Cukrzyca typu 3

Większość z nas zna dwa typy cukrzycy – cukrzycę typu 1 i cukrzycę typu 2. Cukrzyca typu 1 charakterystyczna jest dla dzieci i młodzieży, natomiast cukrzyca typu 2 kojarzona jest głównie z osobami dorosłymi. Jest to oczywiście duże uproszczenie, gdyż współczesny styl życia sprzyja coraz częstszym zachorowaniom na cukrzycę w każdej grupie wiekowej – dzieci coraz częściej cierpią na cukrzycę typu 2, zaś cukrzycę typu 1 diagnozuje się także w późniejszym wieku. Innym typem cukrzycy jest cukrzyca ciążowa, której występowanie jest powiązane z okresem ciąży; cukrzyca ta poddaje się leczeniu przy pomocy diety przy insulinooporności i ustępuje po porodzie. Nie każdy ma świadomość, że istnieje jeszcze jedna postać choroby – cukrzyca typu 3, która stanowi zaledwie 2 – 3% przypadków.

Czym jest cukrzyca typu 3?

Cukrzyca typu 3 to tzw. cukrzyca wtórna, która rozwija się w konsekwencji innych schorzeń. Mowa o zaburzeniach zdrowotnych, które sprzyjają rozwojowi insulinooporności, a także zmniejszeniu syntezy insuliny przez trzustkę.

Jedną z najczęstszych przyczyn cukrzycy typu 3 jest uszkodzenie trzustki na skutek urazu mechanicznego, stanu zapalnego lub raka trzustki. Do postępującego uszkodzenia trzustki i rozwoju cukrzycy typu 3 może doprowadzić także mukowiscydoza.

Kolejną przyczyną są zaburzenia hormonalne:

– akromegalia – zespół Cushinga – zespół policystycznych jajników
– nadczynność tarczycy

Cukrzyca typu 3 może rozwijać się ponadto na podłożu hemochromatozy, a także podczas stosowania niektórych leków (glikokortykosteroidy, beta blokery, neuroleptyki). Ponadto ten typ cukrzycy występuje w niektórych schorzeniach genetycznych, np.

zespole Turnera, zespole Dwona, zespole Klinefeltera czy Pradera – Willego. Coraz częściej mówi się o jeszcze jednym obliczu cukrzycy typu 3 – tego typu określenia używa się w kontekście choroby Alzheimera.

W przebiegu tej choroby neurodegeneracyjnej stwierdzona jest bowiem zmniejszona ekspresja receptorów dla insuliny w mózgu.

Jak rozpoznać cukrzycę typu 3?

Jeśli rozwija się cukrzyca typu 3, wówczas poza objawami charakterystycznymi dla choroby podstawowej zauważyć można symptomy charakterystyczne dla cukrzycy.
Mowa zwłaszcza o:
– wzmożonym pragnieniu – częstym oddawaniu moczu, także nocą – świądzie skóry i spowolnionym gojeniu się ran – częstych infekcjach układu moczowo – płciowego – osłabieniu i senności – zaburzeniach widzenia
– utraty wagi pomimo nasilonego apetytu

Oczywiście samo wystąpienie wspomnianych objawów nie wystarczy, aby zdiagnozować cukrzycę. Kryteria rozpoznania cukrzycy typu 3 są takie same, jak w przypadku innych typów cukrzycy. Oto, jakie wyniki badań wskazują na obecność cukrzycy:

– dwukrotny wynik glukozy na czczo przekraczający 7 mmol/ l – poziom glukozy przygodnej (mierzony w dowolnym momencie dnia) powyżej 11, 1 mmol/ l, z towarzyszącymi objawami cukrzycy
– wynik doustnego testu obciążenia glukozą po 2 godzinach powyżej 11, 1 mmol/ l.

Jak postępować w cukrzycy typu 3?

Cukrzyca typu 2 – objawy, leczenie i dieta. Czym różni się od cukrzycy typu 1, typu 3 i innych rodzajów cukrzycy?

W początkowych stadiach cukrzycy typu 2 zwykle stosuje się dietę, aktywność i stałe monitorowanie poziomu cukru we krwi za pomocą glukometru. Jeśli te sposoby zawodzą, wdraża się leki. TesaPhotography/pixabay.com

Cukrzyca typu 2 to choroba metaboliczna, która rozwija się nie tylko na tle dziedzicznym – istotnym czynnikiem jest otyłość i brak aktywności fizycznej. Objawy cukrzycy typu 2 obniżają jakość życia i prowadzą do groźnych powikłań, dlatego tak ważne jest wsparcie jej leczenia za odpowiednimi zmianami codziennych nawyków.

W ostatnich latach notuje się duży wzrost zachorowalności na cukrzycę typu 2, co może wiązać się ze wzrostem odsetka osób otyłych. Mówi się nawet o epidemii cukrzycowej, a sama choroba zyskała już status choroby cywilizacyjnej. W roku 2010 roku liczbę chorych na świecie szacowano na 285 milionów, podczas gdy 25 lat wcześniej wynosiła zaledwie 30 mln.

W Polsce co czwarta osoba powyżej 60. roku życia ma zdiagnozowaną cukrzycę. W roku 2013 roku w kraju chorowało około 2,17 miliona osób.

