Autor: thinkstockphotos.com Szczepionka na pneumokoki zapobiega groźnym chorobom, m.in. posocznicy.
Szczepienie Hib znajduje się w kalendarzu szczepień obowiązkowych. Szczepionka ta chroni dziecko przed bakterią Haemophilus influenzae typu b, która może wywoływać groźne choroby. Na czym polega zarażenie bakterią Hib? Jakie choroby wywołuje i kiedy podawana jest szczepionka przeciwko Hib?
Szczepienie Hib to szczepionka przeciw bakterii Haemophilus influenzae typu b, która występują na całym świecie. Najgroźniejsza jest dla dzieci w pierwszych dwóch latach życia. Układ immunologiczny malców nie potrafi się przed nimi skutecznie bronić. Zobacz wszystko, co trzeba wiedzieć o szczepieniach przeciwko Hib.
Sprawdź również: Aktualny kalendarz szczepień dziecka
Spis treści:
Jak można się zarazić bakteriami Hib?
Bakterie Hib przenoszą się drogą kropelkową lub przez kontakt bezpośredni. Dziecko może je złapać od starszego brata, biorąc jego zabawkę do ust, lub gdy chora siostra kaszle albo kicha. Źródłem zakażenia może być także zdrowa osoba bez żadnych dolegliwości, która ma bakterie w gardle.
Ale zakażenie nie jest jednoznaczne z zachorowaniem. Bakterie mogą sobie osiąść na śluzówce gardła dziecka, nie wywołując choroby. Taki stan nazywa się nosicielstwem.
Przeczytaj również: Szczepienie dziecka z alergią
Powikłania po szczepieniu – kiedy mogą wystąpić?
Jakie choroby wywołują bakterie Hib?
Gdy odporność dziecka spadnie, np. z powodu anemii lub infekcji, bakterie mogą wymknąć się spod kontroli organizmu i zaatakować, wywołując zapalenie gardła, ucha środkowego, nagłośni lub oskrzeli. Dobrze, jeśli w ten sposób zakończy się atak bakterii Hib.
Gdy jednak bakterie w osłabionym organizmie dziecka przedrą się przez barierę, jaką jest dla nich śluzówka, i trafią do miejsc, w których nie ma prawa być żadnych drobnoustrojów, np. do krwi, mogą narobić dużo więcej szkody.
Powodują wówczas poważne choroby nazywane inwazyjnymi, np. zapalenie płuc, stawów, serca lub uogólniony stan zapalny całego organizmu, czyli sepsę. Jeśli przekroczą barierę krwi i mózgu, mogą wywołać ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Objawia się ono w ten sposób, że dziecko jest apatyczne, gorączkuje, może wymiotować, a jego ciemiączko uwypukla się i tętni.
Działanie szczepionki przeciwko Hib
Szczepionka przeciwko Hib chroni przed tymi bakteriami, w efekcie liczba poważnych zachorowań wywołanych przez Haemophilus influenzae typu b wyraźnie zmalała.
Zaletą szczepionki jest nie tylko pobudzenie odporności organizmu dziecka i ochrona przed ciężkimi chorobami wywołanymi przez Hib, ale też zmniejszenie nosicielstwa, czyli stanu, w którym dziecko nosi bakterie w gardle, nie mając żadnych dolegliwości.
Ma to duże znaczenie, bo likwidacja nosicielstwa zmniejsza rozprzestrzenianie się bakterii na inne osoby. Po prostu zaszczepione dzieci nie zarażają innych, np. starszego brata lub siostry, którzy ze względu na wiek nie zostali zaszczepieni.
Przeczytaj również: Przeciwwskazania do szczepień – kiedy nie powinno się szczepić?
Kiedy podawana jest szczepionka przeciwko Hib?
Obecnie wszystkie niemowlęta są obowiązkowo szczepione przeciwko Hib. Szczepienia te są bezpłatne. W Polsce dostępne są trzy szczepionki przeciwko Hib. Każde niemowlę dostaje cztery dawki szczepionki, zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień.
