Grzybica jelit – jakie objawy, jak jeczyć i jaką dietę stosować?

Od lat borykasz się gazami, wzdęciami, biegunką lub innymi podobnymi problemami żołądkowymi? Próbowałeś już każdej diety i wszystkich lekarstw na IBS (zespół jelita wrażliwego), z minimalnym lub żadnym sukcesem? Badania sugerują obecnie, że SIBO (znane również jako przerost bakterii jelita cienkiego) może odpowiadać za aż 78% przypadków IBS. [1]

Ponieważ objawy różnią się w zależności od osoby, kiedyś diagnozowano SIBO u niewielu osób.

Teraz lekarze i badacze odkrywają, że schorzenie to jest bardziej rozpowszechnione, niż sądzili, chociaż dokładne liczby nie są znane. Jest to spowodowane tym, że łatwo można przeoczyć SIBO.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o objawach SIBO, jakie testy można przeprowadzić na wykrycie jego obecności i jaką dietę stosować, aby zminimalizować objawy.

Czym jest SIBO?

Przerost bakteryjny jelita cienkiego, czyli SIBO, jest dokładnie tym, co sugeruje nazwa – w jelicie cienkim jest za dużo bakterii [2]. Jelito cienkie to wąska, skręcająca się rurka łącząca żołądek z jelitem grubym lub okrężnicą.

Jedzenie miesza się z kwasem żołądkowym w żołądku przed przejściem do jelita cienkiego, gdzie odbywa się większość procesu trawienia i wchłaniania pokarmu. Podczas, gdy bakterie są niezbędne do prawidłowego trawienia, większość naszych bakterii jelitowych znajduje się w okrężnicy.

Gdy bakterie migrują wstecz do jelita cienkiego lub rozmnażają się tam z innych przyczyn, może to prowadzić do stresu trawiennego, słabej absorpcji składników odżywczych, a nawet do zespołu nieszczelnego jelita.

Co przyczynia się do powstania SIBO?

Posiadanie zdrowych jelit zależy od wielu czynników i dlatego wiele aspektów wpływa na to, aby ekosystem jelitowy pozostał w równowadze i dobrej kondycji.

Dwie rzeczy, które zakłócają równowagę bakterii jelitowych to niedostateczna ilość kwasu żołądkowego oraz dysmotyczność jelit – stan, w którym coś osłabiło mięśnie jelitowe, więc treści jelitowe nie poruszają się tak, jak powinny. [3] [4]

Powolne jelita i SIBO

W normalnym jelicie cienkim skurcze mięśni popychają żywność przez jelito cienkie do jelita grubego. Gdy mięśnie nie mogą prawidłowo się skurczyć, przyczyną takiego stanu jest z reguły niewydolność mięśnia lub nerwu (impulsu kontrolującego ruch mięśni).

Jeśli twoje jelita przesuwają częściowo strawione pożywienie zbyt wolno, nie mogą skutecznie wepchać bakterii do jelita grubego w celu ich eliminacji.

Tak więc bakterie te nadal żyją i namnażają się w jelicie cienkim, działając ze szkodą dla naszego zdrowia i samopoczucia.

Kilka czynników może wpływać na delikatne mięśnie i nerwy układu trawiennego i powodować dysmotyczność jelit. Wiadomo, że niektóre zaburzenia nerwowe i mięśniowe są dziedziczne.

W takich przypadkach często zdarza się, że członkowie rodziny cierpią z powodu innych problemów związanych z funkcjonowaniem mięśni jelita cienkiego albo np. pęcherza moczowego. [5] Czasami są to też objawy innych chorób.

Najczęstsze przyczyny zaburzeń czynności jelit obejmują:

• Leki. Aby wymienić tylko kilka: antybiotyki, pigułki antykoncepcyjne, inhibitory pompy protonowej, leki zobojętniające kwas żołądkowy i NLPZ.
• Zaburzenia endokrynologiczne, takie jak choroby tarczycy
• Zaburzenia metaboliczne, w tym cukrzyca
• Zaburzenia neurologiczne, takie jak neuropatia jelitowa i choroba Parkinsona

Niski poziom kwasu żołądkowego i SIBO 

Inną główną przyczyną dysmotyczności jelit i SIBO jest niski poziom kwasu żołądkowego.

Odpowiedni poziom kwasów żołądkowych zapewnia, że ​​rozkładasz jedzenie przed wejściem do jelit, co pomaga przyspieszyć trawienie.

Jeśli częściowo strawione pożywienie i drobnoustroje nie będą miały szansy na osiedlenie się i pozostanie zbyt długo, twoje jelita nie będą tak przyjaznym środowiskiem dla rozwoju bakterii.

Niski poziom kwasu żołądkowego przyczynia się również do przerostu Helicobacter pylori (H. pylori), [6] [7], który lekarze łączą się z różnego rodzaju problemami trawiennymi, w tym wrzodami trawiennymi, rakiem żołądka i SIBO.