Cukrzyca typu 2 – charakterystyka choroby

Cukrzyca typu 2, nazywana też cukrzycą insulinoniezależną lub cukrzycą wieku dorosłego, stanowi aż 90 proc. wszystkich przypadków cukrzycy. Charakteryzuje go względny niedobór insuliny, a przez to najczęściej podniesiony poziom glukozy we krwi chorego.

W przebiegu cukrzycy typu 2 współwystępują różne mechanizmy. Przede wszystkim jest to niedostateczna produkcja insuliny przez trzustkę. Insulina jest hormonem peptydowym, produkowany w komórkach beta w wysepkach Lagerhansa trzustki. Bodźcem do jej wytwarzania jest zwiększony poziom glukozy we krwi, występujący po posiłku.

Insulina działa na tak zwane komórki efektorowe (adipocyty, miocyty, hepatocyty), które za jej sprawą odbierają glukozę. Jest to więc układ, który sam się reguluje i nadzoruje. Czuwają nad nim liczne mechanizmy kontroli hormonalnej. W przebiegu cukrzycy typu 2 jego praca ulega zaburzeniu.

Drugim czynnikiem współistniejącym w przebiegu cukrzycy jest insulinooporność, która potęguje objawy choroby. Powoduje ona, że komórki organizmu tracą wrażliwość na insulinę, przez co nie pobierają jej sprawnie z krwi.

Proporcja pomiędzy nasileniem insulinooporności a zaburzeń produkcji insuliny jest różna, w zależności od organizmu chorego – u niektórych dominuje pierwszy, u innych drugi mechanizm.

Do zaburzeń metabolicznych występujących u chorych na cukrzycę typu 2 należy też:

wzmożone gromadzenie lipidów w komórkach tłuszczowych,
odporność na inkretyny (substancje zwiększające wydzielanie insuliny, między innymi hormony GLP-1 i GIP),
zbyt wysokie stężenie glukagonu we krwi (hormon działający antagonistycznie względem insuliny),
tendencja do zatrzymywania wody i składników mineralnych w nerkach, o
wady regulacji metabolizmu, odbywającej się w ośrodkowym układzie nerwowym.

Na cukrzycę typu 2 najczęściej zapadają osoby w wieku powyżej 30 lat. Do zachorowania predysponuje płeć żeńska.

Do bezpośrednich przyczyn rozwoju cukrzycy insulinoniezależnej, oprócz zaburzeń w wydzielaniu insuliny przez komórki wysepek Lagerhansa w trzustce, należą też inne czynniki, a najważniejsze z nich to:

insulinooporność,
otyłość, szczególnie brzuszna.
skłonności genetyczne.

Badania pokazują, że jeżeli jedno z bliźniąt jednojajowych choruje na cukrzycę, prawdopodobieństwo jej rozwoju u drugiego wynosi niemal 90 proc. W parach bliźniąt dwujajowych (które nie mają identycznego materiału genetycznego) ryzyko to wynosi 25-30 proc. Oznacza to, że skłonności do cukrzycy są zapisane w DNA i dziedziczne.

Większość genów współodpowiedzialnych za cukrzycę (a zidentyfikowano ich jak dotąd ponad 30) ma związek z regulowaniem działania komórek beta w trzustce. Komponent genetyczny dotyczy więc w dużej mierze mechanizmu zaburzeń produkowania insuliny.

Z kolei czynniki środowiskowe w cukrzycy insulinoniezależnej odpowiadają głównie za insulinooporność. Otyłość sprawia, że trzustka musi produkować nadmierne ilości insuliny, by wciąż utrzymywać stężenie glukozy we krwi w normie. Po latach komórki beta wyczerpują się i zaczynają działać coraz mniej efektywnie.

Za 60-80 proc. zachorowań na cukrzycę typu 2 wśród Europejczyków odpowiada nadmiar tkanki tłuszczowej.

Szczególnie niebezpieczna dla zdrowia jest otyłość brzuszna. O zwiększonym ryzyku rozwoju cukrzycy typu 2 powinna alarmować nie tylko nadmierna waga, ale też współczynnik WHR (waist-to-hip ratio, czyli stosunek obwodu pasa do obwodu bioder). Wysoki WHR (powyżej 0,8 u kobiet i 1,0 dla mężczyzn) oznacza zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy t. 2.

Ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 rośnie pod wpływem niedostatecznej aktywności fizycznej, chronicznego stresu, niedoboru snu, a przede wszystkim nieprawidłowej diety.

Do wzrostu liczny zachorowań na cukrzycę typu 2 przyczynia się dieta w stylu zachodnim, obfitująca w cukry i inne oczyszczone węglowodany, szczególnie słodzone napoje (również ze sztucznymi słodzikami!) i produkty z białej mąki, a także żywność przemysłowa i bogata w nasycone kwasy tłuszczowe.

Cukrzyca typu 3 – objawy i leczenie specyficznej odmiany choroby

Fot: mthipsorn / gettyimages.com

Cukrzyca typu 3 to specyficzna odmiana tej choroby. Ma ona nietypowy mechanizm powstawania. Wspólną cechą trzech rodzajów cukrzycy są natomiast zbliżone objawy.

