Nużeniec oka – przyczyny, objawy, leczenie

nużeniec,badanie ostrości wzroku,pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego,badanie odcinka przedniego przy pomocy lampy szczelinowej typu Haag-Streit,badanie tylnego odcinka oka za pomocą soczewki Volk i wziernika Fisona oraz trójlustra Goldmanna,badanie wady wzroku (autorefraktometr i skiaskopia),dobór okularów,dobór soczewek kontaktowych,diagnostyka w zakresie schorzeń przedniego i tylnego odcinka gałki ocznej, ze szczególnym uwzględnieniem schorzeń siatkówki i nerwu wzrokowego,diagnostyka i leczenie choroby zezowej,SOCT,SOCT Jaskrowe,biometria,biometria optyczna,USG,PEŁNA DIAGNOSTYKA JASKRY,pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego,HRT III (badanie tarczy nerwu wzrokowego),badanie kąta przesączania (SOCT i trójlustro Goldmanna),pachymetria (SOCT),pole widzenia,pole niebiesko-żółte,czy jesteś w grupie ryzyka jaskry,jaskra,skiaskop,tablice snellena,autorefraktometr,tonometr,trójlustro goldmanna,soczewka volc,wziernik fisona, soczewki kontaktowe, choroba zezowa,synoptofor,linijki pryzmatyczne,bioptor,test muchy,test Langa,widzenie barw,tablice Ishihary,Optyczna koherentna tomografia,OCT Spektralne,SS-OCT,OCT Spektralne,choroby plamki,odwarstwienia siatkówki,dystrofie siatkówki,choroby pogranicza szklistkowo-siatkówkowego,zmiany w przebiegu cukrzycy i chorób naczyniowych,Jak wygląda i na czym polega badanie,definicja badania,ultrasonografia,Badanie USG B,badanie za pomocą ultradźwięków, tonometria impresyjna,tonometria aplanacyjna,tonometria bezdotykowa,tonometr Schiötza,tonometr aplanacyjny Goldmanna,Ciśnienie wewnątrzgałkowe,TRK-1P Topcon,tarcza nerwu wzrokowego,plamka żółta,Diagnostyka i monitorowanie jaskry,Badanie rogówki,Heidelberg Retinal Tomograph,dystrofia Fuchsa,jaskrowy obrzęk śródbłonka rogówki,dno oka,Perymetria,nieprawidłowy obraz dna oka,HFA II 745i polomierz komputerow,Humphrey Systems Carl Zeiss Groupy,Wskazania do badania,badanie,neuropatia jaskrowa

Ma długość około 0.3 mm. Jest pasożytem wywołującym chorobę o nazwie nużyca (demodekoza).

Miejscem sprzyjającym rozwojowi nużeńca jest ciepła, wilgotna, łojotokowa skóra. Pasożyt żeruje w torebkach włosowych i w pobliżu gruczołów łojowych. Zapłodniona samica składa około 24 jaj, z których wylęgają się larwy. Larwy przekształcają się w nimfy, a następnie powstają osobniki dorosłe.

Rozwijający się nużeniec pozostawia swoje odchody i powłoki, które zrzuca w kolejnych cyklach rozwojowych, wywołując w ten sposób stan zapalny. Cykl rozwojowy tego pasożyta trwa od 18 do 25 dni. Nużeniec przemieszcza się nawet do 14-16 centymetrów, co jest odczuwalne jako delikatne drapanie na skórze.

Nużeniec odżywia się wydzieliną gruczołów łojowych, komórkami nabłonkowymi, przesączem osocza krwi. U wielu osób — mimo zakażenia nużeńcem — objawy nużycy nie występują.

Objawy pojawiają się najczęściej u osób o zmniejszonej odporności, cierpiących na alergię, u osób ze skórą łojotokową czy zaburzeniami hormonalnymi.

Nużeniec najczęściej jest spotykany u osób w podeszłym wieku, natomiast prawie nie występuje u dzieci.

NUŻENIEC W CIĄGU DNIA. W ciągu dnia nużeniec przedostaje się w głębsze warstwy skóry.

NUŻENIEC W NOCY. Nużeniec jest aktywny zwłaszcza nocą, gdy skóra jest cieplejsza.

SPOSÓB ZARAŻENIA NUŻEŃCEM

1. KURZ2.

KONTAKT Z OSOBĄ ZARAŻONĄ(poprzez pocałunek, podanie dłoni) lub przedmiotami, których wcześniej używała; są to między innymi:- przybory kosmetyczne i grzebienie (korzystaj z salonów fryzjerskich i kosmetycznych wyposażonych w przybory jednorazowego użytku lub urządzenia zapewniające odpowiednią sterylizację)- ubrania (na przykład w sytuacji, gdy ubrania wierzchnie są wieszane bardzo blisko siebie we wspólnej szatni)- ręczniki i pościel- urządzenia do wykonywania badań mikroskopowych (np. studenci mający zajęcia w laboratoriach)

– inne formy kontaktu z osobą zakażoną nużeńcem

Objawy najczęściej można zaobserwować na skórze twarzy, owłosionej skórze głowy, ale także na karku, szyi, klatce piersiowej, a także skórze przewodów słuchowych i okolic intymnych. Pasożyt najchętniej przebywa na skórze wilgotnej i łojotokowej. Nużyca często współistnieje z trądzikiem pospolitym lub różowatym.

