Kandydoza – objawy, przyczyny, test na candidę, leczenie i dieta

Wspomniana w tym wpisie candida wywołała wiele emocji i pytań. Nie dziwi mnie to. Sama spanikowałam, kiedy usłyszałam o tym grzybie po raz pierwszy.

Prawda jest taka, że prawie wszyscy mamy go w sobie –  problem zaczyna się, gdy jest go coraz więcej i zaczyna obrastać nasze jelita, oczy, narządy rodne itd.

Pisałam wam o tym we wpisie “moje dzieci nie biorą od dwóch lat antybiotyków – sprawdź jak to zrobić

Co to jest kandydoza ?

Candida wraz bakteriami od urodzenia towarzyszy nam jako naturalna mikroflora w jelitach. Nie da się jej więc całkowicie wyeliminować. Pełni ona zresztą bardzo ważną funkcję w naszym organizmie.

U zdrowego człowieka występuje w układzie pokarmowym, skórze, błonach śluzowych, ALE jeżeli dojdzie do nadmiernego rozmnożenia, może spowodować bardzo wiele szkód.

Jeżeli nie zatrzymamy w porę namnażania się grzybów, te zapuszczą korzenie w błonie śluzowej jelit, doprowadzając do ich nieszczelności.

Więc o co tyle szumu?

Przyrost grzybów może być wynikiem przyjmowania antybiotyków, nieprawidłowej diety, nadużywania alkoholu, używek i stresu, a także zatrucia ołowiem.

Jednak najlepszą pożywką dla grzybów są cukry, podobnie zresztą jak dla komórek rakowych, co potwierdza biolog dr Johannes F. Coy. Cukier wyniszcza nasz organizm i w dodatku – uzależnia.

Cukier to nie tylko słodycze i ciastka, ale też chleb, mleko, jogurty, alkohol – dodaje się go do wszystkich tych produktów. O ile drobne przyjemności w postaci czekolady czy innych słodkości potrafię zrozumieć, bo w końcu każdemu się coś od życia należy, dodawanie cukru do przypraw, sosów i chleba jest nagminne i nieuzasadnione.

To nie wszystko – stres również nie jest tutaj bez winy. Przypomnę z lekcji biologii, że silny i przewlekły stres podnosi poziom kortyzolu, a ten z kolei sprawia, że rośnie stężenie cukru we krwi. Więc niezależnie od tego, czy jesz batoniki, czy się stresujesz, grzyby (mendy jedne) wykorzystują to do reprodukcji.

Candida Objawy i diagnozowanie

Pisałam już o tym tutaj. Ciągłe infekcje i bagatelizowanie problemu, złe leczenie i przepisywanie synowi antybiotyków – wszystko to sprawiało, że osłabiony już organizm dostawał kolejną bombę. Małemu dziecku, które walczy i dopiero tworzy swoją odporność, trudno jest po chorobie wrócić do siebie.

Niestety, wystarczy jedna dawka antybiotyku, by zaburzyć równowagę organizmu.

Lekarze przepisują antybiotyki na grypę i wirusy, na przeziębienia… Problem polega na tym, że przeziębienia i grypa to infekcje wirusowe, a nie bakteryjne, a przecież antybiotyki zwalczają tylko bakterie.

W tym przypadku przepisywanie takich leków jest bez sensu –zabijasz i dobre, i złe bakterie w układzie pokarmowym, a grzyby rozmnażają sie bez przeszkód.

Dlatego teraz, kiedy moje dzieci chorują przez tydzień–dwa i mają wysoką gorączkę, a choroba nie ustępuje, nie panikuję. Idę do naszego lekarza, który zleca badanie CRP.

Wymaga ono pobrania krwi – wiadomo, że to nic przyjemnego dla dziecka, ale pozwala się dowiedzieć, czy wskaźnik jest wysoki. Jeżeli tak – podaję antybiotyk, a jeśli nie – walczymy dalej i z reguły to działa.

Leczenie jest długie, czasami irytujące dla rodzica, ale widzę, że dzięki temu infekcje nie powracają. Nie jestem przeciwna antybiotyków, wiele razy uratowały nam życie, ale niektórzy łykają je jak cukierki.

Kiedy sugerowałam lekarzom, że przyczyna infekcji być może leży gdzieś indziej, wyśmiewali mnie i zaczynali prawić swoje mądrości. Przecież grzyba nie widać gołym okiem, a jak nie widać, po co sobie zawracać tym głowę? Poważnie traktuje się dopiero grzybicę paznokci i skóry – tu objawy są widoczne.

Chodziłam od lekarza do lekarza, żeby ustalić przyczynę choroby i ciągłych infekcji. Byłam u immunologa, zrobiłam badania, które niczego nie wykazały. Później okazało się, że powodem mogą być przerośnięte migdały. Migdały usunęliśmy i wcale nie było lepiej.

Oprócz chorób niepokoiło mnie to, że Wiko zaczął jeść bardzo dużo chleba. Właściwie tylko chleb. Później okazało się, że chleb, bogaty w drożdże, karmi grzyby – stąd ta ciągła ochota na pieczywo. Syn był też apatyczny i nerwowy.

