Bakteryjne zapalenie pochwy – leczenie

Bakteryjne zapalenie pochwy często nazywane jest również waginozą, niespecyficznym zapaleniem pochwy, bakteryjnym zakażeniem pochwy.

Jest to przypadłość, na którą narażone są głównie młode, aktywne seksualnie kobiety do 30 roku życia, często zmieniające partnerów, nie stosujące zabezpieczenia w postaci prezerwatywy.

Bakteryjne zapalenie pochwy występuje częściej niż grzybica pochwy lub rzęsistkowica.

Specjaliści oceniają, że bakteryjną waginozą zakażonych jest około 10 – 14 % kobiet w wieku rozrodczym. W przypadku kobiet w ciąży jest to średnio około 1 do nawet 30 % zarażonych.

Głównym powodem rozwoju bakteryjnego zapalenia pochwy leży zanik właściwej flory bakteryjnej, a w szczególności pałeczek kwasu mlekowego a w konsekwencji rozwój mieszanej flory bakteryjnej.

Bakteryjne zapalenie pochwy / stan zapalny pochwy – czym jest ?

O bakteryjnym zapaleniu pochwy, w skrócie BV, mówimy w momencie, gdy zaburzona zostaje właściwa flora bakteryjna pochwy. Zwiększa się ilość bakterii beztlenowych, które sprawiają min. że wydzielina z pochwy ma bardzo nieprzyjemny zapach.

Wzrost liczby bakterii beztlenowych, które wypierają pałeczki kwasu mlekowego, wpływa na zmianę pH w pochwie, z 4,5 do 7,0. Problem dotyka głównie kobiet rasy czarnej, palących tytoń, noszących wkładki domaciczne. W przypadku zakażenia w pochwie jest aż 1000 razy więcej bakterii niż normalnie.

Zakażenie pojawia się głównie w chwili, gdy organizm jest osłabiony, w wyniku zaburzeń układu immunologicznego.

Do diagnostyki zapalenia bakteryjnego pochwy stosuje się badanie polegające na ocenie biocenozy pochwy – pH, woni, obecność rzęsistków, komórek jeżowych, komórek drożdży.

Bakteryjne zapalenie pochwy – objawy

Do głównych objawów zapalenia bakteryjnego pochwy zalicza się upławy o intensywnym, nieprzyjemnym rybim zapachu. Wydzielina jest biała i rzadka. Pojawić może się świąd sromu i pochwy, a gdy zapalenie obejmuje cewkę moczową pojawia się dodatkowo pieczenie, szczypanie podczas oddawania moczu, częstomocz, ból podbrzusza.

Nieleczone zakażenie bakteryjne pochwy prowadzić może do zapalenia narządów miednicy mniejszej – zapalenia błony śluzowej macicy, przydatków oraz zapalenia otrzewnej. W skrajnych przypadkach może to doprowadzić do bezpłodności.

Może zwiększać ryzyko ciąży pozamacicznej a u kobiet w ciąży zwiększa ryzyko przedwczesnego porodu, poronienia, wewnątrzmacicznego zakażenia płodu, niskiej masy urodzeniowej dziecka, zakażeń okołoporodowych zarówno u matki i dziecka.

Bakteryjne zapalenie pochwy – diagnostyka stanu zapalnego pochwy

W celu potwierdzenia choroby wykonuje się wymaz na obecność komórek jeżowych. Bakteryjne zapalenie pochwy stwierdza się, gdy w wymazie komórek jeżowych jest co najmniej 20%. Komórki jeżowe to opłaszczone pałeczkami Gardnerella Vaginalis oraz Mobiluncus, które pod mikroskopem przypominają właśnie jeża.

Rozpoznanie bakteryjnego zapalenia pochwy następuje według kryteriów Amsela:

• biaława, rzadka i jednorodna wydzielina z pochwy
• komórki jeżowe w ilości 20%
• pH pochwy powyżej 4,5
• rybi zapach po dodaniu roztworu zasady 10% KOH

Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy

Bakteryjne zapalenie pochwy nie jest przypadłością, którą można wyleczyć na własną rękę. Konieczna jest wizyta u lekarza specjalisty, który zapisze odpowiednie leki. Konieczne jest ustalenie rodzaju zapalenia, pobranie wymazu do zrobienia badania przesiewowego, które ustali antybiogram zakażenia.