OGÓLNE OBJAWY NUŻYCY:świąd, złuszczanie się skóry, wypryski, krosty, zaskórniaki, wągry, wypadanie włosów, obrzęki, przekrwienie skóry, zapalenie przewodów usznych z towarzyszącym nieprzyjemnym zapachem.

OBJAWY OKULISTYCZNE:świąd, pieczenie, łzawienie, nadmierna wrażliwość na światło, zapalenie brzegów powiek i wypadanie rzęs (czasami zmiana ich kierunku wzrostu), w wyniku toczącego się stanu zapalnego uszkodzenie gruczołów Meiboma biorących udział w tworzeniu warstwy lipidowej filmu łzowego i objawy suchego oka, alergiczne zapalenie powierzchni oka, obrzęk i zaczerwienienie powiek, łuszczenie się skóry na brzegach powiek, powtarzające się gradówki, jęczmienie.

Uważa się też, że nużeniec może być czynnikiem ryzyka dla rozwoju raka podstawno-komórkowego skóry powiek.

BADANIE WYKRYWAJĄCE NUŻEŃCA

Materiał badany: zeskrobiny ze zmian skórnych, rzęsy (kilka rzęs). Badanie przeprowadza się za pomocą mikroskopu świetlnego w powiększeniu 100x.

PRZYGOTOWANIE DO BADANIASkóry twarzy w dniu badania nie wolno oczyszczać tonikiem, mleczkiem, wodą z mydłem, płynem micelarnym itp.; nie wolno nakładać fluidu, kremu.

Leczenie może trwać nawet do 120 dni, dopóki nie zostaną zlikwidowane wszystkie osobniki dorosłe, larwy, nimfy i jaja. Nużeniec ginie w temperaturze +540C oraz zamrożony. Nużeniec jest odporny na antybiotyki oraz sterydy.

• Pasożyt wykazuje między innymi wrażliwość na:– preparaty aloesowe – metronidazol (jako maść na okolice powiek i brwi, zrobiona zgodnie z receptą w aptece)- olejek z drzewa herbacianego- miętę pieprzową- szałwię hiszpańską- wyciągi z ziół o działaniu przeciwpasożytniczym (np. jaskółcze ziele, tatarak zwyczajny)
• – balsam peruwiański

Słynie z właściwości przyspieszających gojenie. Ma działanie nawilżające, przeciwzapalne, antybakteryjne i regenerujące. W składzie kosmetyków można go znaleźć pod nazwą INCI: Aloe Barba-densis lub Aloe Vera.

Ma bardzo szerokie zastosowanie w kosmetologii i dzięki jego właściwościom można znaleźć go w produktach do twarzy, ciała i włosów. Sok lub żel aloesowy można dodać do żelu do mycia ciała lub szamponu.

Będzie to nie tylko profilaktyka, ale również nawilżenie i regeneracja skóry i włosów.

Na okolice powiek i oczu należy stosować preparaty przeznaczone do pielęgnacji tylko tych okolic.

OLEJEK Z DRZEWA HERBACIANEGO

Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo oraz przeciwgrzybicznie. Ponadto łagodzi objawy przeziębienia, kaszel oraz katar. Może być stosowany w masażu ciała (do oleju bazowego — np. winogronowego — dodaje się 3-5 kropli olejku z drzewa herbacianego), a masaż taki będzie działał stymulująco na układ immunologiczny organizmu.

Ponadto można dodać 2-3 krople olejku z drzewa herbacianego do kąpieli, uprzednio rozpuszczając go w łyżce stołowej oleju bazowego, np. winogronowego. Kąpiel taka będzie działała przeciwbakteryjnie i dezynfekcyjnie. Na okolice powiek i oczu należy stosować tylko preparaty przeznaczone do pielęgnacji tych okolic.

Niestety, olejek z drzewaherbacianego jest jednym

z mocniejszych alergenów.

Ma właściwości przeciwbólowe, rozkurczowe, żółciopędne oraz usprawnia pracę wątroby, przez co jest powszechnie stosowana w dolegliwościach ze strony układu trawiennego.

Ponadto ma właściwości odkażające, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, dzięki czemu pomocna jest w przeziębieniach i zakażeniach. Najczęściej wykorzystywana jest w formie olejku otrzymywanego w wyniku destylacji liści mięty pieprzowej z parą wodną.

Kilka kropel olejku, po dodaniu do ulubionego toniku, sprawi, że będzie on dawał przyjemne uczucie odświeżenia i chłodu oraz działał dezynfekcyjnie i przeciwzapalnie.

Nie wolno stosować bezpośrednio na okolice powiek i oczu w formie nierozcieńczonej.

Nasiona szałwii hiszpańskiej zawierają białka, tłuszcze, błonnik oraz mnóstwo przeciwutleniaczy, a także minerały takie jak: żelazo, magnez, cynk, fosfor, wapń i witaminy: E, B2, B3 oraz kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.