Pierwsza wypada w 2. miesiącu życia, gdy malec skończy sześć tygodni. Druga dawka wypada na przełomie 3. i 4. miesiąca, a trzecia w 5.–6. miesiącu. Czwartą dawkę, przypominającą, maluchy powinny otrzymać w drugim roku życia, między 16. a 18. miesiącem.
Szczepionka Hib skojarzona
Szczepionka przeciwko Hib jest jedną z kilku podawanych w pierwszych miesiącach życia dziecka.
W tym samym czasie wypada obowiązek zaszczepienia dziecka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (to jedna szczepionka) oraz przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (w drugim miesiącu życia, wraz z pierwszą dawką szczepionki przeciwko Hib), a później przeciwko polio (wraz z drugą, trzecią oraz czwartą dawką przeciwko Hib).
Malec powinien więc zostać ukłuty aż trzy razy w jednym dniu! Liczbę zastrzyków można zmniejszyć, decydując się na zakup szczepionki skojarzonej, typu 5 w 1 lub 6 w 1. Pierwsza z nich chroni przed zakażeniem Hib, polio oraz błonicą, tężcem i krztuścem. Kosztuje około 120 zł za dawkę.
Decydując się na jej zakup, można zmniejszyć liczbę zastrzyków w pierwszych 18 miesiącach życia dziecka z 14 do 7. Druga zaś, czyli szczepionka typu 6 w 1, dodatkowo chroni także przed wirusowym zapaleniem wątroby typu B. Pozwala zmniejszyć liczbę ukłuć z 14 do 5. Kosztuje około 200 zł za dawkę.
Odczyny po szczepieniu przeciw Hib?
Szczepionka przeciwko Hib jest dobrze tolerowana. Czasem mogą pojawić się miejscowe odczyny poszczepienne: obrzęk, zaczerwienienie, ból.
Złagodzi je okład z sody, przyłożony w miejscu szczepienia (aż do wyschnięcia).
Łyżeczkę sody wystarczy wymieszać z połową szklanki przegotowanej i ostudzonej wody, a następnie zmoczyć w niej gazik i lekko zabandażować nóżkę zwykłym, nieelastycznym bandażem.
Dziecko może zareagować na szczepienie także niewysoką gorączką, niepokojem lub trudnościami ze snem. Wystarczy wtedy podać paracetamol w czopku, najlepiej w porozumieniu z lekarzem. Objawy te występują rzadko i ustępują zwykle same w ciągu dwóch dni.
Uwaga: jak w przypadku każdej szczepionki, także tej nie można podawać dziecku, które jest uczulone na jej składniki czy ma ostrą infekcję.
Przeczytaj również: Co grozi rodzicom za nieszczepienie dziecka?
Haemophilus influenzae i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych | Neuropsychologia.org
Autorką tekstu jest dr Ewa Krawczyk, właścicielka i autorka bloga Sporothrix
Bakteria Haemophilus influenzae typu b (czyli w skrócie Hib) długo uważana była za jeden z najważniejszych drobnoustrojów powodujących zakażenia inwazyjne, w tym zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci poniżej 5. roku życia.
Wraz z dwiema innymi bakteriami, Streptococcus pneumoniae i Neisseria meningitidis, stanowiła „wielką trójkę” – trzy najważniejsze czynniki sprawcze bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych – infekcji bardzo ciężkiej, obarczonej ryzykiem poważnych powikłań i zgonu.
Szczepienia – duża zmiana
Wszystko zmieniło się po wprowadzeniu powszechnych szczepień.
