Jest to nowotwór wywodzący się z komórek nabłonka szyjki (łac. cervix) łączącej jamę macicy z pochwą. W większości przypadków rak szyjki macicy rozwija się jako konsekwencja zakażenia onkogennymi typami wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku kontaktu seksualnego.
Układ odpornościowy większości kobiet jest zdolny do powstrzymania rozwoju wirusa. Jednak u części kobiet wirus potrafi przetrwać w drogach rodnych kobiety i powodować przemianę fizjologicznych komórek szyjki macicy w komórki nowotworowe.
Z tego powodu lekarze zalecają przeprowadzanie badań przesiewowych w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju raka szyjki macicy.
Objawy
Często pacjentki nie odczuwają żadnych objawów związanych z chorobą, ponieważ we wczesnym stadium raka szyjki macicy symptomy nie występują bądź są niecharakterystyczne.
Wraz z rozwojem choroby, następujące objawy mogą się nasilać:
- w trakcie cyklu bądź po okresie menopauzalnym wodniste lub krwiste upławy o nieprzyjemnym zapachu
- bóle podbrzusza
- bóle podczas stosunku lub bóle okolicy krzyżowo-lędźwiowej.
W przypadku pojawienia się powyższych objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.
Przyczyny
Rozwój raka szyjki macicy poprzedzony jest mutacją genetyczną powodującą przemianę fizjologicznych komórek w komórki nowotworowe.
Zdrowe komórki dojrzewają i rozmnażają się z określoną częstotliwością oraz giną po odbyciu pełnego cyklu komórkowego.
Komórki nowotworowe zaś rozmnażają się z w sposób nieograniczony oraz nie ulegają fizjologicznemu procesowi śmierci. W ten sposób formują guza, który może tworzyć ogniska przerzutowe.
Przyczyna raka szyjki macicy nie jest oczywista. Nie ulega jednak wątpliwości, że wirus HPV przenoszony drogą płciową pełni istotną rolę w rozwoju nowotworu.
Choć wirus HPV jest bardzo częsty, nie każda kobieta zakażona wirusem choruje na raka szyjki macicy.
Naukowcy sugerują, że inne czynniki, takie jak uwarunkowania genetyczne, środowisko, dieta i styl życia mają wpływ na to czy rozwinie się nowotwór.
Typy raka szyjki macicy
Typ komórek w których dochodzi do powstania mutacji, warunkuje typ histologiczny raka szyjki macicy. Określenie typu jest istotne, gdyż umożliwia dobranie odpowiedniego leczenia oraz warunkuje rokowania.
Główne typy nowotworu to: rak płaskonabłonkowy: najczęstszy, wywodzi się z płaskich komórek nabłonka wyściełających kanał szyjki macicy gruczolakorak szyjki macicy: wywodzący się z komórek gruczołowych szyjki macicy Czasami oba typy występują równocześnie.
Rzadko odnotowuje się nowotwory wywodzące się z innego typu komórek.
Czynniki ryzyka
- Liczni partnerzy seksualni. Czym większa liczba partnerów seksualnych (zarówno kobiety jak i jej partnera), tym większe ryzyko zakażenia HPV.
- Wcześnie rozpoczęte współżycie seksualne. Wczesne rozpoczęcie ryzyka związane jest z większym prawdopodobieństwem zakażenia HPV.
- Obecność innych zakażeń oraz chorób przenoszonych drogą płciową. Zakażenia chlamydiami, HIV, CMV, EBV, kiłą, rzeżączką zwiększają ryzyko zakażenia HPV
- Obniżona odporność. Większość kobiet zakażonych wirusem HPV nie choruje na raka szyjki macicy. Kobiety, które są zakażone wirusem HPV oraz mają osłabiony układ odpornościowy (np. w przypadku immunosupresji bądź współistnienia innej choroby) częściej rozwijają raka szyjki macicy.
- Palenie papierosów. Badania wskazują na zwiększone ryzyko rozwoju zakażenia HPV wśród kobiet nałogowo palących papierosy.
Testy
Rak szyjki macicy wykryty we wczesnym stadium umożliwia skuteczniejsze leczenie. Zgodnie z zaleceniami badania przesiewowe powinny być wykonywane począwszy od 21. roku życia. Do badań przesiewowych w kierunku raka szyjki macicy zaliczamy:
- Wymaz cytologiczny wymaz wykonywany jest przy użyciu specjalnych szczoteczek, które zbierają komórki zarówno z wewnętrznej jak i zewnętrznej części szyjki macicy. Pobrany materiał jest przenoszony na szkiełko mikroskopowe i poddawany ocenie cytologicznej.
- HPV DNA test– Jeśli masz ponad 30 lat, lekarz może zlecić wykonanie testy HPV DNA, by określić czy jesteś zainfekowana wirusem HPV, który może prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy
Jeśli pojawiają się objawy wskazujące na raka szyjki macicy lub jeśli wyniki badania cytologicznego wskazują na obecność komórek rakowych, pacjentka może zostać poddana dalszym badaniom celem weryfikacji diagnozy: Kolposkopia: specjalistyczne badanie wykonywane aparatem optycznym oświetlającym wnętrze szyjki macicy. Jeżeli podczas badania lekarz dostrzeże charakterystycznie zmienione miejsca, może zostać pobrany wycinek do analizy histopatologicznej.
Biopsja: zabieg polegający na pobraniu materiału z odpowiednio zmienionych miejsc szyjki macicy do analizy.
Konizacja: polega na wycięciu stożka tkanki z części pochwowej szyjki macicy.
Na podstawie zbadanego fragmentu stwierdza się, czy zmiana jest stanem przedrakowym czy nowotworem. W przypadku obecności choroby nowotworowej, konieczne jest ustalenie zaawansowania choroby.
Zaawansowanie choroby
- I stopień: nowotwór ogranicza się do szyjki
- II stopień: rak wykracza poza szyjkę i może zajmować pochwę w jej górnej części
- III stopień: nowotwór nacieka ścianę macicy i całą pochwę
- IV stopień: rak nacieka otaczające narządy, takie jak pęcherz moczowy lub odbytnica; możliwa obecność przerzutów odległych do innych narządów- płuc, wątroby, kości.
Leczenie
Leczenie zależy od wielu czynników, m.in. stopień zaawansowania, typ histologiczny, obecność innych chorób oraz osobistych preferencji co do wyboru metody leczenia. Do głównych metod leczenia zaliczmy:
- zabieg chirurgiczny: histerektomia, w zależności od lokalizacji i wielkości ogniska nowotworowego może być częściowa (usunięcie trzonu macicy), bądź całkowita (usunięcie całej macicy).
