W poprzedniej części naszego kompendium wiedzy o pasożytach świń przybliżyliśmy podstawowe informacje dotyczące inwazji glisty świńskiej. Tym razem skupimy się na węgorku świńskim (Strongyloides ransomi), który prowadzi do choroby zwanej węgorczycą lub strongyloidozą.
W przypadku węgorka świńskiego (Strongyloides ransomi)pasożytami inwazyjnymi są wyłącznie samice, rozmnażające się partenogenetycznie (dzieworództwo), które wynika z przystosowań pasożyta do bardzo szybkiego zasiedlenia danego środowiska. Małe owalne jaja węgorka świńskiego mają wymiary ok. 50 x 30 µm i są one otoczone cienką skorupką. W jajach znajdują się wykształcone larwy.
Dorosłe osobniki węgorka świńskiego osiągają wymiary od 3 do 5 mm. U węgorka świńskiego w zależności od warunków klimatycznych może przebiegać cykl rozwojowy prosty lub złożony.
W pierwszym z nich z jaj wydalanych z kałem do środowiska, wylęgają się larwy, które po dwukrotnym linieniu przekształcają się w postać inwazyjną.
W sprzyjających warunkach środowiska linienie to odbywa się w ciągu zaledwie 3–5 dni.
Podczas cyklu złożonego dochodzi do czterokrotnego linienia larw, dzięki którym powstają zdolne rozmnażania wolno żyjące osobniki obu płci. Po zapłodnieniu przez samce, samice składają jaja zawierające larwy, które po dwóch linkach stają się postaciami inwazyjnymi.
Zarażenie węgorkiem może odbywać się poprzez drogę laktogenną wraz z siarą matki
fot. Pixabay
Zarażenie węgorkiem świńskim
Zarażenie taką larwą najczęściej odbywa się przez skórę (per cutis), a rzadziej przez połknięcie (per os). Larwy węgorka po przeniknięciu przez skórę zaczynają wędrować naczyniami krwionośnymi i chłonnymi przez serce aż do płuc. Następnie po wykasłaniu i połknięciu larwy osiedlają się w jelicie cienkim. Zajmuje im to zaledwie od 3 do 4 dni.
Po osiedleniu larwy przechodzą jeszcze 2 linienia, po których osiągają postać samic rozmnażających się partenogenetycznie.
W przypadku zarażenia per os, po wniknięciu do błony śluzowej jamy ustnej lub przełyku larwy (podobnie jak w zarażeniu przez skórę), kończą wędrówkę w jelicie cienkim.
Zarażenie może odbywać się również poprzez drogę laktogenną wraz z siarą matki. Zakażenie drogą pokarmową odnotowuje się najczęściej u prosiąt ssących.
Larwy węgorka po przeniknięciu przez skórę zaczynają wędrować naczyniami krwionośnymi i chłonnymi przez serce aż do płuc.
Węgorek świński — objawy inwazji
Okres niejawny inwazji wynosi zaledwie 6 dni, natomiast okres jawny może trwać od 3 do 4 miesięcy. Podczas przebiegu inwazji pasożytów węgorka świńskiego, można mówić o trzech okresach — skórnym, płucnym, jelitowym — które nie zawsze są od siebie rozdzielone. Podczas pierwszego okresu, w którym to larwy wnikają przez skórę do organizmu, może dojść do zmian zapalnych skóry.
Charakteryzuje się to miejscowymi wykwitami skórnymi, a także świądem oraz wypadaniem szczeciny. Czasami, podczas wędrówki larw, zwierzęta mogą odczuwać bolesność mięśni, co objawia się ich obniżoną aktywnością ruchową. W trakcie przenikania larw przez błony śluzowe jamy ustnej i przełyku dochodzi do ich podrażnienia, w wyniku czego zwierzęta nie chętnie pobierają pokarm.
