Zapalenie pęcherza moczowego postrzegane jest jako schorzenie głównie kobiece, ponieważ to panie głównie na nie chorują. Jest najczęstszą infekcją dróg moczowych. U niektórych kobiet występuje wielokrotnie w ciągu życia.
Spis treści:
Zapalenie pęcherza objawy
Do najbardziej charakterystycznych objawów należą przede wszystkim: ból, pieczenie lub kłucie podczas oddawania moczu, częste oddawanie moczu bardzo małymi porcjami, parcie na mocz, dyskomfort w dolnej części brzucha, a także towarzyszące uczucie pełnego pęcherza.
Obserwuje się także zmiany w wyglądzie moczu, może być on ciemny lub mętny, o zmienionym zapachu.
Zapalenie pęcherza może dawać również objawy ogólne, głównie stany podgorączkowe oraz gorączka, a także ogólne złe samopoczucie. U niektórych osób występują bóle pleców, zlokalizowane głównie w okolicy lędźwiowej.
Zapalenie pęcherza przyczyny
- Do zakażenia układu moczowego dochodzi w wyniku wniknięcia, najczęściej przez cewkę moczową, i namnażania się drobnoustrojów (najczęściej bakterii) w drogach moczowych.
- Przyczyną zakażenia układu moczowego w prawie w 90% jest bakteria Escherichia coli, występująca w jelicie grubym.
- U kobiet, z powodu małej odległości ujścia cewki moczowej od przedsionka pochwy i odbytu, bakterie łatwiej przedostają się do pęcherza moczowego.
Rzadziej przyczyną zapalenia pęcherza moczowego jest np. reakcja na niektóre leki, radioterapię lub potencjalne czynniki drażniące, takie jak spray do higieny intymnej.
Zapalenie pęcherza moczowego może również występować jako powikłanie innej choroby.
Zapalenie pęcherza ile trwa
To, ile trwa choroba zależy w dużym stopniu od nasilenia objawów i stanu pacjenta, a także zastosowanego leczenia. Zapalenie pęcherza może przybierać formę przewlekłą oraz ostrą, a objawy mogą utrzymywać się nawet przez kilka tygodni.
Zapalenie pęcherza w ciąży
W ciąży ryzyko wystąpienia zapalenia pęcherza zwiększa się. Dzieje się tak dlatego, że rozwijający się w macicy płód uciska na moczowody, przez co odpływ moczu z nerek staje się utrudniony.
Ponadto duże znaczenie mają również zachodzące w organizmie kobiety zmiany hormonalne. Czynniki te sprawiają, że obniża się napięcie mięśni pęcherza moczowego oraz moczowodu.
Obserwowane są także zmiany w pH moczu.
Zapalenie pęcherza u dzieci
Zapalenie pęcherza jest chorobą, która może dotyczyć również dzieci. U dzieci objawy choroby mogą różnić się nieco od tych, które występują u dorosłych.
Wśród niepokojących objawów znajduje się zwiększenie częstotliwości oddawania moczu, ból i pieczenie podczas oddawania moczu, uczucie parcia na mocz. Zdarza się, że dzieci popuszczają mocz w ciągu dnia.
Chorobie towarzyszyć mogą także objawy ogólne, jak osłabienie, drażliwość, obniżony apetyt czy wymioty.
Leczenie zapalenia pęcherza
Leczenie farmakologiczne polega na podawaniu leków przeciwbakteryjnych, a okres leczenia zależy od tego, jaki preparat zostanie podany.
W przypadku wystąpienia pierwszych niepokojących objawów można spróbować leczenia domowymi sposobami, które polegają na przyjmowaniu środków dostępnych bez recepty (z wyjątkiem dzieci i kobiet w ciąży, tu wymagane jest leczenie pod kontrolą lekarza). Ważne jest, aby przyjmować dużą ilość płynów lub stosować ciepłe kompresy na dolną część brzucha.
Zapalenie pęcherza jaki lekarz
Zapalenie pęcherza o niepowikłanym przebiegu leczyć może lekarz rodzinny. Jeśli jednak u pacjenta choroba nawraca lub występują niepokojące objawy mogące świadczyć o powikłaniach, wówczas należy skorzystać z porady specjalisty – urologa.
Czytaj także:
‘Zakażenie układu moczowego u dzieci’
http://psjd.icm.edu.pl/psjd/element/bwmeta1.element.psjd-c9ccccaa-b899-4ffc-9bf7-66907192c78b
‘Urine markers of interstitial cystitis’
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0090429501011281
Objawy i leczenie zapalenia pęcherza w ciąży
Zapalenie pęcherza w ciąży jest jedną z najczęściej występujących dolegliwości, które dotykają przyszłe mamy. W większości przypadków jest spowodowane przez zakażenie bakteriami, dlatego nie wolno go bagatelizować, ponieważ powikłania są groźne dla rozwijającego się dziecka.
- Zapalenie pęcherza w ciąży – objawy
- Zapalenie pęcherza w ciąży – przyczyny
- Co na zapalenie pęcherza w ciąży – leczenie
- Zapalenie pęcherza w ciąży – domowe sposoby
- Zapalenie pęcherza w ciąży – powikłania
W czasie ciąży kobieta jest szczególnie podatna na zakażenia dróg moczowo-rodnych. Dzieję się tak za sprawą działania hormonów na cewkę moczową. Zapalenie pęcherza moczowego w ciąży wymaga bezwzględnego leczenia pod opieką lekarza. Aby złagodzić nieprzyjemne dolegliwości, warto skorzystać również ze skutecznych domowych sposobów.