- radioterapia: wybór metody napromieniania zależy od wielkości ogniska, brachyterapia (bezpośrednie, kontaktowe napromieniania zmian) stosowana jest dla mniejszych zmian. Radioterapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z chemioterapią. Najczęściej stosują się ją przedoperacyjnie (w celu zmniejszenia guza) lub pooperacyjnie by spowodować zniszczenie wszystkich komórek rakowych, mogących pozostać po zabiegu.
- chemioterapia: podawana w małych dawkach wraz z radioterapią by zwiększyć jej efekt. Chemioterapia podawana w dużych dawkach jest najczęściej stosowana w przypadku zaawansowanych stadiów raka szyjki macicy w celu kontroli guza. Pewne rodzaje chemioterapii mogą powodować bezpłodność oraz wcześniejsze pojawienie się menopauzy.
Hipertermia
Liczne próby kliniczne (zaliczone do poziomu 1. wiarygodności dowodu naukowego) wykazały, iż stosowanie hipertermii wraz z radioterapią w przypadku raka szyjki macicy w zaawansowanym stadium przynosi zdecydowanie lepsze efekty, aniżeli stosowanie jedynie standardowej terapii.
Stosowanie hipertermii w sposób znaczący zwiększa efektywność leczenia, a także wydłuża przeżywalność pacjentek. (van der Zee et. al, Cervical cancer: radiotherapy and hyperthermia. Int J Hyperthermia. 2006 May;22(3):229-34.
) Badania te dowiodły skuteczności hipertermii i stały się podstawą do refundacji kosztów leczenia raka szyjki macicy z wykorzystaniem hipertermii w Holandii.
Integrative Medical Center oferuje Integracyjny Program Leczenia Nowotworów, który uwzględnia m.in. hipertermię lokalną (onkotermię), ozonoterapię, witaminoterapię, program psychoonkologiczny oraz szereg terapii wspomagających.
Stosowanie Integracyjnego Programu Leczenia Nowotworów powoduje: wzrost efektów terapeutycznych leczenia standardowego (chemioterapii, radioterapii i innych), zminimalizowanie efektów ubocznych tradycyjnego leczenia, polepszenie jakości życia, detoksykację i wzmocnienie systemu immunologicznego, podtrzymywanie i przedłużenie efektów leczenia standardowego.
Rak szyjki macicy
Rak szyjki macicy jest spowodowany niekontrolowanym rozrostem komórek szyjki macicy. Szyjka macicy to zwężona dolna część tego narządu. Ma kształt stożka i łączy górną część macicy z pochwą, stanowiąc “wrota” kanału. Rak szyjki macicy rozwija się stopniowo.
Najwcześniejsze zmiany przedrakowe powodują, że komórki nabłonka wewnątrz lub na zewnątrz szyjki macicy zaczynają wyglądać inaczej, niż prawidłowe komórki szyjki. W badaniu cytologicznym, określa się je jako “komórki atypowe”.
Nie są one jednak w pełni swoiste dla stanu przedrakowego i mogą pojawiać się okresowo w przypadku infekcji lub podrażnienia nabłonka szyjki. W stanie przedrakowym komórki atypowe mogą z czasem przybierać coraz bardziej nieprawidłowy wygląd i, jeśli zmiana nie będzie leczona, prawdopodobieństwo rozwoju nowotworu wzrasta.
W badaniu cytologicznym takie zmiany opisuje się jako zmiany dysplastyczne małego lub dużego stopnia (LGSIL/HGSIL). Jeśli na podłożu zmiany dysplastycznej rozwinie się rak, początkowo będzie on ograniczony do nabłonka szyjki lub gruczołów produkujących śluz szyjkowy (rak in situ).
Nowotwór nieleczony może przybrać postać inwazyjną – komórki nowotworowe mogą naciekać inne tkanki szyjki macicy i dawać przerzuty do innych narządów. Około 80-90% złośliwych nowotworów szyjki macicy to raki płaskonabłonkowe, rozwijające się z komórek nabłonka płaskiego, który pokrywa zewnętrzną część szyjki.
Większość pozostałych to gruczolakoraki, rozwijające się z komórek gruczołów produkujących śluz szyjkowy, które położone są w kanale szyjki. Nieliczne raki szyjki składają się z obu typów komórek.
Wcześnie wykryty rak szyjki, zwłaszcza w przypadku raka śródnabłonkowego lub wczesnych form inwazyjnych, z reguły jest łatwo wyleczalny, jednak nowotwór nieleczony prawie w każdym przypadku prowadzi do śmierci. Jeśli rak szyjki rozwija się odpowiednio długo, może naciekać pozostałą część macicy, pęcherz moczowy, odbytnicę i ścianę jamy brzusznej. Wreszcie dociera do węzłów chłonnych i daje przerzuty. Komórki raka szyjki mogą atakować inne narządy w całym organizmie.
Według szacunków Amerykańskiego Towarzystwa ds. Walki z Rakiem, co roku w Stanach Zjednoczonych na raka szyjki macicy zapada ponad 12 000 kobiet, a około 4 200 umiera w wyniku tej choroby.
Agresywny rak szyjki macicy występował w USA bardzo często, lecz od czasu wprowadzenia badań cytologicznych metodą Papanicolau – czyli badań przesiewowych umożliwiających wykrycie rakowych i przedrakowych komórek w szyjce macicy – zachorowalność na raka szyjki macicy w USA i innych krajach uprzemysłowionych spadła nawet o 70%. Jednak w pewnych populacjach zamieszkujących Stany Zjednoczone oraz w krajach rozwijających się, gdzie dostęp do służby zdrowia i programów badań przesiewowych jest ograniczony, rak szyjki macicy nadal stanowi ogromny problem. Jest on drugim (po raku piersi) najczęściej występującym nowotworem u kobiet na całym świecie. Co roku rozpoznaje się go u około 500 000 kobiet, a około 250 000 umiera na jego skutek.
Polska zajmuje pod względem zachorowalności na raka szyjki macicy średnią pozycję wśród innych państw na świecie. Współczynniki zachorowalności i umieralności w Polsce od lat 80.
wykazują zbliżony poziom z niewielką tendencją spadkową.
Według danych Krajowego Rejestru Nowotworów w 2000 roku zarejestrowano w Polsce 3597 nowych zachorowań na raka szyjki macicy, w tym samym roku zanotowano 1987 zgonów z powodu raka szyjki.