Tak naprawdę lista objawów jest strasznie długa i trudno jest postawić jednoznaczną diagnozę, tym bardziej, że symptomy mogą oznaczać zupełnie inne dolegliwości np. astmę i depresję.

Większość lekarzy uważa, że nie ma sensu pochylać się nad grzybicą. Może dlatego, że zamykają się w wiedzy akademickiej i nie drążą tematu szerzej, a szkoda.

Zmiana diety jest dla lekarzy wyzwaniem – wierzą więc tylko w farmakologię i uzależniają pacjentów od terapii syntetycznych. Apteka! Apteka! Pieniądz goni pieniądz.

Teraz na wszystko mamy lekarstwo, na trądzik, na katar, na ból głowy, czoła, a nawet na ból dupy;).

Dlatego należy tak bardzo dbać o układ trawienny, czyli nasz drugi mózg. To tam zaczyna się cały problem. Trzeba go wzmacniać, jeść ciepłe dania, oczywiście nieprzetworzone. Warto też zdecydować się na detoks.

Candida atakuje najczęściej:

• Jamę ustną i przełyk – to częsty i upierdliwy problem zwłaszcza u małych dzieci, których układ odpornościowy jest jeszcze niewykształcony. Candida powoduje między innymi popularne pleśniawki i zapalenie przełyku.
• Jelito cienkie i grube – grzybica jelit może objawiać się wodnistymi i śluzowatymi biegunkami. W kale można stwierdzić obecność ilości drożdżaków. Zazwyczaj cierpiący na nią ludzie skarżą się na biegunki i zatwardzenia.
• Skórę, włosy i paznokcie – pojawiają się na nich łuskowate, sączące się zaczerwienia.
• Układ nerwowy – Candida czasem przedostaje się z krwioobiegu do komórek układu nerwowego. Objawami mogą być:

• – zaburzenia pamięci,
• – brak koncentracji,
• – zespół przewlekłego zmęczenia,
• – nadpobudliwość psychoruchowa,
• – stany lękowe,
• – panika,
• – depresja.

• Układ pokarmowy – jeśli Candida zaatakuje układ pokarmowy, może się to objawiać:

1. – niekontrolowanym przyrostem wagi,
2. – wrzodami,
3. – bólami brzucha,
4. – zaparciami,
5. – zgagą,
6. – nadwrażliwością na mleko i gluten.

• Układ oddechowy – tutaj z kolei do symptomów należą:

• – astma oskrzelowa,
• – zapalenie uszu,
• – przewlekły kaszel,
• – zatoki.

• Skórę – jeśli wydaje się, że dopiero po trzydziestce zaczęłaś dojrzewać i dokucza Ci trądzik, to też znak zakażenia.

Candida może także powodować bóle głowy.

Jeśli chodzi o to, trzeba uważnie obserwować swój organizm i dokładnie się w niego wsłuchać. „Jeżeli boli cię głowa w okolicach czoła, często ma to związek z żołądkiem. Skroniowy ból powiązany jest z pęcherzykiem żółciowym i wątrobą. Może to nam dać wskazówkę i podpowiedzieć, jakie potrawy szkodzą nam najbardziej.”

Diagnoza

Grzybicę stóp czy skóry widać gołym okiem, ale w przypadku innych dolegliwości sprawa nie jest już aż taka prosta.

My robiliśmy badanie kału w kierunku drożdżycy w przewodzie pokarmowym. Następnie wysłałam próbkę kału do Instytutu Mikroekologii w Poznaniu (jeżeli mieszkasz poza Poznaniem, wystarczy do nich zadzwonić, a oni wyślą zestaw do badania).

Badanie żywej kropli krwi

To badanie robiliśmy na miejscu, we Wrocławiu, u dietetyka. Polega ono na pobraniu kropli krwi z palca. To nic trudnego, ale wiadomo, każde pobieranie krwi u dziecka wiąże się z jakimś stresem.

Badanie przypomina sprawdzanie poziomu cukru. Pobierasz krew z opuszka palca, umieszczasz ją pod szkiełkiem, szkiełko pod mikroskopem, po czym obraz przesyłany jest na ekran monitora. Dzięki temu widzisz, jak wygląda sytuacja i możesz wywnioskować, w jakim stopniu jesteś zagrzybiona.

W aptece można kupić także test Candida. Nie mogę go ocenić, bo nigdy go nie używałam, chciałam Ci tylko dać znać, że i taki test jest na rynku. By go wykonać, również będziesz potrzebować kropli krwi.

Przeczytasz więcej na temat grzybów tutaj (klik)

Mam nadzieję, że nie zanudziłam Cię tym tekstem.

Nie chciałam umieścić w nim zbyt wielu informacji, bo pamiętam, że dla mnie temat był bardzo dużym wyzwaniem i nie wszystko było dla mnie od początku jasne.

Zbyt duża dawka wiedzy podana od razu może przerazić, dlatego ten temat chcę rozbić na kilka wpisów. Jeżeli więc masz jakieś pytania, odnośnie Candidy, wal śmiało :).

1. źródło:
2. Marek Zaremba “Leczenie dietą.Wygraj z Candidą”
3. Ann Boroch “Grzyby Candida – przyczyny większości chorób”

Czym właściwie jest KANDYDOZA?

