Urazy i kontuzja kolana – jakie są objawy i powikłania?

10 lipca 2019

Staw kolanowy to staw o wyjątkowo skomplikowanej konstrukcji. Aby mógł spełniać swoje funkcje wszystkie jego elementy muszą ściśle ze sobą współpracować. Czasem jednak, na skutek przeciążenia czy urazu, tak się nie dzieje.

Pojawia się ból i ograniczenie ruchomości w stawie. W efekcie wykonanie nawet prostych czynności może okazać się niemożliwe.
Przeczytaj ten artykuł i poznaj najczęstsze urazy stawu kolanowego. Dowiedz się, jak możesz ich uniknąć oraz jak wygląda leczenie tego typu uszkodzeń.

Uszkodzenie łąkotki

Do uszkodzenia łąkotki dochodzi najczęściej w trakcie prostowania zgiętego kolana i jego rotacji. Szczególnie narażone na uszkodzenie łąkotki są osoby w podeszłym wieku (uszkodzenie zwyrodnieniowe). Wówczas do urazu może dojść nawet podczas wykonywania zwykłego ruchu, np. siadania.

Uszkodzeniu łąkotki najczęściej towarzyszy ból w przyśrodkowej części kolana, który nasila się po wysiłku. Charakterystyczne dla tego urazu jest uczucie przeskakiwania i braku stabilności w stawie kolanowym oraz problem ze swobodnym zginaniem i prostowaniem kolana.

Bardzo często gromadzi się w nim również płyn.

Leczenie uszkodzonej łąkotki

Przy uszkodzeniach łąkotki najczęściej stosuje się leczenie artroskopowe. W trakcie artroskopii chirurg ocenia sytuację, a następnie wycina lub zszywa uszkodzony fragment łąkotki. Niekiedy trzeba ją też usunąć w całości. Takie zabiegi wykonuje się jednak stosunkowo rzadko.

Warto pamiętać, że uszkodzona łąkotka sama się nie zregeneruje. Mało tego! Będzie powodować ból i ograniczać ruchomość w stawie, co więcej może uszkadzać jego powierzchnię.

Powrót do dawnej aktywności po artroskopowym usunięciu fragmentu łąkotki trwa zwykle od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy.

Uszkodzenie więzadeł krzyżowych

Najczęściej mamy do czynienia z uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego lub tylnego. Mogą one ulec naciągnięciu, naderwaniu lub całkowitemu zerwaniu (do oceny stopnia uszkodzenia więzadła używa się specjalnej trzystopniowej skali).

Jeśli więzadło jest naciągnięte, występuje jedynie tkliwość oraz niewielki ból podczas poruszania się, np. wchodzenia po schodach. Przy naderwaniu więzadła dolegliwości bólowe będą silniejsze. Mogą pojawić się również: obrzęk, uczucie braku stabilności oraz krwiak. Zakres ruchów w kolanie może być znacznie ograniczony.

Przy całkowitym zerwaniu więzadła krzyżowego występuje już zwykle ostry ból oraz charakterystyczny trzask w kolanie.

Leczenie uszkodzonych więzadeł krzyżowych

Metodę leczenia uszkodzonego więzadła krzyżowego dobiera się indywidualnie do pacjenta, uwzględniając jego wiek, poziom aktywności fizycznej oraz przede wszystkim stopień uszkodzenia więzadła.

Jeśli jest to niewielkie uszkodzenie, zwykle nie potrzeba leczenia operacyjnego. Początkowo stosuje się metodę PRICE, na którą składa się zabezpieczenie, odpoczynek, schładzanie, kompresja oraz uniesienie.

W następnej kolejności zaleca się wykonywanie ćwiczeń izometrycznych unieruchomionej kończyny. Ma to na celu zapobiec zanikowi mięśni. Do rehabilitacji włącza się później trening wytrzymałościowy i siłowy.

Proces leczenia w przypadku lekkiego uszkodzenia więzadła kolanowego trwa średnio od 6 tygodni do 3 miesięcy.