Najskuteczniejsze w leczeniu bakteryjnego zapalenia pochwy są sulfonamidy i antybiotyki, które należy połączyć z preparatami stosowanymi miejscowo, smarując okolice intymne. Najczęściej przepisywane antybiotyki to klindamycyna i metronidazol.

Antybiotyki mogą doprowadzić do grzybicy pochwy, więc warto stosować zabiegi pomagające utrzymać odpowiedni ekosystem pochwy. Zaleca się stosowanie probiotyków.

Antybiotyki niszczą bowiem zarówno bakterie chorobotwórcze, jak również te, które zapewniają odpowiednią pracę jelit oraz utrzymują właściwą florę bakteryjną w pochwie.

Bakteryjne zapalenie pochwy – Dlaczego nie poradzisz sobie sama

Wiele kobiet uważa, że z zakażeniem może poradzić sobie sama i wizyta u lekarza nie jest konieczna. Przecież objawy nie są tak straszne. To poważny błąd. Nieleczone bakteryjne zakażenie pochwy prowadzi do szeregu komplikacji.

Nawet jeżeli uda się domowymi sposobami złagodzić objawy, może nawet uda się sprawić, że ustąpią one całkowicie, za jakiś czas objawy bakteryjnego zakażenia pochwy powrócą ze zdwojoną siłą. Wizyty u lekarza się zatem nie uniknie, a leczenie będzie dłuższe oraz wymagające kuracji specjalistycznych destrukcyjnych dla całego organizmu antybiotyków.

Im szybciej rozpocznie się kuracje, tym szybciej przywrócona zostanie równowaga w pochwie i zminimalizowane zostaje ryzyko powikłań (w tym powikłań zajścia w ciążę itp.).

FAQ – Bakterie w pochwie (bakteryjnego zapalenia pochwy)

Czy zawsze upławy są oznaką bakteryjnego zapalenia pochwy? Nie. Tylko te, które są białe, wodniste i wydzielają intensywną, rybią woń.

Czy do leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy konieczny jest antybiotyk? Tak. Jednak konieczny będzie również lek do stosowania zewnętrznego, smarowany w okolicach intymnych.

Czy zakażenie pochwy może być zagrożeniem dla ciąży? Tak. Należy jak najszybciej wdrożyć odpowiednie leczenie. Bakteryjne zakażenie pochwy może prowadzić do przedwczesnego porodu, poronienia lub zakażenia płodu.

Jak zapobiegać zakażeniu bakteryjnemu pochwy? Należy zadbać o właściwą higienę intymną, unikać przypadkowych stosunków seksualnych bez zabezpieczeń, ważna jest również właściwa dieta, która wspiera układ odpornościowy.

Jak sobie radzić po antybiotykoterapii? Należy wspomagać się probiotykami, warto sięgnąć po żele i kremy łagodzące podrażnienia pochwy, przywracające jej właściwą florę bakteryjną.

Jakie są najlepsze leki na zapalenie pochwy / stan zapalny pochwy? Najpopularniejszymi i co za tym idzie wysoce skutecznymi antybiotykami są Metronidazol oraz Klindamycyna. Jak nie tracić czasu i kupić Metronidazol bez recepty przeczytasz poniżej.

Bakteryjne zakażenie pochwy (BV)

Szacuje się, że 3 na 4 kobiety przynajmniej raz w życiu chorują z powodu stanów zapalnych narządów płciowych. W okresie dojrzałości płciowej tzw.

waginoza bakteryjna (bakteryjne zapalenie pochwy) jest rozpoznawana u 10 do 40 proc. kobiet.

Co gorsza, choroba ta nie zawsze daje jakiekolwiek objawy, a w wielu przypadkach są one na tyle mało charakterystyczne, że kobieta ich po prostu nie zauważa. Weźmy je więc pod lupę.

