzenie psychoruchowe,
• autoagresja i tendencje samobójcze.

Ponadto chorzy mogą wierzyć, że nic nie istnieje – ani oni sami, ani świat, ani ludzie wokoło. Czasami chorobie towarzyszą poczucie nieśmiertelności albo urojenia dotyczące absurdalnych rozmiarów własnego ciała.

Ze względu na obniżenie czucia bólu i przekonania o własnym nieistnieniu, w zespole Cotarda często notuje się przypadki samookaleczeń. Pacjenci celowo uszkadzają tkanki i ranią się. Chcą udowodnić innym, że naprawdę nie żyją i nie będą krwawić.

Nihilistyczne urojenia mogą objawiać się także poczuciem nierealności ciała, transformacją narządów albo dziwnymi omamami skórnymi (np. poczuciem przepływu przez ciało prądów elektrycznych).

Co istotne dla zespołu Cotarda, urojenia, halucynacje i wszystkie inne irracjonalne sądy pacjenta są przesycone poczuciem winy – chory jest przekonany, że umarł albo że jego narządy gniją, bo jest to kara za jego grzechy i nieposłuszeństwo.

Często zaburzenie współwystępuje z zespołem Capgrasa – urojeniem, że bliskie osoby zostały podmienione na sobowtóry albo spreparowano ich idealne kopie.

Zespół Cotarda – objawy i leczenie „zespołu chodzącego trupa”

Zespół Cotarda, potocznie zwany „syndromem chodzącego trupa”, jest niezwykle rzadkim zaburzeniem psychicznym, które może towarzyszyć ciężkiej depresji, schizofrenii czy innym chorobom psychotycznym. Istotą tego schorzenia są urojenia nihilistyczne — chory przekonany jest, że nie żyje i że jego ciało ulega rozkładowi, a także urojenia negacyjne — pacjent wyrzeka się swojego istnienia. 

Nazwa schorzenia pochodzi od nazwiska francuskiego neurologa — Jules’a Cotarda, który jako pierwszy opisał to zaburzenie w XIX wieku. W swojej publikacji przedstawił przypadek pacjentki – 43–letniej kobiety, która twierdziła, że nie ma „ani mózgu, ani nerwów, ani klatki piersiowej, ani wnętrzności, tylko skórę i kości”.

Przyczyny zespołu Cotarda

Etiologia zaburzenia nie jest do końca poznana. Przypuszcza się, że może być ono skutkiem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego przez choroby naczyniowe (udar mózgu, krwiak), stwardnienie rozsiane czy guz.

Naukowcy wskazują na możliwość występowania zespołu Cotarda jako wynik zaniku jąder podstawnych w mózgu, które pełnią funkcje związane z procesami poznawczymi (pamięć, myślenie), zmian w płatach ciemieniowych, zatrucia metabolicznego, bądź zaburzeń metabolicznych.

Uważa się także, że może on występować wtórnie do innych schorzeń psychicznych, takich jak depresja z objawami psychotycznymi, schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, choroba Parkinsona, ciężkie upośledzenie umysłowe czy AIDS.

Zespół Cotarda może towarzyszyć także zespołowi Capgrasa (chory jest przekonany, że bliskie mu osoby zostały zamienione na identycznie wyglądające, lecz obce osoby).

Zespół ten może również wystąpić jako efekt uboczny terapii acyklowirem, amantadyną lub kortykosteroidami. Obniżony poziom sodu w surowicy krwi wynikający z odwodnienia także może przyczynić się do wystąpienia zespołu Cotarda. 

Objawy ‘syndromu chodzącego trupa’

Do charakterystycznych objawów zespołu Cotarda należą urojenia nihilistyczne i halucynacje. Pacjent nie ma poczucia własnej tożsamości, jest przeświadczony o rozpadzie swojego ciała i zaniku narządów wewnętrznych.

W przebiegu tego schorzenia często dochodzi do prób samobójczych lub samookaleczenia — chory wierzy, że nie będzie to miało konsekwencji, skoro jest już martwy.

 Innym charakterystycznym objawem jest obniżony próg bólowy, co sprzyja zachowaniom autoagresywnym. W zespole Cotarda chory zastanawia się, co jest przyczyną tego, że zmarł, lecz nadal znajduje się wśród żywych.

Może dojść do wniosku, że jest to kara za popełnione za życia grzechy.