Zapalenie pęcherza w ciąży – objawy
Objawy zapalenia pęcherza w ciąży potrafią być bardzo dokuczliwe lub może nie być ich wcale, a infekcja jest przypadkowo wykrywana podczas rutynowego badania ogólnego moczu, które każda ciężarna powinna wykonywać raz w miesiącu. Symptomy, które świadczą o tym, że doszło do zakażenia dróg moczowych (objawy dyzuryczne) to najczęściej:
- ból podbrzusza;
- częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach;
- pieczenie i kłujący ból w cewce moczowej;
- ciągłe, bolesne parcie na mocz;
- problemy z nietrzymaniem moczu;
- stan podgorączkowy lub gorączka;
- krew lub ropna wydzielina w moczu (słomkowe, różowe lub czerwone zabarwienie).
W przypadku bezobjawowego zapalenia pęcherza w ciąży w wykonanym badaniu ogólnym i posiewie moczu, powtórzonym po 24 godzinach, będą obecne liczne bakterie tych samych szczepów.
Zapalenie pęcherza w ciąży – przyczyny
Cewka moczowa u kobiet jest krótka, szeroka oraz znajduje się w bliskim sąsiedztwie pochwy i odbytu. Nagłe zmiany, które zachodzą w organizmie ciężarnej, predysponują do większej podatności na zakażenia dróg moczowych.
Pod wpływem hormonów ciążowych cewka i moczowody tracą napięcie mięśniowe i rozszerzają się, co ułatwia wniknięcie patogenów do organizmu. Stale powiększająca się macica uciska na pęcherz. Z tego powodu dochodzi do zastoju moczu w pęcherzu i namnażanie się w nim drobnoustrojów.
W konsekwencji rozwija się zapalenie pęcherza w ciąży.
Za infekcje dróg moczowych w większości przypadków odpowiedzialne są zakażenia bakteryjne, wywołane przez E.coli lub gronkowce. Czynniki powodujące rozwój i nawracające zapalenie pęcherza w ciąży to:
- obniżona odporność;
- cukrzyca ciążowa;
- wady anatomiczne układu moczowego;
- kamienie nerkowe;
- częste współżycie;
- niewystarczająca higiena intymna;
- unieruchomienie.
Zapalenie pęcherza w pierwszych dniach ciąży występuje często z powodu zwiększonej podatności na infekcje, spowodowanej nagłą zmianą poziomu hormonów we krwi. Przez niektóre kobiety jest uważane za jeden z pierwszych objawów zapłodnienia. Konieczna jest wizyta lekarska i poinformowanie go o wczesnej ciąży, aby mógł zastosować w leczeniu antybiotyki, które nie zagrożą płodowi.
Co na zapalenie pęcherza w ciąży – leczenie
Zapalenie pęcherza w ciąży wymaga bezwzględnego leczenia pod kontrolą lekarza prowadzącego ciążę. W celu diagnostycznym wykonuje się badanie ogólne i posiew moczu wraz z antybiogramem.
Dzięki temu określony zostanie rodzaj bakterii i jej wrażliwość na poszczególne grupy antybiotyków, co pozwoli dobrać skuteczniejsze środki farmakologiczne do terapii.
Lekarz może zlecić również wykonanie badania ultrasonograficznego jamy brzusznej ze szczególnym uwzględnieniem nerek.
Leki na zapalenie pęcherza w ciąży to najczęściej antybiotyki w postaci doustnej. We wczesnej ciąży zawsze należy poinformować o tym fakcie lekarza. Nie wszystkie środki farmakologiczne mogą być stosowane przez ciężarną, ponieważ wpływają szkodliwie na rozwijający się płód. Leczenie trwa około 7 dni. Po jego zakończeniu konieczne jest powtórzenie badań moczu.
Zapalenie pęcherza w ciąży – domowe sposoby
Domowe sposoby na zapalenie pęcherza w ciąży nie mogą zastąpić farmakoterapii i są jedynie jej wsparciem. Należy do nich:
- picie dużej ilości niesłodzonej wody, soku z żurawiny, czarnej porzeczki lub aronii i naparów ziołowych z rumianku;
- zadbanie o komfort termiczny okolic nerek;
- odpowiednia higiena miejsc intymnych: podmywanie się 2 razy dziennie przegotowaną wodą z lekkim środkiem myjącym;
- wykonywanie nasiadówek z kory dębu.
Zapalenie pęcherza w ciąży – powikłania
Powikłania zapalenia pęcherza w ciąży są groźne dla ciężarnej i rozwijającego się płodu. U kobiety najczęściej dochodzi do odmiedniczkowego zapalenia nerek, które objawia się silnym bólem w lędźwiach, gorączką i wymiotami. Jest to najcięższa choroba układu moczowego, która prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek.
Nieleczone zapalenie pęcherza w ciąży (zwłaszcza w III trymestrze) może być przyczyną przedwczesnego porodu, wcześniactwa i niskiej masy urodzeniowej dziecka. Na wcześniejszych etapach infekcje dróg moczowych są przyczyną poronień.
Zobacz również: Kiedy należy wykonać badania prenatalne w ciąży?
Zapalenie pęcherza moczowego – przyczyny, objawy, leczenie
Zapalenie pęcherza moczowego to przykra, ale powszechna dolegliwość. Schorzenie może pojawić się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku. Niepokojącymi symptomami, mogącymi świadczyć o zapaleniu pęcherza, są pieczenie podczas oddawania moczu, parcie na pęcherz, podwyższona temperatura lub gorączka oraz ból podbrzusza.
Zakażenie dróg moczowych wymaga odpowiedniego leczenia, gdyż zaniedbanie infekcji może doprowadzić do powikłań w postaci nawracających stanów zapalnych nerek lub narządów rodnych.
