Myringoplastyka – wskazania, przebieg, powikłania, cena, refundacja nfz

Operacja perforacji błony bębenkowej ma na celu jej zamknięcie, co ma spowodować poprawę słuchu, ustąpienie wycieków z ucha oraz zapobiegnięcie wystąpieniu powikłań w postaci między innymi perlaka ucha środkowego. Operacja jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym. Taki rodzaj znieczulenia jest konieczny, zwłaszcza w przypadku małych dzieci. Daje on komfort małemu pacjentowi ale również operującemu chirurgowi.

Do operacji myringoplastyki pacjent powinien być odpowiednio przygotowany, ponieważ jest to zabieg delikatny i każda dodatkowa niekorzystna sytuacja może spowodować brak przyjęcia się przeszczepu. Do sytuacji tych należą między innymi obecność infekcji wirusowej, katar z niedrożnością nosa, nieuregulowane nadciśnienie tętnicze.

Operację przeprowadza się na ogół przez przewód słuchowy zewnętrzny, co oznacza, że nie ma dużych i widocznych blizn po zabiegu.

Po znieczuleniu pacjenta i umyciu pola operacyjnego chirurg ocenia stan ucha środkowego przy pomocy mikroskopu operacyjnego. Mikroskop operacyjny pozwala na duże powiększenie oraz dokładną ocenę ucha.

Praktycznie wszystkie rodzaje operacji ucha wykonuje się używając mikroskopu operacyjnego. 

Przebieg operacji myringoplastyki

Początkowo chirurg wykonuje małe nacięcie w przewodzie słuchowym zewnętrznym i odpreparowuje resztki błony bębenkowej. Takie postępowanie pozwala również na usunięcie pewnych zmian chorobowych, które mogły pozostać w uchu środkowym.

Następny krok polega na pobraniu materiału do rekonstrukcji błony bębenkowej. Materiał ten pobiera się ze skrawka ucha lub zza ucha z fragmentu powięzi, która znajduje się pod skórą.

Materiał ten należy odpowiednio opracować używając specjalnej praski, co pozwala na zwiększenie powierzchni przeszczepu oraz pewne jego usztywnienie. Na skórę skrawka ucha lub skórę zza ucha zakłada się kilka szwów.

Następnie lekarz wykonuje odbudowę błony bębenkowej kładąc przeszczep pod zachowane resztki błony bębenkowej, niejako od wewnątrz. Przeszczep stabilizuje się specjalnym klejem tkankowym.

Po wykonaniu operacji do przewodu słuchowego zakłada się kilkuwarstwowy opatrunek z antybiotykiem. Opatrunek ten pozostaje w uchu około 7 dni. Pacjent następnego dnia może wyjść do domu. Po tygodniu następuje wizyta kontrolna, na której usuwa się opatrunek oraz ocenia wstępnie proces gojenia ucha. O sukcesie operacji można mówić po około miesiącu, kiedy ucho jest już wygojone.

Istnieją pewne sytuacje, które wymagają odbudowy błony bębenkowej od strony zza ucha. Jest tak w przypadku perforacji, które zlokalizowane są z przodu, a więc słabo widoczne od strony przewodu słuchowego zewnętrznego.

Dzieje się tak z powodu krzywizny przewodu słuchowego zewnętrznego i budowy anatomicznej ucha. Wtedy należy ucho zoperować wykonując nacięcie za uchem a nie od strony przewodu słuchowego zewnętrznego.

Sama istota operacji pozostaje natomiast bez zmian.

Pobranie materiału do rekonstrukcji

Poniżej na zdjęciu przedstawiono pobranie materiału do rekonstrukcji błony bębenkowej. Materiał ten to ochrzęstna, pobierana po nacięciu skrawka ucha (oznaczenie cyfrą 2).

Ranę zeszywa się kilkoma szwami skórnymi a blizna po wygojeniu jest na ogół zupełnie niewidoczna.

Kolejne zdjęcie przedstawia samą ochrzęstną, która jest spłaszczona za pomocą specjalnej praski i przygotowana do wszczepienia.

Ochrzęstna do rekonstrukcji błony bębenkowej Ochrzęstna przygotowana do wszczepienia

Na kolejnym zdjęciu przedstawiona jest sytuacja już po założeniu przeszczepu i tuż przed zakończeniem operacji.

Cyframi 1 i 2 oznaczono jedną z kosteczek słuchowych (młoteczek), cyfrą 3 zaznaczono przeszczep, który jest ułożony pod błoną bębenkową, którą wcześniej podniesiono za pomocą specjalnych mikronarzędzi. Przerywana linia otacza istniejącą wcześniej perforację błony bębenkowej.

Stan po myringoplastyce

Czy błona bębenkowa się regeneruje?

Przy małych perforacjach, które powstały w wyniku ostrego zapalenia ucha środkowego lub niewielkich urazów, istnieje duża szansa na samoistne wygojenie się błony bębenkowej i zamknięcie istniejącej perforacji. Przy większych perforacjach towarzyszących przewlekłemu stanowi zapalnemu ucha środkowego otwór w błonie bębenkowej nie wygoi się i potrzebna będzie operacja.

Jak jest przeprowadzana operacja perforacji błony bębenkowej?

 Operacja błony bębenkowej (myringoplastyka) przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym, które zapewnia bezpieczeństwo zarówno pacjentowi jak i komfort operowania lekarzowi.

Gdy pacjentem jest dziecko, rodzic pozostaje z nim na sali operacyjnej dopóki mały pacjent nie zaśnie. Gdy zaczyna się wybudzać po operacji rodzic jest już przy nim.