Dzięki stosowanym w wielu krajach szczepieniom chroniącym przed zakażeniem najbardziej niebezpiecznym typem Haemophilus influenzae – typem b – w ogromnym stopniu zmniejszyło się nosicielstwo drobnoustroju wśród dzieci, krążenie bakterii w populacji (na skutek odporności grupowej), a przede wszystkim niemal całkowicie zlikwidowane zostały inwazyjne zakażenia o tej etiologii (o ponad 99,8%) i znacznie zmalała związana z nimi śmiertelność (>99,5%). Ponieważ jednak w krajach, gdzie nie ma systematycznych szczepień przeciw Hib, infekcje powodowane przez te bakterie nadal występują z dużą częstością, a następstwa ich są bardzo ciężkie, specjaliści nawołują do wprowadzenia i stosowania tych szczepionek we wszystkich standardowych kalendarzach szczepień dotyczących małych dzieci.
W Polsce szczepionki przeciw zakażeniom Haemophilus influenzae typu b są obowiązkowe dla dzieci od 2. miesiąca życia w ramach szczepienia podstawowego, zalecane jest także szczepienie uprzednio niezaszczepionych starszych dzieci, a także osób z grup ryzyka.
Szczepionki te to preparaty skoniugowane (połączono w nich antygen z nośnikiem, co spowodowało, że szczepionka wywołuje znacznie silniejszą odpowiedź układu immunologicznego niż bez tego połączenia). Występują jako szczepionki jednoskładnikowe (monowalentne) lub wieloskładnikowe, chroniące także przed innymi drobnoustrojami.
Szczepionki przeciw zakażeniom Hib charakteryzują się wysoką skutecznością – od 95% do 100% zaszczepionych dzieci wytworzy przeciwciała odpornościowe po ich zastosowaniu.
Szczepionki te są także bardzo bezpieczne, po szczepieniu nie notuje się poważnych odczynów poszczepiennych, a do rzadkich należą na przykład ból w miejscu podania czy gorączka, które to objawy ustępują zwykle w ciągu 24 godzin.
Ryc 1. Występowanie inwazyjnych zakażeń spowodowanych H. influenzae typu b (Hib) w USA, w latach 1980-2012, u dzieci poniżej 5. roku życia. Wpływ szczepień na występowanie tych zakażeń jest niezaprzeczalny.
W prostokątach zawarte są informacje, kiedy zarejestrowano do stosowania: pierwszą polisacharydową szczepionkę przeciw Hib dla dzieci w wieku 18 miesięcy i starszych (w górnym); pierwszą szczepionkę skoniugowaną dla dzieci w tym samym wieku (w środkowym); oraz pierwsze szczepionki przeciw Hib dla niemowląt od 2. miesiąca życia (w dolnym). (Źródło: CDC, z zacytowanej publikacji nr 1)
Kształt, nazwa, wzrost
Haemophilus influenzae jest bakterią barwiącą się Gram-ujemnie, niewielką, o kształcie opisywanym jako „ziarniako-pałeczka” (czyli bardzo krótka pałeczka), choć komórka bakteryjna może przyjmować także inne kształty (jest pleomorficzna).
Nazwa gatunkowa pochodzi z czasów w XIX wieku, kiedy przypuszczano, że bakteria ta odpowiedzialna jest za powodowanie grypy (influenzy). Nazwa rodzajowa natomiast odnosi się do wymagań wzrostowych drobnoustroju (haemophilus to „lubiący krew”: od gr.
„haima” – krew i „philos” – kochający; w języku polskim czasem stosuje się nazwę: pałeczka hemofilna). H. influenzae wymaga bowiem w podłożu wzrostowym obecności dwu składników: heminy oraz NAD (dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego).
Bakterie z rodzaju Haemophilus nie będą rosły na zwykłym agarze z krwią, który wprawdzie zawiera heminę, ale pozbawiony jest NAD. Uzyskanie wzrostu bakteryjnego jest możliwe albo za pomocą użycia zlizowanej krwi (w której krwinki uległy rozpadowi), np.
tak jak w podłożu o nazwie agar czekoladowy, albo też wraz z posiewem na agarze z krwią szczepu innej bakterii, która sama wytwarza NAD. Taką bakterią może być gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus, a wówczas wzrost H. influenzae towarzyszący gronkowcom nazywa się wzrostem satelitarnym.