Niski poziom kwasu żołądkowego może być trudny do zidentyfikowania, ponieważ wygląda i odczuwa się go – podobnie do nadprodukcji kwasu żołądkowego. Niektóre z najczęstszych objawów to:

• Zgaga (często źle interpretowana jako zbyt duża ilość kwasu żołądkowego),
• Niestrawność,
• Wzdęcia,
• Odbijanie,
• Gazy,
• Biegunka,
• Zaparcie,
• Alergie pokarmowe
• Mineralne niedobory,
• Choroby autoimmunologiczne,
• Niestrawione jedzenie w stolcu,
• Przerost Candida, grzybica,
• Problemy ze skórą, takie jak wysypki, egzema i pokrzywka
• Pasożyty

Często zdarza się, że lekarze diagnozują niedobór kwasu żołądkowego jako zbyt dużą ilość kwasu żołądkowego.

Jeśli poinformujesz lekarza, że ​​masz zgagę i niektóre z powyższych objawów, prawdopodobnie dostaniesz receptę na inhibitory pompy protonowej, które zmniejszają poziom kwasu w żołądku.

PPI zwiększają ryzyko rozwoju przerostu H. Pylori [8], który przyczynia się do problemów trawiennych i SIBO.

Wykonaj poniższe testy, aby dowiedzieć się, czy masz niski poziom kwasu żołądkowego. Następnie wypróbuj proste, domowe metody, aby zwiększyć ilość kwasu w żołądku. Ostrzeżenie: nie próbuj ich wszystkich naraz, bo możesz skończyć ze zbyt dużą ilością kwasu żołądkowego.

Ocet jabłkowy. Wypicie octu jabłkowego przed posiłkami zwiększa kwasowość w żołądku. Zawiera on również prebiotyki, które pomagają zrównoważyć mikrobiom jelitowy i trzymają H. pylori w ryzach.

Kapsułki z kwasem octowym (HCL). Zacznij od jednej kapsułki HCL (kupuj produkty z pepsyną, abyś mógł strawić zarówno białka, jak i tłuszcze) na początku każdego posiłku, obficie popij wodą.

Jeśli nie poczujesz ciepłego, podrażnionego lub ogólnie nieprzyjemnego uczucia w jamie brzusznej lub przełyku, zwiększ dawkę do dwóch kapsułek przed posiłkami. Zwiększaj dawkę kapsułki co kilka dni, aż znajdziesz ilość, która zapewni ci łagodne uczucie ciepła w brzuchu, ale bez dyskomfortu.

Ostrzeżenie: niektóre leki, takie jak NLPZ i kortykosteroidy nie powinny być przyjmowane w towarzystwie HCL. Przed eksperymentowaniem z tabletkami HCl należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Objawy SIBO

SIBO jest jednym z tych nieuchwytnych schorzeń, które lekarze często podciągają pod powszechną diagnozą, jak zespół jelita drażliwego, lub diagnozują to jako coś zupełnie innego.

Twoje objawy SIBO mogą radykalnie różnić się od objawów twojego przyjaciela lub matki. Przejawia się na wiele różnych sposobów i istnieje milion różnych kombinacji długiej listy symptomów, które mogą wskazywać na SIBO.

SIBO może wyglądać jak dowolna kombinacja symptomów takich jak:

• Niestrawność,
• Wzdęcia,
• Gazy,
• Skurcze i bóle brzucha,
• Biegunka,
• Zaparcie,
• Alergie i nietolerancja pokarmowa,
• Upośledzone wchłanianie substancji odżywczych,
• Niedobory mineralne, w szczególności B12,
• Choroby autoimmunologiczne,
• Niestrawione jedzenie w stolcu,
• Wysypki skórne, pokrzywka, egzema, trądzik różowaty,
• Rozpoznanie zespołu jelita drażliwego (IBS lub IBD).

Jeśli pójdziesz do lekarza z którymkolwiek z powyższych, warto otworzyć rozmowę na temat SIBO.

Czy są jakieś testy potwierdzające SIBO?

Diagnozowanie jest trudne. Endoskopia dochodzi tylko do górnego segmentu jelita, a kolonoskopia dociera jedynie do dolnego segmentu. Pozostawia to dużą część jelita cienkiego, do których nie można uzyskać dostępu za pomocą kamery lub do pobierania próbek.

Kolejny problem leży w dostępnych testach. Żaden test nie wskazuje 100% na obecność lub nieobecność SIBO i nie ma jeszcze akceptowanego standardu. Na tę chwilę najbardziej pomocnymi badania przedstawimy poniżej. 

Zasysanie płynu jelitowego

Zasysanie płynu jelitowego (aspiracja dwunastnicy, aspiracja jelita czczego itp.) Polega na pobraniu próbki płynu z odcinków jelita cienkiego i analizie jego profilu bakteryjnego.

Ponieważ test jest kosztowny i obejmuje sedację i endoskopię, nie jest to popularny sposób badania, zwłaszcza, gdy objawy są łagodne.

Testy oddechowe SIBO

Lekarze częściej wybierają testy oddechowe, aby sprawdzić nasz organizm pod kątem SIBO i H. Pylori. Bakterie te odżywiają się węglowodanami z pożywienia, tworząc gazy fermentacyjne, w szczególności metan i wodór. Test oddechowy SIBO mierzy poziom i obecność tych gazów.

Procedura wykonania wspomnianych testów wygląda następująco: Pacjenci przestrzegają ścisłej diety przez kilka-kilkanaście dni przed jego odbyciem. W dniu testu, oddają próbkę oddechu do pomiaru bazowego, po czym wypijają roztwór glukozy lub laktulozy. Następnie laboratorium pobierze dodatkowe próbki oddechu w ciągu dwóch lub trzech godzin, a na końcu sprawdzi jak różnią się wyniki w czasie.