Takie postępowanie pozwala na zminimalizowanie stresu dziecka.

Ile trwa operacja?

 Operacja trwa około pół godziny ze znieczuleniem i wybudzeniem, może się jednak przedłużyć w zależności od warunków anatomicznych i stanu ucha środkowego.

Czy pacjent ma dolegliwości bólowe po zabiegu?

 Pacjent może mieć dolegliwości bólowe, ale zwykle nie są one nasilone. 

Jakie mogą być inne dolegliwości po operacji?

 Z innych dolegliwości pacjenci skarżą się na niedosłuch i uczucie pulsowania w uchu. Jest to związane z obecnością opatrunku w uchu środkowym, który pozostaje tam na około 7 dni. Po usunięciu opatrunku pacjent zaczyna słyszeć lepiej a szum ustępuje.

Czy po operacji pozostają widoczne blizny?

 Po operacji nie ma dużych widocznych blizn. Pobranie materiału do rekonstrukcji błony bębenkowej odbywa się w taki sposób, aby zminimalizować tą niekorzystną z punktu widzenia estetycznego możliwość. Blizna jest praktycznie niewidoczna i ma długość ok. 1 cm.

Czy operacja zamknięcia błony bębenkowej zawsze się udaje?

 Operacja na ogół udaje się, gdy pozostała zachowana część błony bębenkowej jest prawidłowa i niezmieniona chorobowo. Zdarza się w pewnych przypadkach, że przeszczep może się nie przyjąć.

Jest tak, gdy błona bębenkowa zmieniona jest tympanosklerotycznie (złogi tkankowe i sole wapnia usztywniające ją). (O tympanosklerozie czytaj tu). Istnieje wiele sytuacji, które mogą utrudnić proces gojenia. Są to np.

duże zmiany ciśnienia w uchu środkowym jak przy kichaniu, locie samolotem etc, zakażenia i infekcje górnych dróg oddechowych, nieprawidłowy stan ucha środkowego, obecność alergii i inne.

Co robi się, gdy przeszczep się nie przyjmie?

 Sytuacja taka wymaga na ogół reoperacji. Czasami stosuje się do odbudowy grubszy materiał tkankowy (zamiast ochrzęstnej stosuje się chrząstkę).

Jakie jest ryzyko operacji?

 Ryzyko przeprowadzenia zabiegu operacyjnego występuje zawsze, niezależnie od rodzaju operacji i niezależnie od znieczulenia.

W przypadku perforacji błony bębenkowej ryzyko obejmuje nieprzyjęcie się przeszczepu, pogorszenie słuchu, wycieki z ucha, zakażenie, zaburzenia smaku, niedowłady nerwu twarzowego.

Należy zaznaczyć, że z wyjątkiem nieprzyjęcia się przeszczepu pozostałe wymienione powikłania są niezwykle rzadkie.

Ile wynosi okres rekonwalescencji i jak należy postępować po operacji?

 Przez około tydzień należy zachować szczególną ostrożność i ograniczyć wysiłek fizyczny. Należy poinformować pacjenta aby –  gdy zdarzy się taka konieczność – kichał z otwartymi ustami. Pozwoli to na zminimalizowanie gwałtownych zmian ciśnienia w uchu środkowym i tym samym odklejenia się przeszczepu.

Z tych samych powodów nie należy w tym okresie latać samolotem ani wykonywać innych czynności mogących powodować szybką zmianę ciśnień w uchu. Zwykle po około miesiącu można wrócić do swojej zwyczajnej aktywności, gdy ucho się wygoi, przeszczep przyjmie i gdy lekarz oceni, że gojenie przebiega prawidłowo.

Co refunduje NFZ? Zasady refundacji wyrobów medycznych w 2019/2020 r

29 maja 2019Opieka długoterminowa

Na jakich zasadach działa refundacja NFZ na zakup wyrobów medycznych w 2020 roku? Jakie sprzęty można znaleźć w rejestrze i jakie kroki podjąć, by otrzymać wsparcie?  

[AKTUALIZACJA]

1 stycznia 2020 roku zaczął działać przygotowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia system e-potwierdzenia zlecenia ułatwiający pacjentom realizację wniosków na wyroby medyczne.

Dzięki niemu pacjent nie będzie musiał, jak miało to miejsce dotąd, regularnie odwiedzać oddziału NFZ. W gabinecie lekarskim otrzyma dokument gotowy do realizacji – opatrzony pieczątką i podpisem.

Wystarczy, że uda się z nim do wybranego punktu świadczącego usługi w ramach porozumienia z NFZ.

Do końca 2020 roku możliwa będzie realizacja zleceń wystawionych jeszcze w roku poprzednim, jednak po 31 grudnia stracą one ważność. Korzystanie ze starych druków i wystawianie zleceń na starych zasadach będzie możliwe jedynie do 31 marca 2020 r.

Dowiedz się więcej na temat nowych zasad refundacji wyrobów medycznych w 2020 roku.

Zasady refundacji NFZ 

Pacjent potrzebujący określonych produktów niezbędnych w procesie leczenia i rekonwalescencji może liczyć na finansowe wsparcie ze strony państwa. Możliwe jest uzyskanie dofinansowania ze środków NFZ oraz PFRON. Jakie są zasady refundacji w 2019 r. i kto może z niej skorzystać?

Czym jest refundacja?

Refundacja to możliwość nabycia leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, których koszt częściowo lub w całości pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia.

Zasady refundacji opisuje Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie z dnia 29 maja 2017 r. (Dz. U. 2017 poz. 1061 z późn. zm.). Warto wiedzieć, ze nieliczne zapisy Rozporządzenia zostały zmienione na mocy Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 stycznia 2018 r.