Kolejny etap inwazji węgorka świńskiego, charakteryzuje się wystąpieniem duszności, kaszlu oraz wypływu z nosa. Powodem tego jest wędrówka larw przez układ oddechowy oraz podrażnienie płuc.
Objawy węgorka świńskiego
W trzecim okresie inwazji, pasożyty węgorka świńskiego wywołują szereg objawów związanych z osiedleniem się larw w jelicie cienkim. Do objawów klinicznych tego okresu zalicza się m.in.:
- długotrwałe biegunki, które często występują na przemian z zaparciami;
- bóle brzucha;
- utrata apetytu;
- wychudzenie;
- często dochodzi do niedokrwistości.
Co powoduje węgorek świński
Obecność pasożytów w przewodzie pokarmowym świń powoduje poważne uszkodzenia tkanki jelit, co prowadzi do zahamowania wzrostu.
Podczas intensywnej inwazji węgorka świńskiego, może również dochodzić do zaburzenia ośrodkowego układu odpornościowego.
Jest to wywołane dostaniem się do organizmu zwierząt, toksycznych metabolitów wydalonych przez pasożyty.
Do klinicznych objawów zaburzeń układu nerwowego należy zakopywanie się w ściółce, naprzemienna apatia i podniecenie oraz wystąpienie ruchów maneżowych (chodzenie po obwodzie koła).
Najbardziej narażone na zarażenie węgorkiem są świnie przebywające w zaniedbanych, ciemnych i wilgotnych chlewniach
fot. Pixabay
Zwierzęta narażone na inwazję węgorka świńskiego
Najbardziej narażone na zarażenie są świnie przebywające w zaniedbanych, ciemnych i wilgotnych chlewniach, ponieważ jest to najbardziej sprzyjające środowisko do rozwoju węgorka świńskiego.
Larwy pasożyta pozbawione są pochewki wylinkowej, przez co są bardzo wrażliwe na działanie: promieni słonecznych, niskich temperatur, środków dezynfekcyjnych oraz niekorzystnych warunków środowiska zewnętrznego.
W takich warunkach dochodzi do wysychania i niszczenia postaci inwazyjnych węgorka świńskiego. U kilkutygodniowych prosiąt śmiertelność zarażonych zwierząt jest znaczna. Natomiast starsze osobniki są mniej wrażliwe na zarażenie i sama inwazja ma łagodniejszy przebieg. Po przechorowaniu zwierzęta są odporne na reinwazje węgorka świńskiego.
Najbardziej narażone na zarażenie są świnie przebywające w zaniedbanych, ciemnych i wilgotnych chlewniach, ponieważ jest to najbardziej sprzyjające środowisko do rozwoju węgorka świńskiego.
Diagnoza inwazji węgorka świńskiego
Rozpoznawanie inwazji odbywać się może zarówno przez badanie przyżyciowe, jak i pośmiertne. Badanie przyżyciowe polega na pobraniu kału, w którym przy zastosowaniu metody flotacji można zauważyć małe, przezroczyste jaja. Jaja te zawierają larwy o charakterystycznym ułożeniu w kształcie litery U.
Należy zaznaczyć, że kał musi być zbadany natychmiast po pobraniu, ponieważ larwy szybko opuszczają jaja. Aby je później wykryć, konieczne będzie zastosowanie innych metod badawczych (np. Baermanna lub Vajdy).
Badanie pośmiertne polega na badaniu pod lupą treści jelita zwierząt oraz zeskrobiny błony śluzowej w celu znalezienia bardzo małych i cienkich nicieni. Innym objawem wskazującym na zarażenie świń węgorkiem jest obrzęk i rozpulchnienie błony śluzowej jelita.
Często też, część ta jest pokryta śluzem, a na jej powierzchni można zobaczyć wybroczyny i owrzodzenia. Takie zmiany, przez wędrówkę larw, mogą także powstać w płucach i oskrzelach.