Test – Lactulose Breath (LBT)

Kiedy konsumujemy laktulozę w naszym jedzeniu, nie trawimy jej jak należy. Bakterie mają enzymy, które ją rozbijają, a następnie wydzielają gaz. Test oddechowy, badając ten gaz, wskazuje ile mniej więcej bakterii kryje się w naszym wnętrzu. Minusem LBT jest to, że nie jest tak czułym testem jak test oddechu glukozy.

Test – Glucose Breath (GBT)

W przeciwieństwie do laktulozy, ludzie wchłaniają i wykorzystują glukozę bez większych problemów.

Ludzie absorbują glukozę w pierwszych kilkunastu minutach od jej przyjęcia, a kiedy ją metabolizujemy, używamy jej jako energii i nie produkujemy ubocznych produktów gazowych wytwarzanych przez bakterie.

Kiedy bakterie spożywają glukozę w głębszych warstwach jelitowych, wydzielają wodór i metan, a test „oddechu glukozy” wykryje to.

GBT dokładnie wskazuje na przerost bakterii w dwunastnicy (pierwsza część jelita cienkiego), ale nie w jelicie krętym (koniec).

Badania stolca 

Test kału pokazuje profil bakteryjny w jelicie grubym. Wysoki odsetek wszystkich bakterii (przyjaznych i nieprzyjaznych) w jelicie grubym może wskazywać na SIBO.

Najlepsze metody leczenie SIBO (i najgorsze)

Bądź ostrożny z antybiotykami.

Standardowym leczeniem SIBO jest podanie serii antybiotyków. Podczas gdy antybiotyki z pewnością wyeliminują H. Pylori w jelitach, zetrą również wszystkie przyjazne bakterie w przewodzie pokarmowym.

To zdecydowanie zaburzy twoją równowagę jelitową i może doprowadzić do problemów natury trawiennej, mentalnej, fizycznej. Twoja flora jelitowa wpływa bowiem na działanie całego twojego organizmu.

Podczas gdy niektóre ekstremalne przypadki wymagają antybiotyków, warto porozmawiać z lekarzem, czy można wprowadzić zmiany diety i stylu życia, aby sprawdzić, czy sytuacja się poprawi. Zawsze lepiej na początku sprawdzić mniej inwazyjne metody leczenia, a po silne środki farmaceutyczne sięgnąć na samym końcu.

Czy dieta FODMAP leczy SIBO?

Lekarze często decydują się na zalecenie diety o niskiej zawartości fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli, czyli diety FODMAP. Ideą diety FODMAP jest to, że jeśli unikniesz niektórych substancji rozkładających się przy udziale bakterii, które powodują gazy, wzdęcia i inne objawy, nie będziesz mieć tylu symptomów IBS lub SIBO. [9]

Problem polega na tym, że bakterie konsumują nie tylko to, co zostanie wyeliminowane w zaleceniach dietetycznych. Mogą więc nadal działać w twoim wnętrzu, nawet gdy nie generują wszystkich produktów ubocznych, które sprawiają, że jesteś wzdęty i zagazowany. Dieta FODMAP zmniejszy objawy [10], co jest dobrym początkiem, ale nie wyleczy SIBO.

Lepszy sposób: zaatakuj SIBO w trzech fazach

1. Karm przyjazne bakterie – ograniczaj pożywkę dla złych bakterii

Po pierwsze, chcesz przestać karmić szkodliwe bakterie, aby przestały działać i się namnażać. Aby to osiągnąć – postępuj zgodnie z głównymi zasadami dietetycznymi SIBO:

• Ograniczenie cukru, alkoholu, węglowodanów o niskiej zawartości składników odżywczych i konwencjonalnych produktów mlecznych będzie bardzo pomocne. Skoncentruj się na diecie niskosłodzonej o niskiej zawartości węglowodanów, która zawiera warzywa, białka i tłuszcze omega
• Uporządkuj swoją dietę. Zacznij od wyeliminowania glutenu, ziaren i mikotoksyn.
• Unikaj substancji nie odżywczych, takich jak kwas fitynowy. Anty-składniki odżywcze wyczerpują twoje zasoby mineralne, a Ty chcesz, aby Twój system posiadał wszystko, co jest potrzebne do prawidłowej pracy i utrzymania kontroli nad florą bakteryjną. Wyeliminowanie ziaren jest dobrym punktem startowym.
• Dobre prebiotyki. Prebiotyki to przyjazna dla bakterii żywność. Możesz znaleźć dobre rzeczy w zielonych warzywach, kawie i czekoladzie. Można również eksperymentować z prebiotycznymi odpornymi skrobiami, takimi jak mąka bananowa i surowa skrobia ziemniaczana. (Zacznij powoli i stopniowo zwiększaj dawkę.)
• Dodaj kolagen. Jakakolwiek nierównowaga mikrobiologiczna może prowadzić do nieszczelności jelita. Hydrolizowane białko kolagenowe ma dokładnie to, czego potrzebuje wyściółka jelit do gojenia i uszczelnienia.

Lekarze przepisują antybiotyki, aby usunąć bakterie związane z rozwojem SIBO.