Candida albicans jest szeroko rozpowszechnionym drożdżakiem, który fizjologicznie występuje w mikroflorze jelit, żeńskich drogach rodnych, na skórze i błonach śluzowych. Do rodzaju Candida należą również m.in. C. glabrata, C. krusei, C. guilliermondii, C. parapsilosis, C. tropicalis, C. pseudotropicalis, C. lusitaniae, C. dubliniensis.

W przypadku osób zdrowych grzyby te nie stanowią jakiegokolwiek zagrożenia, dlatego niekoniecznie trzeba się martwić, jeżeli badania wykażą jedynie ich obecność, czym jednak niektórzy “specjaliści” starają się nas wystraszyć. Tak naprawdę dopiero nieograniczony rozrost Candida albicans jest niebezpieczny.

Komu zagraża kandydoza?

Do kandydozy (inaczej drożdżycy) dochodzi u osób ze znacznie osłabioną odpornością bądź nadmierną podatnością na zakażenia, do czego dochodzi w następujących przypadkach:

• zaburzenia odporności nabyte (np. AIDS) lub wrodzone (np. PGA),
• długotrwała antybiotykoterapia,
• leczenie immunosupresyjne (np. chemioterapia, sterydy),
• zaburzenia metaboliczne (np. cukrzyca),
• zaburzenia hormonalne (np. nadczynność przytarczyc, niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy),
• niedożywienie i niedobory żelaza, kwasu foliowego, witaminy C,
• uszkodzenia błony śluzowej (w tym dożylne stosowanie narkotyków),
• wentylacja mechaniczna płuc,
• neutropenia (stan obniżenia granulocytów obojętnochłonnych we krwi),
• choroba nowotworowa (zwłaszcza układu krwiotwórczego),
• zabiegi chirurgiczne w obrębie jamy brzusznej i klatki piersiowej,
• długo utrzymywane cewniki wewnątrznaczyniowe i moczowe, żywienie pozajelitowe,
• rozległe oparzenia,
• marskość wątroby.

Ponadto, zakażeniem zagrożone są noworodki i dzieci o małej masie urodzeniowej.

Kandydoza jest niestety bardzo trudna do zdiagnozowania, przez co wiąże się ze znacznym stopniem śmiertelności. Dlatego najważniejsze jest jej zapobieganie w przypadku osób z obniżoną odpornością. Należy więc pamiętać, że Candida albicans może przenosić się pomiędzy osobami.

Różne typy grzybicy

Niepohamowany rozrost Candida albicans może występować w obrębie konkretnych narządów wewnętrznych bądź układów, a także istnieje możliwość kandydemii, czyli sytuacji, gdy drożdżaki są obecne we krwi – stan też może współistnieć z kandydozą narządową. Ponadto, istnieje również ryzyko kandydozy rozsianej, która dotyczy jednocześnie różnych narządów.

Kandydoza w obrębie układu sercowo-naczyniowego

Zagrożenie Candida w układzie sercowo-naczyniowym dotyczy głównie osób posiadających protezy zastawkowe. Zwykle do rozwinięcie infekcyjnego zapalenia wsierdzia spowodowanego kandydozą dochodzi już w 5-6 tygodni od operacji. Z tego powodu można uznać, że źródłem zakażenia mogła być właśnie operacja.

Kandydoza układu moczowego

Układ moczowy może zostać zakażony Candida szczególnie u osób z cukrzycą, w trakcie antybiotykoterapii bądź posiadających cewnik w pęcherzu moczowym. Wówczas możliwe jest rozpoznanie kandydurii, czyli obecności grzybów w posiewie z moczu.

Nie zawsze ich obecność świadczy o groźnym zakażeniu, a usunięcie cewnika czy zakończenie antybiotykoterapii może spowodować ich ustąpienie. W rzadszych przypadkach kandyduria jest objawem zakażenia nerek – wówczas współistnieje z kandydemią.

Grzybicze zapalenie stawów

Grzyby stanowią rzadką przyczynę zapalenia stawów. Zwykle jeśli do tego dojdzie, zajmują jeden staw. Niestety w ramach leczenia może być konieczne usunięcie zainfekowanych tkanek oraz ewentualnej endoprotezy.

Zapalenie płuc wywołane przez Candida

Kandydoza może zająć płuca w przypadku obecności cewników lub drenów. Objawami będą kaszel, duszność i gorączka, a w RTG klatki piersiowej obraz zagęszczenia płata płuc bądź ogniska zacienień miąższowych.

Grzybicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych dochodzi przez zakażenie krwiopochodne bądź w przypadku urazów głowy. Przyczyną jest najczęściej rodzaj Candida, ale również Cryptococcus neoformans i Aspergillus.

Zakaźność w przypadku zapalenia grzybiczego jest niewielka. Typowymi objawami są silne bóle głowy, gorączka, trudności z oddychaniem, nudności, wymioty, spowolniona akcja serca.

Niestety rokowanie w przypadku grzybiczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest złe.

Kandydoza dróg rodnych

Grzybica jest częstym problemem również ginekologicznym. Kandydozą zwykle objęte są srom i pochwa. Zakażenie wiąże się z upławami, świądem, bolesnym oddawaniem moczu. Wówczas do diagnostyki wykorzystuje się wymaz z dróg rodnych.