Dokumenty w pełnym brzmieniu znajdziemy m.in. na stronach rządowych:

Komu przysługuje refundacja NFZ?

Refundacja NFZ przysługuje każdemu pacjentowi posiadającemu aktualne ubezpieczenie zdrowotne, który otrzymał stosowne zlecenie wystawione przez osobę do tego uprawnioną. Dokument ten mogą wystawiać m.in. lekarze specjaliści, lekarze podstawowej opieki zdrowotnej, fizjoterapeuci, a także pielęgniarki i położne.

Po otrzymaniu zlecenia należy potwierdzić je w oddziale NFZ, zgodnie z miejscem zarejestrowania. Aby to zrobić, wystarczy zabrać ze sobą dowód osobisty. Potrzebny sprzęt można odebrać na terenie całego kraju w punkcie, który ma podpisaną umowę z NFZ – rejonizacja w tym przypadku nie obowiązuje.

Dofinansowanie PFRON – kto może się ubiegać?

Dofinansowanie z PFRON (Państwowy Fundusz Rehabilitacji osób Niepełnosprawnych) to forma wsparcia finansowego dla osób niesprawnych przyznawana według kryterium dochodowego.

Mogą się o nie starać osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności, których średni miesięczny dochód z trzech ostatnich miesięcy w przeliczeniu na jednego członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym nie jest wyższy niż połowa przeciętnego wynagrodzenia na osobę pozostającą w gospodarstwie domowym lub 65 proc. przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.

Na środki z PFRON może liczyć także pracodawca zatrudniający w swojej firmie osoby dysfunkcyjne. Środki te są doliczane do comiesięcznego wynagrodzenia zatrudnionego.

O dofinansowanie z PFRON dla osób niepełnosprawnych mogą się ubiegać przedsiębiorcy, którzy spełniają warunki przedstawione w Ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, m.in.

 zatrudniają nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Kody NFZ, które warto znać

Aby w prosty sposób sprawdzić, jakie wyroby medyczne są objęte refundacją, oraz jakie są limity finansowania ze środków publicznych, warto zapoznać się z listą kodów NFZ. Znajdziemy na niej przykładowo:

Co refunduje NFZ?

Refundacja NFZ obejmuje szereg produktów, m.in. ortopedycznych, okulistycznych, aparatów słuchowych i środków pomocniczych. Są to zatem wyroby niezbędne w czasie leczenia i pielęgnacji osób zmagających się z różnego rodzaju problemami zdrowotnymi.

Rejestr wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie

Dokładny rejestr wyrobów medycznych, wykaz osób uprawnionych do wydawania zlecenia, limit finansowy oraz kryteria przyznawania dofinansowania określa Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 29 maja 2017 roku.

Refundacja pieluchomajtek NFZ

W marcu 2018 roku weszły w życie ważne zmiany dotyczące refundacji pieluchomajtek. Liczba refundowanych pieluchomajtek wzrosła z 60 do 90 miesięcznie.

Dotyczy to również zamiennie pieluch anatomicznych, majtek chłonnych, podkładów i wkładów anatomicznych. Osoby z nietrzymaniem moczu wywołanym chorobą nowotworową mogą liczyć na 100 proc.

dopłaty do limitu w wysokości 77 zł, natomiast pacjenci, u których problem występuje na tle pęcherza neurogennego – 70 proc. (90 zł).

Worki stomijne refundacja

Zmiany dotyczą także refundacji worków stomijnych.

Do grupy osób, mogących wystawić zalecenie dołączyli lekarze posiadający specjalizację w dziedzinie chirurgii klatki piersiowej, chirurgii szczękowo-twarzowej oraz laryngologii.

Pojawiło się także nowe kryterium przyznania w postaci przetoki ślinowej w wysokości 400 zł. Sprzęt stomijny jest refundowany przez NFZ w 100 procentach.

Refundacja NFZ na sprzęt ortopedyczny

Z uwagi na częstotliwość urazów i chorób układu ruchu pacjenci stosunkowo często korzystają z dofinansowania na zaopatrzenie ortopedyczne. NFZ może częściowo lub całości pokryć koszty takiego sprzętu, jak m.in. na: protezy kończyn, kule, gorsety i ortezy, pasy stabilizujące, szyny ortopedyczne, a nawet obuwie i ortopedyczne wkładki.

 NFZ refundacja ortezy

Wysokość dofinansowania do zakupu ortez zależy od jej przeznaczenia. Zgodnie z przepisami wsparcie z Funduszu mogą otrzymać osoby potrzebujące m.in. następujących wyrobów:

• ortez kończyn dolnych wykonanych na zamówienie (np. ortezy typu AFO, KAFO, GRAFO) – limit finansowania od 400 do 3000 zł; oraz wyposażenia dodatkowego (pasów biodrowych i koszów biodrowych) – od 280 do 400 zł;
• ortez kończyn dolnych produkowanych seryjnie (np. ortezy stabilizującej staw kolanowy, szyny typu Saint-Germain, Denis-Browna z obuwiem) – limit od 200 do 1450 zł;
• ortez kończyn górnych wykonywanych na zamówienie (np. orteza na rękę i przedramię) – limit finansowania od 250 do 400 zł;
• ortez kończyn górnych produkowanych seryjnie (np. orteza stawu łokciowego, orteza na ramię i bark) – od 150 do 600 zł;

Sprzęt rehabilitacyjny –  dofinansowanie NFZ

Za sprzęt rehabilitacyjny refundowany przez NFZ można uznać wszelkie wyroby medyczne ułatwiające powrót do zdrowia lub poprawiające jakość życia pacjentów zmagających się z chorobą. Warto pamiętać, że jeżeli zakup danego wyrobu rehabilitacyjnego nie jest objęty refundacją (np. łóżka rehabilitacyjnego), można postarać się o dofinansowanie z PFRON.