Leczenie zespołu Cotarda

Aby prawidłowo leczyć zespół Cotarda, konieczne jest jego prawidłowe rozpoznanie. W przypadku tego schorzenia często bywa to trudne ze względu na podobieństwo objawów występujących w ciężkiej depresji czy schizofrenii. Ponadto brak na tę chwilę ściśle sprecyzowanych kryteriów diagnostycznych. Szybkie rozpoznanie jest bardzo ważne ze względu na ryzyko zachowań autoagresywnych. 

Leczenie zespołu Cotarda obejmuje farmakoterapię. Jej podstawą są leki przeciwpsychotyczne, a także przeciwdepresyjne i stabilizujące nastrój. Istotna jest systematyczność w ich stosowaniu. Chory powinien również pozostawać pod stałą opieką psychiatry.

W ciężkich przypadkach, przy nasilonych urojeniach i depresji psychotycznej z tendencjami samobójczymi, stosuje się elektrowstrząsy, które mogą okazać się skuteczne.

Jeśli za zespół Cotarda odpowiada inne schorzenie, należy zastosować leczenie przyczynowe choroby podstawowej. 

Zespół Cotarda | Neuropsychologia.org – portal wiedzy neuropsychologicznej

Zespół Cotarda nie stanowi osobnej jednostki klinicznej, ale raczej zespół urojeń nihilistycznych, dotyczących ciała, który ujawnia się w przebiegu wielu zaburzeń i chorób. 

Opis przypadku:

U 45-letniej kobiety po pogrzebie ojca zaczęły występować epizody hipomaniakalne, które trwały około 5 miesięcy.

Po tym okresie pacjentka zaczęła się skarżyć na dolegliwości somatyczne, szukać leczenia z powodu trawiącej jej ciężkiej choroby i odczuwać objawy depresyjne – na tyle, że nie mogła dalej pracować.

Zaczęły u niej występować urojenia prześladowcze i myśli samobójcze. Została przyjęta do szpitala, ale to był dopiero początek. 

Czym jest zespół Cotarda?

Opisany po raz pierwszy w 1880 roku przez francuskiego neurologa o tym nazwisku miał być rodzajem psychotycznej depresji i obejmował melancholię, lęk, niewrażliwość na ból, urojenia dotyczące ciała oraz poczucie nieśmiertelności. Następnie te kryteria zaczęły podlegać rozmaitym modyfikacjom.

W ostatnich latach na podstawie dostępnych opisów przypadków wyróżniono trzy rodzaje zespołu Cotarda [ZC]: 1) rodzaj psychotycznej depresji, w której dominują objawy lęku i obniżenia nastroju, urojenia winy oraz halucynacje słuchowe; 2) zespół Cotarda typu I związany z urojeniami hipochondrycznymi i nihilistycznymi, ale bez objawów depresji; i 3) zespół Cotarda typu II, w którym występują: lęk, depresja, halucynacje, urojenia nieśmiertelności i urojenia nihilistyczne oraz skłonności samobójcze.

Zespół Cotarda występuje najczęściej w przypadku zaburzeń afektywnych: depresji i choroby dwubiegunowej.

Ale ponadto znane są przypadki, gdy ZC występował między innymi w przebiegu psychoz schizofrenicznych, otępień, padaczki, guzów mózgu, migren, stwardnienia rozsianego czy urazów mózgu.

Najczęściej też występuje u osób w średnim wieku i starszych, ale znane są przypadki wystąpienia ZC u osób młodszych niż 25 lat, najczęściej w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.

Głównymi objawami, poza depresyjnym nastrojem, są urojenia nihilistyczne dotyczące ciała jak i całego istnienia danej osoby. Do takich urojeń zalicza się na przykład przekonanie, że nie posiada się organów wewnętrznych, gnije się od środka, jest się pustą skorupą, jest się martwym (i np. w związku z tym nie trzeba jeść), nie istnieje się itd.

Przypadek – ciąg dalszy

Z czasem u opisywanej pacjentki zaczęły się rozwijać zaburzenia postrzegania zmysłowego – opowiadała, że nie czuje zapachów i smaków, nie widzi deszczu, nie słyszy tykania zegarów. Odmawiała jedzenia i leczenia. Z czasem jej skargi somatyczne przeszły w urojenia.

Kobieta deklarowała, że jedzenie nie przeszłoby jej przez gardło, że jej wnętrzności nie mogłyby go strawić, a organizm stracił zdolność do produkowania ekskrementów. W najpoważniejszym okresie choroby pacjentka spytana o myśli samobójcze zdziwiona odpowiedziała: „Dlaczego miałabym się zabić? Teraz mam ciało, które nie umiera”.

