Choroba Parkinsona jest postępującym, degeneracyjnym zaburzeniem neurologicznym, które występuje u około 6,3 miliona osób na całym świecie. Zazwyczaj rozwija się w wieku powyżej 65 lat.
Choroba Parkinsona ma charakter postępujący, co oznacza że z czasem coraz bardziej upośledza codzienne funkcjonowanie.
Ze względu na neurologiczny charakter schorzenia zarówno diagnostyka jak również leczenie nie są proste.
Objawy choroby Parkinsona
Cztery główne objawy choroby Parkinsona to:
• drżenie (mimowolne, rytmiczne potrząsanie kończyną, głową lub całym ciałem) – jest to najbardziej rozpoznawalny objaw choroby Parkinsona; często rozpoczyna się sporadycznym drżeniem jednego palca, które ostatecznie rozszerza się na całe ramię. Drżenie może obejmować tylko jedną część ciała lub stronę ciała, szczególnie we wczesnych stadiach choroby. Drżenie nie występuje u wszystkich cierpiących na chorobę Parkinsona;
• sztywność (sztywność lub brak elastyczności w obrębie kończyn lub stawów) – sztywność mięśni związana z chorobą Parkinsona często rozpoczyna się w obrębie nóg lub szyi. Występuje u większości cierpiących na tę chorobę. Mięśnie stają się napięte i skurczone, w związku z czym niektórzy chorzy odczuwają często silne dolegliwości bólowe;
• bradykinezja lub akinezja (powolność ruchów lub brak ruchu) – bradykinezja jest jednym z klasycznych objawów choroby Parkinsona.
Z upływem czasu u osoby chorej może pojawić się przygarbiona postawa i powolny, powłóczysty chód. Chorzy w konsekwencji mogą utracić zdolność rozpoczynania i kontynuowania ruchu.
Po kilku latach może u nich wystąpić akinezja, która prowadzi do całkowitej niemożności poruszania się;
• niestabilność postawy (upośledzona równowaga i koordynacja) – chory może przybierać przygarbioną postawę z pochyloną głową i opadniętymi ramionami. Może również przechylać się w przód lub w tył i upadać, co jest przyczyną urazów. Osoby przechylone do tyłu mają tendencję do „retropulsji”, czyli padania w tył.
Przyczyny i przebieg choroby Parkinsona
Choroba Parkinsona jest spowodowana zwyrodnieniem niewielkiej części mózgu zwanej substancją czarną.
Ze względu na to, że komórki mózgu w substancji czarnej obumierają, mózg zostaje pozbawiony dopaminy.
Dopamina natomiast jest substancją umożliwiająca komunikację na poziomie komórkowym – w praktyce mówiąc prościej umożliwia kontrolowanie ruchu w całym organizmie.
Choroba Parkinsona zwykle postępuje powoli. Po siedmiu latach jej trwania średnio połowa chorych jest mniej sprawna niż w momencie rozpoznania. Spotyka się także chorych, u których występują nawet kilkuletnie okresy bez pogarszania się sprawności ruchowej.
Niestety są również sytuacje, kiedy mimo leczenia, choroba postępuje szybciej i w bardzo krótkim czasie doprowadza do niepełnosprawności.
Od czasu wprowadzenia do leczenia preparatów tak zwanej lewodopy, leczenie osób z chorobą Parkinsona ewidentnie poprawiło się, a w konsekwencji choroba ta nie skraca już długości życia.
Wyeliminowano bowiem śmiertelne powikłania unieruchomienia, takie jak ciężkie infekcje układu moczowego i oddechowego, powikłania zatorowo-zakrzepowe czy odleżyny. Pamiętajmy jednak, że pacjenci z chorobą Parkinsona wymagają stałego leczenia przez całe życie.
Rola opiekuna
Choroba pośrednio dotyka również drugiego, zdrowego małżonka czy innego opiekuna. Zarówno chorzy, jak i ich opiekunowie powinni pamiętać, że choroba nie powinna znacząco zmieniać ich dotychczasowego funkcjonowania.