Haemophilus influenzae – Haemophilus influenzae
Haemophilus influenzae kolonie satelliting (PIN) w pobliżu punktu Staphylococcus aureus (żółtej) na płytki z agarem krwi.
Haemophilus influenzae (dawniej zwany Pfeiffer Bacillus lub Bacillus influenzae ) jest Gram-ujemną , coccobacillary , fakultatywnie beztlenowe patogenne bakterie należące do Pasteurellaceae rodziny. H. influenzae typu opisano po raz pierwszy w 1892 roku przez Richard Pfeiffer podczas grypy pandemii .
Bakterie mylnie uznane za przyczyna grypy do 1933, gdy wirusowy przyczyna grypy, stało się jasne, i nadal potocznie zwanym bakterii grypy. H. influenzae odpowiada w szerokim zakresie i inwazyjnych zlokalizowanych infekcji. Gatunek ten był pierwszym żyjącego organizmu, aby cała jego genomu sekwencjonowano.
serotypy
W 1930 roku, dwie główne kategorie H. influenzae zostały zdefiniowany: niezakapsułkowane szczepy i kapsułkowane szczepów. Kapsułkowane szczepy były klasyfikowane na podstawie ich różnych antygenów otoczkowych. Sześć ogólnie uznane typy kapsułkowanych H.
influenzae są następujące: a, b, c, d, e oraz f. Różnorodność genetyczną między niekapsułkowanych szczepów jest większy niż w kapsułkach grupy. Niezakapsułkowane szczepy nazwano nontypable (NTHi), ze względu na brak serotypach otoczkowych; jednak mogą one być klasyfikowane przez multilocus sekwencji pisania.
Patogeneza z H. influenzae zakażenia nie jest całkowicie wyjaśniona, jednak obecność kapsułki w kapsułkach typu b (Hib), serotypu powodowania warunków, takich jak zapalenie nagłośni , jest znany jako jeden z głównych czynników zjadliwości.
Ich kapsułki pozwala na opór fagocytozę i uzupełniać , w których pośredniczy lizy w charakterze nieimmunologicznym gospodarza. W niezakapsułkowanych środków szczepy są prawie zawsze mniej inwazyjne; mogą one jednak powodować wystąpienie reakcji zapalnej u ludzi, co może prowadzić do wielu objawów.
Szczepienie szczepionką Hib sprzężonej szczepionki jest skuteczny w zapobieganiu infekcji Hib, ale nie zapobiega zakażeniu szczepami NTHi.
choroby
Większość szczepów H.
influenzae są patogenów oportunistycznych; to znaczy, że zwykle w 'gospodarza, nie powodując choroby, ale powodują problemy tylko wtedy, gdy inne czynniki (takie jak zakażenia wirusowego, zmniejszenia funkcji immunologicznych lub przewlekle zapalenie tkanek, na przykład alergie) stwarzają możliwość. Infekować gospodarza przez ich przywieraniu do komórek gospodarza za pomocą trimeryczne adhezyny przewozu samochodów .
Naturalnie nabyta choroba wywoływana przez H. influenzae wydaje się występować tylko w ludzi. U niemowląt i małych dzieci, H.
influenzae typu b (Hib) powoduje bakteriemii , zapalenie płuc , zapalenie nagłośni i ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowych .
Przy okazji, powoduje zapalenie tkanki łącznej , zapalenie kości i szpiku oraz zakaźnego zapalenia stawów . Jest to jedną z przyczyn infekcji noworodków .
W związku z rutynowego stosowania szczepionki Hib sprzężonej w Stanach Zjednoczonych od 1990 roku, częstość występowania inwazyjnej chorobie Hib spadła do 1,3 / 100000 w dzieci.