Leczenie farmakologiczne przyniosło ograniczone skutki: niektóre urojeniowe przekonania, negatywizm i zaburzenia postrzegania zmysłowego utrzymywały się nadal.

Jakie są mózgowe podstawy zespołu Cotarda?

Zła wiadomość: tak naprawdę nie są znane. Dotychczasowe badania są niejednoznaczne i dają się podsumować w stwierdzeniu, że najprawdopodobniej ważną, znaczącą rolę w powstawaniu ZC odgrywają czołowo-skroniowo-ciemieniowe obwody neurolnalne. Jednocześnie znane jest wiele przypadków, w których nie wykryto żadnych anomalii w budowie i funkcjonowaniu mózgu osób z zespołem Cotarda. 

Terapia/Leczenie

Najczęściej rokowania dotyczące zespołu Cotarda są dość dobre. Znane są nawet przypadki nagłej i spontanicznej remisji objawów. Najczęściej stosowanym sposobem leczenia jest po prostu farmakoterapia odpowiadająca obecnym objawom, obejmuje zastosowanie antydepresantów i leków przeciwpsychotycznych. Ponadto skuteczne okazuje się stosowanie elektrowstrząsów. 

Zakończenie:

Po pewnym czasie pacjentka została przyjęta do szpitala ponownie na leczenie elektrowstrząsami. Po trzecim zabiegu powiedziała „czuję depresyjny nastrój!”.

Po szóstym depresyjny nastrój zelżał, pacjentka mogła już czuć zapachy i smaki, widzenie i słyszenie powróciło do normy. Po dziewiątym zabiegu wszystkie objawy ustąpiły.

Po dwunastym zabiegu odstawiono część leków i pacjentka funkcjonowała dobrze przez kolejne lata z włączonym stabilizatorem nastroju.

Joachim Kowalski

W niniejszym artykule korzystałem z:

• Berrios, G. E., & Luque, R. (1995). Cotard's syndrome: analysis of 100 cases. Acta Psychiatrica Scandinavica, 91(3), 185-188.
• Debruyne, H., Portzky, M., Van den Eynde, F., & Audenaert, K. (2009). Cotard’s syndrome: a review. Current psychiatry reports, 11(3), 197-202.
• Yarnada, K., Katsuragi, S., & Fujii, I. (1999). A case study of Cotard's syndrome: stages and diagnosis. Acta Psychiatrica Scandinavica, 100(5), 396-398.

Zespół Cotarda – Cotard delusion

Zespół Cotarda to rzadka choroba psychiczna , w której poszkodowany posiada urojenia przekonaniu, że już umarł, nie istnieją, są psucie lub straciło krwi lub narządów wewnętrznych .

Analiza statystyczna sto kohorcie pacjentów wskazuje odmowa samodzielnego życia jest obecny objawów w 45% przypadków z zespołem Cotard w; Paradoksalnie, 55% pacjentów obecne urojenia nieśmiertelności .

W 1880 r neurologist Jules Cotard opisane warunki jak Le délire des negacji ( „delirium negacji”) posiada psychiatryczne zespół zróżnicowanego nasilenia.

Łagodny przypadek charakteryzuje się rozpaczy i wstrętu do siebie, podczas gdy ciężki przypadek charakteryzuje się intensywnymi urojenia negacji i przewlekłej depresji psychiatrycznym. Przypadek Mademoiselle X opisuje kobietę, która zaprzeczyła istnieniu części jej ciała i jej potrzeby jedzenia.

Powiedziała, że został skazany na wieczne potępienie , a zatem nie może umrzeć śmiercią naturalną. W trakcie cierpienie „delirium negacji”, Mademoiselle X zmarł z głodu .

Zespół Cotarda nie wspomniano ani w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) lub dziesiątej edycji Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ( ICD-10 ) w Światowej Organizacji Zdrowia .

objawy i symptomy

Złudzenie negacji jest głównym objawem w zespole Cotard użytkownika. Pacjent cierpi z tej choroby psychicznej zwykle zaprzecza własne istnienie, istnienie pewnej części ciała, czyli istnienie części ich ciała.

Zespół Cotard w istnieje w trzech etapach: (i) etap kiełkowania, objawy depresji psychotycznej i hipochondria pojawiają; (ii) etap kwitnienie-pełny rozwój zespołu i urojenia negacji; oraz (iii) etapie, kontynuuje chroniczne, ciężkie urojenia wraz z przewlekłą depresję psychiatrycznym.