Oboje powinni wykonywać jak najwięcej czynności razem, aby wzajemnie uczyć się choroby.
Powinni razem chodzić na wizyty lekarskie, ponieważ spostrzeżenia neurologa o postępie choroby czy zmianie leku, są bardzo ważne nie tylko dla pacjenta, ale również dla opiekuna, by mógł prawidłowo opiekować się chorym.
Opiekun powinien interesować się ćwiczeniami, które wykonuje chory i starać się pomagać mu, by wykonywane ruchy były prawidłowe. Rolą opiekuna jest również zachęcania chorego do aktywnego uczestnictwa w życiu rodzinnym, jak również do utrzymywania kontaktów towarzyskich. Wspólne spacery mobilizują do ruchu.
Pacjent z chorobą Parkinsona najbardziej potrzebuje wsparcia duchowego oraz stałej pomocy i zachęty do walki z chorobą. Opiekun powinien unikać nadopiekuńczości, która prowadzi do całkowitego odseparowania chorego od życia rodzinnego oraz braku możliwości funkcjonowania w codzienności poprzez wykorzystanie nie utraconych jeszcze umiejętności.
Pacjent wówczas czuje się niepotrzebny i bezwartościowy. Drobne obowiązki domowe dają mu poczucie wartości, a jednocześnie zmuszają do ruchu, który dla tych chorych ma nieocenione znaczenie.
Wspólna praca na drodze walki z chorobą bardzo często zacieśnia więzi i daje wymierne rezultaty, którymi można się cieszyć, a które są również zachętą do podejmowania kolejnych wyzwań.
Literatura:1. Basic Information About Parkinson's Disease. Available at: European Parkinson's Disease Association.
Autorem artykułu jest Ekspert Akademii Opiekunów, Iwona Przybyło – magister pielęgniarstwa, absolwentka Wydziału Nauk o Zdrowiu na kierunku Pielęgniarstwo Uniwersytetu Medycznego w Gdańsku. Specjalista Pielęgniarstwa Anestezjologicznego i Intensywnej Opieki.
Dyplomowany terapeuta zajęciowy, coach i trener. W swojej pracy kieruje się pasją do ludzi starszych, szacunkiem dla ich różnorodności i wszystkiego tego, co przeżyli. Posiada ponad 15-letnie doświadczenie zawodowe.
Od lat jest zaangażowana w edukację i podnoszenie kompetencji zawodowych opiekunów osób starszych, pielęgniarek i terapeutów zajęciowych.
Przyczyny, objawy, leczenie choroby Parkinsona
Przyczyny, objawy, leczenie choroby Parkinsona ????
Choroba Parkinsona (potocznie parkinson) należy do grupy chorób neurologicznych, których przyczyną jest postępujące niszczenie komórek nerwowych, budujących określone struktury mózgu. Takie schorzenia nazywamy chorobami neurodegeneracyjnymi.
W przypadku choroby Parkinsona, dochodzi do uszkodzenia komórek tzw. układu pozapiramidowego, którego zadaniem jest kontrola ruchów całego ciała. Z tego powodu objawy choroby Parkinsona wiążą się głównie z zaburzeniami motoryki – spowolnieniem ruchowym, występowaniem drżeń mięśni oraz niestabilnością postawy.
???? Objawy:• spowolnienie ruchów (tzw. bradykinezja) – zwolnione wykonywanie wszystkich czynności dnia codziennego – wolniejsze ubieranie się, chodzenie, mówienie itd.
• drżenie spoczynkowe – drżenie rąk lub nóg, kiedy chory nie wykonuje żadnej czynności, czyli w spoczynku• sztywność mięśniowa – ból, dyskomfort podczas ruchów kończyny, trudność w pokonaniu oporu podczas ruchu• zaburzenia stabilności i postawy ciała – trudności z utrzymaniem równowagi, niestabilność, która w późniejszym okresie choroby może prowadzić do upadków
???? Przyczyny:W chorobie Parkinsona zwanej również inaczej drżączką poraźną dochodzi do obumierania komórek mózgowych, produkujących jeden z neuroprzekaźników – dopaminę. Może się tak stać z kilku powodów. Przede wszystkim są to określone mutacje genów, zwiększające podatność na zachorowanie.
