Japońskie zapalenie mózgu jest chorobą dotyczącą głównie turystów i podróżników planujących podróż do krajów strefy występowania japońskiego zapalenia mózgu – Azji i Regionu Zachodniego Pacyfiku. Dla większości podróżujących ryzyko zachorowania nie jest wysokie.
Część zakażeń przebiega bezobjawowo lub z objawami grypopodobnymi, jednak w niektórych przypadkach choroba jest śmiertelna. Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zachorowaniu na japońskie zapalenie mózgu jest szczepienie oraz unikanie ukąszeń przez komary. Japońskie zapalenie mózgu
Japońskie zapaleniu mózgu jest infekcją wywołaną przez wirus. Wirus japońskiego zapalenia mózgu jest przenoszony przez komary. Po ich ukąszeniu może przedostać się do organizmu człowieka i wywołać objawy choroby.
Gospodarzami wirusa są najczęściej świnie i brodzące ptactwo wodne, stąd najwyższe ryzyko zachorowania dotyczy osób przebywających w rejonach hodowli świń i pól ryżowych, które są nie tylko miejscem bytowania ptactwa wodnego, ale również miejscem, w którym szczególnie łatwo namnażają się komary (wektory zakażenia).
Gdzie występuje japońskie zapalenie mózgu?
- Zachorowania na japońskie zapalenie mózgu występują w Azji (Filipiny, Korea Północna, Korea Południowa, Laos, Malezja, Mongolia, Nepal, Pakistan, Rosja, Singapur, Sri Lanka, Tajwan, Tajlandia, Timor, Wietnam) i regionie zachodniego Pacyfiku oraz Papui Nowej Gwinei.
- Niektóre kraje Azji (Japonia, Korea, Tajwan, Tajlandia, Sri Lanca, Nepal, Wietnam) wprowadziły szczepienie przeciw tej chorobie do narodowego kalendarza szczepień.
- Dla większości podróżujących do Azji, ryzyko zachorowania nie jest wysokie, ale zmienia się w zależności od miejsca i czasu trwania podróży, pory roku i aktywności (sporty, trekking, wycieczki poza miasto, spanie w namiotach, wycieczki piesze).
Objawy japońskiego zapalenia mózgu
Część zachorowań może przebiegać bezobjawowo lub z łagodnymi objawami grypopodobnymi:
- uczucie rozbicia,
- osłabienia,
- ból mięśni,
- podwyższona temperatura ciała,
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe,
- ból głowy.
W takich przypadkach choroba mija samoistnie.
Jednak u 1 na 100 zakażonych osób pojawiają się objawy zapalenia mózgu, wśród nich:
- nagły ból głowy,
- wysoka gorączka,
- dezorientacja,
- śpiączka,
- porażenie kończyn,
- drżenie mięśni,
- osłabienie siły mięśni,
- trudności z koncentracją,
- drgawki.
U osób, u których rozwinęło się zapalenie mózgu ryzyko zgonu wynosi 25-30%. Częste są również trwałe następstwa neurologiczne po przechorowaniu.
Leczenie japońskiego zapalenia mózgu
W przypadku japońskiego zapalenia mózgu nie ma leczenia przyczynowego, – czyli takiego, które unieszkodliwia wirusa. Pacjentów poddaje się leczeniu objawowemu, starając się łagodzić uporczywe objawy i zapobiegać powikłaniom.
Rekonwalescencja chorego trwa zwykle kilka miesięcy, po tym czasie pacjenci wracają do codziennych aktywności. U pacjentów, u których zakażenie przebiega łagodnie, z objawami grypopodobnymi lub bezobjawowo choroba ustępuje samoistnie po około 10 dniach.
Rokowanie i powikłania w przebiegu japońskiego zapalenia mózgu
W przypadku przeważającej części chorych rokowania są dobre, choroba ustępuje samoistnie, nie pozostawiając po sobie powikłań.
U niektórych osób (około 1 % pacjentów) dochodzi do rozwinięcia objawów zapalenia mózgu:
- drgawek,
- drżenia mięśni,
- trudności w uczeniu się.
Czas powrotu do zdrowia u osób z lżejszej postaci choroby wynosi kilka miesięcy. W ciężkim przebiegu zakażenia u chorych może dojść do trwałego uszkodzenia mózgu.
Japońskie zapalenie mózgu może doprowadzić do śmierci. Statystycznie jeden przypadek na cztery jest śmiertelny.
Japońskie zapalenie mózgu – szczepionka
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zachorowaniu na japońskie zapalenie mózgu jest szczepienie. Preparat jakim szczepi się przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu to szczepionka pojedyncza, inaktywowana – co oznacza, że zawiera nieżywe wirusy.
Wskazaniem do szczepienia jest planowany wyjazd, którego charakter może zwiększać ryzyko zachorowania (np.
zaplanowano piesze wycieczki poza miasto, trekking, spanie w namiotach bądź pod gołym niebem, oddalanie się od miast i aglomeracji miejskich, uprawianie sportów w terenie, wędrówki po terenach zalesionych itp.) lub zamieszkanie w rejonach występowania zachorowań na japońskie zapalenie mózgu.
Szczepić można zarówno dorosłych jak i dzieci od 2 miesiąca życia.
Schemat szczepienia przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu
Aby uzyskać najszerszą możliwą ochronę należy podać dwie dawki szczepionki, składające się na szczepienie pierwotne.