Badania pokazują, że ziołowe środki przeciwdrobnoustrojowe leczą SIBO tak samo dobrze, jak rifaksymina, najczęstszy antybiotyk podawany podczas terapii SIBO.

[11] Chociaż naturalne ziołowe środki przeciwdrobnoustrojowe są znacznie łagodniejsze niż antybiotyki na receptę, nadal zabijasz część dobrych bakterii podczas walki z tymi złymi.

1. Odbuduj swój jelitowy mikrobiom

Za każdym razem, gdy zmieniasz dietę, styl życia, a nawet wzorce snu, twój mikrobiom adaptuje się do tych zmian. Na tym etapie kluczem jest zachęcenie bakterii do osiągnięcia równowagi, która sprawi, że poczujesz się lepiej i zdrowiej.

Powinno ci zależeć na posiadaniu wystarczającej ilości każdego „dobrego” szczepu i utrzymaniu „szkodliwych” szczepów pod kontrolą. Możesz to osiągnąć dzięki probiotykom (w szczególności Lactobacillus, Bifidobacterium i s.

Boulardii) prebiotykom (oporna skrobia) i diecie bogatej w składniki odżywcze.

• SIBO jest jednym z tych podstępnych schorzeń, które często wymyka się lekarzom podczas diagnozowania stanu pacjenta. Obecne metody diagnostyczne nie są idealne i często wymagają konsultacji z przynajmniej kilkoma specjalistami
• __________________________________________________________________________________________________________________________________________
• Tagi: foodmap, ibs, prebiotyki, probiotyki, SIBO, zdrowie

Kandydoza jamy ustnej – przyczyny, objawy, leczenie

Candida albicans jest grzybem z rzędu drożdżaków (łac.: Saccharomycetes) występującym powszechnie w środowisku. Można go „spotkać” w glebie, na przedmiotach codziennego użytku, bytuje na zwierzętach, może się również pojawić w  pokarmie.

Wbrew pozorom obiekty szpitalne także nie są wolne od jego obecności. Człowiek dla Candida albicans może stać się środowiskiem rozwoju. Może się on rozwijać na skórze, w jamie ustnej, w żeńskich narządach rozrodczych oraz w przewodzie pokarmowym.

Należy podkreślić, iż zakażenie Candida może przenosić się z zakażonego człowieka na zdrowego. Okres od zakażenia do pojawienia się pierwszych symptomów chorobowych jest trudny do sprecyzowania.

Zależny jest od stanu ogólnego osoby zainfekowanej, czyli braku bądź obecności czynników sprzyjających rozwojowi aktywnej infekcji. Objawy zależą od lokalizacji Candida.

Stosowane w kandydozie jamy ustnej

Do głównych czynników sprzyjających zakażeniu zalicza się;

• odporność – obniżona odporność sprzyja infekcji,
• wiek – częściej zakażeniu ulegają małe dzieci oraz osoby w starszym wieku,
• choroby przewlekłe- takie jak cukrzyca, zakażenie wirusem HIV, choroby nowotworowe, niedobory odporności, marskość wątroby,
• leki – przede wszystkim leki immunosupresyjne oraz glikokortykosteroidy,
• antybiotykoterapia,
• złe warunki socjoekonomiczne- brak odpowiedniej higieny osobistej i zły stan odżywienia,
• zabiegi operacyjne – w obrębie klatki piersiowej i jamy brzusznej,
• narkomania,
• oparzenia – szczególnie te, które w znacznym procencie objęły ciało.

Rodzaje kandydoz

Wyróżnia się kilka rodzajów kandydoz.

1. Kandydoza błony śluzowej,
   • jamy ustnej,
   • narządów płciowych,
   • przełyku i pozostałych odcinków przewodu pokarmowego.
2. Kandydoza skóry
3. Kandydozy głębokie (obecność candida we krwi, narządach wewnętrznych)
   • płuc,
   • tarczycy,
   • serca,
   • wątroby,
   • śledziony,
   • gałki ocznej,
   • nerek, moczowodów i pęcherza moczowego.

Wystąpienie kandydoz narządowych, zlokalizowanych poza jamą ustną może wskazywać na poważne zaburzenia odporności organizmu i wymaga dokładnej diagnostyki!

Kandydoza jamy ustnej – przyczyny

Dotyka najczęściej osoby starsze oraz dzieci w wieku niemowlęcym. Na większe ryzyko infekcyjne narażone są osoby w podeszłym wieku z powodu obniżającej się odporności i większej predyspozycji na infekcje, w tym grzybicze. Czynnikiem sprzyjającym jest też współistnienie innych chorób ogólnoustrojowych.

Czynniki wpływające na rozwój kandydozy jamy ustnej:

• ograniczona produkcja śliny,
• zmiany w nabłonku błony śluzowej,
• wysokowęglowodanowa dieta,
• zaburzenia hormonalne,
• cukrzyca,
• niedobór żelaza i kwasu foliowego,
• leki immunosupresyjne,
• antybiotykoterapia.

Kandydoza jamy ustnej występuje jako jedna z manifestacji zainfekowania przez tego grzyba całego organizmu- mówi się wówczas o kandydozie wtórnej jamy ustnej,  lub jako zakażenie lokalne, ograniczone- kandydoza pierwotna jamy ustnej.