Do jakiego lekarza i kiedy się zatem udać? Jakie badania wykonać? Jak i czym leczyć chory pęcherz domowymi sposobami? Jak zwalczyć bakterie w moczu? Ile trwa zapalenie pęcherza? Czy dolegliwości mogą nawracać?
Zapalenie pęcherza moczowego a rodzaje infekcji
Układ moczowy składa się z dolnego odcinka dróg moczowych – cewki moczowej i pęcherza moczowego oraz górnego odcinka, który obejmuje moczowody i nerki. Zapalenie pęcherza moczowego to zakażenie dolnego odcinka układu moczowego, które wywołuje ból pęcherza.
W sytuacji infekcji górnego odcinka dróg moczowych, określanego jako ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, stan zapalny dotyczy miedniczki i kielichów nerkowych.
Ten rodzaj infekcji ma cięższy przebieg, gdyż pozbycie się bakterii z moczu z górnej części układu moczowego, jest trudniejsze oraz wiąże się z większą liczbą powikłań przewlekłych.
Warto podkreślić, że mechanizmy obronne, które polegają na ruchach perystaltycznych mięśniówki moczowodów, zapobiegają zasiedleniu drobnoustrojów i infekcji górnych dróg moczowych. Dlatego też, pojawiają się one znacznie rzadziej niż infekcje dolnych dróg moczowych.
Ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza jest jednym z częstszych schorzeń infekcji bakteryjnych dróg moczowych. Dolegliwość ta może wystąpić u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku. Najczęściej jednak infekcje pojawiają się u kobiet między drugim a pięćdziesiątym rokiem życia, co związane jest bezpośrednio z ich budową anatomiczną.
Wpływ na zwiększone ryzyko infekcji pęcherza wśród kobiet ma krótka cewka moczowa oraz bliskie sąsiedztwo cewki, pochwy i odbytu, który jest naturalnym siedliskiem drobnoustrojów, m.in. pałeczki okrężnicy (E. coli). Budowa taka, ułatwia dostęp i kolonizację (osadzenie i namnożenie) w układzie moczowym bakterii, rzadziej wirusów i grzybów, które mogą wywoływać infekcje.
Warto nadmienić, iż stan zapalny dotyczy błony śluzowej pęcherza moczowego.
Ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza wzrasta u osób aktywnych seksualnie. Ma to związek z tym, że męski członek jest doskonałym transmiterem patogenów (czynników chorobotwórczych), gdyż pod napletkiem znajdują się drobnoustroje, które mogą zakażać cewkę moczową i powodować infekcje intymne.
Ryzyko wzrasta w sytuacji, gdy dochodzi do przerwania śluzówki sromu. Z tego względu jednym z głównych czynników ryzyka zachorowania na zapalenie pęcherza, jest uprawianie stosunków seksualnych. Celem uniknięcia zapalenia pęcherza moczowego, przed stosunkiem płciowym należy wypić szklankę wody, zaś po stosunku opróżnić pęcherz.
Warto również podkreślić, że drogi moczowe u kobiet w ciąży są bardziej narażone na infekcje. Na skutek zmian fizjologicznych, które związane są ze wzrostem dziecka, rozszerza się nie tylko narząd rodny, ale również moczowody, pęcherz oraz cewka moczowa, co ułatwia bakteriom przemieszanie się w układzie moczowym.
Co więcej, powiększona macica uciska na przewody moczowe, powodując zaleganie moczu w pęcherzu i sprzyjając tym samym rozmnażaniu się bakterii.
U mężczyzn ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza wzrasta po 50-60 roku życia. Sytuacja ta ma związek z przerostem prostaty. Dodatkowo, niewyrównana cukrzyca, kamica nerkowa, która upośledza odpływ moczu, wady układu moczowego, a także cewnik założony do pęcherza mogą wpływać na częstsze pojawianie się schorzenia.
Przyczyny zapalenie pęcherza
Główną przyczyną zapalenia pęcherza moczowego są bakterie, zagnieżdżające i kolonizujące się na ścianie pęcherza. Zazwyczaj drobnoustroje, które doprowadzają do zakażenia, pochodzą z cewki moczowej. Mogą jednak rozwijać się także w wyniku innego, współistniejącego schorzenia, a do dróg moczowych przedostają się wówczas z limfą.
Najczęściej zapalenie pęcherza moczowego wywołuje pałeczka okrężnicy (Escherichia coli) – drobnoustrój będący składnikiem prawidłowej flory bakteryjnej jelita grubego, gronkowiec saprofityczny (S.
saprophyticus), rzadziej inne bakterie jelitowe oraz niektóre wirusy i grzyby. Warto podkreślić, że schorzenie często współwystępuje z infekcjami pochwy i sromu.
Przyczyną tego jest osłabienie naturalnej bariery ochronnej, zwiększające ryzyko infekcji kobiecego narządu rozrodczego.
- Czynnikami ryzyka zachorowania na zapalenia pęcherza moczowego może być również:
- • otyłość,
- • cukrzyca,
- • kamica nerkowa lub moczowodowa,
- • wady anatomiczne układu moczowego,
- • uszkodzenie rdzenia kręgowego,
- • przewlekłe stosowanie cewników,
- • niewłaściwa higiena miejsc intymnych,
- • stosowanie antykoncepcji dopochwowej,
- • długotrwałe przyjmowanie antybiotyków (sprzyjają występowaniu grzybicy),
- • przeziębienie lub przemarznięcie, które wpływają na osłabienie układu odpornościowego, co przyczynia się do zwiększonej podatności na infekcje.