W przypadku niektórych pacjentów wskazane jest podanie trzeciej dawki szczepionki – tzw. szczepienie przypominające. Schemat szczepienia różni się w przypadku dzieci i osób dorosłych.
Japońskie zapalenie mózgu – szczepionka dla dzieci
Noworodki od 2 miesiąca życia do 3 roku życia należy zaszczepić dwoma dawkami szczepionki – 0,25 ml, podanymi w odstępie 28 dni. Podanie drugiej dawki szczepionki jest niezbędne do uzyskania ochrony.
Uodpornienie powinno być zakończone, co najmniej tydzień przed datą planowanego wyjazdu w obszary występowania japońskiego zapalenia mózgu.
Japońskie zapalenie mózgu – szczepionka dla dorosłych
Dorosłych można szczepić na japońskie zapalenie mózgu dwoma schematami – konwencjonalnym oraz przyspieszonym.
Schemat konwencjonalny szczepionki na japońskie zapalenie mózgu
Schemat konwencjonalny obejmuje dwie dawki szczepionki podane w odstępie 28 dni.
Schemat przyspieszony szczepionki na japońskie zapalenie mózgu
Pacjent, w przypadku który ze względu na zbliżający się wyjazd wymaga szybkiego uodpornienia, może zostać zaszczepiony w trybie przyspieszonym.
Tryb przyspieszony przewiduje, że drugą dawkę szczepionki można podać w odstępie 7 dni. W obu przypadkach szczepienie powinno być zakończone co najmniej tydzień przed wyjazdem na tereny występowania japońskiego zapalenia mózgu. Do pełnego uodpornienia konieczne jest przyjęcie dwóch dawek szczepionki.
Szczepionka na japońskie zapalenie mózgu – ile dawek?
Zarówno dla dzieci jak i dorosłych wskazane jest podanie dawki przypominającej w ciągu drugiego roku (12-24 miesiące) po szczepieniu podstawowym, przed potencjalną ponowną ekspozycją na wirusa japońskiego zapalenia mózgu.
Osoby z grupy stałego, podwyższonego ryzyka zachorowania na japońskie zapalenie mózgu (personel laboratoryjny lub osoby mieszkające na terenach występowania japońskiego zapalenia mózgu) powinny otrzymać dawkę przypominającą w 12. miesiącu od szczepienia pierwotnego.
Drugą dawkę przypominającą należy podać 10 lat po pierwszej dawce przypominającej, przed potencjalną ekspozycją na wirusa japońskiego zapalenia mózgu.
Nie ma dostępnych danych na temat długoterminowej ochrony po podaniu dawki przypominającej.
Kogo szczepić na japońskie zapalenie mózgu?
Szczepionki na japońskie zapalenie mózgu nie należy podawać:
- niemowlętom poniżej 2 miesiąca życia,
- osobom, u których wystąpiła natychmiastowa reakcja alergiczna po podaniu poprzedniej dawki szczepionki lub po którymkolwiek składniku szczepionki,
- kobietom ciężarnym (nie było badań nad bezpieczeństwem tej szczepionki u kobiet w ciąży) chyba, że ryzyko zachorowania jest szczególnie duże, wówczas należy rozważyć podanie szczepionki,
- kobietom karmiącym piersią (nie wiadomo czy szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu przenika do mleka kobiety), chyba, że ryzyko zachorowania jest szczególnie duże, wówczas należy rozważyć podanie szczepionki,
- u pacjentów z ostrymi i ciężkimi infekcjami z gorączką.
Skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu
Jak w przypadku każdego szczepienia, również po szczepieniu na japońskie zapalenie mózgu mogą u pacjenta wystąpić działania niepożądane. Najczęściej są one związane z ogólnym złym samopoczuciem. Mijają samoistnie i nie są dla pacjenta bardzo uporczywe.
Wśród działań niepożądanych po szczepionce na japońskie zapalenie mózgu obserwowanych u dorosłych wymienia się:
- ból zaczerwienienie, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia preparatu,
- bóle głowy,
- bóle mięśni,
- zmęczenie.
Do innych częstych działań niepożądanych po szczepionce na japońskie zapalenie mózgu należą:
- nudności,
- objawy grypopodobne,
- gorączka.
Niezbyt często u chorych zaszczepionych na japońskie zapalenie mózgu obserwuje się:
- powiększenie węzłów chłonnych,
- migrenę,
- zawroty głowy,
- ból stawów,
- wysypkę, świąd skóry,
- dreszcze, ogólne osłabienie organizmu, złe samopoczucie.
Do rzadkich objawów po szczepionce na japońskie zapalenie mózgu, które dotykają dorosłych należą:
- małopłytkowość,
- zapalenie nerwów, zaburzenia smaku,
- obrzęk powiek,
- częstoskurcz, kołatanie serca,
- duszność,
- pokrzywka, rumień,
- ból kończyn,
- obrzęki obwodowe.
Objawy niepożądane po szczepionce na japońskie zapalenie mózgu obserwowane wśród dzieci to zazwyczaj:
- gorączka,
- biegunka,
- wymioty,
- zmniejszenie apetytu,
- wysypka,
- objawy grypopodobne.
Rzadziej występują bóle głowy, bóle mięśni, powiększenie węzłów chłonnych oraz kaszel.