Ognisko kandydozy w jamie ustnej najczęściej przybiera postać bolesnej, żywoczerwonej, ostro odgraniczonej od otaczającej błony śluzowej zmiany. Ta forma lokalizuje się głównie na języku. Występuje ona po przebytej antybiotykoterapii lub w przebiegu zakażenia HIV (tu może być bezbolesna i lokalizować się również na podniebieniu).

Drugą formą są tak zwane „pleśniawki”, zmiany pokryte białą lub żółtawą warstwą tkanki przypominającą zsiadłe mleko. Są one również dobrze odgraniczone od zdrowej błony śluzowej, a po usunięciu białawej „błony” odsłaniają czerwone ognisko podobne do pierwszej wymienionej formy zakażenia.

Pacjenci dotknięci tą manifestacją kandydozy zgłaszają pieczenie w jamie ustnej, zaburzenia odczuwania smaku i spadek apetytu. Najrzadszą postacią jest tak zwana „leukoplakia grzybicza”, występująca głównie u palaczy i przybierająca postać białawej płytki.

Leczenie kandydozy jamy ustnej

W leczeniu kandydozy jamy ustnej stosuje się preparaty przeciwgrzybicze działające miejscowo  w formie roztworów do pędzlowania jamy ustnej. Są to preparatu zawierające:

• mikonazol
• klotrimazol
• ketokonazol

W przypadku wystąpienia postaci narządowych stosuje się terapię lekami doustnymi, takimi jak:

• flukonazol
• itrakonazol
• amfoterecyna B

Profilaktyka kandydozy jamy ustnej

W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia kandydozy jamy ustnej zaleca się;

• przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej,
• unikanie pokarmów bogatych w cukry proste,
• zbilansowaną dietę, zapewniającą odpowiednią do zapotrzebowania podaż witamin i mikroelementów,
• wyrównywanie niedoborów żelaza i kwasu foliowego,
• stosowanie preparatów probiotycznych w czasie terapii antybiotykowej,
• właściwe leczenie chorób ogólnoustrojowych predysponujących do wystąpienia kandydozy- np. cukrzycy.

Zakażenie grzybem z rzędu Candida może przebiegać zarówno jako zlokalizowana inwazja w jamie ustnej, jak i obejmować inne narządy i układy. W każdym przypadku należy zgłosić się po pomoc lekarską i w razie konieczności podjąć pogłębioną diagnostykę.

Odpowiedzi na pytania naszych czytelników

Dieta w Candida. Jakie produkty są dozwolone w grzybicy a jakich należy unikać?

Dieta w Candida – czy możliwe jest leczenie dietą? Coraz więcej osób podejrzewa u siebie przerost Candidy. Faktem jest, że grzyb ten występuje powszechnie w naszym organizmie, ale liczy się nie tyle jego obecność, co ilość. Jeśli wyniki badań wskazują na znaczny przerost Candidy należy zastanowić się nad wdrożeniem leczenia i diety. Jakie są możliwości?

Z Candidą do lekarza rodzinnego?

Jeśli udamy się do lekarza rodzinnego z podejrzeniem grzybicy wywołanej Candidą jest raczej mała szansa, że zaleci on diagnostykę. Wielu pediatrów czy lekarzy pierwszego kontaktu nie traktuje Candidy jako zagrożenie, chyba, że daje ona objawy np. skórne.

Jeśli zjawimy się z wynikiem, który wskazuje na przerost Candida możemy liczyć na przepisanie leków przeciwgrzybiczych (które działają dość agresywnie) i zalecenie diety bezcukrowej.

Warto wówczas rozważyć, czy chcemy stosować leki czy też spróbujemy rozwiązać problem przerostu grzyba za pomocą diety i naturalnych środków.

Candida albicans – kolonie grzybów na szalce Petriego

Diagnostyka Candida

Często pada pytanie w jaki sposób diagnozować Candida. Metod jest wiele: z kału, z krwi, biorezonans, z żywej kropli krwi. Wybierając metodę diagnostyczną warto zwrócić uwagę, żeby była to metoda która nie tylko pokazuje czy Candida jest, ale przede wszystkim ILE jej jest.

Dlaczego? Ponieważ tak jak napisałam: nie każda ilość Candida jest dla nas szkodliwa. Problem robi się kiedy jest jej zbyt dużo. Z tego powodu jedyną referencyjną metodą sprawdzenia obecności i ilości Candidy w przewodzie pokarmowym jest ilościowe badanie z kału.

  Daje ono dokładny obraz tego jak wygląda rozplem grzybów w jelitach. Dla porównania: w badaniu krwi określa się ilość przeciwciał przeciwko Candida. Daje jedynie informację o kontakcie z grzybami, a nie o aktualnym zakażeniu.

Jest to metoda powszechnie stosowana, ale nie świadczy o aktualnym rozroście grzybów w jelicie, tylko o tym, że miało to miejsce (aktualnie lub jakiś czas temu) gdyż przeciwciała pozostają we krwi stosunkowo długo.

Polecam wykonać badanie z kału tutaj. Można kupić pakiet przez Internet, a następnie wysłać próbkę do Instytutu Mikroekologii w Poznaniu.

Dieta w Candida – czy można leczyć grzybicę dietą?