Profilaktyka węgorzycy świńskiej
W walce z węgorkiem świńskim najważniejsze jest utrzymanie higieny w chlewniach, ze szczególnym uwzględnieniem porodówek i warchlakarni. Ponadto, zaleca się regularne badanie kału i odrobaczanie zwierząt. W przypadku zdiagnozowania wystąpienia węgorka świńskiego najczęściej zalecane jest użycia produktów zawierających iwermektynę, tiabendazol lub lewamizol.
Zobacz więcej artykułów z cyklu o pasożytach świń:
Węgorek jelitowy – nietypowy i groźny pasożyt
Węgorek jelitowy jest pasożytem wywołującym chorobę o nazwie węgorzyca. Jest ona stosunkowo rzadka w Polsce. Zdecydowanie częściej spotykana w ciepłych krajach Afryki oraz Azji, głównie w miejscach, gdzie występuje nie dostateczny poziom higieny. Do naszego kraju węgorek został przywieziony z tropików, jednak pozostaje bardzo sporadycznie diagnozowany. Najsilniej narażone są przebywające w zamkniętych społecznościach, jak wojsko czy więzienie, gdzie brakuje dostępu do odpowiednich warunków sanitarnych.
Do zakażenia dochodzi na linii człowiek – człowiek, bezpośrednio lub poprzez kontakt z glebą zainfekowaną ludzkimi odchodami. Człowiek stanowi jedynego żywiciela dla tego pasożyta, bytuje on w jelicie cienkim, ma długość 2 mm i może przeżyć nawet 2 lata.
Objawy zakażenia węgorkiem jelitowym / węgorzycy
To jakie objawy wystąpią w przebiegu węgorzycy uzależnione jest m.in. od tego jak intensywne jest zakażenie, jaki jest jego stopień rozwoju, jak również od drogi wniknięcia pasożyta do organizmu (przez skórę – najczęściej nóg lub przez układ pokarmowy):
Na skórze w miejscu wniknięcia pasożyta pojawiają się:
- Wybroczyny,
- Świąd,
- Wysypka,
- Zadrapania,
- Wtórne zarażenia.
W czasie gdy pasożyt przemieszcza się po organizmie mogą pojawić się:
- Kaszel,
- Zapalenie oskrzeli,
- Duszność,
- Krwioplucie,
- Zapalenie płuc.
Gdy pasożyt dostanie się do jelit pacjenci odczuwają następujące objawy:
- Nudności,
- Zaparcia,
- Bóle brzucha,
- Biegunki z domieszką ropy lub krwi,
- Wzdęcia,
- Wymioty,
- Brak apetytu,
- Coraz większe osłabienie,
- Coraz większe wychudzenie.
Diagnoza
Do rozpoznania węgorzycy dochodzi na podstawie wykonania badania kału.
Węgorek jelitowy/węgorzyca leczenie
Jest to pasożyt wykazujący dużą odporność na prowadzone terapie. Powinny być one więc prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza, który będzie monitorował postępy. W niektórych przypadkach leczenie trzeba kilkukrotnie powtórzyć.
Zapobieganie przeniknięciu węgorka jelitowego do organizmu opiera się przede wszystkim na skrupulatnym dbaniu o higienę, stosowaniu zabezpieczeń w czasie pracy w ogrodzie, jak również spożywaniu warzyw i owoców po ich wcześniejszym umyciu, oraz jedynie przegotowanych płynów.
Węgorek jelitowy
Węgorek jelitowy to pasożyt z rodziny nicieni, który atakuje organizm człowieka. Można zarazić się nim na kilka sposobów, głównie przebywając w krajach o klimacie tropikalnym.
Węgorek jelitowy powoduje chorobę nazywaną węgorzycą.
Przypadki zachorowań na to schorzenie odnotowano również w Polsce! Jak zatem radzić sobie z niechcianymi pasożytami, jak leczyć węgorzycę i pozbyć się skutecznie wszystkich objawów?