Dzięki tak bogatemu składowi szałwia hiszpańska jest powszechnie wykorzystywana w kosmetologii, głównie w formie oleju tłoczonego na zimno. Ma on właściwości przyspieszające gojenie, regenerujące, przeciwstarzeniowe i przeciwzapalne.

Doskonale sprawdza się jako substancja poślizgowa w masażu twarzy i ciała lub jako dodatek do balsamu do ciała.

Nie wolno stosować bezpośrednio na okolice powiek i oczu w formie nierozcieńczonej.

To powszechnie znane mydło — dzięki swoim właściwościom antybakteryjnym — stosowane w leczeniu trądziku. Zawiera od 3% do 5% siarki, dzięki czemu doskonale radzi sobie z trądzikiem występującym na twarzy, ale także dekolcie, plecach czy ramionach.

Należy jednak uważać ze stosowaniem go w przypadku skóry suchej, ponieważ mydło może działać wysuszająco. Ponadto mydło siarkowe działa antyseptycznie i kojąco, dzięki czemu doskonale łagodzi stany zapalne, oczyszcza pory, a także minimalizuje namnażanie się nużeńca.

Mydła siarkowegonie wolno stosować

na okolice powiek i oczu.

Wykazuje właściwości odkażające, przeciwzapalne, przeciwświądowe i przyspieszające gojenie. Jest też środkiem antyseptycznym, odkażającym skórę i błony śluzowe, dzięki czemu działa bakteriobójczo, przeciwgrzybiczo oraz przeciwpasożytniczo. Stosowany w leczeniu świerzbu i do odpędzania owadów. Niestety, balsam peruwiański jest jednym z mocniejszych alergenów..

Balsamu peruwiańskiegonie wolno stosować bezpośrednio na

okolice powiek i oczu.

Leczenie zarażenia nużeńcem powinno obejmować całą powierzchnię ciała. Ważne jest, by na początku kuracji zmienić pościel, przybory kosmetyczne i niektóre kosmetyki (m.in. tusz do rzęs), których do tej pory używano.

W trakcie leczenia należy bezwzględnie dbać o higienę. Ponieważ nużeniec przejawia swą aktywność głównie w nocy, należy wieczorem tak przygotować skórę, by uniemożliwić mu pasożytowanie.

1. Należy codziennie brać ciepłą kąpiel z użyciem preparatów do mycia ciała i włosów z zawartością aloesu.

2. Po kąpieli zalecany jest prysznic, aby zmyć nużeńca i złogi, które mu towarzyszą.

3. Następnie należy przetrzeć skórę twarzy aloesowym tonikiem nawilżającym, po czym dokładnie umyć dłonie.

4. Należy przemyć powierzchnię skóry, okolice oczu i brwi aloesowym płynem do demakijażu oczu, według poniższych zasad:

4 a. Miękki płatek kosmetyczny, nasączony w łagodnym preparacie do demakijażu oczu, przykładamy do zamkniętej powieki i rzęs.

4 b. Delikatnie, bez pocierania i rozciągania skóry, wykonujemy ruch od zewnętrznego kącika oka ku wewnętrznemu.

4 c. Przy wciąż zamkniętych powiekach, równie delikatnie ściągamy nagromadzony w ciągu dnia kurz (w którym znajdują się nużeńce i towarzyszące im złogi) ruchem od góry do dołu.

4 d. Nasączonym w płynie patyczkiem higienicznym możemy usunąć resztki nużeńca i złogów spod dolnych rzęs; należy jednak robić to bardzo ostrożnie, by patyczek nie trafił do oka.

4 e. Nakładamy na okolice oczu i brwi odpowiednią (przeznaczoną do celów okulistycznych) recepturową maść z metronidazolem.

5. Po 30 minutach — należy nałożyć na skórę twarzy krem aloesowy; delikatnie go wklepać (nigdy nie trzemy skóry!); w ten sposób chronimy skórę przed niepotrzebnym podrażnieniem.

Ze względu na łatwość rozprzestrzeniania się nużeńca zaleca się, by w czasie kuracji zrezygnować z makijażu.

Należy pamiętać, że leczenie zarażenia nużeńcem wymaga od pacjenta ogromnej dyscypliny w stosowaniu leków. Tylko ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza i restrykcyjne stosowanie podanych zasad dają szansę na całkowite wyleczenie.

UWAGA! PRZESTRZEGAJ TYCH ZASAD

! Wszystkie preparaty powinny pochodzić z wiarygodnego źródła, np. apteki!! Na okolice powiek i oczu należy stosować preparaty przeznaczone tylko do pielęgnacji tych okolic!

Na wszystkie wyżej wymienione preparaty może wystąpić uczulenie, dlatego przed pierwszorazowym zastosowaniem na okolice powiek i oczu należy wykonać test alergiczny.

1. KĄPIEL w preparatach aloesowych2. SAUNA – jeżeli nie ma przeciwwskazań ze względu na stan zdrowia 3. TERAPIA ROZGRZEWAJĄCA na powieki, jeżeli nie ma zmian ropnych na twarzy i ciele.