Rozpoznanie japońskiego zapalenia mózgu
Lekarz stawia rozpoznanie na podstawie objawów zgłaszanych przez pacjenta oraz wywiadu medycznego. W wywiadzie lekarz pyta m.in. o odbyte w ostatnim czasie podróże, ich kierunek, termin oraz rodzaj podejmowanej na miejscu aktywności.
W przypadku choroby gorączkowej, która wystąpiła po powrocie z Azji, należy rozważyć możliwość zachorowania m.in. na malarię, dengę i japońskie zapalenie mózgu. Są to choroby, których objawy nie są charakterystyczne i bez badań laboratoryjnych niemożliwe jest właściwe ich zdiagnozowanie.
W diagnostyce japońskiego zapalenia mózgu pomocne jest badanie poziomu swoistych przeciwciał w klasach IgM oraz IgG.
Japońskie zapalenie mózgu – zalecane postępowanie
Jeśli planujesz podróż w region występowania japońskiego zapalenia mózgu pamiętaj o zasadach, które znacząco ograniczą ryzyko zachorowania:
- Zaplanuj szczepienia, co najmniej na 6 tygodni przed planowaną datą wyjazdu.
- Wybieraj ubrania z długimi nogawkami, rękawami, zakryte buty.
- Stosuj repelenty czyli preparaty odstraszające komary, nanoś je na odkrytą skórę zgodnie z zaleceniami producenta.
- Szczególnie nocą używaj moskitier i siatek w oknach pomieszczeń, w których przebywasz.
- Unikaj przebywania w miejscach, w których hodowane są świnie oraz w okolicach podmokłych – rozlewiskach i polach ryżowych.
Dowiedz się więcej:
Past, Present, and Future of Japanese Encephalitis
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2660690/
Genetic variation of Japanese encephalitis virus in nature
http://www.microbiologyresearch.org/docserver/fulltext/jgv/71/12/JV0710122915.pdf?expires=1529609784&id=id&accname=guest&checksum=09CB5D6E123669F62414085DCDEA59B8
Wind-Blown Mosquitoes and Introduction of Japanese Encephalitis into Australia
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2631883/pdf/11747709.pdf
Załóż konto aby odkryć pełnię możliwości portalu!
Medycyna podróży | Japońskie zapalenie mózgu
Choroba zakaźna wywoływana przez wirusa należącego do rodzinyFlaviviridae, którego rezerwuarem są brodzące ptaki na terenachpodmokłych i trzoda chlewna w rejonach wiejskich. Wektorem zakażenia sąkomary z rodzaju Culex i Aedes.
CDC. Komar Aedes japonicus, wektor japońskiego zapalenia mózgu 
CDC. Larwy komara z rodzaju Culex pod powierzchnią zbiornika wodnego
Transmisja wirusa japońskiego zapalenia mózgu występuje w 22 krajachAzji oraz w dwóch krajach Australii i Oceanii (Papua-Nowa Gwinea;Australia, płw. York, Queensland). WHO szacuje, że każdego roku dochodzido blisko 68 tysięcy zachorowań, w tym kilkunastu tysięcy zgonów.Ponieważ większość zakażeń przebiega bezobjawowo, tylko część przypadkówjest diagnozowana i raportowana. W 2016 r.
zachorowania na japońskiezapalenie mózgu były raportowane w 17 krajach, łącznie 5399 przypadkówchoroby. Najwyższą zachorowalność obserwowano w Indiach (1627),Bangladeszu (1294), Chinach (1130), Birmie (393), Wietnamie (357) i naFilipinach (312).
Ryzyko zachorowania jest związane z przebywaniem wrejonach wiejskich oraz na terenach podmokłych będących lęgowiskiemkomarów, wektorów zakażenia.
Obraz kliniczny: okres wylęgania wynosi 6-16 dni. Większośćprzypadków choroby (99%) przebiega bezobjawowo lub w formie łagodnychobjawów grypopodobnych (gorączka, bóle głowy, zaburzeniażołądkowo-jelitowe).
U około 1% zakażonych obserwuje się ciężką postaćchoroby z objawami ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zapaleniemózgu, objawy oponowe, zaburzenia świadomości, niedowłady), ześmiertelnością sięgającą 30%.
Powikłaniem po przebytej chorobie może byćataksja, parkinsonizm, osłabienie siły mięśniowej, zaburzeniapsychiczne.
Rozpoznanie: na podstawie obrazu klinicznego oraz diagnostykiserologicznej (poszukiwanie swoistych przeciwciał w klasie IgM i IgGmetodą ELISA).
Leczenie: objawowe.
Zapobieganie: ponieważ nie ma możliwości leczenia przyczynowegochoroby, podstawą są działania profilaktyczne zapobiegąjące zakażeniomprzenoszonym przez wektory (komary), do których należy stosowanierepelentów, odpowiednie noszenie ubrań (długie rękawy koszul i nogawkispodni), unikanie przebywania w terenie od zmierzchu do świtu, zwłaszczanad zbiornikami wodnymi, a także stosowanie szczepień ochronnych. Napolskim rynku dostępna jest szczepionka inaktywowana zawierającazabitego wirusa japońskiego zapalenia mózgu, namnażanego w linii komórekVERO (prep. Ixiaro), charakteryzujaca się wysokim profilembezpieczeństwa dla pacjenta. Szczepienie osób dorosłych obejmuje podaniedwóch dawek w odstępach: 0, 7 lub 28 dzień oraz dawki przypominającej po12-24 miesiącach. Brak danych o konieczności stosowania kolejnych dawekprzypominających. Szczepienie dzieci od 3 rż. obejmuje podanie dwóchdawek: 0, 28 dzień. Obie dawki cyklu podstawowego u dorosłych i dziecipowinny być przyjęte minimum 7 dni przed wyjazdem do rejonówendemicznego występowania choroby.
Szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu
Podsumowanie – Szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu
O chorobie
Japońskie zapalenie mózgu jest chorobą wirusową przenoszony przez komary. Naturalnym rezerwuarem wirusa są ptaki wodne i trzoda chlewna. Okres wylegania choroby wynosi od 6 do 16 dni. Większość zakażeń (99%) przebiega bezobjawowo lub dominują objawy grypopodobne.
U około 1% zakażonych obserwuje się ciężkie objawy, tj. zapalenie mózgu, uszkodzenia neurologiczne, niedowłady oraz inne ubytki neurologiczne. Trwałych zmian neurologicznych doświadcza połowa osób, które przeżywają chorobę. Śmiertelność sięga nawet 30%.
Główną przyczyną zgonu w przebiegu choroby jest niedotlenienie mózgu.
Japońskie zapalenie mózgu występuje na subkontynencie Indyjskim, w południowo-wschodniej Azji oraz północno wschodniej Australii.
Według danych WHO, każdegoroku zakażonych jest 68 000 osób, w tym 75% to dzieci do 15 lat. Szacuje się że każdego roku 20 000 osób umiera z powodu choroby.
Pamiętaj, że…
- Zakażenie JMZ jest najczęściej bezobjawowe,
- Choroba występuje rzadko, ale jak dojdzie do wystąpienia objawów, przebieg może być dramatyczny, często kończy się zgonem,
- Nie znamy swoistej terapii przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu.
O szczepionce
W Polsce dostępna jest inaktywowana (zabita) szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu. Wirus wchodzący w skąd szczepionki jest namnażany w linii komórek, a następnie inaktywowany przy użyciu formaldehydu. Szczepionka zawiera adiuwant- wodorotlenek glinu..
Szczepionka jest zalecana dla osób dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt od 2 m.ż. planujących wyjazd do krajów gdzie występuje zwiększone ryzyko zachorowania. Szczepienie podstawowe obejmuje podanie 2 dawek, w odstępie 0-28 dni. Dzieciom powyżej 14 m.ż.
, młodzieży i dorosłym można podać dawkę przypominającą około roku po szczepieniu podstawowym, przed potencjalną ponowną ekspozycją na wirusa. Po szczepieniu występują łagodne objawy niepożądane, tj. ból w miejscu podania, tkliwość w miejscu podania bóle głowy i mięśni, zmęczenie.
Osoby, które nie mogą być zaszczepione, przebywając w miejscu występowania choroby, powinny pamiętać o zabezpieczeniu się przed ugryzieniem przez komary oraz kontaktem z dzikim ptactwem i trzodą chlewną.
Ochrona obejmuje stosowanie repelentów, odzieży zabezpieczającej całe ciało, stosowanie moskitiery i zamontowanie siatek zabezpieczających na oknach. Szczepienie można wykonać w placówce, gdzie wykonuje się szczepienia podróżujących.
Ostatnia aktualizacja: 29 lipca 2020
Czym jest japońskie zapalenie mózgu? Przyczyny, objawy, szczepienie
Pierwszy przypadek japońskiego zapalenia mózgu wykryto w 1871 roku w Japonii.
Uważa się je za najczęstsze wirusowe zapalenie mózgu w obszarze Dalekiego Wschodu, czyli części wschodniej Azji ciągnącej się wzdłuż wybrzeży Pacyfiku.
Zapobiegawczo już u dzieci można stosować szczepionkę, a cena jednej dawki wynosi około 400 zł. Ochronę uzyskuje się po tygodniu od zaszczepienia pierwotnym schematem.
Co to jest japońskie zapalenie mózgu?
Japońskie zapalenie mózgu (ang.
Japanese encephalitis, JE) to zakaźna choroba wywołana przez arbowirusy z grupy Flaviviridae, do której należy także wirus Denga, kleszczowego zapalenia mózgu i Gorączki Zachodniego Nilu.
Gospodarzami wirusa są ptaki, gady, nietoperze, a nawet zwierzęta domowe. Przenoszony jest przez ukłucia komarów. Okres inkubacji szacowany jest na 6–16 dni. Nie jest możliwe zarażenie się od innego człowieka.
Na czym opiera się rozpoznanie japońskiego zapalenia mózgu?
W rozpoznaniu choroby zastosowanie znajdują zwłaszcza metody serologiczne i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego głowy. Na skanach chorych na japońskie zapalenie mózgu stwierdza się obustronne zajęcie pnia mózgu i wzgórza.
Przeprowadza się izolację wirusa z krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Oznacza się poziom swoistych przeciwciał klasy IgM i IgG.
Badanie krwi może ujawnić podwyższone parametry stanu zapalnego, przede wszystkim wzrost liczby białych krwinek, czyli leukocytozę.