Wykaz sprzętu rehabilitacyjnego refundowanego przez NFZ

Dofinansowanie do sprzętu rehabilitacyjnego z NFZ obejmuje szereg produktów. Poza wymienionym już zaopatrzeniem ortopedycznym można zaliczyć tu m.

in: gorsety (odciażająco-stabilizujące, korekcyjne lędźwiowo-krzyżowe, kołnierze itp.), poduszki i materace przeciwodleżynowe, wózki inwalidzkie, chodziki rehabilitacyjne.

Na liście znajdziemy także pionizatory oraz urządzenia służące stabilizacji pacjenta w pozycji siedzącej i leżącej.

W przypadku balkonika dla niepełnosprawnych limit refundacji ze środków NFZ wynosi przykładowo 240 zł na sprzęt dla dorosłych i 600 zł na balkonik specjalny dla dzieci, natomiast na materac przeciwodleżynowy – 400 zł.

Refundacja aparatów słuchowych

Dzieci oraz osoby do ukończenia 26. roku życia z niedosłuchem przekraczającym 30 dB raz na 3 lata mogą liczyć na refundację 1 lub 2 aparatów słuchowych na przewodnictwo powietrzne w limicie 2000 zł bądź kostne w limicie 1800 zł, z wkładem własnym 0 proc.

Refundacja aparatu słuchowego w przypadku dorosłych przewidziana jest raz na 5 lat przy uszkodzeniu słuchu przekraczającym 40 dB. Limit wynosi 1000 zł w przypadku aparatu na przewodnictwo powietrzne i 1800 zł na kostne. NFZ wymaga jednak wkładu własnego pacjenta w wysokości 30% limitu. Dopłata do zakupu aparatu słuchowego wynosi więc 700 zł.

Przy zakupie aparatów słuchowych ceny NFZ zostają zatem znacznie obniżone.

Wózki inwalidzkie refundowane przez NFZ

Limit dofinansowania do wózka inwalidzkiego mieści się w przedziale 600–3000 zł, zależnie od modelu. Najniższy przewidziany jest dla wózków ręcznych, przy czym okres użytkowania wynosi 5 lat. Podobna kwota przeznaczona jest na wózek inwalidzki dziecięcy, jednak w tym przypadku można starać się o skrócenie okresu użytkowania.

Najwyższy limit obejmuje wózki specjalne, przeznaczone dla pacjentów o większych potrzebach. Może to być np. wózek elektryczny dla chorego cierpiącego na niedowłady i porażenia w wyniku udaru. W przypadku tego typu wózków dziecięcych wkład własny pacjenta wynosi 30 proc.

Aparat CPAP – refundacja

W przypadku protezy powietrznej CPAP refundacja jest 100-procentowa na aparaty dziecięce i 90-procentowa na urządzenia dla dorosłych przy limicie 2100 zł. Obejmuje aparat, maskę twarzową bądź nosową, a także sprężarkę. Zarówno dzieciom, jak i dorosłym przysługuje raz na pięć lat. Warunkiem jest, oczywiście, zdiagnozowanie u pacjenta występowania obturacyjnego bezdechu sennego.

Zlecenie może wystawić lekarz specjalista chorób płuc i chorób płuc u dzieci (pulmonolog), ftyzjatra, także dziecięcy, specjalista laryngolog oraz specjalista chorób wewnętrznych.

UWAGA! Limity ustalone przez NFZ oznaczają, że można nabyć produkt w cenie limitu w firmie, która ma podpisaną umowę z NFZ (realizuje zlecenia). Taka firma ma obowiązek posiadania co najmniej jednego produktu w limicie ustalonym przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Pacjent może jednak wybrać inny, droższy produkt w kodzie wypisanym na zleceniu, chociażby dlatego, że będzie dla niego wygodniejszy, lepszy jakościowo czy bardziej zaawansowany technologicznie. Otrzyma wtedy dopłatę z NFZ do wysokości limitu (po odjęciu udziału własnego wyznaczonego przez Fundusz) a różnicę w cenie pokryje z własnych środków.

Może również starać się o dodatkowe dofinansowanie z PFRON, jeśli spełnia wymogi do jego otrzymania.

Przykład: Dorosły pacjent kupuje aparat słuchowy w cenie 2000 zł. Limit ustalony przez NFZ to 1000 zł, ale udział własny w limicie wymagany przez NFZ to 30%. Stąd dofinansowanie z NFZ wynosi 700 zł. Pacjent dopłaci do zakupu aparatu słuchowego w tym przypadku 1300 zł.

Ossikuloplastyka

Najczęstsze przyczyny mogące doprowadzić do zniszczenia struktur anatomicznych ucha środkowego to urazy oraz przewlekłe stany zapalne.

Uszkodzenie błony bębenkowej oraz łańcucha kosteczek słuchowych może prowadzić do pogorszenia słuchu, ponieważ zaburza przewodzenie dźwięków do ucha wewnętrznego, co objawia się niedosłuchem przewodzeniowym. Jeśli u chorego współistnieją zmiany w uchu wewnętrznym, które powodują pogorszenie zdolności odbiorczych ucha (tzw.

niedosłuch odbiorczy), mówi się wówczas o niedosłuchu mieszanym. Uszkodzenie łańcucha przewodzącego dźwięki w uchu środkowym leczy się operacyjnie. Zabieg ten określa się mianem ossikuloplastyki.