Jednym z problemów w przypadku zapalenia brzegów powiek jest zablokowanie gruczołów Meiboma przez zaschniętą wydzielinę i ich dysfunkcja. Gruczoły Meiboma odpowiedzialne są za tworzenie warstwy lipidowej filmu łzowego, dlatego ich uszkodzenie (np. w nużycy) prowadzi do powstania objawów suchego oka.

Zaleca się stosowanie specjalnych masek rozgrzewających, które zapewniają utrzymanie stałej temperatury, nieprzekraczającej +450C. Pod wpływem temperatury zablokowana i zaschnięta wydzielina zmiękcza się i upłynnia, a gruczoły Meiboma mogą podjąć prawidłową funkcję.4.

OCZYSZCZANIE BRZEGÓW POWIEK – po zastosowaniu terapii rozgrzewającej należy oczyścić brzegi powiek za pomocą np.:- wacików nawilżonych tonikiem aloesowym przeznaczonym do oczyszczania okolic oczu,

– specjalnie do tego celu opracowanych chusteczek lub płynów. Powieki należy oczyszczać wykonując ruch od strony zewnętrznej oka do strony przyśrodkowej.5.

MAŚĆ Z METRONIDAZOLEM – po oczyszczeniu brzegów powiek na skórę powiek, brwi i okolic oczu nałożyć recepturową maść (przeznaczoną do celów okulistycznych) z metronidazolem.6. KROPLE ALOESOWE – do worka spojówkowego 3 x dziennie.7.

PRANIE – ubrań, pościeli w temperaturze +600C. Rzeczy, których nie można wyprać w tej temperaturze należy ZAMROZIĆ w zamrażarce.

8. CZAS LECZENIA – do 120 dni.9. MAKIJAŻ – najlepiej zrezygnować w trakcie leczenia.10. SOCZEWKI KONTAKTOWE – na okres leczenia należy zrezygnować z ich noszenia.11. NALEŻY PAMIĘTAĆ – leczenie musi dotyczyć całej skóry owłosionej, nie tylko okolic oczu.12. KONSULTACJA DERMATOLOGICZNA13. LECZENIE OBJAWÓW SUCHEGO OKA – w warunkach gabinetu okulistycznego możliwe jest specjalistyczne leczenie — uzależnione od przyczyny wystąpienia zespołu suchego oka.

ICP OSA – DIAGNOSTYKA SUCHEGO OKA

E-EYE – TERAPIA SUCHEGO OKA ŚWIATŁEM PULSACYJNYM

ZOBACZ WIĘCEJ O ZESPOLE SUCHEGO OKA

OPIEKA MERYTORYCZNAdr Zofia Nawrockaspecjalista chorób oczu

PARTNER

KLINIKA ESENCJA PIĘKNOŚCImgr kosm. Anna Olejniczak-Łasecka i kosmetolog, Joanna Olejniczak

www.esencjapieknosci.pl

1. OPRACOWANIE GRAFICZNEAleksandra Kasjańska
2. [email protected]

Masz taki objaw w nocy? To oznaka ataku groźnego pasożyta

Nużyca to choroba skóry wywoływana przez nużeńce – niewielkie pajęczaki z rzędu roztoczy. Te pasożyty są niewidoczne gołym okiem, ale występują nawet u 60 proc. osób w całej populacji.

U większości nie dają żadnych objawów, jednak zdarza się, że mogą być przyczyną wielu problemów. Jeśli dojdzie do ich nadmiernego rozmnożenia, atakują nie tylko skórę, ale też oczy i powieki.

Sprawdź, czym jest nużyca, kto jest na nią szczególnie narażony i jak się objawia.

Zdjęcie

Zakażenie nużeńcem może dawać uciążliwe objawy na skórze i oczach /123RF/PICSEL

Zdjęcie

Nużeniec to pajęczak z rzędu roztoczy /123RF/PICSEL

Nużycę (inaczej demodekozę) wywołują nużeńce (łac. Demodex) – pasożyty niewidoczne gołym okiem, które bytują na skórze większości osób. Ich populacja rośnie wraz z wiekiem człowieka – najczęściej chorobę diagnozuje się między 30. a 50. rokiem życia. Jednak największe skupiska tych pajęczaków obserwuje się u osób starszych, po 70. roku życia.

Warto wiedzieć, że nużeńce nie zawsze wywołują chorobę – dla większości ludzi są one zupełnie niegroźne. Na nużycę szczególnie narażone są osoby z osłabioną odpornością, zmagające się z cukrzycą, a także chorobami dermatologicznymi (przede wszystkim trądzikiem różowatym, łojotokowym zapaleniem skóry czy zapaleniem brzegów powiek).

Czynnikiem ryzyka jest również noszenie soczewek kontaktowych i praca przy komputerze.

Nużeńce bytują w naszych mieszkach włosowych i gruczołach łojowych. Największe skupiska znajdują się więc w okolicach nosa, policzków, na brodzie i w bruździe nosowo-wargowej oraz na skórze powiek.

Do zakażenia nużeńcem może dojść poprzez używanie tych samych przedmiotów, np. ręczników, pościeli czy kosmetyków (zwłaszcza tuszu do rzęs czy cieni do powiek). Zarazić możemy się u fryzjera czy w salonie kosmetycznym, jeśli narzędzia i przyrządy nie zostały właściwie zdezynfekowane.

