Naciągnięta pachwina – objawy, leczenie, co robić?

Naderwanie czy tylko naciągnięcie mięśnia dwugłowego uda? Samodzielnie nie jesteśmy w stanie stwierdzić, co nam się przytrafiło.

Kontuzje tego mięśnia mają bardzo podobne objawy, dlatego, żeby potwierdzić rodzaj urazu, konieczna jest wizyta u specjalisty.

Z naszego tekstu dowiecie się, czym się różnią najczęstsze urazy mięśnia dwugłowego uda i jak może wyglądać ich leczenie.

Ból mięśnia dwugłowego uda

Mięsień dwugłowy uda znajduje się w tylnej części nogi. Dzięki przechodzeniu przez stawy kolanowy i biodrowy odpowiada za wiele istotnych ruchów, m.in. zginanie kolana, przywodzenie oraz rotowanie uda, pochylenie i unoszenie miednicy.

Ból mięśnia dwugłowego uda może oznaczać kilka różnych urazów – od lekkiego stłuczenia, przez naciągnięcie i naderwanie, aż po najtrudniejsze w leczeniu zerwanie. Wszystkie mają jednak podobne przyczyny.

Objawy i przyczyny urazów mięśnia dwugłowego uda

Stłuczony lub naciągnięty mięsień dwugłowy uda będzie dawał łagodniejsze objawy niż naderwany lub zerwany, ale żadnej z tych kontuzji nie warto ignorować. Co powinno obudzić naszą czujność?

• ból mięśnia dwugłowego uda, czyli zlokalizowany w tylnej części uda – często nagły, kłujący,
• krwiak lub siniak,
• obrzęk,
• zmniejszenie zakresu ruchu nogi,
• tkliwość miejsca urazu i jego wrażliwość na dotyk.

Przyczyny zarówno stłuczenia, jak i zerwania mięśnia dwugłowego uda także bywają podobne. Do najczęstszych należą:

• brak lub zbyt słaba rozgrzewka – nie tylko rozgrzanie, ale i rozciągnięcie mięśnia,
• gwałtowny ruch: wyskok, zmiana kierunku, zatrzymanie,
• przetrenowanie i brak czasu na regenerację lub zbyt duże obciążenie podczas treningu,
• działanie siły zewnętrznej (np. uderzenie, upadek).

Ignorując pierwsze sygnały od organizmu, który alarmuje nas, że mięsień jest przeciążony, narażamy się na poważniejszą kontuzję. Dlatego jeśli daje nam się we znaki mięsień dwugłowy uda, leczenie najlepiej podjąć od razu, bo przy lekkim urazie wystarczą sposoby domowe.

Najpierw jednak wyjaśnijmy, jakie są różnice między poszczególnymi rodzajami kontuzji.

Stłuczenie mięśnia dwugłowego uda

Stłuczenie to uszkodzenie przede wszystkim tkanki podskórnej i naczyń krwionośnych. W przypadku silnego stłuczenia urażona może być także warstwa głęboka mięśni. Tę kontuzję najczęściej powoduje upadek lub uderzenie, zwłaszcza w napięty mięsień, dlatego często zdarza się ona osobom uprawiającym sporty kontaktowe, takie jak piłka nożna, piłka ręczna, sporty walki.

Stłuczenie mięśnia dwugłowego uda utrudnia poruszanie się. Dlatego to po poziomie ograniczenia ruchu w stawie lekarz ocenia stopień urazu: stłuczenie niewielkie, dość ciężkie albo ciężkie.

Naciągnięcie mięśnia dwugłowego uda

Naciągnięcie mięśnia oznacza zerwanie mniej niż 5% jego włókien, co wywołuje stan zapalny. Najczęściej jest spowodowane nagłym ruchem (np. trening bez rozgrzewki) lub przeciążeniem podczas pracy (np. zbyt intensywne ćwiczenia), ale może być także efektem zbyt mocnego rozciągnięcia lub uderzenia w bardzo napięty mięsień.

Jak odróżnić naciągnięty mięsień dwugłowy uda od naderwanego? Podstawową różnicą jest stopień ograniczenia sprawności ruchowej. Po naciągnięciu, choć jest to bardzo bolesne, wciąż jesteśmy w stanie wykonać nawet skomplikowane ruchy, które nie byłyby możliwe z naderwanym mięśniem dwugłowym uda. To jednak bardzo trudne do rozpoznania bez fachowej wiedzy, dlatego ocenę pozostawmy specjalistom.

Naderwanie mięśnia dwugłowego uda

Naderwanie to przerwanie ponad 5% mikrowłókien mięśnia. Tu także mamy do czynienia z bólem,  stanem zapalnym i – większym niż przy naciągnięciu – ograniczeniem zakresu ruchu. Zdarza się w podobnych sytuacjach, jednak przy większym obciążeniu mięśnia, czyli np. podczas intensywnego treningu bez rozgrzewki.