1. Na czym polega ossikuloplastyka?

Ossikuloplastyka to dokładnie plastyka kosteczek słuchowych, czyli operacja rekonstrukcji łańcucha przewodzącego dźwięki w uchu środkowym, która ma na celu poprawę słuchu.

W wielu przypadkach zabieg ten wykonywany jest jednocześnie z rekonstrukcją zniszczonej błony bębenkowej (myringoplastyka) lub stanowi końcowy etap operacji, mającej na celu usunięcie zmian zapalnych i perlaka.

Rekonstrukcja kosteczek słuchowych może być również wykonywana po uprzednich zabiegach usunięcia zmian chorobowych z ucha.

Sam zabieg zależy od typu uszkodzenia kosteczek i może polegać na:

• zastąpieniu zniszczonych kosteczek słuchowych przez materiały z tkanek własnych pacjenta lub odpowiednią protezą;
• rekonstrukcji kosteczek za pomocą cementu;
• połączeniu rozerwanego łańcucha kosteczek (klejem, cementem, tasiemką metalową) lub mobilizacji jego nieruchomych fragmentów.

W ten sposób zostaje przywrócona odpowiednia ruchomość łańcucha kosteczek słuchowych i następuje polepszenie przewodzenia dźwięków.

Ossikuloplastyka wykonywana jest zazwyczaj przez przewód słuchowy zewnętrzny, tak że na zewnątrz niewidoczne są jakiekolwiek ślady czy blizny.

Istnieje również możliwość operacji po wykonaniu cięcia za małżowiną uszną, ale ta forma ossikuloplastyki jest rzadziej stosowana. Po zabiegu w uchu pozostaje opatrunek. Efekt słuchowy operacji ujawnia się dopiero po wyjęciu opatrunku, co następuje najczęściej po około tygodniu.

2. Przebieg plastyki kosteczek słuchowych

Materiały stosowane w ossikuloplastyce można podzielić na trzy grupy:

• tkanki własne pacjenta;
• materiały sztuczne;
• przeszczepy tkanek.

Jeśli to możliwe, otochirurg w pierwszej kolejności stara się wykonać rekonstrukcję kosteczek słuchowych z tkanek własnych pacjenta.

Najczęściej wykorzystywane są do tego celu pozostałe fragmenty kosteczek słuchowych, które po odpowiednim przygotowaniu są implantowane do ucha.

Stosuje się także takie materiały, jak chrząstka pobierana najczęściej z małżowiny usznej czy odpowiednio uformowane niewielkie fragmenty tkanki kostnej pobranej z kości skroniowej.

Jeśli jednocześnie wykonywana jest myringoplastyka, czyli rekonstrukcja błony bębenkowej, to najczęściej pobiera się niewielki fragment ochrzęstnej, cienki płatek chrząstki czy fragment powięzi mięśnia skroniowego.

W innych przypadkach wykonuje się rekonstrukcje z użyciem specjalistycznych cementów i klejów, dających możliwości połączenia, a nawet odbudowania zniszczonego w wyniku stanów zapalnych fragmentu kosteczki słuchowej. W innych sytuacjach stosuje się protezi, zastępujące odpowiednie fragmenty łańcucha kosteczek słuchowych.

Są one wykonane z tworzyw sztucznych, cementów szkłojonomerycznych lub metali. W wielu przypadkach materiały sztuczne łączy się z tkankami własnymi. Ossikuloplastyka wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Zapewnia to bezpieczeństwo pacjentowi i komfort chirurgowi.

Możliwe jest stosowanie znieczulenia miejscowego, ale należy ograniczyć je do przypadków, gdy jako jedyne jest ono dopuszczalne z powodów medycznych. Po operacji pacjent wymaga przyjmowania niewielkich dawek leków przeciwbólowych.

Rekonwalescencja po ossikuloplastyce i możliwe powikłania

Najtrudniejsze są pierwsze godziny po narkozie. Mogące wystąpić zawroty głowy i nudności na ogół ustępują w ciągu pierwszych kilkunastu godzin. Okres pobytu w szpitalu obejmuje zwykle kilka dni po operacji.

Po całkowitym usunięciu opatrunku z ucha (około 7 dni po operacji) pacjent może odczuwać, że dźwięki są głośne (czasami nawet drażniące). Po kilku dniach zjawisko to ustąpi i zostanie zaakceptowany nowy poziom słyszenia.

Kontrolne badania słuchu wykonywane są w różnych odstępach czasu, jednak obiektywny wynik zabiegu można ocenić po około 4 tygodniach od operacji. Przez około miesiąc od zabiegu nie wolno moczyć operowanego ucha. Operacja uszu może skutkować powikłaniami natury ogólnej bądź chirurgicznej.

Powikłania ogólne wiążą się z infekcjami, znieczuleniem, podawanymi lekami, unieruchomieniem, chorobami współistniejącymi itp. Powikłania chirurgiczne obejmują:

• głęboki niedosłuch lub całkowitą głuchotę operowanego ucha;
• uszkodzenie nerwu twarzowego, co prowadzi do porażenia mięśni twarzy po operowanej stronie;
• uszkodzenie struny bębenkowej, co objawia się zaburzeniami czucia, smaku na języku po stronie operowanej;
• długotrwałe zaburzenia równowagi;
• powstanie lub nasilenie się szumów usznych;
• perforację błony bębenkowej;
• brak poprawy słuchu.

Powyższe powikłania są bardzo rzadkie i zależą od stopnia nasilenia zmian chorobowych w uchu oraz doświadczenia zespołu chirurgów.