Objawy bakteryjnego zakażenia pochwy

Głównym objawem waginozy bakteryjnej (zwanej w skrócie BV, od angielskiego bacterial vaginosis) jest zaburzenie pH kobiecych narządów intymnych, a dokładnie jego podwyższenie – z około 4,5 do nawet 7,0. Trudno jednak samodzielnie zaobserwować tę zmianę, bo choć pH możemy zbadać za pomocą papierków lakmusowych dostępnych w aptece, musiałoby nas do tego skłonić – właśnie podejrzenie choroby.

Dlatego też pierwszym objawem, jaki można zauważyć bez jakichkolwiek badań, są obfite, szaro-białe upławy o jednorodnej i wodnistej konsystencji, których ilość zwiększa się w czasie krwawienia miesięcznego. Towarzyszy im często przykry, tzw. rybi zapach, wzmagający się po współżyciu. Świąd czy pieczenie zwykle nie występują, ale mogą się pojawić w czasie oddawania moczu.

W rozpoznaniu dolegliwości niezwykle ważne jest zrobienie wspomnianego badania pH pochwy, którego nieprawidłowy odczyn daje sygnał do przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki. Wystąpienie BV stwierdza się po zaobserwowaniu trzech, spośród czterech objawów (tzw. 4 kryteria kliniczne Amsela):

• odczyn pH pochwy powyżej 4,5;
• charakterystyczna wydzielina pochwowa;
• specyficzny, rybi zapach;
• obecność tzw. clue cells, czyli komórek jeżowych w preparacie mikroskopowym (komórki nabłonka pochwy opłaszczone bakteriami w sposób, przypominający kolce jeża).

Przyczyny bakteryjnego zakażenia pochwy

Co jest przyczyną wspomnianego zaburzenia pH? To bakterie beztlenowe (takie jak Gardnerella vaginalis,  Mycoplasma, Ureaplasma i Mobiluncus), które namnażając się, wypierają z organizmu pałeczki kwasu mlekowego, a w ten sposób stwarzają sobie korzystne warunki do życia.

Jak więc widać, infekcja nie jest wywołana obcym dla ekosystemu mikororganizmem – powoduje ją zachwianie równowagi pomiędzy bakteriami, występującymi w narządach intymnych kobiety naturalnie, a to – niestety – czyni ją jeszcze bardziej niebezpieczną.

Ostatnio coraz częściej mówi się także o nowej postaci infekcji, wywoływanej przez bakterie tlenowe (takie jak Escherichia coli, Streptococcus agalactiae, Enterococcus faecalis czy Klebsiella pneumoniae), przy czym ten rodzaj schorzenia daje wyjątkowo silne objawy zapalne.

Do nadmiernego mnożenia się szkodliwych mikroorganizmów dochodzi prawdopodobnie w wyniku zmniejszonej odporności ustroju i zaburzeń immunologicznych.

Wśród czynników, predysponujących do zakażenia znajdziemy głównie: młody wiek kobiety, zaburzenia miesiączkowania, stosowanie tamponów podczas krwawień miesiączkowych, niewłaściwie pojmowaną higienę osobistą (niewystarczającą lub nadmierną, np. częste irygacje pochwy), antykoncepcję w postaci wkładek domacicznych, częste korzystanie z jacuzzi i basenów, liczne podróże i zmiany klimatu, częstą zmianę partnerów seksualnych oraz urazy mechaniczne pochwy.

Leczenie bakteryjnego zakażenia pochwy

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy jak najszybciej skontaktować się z ginekologiem, bo tylko lekarz może postawić właściwą diagnozę i zalecić odpowiednie leczenie. Kuracja opiera się na stosowaniu antybiotyków (doustnie lub dopochwowo) w kierunku bakterii beztlenowych lub chemioterapeutyków, czasami także leków miejscowych.

W czasie leczenia oraz przez 7 dni po jego zakończeniu zalecana jest wstrzemięźliwość seksualna mimo, że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy zakażenie przenosi się drogą płciową. Z tego też względu, w oficjalnych rekomendacjach dla lekarzy nie ma zaleceń, by terapią objąć także partnera seksualnego pacjentki.

Wiadomo natomiast, że schorzenie zwiększa podatność kobiety na zakażenia innymi chorobami przenoszonymi tą drogą, jak np. chlamydioza, rzeżączka czy HIV. Inaczej jest, gdy zakażenie uporczywie powraca – wówczas ginekolog może zadecydować o rozszerzeniu leczenia na partnera.