Zobacz nasz film i dowiedz się wszystkiego o budowie i funkcjach mózgu
Występowanie japońskiego zapalenia mózgu
Każdego roku odnotowuje się 30000–50000 nowych zachorowań. Obserwuje się występowanie epidemii japońskiego zapalenia mózgu na terenie Kambodży, Indii, Nepalu, Birmy, Wietnamu i Malezji. Krajami, w których występuje choroba, są także Tajlandia, Japonia, Chiny, Filipiny, Korea, Sri Lanka, Laos i Australia.
Objawy japońskiego zapalenia mózgu
W większości przypadków japońskie zapalenie mózgu przebiega bezobjawowo lub występują dolegliwości grypopodobne, zwłaszcza uczucie osłabienia i rozbicia, gorączka, która utrzymuje się przez około 10 dni, ból i zawroty głowy oraz dreszcze. Jednakże zdarzają się także przypadki śmiertelne.
Szacuje się, że u około 1% chorych rozwija się najcięższa postać choroby z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego. Objawy japońskiego zapalenia mózgu są niecharakterystyczne.
Pojawiają się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak wymioty, nudności, biegunka i bóle brzucha, objawy dyzuryczne, takie jak bolesne oddawanie moczu, uczucie pieczenia w cewce moczowej (tzw. stranguria) i częste lub stałe parcie do oddawania moczu (tzw.
pollakisuria), a także zaburzenia świadomości i zachowania, paraliż oraz zapalenie mózgu.
Jakie mogą być powikłania japońskiego zapalenia mózgu?
Powikłaniami japońskiego zapalenia mózgu mogą być m.in. ataksja, czyli niezborność ruchów (zaburzenia koordynacji ruchowej ciała), osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia psychiatryczne i otępienie (znaczne obniżenie sprawności umysłowej). Zakażenie na początku ciąży może skutkować poronieniem.
Może się rozwinąć parkinsonizm objawiający się drżeniem o charakterze spoczynkowym, monotonną mową, trudnościami w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, bradykinezją (spowolnieniem ruchów), wzmożonym napięciem mięśniowym, zubożeniem ruchów i hipomimią (zmniejszoną mimiką twarzy).
Japońskie zapalenie mózgu – profilaktyka i leczenie
Leczenie japońskiego zapalenia mózgu jest objawowe. Opiera się głównie na farmakoterapii z użyciem środków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych.
Zakażeniom skutecznie zapobiega się dzięki unikaniu narażenia na ukąszenia komarów.
Dlatego warto zamontować moskitiery w oknach i drzwiach, zakładać odzież zasłaniającą możliwie największą powierzchnię ciała i stosować repelenty, czyli środki odstraszające komary.
Zapobiegawczo wobec japońskiego zapalenia mózgu stosowana jest szczepionka. Zarejestrowaną do użycia w krajach Unii Europejskiej jest szczepionka IXIARO. Pozwala na wytworzenie czynnej odpowiedzi immunologicznej przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu u osób dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 2 miesięcy.
Szczepionka jest inaktywowana, co oznacza, że zawiera zabity wirus japońskiego zapalenia mózgu. Podaje się ją domięśniowo, w mięsień naramienny, a w przypadku niemowląt wstrzyknięcie można wykonać w przednio-boczną część uda.
Dawkowanie szczepionki wygląda następująco:
- osoby powyżej 18 lat – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,5 ml podanych w schemacie 0–28 dni lub schemacie przyspieszonym 0–7 dni; dawkę przypominającą 0,5 ml podaje się po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego;
- osoby w wieku 3–18 lat – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,5 ml podanych w schemacie 0–28 dni; dawkę przypominającą 0,5 ml podaje się po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego;
- dzieci w wieku 2 miesiące – 3 lata – pierwotna seria składa się z dwóch dawek 0,25 ml podanych w schemacie 0–28 dni; dzieciom powyżej 14 miesięcy podaje się dawkę przypominającą 0,25 ml po upływie 12–24 miesięcy od szczepienia pierwotnego.
Jakie mogą być skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu?
Skutki uboczne szczepionki na japońskie zapalenie mózgu mogą obejmować m.in.: ból głowy i mięśni, tkliwość, świąd i zaczerwienienie miejsca wstrzyknięcia, zmęczenie, gorączkę, drażliwość i nudności. Dolegliwości te ustępują zazwyczaj w ciągu kilku dni od zaszczepienia. Sporadycznie pojawiają się: duszność, kołatanie serca, zaburzenia smaku, parestezje, wymioty, dreszcze i biegunka.
Bibliografia:
1. Kozubski W., Liberski P.P., Choroby układu nerwowego, Warszawa, PZWL, 2004.
2. Misra U., Kalita J., Overview: Japanese encephalitis, “Progress in Neurobiology”, 2010, 91(2), s. 108-120.
Jak zbudowany jest układ nerwowy? Odpowiedź znajdziesz w naszym filmie
Japońskie zapalenie mózgu – Japanese encephalitis
Japońskie zapalenie mózgu ( JE ) jest infekcją mózgu spowodowane przez wirus japońskiego zapalenia mózgu (WEP). Choć większość infekcji spowodować małe lub bez objawów, sporadyczne zapalenie mózgu występuje . W tych przypadkach objawy mogą obejmować ból głowy, wymioty, gorączka, dezorientacja, i drgawki . Dzieje się około 5 do 15 dni po zakażeniu.