Czynniki ryzyka
Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (human papillomavirus, HPV) jest najważniejszym czynnikiem ryzyka wystąpienia raka szyjki macicy.
HPV to grupa około 100 wirusów wywołujących brodawki w różnych miejscach ciała, także na szyjce macicy; wirusy atakujące narządy płciowe są przenoszone poprzez kontakty seksualne.
Typy HPV atakujące szyjkę macicy dzieli się na wirusy “wysokiego ryzyka” (wysokoonkogenne) i “niskiego ryzyka” (niskoonkogenne), w zależności od związku zakażenia z występowaniem raka szyjki.
HPV 6 i HPV 11 powodują najwięcej przypadków brodawek płciowych, ale są uważane za wirusy niskiego ryzyka. Inne typy HPV, takie jak HPV 16, 18, 33, 35 i 45 są wirusami wysokiego ryzyka, ponieważ zakażenie nimi wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka szyjki i raka pochwy.
Bardziej narażone na zakażenie HPV są kobiety, które wcześnie zaczynają współżycie płciowe, mają wielu partnerów lub których partner miał wiele partnerek seksualnych.
Wyższe ryzyko dotyczy też kobiet zakażonych HIV i chorych na AIDS oraz kobiet z innymi niedoborami odporności. Palenie papierosów również powoduje upośledzenie odporności i może uszkadzać DNA komórek szyjki macicy.
Kobiety palące zapadają na raka szyjki około dwukrotnie częściej niż niepalące.
-
-
Zmiany przedrakowe na szyjce macicy zwykle nie powodują żadnych objawów.
Kiedy kobieta zauważa objawy, takie jak upławy i/lub nieprawidłowe krwawienia pomiędzy miesiączkami lub po stosunku, zwykle rak jest już w stopniu inwazyjnym i mógł zaatakować sąsiednie tkanki.
Objawy takie mogą występować również w wielu innych nienowotworowych stanach chorobowych. Kobiety powinny poddawać się badaniom przesiewowym, a w razie zaobserwowania jakichkolwiek objawów należy zwrócić się do lekarza, aby wyjaśnić przyczynę dolegliwości.
BADANIA LABORATORYJNE
Badanie cytologiczne wymazów z szyjki macicyBadanie cytologiczne (popularnie zwane cytologią) polega na mikroskopowym badaniu rozmazu komórek szyjki macicy. Jest szeroko stosowane w przesiewowej diagnostyce zmian przedrakowych i nowotworowych szyjki macicy.
Badanie cytologiczne powinno się wykonywać raz w roku u kobiet od 18. roku życia lub od czasu rozpoczęcia współżycia płciowego, jeśli nastąpiło to wcześniej. W indywidualnych przypadkach lekarz może zalecić częstsze lub rzadsze badania w oparciu o dane z wywiadu.
Postępy w technice badania cytologicznego obejmują nowoczesne metody sporządzania rozmazu (metoda ThinPrep, w której pobraną próbkę umieszcza się najpierw w odpowiednim roztworze, zamiast wykonać bezpośrednio rozmaz na szkiełku podstawowym) oraz wspomaganą komputerowo ocenę preparatów (np.
system AutoPap); obie techniki służą zwiększeniu czułości i swoistości wykrywania nieprawidłowych komórek szyjki macicy.
Badanie HPV
Można zbadać, czy kobieta jest zakażona HPV i który typ wirusa spowodował zakażenie. Amerykańskie Kolegium Położników i Ginekologów (American College of Obstetricians and Gynecologists, ACOG) w wytycznych opublikowanych w sierpniu 2003 r. zaleca, aby u kobiet powyżej 30.
roku życia oprócz badania cytologicznego i badania ginekologicznego wykonywać dodatkowo badanie HPV DNA. (Badanie nie jest zalecane u kobiet poniżej 30. roku życia, ponieważ zakażenie HPV występuje u nich częściej niż w innych grupach wiekowych, ale rzadko powoduje raka.
) Test HPV DNA wykrywa obecność najczęstszych wirusów wysokiego ryzyka, ale nie pozwala zidentyfikować typu wirusa. Zgodnie z zaleceniami ACOG, jeżeli zarówno badanie cytologiczne, jak i HPV DNA są ujemne, a kobieta nie ma czynników ryzyka (np.
HIV lub immunosupresji), można przeprowadzić kolejne badanie cytologiczne i HPV DNA za trzy lata (natomiast badanie ginekologiczne trzeba powtarzać co roku).
Lekarz może zlecić częstsze wykonywanie badań HPV DNA i cytologicznego w przypadku dodatniego wyników któregoś z nich oraz u pacjentek w stanach predysponujących do rozwoju raka szyjki, np. w zakażeniu HIV lub przy immunosupresji.
Zazwyczaj nie ma konieczności określenia typu HPV, który wywołał zakażenie, ale jeżeli istnieje taka potrzeba, można użyć innych metod badania DNA.
Rozpoznanie zakażenia poszczególnymi typami wirusa daje lekarzowi dodatkową informację na temat ryzyka rozwoju raka u pacjentki z nieprawidłowym wynikiem cytologii.
Jednak potrzebujemy więcej badań naukowych, aby zrozumieć zależność między zakażeniem HPV a rakiem szyjki.
Istnieje związek między zakażeniem niektórymi typami HPV a występowaniem raka, ale u większości zakażonych pacjentek nie dochodzi do rozwoju raka, a wiele pacjentek z rakiem szyjki nie jest zakażonych HPV. Prawdopodobnie udział w rozwoju raka mają też inne czynniki, a badanie HPV może ostatecznie okazać się najbardziej przydatne jako test uzupełniający badanie cytologiczne.
INNE BADANIA
- Kolposkopia – badanie wykonywane po testach przesiewowych; na szyjkę macicy aplikuje się kwas octowy, a następnie przy użyciu specjalnego urządzenia ogląda się ją w powiększeniu i poszukuje nieprawidłowych obszarów. Można też wykonać test Schillera: po aplikacji roztworu jodu prawidłowe komórki szyjki wybarwiają się na brązowo, a nieprawidłowe obszary pozostają białe lub żółte.
- Biopsja– z nieprawidłowych obszarów szyjki można pobrać niewielkie fragmenty tkanki, które następnie są badane przez histopatologa. Biopsja i badanie mikroskopowe to jedyny pewny sposób stwierdzenia, czy nieprawidłowe komórki są komórkami rakowymi, zmiany przedrakowej, czy też są związane z reakcją organizmu na inny stan.