Węgorek jelitowy – zagrożenie dla człowieka
Węgorek jelitowy jest niezwykle niebezpiecznym pasożytem, tuż obok motylicy wątrobowej, stanowi duże zagrożenie dla zdrowia człowieka. Powoduje on chorobę zwaną węgorzycą, którą dosyć trudno wyleczyć.
Węgorek jelitowy pochodzi z rodziny nicieni, choć jego wielkość to tylko około 2 milimetry, potrafi żyć w ciele człowieka nawet do dwóch lat! Pasożyta charakteryzuje to, że to właśnie w ciele człowieka potrafi przejść cały cykl dojrzewania płciowego.
Oprócz organizmu ludzkiego, węgorka jelitowego można spotkać także u zwierząt, głównie hodowlanych np. u krów, świń, koni, a nawet psów, kotów oraz żaby. Zarazić można się na kilka sposobów, a prawdopodobieństwo złapania tej choroby wzrasta w momencie przebywania na terenach klimatu tropikalnego.
Gdzie zatem można spotkać się z węgorkiem jelitowym? 
Węgorek jelitowy wygląd
Występowanie węgorka jelitowego
Z węgorkiem jelitowym można się spotkać głównie w krajach tropikalnych, gdzie dominują niezwykle wysokie temperatury oraz wilgoć. Są to najkorzystniejsze warunki do rozwoju różnorodnych grzybów bakterii i wirusów, a także pasożytów. Węgorek jelitowy występuje bardzo często na obszarach Afryki, Azji oraz Ameryki Południowej.
Najczęściej na terenach słabo rozwiniętych, gdzie brak podstawowej opieki sanitarnej, a także higieny. Z węgorzycą oraz pasożytem, powodującym tę chorobę, czyli węgorkiem jelitowym można się także spotkać w klimacie umiarkowanym, czyli np. w Polsce.
Są to głównie przypadki przywiezienia choroby z wycieczki do Afryki, Azji bądź Ameryki Południowej, jednak niekiedy różnorodne choroby pasożytnicze, w tym węgorzyca rozwijają się w środowiskach zanieczyszczonych raz w skupiskach zamkniętych, np. na terenach wojska, w więzieniach.
Z pasożytami tymi można się także zetknąć na obszarach, na których brakuje przestrzegania podstawowych zasad sanitarnych, są to zwykle biedniejsze rejony, w tym także Polski.
Węgorek jelitowy: przyczyny
Pasożyt ten przenika przez skórę człowieka do różnorodnych narządów. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj poprzez bezpośredni kontakt z różnymi zanieczyszczeniami, np. chodzenie gołymi stopami po zakażonej glebie, korzystanie z niehigienicznych środków sanitarnych, np. kranów z wodą i toalet.
Węgorek jelitowy przedostaje się do ciała także poprzez nadkażenie skóry w okolicach odbytu lub przez jamę ustną, np. w momencie wypicia zanieczyszczonej wody.
Mimo że węgorek jelitowy nie jest dużym pasożytem, potrafi przeżyć w ciele człowieka nawet kilka lat! Po wniknięciu do organizmu człowieka dostaje się do serca i płuc, a następnie wędruje do dwunastnicy oraz jelita cienkiego. Tam też składa jaja, z których po miesiącu wychodzą nowe larwy. Węgorek jelitowy zwykle wydalany jest z kałem.
Bez odpowiedniego leczenia nie da się w stu procentach pozbyć tego pasożyta, ponieważ stale namnaża on się w ciele człowieka. W momencie wędrówki węgorka przez organizm ludzki, pojawiają się pierwsze symptomy chorobowe, jakie to są objawy?
Węgorek jelitowy jakie są objawy ?