Grzybicze zapalenie jamy ustnej

Drożdżaki w jamie ustnej występują u nawet do 50% dorosłych i u ok. 65% dzieci. Również niemowlęta mogą być zakażone – głównym sposobem przekazania grzybów jest oblizywanie smoczka przez rodzica, sprawdzanie temperatury pokarmów czy całowanie dziecka w usta.

Charakterystyczne dla kandydozy i innych zakażeń grzybiczych są białawe naloty na podniebieniu i wewnętrznych stronach policzków. Naloty mogą objąć także język, dziąsła i kąciki ust. Z zapaleniem jamy ustnej może dodatkowo współistnieć kandydoza gardła i/lub przełyku. Jak wskazują niektórzy naukowcy, w przypadku palaczy istnieje ryzyko zezłośliwienia się zmian.

Kandydoza przełyku

Kandydoza w obrębie przełyku objawia się problemami i bólem w trakcie przełykania, pieczeniem w nadbrzuszu i za mostkiem. Często może dojść do nadmiernego chudnięcia.

W przypadku podejrzenia zakażenia warto wykonać endoskopię, aby ocenić nasilenie zmian grzybiczych oraz zbadać wycinki.

Zakażenie może obejmować same błony śluzowe przełyku, jednak warto wziąć pod uwagę również zakażenie uogólnione.

Oprócz typowych czynników ryzyka kandydozy w przypadku zajęcia przełyku bierze się również pod uwagę stosowanie inhibitorów pompy protonowej stosowanych w chorobie wrzodowej.

Jak wykryć Candida albicans?

Grzyby z rodzaju Candida można wykryć kilkoma metodami – najczęściej wykonuje się badania serologiczne krwi oraz określa się obecność grzybów (np. mikroskopowo) w różnych materiałach. Rodzaj materiału wybiera się w zależności od podejrzewanej lokalizacji kandydozy.

Badania serologiczne krwi

Wykrywanie obecności Candida w następujących materiałach biologicznych:

• próbka kału – badanie mikroflory jelit ❱
• plwocina (nie może być ślina),
• popłuczyny oskrzelowe, oskrzelikowo-pęcherzykowe, aspirat z tchawicy,
• wymazy np. z cewki moczowej lub szyjki macicy,
• krew i inne płyny ustrojowe (wykonuje się posiew),
• mocz,
• wycinki tkanek (bioptaty),
• zeskrobiny skórne i/lub z paznokci, całe włosy wraz z cebulką.

Dieta przy grzybicy

Widać ewidentną zależność pomiędzy dietą a obecnością drożdżaków z rodzaju Candida w przewodzie pokarmowym. Przede wszystkim znany jest fakt, że węglowodany stanowią doskonałą pożywkę dla wszelkich grzybów. Dlatego najczęściej zaleca się niemal wykluczenie cukrów prostych z diety oraz ograniczenie produktów wysokoskrobiowych.

Badania wskazują również, że różne rodzaje tłuszczów mogą mieć różny wpływ na kandydozę, a także na stosowane w terapii farmaceutyki. Okazuje się, że hamujące działanie na rozrost Candida albicans ma olej kokosowy.

Właściwym działaniem jest przede wszystkim wdrożenie probiotykoterapii, która umożliwi przywrócenie właściwego stanu flory jelitowej.

Należy jednak pamiętać, że dieta i probiotyki mogą stanowić wyłącznie wsparcie terapii w kandydozie. Patologiczna obecność Candida albicans wymaga długotrwałego leczenia pod kontrolą lekarską ze względu na możliwe zagrożenie dla zdrowia i życia.

Aktualizacja: 2019-06-27

Bibliografia:

• Jeziorek M., Frej-Mądrzak M., Choroszy-Król I.:The influence of diet on gastrointestinal Candida spp. colonization and the susceptibility of Candida spp. to antifungal drugs. Rocz Panstw Zakl Hig. 2019;70(2):195-200.
• Gunsalus K.T. et al.: Manipulation of Host Diet To Reduce Gastrointestinal Colonization by the Opportunistic Pathogen Candida albicans. mSphere. 2015; 1(1): e00020-15.
• Podsiadło B., Przondo-Mordarska B.: Diagnostyka zarażeń grzybiczych. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Cielniak I., Parczewski M., Rymer W.: Kandydoza (drożdżyca, kandydiaza) układowa. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Przyjałkowski W.: Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ZOMR). Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Kuś J., Jankowski M.: Zapalenie płuc wywołane przez Candida. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Korkosz M.: Infekcyjne (septyczne) zapalenie stawów. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Duława J., Drabczyk R.: Kandyduria. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Stępińska J.: Infekcyjne zapalenie wsierdzia. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Clinical Effectiveness Group (Association for Genitourinary Medicine and the Medical Society for the Study of Venereal Diseases): AGUM/MSSVD national guideline on the management of vulvovaginal candidiasis.
• Januszewicz W.: Gastroenterologia. Grzybica (kandydoza) przełyku. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]
• Lorkowska-Zawicka B.: Grzybicze zapalenie jamy ustnej. Medycyna Praktyczna. [dostęp online]

Candida – przyczyny, objawy i leczenie grzybicy

fot. Adobe Stock

Drożdżak o nazwie Candida albicans może namnażać się, gdy pod wpływem rożnych czynników dochodzi do osłabienia odporności organizmu. Candida jest najczęstszą przyczyną grzybicy.