Wideo

Trądzik dorosłych należy leczyć. Jak dbać o skórę? newsrm.tv

Zdjęcie

Nużyca może przypominać alergię lub trądzik /123RF/PICSEL

Nużyca bardzo często bywa mylona ze zwykłym trądzikiem, alergią czy zapaleniem spojówek. U osób podatnych na rozwój tej choroby obserwuje się zaczerwienienie i świąd skóry, a także wypryski (krostki przypominające trądzik) i nadmierne łuszczenie się naskórka.

Nużeńce bardzo często występują u osób zmagających się z przewlekłym stanem zapalnym skóry i nadmiernym wydzielaniem łoju. Nasilają objawy łojotokowego zapalenia skóry czy trądziku różowatego, przyczyniają się do częstszego tworzenia się zaskórników. Chorzy skarżą się też na uczucie kłucia i pieczenia skóry.

U niektórych pacjentów dochodzi do zwiększonego wypadania włosów.

Nużeńce bardzo często atakują też narząd wzroku i mogą doprowadzić do stanu zapalnego brzegu powieki czy zespołu suchego oka. Charakterystyczne objawy to zaczerwienienie, świąd, pieczenie i łzawienie oka, a także uczucie obecności ciała obcego pod powieką.

Do innych symptomów zalicza się nadwrażliwość na światło, łuszczenie się naskórka na brzegach powiek, a także odbarwienia i łamliwość rzęs. Z czasem może dojść do nadkażenia bakteryjnego oka.

Nużeńce stają się bardziej aktywne w nocy i wtedy też objawy mogą stać się bardziej intensywne i dokuczliwe.

Zdjęcie

Nużeniec często atakuje oczy, a objawy łatwo pomylić z zapaleniem spojówek /123RF/PICSEL

Nużycę diagnozuje się na podstawie badań mikrobiologicznych – potrzebny jest wymaz ze skóry objętej zmianą lub kilka rzęs (najlepiej przed umyciem twarzy i wtarciem jakichkolwiek kosmetyków).

Leczenie polega na stosowaniu maści przeciwzapalnych i preparatów roztoczobójczych, a także kropli nawilżających do oczu.

Kluczowe znaczenie ma również regularne przemywanie oczu (usuwają wydzielinę i zanieczyszczenia), częsta higiena twarzy i wykonywanie peelingów złuszczających martwy naskórek. Terapia trwa nawet kilka miesięcy.

Instagram Post

Przekaż 1% na pomoc dzieciom – darmowy program TUTAJ>>>

Badanie nużycy

Nużyca, zwana także demodekozą, to choroba skóry, której symptomy mogą być często mylone z innymi dolegliwościami, a przez to błędnie diagnozowane. Jak rozpoznać objawy nużycy, a następnie skutecznie leczyć chorobę? Co jest przyczyną jej wystąpienia? Zapraszamy do przeczytania artykuły opisującego zagrożenia, które niesie za sobą nużyca u człowieka.

Przyczyny nużycy: nużeniec ludzki atakuje

Nużyca wywołana jest infekcją nużeńca (Demodex folliculorum). Nużeniec ludzki jest pasożytem śródskórnym z rodziny roztoczy, bytującym w torebkach włosowych i w gruczołach łojowych.

Jest to dość popularny pasożyt występujący praktycznie na całym globie, którym, jak podają statystki, zarażonych jest nawet połowa społeczeństwa po 40. roku życia. Nużyca u człowieka jest domeną dorosłych, u dzieci występuje rzadko.

Dzieje się tak z uwagi na fakt, że gruczoły łojowe małych pacjentów wydzielają mniej łoju, a nużeniec ludzki żywi się lipidami.

Kontynuując, nużeniec ludzki może występować na skórze twarzy, brzegach powiek i głowy, zewnętrznych przewodach słuchowych, rzadziej na klatce piersiowej i w okolicach genitalnych. Zakażenie nużeńcem zachodzi podczas bezpośrednich kontaktów ze skórą zakażonej osoby lub zwierzęcia. Ryzyko „złapania” nużeńca ludzkiego występuje m.in.

w gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich. Pasożyt może być przenoszony także za pośrednictwem zakażonych ubrań, bielizny pościelowej czy przyborów kosmetycznych.

Dlatego też kobiety przyklejające rzęsy lub długotrwale leczące się z powodu trądziku bakteryjnego lub różowatego powinny wykonać badania w kierunku nużycy, bo to właśnie ona może być prawdziwą przyczyną zgłaszanych przez nie problemów.

Nużeniec objawy – po czym rozpoznać zakażenie nużeńcem?

W zależności od miejsca na ciele, które zaatakował nużeniec ludzki, pacjent może dostrzegać następujące symptomy:
objawy oczne: przewlekłe zapalenie powiek i brzegów powiek, uczucie „piasku w oczach”, swędzenie powiek, suche oko;
objawy okolicy skóry twarzy: zaskórniki, ropne krosty, łuszczenie, lekkie swędzenie oraz rumień;
objawy okolicy skóry głowy: łupież mieszkowy, ropne krostki, świąd, rumień, a nawet wypadanie włosów.