Symptomy związane z zakażeniem węgorkiem jelitowym opierają się głównie na bólach i objawach, występujących przy zatruciu pokarmowym. Pacjent najczęściej skarży się na bóle brzucha, pojawiają się wymioty, ból głowy oraz ogólne osłabienie organizmu.
W miejscu, w którym pasożyty wynikały do ciała, powstają rany, rzadziej owrzodzenia, pojawia się także swędzenie oraz obrzęk. Objawy w dużej mierze zależą także od tego, w którym miejscu w ciele człowieka pasożyty się ulokują. Jeżeli będą to płuca, chory będzie skarżyć się na ból w okolicach klatki piersiowej, tzw. brak tchu oraz ból tchawicy.
Jeśli natomiast węgorek jelitowy bytować będzie głównie w dwunastnicy lub jelicie cienkim, mogą pojawić się objawy jelita drażliwego, zaburzenia pokarmowe, wymioty, osłabienie, a nawet krwawienie i krwioplucie. Charakterystycznym objawem węgorka jelitowego są także zmiany skórne, tzw.
larva migrans, czyli swędzące obszary, tworzące widoczne na ciele korytarze podskórne. Węgorek jelitowy, tuż obok motylicy wątrobowej, powoduje najwyższy odczyn eozynofilów we krwi człowieka.
Węgorek jelitowy: szczepienia
Choć zarażenie się węgorkiem jelitowym jest dosyć powszechne, głównie w krajach tropikalnych, niestety nie istnieje skuteczna szczepionka przeciwko tej chorobie.
Aby móc zapobiec zachorowaniom, należy przede wszystkim wystrzegać się przebywania w miejscach zanieczyszczonych i słabo rozwiniętych pod względem sanitarnym.
Być może w przyszłości zostanie opracowana skuteczna szczepionka przeciwko węgorkowi jelitowemu.
Węgorek jelitowy: leczenie
Leczenie tego schorzenia jest dosyć długotrwałe, czasami trwa ono kilka lat. Walka z tą chorobą rozpoczyna się od tego, że lekarz bada stężenie eozynofilii we krwi. Jeśli ciało człowieka jest zarażone węgarkiem jelitowym, stężenie eozynofilii jest niezwykle wysokie.
Następnie pobiera się materiał do badania laboratoryjnego, można zebrać go w postaci wydzielin np. płucnych, czy też śliny. Bardzo często poddaje się również badaniom materiał, pochodzący z dwunastnicy lub jelita cienkiego. Ponadto dokonuje się badania kału w odstępach 2 – 3 dniowych.
Bardzo dobrą metodą badanie jest wykorzystanie metody zagęszczania, czyli flotacji lub rozmaz bezpośredni.
Zarażony pacjent podlega hospitalizacji gdzie podawane są różnorodne środki farmakologiczne, przeciwpasożytnicze. Leczenie polega głównie na podawaniu iwermektyny oraz albendazolu. Leczenie pasożytów trwa około tydzień, mimo to trzeba powtórzyć badania.
Węgorek jelitowy niestety bardzo często lubi bytować w organizmie człowieka i ciężko się go pozbyć. Jeżeli wykonane po około dwóch tygodniach ponowne badania wykażą, że w ciele ludzkim nadal znajduje się ten pasożyt, leczenie trzeba powtórzyć.
Mimo iż węgorek jelitowy może bytować w ciele ludzkim nawet kilka lat, jest on całkowicie wyleczalnym pasożytem.
Węgorek jelitowy jest pasożytem, który na ogół nie doprowadza człowieka do śmierci. Gdy jednak organizm chorego jest wyniszczony inną, groźną chorobą lub też ogólnie ma tendencje do gorszej odporności, może dojść do ciężkich powikłań.
Jeśli węgorzyca lub sama obecność węgorka jelitowego wejdą w stadium przewlekłe, powoduje to posocznicę, czyli ogólne zakażenie organizmu, które może doprowadzić do śmierci. Ponadto nieleczony węgorek jelitowy, doprowadza do ostrej eozynofilii, która również może stać się przyczyną śmierci.