Ponadto, warto zastanowić się nad prowadzonym dotychczas stylem życia – ciągły stres i zmęczenie, niezdrowa dieta lub palenie papierosów nie sprzyjają odporności organizmu.

Podobnie, jak w przypadku innych infekcji intymnych, w leczeniu BV bardzo ważne jest doprowadzenie terapii do końca – nawet, jeśli objawy pozornie ustąpiły. Dodatkowo, po terapii lekarz może zalecić odbudowanie prawidłowej mikroflory pochwy probiotykami (np. inVag®, który stosuje się m.

in. w celu przywrócenia lub uzupełnienia flory bakteryjnej pochwy i utrzymania jej właściwego pH). Warto bowiem mieć na uwadze, że leczenie infekcji bakteryjnych – mimo, że zazwyczaj skuteczne, często niesie ze sobą „skutki uboczne”.

Trudno ich uniknąć, ale na szczęście – łatwo z nimi walczyć. Chodzi mianowicie o to, że terapia – szczególnie jeśli jest długotrwała, zabijając groźne bakterie, jednocześnie tworzy doskonałe warunki dla drobnoustrojów, na które te akurat leki – nie działają.

Odpowiedni probiotyk w szybki sposób przywraca zachwianą wskutek leczenia równowagę.

Konsekwencje nieleczenia BV

Zaniechanie leczenia lub przerwanie go zbyt wcześnie może prowadzić do groźnych powikłań, jak niepłodność, zapalenie błony śluzowej i/lub mięśniowej macicy, zapalenie szyjki macicy, zapalenie narządów miednicy mniejszej, nawracające zapalenia dróg moczowych (szczególnie w przypadku infekcji bakteriami tlenowymi), zakażenia tkanek miękkich czy też komplikacje pozabiegowe – u pacjentek operowanych z przyczyn ginekologicznych.

Warto też zauważyć, że waginoza bakteryjna to schorzenie szczególnie niebezpieczne w ciąży – zlekceważone, grozi we wczesnych jej miesiącach poronieniem, a w ciąży zaawansowanej – przedwczesnym pęknięciem pęcherza płodowego, porodem przedwczesnym bądź niską masą urodzeniową dziecka.

Dlatego też – mimo, że kobietom w ciąży zazwyczaj odradza się stosowanie leków ze względu na ich ewentualny wpływ na rozwój płodu – stan zapalny pochwy to niewątpliwie sytuacja, której nie należy pozostawić samej sobie.

Nieleczone infekcje mogą – w skrajnych przypadkach, doprowadzić do zakażenia wewnątrzmacicznego płodu, przedwczesnego porodu, a już po rozwiązaniu – do połogowego zapalenia śluzówki macicy czy zakażenia miejsca po cięciu cesarskim.

Serwis invag.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.

Bakteryjne zapalenie pochwy i sromu: rozpoznanie, schematy leczenia

Większość kobiet doświadcza w swoim życiu co najmniej jednego objawowego epizodu zapalenia pochwy i sromu, a ponad połowa z nich jest leczona z tego powodu częściej niż dwa razy w roku.

Ten artykuł czytasz w ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywna

Bakteryjne zapalenie pochwy (bacterial vaginosis, BV) jest jednym z najczęstszych schorzeń ginekologicznych rozpoznawanych u kobiet w okresie rozrodczym. Jest najczęstszym powodem ich wizyt u ginekologów, dotyczy zarówno kobiet aktywnych seksualnie, jak i niewspółżyjących.

Jeszcze niedawno przeważał pogląd, że stany zapalne pochwy są raczej błahą przypadłością i nie pociągają za sobą poważniejszych implikacji zdrowotnych. Obecnie wiemy już, że zakażenia te są czynnikiem ryzyka infekcji w obrębie narządów miednicy mniejszej kobiety.

Konsekwencje takiego powikłania mogą być poważne – od pogorszenia jakości życia na tle dyskomfortu i czasowej niedyspozycji, poprzez niepłodność, aż do stanów zagrożenia życia w przypadku zespołu wstrząsu toksycznego.