Spis treści:

Candida – co to jest?

Drożdżaki z rodzaju Candida są z człowiekiem związane od wieków (a może od zawsze), bo wraz z bakteriami stanowią naturalną florę bakteryjną jelit. W normalnych warunkach te wszystkie zasiedlające nasze ciało drobnoustroje konkurują ze sobą o pożywienie, zatem utrzymuje się między nimi wypracowana przez lata równowaga.

Ale są sytuacje, które sprzyjają jej zachwianiu, co może skutkować nadmiernym rozmnożeniem się drożdżaków. To między innymi:

• długotrwałe lub częste kuracje antybiotykami,
• przyjmowanie leków sterydowych i immunosupresyjnych (osłabiających odporność),
• stosowanie hormonalnej antykoncepcji,
• długotrwały stres,
• dieta obfitująca w cukry proste (idealne pożywienie dla rodzaju Candida),
• stosowanie leków zmniejszających wydzielanie soków żołądkowych.

Candida – rozwój grzybicy

Drożdżaki z rodzaju Candida, gdy jest ich zbyt dużo, uszkadzają błonę śluzową i kosmki jelitowe, wywołując nieprzyjemne objawy ze strony przewodu pokarmowego (wzdęcia, bóle, biegunki, zaparcia), a także problemy z wchłanianiem pokarmu. Gdy mają dostatecznie dużo cukru, w szybkim tempie się rozrastają i zakażają nowe miejsca, tworząc grzybnie, wbudowane w śluzówki.

A to już sytuacja groźna, Candida zaczynają bowiem produkować toksyny, które przyczyniają się do zatrucia organizmu i rozwoju choroby zwanej kandydozą (lub grzybicą ogólnoustrojową).

Ocenia się, że około 70-90% wszystkich zakażeń drożdżakami z rodzaju Candida u ludzi jest wywołanych przez Candida albicans, pozostałe przez Candida tropicalis, Candida catenulata, Candida intermedia, Candida famata i Candida glabrata. Groźnym gatunkiem jest również Candida parapsilosis, który zasiedla głównie śluzówkę jelit, jamy ustnej i gardła, a także drogi moczowe, pochwę i prostatę.

Candida – objawy grzybicy

W zależności od tego, gdzie osiedliły się intruzy z rodzaju Candida, choroba może być narządowa (pochwa, jama ustna, skóra) lub ogólnoustrojowa. Najczęstsze objawy grzybicy to:

• Układ nerwowy: bóle i zawroty głowy, zaburzenia pamięci, zmęczenie, „mgła umysłowa’, stany depresyjne, napady lęku, zaburzenia snu, trudności w koncentracji, nadpobudliwość.
• Układ pokarmowy: biały nalot na języku, suchość w ustach i gardle, zaburzenia trawienia, zespół jelita drażliwego, biegunki, zaparcia. 
• Narząd ruchu: osłabienie i bóle mięśni, mrowienie, sztywność stawów. 
• Układ moczowy: nawracające zapalenia pęcherza i dróg moczowych.
• Układ płciowy: infekcje pochwy, niechęć do kontaktów seksualnych, poronienia. 
• Skóra: zaczerwienienie, swędzenie, nieprzyjemny zapach stóp.
• Układ oddechowy: nawracające zapalenia zatok, częste infekcje, obrzęk śluzówki nosa.
• Narząd wzroku: zapalenia spojówek, mroczki przed oczami. 
• Układ hormonalny: zaburzenia wydzielania hormonów tarczycy, zbyt duża ilość prolaktyny. 

Jak widać z powyższego wyliczenia, mnogość i różnorodność objawów grzybicy może sprawiać, że nawet doświadczony lekarz nie będzie w stanie rozpoznać od razu tej choroby. Dlatego pacjenci często miesiącami szukają przyczyny swoich dolegliwości.

Candida – testy i badania

Najbardziej wiarygodne są testy wykonywane w laboratorium, zwłaszcza posiewy z: moczu, kału, plwociny czy wymazu z pochwy bądź innych materiałów biologicznych.

Są także testy serologiczne ( ELISA) wykrywające przeciwciała przeciwko Candida. Oznaczane mogą być przeciwciała klasy IgM i IgG. Pierwsze pojawiają się w poczatkach infekcji, drugie – w późniejszym okresie.

W przypadku choroby ogólnoustrojowej można też oznaczać antygen Candida – test metodą PCR.

W aptekach dostępny jest także prosty domowy test na kandydozę pochwy, który polega na samodzielnym pobraniu wymazu i naniesieniu materiału do kasetki. Wynik w postaci dwóch kresek świadczy o obecności Candida.

Niestety wyniki testów często wychodzą ujemne, mimo obecności choroby w organizmie, dlatego w przypadku występowania powyższych objawów i braku poprawy stanu zdrowia warto je powtarzać. 