Objawy zapalenia pęcherza moczowego
Objawy towarzyszące zapaleniu pęcherza są dosyć charakterystyczne. Infekcji układu moczowego towarzyszy ból w podbrzuszu, zwiększona częstotliwość i konieczność oddawania moczu, parcie na pęcherz oraz uczucie lekkiego pieczenia, szczypania przy i tuż po oddawaniu moczu.
U niektórych osób pojawia się również kłucie w pęcherzu. Są to typowe symptomy, tak zwane dyzuryczne, związane z dolegliwościami zaburzenia oddawania moczu.
Miejscowymi objawami zapalenia pęcherza moczowego są również nykturia (oddawanie moczu w nocy), mimowolne oddawanie moczu oraz ból pęcherza w okolicy nadłonowej.
Niepokojącymi objawami mogącymi świadczyć o zapaleniu pęcherza jest także zmiana zabarwienia moczu lub krew w moczu, która jest wynikiem zapalenia błony śluzowej pęcherza oraz specyficzny, nieprzyjemny zapach moczu. Nieleczone zapalenie pęcherza skutkuje nasileniem się objawów.
Infekcji, poza objawami miejscowymi, towarzyszą również objawy ogólnoustrojowe. Dlatego też chorzy, zapalenie pęcherza, utożsamiają zazwyczaj z przeziębieniem, gdyż pojawiają się typowe symptomy w postaci stanów podgorączkowych lub gorączkowych z dreszczami, a także bóle głowy i mięśni, złe samopoczucie, nudności i wymioty oraz ogólne osłabienie organizmu.
Diagnoza zapalenia pęcherza moczowego
Celem rozpoznania zapalenia pęcherza moczowego konieczna jest wizyta u lekarza specjalisty – urologa.
W sytuacji, kiedy pacjent sam nie zgłosi niepokojących objawów, które zauważył, lekarz zobowiązany jest do przeprowadzenia wywiadu lekarskiego, obejmującego pytania dotyczące tego, czy mocz nie ma nieprzyjemnego zapachu lub zmienionej barwy.
Zmiana zabarwienia moczu na herbacianą związana jest z krwinkomoczem, zaś krwisty mocz świadczy o krwiomoczu. Warto również zwrócić uwagę na „pienienie się” moczu, które jest objawem nieprawidłowego przesączania białka do moczu.
Podstawowym elementem diagnozy zapalenia pęcherza moczowego jest wykonanie badania ogólnego moczu. Wygląd moczu, zazwyczaj jego zmętnienie, zasadowy odczyn czy obecność białka, stanowi niepokojący symptom stanu zapalnego i obecności bakterii w układzie moczowym.
Najważniejsze, dla trafnej diagnozy, jest jednak badanie mikroskopowe osadu moczu, które umożliwia stwierdzenie leukocyturii bądź erytrocyturii. Dodatkowo wykonywane jest badanie posiewu moczu, które umożliwia wykazanie obecności bakterii. Posiew umożliwia również wykonanie antybiogramu określającego wrażliwość lub oporność bakterii na antybiotyki i dobranie odpowiedniej antybiotykoterapii.
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza moczowego to przykra dolegliwość, jednak właściwa diagnoza i odpowiednie leczenie umożliwia skuteczne pozbycie się problemu. W większości przypadków infekcje układu moczowego są niegroźne i stosunkowo łatwe do wyleczenia.
Z uwagi na fakt, że znaczna część infekcji układu moczowego i zapalenia pęcherza wywoływana jest przez pałeczkę okrężnicy i gronkowca saprofitycznego, leczenie oparte jest zazwyczaj na lekach pierwszego wyboru, zazwyczaj antybiotykach, które przepisywane są na receptę.
Dodatkowo, korzystne jest przyjmowanie witaminy C (100 mg dziennie).
- Zapalenie pęcherza moczowego, w zależności od przebiegu, można podzielić na:
- • niepowikłane – najczęściej występuje u młodych kobiet, u których nie stwierdzono nieprawidłowości anatomicznych i czynnościowych.
- • powikłane zapalenie układu moczowego – nawracające, ostre bądź przewlekłe bóle pęcherza.
- Znacznie rzadziej odnotowuje się krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, za wystąpienie którego odpowiadają przede wszystkim leki stosowane w terapii nowotworów, zaś u dzieci – wirusy.
W przypadku infekcji układu moczowego zazwyczaj stosowane są leki z furaginą lub antybiotyki. Ostre, niepowikłane zapalenie pęcherza leczone antybiotykiem nie powinno trwać dłużej niż trzy dni.
Leczenie nawracających zapaleń natomiast jest tożsame z kuracją zapaleń ostrych, jednak lek stosowany jest przez okres siedmiu dni lub dłużej.
Istotne jest to, ze dyskomfort związany z infekcją układu moczowego może ustąpić już po pierwszej dawce leków, nie należy jednak przerywać antybiotykoterapii, ponieważ może to skutkować uodpornieniem się bakterii na antybiotyk, co wpływa na skuteczność leczenia.
Ponadto, należy wskazać, że niewyleczona do końca choroba może nawracać, doprowadzając w konsekwencji do przewlekłego schorzenia.
Nawracające infekcje układu moczowego zawsze wymagają konsultacji z lekarzem – urologiem oraz przeprowadzenie odpowiednich badań, których celem jest wykluczenie innych, poważniejszych chorób. Powikłaniem nawracającego zapalenia pęcherza moczowego może być m.n. zapalenie nerek i układu rozrodczego (np.
jajników). Dlatego też, jeżeli objawy, nawet o niewielkim nasileniu, nie ustępują, konieczna jest wizyta u lekarza, który zleci badanie moczu oraz przepisze odpowiednie leki.