Niektóre pacjentki wymagają cyklicznego i/lub długotrwałego leczenia celowanego z powodu nawrotowej postaci infekcji narządu płciowego, niezależnie od czynnika etiopatologicznego.

O ile rozpoznanie pełnoobjawowego bakteryjnego zapalenia pochwy nie jest trudne, o tyle kłopoty mogą sprawić pacjentki z bezobjawową postacią BV. iStock

Do bakteryjnego zapalenia pochwy i sromu prowadzi ciąg zdarzeń patologicznych

Dokładna etiologia bakteryjnego zapalenia pochwy nie jest znana. Uważa się, że jest to zakażenie wielobakteryjne (najczęściej wywołane drobnoustrojami beztlenowymi), a nie spowodowane namnażaniem pojedynczego patogenu. W wydzielinie pochwowej u kobiet niezgłaszających dolegliwości w obrębie narządu moczowo-płciowego dominują pałeczki rodzaju Lactobacillus.

U kobiet z bakteryjnym zapaleniem pochwy odnotowano bezwzględne obniżenie całkowitej liczby pałeczek kwasu mlekowego, czyli fakultatywnych bakterii produkujących nadtlenek wodoru, który jest toksyczny dla bakterii katalizo-ujemnych, takich jak Gardnerella vaginalis czy Mobiluncus sp.

W efekcie obniżenia w wydzielinie pochwowej liczby pałeczek Lactobacillus, zawartości kwasu mlekowego, nadtlenku wodoru oraz bakteriocyn dochodzi do podwyższenia odczynu pH oraz spadku potencjału oksydoredukcyjnego w środowisku pochwy. Stan ten doprowadza do namnażania patogennych bakterii beztlenowych.

Postępująca alkalizacja wydzieliny pochwowej ułatwia przyleganie bakterii rodzajów Gardnerella, Prevotella, Bacterioides, Mycoplasma oraz Mobiluncus do komórek nabłonka śluzówki pochwy.

Wytwarzane przez patogenne drobnoustroje enzymy kataboliczne z grupy aminopeptydaz i dekarboksylaz nasilają procesy rozpadu białka do aminokwasów i amin biogennych.

W procesie dekarboksylacji betainy, pochodnej choliny, powstaje trimetyloamina, która w połączeniu z putrescyną i kadaweryną odpowiada za charakterystyczny, nieprzyjemny, „rybi” zapach.

Ten gnilny zapach nasila się podczas krwawienia miesiączkowego i po odbyciu stosunku płciowego.

Kobiety cierpiące na BV zazwyczaj nie zgłaszają żadnych dolegliwości za wyjątkiem nieprawidłowej wydzieliny z pochwy. Niekiedy duże ilości białawej, homogennej, rzadkiej wydzieliny („cup of milk”) powodują dyskomfort w obrębie przedsionka pochwy. Towarzyszy temu zaczerwienie, obrzęk, przekrwienie, świąd oraz pieczenie. Zbliżoną sekwencję zdarzeń obserwuje się w przebiegu rzęsistkowicy.

Jak prawidłowo rozpoznać bakteryjne zapalenie pochwy

W praktyce klinicznej rozpoznanie bakteryjnego zapalenia pochwy ustala się na podstawie kryteriów zaproponowanych przez Amsela. Stwierdzenie trzech z czterech wykładników BV jest równoznaczne z postawieniem rozpoznania. Wykładnikami tymi są:

• homogenna, biaława, rzadka wydzielina („cup of milk”) w pochwie i jej przedsionku;
• 20-proc. odsetek komórek jeżowych („clue cells”) w bezpośrednim obrazie mikroskopowym;
• tzw. rybi zapach („fishy odour”), wyczuwalny po dodaniu do treści pochwowej 10-proc. roztworu wodorotlenku potasowego;
• zmniejszenie kwasowości wydzieliny pochwowej do pH >4,5.

W diagnostyce mikrobiologicznej kładzie się szczególny nacisk na wykrycie drobnoustrojów rodzaju Mobiluncus, których obecność w wydzielinie pochwowej pozwala na postawienie rozpoznania bakteryjnego zapalenia pochwy.