Zespół Cotard wycofuje strapionych osoby z innych ludzi z powodu ich zaniedbania higieny osobistej i zdrowia fizycznego. Złudzenie negacji siebie zabezpiecza pacjenta przed sensu rzeczywistości zewnętrznej, która następnie wytwarza zniekształcony obraz świata zewnętrznego.

Takie złudzenie negacji jest zwykle znaleźć w psychotycznego pacjenta, który również prezentuje ze schizofrenią . Chociaż rozpoznanie zespołu Cotard nie wymaga pacjenta Miał halucynacje, silne urojenia negacji są porównywalne do tych, które występują u pacjentów ze schizofrenią.

zniekształcona rzeczywistość

W artykule Betwixt Życie i śmierć: Badania przypadku Zespół Cotarda (1996) opisuje współczesny przypadek Zespół Cotarda, do którego doszło w Szkota, którego mózg został uszkodzony w wypadku motocyklowym:

Objawy [pacjenta] wystąpił w kontekście bardziej ogólnych uczucia nierealności i [z] jest martwy. W styczniu 1990 roku, po wypisie ze szpitala w Edynburgu, jego matka zabrała go do Republiki Południowej Afryki.

Był przekonany, że został zabrany do piekła (co zostało potwierdzone przez ciepło) i że umarł z posocznicą (co było ryzyko wcześnie w jego odzyskania), a może z AIDS (czytał historię w Szkot o kogoś z AIDS, który zmarł od posocznicy), albo z powodu przedawkowania w żółtej febry iniekcji.

Myślał, że „pożyczył duch [jego] matki, aby pokazać [mu] wokół piekła”, a ona spała w Szkocji.

W artykule Nawracające Postictal Depresja z Zespół Cotarda (2005) opisuje przypadek czternaście-letniego padaczkowego chłopca, który doświadczony zespół Cotard po drgawek. Jego historia zdrowia psychicznego było chłopca wyrażając tematy śmierci , przewlekłego smutku, zmniejszoną aktywność fizyczną jest czas odtwarzania, wycofanie społeczne i zaburzenia funkcji biologicznych.

Dwa razy w roku, chłopiec doznał epizody, które trwały od trzech tygodni do trzech miesięcy. W trakcie każdego odcinka, powiedział, że wszyscy i wszystko było martwe (w tym drzew), określił się jako martwe ciało, i ostrzegł, że świat zostanie zniszczony w ciągu kilku godzin.

Całym odcinku, chłopiec nie wykazały reakcji na bodźce przyjemne i nie miał żadnego interesu w działalności społecznej.

patofizjologia

Neuronowych wystrzelenie w powierzchni czołowej wrzecionowatym w zębatego wrzecionowate (pomarańczowy), to może być przyczyną złudzenia Cotard. W mózgu, zmiany organiczne w płata ciemieniowego może spowodować Cotard iluzję.

Instrumentu bazowego neurofizjologii i psychopatologii zespołu Cotard może być związane z problemami urojenia błędnej identyfikacji. Neurologicznie, złudzenie Cotard (negacja Jaźni) jest uważany za związany z urojenia Capgrasa (ludzie zastąpiony przez oszustów); każdy rodzaj złudzenia uważa się wynikać z wystrzelenie nerwowej w okolicy twarzy wrzecionowatym mózgu (która rozpoznaje twarze) oraz w ciała migdałowatego (który kojarzy emocje uznanej twarz).

Odłączenie nerwowej tworzy u pacjenta poczucie, że są one obserwując twarz nie jest twarz osoby, do której należy; W związku z tym, że powierzchnia nie posiada znajomości (rozpoznawanie) normalnie z nim związane. Powoduje DEREALIZACJA lub odłączenie od otoczenia.

Jeśli obserwowana twarz jest, że osoby znane pacjentowi, odczuwają tę twarz jako twarz oszusta (złudzenie Capgrasa).

Jeśli pacjent widzi swoją własną twarz, mogą nie dostrzec związku między twarzy i ich poczucie własnej Jaźni -co skutkuje pacjenta wierząc, że nie istnieje (złudzenie Cotard).

Zespół Cotard jest zazwyczaj spotykane u osób cierpiących z psychozy (np schizofrenii ), choroby neurologiczne , choroby psychicznej , depresji klinicznej , DEREALIZACJA , guza mózgu oraz z migrenowy ból głowy.

Z literatury wynika, że medyczne wystąpienie złudzenia Cotard jest związana ze zmianami w okładzinowych płata .