Naderwanie mięśnia dwugłowego uda odróżnia od wcześniejszych kontuzji pojawienie się skurczy mięśnia i wgłębienie w uszkodzonym miejscu (najczęściej na styku mięśnia i ścięgna) przy jednoczesnym zgrubieniu wokół urazu.

Zerwanie mięśnia dwugłowego uda

Zerwany mięsień dwugłowy uda oznacza natomiast uszkodzenie wszystkich lub niemal wszystkich włókien, a wraz z nimi naczyń krwionośnych i nerwów. W związku z tym pacjent nie ma kontroli nad mięśniem, czuje bardzo silny ból. Zrywaniu mięśnia zazwyczaj towarzyszy też charakterystyczny dźwięk chrupnięcia lub kliknięcia.

Przyczyny urazu są właściwie takie same, jak w przypadku naderwania lub naciągnięcia mięśnia dwugłowego uda, tylko odpowiednio nasilone. Tak ostra kontuzja może być efektem intensywnej aktywności bez rozgrzewki, zwłaszcza wśród osób nieuprawiających regularnie sportu, ale zdarza się także ludziom stosującym środki anaboliczne, które powodują szybki rozrost mięśni.

Mięsień dwugłowy uda – leczenie najczęstszych urazów

Kiedy przytrafi nam się którakolwiek z powyższych kontuzji, bardzo ważne jest szybkie działanie. Natychmiast należy przerwać aktywność i unikać ruchów, które powodują ból. Najlepiej też od razu zastosować pozycję przeciwobrzękową (unieść nogę), by poprawić odpływ krwi, oraz stosować zimne okłady.

• W celu diagnozy lekarz może wykonać badanie USG (żeby ocenić rozległość urazu) oraz RTG (żeby wykluczyć złamanie, które może towarzyszyć poważniejszej kontuzji mięśnia).
• W trudnych przypadkach zerwania mięśnia dwugłowego uda konieczna może okazać się operacja.
• Przy lekkich kontuzjach, takich jak stłuczenie czy naciągnięcie mięśnia dwugłowego uda, leczenie skupia się na odpoczynku, ograniczeniu aktywności oraz farmakoterapii (leki przeciwbólowe i przeciwzapalne).

Leczenie zachowawcze urazów może być wspierane różnymi rodzajami zabiegów fizjoterapeutycznych, m.in.:

• laseroterapią (również wysokoenergetyczną), która rozgrzewa chorą tkankę i stymuluje jej regenerację,
• krioterapią miejscową, która uśmierza ból i pobudza krążenie,
• terapią ultradźwiękami o efekcie biostymulacyjnym, przeciwbólowym i przeciwzapalnym,
• magnetoterapią, działającą przeciwbólowo i przyspieszającą gojenie,
• kinezyterapią, skupiającą się na ćwiczeniach wzmacniających i rozciągających mięśnie,
• masażem, służącym wzmocnieniu uszkodzonego mięśnia.

Jednej z najbardziej skutecznych terapii w przypadku urazów uda poświęciliśmy odrębny artykuł: Urazy uda – leczenie laserem wysokoenergetycznym, a poniżej prezentujemy, jak wygląda taki zabieg:



Oczywiście – jak w przypadku każdej kontuzji, tak i po urazie uda bardzo ważna jest profilaktyka. Pacjent powinien przestrzegać zaleceń zarówno dotyczących okresu leczenia, jak i późniejszej aktywności, ponieważ kontuzje takie jak naciągnięty czy zerwany mięsień dwugłowy uda mają tendencję do nawracania. Dlatego rozgrzewka i unikanie przeciążeń treningowych jest tak ważne.

Naciągnięcie przywodziciela SPRAWDŹ JAK POZBYĆ SIĘ KONTUZJI

Zazwyczaj, gdy odczuwamy ból pachwiny, miejscowy lub promieniujący po wewnętrznej stronie uda, jesteśmy przekonani, że naciągnęliśmy sobie ścięgno lub mięsień.

Naciągnięcie przywodziciela to termin nie do końca medyczny. Celowo tak nazwałam ten artykuł, ponieważ pojęcie te jest powszechnie używane w mowie potocznej. W nomenklaturze medycznej używamy innego określenia.

Mówimy, że pacjent doznał uszkodzenia lub urazu w obrębie mięśnia lub ścięgna.

Co więcej, powinniśmy zdać sobie sprawę, że pachwina to jeden z bardziej złożonych obszarów naszego ciała. Dolegliwości bólowe pojawiające się tu nie zawsze są związane z uszkodzeniem ścięgna czy mięśni. Mogą dotyczyć np. uszkodzeń obrąbka stawu biodrowego, kompresji nerwów, przepukliny pachwinowej, a nawet być związane z węzłami chłonnymi.