Jednakże, Hib pozostaje główną przyczyną zakażeń dolnych dróg oddechowych u niemowląt i dzieci w krajach rozwijających się, gdzie szczepionka nie jest powszechnie stosowane. Niezakapsułkowane H.
influenzae szczepy odporne szczepionki Hib i infekcje ucha powodu ( zapalenie ucha środkowego ), zakażenia oczu ( spojówek ), i zapalenie zatok u dzieci, i są związane z zapaleniem płuc .
Diagnoza
H. influenzae , w Grama próbki plwociny, pojawia się jako Gram-ujemnych coccobacilli. Haemophilus influenzae wymaga X i V czynniki wzrostu. W tej kulturze Haemophilus wzrosła tylko wokół krążka papieru, która została impregnowana X i V czynników. Brak wzrostu bakterii widać wokół płyt, które zawierają tylko X albo czynnik V.
Cechy kliniczne mogą obejmować początkowe objawy zakażenia górnych dróg oddechowych, naśladując zakażenia wirusowego zwykle związanych z gorączką, często o niskim stopniu złośliwości. To może przejść do dolnych dróg oddechowych w ciągu kilku dni, często przypominające te cechy na obturacyjne zapalenie oskrzeli z. Plwocina może być trudno wypluć i jest często szary lub kremowy kolor. Kaszel może utrzymywać się przez kilka tygodni bez odpowiedniego leczenia. Wiele przypadków rozpoznaje się po przedstawieniu infekcje klatki piersiowej, które nie reagują na penicyliny lub cefalosporyny pierwszej generacji. RTG klatki piersiowej może zidentyfikować konsolidację wyrostka.
Rozpoznanie kliniczne H. influenzae jest zwykle wykonywane przez bakteryjne kultury lub sklejania cząstek lateksu. Rozpoznanie uznawano za potwierdzoną gdy organizm jest izolowana od sterylnego ciała. W związku z tym, H.
influenzae hodowane z jamy nosowo-gardłowego lub plwociny nie wskazują H. influenzae choroby, ponieważ miejsca te są kolonizowane u osób wolnych od choroby. Jednakże, H.
influenzae izolowane z krwi, płynu mózgowo-rdzeniowego lub wskazywałoby H. influenzae infekcji.
Kultura
Kultura bakterii H.
influenzae przeprowadza się na płytkach z agarem, z których jedna jest preferowanym agar czekoladowy , z dodatkiem X ( heminy ) i V ( dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego ) czynniki, w temperaturze 37 ° C w CO 2 wzbogaconą w inkubatorze. Wzrost agar krwi osiąga się tylko jako zjawisko satelitarną wokół innych bakterii. Kolonie H. influenzae pojawiają się wypukłe, gładkie, blado, szare, lub przezroczyste kolonii.
Gram poplamione i obserwacje mikroskopowe próbki o H. influenzae pokaże Gram-ujemnych pałeczka . Fermentowany organizm może być dalej charakteryzowane za pomocą katalazy i oksydazy testy, co powinno być dodatni. Dalsze testy serologiczne należy rozróżnić polisacharydu otoczkowego i rozróżnić H. influenzae b i gatunków nieotorbiona.
Chociaż wysoce specyficzne, kultura bakteryjna H. influenzae brakuje wrażliwości. Stosowanie antybiotyków przed pobraniem próbek znacznie zmniejsza szybkość izolacji zabijania bakterii przed identyfikacja jest możliwe. Poza tym, H.
influenzae jest drobiazgowy kultury bakterii i wszelkie modyfikacje procedur hodowli może znacznie zmniejsza częstość izolacji. Słaba jakość laboratoriów w krajach rozwijających zaowocowało biednych stóp izolacji z H. influenzae .