Artykuł zweryfikowany przez: Lek. Tomasz Makos Lekarz, autor wielu publikacji dla lekarzy i pacjentów z zakresu gastroenterologii i onkologii klinicznej. Patrycja Nowak,  ponad rok temu

•    Rozłączenie łańcucha kosteczek słuchowych
• Janczewski G., Kosiek K., Latkowski B., Olszewski J. Algorytmy diagnostyki i postępowania w otorynolaryngologii, Termedia, Poznań 2010, ISBN 978-83-62138-41-8
• Durko M., Godycki-Ćwirko M., Kosiek K., Latkowski B. Choroby uszu, nosa, jamy ustnej, gardła i krtani, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 978-83-200-3705-0
• Latkowski B. Otorynolaryngologia – kompendium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3628-2

Refundacja pieluchomajtek i innych wyrobów chłonnych – jak z niej skorzystać?

Nietrzymanie moczu stanowi nie tylko problem natury zdrowotnej, psychologicznej i społecznej, ale również ekonomicznej. Nie da się ukryć, iż regularne kupowanie wyrobów chłonnych generuje konkretne wydatki.

Dlatego dla wielu osób ze stwierdzonym NTM refundacja może okazać się niezwykle pomocna. W tym tekście postaramy się wyjaśnić komu przysługuje refundacja, jak się o nią ubiegać i ile kosztują wyroby już po pomocy z Narodowego Funduszu zdrowia.

Wskażemy także rozwiązania alternatywne dla refundacji, które wcale nie muszą być mniej korzystne dla osoby chorej.

Czym jest refundacja?

Refundację możemy określić mianem finansowego wsparcia w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Dotyczyć może wielu wyrobów, takich jak chociażby sprzęt ortopedyczny (balkoniki, wózki inwalidzkie, ortezy, protezy itd.), cewniki, aparaty słuchowe, worki stomijne czy właśnie wyroby chłonne.

Refundacja zależna jest od posiadanego schorzenia, które orzeka lekarz specjalista. W tym tekście skupimy się na refundacji NFZ obejmującej osoby, które z różnych przyczyn cierpią na nietrzymanie, a zatem bezwiedne wyciekanie moczu.

Aby otrzymać refundację, choroba ta musi być objawem innego schorzenia, na przykład nowotworu, upośledzenia umysłowego, wad wrodzonych, uszkodzenia układu nerwowego czy dróg moczowych. Rodzaj schorzenia jest istotny podczas przyznawania refundacji, gdyż od niego zależne są limity refundacji NFZ.

Do otrzymania pomocy z Narodowego Funduszu Zdrowia konieczne jest także ubezpieczenie zdrowotne.

Jakie są zasady refundacji na wyroby chłonne?

Refundacja na wyroby chłonne podlega kilku istotnym zasadom dotyczącym ilości przysługujących wyrobów, ich kosztu, limitów przysługujących w zależności od schorzenia czy samego realizowania zlecenia na wyroby chłonne. O czym warto pamiętać?

• Refundacja NFZ na pieluchomajtki bądź inne wyroby chłonne wystawiana jest maksymalnie na trzy miesiące. Oznacza to, że chcąc wykupić zlecenie w aptece bądź sklepie medycznym można zakupić 270 sztuk wyrobów w ramach refundacji. Niektóre osoby mogą jednak nie być przygotowane finansowo na jednorazowy wydatek rzędu na przykład 700 złotych. W takich sytuacjach warto poprosić lekarza wystawiającego zlecenie na pieluchomajtki o wypisanie trzech oddzielnych na każdy miesiąc.
• Maksymalna kwota refundacji NFZ wynosi 100% limitu, czyli 77 złotych miesięcznie dla osób z chorobą nowotworową (P.100) oraz 70% z limitu 90 złotych, czyli 63 złote miesięcznie dla osób z innymi schorzeniami (takimi jak upośledzenie umysłowe, zespoły otępienne, choroby układu nerwowego, uszkodzenia układu pokarmowego, nerwowego lub dróg moczowych, wynikające z wad rozwojowych pochodzenia pourazowego lub jatrogennego – P.101). Reszta musi zostać pokryta przez chorego.
• Osobami, które mają prawo do 100% refundacji w ramach limitu są inwalidzi wojskowi, inwalidzi wojenni oraz osoby represjonowane. Przy chorobie nowotworowej otrzymują zatem 77 złotych refundacji, natomiast przy pozostałych schorzeniach 90 złotych refundacji.

Zakup wyrobów chłonnych z refundacją nie jest jednak możliwy bez odpowiedniego zlecenia, które wystawia lekarz. Jak je uzyskać?

Refundacja pieluchomajtek NFZ 2019/2020 – jak z niej skorzystać?

Aby skorzystać z refundacji należy przede wszystkim udać się na wizytę do lekarza, który zawarł umowę z NFZ. To właśnie on wypisuje pierwszą część zlecenia (A) na wyroby chłonne. To lekarze następujących specjalizacji:

• Chirurgii ogólnej/dziecięcej/onkologicznej
• Onkologii klinicznej/onkologii i hematologii dziecięcej
• Chemioterapii nowotworów
• Geriatrii
• Ginekologii onkologicznej/położnictwa i ginekologii
• Neurologii/neurologii dziecięcej
• Urologii/urologii dziecięcej
• Lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej
• Lekarzy specjalizujących się w dziedzinie medycyny rodzinnej/pediatrii/chorób wewnętrznych

Zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne można uzyskać także u felczera ubezpieczenia zdrowotnego i pielęgniarki lub położnej, o której mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011r o zawodach pielęgniarki i położnej. Kolejnym krokiem jest wizyta w oddziale NFZ.