Cukrzyca typu 3 charakteryzuje się tym, że występuje w wyniku rozwoju innej choroby wyniszczającej miąższ narządów takich jak trzustka czy wątroba. Może stanowić ponadto powikłanie zaburzeń endokrynologicznych, chorób nowotworowych czy schorzeń metabolicznych oraz wielu innych dysfunkcji ustroju wpływających na poziom glukozy i insuliny w krwioobiegu.

Co to jest cukrzyca typu 3?

Cukrzyca typu 3, zwana także wtórną, wyróżnia się na tle powszechnie występujących odmian nietypowym mechanizmem powstawania. Powstaje w wyniku rozwoju innej choroby. Czasem również na skutek długotrwałej farmakoterapii głównie o działaniu diabetogennym z glikokortykosteroidami, popularnie nazywanych sterydami.

Cukrzyca typu 3 dotyczy szerokiego spektrum chorób, które nie odpowiadają charakterowi typów 1 i 2, czyli stanów wynikających z bezwzględnego niedoboru insuliny spowodowanego zniszczeniem lub znacznymi dysfunkcjami komórek β trzustki. Mimo odmiennej etiologii manifestuje się w sposób zbliżony do odmiany cukrzycy 1 i 2. Podobieństwa można doszukiwać się również w metodyce leczenia, choć rokowania co do ustąpienia choroby są lepsze w cukrzycy typu 3.

Zobacz także: Cukrzyca ciążowa. Czym jest i jak wygląda leczenie?

Przyczyny cukrzycy typu 3

Przyczyny cukrzycy typu 3 to przede wszystkim choroby trzustki, głównie części zewnątrzwydzielniczej, schorzenia miąższowe wątroby oraz dysfunkcje i patologie układu hormonalnego, a także długotrwała sterydoterapia. Objawy cukrzycy typu 3 wynikają również z:

innych postaci cukrzycy rozwijających się wskutek chorób wyniszczających tkanki trzustki, jak zapalenia i nowotwory, mukowiscydoza czy hemochromatoza; wtórna cukrzyca może również rozwinąć się w efekcie urazu trzustki przebiegającego z destrukcją struktur narządu;

chorób powstałych na skutek endokrynopatii, np. akromegalii, zespołu Cushinga czy glukagonomy, nadczynności tarczycy, guza chromochłonnego nadnerczy i somatostatinomy;

zatruć lekowych i substancjami chemicznymi, jak aspartam, dilatyna, pentamidina, interferon;

infekcji, np. wirusem cytomegalii czy różyczki wrodzonej;

zaburzeń funkcjonowania komórek β trzustki, uwarunkowanych genetycznie, jak w przypadku cukrzycy typu MODY;

mutacji genetycznych warunkujących defekty w działaniu enzymu insuliny;

cukrzycy noworodkowej, uwarunkowanej genetycznie chorobie charakteryzującej się zmniejszoną ilością produkcji i wydzielania insuliny, ujawniającą się już w pierwszych miesiącach życia;

ze złożonych zespołów uwarunkowanych genetycznie, zwykle przebiegających z cukrzycą, jak zespół Downa, Turnera, Klinefeltera, Wolframa, ataksja Friedreicha czy pląsawica Huntingtona.

Objawy cukrzycy typu 3

Objawy kliniczne cukrzycy typu 3 w znacznym stopniu zależą od pierwotnej przyczyny choroby oraz odpowiedzi układu immunologicznego na zachodzące zmiany w organizmie.

Kiedy zniszczenia są nieznaczne, choroba może przebiegać bezobjawowo lub łagodnie, a zmiany w pracy ustroju potwierdzają jedynie badania laboratoryjne.

W miarę postępu choroby, na tle której pojawiła się cukrzyca typu 3, objawy nasilają się, lecz nie różnią znacząco od symptomów cukrzycy typu 1 czy 2.

Zobacz film i dowiedz się więcej o cukrzycy:

Pacjenci obciążeni cukrzycą wtórną doświadczają najczęściej wzmożonego pragnienia i wielomoczu, wzrostu apetytu, męczliwości, senności, osłabienia czy spowolnienia gojenia się ran.

Ze względu na to, że cukrzyca typu 3 pojawia się wtórnie, pacjent dodatkowo zmaga się z objawami charakterystycznymi dla pierwotnej choroby.

Przyczyny cukrzycy typu 3 w znacznej mierze warunkują zespół objawów i rodzaj oraz nasilenie dolegliwości obciążających chorego.

Przykładowo przy cukrzycy typu 3 na tle zespołu Downa pojawią się: hipotonia mięśni, charakterystyczne cechy dysmorficzne i wady wrodzone, jak krótkogłowie, zmarszczki nakątne, płaski profil twarzy, zaburzenia dotyczące narządu i funkcjonowania zmysłu wzroku czy liczne anomalia budowy i pracy serca, przewodu pokarmowego, kośćca i układu moczowo-płciowego, a także niepełnosprawność intelektualna. Z kolei cukrzyca typu 3 powstała na skutek zespołu Cushinga obciążać będzie pacjenta poprzez otyłość, szerokie rozstępy na skórze, trądzik, zaburzenia psycho-emocjonalne czy osteoporozę i opóźnienie wzrostu kostnego. Leczenie cukrzycy typu 3 wyznacza pierwotna etiologia choroby.