Określenie stopnia zaawansowania
Po rozpoznaniu raka wykonuje się dokładne badania, aby określić stopień jego zaawansowania, tzn. stwierdzić, jak bardzo rak rozprzestrzenił się w organizmie i jakie narządy zaatakował.
Rozpoznaje się stopnie zaawansowania od 0 (rak ograniczony do nabłonka pokrywającego szyjkę macicy) do IVB (rak z przerzutami do różnych narządów, np. płuc).
Określenie stopnia zaawansowania jest bardzo ważną częścią rozpoznania, w znacznej mierze od niego zależą rokowania i sposób leczenia.
Leczenie raka szyjki macicy zależy od stopnia jego zaawansowania.
Jeśli rak jest ograniczony do nabłonka szyjki macicy lub pozostaje w całości w obrębie szyjki, można chirurgicznie usunąć tkankę zawierającą nieprawidłowe komórki albo zniszczyć ją używając krioterapii (mrożenia) lub lasera.
Bardziej inwazyjne raki szyjki mogą wymagać operacji chirurgicznej, aby usunąć zajęte tkanki i narządy, a następnie uzupełniającej radioterapii, aby zniszczyć pozostałe komórki nowotworowe. Czasem pomóc może też leczenie biologiczne, np.
interferonem, a w przypadku raka z przerzutami może być konieczna chemioterapia. Metody leczenia wciąż się zmieniają, dlatego każda pacjentka powinna ustalić ze swoim lekarzem i z ginekologiem-onkologiem (specjalistą w zakresie nowotworów układu rozrodczego) najbardziej odpowiedni sposób leczenia.
Jak można zapobiegać rakowi szyjki macicy?
Rakowi szyjki macicy można zapobiegać poprzez unikanie czynników ryzyka, takich jak posiadanie wielu partnerów seksualnych, seks bez zabezpieczenia czy palenie tytoniu oraz poprzez wykonywanie badań przesiewowych i leczenie zmian przednowotworowych. Wczesne wykrycie i leczenie obszarów przednowotworowych szyjki macicy zapobiega rozwojowi raka.
Dostępne są szczepienia chroniące przeciw zakażeniom wywoływanym przez szczepy HPV najczęściej powodujące raka szyjki macicy. Amerykańska Agencja ds.
Żywności i Leków (FDA) zaakceptowała dwie szczepionki dla dziewcząt i kobiet w wieku 9 – 26 lat, chroniące przed typami 16 i 18 HPV, które odpowiadają za 70% przypadków raka szyjki macicy oraz przed typami 6 i 11, które są przyczyną około 90% brodawek płciowych. FDA zaakceptowała również jedną szczepionkę dla chłopców i mężczyzn w wieku 9 – 26 lat.
Zaleca się szczepienie chłopców i mężczyzn w celu ochrony przeciwko HPV oraz jako środek zapobiegający przenoszeniu infekcji na partnerki seksualne, zmniejszając tym samym ich ryzyko rozwoju raka szyjki macicy.
Szczepienia podaje się w trzech dawkach, w okresie sześciu miesięcy.
Zostały one uznane za bezpieczne i najskuteczniejsze u osób młodych przed pierwszą ekspozycją na wirusa, dlatego też zaleca się podawanie ich osobom, które nie są rozpoczęły jeszcze współżycia.
Szczepienia nie chronią jednak przed wszystkimi rodzajami raka szyjki macicy, dlatego też zaleca się wykonywanie rutynowych badań przesiewowych nawet u kobiet zaszczepionych.
Leczenie raka szyjki macicy. Rokowania w chorobie
Rak szyjki macicy stanowi w Polsce od wielu lat poważny problem epidemiologiczny. Choć liczba zachorowań stopniowo obniża się, to pozostaje wciąż na zbyt wysokim poziomie. Każdego roku rozpoznaje się około trzy tysiące nowych przypadków choroby – większość to raki w wysokim stopniu zaawansowania. Niestety wpływa to niekorzystnie na efekty leczenia raka szyjki macicy.
Jak podkreślają eksperci – stopień klinicznego zaawansowania procesu nowotworowego jest głównym czynnikiem rokowniczym i determinującym szansę na wyleczenie raka szyjki macicy. Sprawdź na czym polega leczenie raka szyjki macicy oraz jakie są rokowania w tej chorobie.
- We wczesnych stopniach zaawansowania raka szyjki macicy postępowaniem z wyboru jest leczenie operacyjne.
- W leczeniu zaawansowanego miejscowo raka szyjki macicy stosuje się radiochemioterapię.
- Chemioterapia wykorzystywana jest głównie w leczeniu zaawansowanego stadium choroby (przerzuty odległe raka szyjki macicy lub wznowa)
Rak szyjki macicy – leczenie
Plan leczenie raka szyjki macicy powinien być zawsze ustalany indywidualnie dla danego Pacjenta przez doświadczony i interdyscyplinarny zespół specjalistów. Kluczowe znaczenie w doborze terapii ma zaawansowanie nowotworu oraz ogólny stan zdrowia chorego
Jak tłumaczy dr n. med.
Ewa Surynt, specjalista ginekologii onkologicznej z Europejskiego Centrum Zdrowia Otwock specjalizującego się w kompleksowym leczeniu nowotworów: w zależności od stopnia zaawansowania raka szyjki macicy wg klasyfikacji FIGO oraz planów rozrodczych pacjentki, jest kilka metod leczenia: postępowanie operacyjne radykalne bądź oszczędzające płodność, metoda laparotomii lub laparoskopii, radioterapia (brachyterapia i/lub teleterapia), chemioterapia bądź skojarzenie tych metod. Złe wyniki leczenia zwłaszcza chorych w zaawansowanym stopniu skłaniają do poszukiwania nowych metod terapii raka szyjki macicy. Obecnie prowadzone są badania II fazy nad szczepionkami terapeutycznym i prace nad terapiami celowanymi. Niestety poza bewacizumabem terapie te nie doczekały się zadawalających efektów.
We wczesnych stopniach choroby według klasyfikacji FIGO: IA1-IB1 oraz IIA1 (wielkość zmiany do 4 cm i brak zajęcia przymacicz) postępowaniem z wyboru w leczeniu raka szyjki macicy jest zabieg chirurgiczny (oszczędzający lub radykalny).
W leczeniu zaawansowanego miejscowo raka szyjki macicy (stopnie Ib2, IIA2-IVA) stosuje się radiochemioterapię.
Leczenie systemowe stosuje się w przypadku przerzutów odległych (stopień IVB) oraz wznów niekwalifikujących się do leczenia miejscowego.