???? Leczenie choroby Parkinsona
• Leczenie farmakologicznePodstawowym mechanizmem działania leków stosowanych w chorobie Parkinsona jest poprawa sygnalizacji w tych szlakach systemu nerwowego, w których sygnał jest przekazywany przez dopaminę. Taki skutek można osiągnąć za pomocą kilku grup preparatów.
• Leczenie operacyjneW zaawansowanych postaciach choroby Parkinsona, kiedy leczenie farmakologiczne pozostaje niewystarczające, przeprowadza się specjalne zabiegi neurochirurgiczne.
Ich celem jest umieszczenie w mózgu elektrod, wysyłających sygnały do struktur, których działanie jest zaburzone.
Kontrola działania elektrod jest możliwa dzięki specjalnemu sterownikowi (stymulatorowi), umieszczonemu zazwyczaj w okolicach klatki piersiowej.
• Styl życiaBardzo ważnym elementem terapii choroby Parkinsona jest regularna aktywność fizyczna oraz rehabilitacja, dostosowana do stopnia zaawansowania choroby.
Odpowiednio dobrane ćwiczenia pomagają zachować sprawność fizyczną i ograniczyć objawy ruchowe. W kwestiach związanych z żywieniem, pacjentom zaleca się dietę bogatobłonnikową, której celem jest profilaktyka zaparć.
W przypadku zażywania Lewodopy, wskazane jest ograniczenie ilości spożywanego białka (białko zmniejsza bowiem wchłanianie tego leku).
* Photo: Designed by Freepik (www.freepik.com)
Choroba Parkinsona wczesne objawy. MobileMed rehabilitacja z dojazdem
Choroba Parkinsona to schorzenie układu nerwowego, które dotyka około 1% osób w wieku 65 lat i starszych. Objawy zwykle rozwijają się powoli przez kilka lat. Z początku zazwyczaj są subtelne, więc łatwo można przeoczyć wczesne oznaki choroby. Małe zmiany w sposobie poruszania się i zachowaniu mogą sygnalizować początek choroby Parkinsona długo przed ostatecznym jej rozpoznaniem.
Jeśli ktoś zauważy wczesne objawy choroby Parkinsona u siebie lub kogoś bliskiego, powinien rozważyć skontaktowanie się z lekarzem w celu uzyskania dalszych informacji i ewentualnej diagnostyki. Wczesne leczenie zdecydowanie poprawi długoterminowe objawy choroby.
Wczesne objawy choroby Parkinsona obejmują:
- drżenie
- trudności z chodzeniem
- pismo „drobnym maczkiem”
- utrata węchu
- problemy ze snem
- problemy z równowagą
- bradykinezja
- maskowanie mimiki twarzy
- zmiany głosu
- pochylona lub zgarbiona postawa ciała
- zaparcia
- problemy natury psychologicznej
- utrata masy ciała
Choroba Parkinsona wczesne objawy – bradykinezja
Bradykinezja to termin oznaczający zubożenie, spowolnienie wykonywanych ruchów.
Osoba z bradykinezją zazwyczaj ma problem z zapoczątkowaniem ruchu, a kiedy już go rozpocznie wykonuje go wolniej, mniej sprawnie.
Niekiedy pacjenci takie spowolnienie ruchów nazywają u siebie „osłabieniem mięśni” i to w nich szukają przyczyny swoich problemów. Jednak bradykinezja nie ma nic wspólnego z osłabioną siłą mięśniową.
Choroba Parkinsona wczesne objawy – maskowanie mimiki twarzy
Mimika twarzy obejmuje wiele złożonych ruchów mięśni. Pacjenci z chorobą Parkinsona bardzo często mają obniżoną zdolność do wyrażania emocji ich twarz zastyga, sztywnieje, przybiera maskę.