Nie ma żadnych naukowych badań, które potwierdziłyby skuteczność leczenia candidy za pomocą diety. Żadne publikacje naukowe nie wskazują, żeby standardowo zalecana dieta w Candida, czyli wyeliminowanie cukru czy drożdży powodowała zniknięcie grzyba.

Czy w związku z tym nie ma konieczności stosowania diety? W żadnym wypadku! To, że badań naukowych potwierdzających wpływ dietoterapii w różnych jednostkach chorobowych brakuje nie oznacza, że powinniśmy lekceważyć ich znaczenie. Dlatego poniżej przedstawiam jaką dietę stosować w Candida.

Wiedząc, że nie dla każdego dobra jest restrykcyjna eliminacja prezentuje różne opcje: wersję maksymalną i minimalną. Jeśli więc planujecie przeleczyć oporny egzemplarz (np. męża czy nastolatka), który puka się w głowę na myśl o pełnej eliminacji to zastosujcie, lub namówcie do zastosowania przynajmniej wersji minimalnej.

Dieta w Candida powinna trwać minimum miesiąc, a ważniejsze od jej ‘restrykcyjności’ jest to, aby na niej wytrwać.

W najlepszej wersji: stosujemy dietę przeciwgrzybiczą wybierając wyłącznie produkty dozwolone i wskazane, a eliminując produkty zakazane i dopuszczalne. Taką dietę prowadzimy przez minimum 4 tygodnie.

W wersji minimalnej: eliminujemy z diety produkty oznaczone jako zakazane. W ograniczonej ilości można spożywać produkty z grupy dopuszczalnych. Taką dietę prowadzimy przez minimum 4 tygodnie.

Ważne jest to, że lepiej stosować wersję minimalną dłużej niż restrykcyjną, ale krócej niż 4 tygodnie. Najlepiej oczywiście stosować dietę w wersji maksymalnej, ale czasami trzeba być realistą:)

Grzybica jelit – jak leczyć?

Strona główna » Edukacja » Grzybica jelit – jak leczyć?

Nasz układ pokarmowy stale narażony jest na ataki. Stres, szybki styl życia, niezdrowe odżywianie, antybiotykoterapia czy też pozbawione wartości odżywczych produkty wyniszczają nasz organizm od środka. Zdarza się, że prowadzi to do poważnych zaburzeń układu pokarmowego, takich jak grzybica jelit. Czym jest? Jak jej zapobiec, a gdy na to za późno – jak ją wyleczyć?

Grzybica jelit, nazywana inaczej grzybicą, kandydozą układu pokarmowego lub drożdżycą jelit, jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń pokarmowych.

Pod tym pojęciem tak naprawdę kryje się grzybica jamy ustnej i gardła, grzybica przełyku, grzybica żołądka i jelit oraz kandydoza skóry okolic odbytu.

Jest to stan, gdy chorobotwórcze drożdżaki rozwijając się w jelitach doprowadzają do dolegliwości żołądka i innych organów przewodu pokarmowego.

W przebiegu grzybicy układu pokarmowego zmiany chorobowe najczęściej znajdują się w obrębie powierzchownych warstw nabłonka z towarzyszącym im przewlekłym stanem zapalnym.

Najczęściej dotyka ona osób o obniżonej odporności w wyniku stresu, antybiotykoterapii czy też nieprawidłowej diety.

Takie czynniki zaburzają prawidłową florę bakteryjną i przyczyniają się do znacznego obniżenia odporności.

Najpopularniejszym przedstawicielem grzybów drożdżopodobnych w naszym przewodzie pokarmowym jest Candida albicans. Około 25 – 50 % zdrowych osób jest także nosicielami Candida spp. w jamie ustnej.

Po wyniszczającej antybiotykoterapii bądź przy silnym osłabieniu odporności może dojść do patologicznego przerostu tych grzybów. To z kolei powoduje kandydozę przewodu pokarmowego.

Ich rozwojowi natomiast sprzyja nieodpowiednia dieta bogata w słodycze, napoje słodzone, soki i suszone owoce.

Objawy grzybicy jelit

W przypadku grzybicy jelit objawy są podobne jak przy dolegliwościach żołądkowych. Należy pamiętać, że może ona oddziaływać na cały organizm, dlatego czasami tak trudno określić źródło problemu.

Do typowych jej objawów należą: wzdęcia, uczucie pełności w żołądku i wyraźnie słyszalnego bulgotania, a także problemy z wypróżnianiem.

Możliwe jest też pojawienie się biegunki po zjedzeniu niektórych produktów oraz silne bóle w dolnej części brzucha.

Poza tym częstymi objawami przy grzybicy przewodu pokarmowego są zakażenia błony śluzowej – „pleśniawki” – które występują zazwyczaj w jamie ustnej i przełyku, miejscowe zakażenia skóry w postaci zmian pęcherzykowatych oraz objawy ze strony układu nerwowego: zaburzenia pamięci, przewlekłe zmęczenie, nadpobudliwość psychoruchowa czy stany lękowe.

Grzyby w przewodzie pokarmowym mogą też stanowić przyczynę świądu odbytu. W tym miejscu zakażenia mają charakter infekcji powierzchniowych i towarzyszy im często intensywny odczyn rumieniowy oraz maceracja skóry. Najpowszechniejszym powikłaniem takiej infekcji jest szerzenie się zakażenia w obrębie skóry krocza, bądź kanału odbytu.