– Na pytanie, co można zrobić, żeby poprawić wyniki leczenia raka szyjki, odpowiedź pozornie jest prosta: wcześnie rozpoznawać i leczyć we wczesnym stopniu zaawansowania. Jednak poważną przeszkodą jest czynnik ludzki, bezskuteczne przekonywanie kobiet do regularnych kontroli ginekologicznych i cytologii – dodaje dr n. med. Ewa Surynt.
Aby skutecznie leczyć pacjentkę z rakiem szyjki macicy, powinna ona trafić do lekarza we wczesnym stadium rozwoju choroby.
Dlatego zaleca się, aby u wszystkich kobiet od 30 roku życia, a nawet od 25 roku życia, wykonywać badania ginekologiczne z badaniem cytologicznym przynajmniej raz w roku.
Szacuje się, że około 70% inwazyjnych raków szyjki macicy rozwija się na podłożu przewlekłego zakażenia wirusem HPV (wirus brodawczaka ludzkiego) typu 16 i/lub 18. Na rynku dostępne są szczepionki zawierające cząstki wirusopodobne, które wykazują dużą skuteczność w walce z zakażeniem HPV.
– W ciągu ostatnich 40 lat zaobserwowano korzystny trend epidemiologiczny w krajach wysoko rozwiniętych, polegający na obniżeniu zapadalności i śmiertelności z powodu tego raka szyjki macicy.
Wynika to z wprowadzenia programów profilaktyki onkologicznej, wzrostu świadomości prozdrowotnej i coraz częściej stosowanej profilaktyki pierwotnej czyli szczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego HPV.
Mimo tych korzystnych programów profilaktyki rak szyjki macicy nadal jest jedną z głównych przyczyn zgonów u kobiet w Polsce. Polki mają nadal niską świadomość społeczną i medyczną w zakresie skriningu, co stanowi źródło zaawansowanych klinicznie przypadków tego raka szyjki macicy.
Niestety, wyleczalność na tym etapie jest wątpliwa, kosztowna i często nieskuteczna – podkreśla dr n. med. Ewa Surynt specjalista ginekologii onkologicznej z Europejskiego Centrum Zdrowia Otwock specjalizującego się w kompleksowym leczeniu nowotworów.
Leczenie chirurgiczne raka szyjki macicy
Celem leczenia operacyjnego raka szyjki macicy jest usunięcie nowotworu z marginesem tkanek i węzłami chłonnymi poprzez wycięcie macicy ze sklepieniem pochwy, przymaciczami wraz z biopsją węzła wartowniczego lub systemową resekcją układu chłonnego miednicy i węzłów około aortalnych.
Decyzja o usunięciu przydatków powinna być uzależniona od wieku pacjentki. W przypadku ich pozostawienia, należy je przenieść poza potencjalny obszar radioterapii uzupełniającej. Zabieg operacyjny może być wykonany techniką chirurgii otwartej, laparoskopowej lub z wykorzystaniem robota chirurgicznego Da Vinci.
U pacjentek deklarujących chęć zachowania płodności, we wczesnych postaciach nowotworu, można rozważyć zabiegi polegające na konizacji lub trachelektomii radykalnej (wycięciu całej szyjki z przymaciczami) wraz z węzłami chłonnymi. W ciążę po takim zabiegu zachodzi 40-70% kobiet.
Radioterapia raka szyjki macicy
Radioterapia/radiochemio terapię stosuje się zazwyczaj po leczeniu operacyjnym lub jako metodę samodzielną.
Radiochemioterapia pooperacyjna zalecana jest w przypadku nacieku w linii cięcia chirurgicznego, naciekania przymacicz i przerzutów w węzłach chłonnych.
Radiochemioterapię raka szyjki macicy należy rozważyć w przypadku naciekania przestrzeni wokół naczyń chłonnych, guza większego niż 4 cm, głębokiego naciekania podścieliska i stopnia zróżnicowania histopatologicznego G2/G3
Samodzielna radioterapia jest wskazana u pacjentek z rakiem szyjki macicy w stopniach IB2-IVA. Obejmuje stosowanie brachyterapii i teleterapii (dawka 80-85 Gy) w czasie nie dłuższym niż 50-55 dni. Stosowanym lekiem cytostatycznym jest cis platyna w dawce 40 mg/m2 podawana raz w tygodniu.
Rak szyjki macicy – chemioterapia
Terapia systemowa jest zasadniczą metodą leczenia chorych na raka szyjki macicy w stopniu IVB lub z nieoperacyjnym nawrotem choroby. Niestety, możliwości leczenia pacjentek z rozsianą lub nawrotową formą choroby są ograniczone. Chemioterapia stanowi zasadniczą metodę leczenia chorych na pierwotnie rozsianego raka szyjki macicy lub z nieoperacyjnym nawrotem.
Leczenie systemowe w niskim stopniu wpływa na czas przeżycia, jego celem jest przede wszystkim kontrola objawów raka szyjki macicy. Jednym z najbardziej aktywnych leków jest cisplatyna. Standard leczenia stanowi chemioterapia dwulekowa zawierająca cisplatynę w skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem, gemcytabiną albo winorelbiną. Skuteczność tych schematów jest zbliżona.
Dodanie bewacyzumabu do cisplatyny z paklitakselem lub paklitakselu z topotekanem zwiększa częstość odpowiedzi obiektywnych, medianę czasu wolnego od progresji oraz całkowitego czasu przeżycia.
Leczenie nawrotowego raka szyjki macicy
Postępowanie u pacjentek z nawrotem choroby zależy od rodzaju leczenia pierwotnego i lokalizacji nawrotu. W przypadku zastosowania pierwotnie wyłącznego leczenia chirurgicznego, radioterapia lub chemioterapia pozwalają na uzyskanie kontroli nowotworu u około 40% chorych.
Możliwości skutecznej chirurgii ratującej u pacjentek po wcześniejszej radioterapii są ograniczone, a wyniki leczenia niezadowalające. U wybranych chorych z pojedynczymi przerzutami można rozważyć metastazektomię.
Rak szyjki macicy – rokowania
Rokowania w raku szyjki macicy zależą od stopnia zaawansowania choroby w momencie jej wykrycia, zastosowanego leczenia oraz ogólnego stanu zdrowia Pacjentki.
Odsetek 5-letnich przeżyć w stopniu I raka szyjki macicy bez zajęcia węzłów chłonnych przekracza 95%, a rokowania są bardzo dobre. W przypadku zajęcia węzłów chłonnych w stopniu I rokowanie waha się między 70 a 40%. W stopniu drugim wynosi 65%. Rokowanie dotyczące 5-letnich przeżyć u chorych z rakiem szyjki macicy w III stopniu zaawansowania wynosi 45%. W stopniu IV nie przekracza 10%.