Chociaż badania kliniczne wskazują na związek wysokiego miana Gardnerella vaginalis z objawami BV, wyizolowanie tego patogenu nie stanowi jednoznacznego kryterium diagnostycznego ani też czynnika predykcyjnego rozwoju zakażenia.

Dodatnie posiewy potwierdzające obecność tej bakterii uzyskuje się u około połowy zdrowych kobiet.

O ile rozpoznanie pełnoobjawowego bakteryjnego zapalenia pochwy nie jest trudne, o tyle kłopoty mogą sprawić pacjentki z bezobjawową postacią BV. Konsekwencją nierozpoznanego i nieleczonego bezobjawowego bakteryjnego zapalenia pochwy u ciężarnych są powikłania perinatologiczne, np. poród przedwczesny czy zakażenie połogowe.

W profilaktyce ginekologicznej właściwa diagnostyka i leczenie tych stanów odgrywają istotną rolę, zwłaszcza w przygotowaniu pacjentek do inwazyjnych działań operacyjnych: zarówno zabiegów diagnostycznych (biopsja aspiracyjna endometrium, abrazja, histerosalpingografia, inseminacje), jak i planowych zabiegów z dostępu pochwowego lub brzusznego.

Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy

Wszystkie pacjentki, również ciężarne, u których rozpoznano bakteryjne zapalenie pochwy, powinny być leczone farmakologicznie. To samo dotyczy kobiet, u których schorzenie przebiega bezobjawowo. Lekami z wyboru są preparaty o udokumentowanej skuteczności (systemowej/miejscowej) w leczeniu zakażeń anereobowych.

Idealny lek (choć takowy nie istnieje) w terapii BV powinien:

• posiadać udokumentowaną skuteczność leczniczą w terapii krótkotrwałej,
• powodować szybkie ustąpienie dolegliwości,
• zapobiegać nawrotom choroby,
• być pozbawiony działań niepożądanych lub wykazywać nieznaczne,
• nie powodować zmian w prawidłowej biocenozie pochwy,
• nie wykazywać działania teratogennego,
• być łatwy w użyciu,
• charakteryzować się niskimi kosztami w przebiegu całej terapii.

Obecnie na rynku dostępnych jest kilka preparatów do leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy, jednak tylko pochodne imidazolowe oraz klindamycyna spełniają większość wymogów, jakie stawia się idealnej substancji dla celów empirycznej terapii BV.

Cefalosporyny wykazują niską skuteczność terapeutyczną w stosunku do beztlenowców odpowiedzialnych za zakażenie BV. To samo dotyczy ampicyliny, której zastosowanie przynosi poprawę jedynie u 43 proc. leczonych kobiet.

Jej znaczenie kliniczne w leczeniu BV wynika jedynie z możliwości bezpiecznego zastosowania tego antybiotyku we wczesnej ciąży. Skuteczność tej opcji terapeutycznej, w porównaniu z działaniem miejscowo podanej klindamycyny, jest niezadowalająca.

Podobnie efektywność sulfonamidów, erytromycyny, tetracykliny czy ofloksacyny, leków zwyczajowo stosowanych w chlamydiozie, infekcjach gonokokowych i innych chorobach STD, w zakażeniach drobnoustrojami beztlenowymi jest niska.

Jedynie tynidazol, w zależności od drogi podania, zastosowanej dawki i czasu trwania terapii, skutecznie znosi uciążliwe objawy związane z bakteryjnym zapaleniem pochwy u 43-95 proc. kobiet. Długotrwałe stosowanie wysokich dawek tej substancji związane jest jednak z działaniami niepożądanymi terapii.

U pacjentek z nawrotową postacią bakteryjnego zapalenia pochwy należy rozważyć dopochwową terapię metronidazolem stosowanym dwa razy w tygodniu przez 4-6 miesięcy.

Efektywność tego postępowania jest zadowalająca, jednak należy poinformować pacjentkę o możliwości nawrotu BV wkrótce po zakończeniu przedłużonego schematu terapii erydykacyjnej.