Zobacz także: Cukrzyca u dzieci – objawy, najczęstsze przyczyny i sposoby leczenia

Bibliografia:

1. S. Maśliński, Patofizjologia. Podręcznik dla studentów medycyny, PZWL, Warszawa 2014.

2. M. Shaw, Powikłania cukrzycy, Via Medica, Gdańsk 1998.

3. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, Diabetologia praktyczna. Zalecenia kliniczne dotycząca postępowania u chorych na cukrzycę 2017, t.3, suplement A, Via Medica.

Czy artykuł okazał się pomocny?

Cukrzyca typu 3 (cukrzyca wtórna)

Cukrzyca typu 3 czyli cukrzyca wtórna, to typ cukrzycy, o którym mówi się od niedawna. Pod tym terminem kryją się zaburzenia gospodarki węglowodanowej, do których doprowadzają różne inne choroby istniejące u pacjenta. Jakie schorzenia mogą więc być przyczyną cukrzycy typu 3? Czy leczenie cukrzycy typu 3 przebiega odmiennie niż leczenie innych typów cukrzycy?

Spis treści

Cukrzyca typu 3 (inaczej cukrzyca wtórna) objawiać się może podobnie jak cukrzyca typu 1 czy cukrzyca typu 2, podobieństwa mogą dotyczyć również i metod leczenia wszystkich wymienionych typów cukrzycy.

Cukrzyca wtórna nie jest jednak wyróżniana bez powodu – wyodrębnianie jej spośród innych typów cukrzycy ma znaczenie chociażby ze względu na to, jakie mogą przyczyny cukrzycy typu 3.

Wyróżnianie cukrzycy typu 3 ma swoje uzasadnienie również i w tym, że w jej przypadku rokowania pacjentów mogą być zdecydowanie lepsze niż rokowania pacjentów z innymi postaciami cukrzycy.

Cukrzyca typu 3: przyczyny

Powyżej nadmieniono, że cukrzyca typu 3 bywa określana jako wtórna – takie nazewnictwo wzięło się stąd, że ta postać cukrzycy pojawia się wskutek istnienia u pacjenta jakichś innych schorzeń. Choroby te mogą zarówno prowadzić do zmniejszenia wydzielania insuliny przez trzustkę, jak i ich skutkiem może być zmniejszenie wrażliwości tkanek na insulinę (czyli insulinooporność).

Przyczyną cukrzycy typu 3 może być wiele różnorakich patologii, takich jak np. różne zaburzenia endokrynologiczne, choroby nowotworowe, schorzenia metaboliczne czy nawet stany po zabiegach operacyjnych. Przechodząc do bardziej konkretnych informacji, doprowadzić do cukrzycy wtórnej może:

nadczynność tarczycy
zespół Cushinga
zespół policystycznych jajników
mukowiscydoza
zapalenie trzustki ostre, jak i zapalenie trzustki przewlekłe
akromegalia
stosowanie niektórych leków (np. tiazydów, glikokortykosteroidów, beta-blokerów lub preparatów interferonu czy atypowych neuroleptyków; w przypadku leków podkreśla się jednak, że one same raczej nie wywołują cukrzycy, a prędzej przyspieszają wystąpienie zaburzeń gospodarki węglowodanowej u ludzi, którzy są predysponowani)
choroba genetyczna, w której u pacjenta istnieje zwiększona tendencja do wystąpienia cukrzycy (przykładami takich chorób są m.in. zespół Downa, zespół Klinefeltera, zespół Pradera-Williego oraz zespół Turnera)
nowotwór (np. rak trzustki, ale i guzy produkujące różne hormony – np. glukagonoma, somatostatinoma czy guz chromochłonny nadnerczy),
schorzenie spichrzeniowe (np. hemochromatoza)
stan po usunięciu trzustki

Do grupy wtórnych cukrzyc zaliczane są także tak specyficzne postacie tych schorzeń, jak kilka rodzajów cukrzycy typu MODY oraz cukrzyca typu LADA.

Cukrzyca typu 3: objawy

Jeżeli chodzi o objawy samych zaburzeń węglowodanowych, to zasadniczo dolegliwości pacjentów z cukrzycą wtórną nie różnią się od tych, które występują u osób z cukrzycą typu 1 czy 2.

Chorzy (szczególnie przed postawieniem rozpoznania choroby i przed rozpoczęciem jej leczenia) doświadczać mogą np. wzmożonego pragnienia, pojawiać się u nich może tendencja do spożywania znacznie zwiększonej ilości płynów, a oprócz tego mogą oni zmagać się z napadami znacznego głodu czy zaobserwować u siebie oddawanie zwiększonej ilości moczu.