Zapobieganie grzybicy jelit

Bardzo istotna w zapobieganiu grzybicy układu pokarmowego jest dieta. Jeśli podejrzewamy, że w naszym organizmie może rozwijać się grzyb powinniśmy unikać cukrów i produktów w niego bogatych. Dlaczego? Ponieważ cukry proste są idealną pożywką dla grzybów.

Poza tym powinniśmy unikać produktów z mąki pszennej takich jak białe pieczywo, naleśniki, pierogi i ciasta. Z drugiej strony warto włączyć do diety następujące warzywa: marchew, seler, pietruszka, brokuły, kapusta, kalafior, fasola. Istotne też będą produkty bogate w białko.

Należy pić minimum 2 litry wody każdego dnia, aby ułatwić usuwanie z organizmu toksyn, które produkowane są przez grzyby.

Aby uniknąć wystąpienia grzybicy jelit w naszym organizmie warto też unikać stosowania antybiotyków i nadmiernej ilości leków. Dlaczego? To one zazwyczaj wyniszczają nasze jelita i powodują do zaburzeń prawidłowej flory bakteryjnej. Wtedy znajdujące się tam grzyby mają okazję by się namnażać.

Jak leczyć?

Aby wyleczyć grzybicę rozwijającą się w jelitach niemożliwe jest podjęcie leczenia farmakologicznego. Dlaczego? Ponieważ leki oraz antybiotyki są jedną z przyczyn rozwoju grzybicy w jelitach. Wobec tego konieczne jest przestrzeganie określonej diety oraz stosowanie naturalnych ziół.

W przypadku zdiagnozowania grzybicy układu pokarmowego chory na czas leczenia musi zrezygnować z produktów zawierających cukier, w tym takich owoców jak: jabłka, banany, pomarańcze czy gruszki. Z drugiej strony należy wprowadzić do diety produkty mleczne oraz bogate w białko.

Pomocne okażą się też zioła naturalnego pochodzenia. Jednym z nich jest ekstrakt wodny z korzenia łopianu o nazwie Toksidont – maj.

Substancje czynne zawarte w korzeniu działają przeciwgrzybiczo i pomogą oczyścić organizm z grzybów przez pięć sfer wydalniczych naszego ciała. Powodują też zwiększenie wzrostu bifidobakterii w układzie jelitowym.

Mają działanie wspierające trawienie, pobudzające trawienie i prebiotyczne.

Substancje czynne zawarte w ekstrakcie wodnym kory osiki o nazwie Populin base są w stanie zapewnić wysoką skuteczność jako środek grzybobójczy. Wspomagają w zachowaniu odpowiedniego poziomu mikroorganizmów, regulując poziom grzybów Candida w układzie jelitowym po antybiotykoterapii. Pomoże też usunąć grzybicę z całego układu pokarmowego i pozbyć się bólów nią spowodowanych.

Niezbędne w walce z grzybicą jelit jest też zastosowanie suplementu o nazwie Biota Complex. Produkt ten jest symbiotykiem. Pierwszy składnik o nazwie Biota N1 zawiera probiotyczne acydofilne szczepy pałeczek bakterii kwasu mlekowego, bakterii jelitowych (Lactobacillus i Bifidobacterium) oraz frakcjonowany hydrolizat białek mleka.

W skład drugiego składnika (Biota N2) tego suplementu wchodzi korzeń łopianu zmielony, mikronizowany o zwiększonej biodostępności i skuteczności składników aktywnych. Jest on niezbędny dla rozwoju pożytecznej flory bakteryjnej jelit, zawartej w pierwszym składniku Bioty.

Substancje czynne w nim zawarte pomogą odbudować mikroflorę jelitową zniszczoną w wyniku działania grzybów w przewodzie pokarmowym.

Na koniec procesu leczenia grzybicy jelit warto zastosować kompleks naturalnych witamin o nazwie Witamiks.

W jego skład wchodzą ekstrakty wodne z rokitnika, żurawiny, aronii, buraka, cytryny, ziela pięciornika kurzego oraz bakterie kwasu mlekowego.

Substancje czynne zawarte chociażby w ziele pięciornika kurzego oraz w bakteriach kwasu mlekowego wspierają prawidłową funkcję ochronną i wydzielniczą skóry i błon śluzowych, zwłaszcza w obszarze jelit oraz normalizują procesy przemiany materii.

Oczywiście lepiej zapobiegać niż leczyć, jednak w przypadku gdy już dokucza nam ta dolegliwość polecamy poniższe produkty:

Dieta przeciwgrzybicza

Dieta przeciwgrzybicza polega przede wszystkim na zmniejszeniu podaży węglowodanów w pożywieniu. Podstawę diety przeciwgrzybiczej stanowią warzywa i produkty białkowe.

Ich regularne spożywanie ma zapobiec rozwojowi chorób grzybiczych, które mają skłonność do kolonizowania jelit, przełyku czy gardła.

Aby uchronić przewód pokarmowy przed zasiedleniem drożdży i grzybów, zacznij stosować dietę przeciwgrzybiczą.

1. Przyczyny grzybicy

Grzybica, inaczej zwana drożdżycą lub kandydozą, to choroba wywoływana przez chorobotwórcze grzyby. Zakażenie grzybicą może mieć charakter miejscowy lub ogólny, a źródło zarażenia stanowi zazwyczaj drożdżak Candida albicans. Ten rodzaj grzyba często zagnieżdża się w układzie rodnym, jelitach, przełyku i gardle.