Chory musi zostać poddany natychmiastowej hospitalizacji.
Może Cię również zainteresować : Chikungunya objawy, Choroby brudnych rąk, Trypanosomoza amerykańska
Węgorek – zaraźliwy przybysz z Afganistanu
W rzeszowskiej jednostce wojskowej trudno o jakiekolwiek oficjalne informacje na temat tajemniczej choroby, która ma gnębić polskich żołnierzy. Żaden z oficerów nie chce otwarcie powiedzieć, co jest nie tak.
Wiadomo tylko, że Sanepid poddał badaniom na obecność pasożytów żołnierzy, którzy wrócili ostatnio z misji w Afganistanie i w Czadzie i okazało się, że niektórzy przywieźli ze sobą pasażera na gapę: węgorka jelitowego.
Badaniom poddano w sumie 858 żołnierzy, ale ilu jest nosicielami węgorka oficjalnie nie wiadomo – to tajemnica.
– Sytuacja jest opanowana, zdrowie i życie żołnierzy jest dla nas rzeczą absolutnie najważniejszą – ucina tylko mjr Tomasz Szulejko, rzecznik prasowy dowódcy wojsk lądowych.
Prawie sto…
czytaj dalej »
Także przedstawiciele Sanepidu nie mówią wiele. – Czy jest czego się bać? Trudno mi na to pytanie odpowiedzieć, będziemy wiedzieć więcej, to odpowiemy – mówi Dorota Gibała z Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Rzeszowie.
Węgorek i węgorzyca
Znacznie więcej wiadomo o samym węgorku. Pasożyt wywołuje chorobę nazywaną węgorzycą, a jego larwy żyją w glebie.
Do organizmu człowieka mogą wnikać poprzez skórę lub błony śluzowe – krótko mówiąc wystarczy stanąć bosą stopą lub usiąść w złym miejscu i kłopot gotowy.
Podstawowe objawy węgorzycy, to ból brzucha i rumienie na skórze, do tego mogą dojść: biegunka, wymioty, nudności i zapalenie jelita grubego.
Węgorek przemieszcza się w ludzkim organizmie bardzo szybko.
– Przykładowo może się dostać do mózgu, czy do innych narządów, co będzie skutkował postępującą chorobą, postępującymi objawami i w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do śmierci – tłumaczy Włodzimierz Mazur, Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. Krótko mówiąc węgorzyca, to poważna choroba i dlatego trzeba ją jak najszybciej wykryć i leczyć.
Pamiętać trzeba także, że węgorek jest bardzo zaraźliwy. – Istnieje dosyć duże prawdopodobieństwo, że przy jakichkolwiek zaniedbaniach higienicznych rodziny (żołnierzy – red.) mogły ulec zakażeniu – mówi Anna Boroń-Kaczmarska, Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
bgr//kdj
Źródło: Fakty TVN
Pozostałe informacje
środa, 15 stycznia Jan Kanthak, Sebastian Kaleta i Jacek Ozdoba – to oni firmują sądową ustawę represyjną i przekonują, że jej przepisy są podobne… czytaj dalej »wtorek, 9 czerwca
W 1968 roku nastoletnia Grażynka biegła ulicą Puławską i akurat złapała ją ulewa. Bez wahania zdjęła sandałki i w podskokach… czytaj dalej »
piątek, 29 maja
Od 19 czerwca na stadionach będzie mogła się pojawiać niewielka grupa kibiców. Premier Mateusz Morawiecki przedstawił… czytaj dalej »
niedziela, 29 marcaOdtwórz: Lewandowscy: mamy wpływ na życie tych, którzy się dla nas poświęcają
Mamy wpływ na to, co się wydarzy – napisała w niedzielę Anna Lewandowska. We wpisie w mediach społecznościowych zaapelowała po… czytaj dalej »