H. influenzae będzie rosnąć w strefie hemolitycznej Staphylococcus aureus na płytkach z agarem z krwią; Hemoliza komórek przez S. aureus uwalnia czynnik V, które jest potrzebne do jej wzrostu. H.
influenzae nie wzrośnie poza hemolitycznej strefie S. aureus ze względu na brak składników odżywczych, takich jak czynnik V w tych dziedzinach. Agar fildes jest najlepsze dla izolacji.
W środowisku Levinthal, otoczkowanych szczepów wykazuje charakterystyczny opalizacji .
Lateks aglutynacji cząstek
Test aglutynacji cząstek lateksu (LAT) jest bardziej czuła metoda do wykrywania H. influenzae niż kultury.
Ponieważ metoda polega na antygen, niż żywych bakterii, wyniki nie są zakłócone przez uprzedniego stosowania antybiotyków. Posiada również dodatkowe korzyści z bycia znacznie szybciej niż metodami hodowli.
Jednak antybiotyki testowania wrażliwości nie jest możliwe tylko LAT, więc kultura równoległy jest konieczne.
metody molekularne
Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR), w badaniach okazały się być bardziej wrażliwe niż albo LAT lub hodowli testowych, bardzo specyficzne. Jednak testy PCR nie zostały jeszcze rutyną w warunkach klinicznych. Przeciwprądowy immunoelektroforeza Wykazano być skuteczną metodą diagnostyczną badania, ale została w dużej mierze wyparte przez PCR.
Interakcja ze Streptococcus pneumoniae
Zarówno H. influenzae i S. pneumoniae można znaleźć w górnych dróg oddechowych człowieka. W in vitro, badanie konkurencji S. pneumoniae zawsze obezwładniony H. influenzae atakując go nadtlenkiem wodoru i usunięciu cząsteczek powierzchniowych H. influenzae potrzebne do przeżycia.
Gdy oba bakterie umieszcza się razem w jamie nosowej, w ciągu 2 tygodni, tylko H. influenzae przeżyje. Gdy jedna jest umieszczona oddzielnie w jamie nosowej, każdy przeżyje.
Po zbadaniu górną tkanki dróg oddechowych u myszy poddanych działaniu obu gatunków bakterii, nadzwyczaj duża liczba neutrofili (komórki układu odpornościowego), znaleziono.
U myszy poddanych tylko jednego gatunku, neutrofile nie były obecne.
Testy laboratoryjne wykazały, neutrofile narażone na martwego H. influenzae były bardziej agresywny w ataku S. pneumoniae niż naświetlonych neutrofili. Narażenie na martwego H. influenzae nie miała wpływu na żywo H. influenzae .
Dwa scenariusze mogą być odpowiedzialne za tej odpowiedzi:
- Kiedy H. influenzae jest atakowany przez S. pneumoniae , sygnalizuje system immunologiczny do atakowania S. pneumoniae
- Połączenie tych dwóch gatunków wywołuje odpowiedź układu immunologicznego, który nie jest wyłączona albo przez gatunki oddzielnie.
Nie jest jasne, dlaczego H. influenzae nie ma wpływu na odpowiedź immunologiczną.
objawy i symptomy
Zapalenie występuje wtedy, gdy płuca zarazić, powodując stan zapalny (obrzęk). Objawy zapalenia płuc zazwyczaj obejmują:
- Gorączka (ale starsi ludzie mogą mieć niższe od normalnej temperatury ciała)
- Kaszel
- Duszność
- Dreszcze
- Wyzysk
- Ból w klatce piersiowej, który przychodzi i odchodzi z oddychaniem
- Bół głowy
- Ból w mięśniach
- nadmierne zmęczenie
- Paznokcie mogą okazać niebieski z braku tlenu
Leczenie
Haemophilus influenzae wytwarza beta-laktamazy, a także jest zdolny do zmiany swoich białek wiążących penicylinę , tak zyskała oporność na penicylinę rodziny antybiotyków.