Charakterystyczną jednak cechą cukrzycy typu 3 jest to, że – jako że pojawia się ona wtórnie w stosunku co do jakiegoś innego schorzenia – pacjent doświadcza nie tylko objawów cukrzycy, ale i tej właśnie, jakiejś innej, choroby.
Trudno tutaj przedstawić zakres dolegliwości, które mogą stanowić całość objawów cukrzycy typu 3 – przyczyn tej choroby wyróżnia się niesłychanie dużo, i przy każdej z odmiennych przyczyn pacjenci mogą prezentować całkowicie odrębne dolegliwości.
Aby to zobrazować, można tutaj przytoczyć przykład dwóch chorych z cukrzycą typu 3: u jednego do schorzenia doprowadził zespół Cushinga, u drugiego zaś mukowiscydoza.
W przypadku pierwszego pacjenta zmagać się on może z zaburzeniami węglowodanowymi, ale i z otyłością, rozstępami czy zaburzeniami psychicznymi (wszystkie z wymienionych mogą być efektem nadmiernej ilości sterydów nadnerczowych w organizmie).

Drugi natomiast pacjent – cierpiący na mukowiscydozę – poza objawami cukrzycy typu 3 prezentować może również i zaburzenia ze strony układu oddechowego (np. w postaci przewlekłych infekcji dróg oddechowych), ale i ze strony układu pokarmowego (np. w formie zaburzeń wchłaniania i biegunek tłuszczowych).

Warto tutaj jednak podkreślić jedną, ale za to bardzo ważną rzecz. Otóż niejednokrotnie dzieje się tak, że pacjent cierpi już na jakieś zaburzenia gospodarki węglowodanowej, a jednocześnie nie doświadcza on z tego powodu żadnych dolegliwości.

Cukrzyca wtorna objawy cukrzyca cukrzyca 3 cukrzyca typu 3 moja cukrzyca cukrzyca choroba

Artykuły
Pytania do lekarzy

Istota cukrzycy typu 3 Cukrzyca typu 3 lub tzw. inny typ cukrzycy to cała grupa schorzeń, które mogą spowodować cukrzycę. (…) Cukrzyca…

Cukrzyca typu 1 to poważna choroba dotykająca najczęściej dzieci i ludzi młodych, dlatego też niekiedy mówi się o niej jako o cukrzycy młodzieńczej. (…) Objawy cukrzycy typu…

aktywności fizycznej) to jednak wśród tej młodej grupy chorych na cukrzycę znacząco przeważa typ 1 choroby. (…) U najmłodszych dzieci okres rozwoju choroby jest krótszy a kwasica ketonowa…

Przyczyny cukrzycy młodzieńczej Cukrzyca typu 1 jest to choroba autoimmunologiczna. (…) Czasami cukrzyca nazywana jest chorobą trzech P, ze względu na 3 podstawowe…

Ze względu na wiek pacjentów często jest mylnie diagnozowana jako cukrzyca typu I. (…) Przebieg cukrzycy typu MODY W przebiegu choroby nie występuje otyłość, więc stereotypowy chory…

Cukrzyca typu 2 atakuje szczególnie osoby otyłe. Choroba niesie ze sobą ryzyko wystąpienia innych chorób. (…) Początkowe objawy cukrzycy są raczej niezauważalne, pacjent nie jest świadomy…

Cukrzyca typu 2 nie jest wyrokiem. (…) Ważne, aby podczas aktywności koniecznie pić wodę: 2,5 do 3 litrów dziennie.

Cukrzyca typu 1 to inaczej cukrzyca insulinozależna. Choroba ta jest wynikiem niewydolności trzustki w zakresie wytwarzania insuliny. (…) Czasami cukrzyca nazywana…

Przyczyny cukrzycy typu 2 Cukrzyca typu II to choroba metaboliczna, spowodowana upośledzeniem wydzielania insuliny i obwodową insulinoopornością (czyli (…) Objawy…

Zioła mogą jedynie wspomagać leczenie cukrzycy typu 2, nie zastąpią insuliny. (…) Zastosowanie ziół w leczeniu cukrzycy Nie ulega wątpliwości, że cukrzyca, szczególnie typu 2, stała się chorobą cywilizacyjną,…

Cukrzyca wtórna jest rzadką postacią cukrzycy, stanowiącą ok. 2-3% wszystkich przypadków. (…) Objawy cukrzycy wtórnej Objawy oraz kryteria rozpoznania cukrzycy wtórnej są takie same…

Cukrzyca brunatna lub brązowa czy przeciążenie żelazem, to inne nazwy choroby zwanej hemochromatozą pierwotną. (…) Objawy cukrzycy brunatnej Cukrzyca brązowa nie ogranicza się do typowych…

Z uwagi na początkowo słabo nasilone objawy choroby lub zupełny ich brak, w wielu przypadkach cukrzyca typu 2 przez wiele miesięcy, a niekiedy nawet lat (…) Tak jednak nie jest i jak…

Według szacunków CDC 1/3 dzieci urodzonych w 2000 r. zapadnie na cukrzycę typu II. (…) Cukrzyca typu II – uszkodzenie tętnic Jeśli cukrzyca typu…

Dzien Dobry Mam syna w wieku 43 lata u którego wykryto cukrzyce typu 3 z powikaniami,przewlwkle zapalenie trzustki,uszkodzona wątroba, wysokie cisnienie200/120, podwyszone troglicerydy (400)nie jest wiadomo od kiedy ma cukrzyce ,bierze insulinę ludzką…