To on potwierdza część A, a także wydaje część B, czyli tak zwaną kartę zaopatrzenia comiesięcznego. Potwierdzenie można uzyskać osobiście udając się do oddziału, wysyłając do niego drogą pocztową zlecenie bądź przez pośrednika.

Po otrzymaniu części B pacjent może udać się do apteki bądź sklepu medycznego i odebrać pieluchomajtki na NFZ.

Co powinien zawierać wniosek na pieluchomajtki?

Wniosek na pieluchomajtki oraz inne wyroby chłonne jest podstawą uzyskania dofinansowania od Narodowego Funduszu Zdrowia. Obecnie elektroniczny system zleceń bardzo ułatwia tę procedurę. Warto jednak pamiętać, kto wystawia poszczególne elementy wniosku:

• Część wystawiana przez lekarza zawiera między innymi dane chorego, nazwę wyrobu, liczbę sztuk i uzasadnienie
• Część wystawiana przez NFZ (obecnie także w formie elektronicznej) zawiera między innymi limit finansowy
• Część wystawiana przez pracownika apteki czy sklepu medycznego zawiera potwierdzenie, iż wyrób został odebrany

O czym jeszcze warto pamiętać ubiegając się o pomoc z Narodowego Funduszu Zdrowia?

• Jeśli wyroby chłonne używane są przez długi czas, na przykład z powodu upośledzenia umysłowego chorego, NFZ już przy pierwszym zleceniu może wydać kartę zaopatrzenia miesięcznego na maksymalnie 12 miesięcy. Oznacza to, że przy otrzymaniu kolejnych zleceń od lekarza, chory bądź opiekun nie muszą potwierdzać ich przez kolejny rok.
• Wyroby nie muszą być odbierane osobiście przez pacjenta, na którego zostało wypisane zlecenie. Pośrednik musi jedynie potwierdzić odbiór imieniem, nazwiskiem i numerem PESEL. Musi także podpisać się na zleceniu.
• Zlecenie na pieluchomajtki i inne wyroby ważne jest tylko w miesiącach, na które zostało wystawione. Jeśli miesiąc upłynął, niemożliwe jest odebranie zaległych wyrobów. Przykładowo – jeśli zlecenie wystawiono w styczniu na trzy miesiące obejmuje ono wyroby na styczeń, luty i marzec. W lutym odebranie wyrobów ze stycznia nie będzie już możliwe.
• Ile wynosi refundacja pieluchomajtek Seni i wkład finansowy chorego? Oto przykładowe wyliczenie: Pieluchomajtki dla dorosłych Super Seni (dla osób ze średnim i ciężkim nietrzymaniem moczu) w rozmiarze M kosztują w aptece 189 złotych za 90 sztuk. Refundacja dla osób z nowotworem wynosi 77 złotych, chory musi zatem dopłacić 112 złotych. Refundacja dla pozostałych chorych wynosi 63 złote (70% z 90 złotych). Do dopłaty pozostaje zatem 126 złotych.

Refundacja pieluchomajtek dla dzieci – ustawa ‘Za życiem’

Ustawa za życiem dotyczy kobiet w ciąży oraz jej rodziny, jednak w przypadku refundacji wyrobów chłonnych mowa o dzieciach do 18. roku życia, które są ciężko i nieodwracalnie upośledzone bądź nieodwracalnie chore (z zagrożeniem życia).

Choroby te muszą powstać w okresie prenatalnym bądź podczas porodu. Chociaż w tym przypadku NFZ także zapewnia pokrycie 70% z limitu, istotne jest zniesienie limitu ilościowego. To lekarz decyduje, jak duże jest zapotrzebowanie pacjenta.

Do ilości sztuk przypisana jest konkretna kwota limitu – dane przedstawiamy w tabelce poniżej:

Jakie wyroby chłonne można kupić dzięki refundacji? Co to oznacza w praktyce? Osoba, która uzyskała zlecenie w przedziale 91-180 szt. może kupić 180 szt. pieluchomajtek Super Seni w rozmiarze M za 378-126 (70% ze 180 złotych) = 252 złote. Jednak otrzymując zlecenie na 181-270 szt. może kupić 181 szt.

tych samych pieluchomajtek za 380,10-189 (70% z 270 złotych) = 191,10 złotych. Osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności (47ZN) oraz osoby do 16. roku życia, które ze względu na niepełnosprawność wymagają opieki (47ZND) otrzymują refundację na tych samych zasadach, co osoby korzystający z pomocy ustawy „za życiem” (47DN).

Dzięki pomocy NFZ oraz dokładnemu obliczeniu zapotrzebowania na wyroby chłonne można zakupić potrzebne produkty ze znacznym dofinansowaniem. Uzyskanie refundacji wymaga spełnienia konkretnych warunków, jednak sama procedura nie jest problematyczna. Może natomiast ułatwić zakup przydatnych wyrobów chłonnych.

Które z produktów na nietrzymanie moczu są refundowane?

Refundacji podlegają wszystkie wyroby chłonne, które chronią przed nadmierną wilgocią przy problemie nietrzymania moczu.

Co istotne – zlecenie upoważnia do odebrania różnego typu wyrobów chłonnych. Najlepiej poprosić lekarza o to, by w miejscu określenia wyrobu wpisał „pieluchomajtki lub zamiennie”.

Przykładowo: w ramach zlecenia można odebrać na przykład 60 pieluchomajtek i 30 podkładów chłonnych. Najważniejsze, by zmieścić się w limicie. Uwaga! Limit może zostać niewykorzystany, jednak nie może być przekroczony.