Candida – leczenie

Lekarze, po stwierdzeniu grzybicy, najczęściej zalecają specjalne antybiotyki, które zwalczają drożdżaki i grzyby, a w przypadku grzybicy układu płciowego maści i globulki dopochwowe.

Jeśli infekcja jest w początkowym stadium, takie postępowanie, w połączeniu z dietą, polegającą na ograniczeniu lub wyeliminowaniu węglowodanów, zwykle wystarcza. Jeśli jednak choroba jest zaawansowana, konieczne jest długotrwałe kompleksowe leczenie grzybicy, dzięki któremu jest szansa na ograniczenie przerostu grzybów.  

Oto cztery podstawowe zasady, według kolejności postępowania.

1. Usunięcie pasożytów przewodu pokarmowego.
2. Dieta przeciwgrzybicza, dzięki której następuje zahamowanie rozmnażania drożdżaków w obrębie przewodu pokarmowego i ich inwazja na inne narządy (m.in. dieta bezcukrowa, wyeliminowanie mleka, stosowanie probiotyków).
3. Stosowanie naturalnych preparatów przeciwgrzybiczych (m.in. Vilcacora, Czarci pazur, czosnek). W uzasadnionych przypadkach stosowanie specjalnych leków/antybiotyków.
4. Wzmacnianie odporności organizmu.

* Korzystałam z książki Andrzeja Janusa „Nie daj się zjeść grzybom Candida’. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 06.11.2017.

Więcej o grzybicy:Jak rozpoznać i leczyć grzybicę języka?Jakie badania określają, czy mamy grzybicę?Jak dochodzi do zakażenia grzybami?Czym grozi nadmiar grzybów Candida w organizmie?

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Candida albicans i kandydoza – objawy, leczenie i dieta w zakażeniu grzybem bielnika

Grzyb Candida albicans rozwija się w organizmie zwłaszcza przy wysokim spożyciu cukru. Daria-Yakovleva/pixabay.com

Candida albicans to grzyb, który występuje w organizmie w sposób naturalny. W pewnych sytuacjach może jednak dojść do jego przerostu, skutkującego rozwojem kandydozy. Sprawdź, jak zahamować rozwój Candidy w organizmie za pomocą odpowiedniej diety – oraz jak rozpoznać objawy i przeprowadzić leczenie infekcji.

Candida albicans, a po polski bielnik biały, to gatunek grzybów zaliczany do rzędu drożdżaków. Wchodzi w skład fizjologicznej mikroflory przewodu pokarmowego, moczowo-płciowego, oddechowego i skóry. Nie jest szkodliwy, dopóki nie dojdzie do jego nadmiernego namnożenia.

Candida albicans i kandydoza

Przerost grzyba Candida albicans znany jest powszechnie jako kandydoza, pleśniawica lub monilioza. Drożdże potrafią mnożyć się w niekontrolowany sposób, powodując liczne bóle oraz stany zapalne zlokalizowane w różnych częściach organizmu.

Infekcje najczęściej dotykają jednak powierzchni skóry, narządów płciowych, krwi, wątroby i śledziony. Może też rozwinąć się grzybica ogólnoustrojowa, która atakuje narządy wewnętrzne, a także zakażenie krwi.

Kandydoza może zabić, niemniej jednak zdarza się to skrajnie rzadko – głównie w przypadku osób o wyjątkowo niskiej odporności, na przykład chorych na AIDS.

Candida albicans – objawy infekcji

Objawy kandydozy są zależne od tego, gdzie rozwinie się Candida. Na przykład w przypadku infekcji skóry za klasyczny objaw uznaje się powstawanie czerwonych swędzących plam i wysypki w formie krostek.

Zazwyczaj pojawiają się one w okolicach pachwin, pach, pośladków i piersi, a także w pępku czy między palcami.

Ogromnym problemem społecznym jest także grzybica stóp oraz paznokci, która niejednokrotnie powodowana jest zakażeniem Candida albicans.

Nadmierny rozwój grzybów Candida w organizmie najczęściej można stwierdzić na podstawie oględzin jamy ustnej. O obecności grzyba świadczą zwykle białe plamy na języku, podniebieniu oraz wargach. Zainfekowane miejsca mogą, lecz nie muszą być bolesne.

Candida może rozwijać się także bezpośrednio w rejonie narządów płciowych. Problem ten znacznie częściej dotyka kobiet. Wśród najczęstszych objawów wymienia się świąd, pieczenie (głównie podczas oddawania moczu czy stosunku), zaczerwienienie, a często także obecność białej wydzieliny z pochwy.

Chociaż Candidą nie tak łatwo się zarazić (najczęściej ma to miejsce w sytuacjach intymnych), istnieje szereg czynników, które sprzyjają rozwojowi grzybicy w organizmie.

Do najczęstszych przyczyn rozwoju kandydozy należy:

• niewłaściwą dieta

Dieta przy Candida| Probiotyki w walce z Candida albicans

Do diagnozowania zakażenia grzybem Candida używa się próbki krwi i wymaz z miejsca zakażenia. Drożdżaki Candida można hodować w laboratorium.

Test na obecność grzyba Candida, candida test, candida badanie, candida stop

Przerost grzyba Candida można stwierdzić, przeprowadzając prosty test domowy, który polega na odebraniu wzorki śliny z języka, z gardła lub wymazu z odbytu (candida albicans w kale).