Jako takie, pacjent Cotard-złudzenie prezentuje większą częstość atrofia mózgu, zwłaszcza w środkowej płata czołowego -than Czy ludzie w grupach kontrolnych.

Cotard złudzenie również jest wynikiem niekorzystnych reakcji fizjologicznych pacjenta na lek (np acyklowir ) i jego proleku prekursora (np walacyklowiru ). Występowanie Cotard objawów złudzenia było związane z wysokim stężeniu surowicy 9-Carboxymethoxymethylguanine (CMMG), głównego metabolitu o acyklowiru leku.

W związku z tym pacjent słabymi nerek (upośledzona czynność nerek ) nadal ryzykując wystąpienie objawów urojeniowe mimo redukcji dawki acyklowiru.

Hemodializa rozwiązany urojenia pacjenta (z negując self) w ciągu kilku godzin od zabiegu, co sugeruje, że występowanie objawów Cotard-złudzenie nie zawsze może być przyczyną hospitalizacji psychiatrycznej pacjenta.

Kryteria diagnostyczne

• Według DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition), Zespół Cotarda spada w kategorii urojenia somatyczne , takie, które wiążą funkcje organizmu lub doznania.
• Brak dalsze kryteria diagnostyczne dla zespołu Cotard w DSM-5, a identyfikacja zespołu opiera się głównie na interpretacji klinicznej.
• Zespół Cotarda nie powinny być mylone z zaburzenia urojeniowe , określonych przez DSM-5, który wiąże się z innym spektrum objawów, które są lżejsze i są mniej szkodliwy wpływ na funkcjonowanie.

Leczenie

W artykule Zespół Cotard za: A Review (2010) donosi udanych farmakologiczne leczenie (mono-leczniczy i multi-terapeutyczne) korzystania przeciwdepresyjne , antypsychotyczne i stabilizującego nastrój narkotyków; Podobnie, przy wciśniętym pacjenta leczenie elektrowstrząsami (ECT) jest skuteczniejsze niż leczenie farmakologiczne . Zespół Cotard wynikające z niepożądanej reakcji na lek walacyklowir przypisuje się podwyższone stężenie jednego metabolitów walacyklowir jest 9-carboxymethoxymethylguanine (CMMG). Udane gwarantuje leczenie zaprzestanie leku, walacyklowir. Hemodializa wiązało się z terminowego rozliczania CMMG i ustąpienia objawów.

Studium przypadku

• Jeden pacjent, dalej WI względów prywatności, zdiagnozowano Zespół Cotarda po doświadczeniu znaczący urazowego uszkodzenia mózgu. Uszkodzenie półkuli mózgu, płacie czołowym i układu komorowego było oczywiste dla lekarzy WI po zbadaniu rezonansu magnetycznego (MRI) i tomografii komputerowej (TK). W styczniu 1990 roku, WI został zwolniony do opieki ambulatoryjnej. Chociaż jego rodzina przygotowywała dla niego, aby wyjechać za granicę, nadal doświadczają znacznych uporczywe zaburzenia wzroku, które spowodowały skierowanie na okulistycznej oceny. Formalne testy wizualne następnie doprowadziły do odkrycia dalszych uszkodzeń. Przez kilka miesięcy po początkowym urazie, WI nadal trudności z rozpoznawaniem znajome twarze, miejsca i przedmioty. Był także przekonany, że nie żyje i doświadczyli uczucia DEREALIZACJA . Później w 1990 roku, po wypisaniu ze szpitala, WI był przekonany, że został zabrany do piekła po śmierci którejkolwiek AIDS lub posocznicy. Kiedy WI wreszcie odszukał badania neurologicznego w maju 1990 roku, nie był już w pełni przekonany, że on nie żyje, choć nadal podejrzewa go. Dalsze badania wykazały, że WI był w stanie odróżnić martwych i żywych osobników z wyjątkiem siebie. Kiedy WI był leczony z powodu depresji, jego złudzenia własnej śmierci zmniejszyła się w ciągu miesiąca.
• W listopadzie 2016 r Daily Mirror gazeta prowadzone raport Warren McKinlay w Braintree w hrabstwie Essex, który opracował złudzenie Cotard w następstwie poważnego wypadku motocyklowego.

Zobacz też

Referencje

Młode, A. Robertson, I., Hellawell D. De Pauw, K. & Pentland, B. (1992). Zespół Cotarda po urazie mózgu. Psychologiczny Medicine, 22 (3), 799-804. doi: 10,1017 / S003329170003823X

Linki zewnętrzne