Ból wynikający z uszkodzenia przywodzicieli rozpoczyna się zazwyczaj po gwałtownym ruchu, szarpnięciu czy urazie. Oczywiście do schorzeń mięśni i ścięgien może dojść także w wyniku przeciążenia, ale w przypadku mięśni przywodzicieli zdarza się to dużo rzadziej.

Zatem nawet jeśli jesteście pewni, że „naciągneliście mięsień”, warto skonsultować się ze specjalistą.

Do uszkodzeń włókien mięśniowych w obrębie mięśni przywodzicieli najczęściej dochodzi w trakcie urazu

Zapobieganie urazom mięśniowym

Zazwyczaj zapobieganie kontuzjom kojarzy nam się z ćwiczeniami rozciągającymi. Nie wiem dlaczego schemat ten wciąż funkcjonuje głównie wśród sportowców. Badania pokazują, że najlepsze, co możemy zrobić dla naszych mięśni i ścięgien to…WZMOCNIĆ JE. Podobne wnioski wyciągnięto badając rozścięgno podeszwowe, o czym pisałam w poprzednim artykule.

Ćwiczenia koncentryczne i ekscentryczne z obciążeniem powodują stymulację wytwarzania kolagenu, dzięki czemu nasze ścięgna i mięśnie stają się mocniejsze, włókna lepiej zorganizowane a mikrouszkodzenia wypełnione. Trening uelastycznia także blizny powstałe jako skutek wcześniejszych urazów.

Nie chodzi tu oczywiście o porzuceniu wszystkich ćwiczeń rozciągających, które do tej pory wykonywaliście. Pamiętajmy jednak, że stretching nie jest jedynym sposobem na zapobieganie uszkodzeniom narządu ruchu.

Myślę, że warto współpracować ze specjalistą, który pomoże dobrać ćwiczenia, oraz ustalić ich proporcje. W dzisiejszych czasach coraz więcej osób specjalizuje się w treningu medycznym, motorycznym, funkcjonalnym itp.

, a także łączy te umiejętności z wiedzą medyczną.

Ćwiczenia zapobiegające uszkodzeniom przywodzicieli

Do urazów mięśni przywodzicieli dochodzi w czasie skurczu ekscentrycznego, kiedy przyczepy mięśniowe oddalają się. Aby zapobiegać kontuzjom, musimy zatem włączyć tego typu obciążenie do naszego planu treningowego. Jednym z takich ćwiczeń jest tzw.

Cophenagen Adduction. Jego pozytywne działania w prewencji uszkodzeń przywodzicieli zostało udowodnione w badaniach. Ćwiczenie znacząco wzmacnia przywodziciele, oraz prawie o połowę zmniejsza ryzyko pojawienia się kontuzji w obrębie pachwiny.

W czasie ćwiczenia ustawiamy się w podporze bokiem na przedramieniu, tak jak zostało to zaprezentowane na filmie poniżej. Partner przytrzymuje nogę zewnętrzną. Wykonujemy 3 sekundowe przywodzenie nogi, czyli skurcz koncentryczny przywodzicieli. Następnie 3 sekundowe opuszczenie nogi, czyli tzw. skurcz ekscentryczne przywodzicieli.

Zapamiętaj :

• Ćwiczenie Kophenghagen Adduction jest jednym ze sprawdzonych sposobów walki z częstymi urazami przywodzicieli. Nie jest to jednak ćwiczenie dla każdego. Ze względu na dość duże obciążenie zalecamy je przede wszystkim sportowcom.
• Trening powinien trwać minimum 8 tygodni. Liczbę serii i powtórzeń powinniśmy dobierać indywidualnie. Przykładowo na początku wykonujemy 2 serie ćwiczenia po 6 powtórzeń, progresywnie dochodząc do 3 serii po 15 powtórzeń.
• U niektórych osób możemy wprowadzać dodatkowe obciążenia np. górna noga może być zawieszona na TRX.
• Jeśli nie mamy do dyspozycji partnera, górną nogę opieramy o ławeczkę.
•  Nie jest to jednak jedyne ćwiczenie prewencyjne uszkodzeń przywodzicieli, które powinniśmy wprowadzić. Wartościowy trening prewencyjny powinien zawierać dodatkowe elementy dostosowane do danego zawodnika.

Dodatkowe elementy treningu prewencyjnego przywodzicieli:

• Ocena siły wszystkich grup mięśni działających na staw biodrowy. Można wykonać specjalistyczne pomiary w specjalnie przygotowanych do tego placówkach, ale nie jest to konieczne. Istnieją testy funkcjonalne, które pomagają fizjoterapeutom i trenerom dokonywać oceny. Następnie wprowadzenie ćwiczeń aktywujących najsłabsze elementy u danej osoby.
• Ćwiczenia stabilizujące obszar miednicy.
• Ćwiczenia propriorecepcji czyli czucia głębokiego.
• Ćwiczenia dynamiczne, szybkościowe z elementami propriorecepcji i ćwiczeń wzmacniających.