W ciężkich przypadkach cefotaksym i ceftriakson dostarczane bezpośrednio do krwiobiegu są wybrani antybiotyki, a w mniej poważnych przypadkach związkiem ampicyliny i sulbaktam , cefalosporyny drugiej i trzeciej generacji lub fluorochinolony są korzystne.
(Odporny na fluorochinolon Haemophilus influenzae zaobserwowano).
Antybiotyki makrolidowe (na przykład klarytromycyna ) mogą być stosowane u pacjentów z alergią na antybiotyki beta-laktamowe. Makrolidowe Zaobserwowano również odporność.
poważne powikłania
Poważne powikłania Hib są uszkodzenia mózgu, utrata słuchu, a nawet śmierć.
Zapobieganie
Skuteczne szczepionki przeciw Haemophilus influenzae typu B były dostępne od początku 1990 i jest zalecane dla dzieci poniżej 5 roku życia pacjentów asplenic i. WHO zaleca pięcioskładnikową szczepionkę , łącząc szczepionki przeciwko błonicy , tężcowi , krztuścowi , zapaleniu wątroby typu B i Hib. Nie ma jeszcze wystarczających dowodów na to, jak skuteczna szczepionka pięciowalentna jest w odniesieniu do poszczególnych szczepionek.
szczepionki Hib kosztować około siedem razy więcej niż całkowity koszt szczepionek przeciwko odrze, polio, gruźlicy, błonicy, tężcowi, krztuścowi i. W związku z tym, podczas gdy 92% populacji w krajach rozwiniętych zostało zaszczepione przeciw Hib od 2003 zakres szczepienia 42% dla krajów rozwijających się, i tylko 8% dla krajów najmniej rozwiniętych.
Szczepionki Hib nie zapewniają ochrony krzyżowej do innych Haemophilus influenzae serotypów jak Hla Hic HID, HIE i Hif.
Doustna szczepionka została opracowana do bezotoczkowych Haemophilus influenzae (NTHi) u pacjentów z przewlekłym zapaleniem oskrzeli , ale nie okazały się skuteczne w zmniejszaniu liczby i rozmiarów POChP zaostrzenia.
sekwencjonowanie
H. influenzae był pierwszym żyjącego organizmu, aby cała jego genom sekwencjonowano. Craig Venter zakończone i jego zespół The Institute for Genomic badań – jednego z instytutów teraz częścią J. Craig Venter Institute.
Haemophilus został wybrany, ponieważ jeden z liderów projektu, noblista Hamilton Smith , pracował na niej od dziesięcioleci i był w stanie dostarczyć wysokiej jakości bibliotek DNA. Genom zawiera 1,830,140 par zasad DNA w postaci pojedynczego kolistego chromosomem, który zawiera 1740 genów kodujących białka, 2 trna genów i 18 innych genów RNA.
Metoda sekwencjonowania użyto całego genomu strzelba , która została ukończona i opublikowana w Science w 1995 roku.
Prawdopodobnie rolę ochronną transformacji
Niezakapsułkowane H. influenzae często obserwuje się w drogach oddechowych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (COPD). Neutrofile są również obserwowane w dużych ilościach w plwocinie pacjentów z POChP. Neutrofile phagocytize H.
influenzae , a tym samym aktywowania oksydacyjnego wybuch oddechowy. Jednak zamiast zabijania bakterii neutrofile same są zabite (chociaż taka wybuch oksydacyjny może uszkadza DNA przez H. influenzae w komórkach). Brak zabicia H.
influenzae wydaje się wyjaśniać utrzymywanie się zakażenia u chorych na POChP.
H. influenzae mutanty z niedoborem rEC1 genu (homolog recA ) są bardzo wrażliwe na zabijanie przez środka utleniającego nadtlenku wodoru. Odkrycie to sugeruje, że REC1 wyrażenie jest ważne dla H. influenzae przetrwania w warunkach stresu oksydacyjnego.