Wszystkie te objawy występują w różnym natężeniu i różnych konfiguracjach także w innych chorobach, co sprawia, że nużyca u ludzi jest niejednokrotnie źle diagnozowana i mylona np. z alergią.

Nużyca leczenie i diagnoza

Powiedzieliśmy sobie, że nużeniec ludzki jest powszechnie występującym pasożytem, a zakażenie nużeńcem odbywa się drogą kontaktową, a więc w jeden z najprostszych sposobów przenoszenia patogenów. Co gorsza, objawy nużycy mogą być mylnie interpretowane.

To wszystko sprawia, że nużyca u ludzi jest realnym zagrożeniem, a jej leczenie wymaga specjalistycznej pomocy, a przede wszystkim trafnej diagnozy. Ta odbywa się poprzez badanie mikroskopowe zeskrobin naskórka oraz rzęs.

Ten sposób analizy jest bardzo pomocny w znalezieniu przyczyny choroby i określeniu dalszego postępowania terapeutycznego.

Pierwszym, choć niewystarczającym krokiem w leczeniu nużycy jest dbałość o higienę. Częste zmiany pościeli, pranie ubrań lub niekorzystanie z przyborów kosmetycznych innych osób, to podstawowe założenia profilaktyki zakażenia nużeńcem.

Kiedy infekcja stanie się faktem, niezbędne jest podjęcie leczenia w gabinecie dermatologicznym. Tę gwarantuje Centrum Dermatologiczne dr Ewy Minkowskiej. Badanie trwa kilkanaście minut.

Po badaniu pacjent może skorzystać z konsultacji dermatologicznej w celu wdrożenia leczenia nużycy.

Nużeniec ludzki – jak rozpoznać objawy nużycy? Czym grozi nużeniec w oku? Przyczyny i leczenie pasożytniczej choroby skóry

Nużeniec ludzki (Demodex) przyczyniać się do powstawania m.in. infekcji powiek Piyawat Nandeenopparit/123RF

Nużeniec jest pasożytem, który wywołuje chorobę nazywaną nużycą lub też inaczej demodekozą. Choć wiele osób nigdy o niej nie słyszało, jest wyjątkowo powszechna. Niestety, często jest mylona z innymi chorobami skóry, a przez to nieodpowiednio leczona. Warto więc dowiedzieć się czym właściwie jest nużeniec ludzki, jakie są objawy nużycy, czym grozi infekcja w okolicach oka oraz jak wygląda leczenie demodekozy.

Nużeniec należy do rodziny roztoczy. Ten pasożyt skórny jest zaliczany do pajęczaków, a na ludzkiej skórze bytują jego dwa rodzaje. Jest to nużeniec ludzki (Demodex folliculorum) oraz nużeniec krótki (Demodex brevis).

Nużeńce mają bardzo małe rozmiary. Przedstawiciele nużeńców ludzki mają zazwyczaj 0,28-0,40 mm długości, natomiast nużeńce krótkie osiągają 0,25-0,28 mm.

Pasożyty te mają ciała o obłym kształcie wyposażone w cztery pary odnóży w ich przedniej części. To właśnie one zapewniają im świetną przyczepność do każdej powierzchni, na której się znajdą.

Tylna część ciała nużeńców jest zwężona i posiada pierścieniowaty odwłok.

Samica nużeńca składa 24 jaja, z których następnie wylęgają się larwy. Ich cykl rozwojowy może trwać od 18 do 25 dni. Pasożyty te żyją w pobliżu naszych gruczołów łojowych i w torebkach włosowych.

Zwykle żerują po zmroku, gdyż nie lubią promieni słonecznych, a odżywiają się przede wszystkim łojem, przesączem osocza krwi, oraz komórkami nabłonkowymi. Nużeniec nie drąży kanałów w naszej skórze i nie wysysa krwi, tak jak robią to świerzbowce.

Z tego powodu wywoływany przez te pasożyty świąd zwykle nie jest szczególnie mocno odczuwalny.

Nużeniec może egzystować na wszystkich tych częściach ludzkiego ciała, na których będzie miał dostęp do korzeni włosowych oraz gruczołów łojowych.

W praktyce jednak, pasożyty te bytują przede wszystkim na naszych twarzach, w okolicach nosa, czoła, podbródka oraz na policzkach. To właśnie w tych miejscach nużeńce odnajdują najlepsze warunki do życia, rozmnażania się oraz rozwoju.

Co ciekawe, nużeniec chętnie wybiera także korzenie rzęs, jako swoje miejsce do życia. W związku z tym, często wywołuje on również zapalenie spojówek, czy infekcje oczu.

Nużeniec ludzki przenosi się pomiędzy kolejnymi osobami, poprzez ich bezpośredni kontakt ze sobą.

Zwykłe dotknięcie twarzy drugiej osoby, pocałunek, podanie sobie dłoni, czy też korzystanie ze wspólnej pościeli albo ręcznika, mogą zakończyć się przeniesieniem pasożytów ze skóry osoby zarażonej, na ciało człowieka, który do tej pory nie miał z nimi styczności.