Ćwiczenia stabilizacyjne są pomocne w profilaktyce uszkodzeń mięśni przywodzicieli

Jeśli doznaliście urazu przywodziciela, a szczególnie jeśli uszkodzenia powtarzają się co jakiś czas, spróbujcie wprowadzić do treningu ćwiczenia Cophenghagen Adduction. Skontaktujcie się z fizjoterapeutą, który ułoży plan treningowy uwzględniający najważniejsze elementy oparte na ćwiczeniach wzmacniających.

Ewelina Prekiel

Zerwanie mięśnia: przyczyny i objawy. Jak wygląda leczenie zerwanego mięśnia?

2013-09-02 13:42 Monika Majewska

Zerwanie mięśnia to uraz znacznie poważniejszy niż naciągniecie czy naderwanie mięśnia. W wyniku kontuzji poszkodowany nie ma żadnej kontroli nad mięśniem.

Dodatkowo w przypadku tego typu urazów istnieje duże ryzyko wystąpienia głębszej kontuzji, a nawet złamania. Sprawdź, jakie są przyczyny i objawy zerwania mięśnia.

Jak odróżnić zerwanie od naderwania i naciągnięcia mięśnia? Jak przebiega leczenie zerwanego mięśnia?

Zerwanie mięśnia to całkowite przerwanie ciągłości mięśnia, zaopatrujących go w krew naczyń, a niekiedy także drobnych nerwów. Konsekwencją całkowitego rozerwania włókien mięśniowych jest zupełny brak kontroli nad mięśniem. Tego typu kontuzja uniemożliwia poszkodowanemu wykonanie jakiegokolwiek ruchu.

Zerwanie mięśnia – przyczyny

Podobnie jak w przypadku naciągnięcia i naderwania, do zerwania mięśnia dochodzi w wyniku:

• jego przeciążenia fizycznego
• nagłego ruchu, gdy mięśnie nie są jeszcze przygotowane do znoszenia obciążeń. Tak się dzieje często w okresie wakacyjnym, gdy zaczynamy się ruszać bardzo aktywnie po miesiącach bezruchu. Wielu z nas się wspina, biega, skacze i maksymalnie obciąża mięśnie, co zwiększa ryzyko zerwania mięśnia
• używania środków anabolicznych powodujących znaczny rozrost tkanki mięśniowej

Zerwanie mięśnia – objawy

W wyniku kontuzji dochodzi do całkowitego rozerwania części tworzących mięsień: włókien, tzw.miofibryli, naczyń krwionośnych i niekiedy także drobnych nerwów.

Może usłyszeć wtedy dźwięk kliknięcia, chrupnięcia, który pojawia się w momencie rozerwania mięśnia. Następnie pojawiają się ogromny ból oraz uczucie ‘rozrywania’ mięśnia.

Zazwyczaj dochodzi również do krwawienia wewnętrznego i powstania siniaka w obrębie mięśnia i tkanki podskórnej, co jest wynikiem przerwania ciągłości naczyń krwionośnych.

Zazwyczaj dochodzi do zerwania mięśni kończyn dolnych: kulszowo-goleniowego, mięśnia podeszwowego, czworogłowego oraz mięśnia brzuchatego łydki.

Jak odróżnić zerwanie od naciągnięcia i naderwania mięśnia?

W przypadku naciągnięcia mięśnia dochodzi do uszkodzenia małej liczby włókien mięśniowych, w związku z tym w niewielkim stopniu dochodzi do ograniczenia sprawności, a ból przechodzi bardzo szybko.

Naderwanie mięśnia to uraz o stopniu umiarkowanym, który uniemożliwia poszkodowanemu wykonywanie skomplikowanych działań ruchowych.

Jest to konsekwencja przerwania większej ilości włókien mięśniowych niż w przypadku naciągnięcia. Zerwanie mięśnia to bardzo rozległe, najczęściej całkowite rozerwanie włókien mięśniowych, a także naczyń krwionośnych i drobnych nerwów.

W związku z tym poszkodowany nie ma żadnej kontroli nad kontuzjowanym miejscem i czuje ostry, ‘rozrywający’ ból.

Zerwanie mięśnia – leczenie

Zaraz po urazie mięśnia należy postąpić zgodnie z metodą RICE, tj.

• rest (odpoczynek) – należy natychmiast przerwać jakiejkolwiek aktywności i ograniczyć ruchy, które wywołują ból
• ice – należy zastosować zimne okłady, które pozwolą na lepszą kontrolę obrzęku i zmniejszą ból
• compression – należy delikatnie uciskać na powierzchnię, która boli
• elevation – należy unieść kończynę, w której doszło do zerwania mięśnia, co pozwoli na poprawę krążenia.