środa, 22 stycznia W środę przed południem w górach mogą gwałtownie zmienić się warunki pogodowe. Przed załamaniem aury ostrzegają ratownicy… czytaj dalej »środa, 22 stycznia
Według synoptyków Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, w środę w niektórych częściach kraju aura będzie niebezpieczna…. czytaj dalej »
środa, 22 stycznia Środa w niektórych częściach kraju upłynie pod znakiem opadów deszczu lub deszczu ze śniegiem. Na termometrach zobaczymy… czytaj dalej »poniedziałek, 20 stycznia
Pogodowej katastrofy nie ma, ale znaczny wzrost ciśnienia odczuwalny jest przez wielu z nas. Instytut Meteorologii i Gospodarki… czytaj dalej »
poniedziałek, 20 stycznia Początek tygodnia przyniesie nam zmienne zachmurzenie. Termometry pokażą maksymalnie siedem stopni Celsjusza, a nad morzem… czytaj dalej »niedziela, 19 stycznia
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej podaje, że od niedzieli prognozowany jest szybki wzrost ciśnienia atmosferycznego, a… czytaj dalej »
Parazytoza – przyczyny, objawy, leczenie, ogólna charakterystyka
Parazytoza jest chorobą powodowaną przez pasożyty. Poprawa warunków higienicznych przyniosła mniejszą zachorowalność na tą chorobę, jednak wiele okoliczności sprzyja przeniesieniu larw do organizmu człowieka.
Zakażenia pasożytnicze, wywołane przez pasożyty jelitowe i pierwotniaki pasożytnicze, należą do najbardziej rozpowszechnionych zakażeń u ludzi w krajach rozwijających się.
Pasożyty jelit powodują znaczną zachorowalność i śmiertelność w krajach endemicznych.
Parazytoza – przyczyny
Przyczyną zakażenia pasożytami, którego efektem jest parazytoza jest kontakt z nosicielem takim jak na przykład pies czy kot. Pasożyty przedostają się do organizmu człowieka poprzez układ oddechowy, pokarmowy, płciowy, skórę oraz spojówki. Pasożyty wywołujące objawy chorobowe z łatwością wnikają przez nos, cewkę moczową, pochwę i odbyt.
Pasożyty są robakami z wieloma komórkami. Wśród najczęstszych robaków, które żyją w jelitach ludzkich, należą: nicienie, tasiemce i przywry. Pasożyty, które mają tylko jedną komórkę, mogą mnożyć się wewnątrz ciała ludzkiego.
Istnieją cztery gatunki pasożytów jelit, pasożyty, których cykl rozwojowy przebiega bez udziału żywiciela pośredniego, grzybami przenoszonymi przez glebę: glista ludzka, włosogłówka, i tęgoryjec dwunastnicy. Pasożyty jelit rzadko powodują śmierć. Oprócz ich skutków zdrowotnych, zakażenia jelit również szkodzą fizycznym i umysłowym wzrostowi dzieci, uniemożliwiają osiągnięcie wyników edukacyjnych.
Parazytoza – objawy
Kliknij ‘Polub tę stronę’, a będziesz na bieżąco z najnowszymi artykułami.
Najczęstszymi pasożytami pierwotniakowymi jelit są: giardia lamblia, pełzak czerwonki, i cryptosporidium.
Pełzakowica jest trzecią najczęstszą przyczyną zgonów z powodu chorób pasożytniczych na całym świecie, ma to duży wpływ na ludność krajów rozwijających się.
W krajach rozwiniętych i rozwijających się coraz bardziej rozpowszechniona jest wśród pacjentów chorych na AIDS i wśród dzieci w wieku poniżej pięciu lat, najbardziej rozpowszechniona w Kryptosporydiozie.