Chory nie ma możliwości skorzystania z większej ilości wyrobów, niż zostało to napisane na zleceniu.

Refundacja 2020 – nowe zasady

Zmiany w refundacji na pieluchomajtki w roku 2020 mają na celu usprawnienie procesu weryfikacji wniosków.

W tej chwili osoba chora nie ma obowiązku potwierdzania wniosku w oddziale NFZ – dokonuje jej lekarz bądź osoba uprawniona, na przykład pielęgniarka. Po tym pacjent może zrealizować zlecenie w dowolnym, wybranym przez siebie miejscu.

W tej chwili istnieje także możliwość zakupienia potrzebnych wyrobów nie tylko w stacjonarnym sklepie medycznym, ale także w sklepie online, który ma podpisaną umowę z NFZ.

Zmienił się także sposób jednorazowej realizacji zleceń – od 2020 roku można zrealizować wniosek na zaopatrzenie miesięczne jednorazowo na maksymalnie 6. miesięcy. To rozwiązanie ma swoje zalety, ale i wady.

Jeśli pacjent chce rozbić zlecenie i realizować je co miesiąc, w tym czasie (pół roku) przypisany jest do konkretnego punktu, w którym dokonał zakupu. W sytuacji, w której znajdzie tańszą bądź wygodniejszą opcję, będzie musiał poprosić lekarza o wystawienie kolejnego wniosku oraz anulowanie poprzedniego.

Chociaż może wydawać się to dość skomplikowane, refundacja 2020 jest rzeczywiście bardziej nastawiona na pacjenta.

Refundacja pieluchomajtek NZF – e-zlecenie

By ułatwić pacjentom korzystanie z refundacji, Narodowy Fundusz Zdrowia przygotował system eZMW (elektroniczne zlecenie na wyroby medyczne), który umożliwia pominięcie jednego z etapów ubiegania się o refundację pieluchomajtek i innych wyrobów chłonnych.

Mowa mianowicie o braku konieczności wizyty w placówce NFZ.

Obecnie pacjent korzystający z systemu otrzymuje e-potwierdzenie z NFZ, na podstawie którego może zakupić odpowiednie wyroby w aptece bądź sklepie internetowym z podpisaną umową z Narodowym Funduszem Zdrowia.

System zapewnia oszczędność czasu i eliminację błędów, które niejednokrotnie zdarzały się przy tradycyjnym wniosku. Weryfikuje wiek chorego, przysługujące mu dofinansowanie z NFZ na pieluchomajtki, a także wskazuje ewentualne nieprawidłowości.

Czy stary wniosek na wyroby medyczne jest ważny? Tak – jeśli został wystawiony w zeszłym roku, przed wprowadzeniem zmian, jest ważny do końca 2020 roku. 

Czy zakup w aptece to jedyne rozwiązanie?

Każda osoba, która boryka się z problemem nietrzymania moczu bądź jest opiekunką czy opiekunem doskonale wie, że 90 sztuk wyrobu chłonnego na miesiąc to niewystarczająca ilość. Zwłaszcza przy ciężkim bądź bardzo ciężkim NTM.

Dlatego nierzadko konieczne jest zaopatrywanie się w wyroby chłonne poza refundacją. Wiele osób decyduje się na zakupy w tej samej aptece, w której odbiera na NFZ pieluchomajtki bądź inne produkty.

Chociaż takie zakupy mogą wydawać się wygodne – pozwalają na jednorazowe zaopatrzenie się w potrzebny wyrób – niekoniecznie są najlepszym wyjściem, także biorąc pod uwagę cenę.

Dlaczego? Ceny w aptekach i sklepach medycznych w większości przypadków są znacznie wyższe niż w sklepach internetowych, które – pomimo braku możliwości refundacji – przygotowują oferty porównywalne do tych po uldze ze strony NFZ.

Może to być nawet ponad 50 złotych zaoszczędzone na 90 sztukach wyrobu. Niektóre z wyrobów można także otrzymać w cenie niższej, niż dopłata do refundacji. Przykładowo: przy zakupie 90 sztuk Seni Active Normal w rozmiarze XL w naszym sklepie internetowym, klient zapłaci 182,97 zł. Korzystając z refundacji, ten sam produkt może otrzymać za 193,50 zł. już po uldze z Narodowego Funduszu Zdrowia.

Do tego dochodzi także kwestia wygody i oszczędności czasu. Otrzymanie samej refundacji może być czasochłonne, zwłaszcza dla osób mieszkających poza dużymi miastami.

Ten sam problem pojawia się podczas zakupów wyrobów chłonnych, zwłaszcza gdy osoba ze zleceniem chce wykupić cały przydział na trzy miesiące. Nierzadko konieczne jest udanie się do większej apteki, by uzyskać wszystkie wyroby za jednym razem.

W takich sytuacjach zakupy w domowym zaciszu, z szybką wysyłką prosto pod drzwi wydaje się znacznie lepszym rozwiązaniem.

Refundacja to dla wielu osób znacząca pomoc przy zaopatrywaniu się w wyroby chłonne. Chociaż otrzymanie wsparcia od NFZ początkowo może wydawać się problematyczne, wystarczą wyłącznie trzy proste kroki, by skorzystać z tej ulgi. Warto jednak porównywać ceny po dopłacie NFZ z cenami sklepów internetowych – niektóre z nich mogą być znacznie korzystniejsze.

[W tekście korzystamy z danych dotyczących refundacji oraz cen na dzień 02.08.2019]