Domowe sposoby na zapalenie pęcherza
Zapaleniu pęcherza towarzyszą nieprzyjemne, dolegliwe objawy. Dlatego też, już przed wizytą u lekarza warto rozpocząć domową kurację. Istotne jest wypijanie odpowiedniej ilości wody celem zwiększenia diurezy, czyli utrzymania właściwego przepływu moczu. Przyspiesza to mechaniczną eliminację, wypłukiwanie bakterii i patogenów z dróg moczowych.
Najlepiej pić niegazowaną wodę mineralną z dodatkiem cytryny, a także sok żurawinowy, z czarnej porzeczki czy aronii, gdyż zakwaszają mocz, hamując rozmnażanie się bakterii. Warto również pić mieszanki ziół, które mają działanie moczopędne i przeciwzapalne.
Dodatkowo, pomocna może być suplementacja witaminą C, preparatami zawierającymi skoncentrowany wyciąg z żurawiny lub innymi tabletkami, które dostępne są bez recepty (np. urofuraginum). Uczucie dyskomfortu i bólu może być niwelowane ogrzewaniem podbrzusza za pomocą termoforu. Warto również zażyć kąpieli, która przyniesie ulgę, rozluźni i złagodzi ból.
Należy jednak podkreślić, że powinna być ona krótka (wystarczy 10-15 min) i niezbyt gorąca. W niwelowaniu bólu pomocne są nasiadówki z naparami z antyseptycznych ziół (np. rumianku, skrzypu polnego, szałwii czy sosny zwyczajnej). Warto również zadbać o ciepłą, zabudowaną bieliznę i, o ile to możliwe, wygrzewanie się pod kołdrą.
Ciepło wpływa na poprawę ukrwienia śluzówki, dzięki czemu proces leczenia jest szybszy. W czasie kuracji należy ograniczyć również stosunki seksualne, gdyż zbliżenia w trakcie infekcji wydłużają czas leczenia.
Celem uniknięcia wtórnego nadkażenia w okresie infekcji należy szczególnie dbać o higienę miejsc intymnych. Wiąże się to z koniecznością mycia ich po każdym skorzystaniu z toalety, używaniu jednorazowych ręczników papierowych.
Do mycia najlepiej wybierać płyny do higieny intymnej, które zawierają żywe kultury bakterii. Mają one silne właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, zachowują naturalne pH skóry i błon śluzowych, dzięki czemu nie wywołują podrażnień.
Istotne jest także przyjmowanie probiotyków i zażywanie leków objawowych (przeciwbólowych i rozkurczowych).
Warto również zwrócić uwagę na rodzaj noszonej bielizny, wskazana jest ta, wykonana z naturalnych włókien, należy zaś zrezygnować ze stringów i obcisłych spodni.
Zapalenie pęcherza moczowego to częste, ale zazwyczaj niegroźne schorzenie, które może pojawić się zarówno u dzieci, jak i dorosłych.
Istotnym elementem walki ze schorzeniem jest wczesne wykrycie problemu i postawienie trafnej diagnozy, gdyż umożliwia to szybkie rozpoczęcie leczenia, zmniejszając tym samym ryzyko powikłań przewlekłych.
Wystąpienie stanu zapalnego wiąże się z przykrymi dolegliwościami, dlatego też istotne jest zapobieganie nawrotom choroby. W tym celu należy dbać o higienę intymną, wypijać zalecane ilości wody (ok. 2,5 litra dziennie) oraz unikać wstrzymywania moczu.
Bibliografia:
Starownik R., Bar K., Urban M., Etiologia, patogeneza i leczenie zakażeń układu moczowego u dorosłych, https://www.czytelniamedyczna.pl/1338,etiologia-patogeneza-i-leczenie-zakazen-ukladu-moczowego-u-doroslych.html 4.04.2019
Górnicka J., Choroby układu moczowego, Wyd., Agencja Wydawnicza Jerzy Mostowski, Warszawa 2012
Zapalenie pęcherza po stosunku – leczenie, przyczyny
Zapalenie pęcherza po stosunku najczęściej dotyka kobiety i zazwyczaj jest efektem niewielkich otarć oraz roznoszenia szkodliwych drobnoustrojów pomiędzy odbytem, pochwą i cewką moczową.
Pamiętajmy, że możliwe jest też zapalenie cewki moczowej po stosunku, w tym jednak przypadku mówimy o typowej chorobie przenoszonej drogą płciową, wywoływanej przez bakterie rzeżączki lub chlamydii.
Zapalenie pęcherza po stosunku
Zapalenie pęcherza uchodzi za przypadłość, która najczęściej dotyka młode kobiety, w przedziale wiekowym 15-35 lat. Dlaczego kobiety, a w dużo mniejszym stopniu mężczyzn? Jeśli chodzi o kwestię płci, najistotniejszą rolę odgrywają czynniki anatomiczne.
Pierwszy z nich to bliskość ujść odbytu, pochwy oraz cewki moczowej, co ułatwia przenoszenie patogenów z odbytu w miejsca, w których nie powinny się znaleźć. Drugi, to niewielka długość cewki moczowej u kobiet, która osiąga zaledwie 3-5 cm.
W znacznym stopniu ułatwia to zarazkom przedostawanie się do pęcherza.
Dla porównania, cewka moczowa mężczyzn ma 15-20 cm – w połączeniu ze znacznym oddaleniem jej ujścia od odbytu sprawia to, iż panowie znacznie rzadziej zapadają na zapalenie pęcherza.