Dalsze leczenie wymaga przede wszystkim wypoczynku i ograniczenia aktywności fizycznej. Po wyleczeniu kontuzji należy stopniować wysiłek fizyczny. W przeciwnym razie kontuzja łatwo się odnowi.

Przez miesiąc nie możesz podejmować żadnego wysiłku fizycznego. Jest to czas, kiedy włókna mięśniowe muszą się prawidłowo zrosnąć. Jakiekolwiek przeciążenie może zakłócić proces gojenia, a w przyszłości przyczynić się do nawrotu kontuzji.

Leczenie zerwanego mięśnia jest długie i wymaga konsultacji lekarskiej. Warto wiedzieć, że u sportowców stosowane jest leczenie operacyjne zespalające zerwany mięsień.

Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej ‘Polka w Europie’, organizowanej przez Stowarzyszenie ‘Dziennikarze dla Zdrowia’, a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie.

Czy artykuł był przydatny?

Naciągnięty mięsień – przyczyny, objawy, leczenie

Jak wiadomo, mięśnie zbudowane są z włókien mięśniowych, zwanych fachowo miofibrylami. Struktury te mają zdolność do kurczenia i rozkurczania się, zapewniając tym samym możliwość wykonywania ruchów.

Niestety, w określonych warunkach zdarza się, że zostają one poddane działaniu sił przekraczających ich naturalne zdolności do adaptacji i włókna ulegają zerwaniu. W wyniku uszkodzenia w naruszonej tkance rozwija się wówczas stan zapalny.

Włókna mięśniowe zrywają się najczęściej w miejscu ich łączenia się ze ścięgnem, ponieważ tam są mniej podatne na rozciąganie.

Istnieją trzy stopnie tego rodzaju uszkodzeń mięśni:

1. naciągnięcie mięśnia – zerwaniu ulega mniej niż 5% włókien tworzących mięsień,

2. naderwanie mięśnia – zerwanie więcej niż 5% włókien mięśniowych,

3. zerwanie mięśnia – zupełne przerwanie mięśnia. Najpoważniejsze uszkodzenie tkanki mięśniowej.

Jak widać, naciągnięty mięsień to najmniej poważna kontuzja spośród wymienionych. Od naderwania różni się tylko mniejszą intensywnością objawów i szybszym okresem powrotu do zdrowia.

Do naciągnięcia mięśnia dochodzi w wyniku przeciążenia tkanki mięśniowej lub zbyt nagłego ruchu. Najczęściej jest to rezultatem działania jednego lub więcej spośród tych czynników: 

1. Intensywny wysiłek niepoprzedzony odpowiednią rozgrzewką. Mięśnie są tym mniej podatne na rozciąganie, im mniejsza jest ich temperatura i ukrwienie. Dlatego naciągnięty mięsień to typowa kontuzja u osób nieuprawiających regularnie sportu i podejmujących się aktywności fizycznych spontanicznie, bez żadnego przygotowania, np. podczas wyjazdów wakacyjnych.

2. Zaniedbanie układu mięśniowego poprzez brak regularnego wykonywania ćwiczeń.

   Mowa tutaj szczególnie o ćwiczeniach rozciągających, które zwiększają możliwości mięśni rozciągania się mięśni podczas ruchu, a także wzmacniających niektóre partie mięśni.

   Jeżeli niektóre z naszych mięśni są zbyt słabe, może to wywierać nadmierne obciążenia innych partii mięśni. Układ mięśniowy jest systemem, którego poszczególne części są od siebie współzależne.

3. Przeciążenia mięśni podczas uprawiania sportu. Nawet jeżeli jesteśmy dobrze wytrenowani i zadbaliśmy o odpowiednią rozgrzewkę, uprawianie niektórych sportów może wiązać się z naciągnięciami mięśni.

   Dochodzi do nich zwykle przy błędach technicznych czy też przeciążeniach wynikających z chęci przekroczenia swoich ograniczeń podczas rywalizacji. Oczywiście to, który mięsień będzie najbardziej narażony na naciągnięcie, zależy od dyscypliny.

   I tak na naciągnięty mięsień barku najbardziej narażeni są kulturyści czy tenisiści, a piłkarze powinni wystrzegać się naciągnięć mięśni pachwiny czy nóg.

4. Działanie mechanicznej siły podczas uderzenia lub upadku.

Jeżeli doszło do naciągnięcia mięśnia, pierwszym tego objawem będzie ostry ból uszkodzonego mięśnia. Wyjątkiem będzie sytuacja, w której mięsień naciągnął bardzo rozgrzany sportowiec. Może on nie czuć bólu aż do następnego dnia po wystąpieniu urazu.

Ból jest punktowy i kłujący, a nasila go wszelki dotyk i ruch. Często pojawia się opuchlizna, a także siniak, gdyż naciągnięciu mięśnia może towarzyszyć krwawienie z uszkodzonej tkanki. Siła mięśnia i możliwości poruszania nim są ograniczone, ale w nieznaczny sposób w porównaniu do wyższych stopni uszkodzenia mięśnia.