WEP jest zwykle przenoszone przez komary , w szczególności te z Culex typu. Świnie i dzikiego ptactwa służą jako rezerwuar wirusa. Choroba występuje głównie poza miastami. Diagnostyka jest oparta na krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym testów.
Zapobieganie jest ogólnie z japońskiego zapalenia mózgu szczepionki , która jest bezpieczna i skuteczna. Inne środki obejmują unikanie ukąszeń komarów. Po zainfekowaniu nie ma specyficznego leczenia, z troska będąc wsparciem . Na ogół jest to wykonywane w szpitalu. Stałe problemy występują nawet u połowy osób, które odzyskują od JE.
Choroba występuje w Azji Południowo-Wschodniej i Zachodniego Pacyfiku . Około 3 miliardów ludzi żyje na obszarach, gdzie wystąpiła choroba. Około 68.000 objawowych przypadków występuje rocznie około 17.000 zgonów. Często przypadki występują w ogniskach . Chorobę po raz pierwszy opisano w 1871 r.
objawy i symptomy
Wirus zapalenia mózgu japoński (WEP) ma okres inkubacji od 2 do 26 dni. Zdecydowana większość infekcji jest bezobjawowa : tylko 1 na 250 infekcji rozwija się w mózgu.
Ciężkie dreszcze może oznaczać pojawienie się tej choroby u ludzi. Gorączka, ból głowy i pogorszenie samopoczucia inne niespecyficzne objawy tej choroby, która może trwać przez okres pomiędzy 1 a 6 dni.
Objawy, które pojawiają się w czasie ostrej fazy zapalenia mózgu obejmują sztywność karku, wyniszczenia , niedowład , konwulsje i podwyższoną temperaturę ciała między 38-41 ° C (100.4-105.8 ° F).
Niedorozwój umysłowy jest zwykle opracowane.
Śmiertelność tej choroby jest zmienna, ale jest na ogół wyższe u dzieci. Przezłożyskowej spread odnotowano.
Ustawicznego defekty neurologiczne, takie jak głuchota, chwiejność emocjonalna i niedowład połowiczy może wystąpić w tych, którzy mieli centralnego układu nerwowego zaangażowania.
W znanych przypadkach, niektóre efekty obejmują również nudności, ból głowy, gorączka, wymioty i czasami obrzęk jąder .
Zwiększona mikrogleju aktywacji następujących japońskiego zapalenia mózgu zakażenia stwierdzono wpływ na wynik wirusowego patogenezie. Mikrogleju są rezydent odpornościowy komórek s ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i odgrywają kluczową rolę w obronie organizmu przed inwazją mikroorganizmów.
Aktywowanych komórek mikrogleju wydzielają cytokiny, takie jak interleukina-1 (IL-1) i czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-a) , które mogą powodować efekty toksyczne w mózgu.
Dodatkowo, inne czynniki, takie jak rozpuszczalne neurotoksyn , neuroprzekaźników pobudzających , prostaglandyny , reaktywnych form tlenu i związków azotu są wydzielane przez aktywowane mikrogleju.
W mysim modelu JE, stwierdzono, że w hipokampie i prążkowiu , liczba aktywowanego mikrogleju był bardziej niż gdziekolwiek indziej w mózgu ściśle następnie, że w wzgórza .
W korze mózgowej, ilość aktywowanego mikrogleju była znacznie mniejsza w porównaniu do innych obszarów mózgu myszy.
Ogólny indukcja różnicowej ekspresji cytokin prozapalnych i chemokin, obserwowano również w różnych regionach mózgu podczas stopniowego japońskiego zapalenia mózgu infekcji.
Chociaż efekt netto prozapalnych mediatorów jest zabijanie organizmów infekcyjnych i komórki zainfekowane, a także do stymulowania wytwarzanie cząsteczek, które wzmacniają odpowiedź montażową do uszkodzenia, jest to również oczywiste, że w narządzie nonregenerating, takie jak mózg, na dysregulację wrodzona odpowiedź immunologiczna byłoby szkodliwe.
W JE ścisła regulacja aktywacji mikrogleju wydaje się być zakłócony, co prowadzi do autotoxic pętli aktywacji mikrogleju, które ewentualnie prowadzi do osób postronnych uszkodzenie neuronów. U zwierząt, objawy obejmują kluczowe niepłodność i poronienia u świń, choroby neurologiczne u koni i objawy ogólnoustrojowe, w tym gorączka, letarg i anoreksji.
Przyczyna
Jest to choroba spowodowana przez komara -borne wirus japońskiego zapalenia mózgu (WEP).
Wirusologia
WEP jest wirusem z rodziny Flaviviridae , część japońskiego zapalenia mózgu serocomplex 9 genetycznie i antygenowo związanych z wirusami, których niektóre są szczególnie dotkliwe w konie i czterech znanych zarażać ludzi tym wirusem Zachodniego Nilu .
Otoczkę wirusa jest ściśle związana z wirusem Zachodniego Nilu oraz zapalenie mózgu St. Louis wirusa. Pozytywny jednoniciowy RNA genomu jest pakowany w kapsydu , który jest utworzony przez białko kapsydu. Bańka zewnętrzna jest utworzona przez białka otoczki i antygen ochronny.
To pomaga w wejściu wirusa do wnętrza komórki. Genom wirusa koduje również kilka białek niestrukturalnych (NS1, NS2A, NS2B, NS3, N4a, NS4B NS5). NS1 wytwarza się także postaci wydzielniczej. NS3 jest próbnym helikazy i NS5 jest wirusową polimerazę .