Alternatywą terapeutyczną jest długotrwałe stosowanie doustnych nitroimidazoli w połączeniu z miejscową terapią dopochwową opartą na globulkach z kwasem bornym i/lub żelem metronidazolowym lub comiesięczna terapia podtrzymująca polegająca na doustnych pulsach metronidazolu i flukonazolu.

Probiotyki w leczeniu BV

Badania kliniczne wykazały efektywność niektórych szczepów Lactobacillus (L. rhamnosus GR1, L. reuteri RC14) w odtworzeniu prawidłowej biocenozy pochwy jako leczenia wspomagającego celowaną terapię BV. U pacjentek stosujących codziennie doustne preparaty zawierające pałeczki L. rhamnosus GR1/L.

reuteri RC14 udokumentowano rekolonizację pochwy bakteriami probiotocznymi od strony przewodu pokarmowego i odtworzenie prawidłowej biocenozy pochwy już po 6 tygodniach leczenia.

Z tego względu u kobiet z infekcyjnymi schorzeniami pochwy i sromu należy rekomendować uzupełniającą terapię doustnymi preparatami probiotycznymi przez 3-6 miesięcy.

TABELA 1: Konsekwencje zdrowotne nieleczonego bakteryjnego zapalenia pochwy w ginekologii i położnictwie

przewiń, aby zobaczyć całą tabelę

TABELA 2: Rekomendowane oraz alternatywne schematy terapeutyczne stosowane w leczeniu bakteryjnego zapalenia pochwy (WG CDC 2010, European STD Guidelines 2001)

przewiń, aby zobaczyć całą tabelę

UWAGA: metronidazol tabletki – zalecana abstynencja alkoholowa; klindamycyna krem dopochwowy – może uszkadzać prezerwatywy, diafragmy

TABELA 3: Efektywność terapeutyczna schematów terapeutycznych w leczeniu bakteryjnego zapalenia pochwy

przewiń, aby zobaczyć całą tabelę

Źródło: Puls Medycyny

Podpis: Dr n. med. Jacek Tomaszewski, II Katedra i Klinika Ginekologii UM w Lublinie

Bakteryjne Zapalenie Pochwy – Waginoza. Objawy i Leczenie

Bakteryjne zakażenie pochwy, inaczej zwane niespecyficznym zapaleniem pochwy, bakteryjnym zapaleniem pochwy bądź bakteryjną waginozą, to obecnie jedno z najczęstszych zakażeń pochwy.

W szczególności na chorobę są podatne  młode, aktywne seksualnie kobiety do 30 roku życia. Szacuje się, że rocznie na bakteryjne zapalenie pochwy choruje więcej kobiet niż na grzybicę, czy rzęsistkowicę.

Waginoza – Bakteryjne zapalenie pochwy

Według najnowszych badań, bakteryjną waginozę stwierdza się u około 10-14 % kobiet w wieku rozrodczym. U kobiet w ciąży, odsetek zakażeń waha się od 1 do 30 %.

U podłoża choroby leży przede wszystkim zanik prawidłowej flory bakteryjnej, szczególnie pałeczek kwasu mlekowego, oraz rozwój mieszanej flory bakteryjnej.

Zakażeniu bakteryjnemu zapalaniu pochwy sprzyja: niewłaściwa higiena osobista (szczególnie podczas menstruacji), stosowanie wkładek domacicznych, częsta zmiana partnerów seksulanych, zaburzenia cyklu miesiączkowego, czy chociażby stosowanie antybiotyków, czy też  leków immunosupresyjnych. Podczas stosunku seksualnego, w szczególności tego bez zabezpieczenia, bardzo łatwo o przeniesienie bakterii na wrażliwe okolice pochwy.

Bakteryjne zapalenie pochwy – Objawy waginozy

Bakteryjne zakażenie pochwy, jak i większość chorób, które mogą przenosić się głównie drogą płciową, nie daje – zwłaszcza w początkowym stadium – żadnych charakterystycznych objawów.  Jeśli pojawiają się niepokojące objawy, zazwyczaj choroba jest już w dość zaawansowanym stadium rozwoju.

– Najważniejsze z nich to szarobiaławe upławy oraz nieprzyjemny zapachu z pochwy (zapach nieświeżych ryb). Świąd sromu i pochwy oraz zajęcie cewki moczowej (pieczenie, szczypanie podczas oddawania moczu, częstomocz, ból podbrzusza) zdarzają się rzadko – powiedział dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska.