Ponieważ jest to homolog recA , REC1 prawdopodobnie odgrywa kluczową rolę w recombinational naprawy uszkodzeń DNA. Zatem H. influenzae może chronić przeciwko genom reaktywnych form tlenu, wytwarzanych przez komórki fagocytarne gospodarza poprzez recombinational naprawy oksydacyjnego uszkodzenia DNA.
Recombinational naprawa uszkodzonego miejscu chromosomu wymaga, oprócz REC1 , drugi homologicznej cząsteczki nieuszkodzony DNA. Poszczególne H. influenzae komórki są zdolne do wchłonięcia DNA homologiczne z innych komórek, w procesie transformacji . Transformacja w H.
influenzae obejmuje przynajmniej 15 produktów genów i prawdopodobnie adaptacją do naprawy uszkodzeń DNA w chromosomie rezydenta (jak zasugerowano w transformacji (genetyka) #Transformation, jako adaptacja do naprawy DNA ).
Szczepionki ukierunkowane niezakapsułkowane H. influenzae serotypy są w trakcie opracowywania.
Zobacz też
Referencje
Linki zewnętrzne
Zakażenia Haemophilus Influenzae typu B (HIB)
Hib to bakteria o nazwie Haemophilus influenzae typu b, powodująca u dzieci m.in.:
- ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu
- zapalenie nagłośni
- posocznicę
- zapalenie płuc
- zapalenie stawów
- zapalenie osierdzia i wsierdzia
- zapalenie tkanek miękich
Jakie są najgroźniejsze choroby wywołane przez Hib?
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – najczęściej rozwija się u dzieci między6 a 24 miesiącem życia. Pomimo ogromnego postępu w leczeniu chorób infekcyjnych, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych pozostaje nadal jedną z najczęstszych przyczyn zgonów dzieci (około 5%) i nawet po wdrożeniu intensywnego leczenia specjalistycznego dochodzi do wielu powikłań.
Wśród nich najczęstsze to: niedosłuch lub głęboka głuchota, opóźniony rozwój psychoruchowy, niedowład lub porażenia spastyczne kończyn, napady padaczkowe. Zapalenie nagłośni jest bardzo groźne ze względu na gwałtowny przebieg. Prowadzi do obrzęku nagłośni, który w konsekwencji uniemożliwia oddychanie.
W przypadku braku natychmiastowej interwencji lekarza życie dziecka jest zagrożone.
Posocznica (zakażenie krwi) – uogólnione zakażenie. Bakterie krążą w krwi dziecka i docierają do różnych narządów, uszkadzając je. Posocznica wymaga intensywnego leczenia szpitalnego, które pomimo stosowania wielu antybiotyków bywa nieskuteczne.
Zapalenie płuc ma ciężki przebieg i jest trudne w leczeniu. Wśród wszystkich chorób spowodowanych zakażeniem Hib w Polsce zapalenie płuc jest najczęstszą przyczyną zgonów wśród niemowląt.
Pomimo zastosowania antybiotyków, 5-10% dzieci zainfekowanych bakterią Hib nie udaje się wyleczyć.
Jak zapobiegamy?
Jedynym skutecznym sposobem zabezpieczenia dziecka przed chorobami wywoływanymi przez Hib jest szczepienie. Dzieci można szczepić od 2 miesiąca życia, zapobiegając wówczas najcięższym powikłaniom.
Szczepionkę podaje się jednoczasowo ze szczepionkami DTP i Polio. Od 1997 r. szczepienie przeciwko Hib jest zalecane w Programie Szczepień Ochronnych. Od 2004 r.
szczepieniem obowiązkowym objęte zostały dzieci z domów dziecka.
Nowa możliwość łączenia szczepionek!
Decydując się na szczepienie dziecka jednocześnie przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi szczepionką acelularną oraz przeciwko Hib, możesz skorzystać z możliwości łączenia tych szczepionek w jednej strzykawce i zaoszczędzić dziecku niepotrzebnego stresu.