Wówczas, nużeńce wnikają w skórę i zaczynają bytowanie w gruczołach łojowych mieszków włosowych. Odnajdują tam idealną temperaturę do rozwoju oraz sebum, którym się żywią.

To właśnie w gruczołach łojowych pasożyty te przechodzą cały cykl swojego życia.

W związku z tym, ich odchody oraz wszelkie pozostawione przez nie nieczystości, powodują podrażnienie mechaniczne oraz chemiczne skóry oraz wywołują reakcje alergiczne.

Najróżniejszego typu zanieczyszczone substancje, wydostające się z ciał nużeńców, powodują rozwinięcie się stanów zapalnych oraz zmian skórnych, które objawiają się między innymi swędzeniem, czerwonymi plamkami, grudkami, czy krostkami oraz bólem.

Brak szybkiej diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia sprawia, że roztocza będą w stanie przez cały czas się namnażać, siejąc spustoszenie w skórze pacjenta. Nużyca sprawia, że znacznemu poszerzeniu ulegają pory oraz naczynia włosowate, pojawia się opuchlizna oraz zmiany skórne, po których pozostają nieestetyczne blizny.

Warto podkreślić, że samo zarażenie się nużeńcem, nie jest jednoznaczne z zachorowaniem.

Nużyca nie rozwija się na zdrowej skórze, dlatego pasożyt zaczyna atakować dopiero w momencie, gdy znacząco spadnie odporność organizmu człowieka.

Osłabienie systemu immunologicznego, na przykład w wyniku rozwijającej się choroby, stwarza doskonałe warunki do podjęcia przez niego aktywności.

Nużyca u ludzi może dawać bardzo różnorodne objawy, przez co często jest ona mylona chociażby z zakażeniami bakteryjnymi i innymi schorzeniami skórnymi. W niektórych przypadkach, choroba ta przebiega też zupełnie bezobjawowo, albo równolegle z innymi dolegliwościami, jak trądzik pospolity. Ale najbardziej typowe objawy nużycy to:

• wysypka, krosty, wykwity ropne,
• rumień,
• opuchlizna wokół zmian skórnych,
• pieczenie i swędzenie skóry,
• uczucie łaskotania na skórze,
• nadmierne rogowacenie naskórka (hiperkeratoza),
• łuszczenie się skóry,
• zapalenie mieszków włosowych,
• wypadanie włosów, brwi i rzęs,
• pojawiające się wągry i zaskórniki,
• infekcje przewodów usznych.
• zapalenie brzegów powiek.

W związku z tym, że nużeniec potrzebuje dostępu do gruczołów łojowych, na wystąpienie objawów choroby najbardziej narażone są takie części ludzkiego ciała jak:

• okolice nosa,
• czoło,
• powieki,
• broda,
• skóra głowy,
• szyja i kark,
• klatka piersiowa
• ramiona,
• plecy,
• wargi sromowe,
• penis,
• odbyt,
• okolice brodawek piersiowych,
• przewód słuchowy zewnętrzny.

Jeśli chodzi o nużeniec oczy oraz ich okolice są szczególnie narażone na rozwój choroby. Powoduje on wówczas bardzo duży dyskomfort oraz jest przyczyną pojawienie się wielu dolegliwości oczu, takich jak:

• zaczerwienienie powiek i spojówek,
• wypadanie brwi i rzęs,
• pieczenie, świąd i łzawienie oczu,
• światłowstręt,
• nadmierna wrażliwość oczy na dym i kurz
• poszerzenia naczyń skóry powiek
• przesunięcia podstawy rzęs, zmiana kierunku ich wzrostu
• pojawienie się keratynowo-tłuszczowych mankietów wokół rzęs,
• przewlekłe przednie zapalenie brzegów powiek,
• zespół suchego oka.

Nużeńce w oku mogą być przyczyną nawracających infekcje bakteryjnych oczu w postaci jęczmienia i [gradówki](https:

Nużeniec ludzki – przyczyny, objawy, leczenie

Nużeniec ludzki to pasożyt, wywołujący chorobę nazywaną nużycą. Występuje on powszechnie, a jego nosicielami są najczęściej osoby dorosłe. Nużyca nierzadko jest niewłaściwie diagnozowana i mylona z innymi schorzeniami – jakie więc są objawy tej choroby, jak dochodzi do zakażenia i w jaki sposób można ją wyleczyć?

Czym jest nużeniec? Rodzaje nużeńców

Nużeniec to pasożyt, który bytuje na skórze człowieka. U ludzi występują dwa rodzaje nużeńców: Demodex folliculorum i Demodex brevis. Oba to mikroskopijne stawonogi, które różnią się jedynie długością – ich rozmiar wynosi odpowiednio około 0,3 i 0,2 mm.

Nużeńce najchętniej bytują w gruczołach łojowych, zwłaszcza w okolicy twarzy i przewodów słuchowych, oraz mieszkach włosowych brwi, rzęs i skóry głowy. Nużeniec żywi się wydzieliną gruczołów łojowych, komórkami nabłonka oraz łojem.