Stwierdzono, że japońskie zapalenie mózgu atakuje ten prześwit w siateczce śródplazmatycznej (ER) i szybko gromadzi się znacznych ilości białek wirusowych.
Na podstawie genu otoczki, istnieje pięć genotypów (I-V). Szczep Muar, izolowane od pacjenta Malajach w 1952 jest szczepem prototyp genotypu V.
Genotyp IV wydaje się rodowego szczep, i wydaje się, że wirus ewoluowały w regionie indonezyjskiej-Malezji. Pierwsze doniesienia kliniczne pochodzą z 1870 roku, ale pojawia się wirus ewoluowały w połowie 16 wieku.
Ponad sześćdziesiąt kompletne genomy tego wirusa został zsekwencjonowany przez 2010.
Diagnoza
Japońskie zapalenie mózgu diagnozuje się za pomocą dostępnych w handlu testów wykrywających JE specyficzne dla wirusa przeciwciał IgM w surowicy krwi i / lub płynu mózgowo-rdzeniowego , na przykład przez przechwytywanie IgM ELISA .
Wirus japońskiego zapalenia mózgu przeciwciała IgM są zazwyczaj wykrywalne 3 do 8 dni po rozpoczęciu choroby i utrzymują się przez 30 do 90 dni, ale dłuższe utrzymywanie zostały udokumentowane. W związku z tym dodatnie IgM czasami może odzwierciedlać przebyte zakażenie lub szczepienie.
Surowicę zebrano w ciągu 10 dni od wystąpienia choroby nie może być wykrywalny IgM, a badanie powinno być powtórzone próbki rekonwalescentów. W przypadku pacjentów zakażonych wirusem JE przeciwciał IgM, badania potwierdzające przeciwciała neutralizujące powinno być wykonane.
Potwierdzający badania w USA jest dostępna tylko w CDC i kilka wyspecjalizowanych laboratoriów referencyjnych. W krytycznych przypadkach, amplifikacji kwasów nukleinowych i wirusów w hodowli tkanek autopsji mogą być użyteczne.
Antygen wirusowy można wykazać w tkankach przez bezpośrednie wybarwienie przeciwciała fluorescencyjnego .
Zapobieganie
Szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu „ENCEVAC”
Zakażenie japońskiego zapalenia mózgu nadaje się przez całe życie odporności . Obecnie istnieją trzy szczepionki dostępne: SA14-14-2, IC51 (sprzedawany w Australii i Nowej Zelandii, jak i gdzie indziej, jak JESPECT IXIARO) i ChimeriVax-je (sprzedawany jako IMOJEV). Wszystkie obecne szczepionki oparte są na genotypu wirusa III.
Formalina -inactivated mózgu myszy szczepionką pochodzącą został po raz pierwszy wyprodukowany w Japonii w 1930 roku i została zatwierdzona do użytku na Tajwanie w 1960 roku i w Tajlandii w 1980 roku.
Powszechne stosowanie szczepionki i urbanizacja doprowadziły do kontrolowania choroby w Japonii, Korei, Tajwanu i Singapuru.
Wysoki koszt tej szczepionki, która jest uprawiana w żywych myszy oznacza, że ubogie kraje nie były w stanie sobie pozwolić, aby dać go jako część rutynowego programu szczepień.
Najczęstsze działania niepożądane są zaczerwienienie i ból w miejscu wstrzyknięcia. Rzadko An pokrzywkę reakcja może rozwijać około czterech dni po wstrzyknięciu.
Szczepionki produkowane z mózgu myszy występuje ryzyko autoimmunologicznych neurologicznych powikłań około 1 na milion szczepień.
Jednakże jeśli szczepionka nie jest produkowany w mózgach myszy, a w warunkach in vitro stosując kultury komórkowej jest mało szkodliwych skutków w porównaniu z placebo , głównymi skutkami ubocznymi są bóle głowy i bóle mięśniowe .
Neutralizujących przeciwciał utrzymuje się w obiegu przez co najmniej dwa do trzech lat, a może i dłużej. Całkowity czas trwania ochrony nie jest znany, ale ponieważ nie ma niezbitych dowodów na ochronę ponad trzy lata, boostery zalecane są co trzy lata dla ludzi, którzy pozostają na ryzyko. Ponadto, istnieje również dostępne żadne dane dotyczące wymienności innych szczepionek IXIARO i JE.
We wrześniu 2012 roku firma indyjska Biologiczne E. Ograniczona uruchomiła inaktywowane hodowli komórkowej szczepionki uzyskane w oparciu o szczep SA 14-14-2, który został opracowany w ramach umowy transferu technologii z Intercell i jest tiomersal szczepionka -Darmowy.
Leczenie
Nie ma specyficznego leczenia japońskiemu zapaleniu mózgu i leczenia jest pomocne, z pomocy udzielonej do karmienia , oddychanie lub napadów kontroli zgodnie z wymaganiami. Podniesione ciśnienie śródczaszkowe może być zarządzany z mannitolu . Nie ma transmisji z człowieka na człowieka i dlatego pacjenci nie muszą być izolowane.
Przełom w dziedzinie japońskich terapeutycznych zapalenia mózgu jest identyfikacja makrofagów zaangażowanie receptora nasilenia choroby.