Czym grozi niedobór potasu i jak go rozpoznać

Kwestią budzącą wątpliwości u wielu osób jest to, czy naciągnięty mięsień należy chłodzić, czy raczej rozgrzewać.

Odpowiedź na to pytanie zależy od czasu po wystąpieniu urazu – bezpośrednio po naciągnięciu mięśnia konieczne jest jego chłodzenie, by ograniczyć obrzęk.

Ciepły okład przydaje się dopiero potem, nie wcześniej niż dobę po wystąpieniu urazu, gdy tkanki zaczynają się już regenerować.

W leczeniu naciągniętego mięśnia warto wspomagać się preparatami o działaniu przeciwbólowym, a także przeciwzapalnym. Szczególnie pozytywny wpływ na regenerację uszkodzonych tkanek ma arnika górska, dlatego powinniśmy zwracać uwagę na maści i żele zawierające wyciąg z tej właśnie rośliny.

Poza tym należy unikać nadwyrężania mięśnia, który doznał urazu – w pierwszych dniach jakikolwiek ruch powinien zostać ograniczony do minimum, a następnie należy stopniowo zwiększać maksymalny wysiłek fizyczny, by pozwolić włóknom mięśniowym na regenerację. W przeciwnym wypadku kontuzja może się odnowić.

Jeżeli ból nie będzie ustępował, bezwzględnie należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być to oznaką naderwania lub zerwania mięśnia, z którym już nie da się poradzić sobie domowymi sposobami. W takiej sytuacji warto także wykonać dodatkowe badania, by upewnić się, że nie doszło do dodatkowych komplikacji, takich jak złamanie kości czy uszkodzenie naczyń krwionośnych w mięśniach.

• Czym jest mięsień krawiecki? Mięsień krawiecki to wyjątkowa część naszego ciała. Pierwszą ciekawą informacją jest fakt, że to najdłuższy mięsień człowieka. Po drugie jest on odpowiedzialny za…
• Mięsień czworogłowy uda Piękne i zgrabne nogi to marzenie nie tylko kobiet. Każdy chce bez stresu i wstydu w lecie założyć szorty lub spódnicę. Oprócz względów estetycznych, nogi to…
• Mięsień biodrowo-lędźwiowy Mięsień biodrowo-lędźwiowy (łac. Musculus iliopsoas) to inaczej dźwigacz stawu biodrowego. Łączy on kość udową z kręgosłupem i umożliwia chodzenie oraz bieganie,…
• Mięsień czworogłowy uda Mięsień czworogłowy uda jest jednym z największych mięśni w ciele człowieka. Wypełnia przednią grupę mięśni uda. Nazwa pochodzi od czterech głów stanowiących…
• Mięsień czworoboczny – czym jest oraz jaką pełni funkcję w naszym ciele? Mięsień czworoboczny znajduje się w górnej części pleców. Dzięki niemu jesteśmy w stanie poruszać ramionami i górnym odcinkiem kręgosłupa. Jednak współczesny tryb…
• USG mięśni – kiedy wykonać i jak wygląda badanie? Wypadek samochodowy, uraz podczas treningu czy stłuczenie w trakcie wykonywania prac domowych – wszystkie te sytuacje mogą skutkować uszkodzeniem, naderwaniem czy…
• Naderwanie mięśnia Naderwanie mięśnia to przykra i bolesna dolegliwość dotykająca szczególnie osoby uprawiające sport. Zdarza się zwłaszcza wówczas, gdy przed intensywnym wysiłkiem…
• Przepona jako niezależny mięsień Przepona dzieli się na część mięśniową (żebrową, lędźwiową i mostkową) i ścięgnistą. Jest przede wszystkim unaczynionym i unerwionym mięśniem, oddzielającym…
• Mięsień, którego nie ma 15 proc. ludzi. Sprawdź, czy należysz do tej grupy Ten mięsień został ‘odziedziczony’ po naszych przodkach. W dzisiejszym świecie jest on bezużyteczny. Stąd 15 proc. ludzi go nie posiada. Jak sprawdzić, czy go masz?
• Dzieci z in vitro bardziej zagrożone powikłaniami podczas ciąży Niska masa urodzeniowa, większe ryzyko przedwczesnego porodu, wyższy odsetek cesarskich cięć i większe ryzyko zgonu okołoporodowego – to, według ekspertów,…

Ból w pachwinie – Jak leczyć ból pachwiny?

Może być na przykład wynikiem urazu mechanicznego, naciągniętego mięśnia, rozwijającego się stanu zapalnego, a także groźnego tętniaka aorty czy nawet nowotworu węzłów chłonnych [1]. W poniższym artykule przedstawiamy 5 najczęstszych przyczyn bólu w pachwinie.