Występuje powszechnie w środowisku zewnętrznym i nie stwarza zagrożenia dla człowieka – pod warunkiem, że układ odpornościowy organizmu funkcjonuje prawidłowo.

Główne przyczyny zakażenia się grzybicą to: osłabiony system immunologiczny, wyczerpanie organizmu, stres, kuracje antybiotykowe, depresja, niewłaściwa dieta, brak snu i wypoczynku, picie nieprzegotowanej wody, zażywanie hormonów sterydowych, używanie wspólnych ręczników, kostiumów kąpielowych czy mydła.

Najczęstsze objawy grzybicy przewodu pokarmowego to: gazy, zaburzenia trawienia, wzdęcia, wahania nastroju, uczucie zmęczenia, ogólne wyczerpanie, zaburzenia snu, niechęć do działania, wzmożona potliwość ciała, stany zapalne, drażliwość oraz ciągłe przeziębienia.

2. Zasady diety przeciwgrzybiczej

Główne zasady diety przeciwgrzybiczej polegają na:

• wyeliminowaniu z diety cukru i produktów, które go zawierają (czekolada, dżem, miód, ciasta, budynie, cukierki, napoje kolorowe, coca-cola, soki owocowe), ponieważ w jelitach zostaje bardzo szybko rozłożony do cukrów prostych – doskonałej pożywki dla grzybów;
• wyeliminowaniu produktów z białej mąki (pszennej) – makarony, białe pieczywo, ciasta, pierogi, naleśniki;
• niespożywaniu owoców bogatych w cukier – banany, pomarańcze, gruszki, śliwki, suszone owoce;
• wyeliminowaniu z diety serów pleśniowych;
• spożywaniu głównie produktów bogatych w białko (mleko, jogurty naturalne, sery białe, sery żółte, drób, ryby, jaja) oraz warzyw – ziemniaki, marchew, pietruszka, serer, brokuły, kalafior, kapusta, fasola, bób, soja, soczewica;
• dozwolone jest spożywanie ryżu brązowego, kaszy jęczmiennej, kaszy gryczanej oraz pieczywa na zakwasie;
• wyeliminowaniu z diety produktów, które zawierają drożdże (piwo, wino);
• spożywaniu posiłków regularnie, przynajmniej cztery razy dziennie.

Dieta przeciwgrzybicza to dobra dieta, która w skuteczny sposób zapobiega oraz wspomaga leczenie grzybicy układu pokarmowego i dróg rodnych. Należy tylko pamiętać o unikaniu żywności, która wspomaga rozwój grzybów. Do tych produktów spożywczych zalicza się:

• żywność zawierającą cukier, np. syrop z melasy, czekolada, miód, słód, syrop klonowy, budynie, ciastka i herbatniki, dżem, lody, soki owocowe, napoje gazowane, zupy w proszkach, konserwy, paszteciki, suszone owoce czy alkohol;
• żywność zawierającą drożdże, np. chleb, bułki, ciasta drożdżowe, pizza, kostki rosołowe, buliony, ocet, pikle, piwo i wino;
• żywność zawierającą grzyby – są to głównie sery, takie jak brie, camembert czy lazur.

3. Profilaktyka grzybicy

Produkty żywnościowe wskazane w diecie przeciwgrzybiczej, które pomagają nie tylko zapobiegać grzybicy, ale również ją leczyć, to:

• warzywa – w profilaktyce i leczeniu grzybicy pokarmowej zaleca się przede wszystkim: seler, ogórki, brokuły, kalafior, sałatę, szpinak, cukinię, cebulę, czosnek, pietruszkę, szparagi, botwinkę, brukselkę, kapustę (niekwaszoną), surową marchew, szczypior, kalarepę, rzodkiewkę, por, soczewicę, fasolkę szparagową i zielony groszek;
• owoce, ale w niedużych ilościach (maksymalnie dwie porcje na dzień), przede wszystkim: cytryna, żurawina, kwaśne jabłka, brzoskwinia, morela, jagody, maliny, wiśnie, kiwi, grejpfruty;
• przetwory mleczne – naturalne jogurty, maślanki, kefiry, sery twarogowe;
• mięso drobiowe i wołowe, ryby i jajka;
• mąka razowa, makaron pełnoziarnisty, płatki owsiane, pieczywo razowe na zakwasie, ryż dziki oraz brązowy, maca razowa, kasza jaglana, kasza gryczana oraz jęczmienna;
• olej lniany i rzepakowy, oliwa z oliwek;
• orzechy, pestki słonecznika, pestki dyni i sezamu;
• herbaty ziołowe, woda z cytryną, soki warzywne;
• świeże i suszone zioła.

Stosując w swojej diecie powyższe produkty, pozbędziesz się dolegliwości żołądkowych, a ponadto możesz skutecznie zapobiec i wspomóc leczenie grzybicy przewodu pokarmowego i dróg rodnych.

Artykuł zweryfikowany przez: Dr n. med. Aneta Kościołek Dietetyk, biotechnolog, specjalista ds. zdrowia publicznego. Doktorantka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Joanna Krocz,  ponad rok temu