Cześć moje hba1c wynosi 6.54 mam 30 lat od 3 lat cukrzyca typu 2 czy jest możliwość zejść do 5.8 czy nie bo mam cukrzycę?Cukrzyca musiałaby być bardzo dobrze, równo prowadzona by HBA1C wynosiło 5,8.Witam, Oczywiście jest taka możliwość. Warunkiem jest…

Witam Jestem w ciąży i zastanawiam się nad oddaniem krwi pępowinowej do banku. Moja 3 letnia córka zachorowała na cukrzyce typ 1 czy z krwi pępowinowej można wyleczyć cukrzyce?Szanowna Pani, Cukrzyca typu I jest chorobą autoimmunologiczną i leczenie…

czy cukrzyca typu 2 morze się przekształcić w cukrzycę typu 1Dzień dobry, cukrzyca typu 1 spowodowana jest brakiem insuliny, natomiast typ 2- niewłaściwym jej działaniem i opornością na nią. Są to 2 różne jednostki chorobowe – typ 2 nie przekształca…

Co jest gorsza cukrzyca typu 2 czy cukrzyca lada?Nie istnieje podział na 'lepsze' i 'gorsze' typy cukrzycy. Możliwość i niebezpieczeństwo wystąpienia powikłań w przypadku braku leczenia są podobne w obu typach cukrzycy.Witam!Oba typy cukrzycy mają inne…

czy cukrzyce typu 1 mozna leczyc komorkami macierzystymi czy byl taki przypadek w polsce ?moj syn ma 9 lat od 3 choruje na cukrzyce typu 1Witam serdecznie. Cukrzycę tą leczy się podażą insuliny. Nie słyszałem dotychczas aby prowadzono leczenie w/w.Proszę…

Witam.Mam pytanie mój syn (3latka) choruje na cukrzyce typu 1 od lutego tego roku (rozpoznanie poziom cukru 1520) Bywało różnie gorzej i lepiej , natomiast dziś niewiemy dlaczego od rana jego zapotrzebowanie na insuline od rana malało na wszystkich posiłkach…

Choruje na cukrzycę typu I od 23 lat. Jestem na pompie i moja cukrzyca jest uregulowana. Chciałabym wykonać zabieg mikrodermabrazji igłowej na brzuchu. Czy mogę go wykonać, a jeżeli nie to dlaczego?Witam. Można, jeśli nie będzie to w okolicy wkłucia…

Witam, choruje na cukrzycę. Wyjeżdżam za granicę na dłuższy okres, nie mogę znaleźć polskiego specjalisty od tej choroby. Za to jest endokrynolog a więc czy endokrynolog może leczyć cukrzycę typu 1To zależy od kraju, trzeba się dowiedzieć na miejscu….

Z powodu podwyższonego dwukrotnie poziomu cukru we krwi (124) oraz faktu, że jestem gruba i przyjmuję dużo leków na różne choroby skierowano mnie na HbA1c, aby wykryć, czy mam cukrzycę. Mam 49 lat. Wystąpi więc u mnie chyba cukrzyca typu 2. Jaka powinna…

Jaka jest zależność między Hashimoto a insulinoopornością i cukrzycą typu 2. Osoby z hashimoto chorują na nią bo często są otyłe? Czy szczupła osoba z hashimoto, mająca glukoze na czczo 87 może zachorować na cukrzyce typu 2?Cukrzyca typu 2 nie ma podłoża…

Moja babcia choruje na cukrzycę typu II od wielu lat. Jakie jest prawdopodobieństwo zachorowania przeze mnie na tą chorobę? Jakie będą jej pierwsze objawy i czy mogę jej w jakiś sposób uniknąć?Ma Pani realny wpływ na zwiększenie ryzyka zachorowania na…

Witam! Mój partner choruje na cukrzycę I stopnia, wykryto ją u niego, gdy miał 20 lat. Czy jego choroba może wpłynąć na zdrowie dziecka, które chcemy mieć ze sobą? Czy jeśli dziecko urodzi się zdrowe, jest możliwe, że w wieku np. 20 lat…

mam 69 lat-kobieta – lecze sie na cukrzyce typu 2 od 5 lat.Obecnie biore AVARON 3 1tab..Endokrynolog stwierdzil u mnie HASHIMOTO..Ponadto choruje na:nadcisnienie,miażdżyce,chorobe .wieńcową,zwyrod.stawow,alergię.Zastanawia mnie czy mogę miec cukrzycę…

Mam 27 lat i jestem w 8 tygodniu ciąży. Mój tata miał cukrzycę typu I od 17 roku życia – zmarł w wieku 51 lat. Czy tylko cukrzyca typu 2 w rodzinie jest czynnikiem ryzyka rozwoju cukrzycy ciężarnej? Czy powinnam się niepokoić, bo czytałam różne…

Cukrzyca typu 3 czy 2? Lekarze coraz częściej zadają sobie to pytanie. Okazuje się, że to dwa różne rodzaje choroby, które często mylone są na etapie diagnozowania, nawet przez personel medyczny. Według szacunków zaledwie 3 proc. populacji zostało prawidłowo zdiagnozowanych.