A dlaczego w szczególności na chorobę tę narażone są kobiety młode? Zauważmy, że przedział wiekowy 15-35 lat, o którym wspomnieliśmy wyżej, to wiek najwyższej aktywności seksualnej kobiet…
Czytaj także: Pieczenie przy oddawaniu moczu – u mężczyzn, leczenie
Zapalenie pęcherza po stosunku – przyczyny
Za zapalenie pęcherza zazwyczaj odpowiadają pałeczki okrężnicy, czyli bakterie E coli. Są to drobnoustroje na co dzień stanowiące florę bakteryjną jelita grubego.
W trakcie intymnych zbliżeń bytujące w okolicach odbytu bakterie z łatwością przenoszą się w okolice pochwy a potem cewki moczowej. Istotna jest też intensywność oraz częstotliwość odbywanych stosunków – wszelkie powstające wtedy otarcia sprzyjają rozwojowi zakażeń.
Dodatkowym czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo zachorowania na zapalenie pęcherza jest używanie antykoncepcji hormonalnej.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że jest także możliwe zapalenie pęcherza po stosunku w prezerwatywie – w większości bowiem przypadków nie ma ono nic wspólnego z zakażeniem się przez partnerów.
Wszystko to sprawia, że szczególnie duży odsetek zachorowań notuje się wśród kobiet aktywnych seksualnie. Z tego powodu zapalenie pęcherza często nazywane jest chorobą miodowego miesiąca.
Zobacz również: Zapalenie pęcherza – domowe sposoby. U dzieci, u mężczyzn
Ból pęcherza po stosunku, krwiomocz po stosunku
Gdy upojny wieczór skończy się infekcją, z pewnością nie będzie nam do śmiechu. Typowe, jeśli chodzi o zapalenie pęcherza po stosunku objawy, to:
- Ból podbrzusza
- Ból pęcherza po stosunku
- Parcie na pęcherz (subiektywne uczucie wypełnionego po brzegi pęcherza.
- Częstomocz (częste oddawanie moczu, ale w małych ilościach)
- Pieczenie cewki moczowej w trakcie mikcji a także podczas stosunku
- Krwiomocz
- Inne objawy niecharakterystyczne, jak podwyższona temperatura, powiększenie węzłów chłonnych.
Sprawdź: Tabletki na zapalenie pęcherza – z żurawiną, bez recepty
Zapalenie pęcherza po stosunku – leczenie
Jeśli dopadnie na zapalenie pęcherza po stosunku, leczenie jest zależne od zaawansowania schorzenia. Gdy objawy są umiarkowanie uciążliwe, przez dwa, trzy dni można spróbować leczyć się starymi, domowymi sposobami, takimi jak sok żurawiną czy kuracja witaminą C.
W przypadku braku efektów wykupić można dostępne bez recepty leki zawierające substancję czynną o nazwie furagina, która jest chemioterapeutykiem działającym na syntezę białek, uszkadzającym DNA bakterii i hamującym w ten sposób ich namnażanie. Jeżeli mimo tego nie odczujemy wyraźnej poprawy, zdecydowanie zalecana jest wizyta u lekarza i wykonanie posiewu moczu, a następnie wdrożenie antybiotykoterapii pod kątem konkretnych bakterii, jeśli takowe zostaną wykryte w nieprawidłowych ilościach.
Zobacz: Nawracające zapalenie pęcherza – po stosunku, zioła
Zapalenie cewki moczowej po stosunku
Ból w podbrzuszu niekoniecznie jednak świadczy o zapaleniu pęcherza. Inną możliwością jest zapalenie cewki moczowej.
Po stosunku jest ono tym bardziej prawdopodobne, że jedną z jego głównych przyczyn jest zakażenie dwoinką rzeżączki, albo chlamydią (powodujące chlamydiozę), czyli bakteriami przenoszonymi drogą płciową (stąd podział na rzeżączkowe i nie rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej).
Zapalenie cewki moczowej, choć może niekiedy być mylone z zapaleniem pęcherza ze względu na podobieństwo niektórych objawów (ból brzucha, pieczenie cewki moczowej), stosunkowo łatwo jednak odróżnić i rozpoznać.
U kobiet pojawiają się bardziej obfite, niż zazwyczaj, upławy, natomiast u mężczyzn, którzy generalnie ciężej doświadczają tego schorzenia, możliwy jest wyciek ropnej wydzieliny z cewki a także silny ból jąder.
Pamiętajmy jednak także, że w wielu przypadkach zapalenie cewki moczowej po stosunku przebiega zupełnie bezobjawowo i jaki takie w ogóle nie jest zauważane.
Ból przy oddawaniu moczu (sikaniu) – przyczyny i leczenie All-Med.pl
Prawdziwym i odczuwalnym powodem bólów w trakcie oddawania moczu jest zapalenie lub podrażnienie cewki moczowej. Ból przy sikaniu odczuwalny jest dokładnie w momencie, w którym mocz przepływa przez chory punkt.
Oprócz silnego parcia na pęcherz moczowy, przez co chory odczuwa ciągłą potrzeba oddania moczu, dolegliwości towarzyszy ból, który można zbliżyć do ucisku, kłucia lub pieczenia.
Ból ten w największej ilości przypadków spowodowany jest infekcjami układu moczowego.
Stany zapalne cewki moczowej i pęcherza w przypadku mężczyzn mogą być przede wszystkim uzależnione od kondycji nerek, miedniczek nerkowych, pęcherza lub cewki moczowej. Mogą również być powiązane z chorobami wenerycznymi.