Złe wyniki leczenia – zwłaszcza chorych w zaawansowanym stopniu – skłaniają do poszukiwania nowych metod postępowania terapeutycznego.
Obecnie prowadzone są badania kliniczne nad szczepionkami terapeutycznymi oraz nowymi terapiami celowanymi w zaawansowanym raku szyjki macicy.
Pewną nadzieję na poprawę rokowania w zaawansowanym raku szyjki macicy daje również immunoterapia, choć obecnie ma ona charakter głównie eksperymentalny w tym wskazaniu.
ZOBACZ: NOWOTWORY GINEKOLOGICZNE
Rak szyjki macicy da się wyleczyć!
Rak szyjki macicy spowodowany jest głównie przez wirus HPV – wirus brodawczaka ludzkiego. Nowotwór szyjki należy do nowotworów złośliwych.
Rak szyjki macicy rozpoczyna się zwykle wewnątrznabłonkową neoplazją szyjki macicy, dawniej określaną jako rak przedinwazyjny albo dysplazja szyjki macicy. Rak szyjki macicy to drugi po nowotworze piersi postrach wśród kobiet.
Rozpoznanie raka szyjki macicy w stadium „zero” (przedinwazyjnym) daje 100% szanse na wyleczenie go, dlatego ważna jest profilaktyka i wykonywanie badań cytologicznych.
Jakie są stopnie zaawansowania raka szyjki macicy?
Stopień 0, rak przedinwazyjny, śródnabłonkowy, CIN III, Ca in situ (CIS)
Częściej występuje u kobiet młodych i bardzo młodych przed 20 rż.
co wynika z wczes-nego rozpoczęcia współżycia płciowego i możliwością zakażenia wirusem HPV. Występują często krwawienia kontaktowe. Leczenie chirurgiczne połączone jest z oceną histopatologiczną.
Po leczeniu kobieta podlega ścisłej obserwacji cytologicznej.
Stopień Ia, rak mikroinwazyjny (CMI)
Rozpoznania tego stopnia raka dokonywane jest w badaniu histopatologicznym po wycięciu szyjki macicy. Jest to postać przedkliniczna, która ma ściśle określone wymiary inwazji:
- stop. IA1 to rak ograniczony do zmiany o powierzchni do 7 mm i głębokości do 3 mm.,
- stop. IA2 to rak ograniczony do zmiany o powierzchni do 7 mm i głębokości od 3 do 5 mm.
Po leczeniu chirurgicznym wykonuje się regularnie cytologię.
Stopień Ib
Jest to większe zaawansowanie choroby niż w stopniu IA. Naciek szyjki macicy ograniczony jest do obszaru tarczy części pochwowej. W celu dokładnej oceny wykonywane są dodatkowo badania obrazowe.
- Stopień II A
- Rozpoznawany jest gdy nowotwór z tarczy części pochwowej pełznie do sklepienia i na ściany pochwy do 2/3 górnych jej długości bez przechodzenia do przymacicza.
- Stopień II B
Choroba z tarczy części pochwowej rozprzestrzenia się do przymacicz lecz naciek nie łączy się z talerzami kości biodrowych. W tym stopniu zaawansowania szczególnie istotne jest określenie wydolności nerek i wykluczenie wodonercza. W przypadku jego rozpoznania kwalifikujemy chorą do IIIB stopnia zaawansowania.
Stopień III A
Nowotwór stwierdzany w 1/3 dolnej długości pochwy, szerzący się przez ciągłość od tarczy szyjki macicy wzdłuż ścian pochwy na całej długości pochwy lub obecność odosobnionego ogniska o identycznym utkaniu mikroskopowym jak na tarczy w 1/3 dolnej pochwy jest kwalifikowane jako stopień III A. W tak dużym zaawansowaniu choroby należy wykonać cystoskopię lub rektoskopię w zależności od umiejscowienia nacieku ścian pochwy, aby wykluczyć naciekanie przez raka pęcherza moczowego lub jelita.
- Stopień III B
- Obecność w przymaciczu nacieku raka sięgającego do talerzy kości biodrowych lub rozpoznane wodonercze w klinicznym zaawansowaniu odpowiadające stopniowi IIB kwalifikuje chorą do stopnia IIIB
- Stopień IV
- Rak naciekający pęcherz moczowy lub odbytnicę – stopień IVA
Stwierdzenie przerzutów odległych – stopień IV B
Rak szyjki macicy – jakie są przyczyny raka szyjki macicy?
Długotrwałe zakażenie HPV jest uważane za niezbędny i najważniejszy czynnik chorobotwórczy w przypadku raka szyjki macicy.
U prawie wszystkich kobiet chorych na raka szyjki macicy lub mających zmiany przednowotworowe wykryto obecność wirusa brodawczaka ludzkiego – HPV, a ściślej – jego rakotwórczych typów: HPV 16 i 18 (odpowiadają za ponad 70 procent przypadków choroby) oraz HPV 31, 33, 45.
Jeśli wirus ma cechy onkogenne, to wczesne rozpoczęcie współżycia i palenie papierosów zwiększają ryzyko zachorowania dwukrotnie, a urodzenie co najmniej trójki dzieci, choroby przenoszone drogą płciową czy wieloletnie stosowanie tabletek antykoncepcyjnych – nawet czterokrotnie.
Z ostatnich badań wynika, że prezerwatywy nie chronią przed wirusem HPV, chyba że zawierają środki wirusobójcze. Względne zabezpieczenie daje natomiast tzw. antykoncepcja barierowa, czyli wkładki i krążki dopochwowe. Ważnym elementem profilaktyki jest pozostawanie w związkach monogamicznych i dochowanie wierności przez oboje partnerów seksualnych.
Choć w przypadku raka szyjki macicy zakażenie wirusem HPV uznawane jest za niezbędny i najważniejszy czynnik chorobotwórczy (nie wykrywa się tego nowotworu bez zakażenia HPV), to sama obecność wirusa nie wystarcza, by rak się rozwinął, niezbędne są też inne, słabiej zbadane czynniki. Należą do nich:
- wczesne rozpoczęcie współżycia (przed ukończeniem 16 lat),
- częste zmiany partnerów seksualnych,
- niewierność partnera,
- kilka porodów w krótkich odstępach czasu,
- palenie (również bierne) papierosów,
- nieleczone stany zapalne i wszelkie zmiany w obrębie szyjki macicy,
- wiek – rak szyjki macicy rzadko atakuje przed 20. rokiem życia, częściej po trzydziestce; zachorowalność sięga szczytu w wieku 45-55 lat, ale może zachorować też dwudziestolatka, która nie rodziła i nie współżyła; u kobiet przed trzydziestką infekcje HPV mają najczęściej charakter przejściowy, u kobiet powyżej trzydziestego roku życia przewlekła infekcja HPV zwiększa ryzyko raka szyjki macicy.