Jednostka chorobowa, jaką jest cukrzyca typu 3 zwana również cukrzycą 1,5 lub 3c, rozpoznawana jest u pacjentów, u których w wyniku powikłań innej choroby doszło do uszkodzenia trzustki, a co za tym idzie zaburzona została produkcja insuliny. Do schorzeń wywołujących cukrzycę wtórną zaliczamy:
– chorobę Cushinga, czyli nadmierne uwalnianie hormonu nadnerczy – glikokortykoidu, który stymuluje wątrobę do syntezy glukozy i uwalnia z niej zapasy glikogenu,
– przewlekłe zapalenie trzustki w wyniku którego może dojść do zniszczenia wysp trzustkowych B,
– hemochromatozę charakteryzującą się nadmiernym gromadzeniem żelaza w komórkach wątroby, serca, ale również trzustki – złogi żelaza odkładając się wewnątrzkomórkowo w trzustce uszkadzają wyspy Langerhansa prowadząc do niedoboru insuliny.

Cukrzyca typu 3 występuje również wtórnie w wyniku chorób takich jak: akromegalia, czyli nadprodukcja hormonu wzrostu, który wzmaga produkcję cukru; niektóre łagodne i złośliwe nowotwory trzustki; zaburzenia odpływu żółci do jelita; choroby autoimmunologiczne z uszkodzeniem trzustki; choroba alkoholowa; nadczynność przytarczyc. Istnieją badania potwierdzające, że niektóre choroby genetyczne takie jak: pląsawica Huntingtona, zespół Downa, zespół Wolframa, zespół Klinefeltera, zespół Pradera-Williego czy zespół Turnera bardzo często sprawiają, że pojawia się cukrzyca typu 3.

Cukrzyca typu 3 nie tylko w wyniku powikłań

Zdaniem niektórych badaczy cukrzyca typu 3 występuje nie tylko w przypadku chorób narządów takich jak trzustka, wątroba czy zaburzenia endokrynologiczne.

Choć nie ma zbyt wielu doniesień na ten temat, jej przyczyną może być również złe odżywianie i niedożywienie.

Z tego powodu cukrzyca typu 3 często rozpoznawana jest u mieszkańców krajów ubogich (zwłaszcza w Afryce), u których występują duże niedobory białka.

Jakie objawy daje cukrzyca typu 3?

Cukrzyca typu 3, różni się od typu 1. Przy tej drugiej – układ odpornościowy niszczy komórki trzustki. Natomiast gdy występuje cukrzyca typu 3 organizm nie radzi sobie z wytwarzaniem odpowiedniej ilości insuliny, jak i białek niezbędnych do strawienia pokarmów.

Objawami, które mogą świadczyć o występowaniu cukrzycy typu 3 są: szybkie męczenie się, uczucie suchości w ustach, infekcje w okolicach narządów płciowych i jamie ustnej, zapach acetonu w wydychanym powietrzu, drętwienie kończyn, ogólne osłabienie, wolniejsze gojenie się ran.

Rozpoznanie cukrzycy typu 3

Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, leczenie, powikłania i profilaktyka

Cukrzyca typu 2 to obecnie najczęściej występujący typ cukrzycy. Choroba ta jest uznana za chorobę cywilizacyjną. Wynika najczęściej z otyłości i złych nawyków żywieniowych.

U jej podstaw leży insulinooporność, oznacza ona zmniejszoną wrażliwość na insulinę.

Jeżeli pacjent zaniedba leczenie, cukrzyca typu 2 może doprowadzić do poważnych powikłań, które mogą zagrozić nie tylko zdrowiu, ale i życiu chorego.

Cukrzyca typu 2 nazywana jest także cukrzycą insulinoniezależną lub cukrzycą wieku dorosłego. Cukrzyca typu 2 należy do grupy chorób metabolicznych i charakteryzuje się występowaniem wysokiego poziomy glukozy we krwi oraz opornością na insulinę i względnym jej niedoborem.

Cukrzyca tego typu jest najbardziej powszechną chorobą przemiany materii, dlatego też uznaje się ją za chorobę cywilizacyjną. To choroba przewlekła, która występuje zazwyczaj u osób dorosłych, które ukończyły 30. rok życia.

Niestety, ale wraz ze wzrostem liczby młodych ludzi zmagających się z otyłością, cukrzyca typu 2 coraz częściej rozwija się u dzieci i młodzieży.

Cukrzyca mimo iż jest chorobą cywilizacyjną XXI wieku, to przypadki możliwych zachorowań datuje się na ok. 1500 r. p.n.e. To właśnie z tego roku pochodzi egipski manuskrypt, w którym opisano chorobę pacjenta zbyt często oddającego mocz. Zakłada się jednak, że pierwsze opisane przypadki dotyczyły cukrzycy typu 1.

Cukrzyca typu 2 po raz pierwszy została uznana za chorobę przez indyjskich lekarzy Sushrutę i Charaka ok. 400–500 r. n.e. Natomiast skuteczny sposób leczenia został wypracowany i zaproponowany dopiero na początku XX wieku. W latach 20-tych minionego stulecia bowiem dwóch kanadyjskich badaczy odkryło insulinę.