Naciągnięcie przywodziciela uda lub uszkodzenie ścięgien przywodzicieli

Do tego typu urazu dochodzi zazwyczaj w wyniku ćwiczeń atletycznych przy nadmiernym rozciąganiu kończyn dolnych. Uraz ten pojawić się może również w przypadku innych aktywności jak bieganie czy jazda na rowerze [2].

Gdy uszkodzenie jest niewielkie kilka dni odpoczynku od aktywności fizycznej powinno wystarczyć na całkowitą regenerację tkanek.

Jednak, gdy ból nie mija lub staje się coraz silniejszy konieczna będzie wizyta u ortopedy, który pomoże powrócić nam do pełnej sprawności.

Przepuklina pachwinowa

Przepuklina pachwinowa może powstawać w wyniku zbyt intensywnego wysiłku lub na skutek urazu mechanicznego. Polega ona na uszkodzeniu powłok jamy brzusznej przez co otrzewna wraz z fragmentami jelita wysuwa się poza jej obszar, w okolicach pachwiny.

Objawy towarzyszące przepuklinie, jak ból w pachwinie, początkowo są przejściowe i występują głównie w trakcie skurczu mięśni przy wysiłku. Wraz z biegiem czasu w okolicy pachwiny zaczyna pojawiać się guzek, który jesteśmy w stanie wyczuć palcami i wcisnąć go w powłokę brzuszną.

W przypadku zaawansowanej przepukliny guzek zaczyna być widoczny i nie jesteśmy już w stanie wcisnąć go do brzucha [3].

Po zaobserwowaniu symptomów wskazujących na przepuklinę powinniśmy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Gdy przepuklina jest niewielkich rozmiarów zabieg jej usunięcia przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu nie ma potrzeby hospitalizacji [4]. Nieleczona przepuklina powiększa się i może doprowadzić do tzw.

uwięźnięcia jelita, które prowadzi do niedrożności jelita, martwicy uwięzionego fragmentu jelita, a w skrajnych przypadkach nawet do jego perforacji.

Kamienie nerkowe

Pojawienie się kamieni w układzie moczowym wiąże się z charakterystycznym bólem nazywanym kolką nerkową. Ból ten może różnic się intensywnością – od bólu łagodnego do ostrego. Odczuwany jest najczęściej w boku, pomiędzy żebrami, a biodrami, lub w dolnej części brzucha.

W obydwu przypadkach promieniuje on w stronę pachwiny. Dodatkowo wraz z kolką nerkową często obserwuje się krew w moczu, nudności, wymioty lub niemożność oddania moczu [5].

Chcąc złagodzić ból związany z kamieniami nerkowymi możemy sięgnąć po niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) jak ibuprofen [6].

Zapalenie stawu biodrowego

Schorzenie to nazywane jest również przemijającym zapaleniem stawu biodrowego (PZSB) i należy do chorób samoograniczających się, a więc ulega samoistnemu wyleczeniu. Dokładne podłoże tej dolegliwości nie jest znane, ale uważa się, że przyczyną może być infekcja wirusowa.

Choroba ta najczęściej dotyka dzieci pomiędzy 3, a 8 rokiem życia, choć przypadki o podobnych objawach notuje się również u osób dorosłych. Do najczęstszych objawów PZBS należy nagły ból pachwiny lub uda i unikanie obciążania kończyny dolnej, co powoduje utykanie. Ze względu na samoistne ustępowanie choroby jej leczenie ma charakter zachowawczy.

Polega wiec na ograniczeniu aktywności fizycznej, a także łagodzeniu bólu poprzez podawanie leków NLPZ [7].

Problemy ze stawem biodrowym

Ból w pachwinie może być związany ze stanami patologicznymi w obrębie stawu biodrowego jak jego zwyrodnienie czy choroby zapalne. Problemy ze stawem biodrowym mogą pojawić się w każdym wieku. Dlatego gdy odczuwamy długotrwały lub nawracający ból w pachwinie/okolicy biodra warto skonsultować to z lekarzem, który zleci ewentualną dalszą diagnostykę.

1. Lacroix, V. J. A Complete Approach to Groin Pain. Phys. Sportsmed. 28, 66–86 (2000).2. Macintyre, J., Johson, C. & Schroeder, E. L. Groin pain in athletes. Curr. Sports Med. Rep. 5, 293–9 (2006).3. Jenkins, J. T. & O’Dwyer, P. J.

Inguinal hernias. BMJ 336, 269–72 (2008).4. Kingsnorth, A. Treating inguinal hernias. BMJ 328, 59–60 (2004).5. Favus, M. J. & Feingold, K. R. Kidney Stone Emergencies. Endotext (MDText.com, Inc., 2000).6. Holdgate, A. & Pollock, T.

w Cochrane Database of Systematic Reviews (red. Holdgate, A.) CD004137 (John Wiley & Sons, Ltd, 2004). doi:10.1002/14651858.CD004137.pub37. Nouri, A., Walmsley, D., Pruszczynski, B. & Synder, M. Transient synovitis of the hip. J. Pediatr. Orthop.