W czasie zapalenia pojawiają się objawy ogólnych zakażeń, ponieważ drobnoustroje, które spowodowały chorobę, dużo łatwiej opanowują błony śluzowe narządów układu moczowego. Ból w czasie oddawania moczu u mężczyzn może również być spowodowany przez kamienie nerkowe lub pęcherzowe, które blokują swobodny przepływ moczu.
Stany zapalne i ból przy oddawaniu moczu u kobiet
Problem stanów zapalnych dotyka jednak znacznie częściej kobiet. Wynika to z tego, że cewka moczowa kobiet jest bardzo krótka a jej ujście umiejscowione jest bezpośrednio przed pochwą.
Stany zapalne spowodowane są przez bakterie, grzyby lub gonokoki, których środowiskiem są miejsca intymne kobiety. Przez to kobiety są bardziej narażone na stany zapalne narządów rodnych, zakażenia związane z życiem intymnym, czy w czasie porodu.
W innych przypadkach powodem bólu w czasie oddawania moczu mogą być nowotwory narządów układu moczowego.
Trzeba jednak pamiętać o tym, że lekkie dolegliwości związane z oddawaniem moczu (lekkie bóle, pieczenie) nie zawsze muszą być oznaką choroby. Możemy spokojnie zignorować takie oznaki jak: ból podczas załatwiania się po obudzeniu lub bezpośrednio po stosunku, ból po długim przetrzymywaniu moczu. Możemy zacząć się martwić dopiero, gdy bóle są notoryczne.
Warto stosować zabezpieczenie w trakcie odbywania stosunków w postaci prezerwatyw, zwiększy to znacznie obronę przed drobnoustrojami powodującymi zakażenia i stany zapalne
Aby samodzielnie zapobiec tym dolegliwościom, zwracajmy przede wszystkim na przeciągi w pracy i w domu, które mogą negatywnie wpłynąć na nasze nerki, pęcherz. Należy również unikać siadania na zimnych podłożach. Zaleca się również picie dużej ilości wody oraz dbanie o swoją higienę intymną.
Najczęściej stany zapalne narządów układu moczowego leczy się po prostu przy użyciu specjalnych antybiotyków. W przypadku, kiedy bóle powodowane są kamieniami w nerkach lub na innym odcinku dróg moczowych, podawane są środki rozkurczające, dzięki którym mięśnie moczowodów się rozprężają. W ten sposób kamienie mogą zostać wydalone na zewnątrz przy oddawaniu moczu.
W każdym z wyżej opisanych przypadków warto zwrócić się o pomoc do lekarza specjalisty, którym jest urolog. Często objawy są podobne, a mogą dotyczyć zupełnie innego schorzenia.
Wstępne leczenie polega na pobraniu wymazu z naszej cewki moczowej. Wymaz badany jest w celu ustalenia jakie drobnoustroje mogą powodować chorobę. Urolog może również zlecić prześwietlenie, USG, badania krwi lub endoskopię.
Dodatkowo do badań dołączana jest próbka moczu, aby rozpoznać przyczynę dolegliwości.
Odczuwasz ból przy oddawaniu moczu? Umów się do specjalisty
Zobacz więcej
Zapalenie cewki moczowej – objawy, przyczyny i sposoby leczenia
Do najczęstszych objawów choroby należy uczucie parcia na pęcherz moczowy, częste i bolesne oddawanie małych ich ilości oraz ból cewki moczowej i jej pieczenie. Mocz najczęściej nie zmienia koloru, ale zdarza się, że może być podbarwiony krwią. Zapaleniu pęcherza towarzyszą również: nerwowość, drażliwość, złe samopoczucie, a czasem gorączka.
U prawie u 50% chorych objawy w ogóle nie występują (najczęściej zdarza się to u mężczyzn), co może doprowadzić do groźnych następstw. U kobiet bezobjawowe zakażenie cewki moczowej przenosi się dalej, powodując zapalenie narządów miednicy mniejszej.
Konsekwencją nieleczonego zapalenia są zrosty w jajowodach i często niepłodność. U mężczyzn może dojść do zwężenia cewki moczowej, zapalenia prostaty, zapalenia najądrza i niepłodności.
Przy zapaleniu rzeżączkowym u kobiet dodatkowo występuje zaczerwienienie i obrzęk narządów płciowych oraz wystąpienie upławów, natomiast u mężczyzn pojawia się ropny wyciek z cewki moczowej, zaczerwienienie, obrzęki i bolesne wzwody.
Zapalenie cewki moczowej – przyczyny
Zapalenie cewki moczowej może być ostre lub przewlekłe. Sprzyjają mu: brak higieny, uszkodzenia mechaniczne (np. wywołane cewnikowaniem czy masturbacją) oraz cukrzyca.
Kobiety częściej skarżą się na choroby układu moczowego, ponieważ ich cewka jest dużo krótsza niż u mężczyzn i położona w bliskim sąsiedztwie przedsionka pochwy oraz okolicy odbytu – dużo łatwiej dochodzi zatem do infekcji.
U pań najczęściej bakterie przenoszone są podczas stosunku płciowego (dlatego lekarze zalecają, aby po każdym zbliżeniu oddać mocz i umyć narządy płciowe). U panów zapalenie cewki moczowej może wystąpić po stosunku, jeśli dojdzie do podrażnienia mechanicznego (tzw.
ostry seks) lub chemicznego (wywołanego plemnikobójczymi środkami chemicznymi, stosowanymi przez partnerkę). Może też towarzyszyć owrzodzeniom członka i chorobie gruczołu krokowego (prostaty).
Ze względu na rodzaj bakterii, które są przyczyną zapalenia cewki moczowej, naukowcy podzielili zapalenia na dwa rodzaje: swoiste oraz nieswoiste. Zakażenie swoiste wywołuje dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae), przenoszona drogą płciową, przedstawiona powyżej. Należy ona do grupy gronkowców.