Nadmiar Candida potwierdzą również przeciwciała znajdujące się w surowicy, w tym przypadku oczywiście konieczne jest pobranie krwi.

Do przeprowadzenia testu na obecność grzyba Candida można wykorzystać również wymaz z pochwy.

Przyczyny powstawania infekcji candida, Candida albicans czy jest zarazliwe.

Czynnikiem odpowiedzialnym za przerost grzyba Candida jest przede wszystkim styl życia. Do rozwoju infekcji grzybiczych przyczynia się przede wszystkim leczenie antybiotykami, ponieważ niszczą one florę jelitową.

Kolejnym powodem nadmiernego rozmnożenia się tego grzyba jest antykoncepcja z wysoką dawką hormonów oraz długoterminowa terapia sterydowa, alkoholizm i alergia pokarmowa. Korzystne środowisko do rozwoju kandydozy stwarzają różnego rodzaju sztuczne dodatki znajdujące się w produktach spożywczych oraz zakwaszenie organizmu.

Na rozwój grzybów i drożdżaków znaczny wpływ ma osłabiona odporność organizmu i różne infekcje wirusowe. Drożdżak z rodzaju Candida żywi się węglowodanami: dlatego, jeśli nasza dieta bogata jest w produkty z dużą zawartością cukru lub białej mąki – zaczyna się on wówczas nadmiernie namnażać.

Kiedy zmniejszamy spożycie tego typu produktów, ilość drobnoustrojów Candida maleje. Podstawowym zaleceniem diety w walce z Candida jest ograniczenie mięsa, ponieważ drugim głównym pożywieniem grzyba jest białko pochodzenia zwierzęcego.

Rozwojowi drożdżaków sprzyjają też znajdujące się w produktach dodatki sztuczne, zwiększone spożywanie tego typu produktów osłabia układ odpornościowy, co wpływa na nadmierny rozrost grzybów.

Mylące objawy, candida objawy, candida albicans objawy, candida objawy skórne

Ile ludzi, tyle różnych objawów zakażenia Candida albicans: wysypki skórne, bóle głowy, migrena. Należy pamiętać, że grzyb candida może również kolonizować drogi moczowe i może wywołać zakażenie.

Ze względu na to, że grzyby energię potrzebną do przeżycia otrzymują z cukrów, a podczas tego procesu wytwarzają kwas mrówkowy, alkohol, kwas masłowy, kwas mlekowy i kwas propionowy, osoba zarażona może więc podczas oddawania moczu odczuwać palący ból, a nie cierpi przy tym na zapalenie dróg moczowych. Typowym objawem rozwijającej się grzybicy pochwy są białe, gęste upławy o konsystencji twarożku (75 proc. kobiet przynajmniej raz w życiu przechodzi infekcje grzybicze okolic intymnych-(vulvovaginitis candidamycetica) U mężczyzn te nieprzyjemne drożdżaki mogą powodować obrzęk penisa i żołędzi.

Kolejnymi objawami przerostu grzyba Candida są: wypadanie włosów, choroby układu oddechowego, migreny, chroniczne zmęczenie oraz zaburzenia snu. Do innych symptomów należy zapalenie przełyku, pieczenie żołądka oraz wzdęcia.

Charakterystycznymi objawami infekcji jest biały nalot na języku i podniebieniu oraz różnego rodzaju problemy skórne, jak np. suchość, łuszczenie czy swędzenie skóry. Zakażenie grzybem Candida może być przyczyną nadmiernych gazów jelitowych, skurczów żołądka oraz wzdęcia tuż po spożyciu posiłku.

Jeśli niektóre z tych objawów utrzymują się przez długi czas, z pewnością należałoby wykonać test na obecność Candida.

Czy ocet jabłkowy pomoże zwalczyć Candidę?

Badanie przeprowadzone w probówce wykazało, że ocet jabłkowy zawierający 4% kwasu maleinowego, który może zabić takie gatunki Candida, które powodują infekcje grzybicze w jamie ustnej u nosicieli sztucznych zębów.

Jakie pokarmy zabiją Candida albicans?

Podczas diety w walce z Candida zaleca się spożywać zielone warzywa liściaste. Podobnie mięso, ryby, jajka, sałatka, migdały i orzechy. Należy pić różnego rodzaju herbaty ziołowe i zielone koktajle. Oprócz diety zaleca się przyjmowanie witamin i probiotyków, wystarczającą ilość snu. Wszystko to przyczynia się do wzmocnienia układu odpornościowego.

Jak zwalczyć infekcję? Na czym polega dieta przy grzybicy? Siemię lniane a Candida, candida albicans dieta

Candida albicans. Objawy, leczenie, dieta i testy na wykrycie drożdżaka wywołującego grzybicę

Kandydoza staje się coraz powszechniejszą chorobą naszych czasów. Przy obecnym stylu życia, stresie i zanieczyszczonym środowisku, antybiotykoterapii oraz żywności przetworzonej z dużą ilością cukrów, narażeni jesteśmy na spadek odporności i nadmierny rozrost grzybów w naszym organizmie, począwszy od naszego jelita po narządy wewnętrzne i skórę.