Około 20 lat później opracowano długo działającą insulinę NPH.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o innych chorobach cywilizacyjnych, przeczytaj: Choroby cywilizacyjne – przyczyny i leczenie

Za dwie podstawowe przyczyny cukrzycy typu 2 uważa się wspomnianą już insulinooporność oraz upośledzenie wydzielania insuliny. Insulinooporność wynika zarówno z genów danej osoby, jak i otyłości.

Przyczyny cukrzycy mają zatem podłoże zarówno genetyczne, jak i środowiskowe. Nad czynnikiem środowiskowym możemy zapanować. Jest to czynnik modyfikowalny i jest bezpośrednio związany z trybem życia.

Jeżeli zatem chcemy uniknąć cukrzycy lub jesteśmy w grupie ryzyka, najlepszym rozwiązaniem jest zdrowy styl życia i odpowiednio zbilansowana dieta.

Cukrzyca typu 2 uwarunkowana genetycznie – choroby genetyczne mogą znacząco wpływać na ryzyko zachorowania. Wynika to z faktu, że pewne mutacje genetyczne powodują deregulację poziomu cukru we krwi. Według stanu badań z 2011 roku ponad 36 genów przyczynia się do zwiększenia ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2.
Cukrzyca typu 2 uwarunkowana nieprawidłowym stylem życia – w tej kategorii wymienia się otyłość, nadmierne spożywanie alkoholu, nałogowe palenie papierosów, siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej. Szacuje się, że nadmiar tłuszczu w ciele człowieka stanowi o wielu przypadkach zachorowań na cukrzycę, w przypadku Europejczyków mówi się o 60-80% osób, które zachorowały.
Cukrzyca typu 2 uwarunkowana innymi czynnikami medycznymi

Najważniejsze objawy cukrzycy. Jak rozpoznać pierwsze symptomy choroby?

Najbardziej rozpowszechnioną odmianą cukrzycy jest cukrzyca typu 2, nazywana też cukrzycą wieku dorosłego lub cukrzycą insulinoniezależną.

Dominującym objawem tej choroby jest przekraczające normę stężenie glukozy we krwi, któremu towarzyszy oporność na działanie insuliny.

Choć organizm produkuje jej dużo, tkanki mają obniżoną wrażliwość na jej działanie. Stan ten określa się mianem insulinooporności.

Za rozwój choroby odpowiedzialne są predyspozycje genetyczne, a także czynniki modyfikowalne, czyli takie, na które mamy duży wpływ. Choć skłonność do rozwoju choroby jest dziedziczna, niehigieniczny tryb życia może być czynnikiem wyzwalającym cukrzycę. Wskazuje się tu m.in. na otyłość brzuszną, która sprzyja rozwojowi insulinooporności, a także:

podwyższone stężenie trójglicerydów i cholesterolu,
nadciśnienie tętnicze,
niską aktywność fizyczną,
wiek (ryzyko rozwoju choroby zwiększa się wraz z wiekiem),
przewlekłe zaburzenia snu,
przebycie cukrzycy ciążowej,
palenie papierosów i spożywanie alkoholu.

Czynniki genetyczne i występowanie cukrzycy typu 2 w rodzinie zwiększają ryzyko zachorowania na tę chorobę. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego osoby należące do grupy ryzyka powinny co roku wykonywać badania przesiewowe w kierunku cukrzycy. Osoby zdrowe, które ukończyły 45. rok życia takie badania powinny przeprowadzać raz na trzy lata.

ZOBACZ TEŻ: Cukrzyca typu 1: przyczyny, objawy i leczenie

Pierwsze objawy cukrzycy typu 2

Choć lekarze od wielu lat mówią, że badania profilaktyczne są szansą na wczesne wykrycie choroby lub stanu przedcukrzycowego, pacjenci rzadko przestrzegają tych zaleceń.

Z tego powodu choroba często diagnozowana jest już na zaawansowanym etapie. Dzieje się to również dlatego, że objawy cukrzycy typu 2 są dosyć różnorodne i jednocześnie mało specyficzne, przez co choroba może rozwijać się przez wiele lat niezauważona.

Warto zatem obserwować swój organizm i reagować zawczasu.

Wzmożone pragnienie

Wczesnym objawem cukrzycy typu 2 jest uczucie suchości w ustach i, co za tym idzie, wzmożone pragnienie, czyli polidypsja. O wzmożonym pragnieniu możemy mówić, gdy często musimy się nawadniać, nawet w nocy i to bez żadnej przyczyny.

Osoby z polidypsją potrafią wypić do 8 litrów płynów w ciągu dnia, mimo to nadal skarżą się na uczucie suchości w ustach. Dlaczego tak się dzieje? Organizm chcąc pozbyć się nadmiaru glukozy niejako zmusza się do picia, by wydalić cukier z moczem.

Wysokie spożycie płynów wiąże się z częstymi wizytami w toalecie, czyli wielomoczem.

Chroniczne zmęczenie i senność

Utrzymujące się wysokie stężenie glukozy, której organizm nie potrafi wykorzystać do pracy, objawia się zmęczeniem i nadmierną sennością