„Maskowanie” twarzy jest związane z bradykinezją, mięśnie twarzy poruszają się wolniej niż u osoby zdrowej. Osoby borykające się z maskowaniem mimiki twarzy mogą wydawać się pozbawione emocji. A to z koli może wpłynąć negatywnie na zdolność komunikowania się z otoczeniem i rodzić frustrację.
Choroba Parkinsona wczesne objawy – pochylona lub zgarbiona postawa ciała
Osoby z chorobą Parkinsona mogą zauważyć zmiany w swojej postawie z powodu innych objawów choroby, takich jak sztywność mięśni.
Ludzie naturalnie stoją tak, że ich waga jest równomiernie rozłożona na ich stopach. Jednak osoby z chorobą Parkinsona mogą zacząć się pochylać do przodu, a to w konsekwencji może prowadzić do upadków.
Choroba Parkinsona wczesne objawy – zaparcia
Zaparcia są jednym z najczęstszych niemotorycznych objawów związanych z chorobą Parkinsona. Prawie 1/4 osób cierpiących na tę chorobę doświadcza zaparć przed wystąpieniem objawów motorycznych.
Choroba Parkinsona wczesne objawy – utrata masy ciała
Pacjenci z chorobą Parkinsona mogą tracić wagę ciała z kilku powodów. Drżenia i inne objawy ruchowe związane z chorobą Parkinsona mogą zwiększać naturalne zapotrzebowanie organizmu chorego na energię.
Natomiast objawy niemotoryczne, takie jak utrata węchu, depresja lub problemy z trawieniem, mogą powodować, że chory będzie mniej jeść. Połączenie tych dwóch czynników sprawi, że waga może spadać nawet znacząco.
Pojawienie się pojedynczych objawy nie zawsze oznacza, że dana osoba zachorowała na chorobę Parkinsona. Jednak osoby powyżej 60. roku życia powinny rozważyć rozmowę z lekarzem, jeśli wystąpią którekolwiek z wyżej wymienionych objawów.
Wczesna diagnoza prowadzi do wcześniejszego leczenia, które może poprawić ogólną jakość życia chorego.
Prze czytaj nasz poprzedni tekst o wczesnych objawach choroby Parkinsona – https://www.mobilemed.pl/poznaj-wczesne-objawy-choroby-parkinsona/
60
SHARES
Choroba Parkinsona – przyczyny, objawy, leczenie
Głównymi objawami choroby Parkinsona są zaburzenia ruchowe. Przy rozpoznaniu najważniejszym z nich jest tzw. bradykinezja, czyli spowolnienie ruchowe. Staje się to widoczne podczas codziennych czynności, takich jak mówienie, toaleta, chodzenie.
Dodatkowo, do postawienia diagnozy wymagana jest obecność co najmniej jednego z trzech poniższych objawów:
- sztywność mięśniowa, często powodująca ból – jest ona odpowiedzialna za charakterystyczną pochyloną postawę pacjentów oraz wyraz ich twarzy (tzw. twarz maskowata ze zubożoną mimiką),
- drżenie spoczynkowe – w początkowym stadium choroby drżą głownie kończyny, wyłącznie w spoczynku, jednak wraz z postępem choroby może również wystąpić drżenie w trakcie wykonywania ruchu,
- niestabilność postawy, którą chorzy mogą interpretować jako zawroty głowy – objawia się to jako tzw. chód szurający, konsekwencją tego mogą być upadki.
Schorzenie zwykle zaczyna się asymetrycznie, przeważnie w zakresie kończyny dolnej. Należy pamiętać, że w początkowym okresie choroby powyższe objawy mogą nie być jeszcze obecne.
Do objawów sugerujących należą: zmiana charakteru pisma (mikrografia), czyli zmniejszanie się liter w miarę pisania, bóle barku, brak balansowania kończyną górną w trakcie chodzenia, okresowe drżenia, wolniejsze i cichsze mówienie.