W ciągu ostatniej dekady odnotowano kilka ognisk choroby biegunki wywoływanej przez Cyclospora cayetanensis. Rozprzestrzenianie się pierwotnych pasożytów w krajach rozwijających się przeważnie występuje w wyniku zanieczyszczenia odchodami w wyniku złej, jakości wody.
Wystąpiły epidemie pasożytów pierwotnych i żywieniowych spowodowane przez żywność, a zakaźna torbiel pasożytów jest stosunkowo odporna na działanie chloru. Inne pasożyty pierwotniaków, które można znaleźć w ludzkiej jelitach, nie są patogenne, z wyjątkiem pasożytów jednokomórkowych.
Natomiast w Polsce obserwuje się zmniejszenie zachorowań na parazytozę jednak ludzie, którzy często podróżują do krajów tropikalnych przywożą pasożyty tam bytujące. Znacznemu ograniczeniu uległo zakażenie pełzakowicą jelitową, ponieważ edukacja ludzi skutkuje nie spożywaniem wody bez przegotowania.
Również zakażenie włośnie krętym zmniejsza się z roku na rok. Jedynie nielegalny ubój świń i dzików może być zagrożeniem dla ludzi. Od wielu lat dużym problemem w kraju jest tasiemiec bąblowcowy, wywołujący chorobę pasożytniczą bąblowicę.
Problemy ze skutecznym leczeniem tej choroby powodują ciężkie powikłania a czasami nawet śmierć.
Ten gatunek tasiemca powoduje nacieki na wątrobę i drogi żółciowe. W efekcie dochodzi do marskości wątroby lub jej niewydolności. W Polsce dochodzi do zakażeń węgorkiem jelitowym będącym przyczyną choroby pasożytniczej o nazwie węgorzyca.
Ponadto dosyć często odnotowywane są przypadki zakażenia tasiemcem nieuzbrojonym. Innym pasożytem obecnym w jelitach Polaków jest glista ludzka powodująca taką chorobę jak glistnica, najczęściej obserwowana jest dzieci.
Do zarażenia glistą psią lub kocią dochodzi w piaskownicach i na trawnikach zanieczyszczonych ich odchodami.
Przykłady pasożytów, którymi zakażają się ludzie
Pasożyt: Pełzak czerwonki
Parazytoza: Czerwonka pełzakowa – pełzakowica
Pochłania krwinki czerwone i enterocyty. Człowiek zaraża się tym pasożytem po spożyciu pożywienia lub wody zanieczyszczonej cystami.
Objawami czerwonki pełzakowej są: bóle brzucha, podwyższona temperatura ciała, krwista biegunka, wzdęcia, mdłości. Ponadto u chorego stwierdza się powiększenie wątroby, ropni wątroby a w szczególnych przypadkach do rozdęcia jelita grubego.
Diagnostyka: badanie treści kałowych, testy na antygeny pełzaka.
Leczenie: Metronidazol i Tinidazol
Pasożyt: Lamblia
Parazytoza – Lamblioza
Pasożyt osiedla się w jelicie cienkim, trzustce oraz drogach żółciowych. Choroba pasożytnicza może ujawniać się w fazie utajonej i ostrej. Do zakażenia dochodzi w wyniku picia wody i jedzenia zanieczyszczonego. Przyczyną zakażenia są brudne warzywa i owoce. Ponadto dzieci zarażają się w trakcie zabaw ze zwierzętami.
- Objawy zakażenia: biegunka, nudności, bóle w okolicy brzucha, żółtaczka, stany zapalne trzustki.
- Diagnostyka: badanie kału, test.
- Leczenie: Metronidazol, Tinidazol
Pasożyt – tasiemiec wielodomowy
- Parazytoza: difilobotrioza
- Objawy: wystąpienie niedokrwistości megaloblastycznej
- Występują nudności, napady głodu, zgaga, wychudzenie, bóle brzucha, wymioty.
- Diagnostyka: badanie kału na obecność jaj.
- Leczenie: Prazykwantel, domięśniowo witamina B12