Nie są bardzo inwazyjne, a ich obecność zazwyczaj powoduje jedynie bardzo delikatny świąd i lekkie łaskotanie.

Na spotkanie z nużeńcem jesteśmy narażeni niemal wszędzie – występuje on bowiem w każdej szerokości geograficznej, a jego jaja mogą być łatwo roznoszone z kurzem czy prądem powietrza.

Do zarażenia nużeńcem może więc dojść nie tylko przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną, ale nawet podczas przebywania z nią w tym samym pomieszczeniu.

Nużeńcem można się też zarazić, używając kosmetyków nosiciela czy nosząc te same ubrania.

Co jednak bardzo ważne, nużeniec wywołuje chorobę tylko u niektórych osób – ryzyko wystąpienia nużycy wzrasta bowiem wraz z wiekiem.

Bardzo rzadko rozwija się ona u dzieci, najczęściej zaś jest diagnozowana u osób powyżej 70. roku życia.

Na nużycę bardziej narażone są również osoby z obniżoną odpornością, zaburzeniami gospodarki hormonalnej lub lipidowej, żyjące w przewlekłym stresie, a także mające skórę mieszaną, trądzikową lub łojotokową.

Nużeniec – objawy zakażenia pasożytem

Nużyca, inaczej demodekoza, bardzo często przebiega bezobjawowo – sprawnie funkcjonujący układ immunologiczny skutecznie eliminuje pasożyta, nie pozwalając na jego inwazję.

Symptomy zazwyczaj pojawiają się u osób starszych lub obciążonych innymi chorobami, które mogą upośledzać system odpornościowy.

Zakażenie jest manifestowane przez mechaniczne blokowanie ujść gruczołów przez pasożyta oraz miejscową reakcję zapalną, jednak bywa mylone z innymi schorzeniami.

Wśród najczęściej występujących objawów nużycy wymienia się:

• wypryski i wykwity grudkowe i krostkowe,
• przesuszenie i łuszczenie skóry,
• zaczerwienienie,
• świąd,
• stan zapalny gruczołów w brzegach powiek,
• zapalenie mieszków włosowych rzęs.

W celu zdiagnozowania zakażenia nużeńcem pobiera się próbki z miejsc bytowania pasożyta i poddaje je ocenie mikroskopowej. Do przeprowadzania badania używa się zeskrobin naskórka, wydzieliny gruczołów łojowych, preparatów biopsyjnych naskórka oraz odcisków skórnych. W przypadku nużycy rzęs badaniu oraz ocenie poddaje się rzęsy z górnej i dolnej powieki, które należy wyrwać z cebulkami.

Nużeniec – leczenie i profilaktyka

Leczenie nużycy należy rozpocząć jak najszybciej – w przeciwnym razie pasożyt może skolonizować inne partie ciała, co utrudni i wydłuży terapię.

Leczenie zakażenia nużeńcem polega przede wszystkim na miejscowym zwalczaniu problemów skórnych, najczęściej za pomocą kremów i maści łagodzących powstałe stany zapalne. Terapia może obejmować także używanie preparatów z metronidazolem i kremem siarkowym – pasożyt jest wrażliwy na te substancje.

Niekiedy zaleca się, by do mycia używać mydła siarkowego, ale należy robić to ostrożnie – skóra dotknięta demodekozą wykazuje tendencje do przesuszenia i łuszczenia się.

Jeśli nużeniec zaatakował okolice oczu, niezbędne jest też stosowanie kropli do oczu. Wspomagająco w terapii można także używać chusteczek do pielęgnacji powiek oraz ich brzegów powiek.

Skutecznie łagodzą one podrażnienia, nawilżają podrażnioną skórę, chronią ją przed szkodliwym działaniem promieni UV i działają antyseptycznie.

Po chusteczki do pielęgnacji powiek można również sięgać na co dzień w ramach codziennej higieny i profilaktyki zakażenia nużeńcem.

Zarówno w procesie leczenia, jak i w ramach profilaktyki, bardzo istotne jest także wzmacnianie odporności organizmu, np.

poprzez przyjmowanie odpowiednich leków i suplementów, oraz dbanie o higienę osobistą. Jest to bardzo ważne zwłaszcza w przypadku osób, które przeszły już nużycę i chcą uniknąć kolejnego zachorowania.

Należy pamiętać przede wszystkim o używaniu osobnych ręczników, ubrań czy kosmetyków.

Warto zadbać także o higienę otoczenia – konieczne jest regularne wietrzenie kołder i poduszek oraz zmienianie poszewek.

Utrzymać je w czystości pozwoli natomiast dobrej jakości chemia gospodarcza, w tym proszki i płyny do prania.

Dobre efekty daje też namaczanie tkanin przed praniem w płynie neutralizującym alergeny kurzu domowego, który pomaga zarówno zapobiegać, jak i zwalczać objawy nużycy i innych chorób pasożytniczych skóry.

Nużyca, zwana również demodekozą, jest chorobą wywoływaną przez nużeńca – powszechnie występującego pasożyta. Nużyca bywa mylona z innymi schorzeniami, dlatego niezwykle istotne jest jej prawidłowe zdiagnozowanie, a następnie wdrożenie odpowiedniego leczenia.