Obok zaburzeń ruchowych występują także objawy pozaruchowe, takie jak depresja, otępienie, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, zaparcia, nadpotliwość, zaburzenia seksualne, zaburzenia snu. To właśnie te symptomy w największym stopniu wpływają na pogorszenie jakości życia pacjentów.
Jak można leczyć chorobę parkinsona?
Niestety, wciąż jeszcze nie istnieje leczenie przyczynowe choroby, tzn. takie, które prowadziłoby do wyleczenia. Możemy jedynie hamować jej postęp i minimalizować uporczywe objawy. Lekiem o największej skuteczności w leczeniu choroby Parkisnona jest lewodopa, Została ona wprowadzona na rynek w 1975 r. i wciąż stanowi tzw. złoty standard.
Lewodopa jest prekursorem dopaminy, uzupełnia ona dopaminę produkowaną w zdrowym organizmie. To właśnie jej brak stanowi istotę choroby. Działanie innych grup leków polega na aktywacji receptorów dopaminergicznych czy też na hamowaniu rozkładu cennej dopaminy.
Ciekawostką jest, że zastosowanie w leczeniu tej choroby znalazł lek przeciwgrypowy – amantadyna, dobrze zmniejszająca objawy ruchowe.
Istnieje także możliwość leczenia zabiegowego, polegająca m.in. na założeniu stymulatora oraz elektrod do nadmiernie aktywnych jąder w mózgu, tak by zmniejszyć ich aktywność.
Objawy pozaruchowe, takie jak depresja czy zaparcia mogą być leczone dodatkowo, w zależności od występowania.
W fazie badań pozostają dające duże nadzieje metody, takie jak terapia genowa, terapia z zastosowaniem komórek macierzystych czy domózgowe podawanie czynników wzrostu neuronów.
Czy ćwiczenia rehabilitacyjne są potrzebne?
Nieodzowną częścią terapii jest ruch. Jest to dodatkowy lek bez recepty i należy go wprowadzić zaraz po postawieniu diagnozy. Aktywność fizyczna poprawia ukrwienie mózgu, zmniejsza częstość zaparć, poprawia nastrój, zmniejszając ryzyko depresji. Złagodzeniu ulegają bóle mięśniowe, a ogólna sprawność ruchowa pozwala dłużej cieszyć się niezależnością.
Niemniej jednak należy pamiętać, że forma aktywności musi być dostosowana do możliwości pacjenta. Zalecanymi formami ruchu są pływanie czy nordic walking, ponieważ dyscypliny te minimalizują ryzyko upadków, będących nierzadkim powikłaniem choroby.
Przed podjęciem wysiłku należy zawsze skonsultować się z lekarzem, czy dana forma jest odpowiednia w określonym stadium choroby i stanie pacjenta.
Jakie są przyczyny choroby parkinsona?
Nie jest znana przyczyna choroby Parkinsona. Obecnie uważa się ją za chorobę wieloczynnikową. Oznacza to, że wpływ na zachorowanie mają zarówno czynniki genetyczne i środowiskowe. Podłożem objawów ruchowych jest zanik komórek dopaminergicznych istoty czarnej w mózgu.
Czy należy stosować szczególną dietę?
Nie istnieje specjalna dieta do stosowania w chorobie Parkinsona. Należy kierować się ogólnie przyjętymi zasadami zdrowego żywienia.
Jednakże chorzy powinni być poinformowani o konieczności unikania łączenia wysokobiałkowych posiłków wraz z lewodopą, a także o lepszym wchłanianiu leku przy stosowaniu z produktami bogatymi w witaminę C.
Ciekawym spostrzeżeniem jest także mała liczba kawoszy wśród chorych, jednak ochronne działanie kawy nie zostało udowodnione.