B 23, 32–36 (2014).

Ból w pachwinie prawej lub lewej — co może oznaczać?

Ból w pachwinie może być oznaką procesu chorobowego toczącego się zarówno w jej obrębie, ale też w okolicach jamy brzusznej, miednicy czy kręgosłupa. Część przyczyn bywa naprawdę niebezpieczna, dlatego nie należy lekceważyć dolegliwości i skonsultować się z lekarzem.

Przyczyną bólu w pachwinie mogą być:

Są najczęstsze i zwykle niegroźne dla zdrowia. W wyniku ćwiczeń fizycznych oraz czasami przy niefortunnym stąpnięciu może dojść do naciągnięcia ścięgien oraz mięśni. Ból pachwiny będzie ustępował pod wpływem stosowania maści i doustnych leków przeciwzapalnych, z dnia na dzień  się zmniejszał, aż w końcu dojdzie do jego zupełnego ustąpienia.

Ból w pachwinie może być też wywołany obecnością przepukliny pachwinowej. Jej objawy narastają powoli. Początkowo pojawiają się tylko przejściowe bóle w okolicy pachwinowej, które występują podczas wysiłku fizycznego, nasilonego kaszlu czy śmiechu. Zaczyna być też wyczuwalny miękki guzek, który pojawia się i znika.

Z biegiem czasu staje się on coraz większy i nie można go już odprowadzić do jamy brzusznej. W zaawansowanej przepuklinie czasem dochodzi do jej uwięźnięcia — okolica guzka staje się zaczerwieniona, nadmiernie ucieplona, obrzęknięta, dodatkowo pojawia się silny ból. W tej sytuacji należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, najlepiej chirurgiem, który zleci badanie USG.

 Leczenie przepukliny pachwinowej polega na jej operacyjnym usunięciu.

Ból w pachwinie może być też wywołany obecnością kamieni nerkowych. W przebiegu kolki nerkowej jest bardzo silny, obejmuje okolicę lędźwiową kręgosłupa. Promieniuje do prawej bądź lewej pachwiny, czasami także do warg sromowych i jąder. Bywa na tyle silny, że pacjent jest poddenerwowany, a niewielką ulgę sprawia mu chodzenie.

• Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

Czasami także choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego oraz zmiany w odcinku lędźwiowym kręgosłupa mogą powodować bóle promieniujące do pachwiny. W takiej sytuacji wskazana jest konsultacja z ortopedą, który zaleci dalsze postępowanie.

Przyczyny bólu w pachwinie u mężczyzn

Do przyczyn bólu w pachwinie u mężczyzn należą:

• Żylaki powrózka nasiennego

W skład powrózka nasiennego wchodzi nasieniowód, naczynia krwionośne tętnicze i żylne oraz nerwy. Powrózek przebiega przez kanał pachwinowy. Żylaki mogą powstać w każdym wieku, choć typowe są głównie dla młodych mężczyzn. Pojawiają się wskutek poszerzenia splotu wiciowatego żylnego. Mogą nie dawać żadnych objawów, ale wywoływać bóle w okolicy moszny i pachwiny.

Nasilają się one głównie podczas długotrwałego stania, chodzenia, w pozycji leżącej oraz w czasie erekcji. Ich obecność może też powodować zmniejszenie ilości plemników. Czasami jądra i moszna są nadmiernie ucieplone. Do rozpoznania dolegliwości ważne jest badanie przez urologa oraz wykonanie USG.

Niekiedy w terapii stosuje się miejscowe leczenie zachowawcze, lecz zdecydowanie lepsze efekty daje zabieg operacyjny.

• Urazy moszny, stan zapalny jąder i najądrzy

U mężczyzn także urazy moszny oraz stan zapalny jąder i najądrzy może powodować bóle promieniujące do pachwiny.

Przyczyny bólu w pachwinie u kobiet

U kobiet bóle w okolicy pachwiny mogą powodować stany zapalne jajników i jajowodów, a czasami także obecność dużych torbieli w jajnikach. Leczenie w takiej sytuacji jest zwykle farmakologiczne, lecz niekiedy może być też potrzebna interwencja chirurgiczna — jest to sytuacja, w której dochodzi do skrętu torbieli jajnika.

Kiedy ból w pachwinie prawej lub lewej konsultować z lekarzem?

Tak naprawdę każda choroba obejmująca podbrzusze i dolny odcinek kręgosłupa może może powodować ból w pachwinach. Jeśli będzie odczuwalny w ich okolicach i nie ustąpi w dość szybkim czasie, należy skonsultować się z lekarzem. Czasami przyczyny wywołujące tego typu dolegliwości mogą być naprawdę niebezpieczne dla zdrowia.