Poza rzeżączką i zapaleniem pęcherza stanowi również przyczynę poważnego zapalenia spojówek u noworodków (do zakażenia dochodzi podczas porodu), które może doprowadzić do ślepoty. Zapalenia nieswoiste mogą wystąpić na skutek zakażenia innymi bakteriami, pierwotniakami, np. Trichomonas vaginalis (rzęsistkiem pochwowym), grzybami, np.
Candida albicans, czy wirusami, np. wirusem opryszczki. Bakteriami, które mogą wywołać zapalenie pęcherza są np. Chlamydia trachomatis (najczęściej), Gardnerella vaginalis, Mycoplazma hominis, czy Ureaplasma urealyticum. Zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis może być bardzo niebezpieczne dla kobiet. Powoduje m.in.
ropne zapalenie szyjki macicy oraz narządów miednicy mniejszej, stanowiąc częstą przyczynę bezpłodności. U mężczyzn wywołuje zapalenie najądrzy i gruczołu krokowego. U niemowląt jest częstą przyczyną zapalenia płuc i spojówek. Może też spowodować obniżenie odporności, zapalenie stawów, czy choroby układu nerwowego.
Stanowi główną przyczynę ślepoty na świecie (wywołuje jaglicę).
Zapalenie cewki moczowej – domowe sposoby leczenia
Kiedy pojawią się pierwsze objawy choroby i odpowiednio szybko na nie zareagujemy, może okazać się, że wizyta u lekarza nie będzie potrzebna. Konieczne jest jednak zastosowanie leków o działaniu przeciwzapalnym (np. z furaginą) – aby zabić chorobę w zarodku i nie dopuścić do rozszerzenia się zakażenia.
Leki te dostępne są obecnie w każdej aptece bez recepty. Stosowanie probiotyków uzupełnia florę bakteryjną organizmu i wzmacnia układ odpornościowy, pomagając mu zwalczyć infekcję. Przy zakażeniach dróg moczowych należy pić minimum 3 litry płynów dziennie, co przyspiesza wypłukiwanie bakterii.
Najlepiej stosować wodę z dodatkiem soku z cytryny, czarnej porzeczki, granatu, czy żurawiny (owoce te, dzięki dużej zawartości witaminy C hamują namnażanie się bakterii). Niewskazane jest picie czarnej herbaty, kawy i alkoholu, ponieważ napoje te podrażniają pęcherz moczowy.
Wskazane są natomiast zioła działające moczopędnie, przeciwzapalnie i łagodzące objawy infekcji. Należą do nich np. pokrzywa, mniszek, bratek, nagietek oraz gotowe mieszanki typu. W aptekach dostępne są również preparaty ziołowe w tabletkach.
Pomocne może być również nagrzewanie podbrzusza i utrzymywanie go przez dłuższy czas w cieple, ponieważ wyższa temperatura poprawia ukrwienie błon śluzowych i przyspiesza leczenie (najlepiej przyłożyć termofor lub poduszkę elektryczną i przykryć się kołdrą).
Bardzo dobre efekty uzyskuje się ponadto dzięki stosowaniu nasiadówek z ziół rumianku, nawłoci, krwawnika i szałwii. Można też użyć gotowych mieszanek. Jeśli objawy choroby nie ustąpią po upływie 3 dni lub pojawi się gorączka, ból w okolicy nerek, czy upławy i krew, należy bezwzględnie udać się do lekarza.
Zapalenie cewki moczowej – leczenie
Po pierwsze należy wykluczyć zakażenie rzeżączką. Najczęściej stosowaną i najprostszą metodą jest badanie mikroskopowe wymazu pobranego z cewki moczowej.
Bardzo dobrze, jeśli przed leczeniem zostanie wykonana analiza moczu (pobranego z początkowej fazy strumienia) wraz z posiewem i antybiogramem. Na tej podstawie lekarz zleci odpowiednią i skuteczną terapię, najczęściej antybiotykową.
Ważne jest, aby doprowadzić ją do samego końca i nie przerywać, kiedy ustąpią dolegliwości, aby nie doszło do przykrych komplikacji.
Podstawową zasadą w leczeniu zapalenia cewki moczowej jest przebadanie obojga partnerów (często o istniejącej chorobie mężczyzna dowiaduje się dopiero po wykonaniu badania) i powstrzymanie się od współżycia na czas kuracji.
Ponieważ na analizę bakteriologiczną moczu czeka się kilka dni, a na antybiogram – kilkanaście, w prostych przypadkach lekarz często sam decyduje o zastosowaniu odpowiedniego antybiotyku, którym jest zazwyczaj azytromycyna.
Przy zdiagnozowanym zapaleniu wywołanym dwoinką rzeżączki stosuje się fluorochinolon (ciprofloksacynę) lub ofloksacynę. Podczas infekcji Chlamydia trachomatis podaje się ofloksacynę lub ceftriakson. Przy zakażeniu układu moczowego bakteriami nietypowymi stosuje się doksycyklinę, azytromycynę, erytromycynę lub ofloksacynę. Po zakończeniu kuracji należy ponownie wykonać analizę moczu, aby upewnić się, czy leczenie było skuteczne. Jak zawsze po zakończeniu antybiotykoterapii warto sięgnąć po probiotyk, który pozwoli szybko odbudować naturalną florę bakteryjną.
Higiena osobista, przyjmowanie probiotyków oraz picie soku z żurawiny to najlepsze metody, aby ustrzec się przed infekcjami układu moczowego.