Przebieg choroby
Choroba ma charakter postępujący. Progresja objawów następuje pomimo leczenia. Dodatkowo pojawiają się problemy z działaniami niepożądanymi leków. Rozwój choroby doprowadza do wystąpienia objawów pozaruchowych.
Prowadzi to często do konieczności umieszczania chorych w domach opieki oraz do skróconego czasu przeżycia (średni czas przeżycia to około 16 lat od postawienia diagnozy).
Rozwijające się obecnie nowoczesne metody terapii dają nadzieję na poprawienie losu chorych.
Diagnostyka
Rozpoznanie choroby Parkinsona jest niemal zupełnie kliniczne. Oznacza to, że opiera się ono na dokładnym zbadaniu pacjenta i zebraniu obszernego wywiadu. Badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny czy tomografia komputerowa mają charakter pomocniczy i są przeprowadzane celem wykluczenia innych przyczyn występujących objawów.
Choroba Parkinsona – jakie objawy są charakterystyczne?
Jeśli chodzi o dziedziczenie choroby Parkinsona, najczęściej występuje ona sporadycznie – tylko 5-10% przypadków ma podłoże genetyczne.
Choroba Parkinsona – objawy
Objawy Parkinsona mogą różnić się w zależności od pacjenta. Pierwsze objawy Parkinsona są często łagodne, a przez to ignorowane. Głównymi symptomami są:
- Spowolnienie ruchowe (bradykinezja) – wraz z postępem choroby ruchy stają się powolne, chory porusza się charakterystycznymi małymi kroczkami. Ponadto może ciągnąć za sobą kończynę dolną.
- Drżenie spoczynkowe – zaczyna się najczęściej od dłoni. Charakterystyczny jest objaw „liczenia pieniędzy”, czyli pocieranie kciuka o sąsiadujący palec wskazujący. Drżenia ustępują w trakcie wykonywania ruchu. Jest to objaw najczęściej kojarzony z chorobą Parkinsona, jednak u 30% chorych symptom ten nie występuje.
- Zaburzenia postawy – pochylenie tułowia do przodu, skłonność do chwiania, upadki.
- Sztywność mięśniowa – charakterystyczna jest sztywność o charakterze „rury ołowianej”.
Inne objawy choroby Parkinsona:
- Zaburzenie wegetatywne – nadmierne pocenie, zaparcia, zaburzenia snu.
- Zaburzenia mowy, ubogość mimiki.
- Nieodrywanie nóg od podłoża podczas chodzenia.
Choroba Parkinsona – przebieg
Choroba ma charakter postępujący. Zaburzenia węchu, zaparcia, zaburzenia snu oraz depresja mogą o kilka lat wyprzedzać objawy ruchowe. Początkowo objawy mają charakter jednostronny.
Z upływem lat przybierają na sile i stają się symetryczne.
Do symptomów dochodzą również działania niepożądane leczenia dopaminą takie jak upadki, nagłe zatrzymania chodu, nieskoordynowane, nadmierne ruchy.
Terapia dopaminą charakteryzuje się zmniejszeniem skuteczności i zwiększoną częstotliwością występowania działań niepożądanych wraz z trwaniem leczenia.
Otępienie w chorobie Parkinsona występuje u 20-30% chorych i zaczyna się w zaawansowanym stadium choroby. W ostatnim etapie choroby Parkinsona pacjent zwykle wymaga wózka inwalidzkiego i potrzebuje pomocy osób trzecich w wykonywaniu większości czynności.
Często zadawanym pytaniem jest: Ile żyje się z chorobą Parkinsona? Średnia długość życia z chorobą Parkinsona to 16 lat.
Choroba Parkinsona – diagnostyka
Rozpoznanie stawia specjalista neurolog na podstawie głównych objawów klinicznych choroby. Konieczna jest diagnostyka różnicowa w celu wykluczenia innych chorób neurologicznych. Zalecane jest wykonanie:
- rezonansu magnetycznego – nie potwierdza PD, ale jest istotny w poszukiwaniu innych przyczyn występujących objawów,
- USG przezczaszkowego – może ujawnić specyficzny sygnał w istocie czarnej,
- tomografii emisyjnej pojedynczych fotonów – duża czułość idzie w parze z wysoką ceną badania.