Poza tym są jeszcze inne czynniki, uznane za prawdopodobnie sprzyjające zachorowaniu:
- wieloletnia doustna antykoncepcja hormonalna,
- dieta uboga w antyoksydanty,
- zakażenie HIV,
- częste stany zapalne pochwy.
Rak szyjki macicy – jakie są objawy raka szyjki macicy?
Początkowo rak szyjki macicy nie daje żadnych objawów. Brak dolegliwości wydłuża perspektywę wizyty w poradni ginekologicznej.
Późna interwencja powoduje, że zaawansowane stadium raka szyjki macicy redukuje szanse na wyleczenie i przeżycie. Kiedy pojawią się przerzuty, kobiety nie można już praktycznie uratować.
Symptomy raka szyjki macicy są niespecyficzne i mogą towarzyszyć innym dolegliwościom okolic intymnych. Do objawów raka szyjki macicy zalicza się:
- nieregularne miesiączki
- krwawienia międzymiesiączkowe
- upławy o nieprzyjemnym zapachu
- dyskomfort w dole brzucha
- bóle okolicy krzyżowo-lędźwiowej
- krwawienia w trakcie i po stosunku seksualnym.
W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie raka szyjki macicy?
W celu rozpoznania raka szyjki macicy pobiera się do badania wycinek z podejrzanej tkanki, który pozwala określić rodzaj nowotworu. Nie mniej ważne jest badanie ginekologiczne wykonane przez ginekologia-onkologa. Badanie przeprowadza się we wziernikach, przez pochwę i odbyt. Określa ono stopień zaawansowania choroby i możliwość operacji guza.
Ponadto standardowo wykonuje się badanie rentgenowskie płuc oraz tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy w celu wykluczenia przerzutów do innych narządów. W wybranych przypadkach sięga się po badanie rezonansu magnetycznego narządu rodnego. Obowiązkowe są oczywiście podstawowe badania krwi, oceniające wydolność szpiku kostnego (morfologia), nerek i wątroby.
Rak szyjki macicy – jak przebiega leczenie raka szyjki macicy?
Metoda leczenia zależy od stopnia zaawansowania nowotworu w chwili rozpoznania. Jeśli nie jest duży, czyli nowotwór nie przekracza szyjki macicy, a jego średnica jest mniejsza niż 4 cm, to najlepsze wyniki uzyskuje się dzięki operacji.
We wczesnych stopniach zaawansowania możliwe jest leczenie oszczędzające narząd rodny, polegające na miejscowym usunięciu zmian nowotworowych. Postępowanie takie stosuje się w przypadku zmian przednowotworowych (dysplazja) lub w raku nie naciekającym (in situ).
Leczenie to zawsze należy rozważyć w przypadku młodych kobiet, planujących następne posiadanie dzieci.
Do metod leczenia oszczędzającego należą m.in.:
- elektrokauteryzacja (wypalanie tkanki za pomocą elektrokoagulacji)
- kriochirurgia ( niszczenie tkanki za pomocą wymrażania)
- chirurgia laserowa (laseroterapia)
- metoda LEEP (LEEP-LOOP) – wycięcie z użyciem pętli elektrycznej
- konizacja – wycięcie stożkowe tkanki wokół kanału szyjki macicy
Leczenie chirurgiczne, włącznie z wycięciem macicy z przydatkami i regionalnymi węzłami chłonnymi stosuje się w przypadku nowotworu o stopniu zaawansowania do IA-2. W bardziej zaawansowanych stopniach zaawansowania stosuje się leczenie skojarzone (zabieg operacyjny i radioterapia, radioterapia i chemioterapia).
Rak szyjki macicy – gdzie jest dobry ginekolog onkolog?
W celu diagnozy i leczenia należy udać się do ginekologa onkologa .
Jednymi z najlepszych specjalistów w Warszawie w leczeniu raka szyjki macicy są lekarze udzielajacy konsultacji w Onkolmed Lecznica Onkologiczna prof. dr hab. n. med.
Grzegorz Panek i dr n. med. Krzysztof Gawrychowski a także dr n. med. Mariola Małecka i radioterapeuta dr n. med. Mateusz Dąbkowski.
W celu umówienia się na konsultację u onkologa, ginekologa, chemioterapeuty, chirurga, radioterapeuty skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337
Szanowni Pacjenci,
Przed zapisem do onkologa bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z zakresem działalności danego lekarza (każdy lekarz onkolog leczy inną część ciała).
W przypadku problemu z wyborem właściwego specjalisty onkologa, prosimy o kontakt z Recepcją Onkolmed. Chętnie służymy pomocą. W celu prawidłowego zapisu do specjalisty, przeprowadzamy wywiad z Pacjentem.
Mając tę wiedzę łatwiej jest nam zaoferować konkretną pomoc i wybór odpowiedniego lekarza.
Ze względu na długą listę oczekujących w przypadku rezygnacji z wizyty prosimy o wcześniejsze jej odwołanie.
Szanujmy się wzajemnie.
Leczenie raka szyjki macicy – metody leczenia, rokowania
Jak pokazują statystyki, 99,9% przypadków przedinwazyjnego raka szyjki macicy, czyli ograniczającego się wyłącznie do nabłonka wyścielającego szyjkę, macicy można całkowicie wyleczyć! Dlatego też lekarze ginekolodzy apelują aby co roku poddawać się profilaktycznym badaniom cytologicznym, które mogą uchronić kobiety przed zachorowaniem na tę groźną chorobę. Szybka diagnostyka, wczesne wykrycie choroby oraz znajomość objawów jakie daje rak szyjki macicy to podstawa lepszych rokowań na zdrowe, długie kobiece życie. W Polsce co roku notuje się aż 2,5 tys. nowych przypadków zachorowań na raka szyjki macicy, w większości przypadków są to nowotwory o wysokim stopniu zaawansowania, co oczywiście niekorzystnie wpływa na efekty podjętego leczenia. O tym, jakie rozwiązania w zakresie leczenia proponuje współczesna medycyna kobietom dotkniętym rakiem szyjki macicy można dowiedzieć się z poniższego artykułu.