Candida albicans (bielnik biały) jest pospolitym, pasożytniczym grzybem, fizjologicznie zasiedlającym organizm człowieka, zamieszkuje dolną część przewodu pokarmowego. Spełnia on ważną rolę trawienną, pomagając w procesie rozkładu cukru w organizmie.

Jego niewielka ilość nie koliduje jednak  z prawidłowym funkcjonowaniem organizmu, gdyż  grzyb współżyje z innymi drobnoustrojami składającymi się na naturalną florę przewodu pokarmowego. Niestety w sprzyjających dla niej warunkach może być przyczyną infekcji oraz reakcji o charakterze alergicznym.

W momencie, gdy populacja drożdżaków zaczyna gwałtownie wzrastać pojawia się problem. Rozwojowi Candidy albicans sprzyjają:

• zanieczyszczenie środowiska,
• zwiększone stosowanie leków i antybiotyków,
• wysokie spożycie alkoholu,
• żywność przetworzona, rafinowana (oczyszczona) zawierająca liczne dodatki konserwujące itp.
• stres.

Dochodzi wówczas do przekroczenia przez Candide bariery przewodu pokarmowego co skutkuje zagnieżdżaniem się w innych częściach ciała i zmianą formy – ze zwykłego drożdżaka w niebezpieczną bakterię nieczułą na antybiotyki i leki przeciwgrzybiczne.

Z przewodu pokarmowego dostaje się do ścian jelit, następnie atakuje krew, w niej podróżuje po organizmie, osiedlając się w najcieplejszych i wilgotnych organach organizmu człowieka.

Musimy wiedzieć, że Candida jest obecna w środowisku praktycznie wszędzie i do czasu, gdy organizm posiada sprawnie funkcjonujący układ odpornościowy jest dla nas niegroźna.

Candida albicans – przyczyny i objawy

Zanim powiemy o objawach drożdżycy warto poszerzyć pojęcie przyczyn nadmiernego ich namnożenia w przewodzie pokarmowym.

Często na rodzaj i ilość przyjmowanych leków i antybiotyków  nie mamy bezpośredniego wpływu, natomiast to co jemy zależy właściwie tylko od nas.

Musimy uświadomić sobie, iż niektóre produkty wspomagają intensywny rozwój drożdży w rodzaju Candida albicans. Narażamy się na rozwój choroby poprzez:

• dietę bogatą w proste węglowodany (jasne pieczywo, duże ilości ziemniaków, produkty z jasnej mąki, oczyszczony ryż itp.),
• picie i gotowanie przy użyciu wody z kranu,
• nadużywanie cukru (słodzenie każdego spożywanego w ciągu dnia napoju, częste jedzenie słodyczy, spożywanie słodzonych i gazowanych napojów),
• dieta bogata w mięso i mleko (zawierające antybiotyki i hormony),
• spożywanie żywności typu fast food,
• niskie spożycie warzyw,
• nadużywanie używek tj. kawa, alkohol, nikotyna.

A do czego może Nas taki sposób żywienia doprowadzić?

Nadal temat wpływu nadmiernej ilości Candidy albicans na organizm człowieka nie jest do końca poznany i jasny. Obecnie przypisuje im się coraz więcej negatywnych oddziaływań na cały organizm człowieka. Objawy mogą dotyczyć zarówno przewodu pokarmowego, moczowego jak i narządów płciowych czy też problemów z utrzymaniem odpowiedniej masy ciała.

Candida albicans – leczenie

Oto 3 filary postępowania, dzięki którym możliwy jest powrót do zdrowia:

– dieta anty-candida ( niskowęglowodanowa)

• wyeliminowanie pożywki dla rozwoju patogenów –  “zagłodzenie drożdży”;

– regularne przyjmowanie probiotyków

• przywrócenie równowagi między drobnoustrojami w jelitach,
• wzmocnienie odporności organizmu;

– odpowiednie leczenie farmakologiczne/ niefarmakologiczne pod stałą opieką lekarza (preparaty naturalne/ ziołowe/ roślinne). Więcej o leczeniu candidy za pomocą ziół przeczytasz tutaj. 

• usunięcie nadmiernej ilości drożdży z organizmu,
• zlikwidowanie nadżerek w błonie śluzowej przewodu pokarmowego.

Ogólną zasadą leczenia wszelkich rodzajów grzybicy spowodowanej przerostem Candidy albicans jest zmiana warunków panujących w jelicie grubym, a co za tym idzie, przywrócenie homeostazy między drobnoustrojami w nim bytującymi.

Rozwój procesu chorobowego powoduje niejednokrotnie upośledzenie funkcjonowania narządów wewnętrznych, w związku z czym ważna jest jak najszybsza diagnoza i wdrożenie leczenia. Spowoduje to krótszy czas powrotu do zdrowia. Nie każdą kandydozę leczy się tak samo.

Infectious Diseases Society of America (IDSA) w 2009 roku poinfomowała iż sposób leczenia Candidy zależy od rodzaju i lokalizacji grzyba.

Candida albicans – dieta

Cała rzecz w tym, że pożywką dla drożdży są cukry proste i skrobia,  zasilane przez ziarna zawierające gluten, czyli: pszenicę, żyto, owies czy też jęczmień.