Choroba Parkinsona – leczenie
Podstawą leczenia w chorobie Parkinsona jest lewodopa, prekursor dopaminy, który po wchłonięciu przez przewód pokarmowy przenika do mózgu, gdzie ulega rozkładowi do dopaminy. Innymi lekami stosowanymi w leczeniu są:
- agoniści dopaminy (bromokryptyna, pergolid),
- leki zmniejszające rozkład dopaminy (seleglina, tolkapon),
- amantadyna.
Wybór leku zależy od wieku pacjenta. U osób po 70. roku życia wskazane jest stosowanie lewodopy. U młodszych pacjentów ze względu na występowanie powikłań ruchowych po lewodopie zaleca się przyjmowanie agonistów dopaminy.
Dodatkowo w celu poprawienia jakości życia pacjenta stosowane jest leczenie depresji, otępienia, zespołów psychotycznych, nietrzymania moczu i niedociśnienia.
W zaawansowanej postaci PD, gdy działanie leków jest obniżone, stosuje się leczenie operacyjne:
- Głęboka stymulacja mózgu (DBS – deep brain stimulation) – generator impulsów wszczepiany najczęściej w górnej części klatki piersiowej generuje stymulację elektryczną, która prowadzi impuls przez przewody zakończone elektrodami w jądrze niskowzgórzowym lub części wewnętrznej gałki bladej.
- System Duodopa – dojelitowe wlewy lewodopy za pomocą zewnętrznego cewnika założonego chirurgicznie przez powłoki skórne.
- Podskórne wlewy apomorfiny – doraźnie lub w ciągłym wlewie.
Choroba Parkinsona – rokowania
Obecnie choroba Parkinsona jest chorobą nieuleczalną. Z czasem osoba chora staje się niezdolna do samodzielnego wykonywania codziennych aktywności. Jednak dzięki postępowi w leczeniu PD długość życia chorych jest zbliżona do tej występującej u osób zdrowych.
Choroba Parkinsona – rehabilitacja
Ze względu na postępujące ograniczenia ruchowe regularne ćwiczenia są bardzo przydatne w PD. Pozwalają na ograniczenie bólu oraz poprawienie niektórych funkcji motorycznych. Ćwiczenia poprawiające balans, rozciągliwość oraz siłę powinny być priorytetyzowane. Energiczne spacery, pływanie, wodny aerobik oraz Tai-Chi są szczególnie efektywne.
Choroba Parkinsona – dieta
Chorzy na PD często zgłaszają utratę masy ciała. Jest to związane ze zwiększoną aktywnością metaboliczną w chorobie oraz trudnościami w przełykaniu. Dlatego u chorych ważna jest dieta bogata w błonnik i odpowiednie nawodnienie. Powinno się unikać obfitych i tłustych posiłków. Brakuje dowodów na to, że duże dawki witaminy E pomagają w chorobie.
Choroba Parkinsona jest jedną z najczęściej występujących chorób neurologicznych. Obecna wiedza pozwala utrzymać standard życia pacjentów na dobrym poziomie przez pierwsze kilka lat trwania choroby. Nieustannie opracowywane nowe terapie genowe dają szansę na jeszcze lepsze wyniki.
Źródła:
- Red. Kozubski W., Liberski P., Neurologia. Tom 1-2, Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie, 2013, 992 s. ISBN 978-83-200-4535-2.
- Sławek J., Choroba Parkinsona: jak właściwie rozpoznawać, skutecznie i bezpiecznie leczyć? Forum Med Rodz. 2014; 8(6): 281–329.
- Armstrong M.J., Okun M.S., Diagnosis and Treatment of Parkinson Disease: A Review. JAMA. 2020;323(6):548–560. doi:10.1001/jama.2019.22360.
Odpowiedzi na pytania naszych czytelników