Rak szyjki macicy – od czego uzależniony jest wybór metody leczenia
Kluczowe znaczenie w wyborze terapii ma przede wszystkim stadium zaawansowania nowotworu, który ocenia się na podstawie naciekania szyjki macicy lub okolicznych narządów, jak również fakt pojawienia się przerzutów oraz ogólny stan zdrowia pacjentki.
Plan leczenia jest więc zawsze ustalany indywidualnie w zależności od przypadku choroby, z którym mamy do czynienia.
Dodatkowo pod uwagę brane są również inne aspekty takie, jak plany rozrodcze pacjentek, ich wiek, czy występowanie chorób współistniejących, które często determinują ścieżkę terapeutyczną.
Standardowo stosuje się kilka metod leczenia, wśród których wymienia się leczenie operacyjne wykonywane metodą klasyczną, laparoskopową lub z użyciem robota da Vinci, radioterapię (brachyterapię i/lub teleterapię), chemioterapię lub metody skojarzone, łączące wymienione wcześniej formy.
Rak szyjki macicy – leczenie chirurgiczne
Chirurgiczne leczenie raka szyjki macicy jest metodą dedykowaną kobietą z z wczesnym stadium zaawansowania raka szyjki macicy, czyli kiedy nowotwór nie jest większy niż 4 cm oraz nie zajął przymacicz (wg klasyfikacji FIGO: IA1-IB1 oraz IIA1).
Leczenie operacyjne w postaci histerektomii ma na celu usunięcie: nowotworu z marginesem tkanek, macicy ze sklepieniem pochwy, przymacicz, czyli tętnicy macicznej oraz więzadła właściwego jajnika, a w razie konieczności również okolicznych węzłów chłonnych.
Usunięcie przydatków podczas operacji uzależnione jest głównie od wieku pacjentki i często w przypadku ich pozostawienia rekomenduje się radioterapię, jako leczenie uzupełniające.
Histerektomię można przeprowadzić na drodze operacji otwartej (klasycznej), laparoskopowej, przezpochwowej oraz tej najmniej inwazyjnej dla pacjentki, czyli z wykorzystaniem robota chirurgicznego da Vinci.
Wcześnie wykryte stany rakowe w przypadku kobiet, które chcą starać się o potomstwo w niektórych sytuacjach można leczyć oszczędzająco, najczęściej w tych przypadkach stosuje się konizację szyjki macicy, czyli zabieg polegający na klinowym (stożkowym) wycięciu pochwowej części szyjki macicy dotkniętej zmianą. Drugą formą operacji oszczędzającej jest trechelektomia radykalna, polegająca na wycięciu całej szyjki z przymaciczami. Prawdopodobieństwo zajścia w ciążę po tych obu zabiegach szacuje się na ok. 40-70%.
Rak szyjki macicy – radioterapia
Radioterapia stanowi najczęściej formę leczenia uzupełniającego po zabiegu histerektomii w przypadku nacieku w linii cięcia chirurgicznego i przymacicz oraz w sytuacji wykrycia przerzutów w okolicznych węzłach chłonnych.
Radioterapia może stanowić również samodzielną metodę leczenia raka szyjki macicy i wskazana jest u kobiet ze zdiagnozowanym rakiem szyjki macicy wg klasyfikacji FIGO IB2-IVA.
W sytuacjach stosowania napromieniowania przed zabiegiem, ma ono na celu zmniejszenie wielkości i masy guza nowotworowego, natomiast po zabiegu ta forma terapii służy do zniszczenia pozostałych komórek nowotworowych.
Rak szyjki macicy – chemioterapia
Tę formę leczenia wybiera się u pacjentek ze zdiagnozowanym rakiem szyjki macicy w stopniu IVB, czyli z rakiem rozsianym lub w sytuacji wystąpienia nieoperacyjnego nawrotu choroby nowotworowej. Celem takiego leczenia jest zachowanie kontroli nad objawami choroby i niestety nie wpływa ono na długość przeżycia.
Najczęściej stosowanym lekiem w przypadku chemioterapii jest cisplatyna, która niekiedy łączona jest z innymi lekami takimi, jak: paklitaksel, topotekan, czy gemcytabina.
Samodzielna chemioterapia ma więc ograniczone znaczenie w leczeniu raka szyjki macicy i tak naprawdę tę formę leczenia stosuje się wyłącznie w przypadku choroby nieuleczalnej, kiedy nie mają zastosowania inne metody terapeutyczne.
Rak szyjki macicy – radiochemioterapia
Radiochemioterapiajest formą leczenia, która ma zastosowanie w IIB i wyższych stopniach zaawansowania nowotworu. Leczenie jest tak naprawdę połączeniem dwóch technik radioterapii i chemioterapii.
Pierwszy etap leczenia stanowi zawsze radioterapia, podczas której guz, jak i najbliższe okolice zostają poddane napromieniowaniu, celem zmniejszenia wielkości i masy guza.
Drugi etap to chemioterapia, podczas której raz w tygodniu pacjentce podawana jest kroplówka ze związkiem chemicznym – cisplatyną, mająca na celu zniszczenie szybko dzielących się komórek nowotworowych.
Rak szyjki macicy – rokowania
Tak jak w przypadku większości nowotworów, dobre rokowania mają pacjentki, u których udało się wychwycić chorobę we wczesnym jej stadium. Najważniejszym czynnikiem, który bierze się do szacowania rokowań jest obecność przerzutów do odległych węzłów chłonnych lub innych narządów, albowiem wtedy szanse na wyleczenie znacząco maleją.
Dodatkowo wpływ na przebieg leczenia mają również wiek pacjentki, ogólny stan zdrowia, czy fakt występowania innych chorób współistniejących. U pacjentek, u których zdiagnozowano chorobę w stadium przedinwazyjnym (stopień I) i bez przerzutów odsetek 5-letnich przeżyć przekracza 95% i również pomyślne są rokowania co do wyleczenia, albowiem ok.
90% kobietom udaje się pokonać chorobę nowotworową. W przypadku stopnia I i zajęcia węzłów chłonnych mówimy o rokowaniu w granicach 40-70%. Gorzej się ma sytuacja w przypadku diagnozy o stopniu II – ok. 65%, a w przypadku stopnia III odsetek 5-letnich przeżyć wynosi już tylko 45%.
10% tyle natomiast wynosi rokowanie w przypadku zdiagnozowania raka w stadium IV.