Co istotne, choroby nie należy lekceważyć. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że jest to bardzo krępujący problem. Natomiast, trzeba zdawać sobie sprawę z konsekwencji nieleczenia bakteryjnego zapalenia pochwy.

– Nieleczone zakażenie u kobiet może prowadzić do zapalenia narządów miednicy mniejszej- zapalenia błony śluzowej macicy, przydatków (jajników, jajowodów i przymacicza) oraz zapalenia otrzewnej. Te groźne powikłania doprowadzają do rozwoju bezpłodności.

Ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej również jest zwiększone. Ponadto u kobiet ciężarnych zwiększa się szansa poronienia, porodu przedwczesnego, wewnątrzmacicznego zakażenia płodu, niskiej masy urodzeniowej noworodka, zakażeń okołoporodowych matek i noworodków – dodał dr n. med.

Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska.

Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy – Leczenie waginozy

W przypadku podejrzenia zakażenia bakterią Gardnerella vaginalis konieczna jest wizyta u dobrego specjalisty oraz przyjmowanie odpowiednich leków.

Lekarz na podstawie przeprowadzonego badania ustali rodzaj zapalenia. Obejrzy narząd rodny w rutynowym badaniu ginekologicznym i zaleci wykonanie posiewu wydzieliny z określeniem antybiogramu.

W badaniu laboratoryjnym ocenia się też obecność pałeczek kwasu mlekowego.

Najskuteczniejszym w walce z choroba jest sulfonamidami lub antybiotyki (doustnie lub dopochwowo) oraz preparatami do smarowania okolic intymnych.

Diagnostyka laboratoryjna bakteryjnego zakażenia pochwy obejmuje kilka metod.

Do głównych zaliczamy oznaczenie pH pochwy, ocenę preparatów mikroskopowych (stwierdzenie clue cells oraz oznaczenie wskaźnika Nugneta), hodowlę Gardnerella vaginalis oraz badanie stężeń amin aromatycznych.

W ostatnim czasie, powyższe metody zostały uzupełnione o najnowszą generację testów opartych na wykrywaniu materiału genetycznego bakterii Gardnerella vaginalis za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).

Test PCR na bakteryjne zapalenie pochwy

Na naszej stronie drwenerolog.pl możesz zamówić zestaw pobraniowy do wykonania badania metodą PCR w kierunku zakażenia bakterią Gardnerella vaginalis.

Choroby przenoszone drogą płciową to krępujący i niedyskretny problem. Dlatego właśnie, już teraz możesz pozbyć się wszelkich wątpliwości i zamówić nasz zestaw pobraniowy bez wychodzenia z domu.

Kurier dostarczy Ci dyskretną paczkę już w ciągu dwóch dni.

Po wykonaniu badań w laboratorium diagnostycznym wynik odbierzesz osobiście lub otrzymasz drogą elektroniczną w postaci pliku zabezpieczonego hasłem.

Jakie są zalety testu PCR na bakteryjne zapalenie pochwy?

• bezpieczeństwo i poufność danych
• wysoka czułość i swoistość wykonywanych badań
• prosta procedura pobrania materiału do badań
• możliwość równoczesnej identyfikacji kilku patogenów podczas jednego badania
• pewność – zawsze otrzymujemy niebudzący wątpliwości wynik – bez niejednoznacznych lub pośrednich wyników
• krótki czas realizacji badania

Kiedy warto wykonać test PCR na waginozę bakteryjną?

Testy PCR w kierunku zakażenia bakterią Gardnerella vaginalis są skierowane do osób, które mają niepokojące objawy sugerujące waginozę lub są narażone na zakażenie z powodu obniżonej odporności, dużej liczby partnerów seksualnych a także będące partnerem bezobjawowego nosiciela. Zestaw pobraniowy otrzymasz bezpośrednio do domu, a samą procedurę pobrania materiału do analizy wykonasz zazwyczaj samodzielnie (wyjątek stanowi wymaz z szyjki macicy u kobiet oraz z cewki moczowej, które powinien pobrać wykwalifikowany personel).