Niedawny raport z indyjską grupą dowodzi zaangażowania monocytów i makrofagów receptora CLEC5A w ciężkich reakcji zapalnej w japońskiemu zapaleniu mózgu zakażenia mózgu.
Ten transkryptomicznych badanie dostarcza hipotezę neurologicznym oraz nową inicjatywę w rozwoju odpowiedniej terapeutyczny przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu.
Epidemiologia
Wskaźnik Daly dla japońskiego zapalenia mózgu na 100.000 mieszkańców w 2002 roku
- brak danych
- mniej niż 1
- 1-5
- 5-10
- 10-15
- 15-20
- 20-25
- 25-30
- 30-35
- 35-40
- 40-45
- 45-50
- więcej niż 50
Japońskie zapalenie mózgu (JE) jest najczęstszą przyczyną wirusowego zapalenia mózgu w Azji , z maksymalnie 70.000 zgłoszonych przypadków rocznie. Case-śmiertelności stawki wahają się od 0,3% do 60% i zależy od populacji i wieku. Rzadkie ognisk w terenach Stanów Zjednoczonych w zachodniej części Oceanu Spokojnego wystąpiły również. Mieszkańców obszarów wiejskich w endemicznych lokalizacjach są na największe ryzyko; Japońskie zapalenie mózgu zazwyczaj nie występują w obszarach miejskich.
Kraje, które miały poważne epidemie w przeszłości, ale które kontrolowane głównie przez choroby szczepienia, m.in. Chin , Korei Południowej , Japonii , Tajwanu i Tajlandii . Inne kraje, które nadal mają okresowe epidemie m.in. Wietnam , Kambodża , Birma , Indie , Nepal i Malezję .
Japońskie zapalenie mózgu odnotowano w Wyspy w Cieśninie Torresa i dwóch przypadków śmiertelnych odnotowano w kontynentalnej północnej Australii w roku 1998. Były zgłaszane przypadki w Kaczin , Birma w 2013.
Rozprzestrzenianie się wirusa w Australii jest przedmiotem szczególnej troski Australijskie służby zdrowia ze względu na nieplanowaną wprowadzenia Culex gelidus , potencjalnym wektorem wirusa, z Azji. Jednak obecny obecność na kontynencie australijskim jest minimalne.
Nie było 116 zgonów zgłoszonych w zacofanej Odisha w dzielnicy Malkangiri Indii w 2016 roku.
Człowieka, bydła, koni i gospodarze są ślepo zakończone, jak choroby objawia się śmiertelnego zapalenia mózgu. Świnie działać jako gospodarz wzmacniającym i mają bardzo ważną rolę w epidemiologii choroby. Zakażenie u świń jest bezobjawowy, z wyjątkiem macior w ciąży, kiedy aborcja i wady płodu są wspólne następstwa.
Najważniejszą wektor jest Culex tritaeniorhynchus , który karmi się bydło zamiast do ludzi. Naturalne gospodarze wirusowi japońskiego zapalenia mózgu są ptaki, a nie ludzi, a wielu uważa, że wirus będzie więc nigdy nie można całkowicie wyeliminować.
W listopadzie 2011 roku, wirus japońskiego zapalenia mózgu stwierdzono u Culex bitaeniorhynchus w Korei Południowej .
Ostatnio cały genom mikromacierzy badania neuronów zakażonych wirusem japońskiego zapalenia mózgu wykazały, że neurony odgrywają ważną rolę w ich własnej obrony przed zakażeniem japońskiego zapalenia mózgu.
Chociaż ta kwestionuje długo przekonanie, że neurony są immunologicznie spoczynkowy, lepszego zrozumienia wpływu prozapalnych odpowiedzialnych za immunologiczny zwalczania infekcji wirusowej i uszkodzenia neuronów podczas infekcji japońskiemu zapaleniu mózgu jest niezbędnym krokiem do opracowania strategii w celu ograniczenia dotkliwości OUN choroba.
Wiele leków badano zarówno zmniejszenie replikacji wirusa zapewnienia neuroprotekcji w liniach komórkowych lub analizy, na myszach. Nikt nie jest aktualnie zalecane w leczeniu ludzi.
Ewolucja
Wirus pojawia się, że pochodzi z jego przodków wirusa w połowie lat 1500. w regionie Indonezji, Malezji i rozwinął tam na pięć różnych genotypów i rozłożone Azji. Średni stopień ewolucyjny oszacowano jako 4,35 x 10 -4 (w zakresie 3,4906 x 10 -4 do 5,303 x 10 -4 ) substytucji nukleotydów na miejscu rocznie.
Referencje
Linki zewnętrzne
- wirusy portal
- Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom Pytania i odpowiedzi dotyczące japońskie zapalenie mózgu
- Rząd australijski Departament Zdrowia i Starzenia się, japońskie zapalenie mózgu , 2012
- UK Department of Health. (2006) Szczepienie przeciwko Chorób Zakaźnych rozdziału 20: japońskie zapalenie mózgu
- Biblioteka zasobów mózgu japoński [2]
- CDC japońskiego zapalenia mózgu Nadzór i Szczepienia – Azja i Pacyfik zachodni Regiony, 2016 , MMWR, 09 czerwca 2017, 66 (22), 579-583
- Simon, LV; Kruse, B (styczeń 2018). Zapalenie mózgu, japoński . FL: StatPearls wydawnictwa. PMID 29262148 .