W przypadku umiarkowanego oraz ciężkiego uszkodzenia więzadła kolanowego najczęściej sięga się po leczenie operacyjne, polegające na jego rekonstrukcji.

Zanim jednak pacjent trafi na stół operacyjny, powinien poddać się rehabilitacji, która przygotuje go do zabiegu – poprawi siłę mięśni oraz motorykę.

Taka rehabilitacja może obejmować różnego rodzaju ćwiczenia ruchowe (kinezyterapię) oraz zabiegi z zakresu medycyny fizykalnej.

Uszkodzenie chrząstki stawowej

Uszkodzenie chrząstki stawowej jest najczęściej efektem przeciążenia lub urazu, np. gdy jedna kość uderzy nagle o drugą. Niekiedy chrząstka zużywa się stopniowo – uszkadzają ją powtarzające się mikrourazy. Staw z uszkodzoną chrząstką stawową będzie przede wszystkim boleć i puchnąć. Słyszalne może być również chrupanie.

Leczenie uszkodzonej chrząstki stawowej

Początkowo uszkodzoną chrząstkę stawową leczy się farmakologicznie – podając choremu zastrzyki z kwasu hialuronowego lub preparatów autologicznych – osocza bogatopłytkowego lub komórek macierzystych. Jeśli leczenie nie przyniesie efektu, sięga się po wspomnianą artroskopię.

Zabieg ten wykonuje się w celu wygładzenia powierzchni chrzęstnej. Przy zaawansowanym uszkodzeniu chrząstki stawowej doprowadza się również do tzw. mikrozłamań.

W ten sposób zainicjowane zostają naturalne procesy naprawcze – powstałe ubytki stopniowo zaczynają się zabliźniać tkanką chrzęstną.

Przeczytaj też: Rehabilitacja sportowa w leczeniu urazów

Zwichniecie rzepki

Zwichnięcie rzepki polega na jej wysunięciu z bruzdy międzykłykciowej kości udowej. Do urazu może dojść np. w wyniku nagłego uderzenia w staw kolanowy. Częściej występuje on również u osób ze słabym napięciem mięśni czworogłowych uda oraz koślawością kolan.

Niekiedy rzepka wraca na swoje miejsce zaraz po zwichnięciu. Wówczas pojawia się ból i obrzęk kolana. Jeśli rzepka nie powróci na swoje miejsce, trzeba ją nastawić. Zwichnięcie rzepki może spowodować uszkodzenie okolicznych struktur.

Bywa też, że zwichnięcie nabiera charakteru nawykowego (nawykowe zwichnięcie rzepki).

Leczenie zwichniętej rzepki

Zwichniętą rzepkę leczy się najczęściej na dwa sposoby – chirurgicznie (atroskopowo) lub za pomocą właściwie dobranej rehabilitacji.

Po zabiegu kończynę najczęściej umieszcza się w ortezie na okres od 3 do 5 tygodni. Pacjenci ze zwichniętą rzepką często wymagają również leczenia farmakologicznego.

Jeśli zwichnięcia nawracają, wykonuje się operację przywracającą właściwe ustawienie rzepki.

Urazy stawu kolanowego – jak im zapobiegać?

Zmniejszyć ryzyko urazu czy przeciążenia stawów kolanowych możemy poprzez regularną aktywność fizyczną. Oczywiście zawsze powinniśmy ją poprzedzić kilku- kilkunastominutową rozgrzewką.

Jeśli uprawiamy te najbardziej kontuzyjne dyscypliny sportowe, np.

piłkę nożna, narciarstwo, sporty walki, powinniśmy pamiętać o zakładaniu opasek, ochraniaczy i ortez, które będą stanowiły skuteczną ochronę dla naszych stawów kolanowych.

Doznałeś/aś urazu kolana i nie wiesz, co robić dalej?
Umów się na konsultację ortopedyczną ze specjalistą holsäMED

Zadzwoń: 32 506 50 85
Napisz: [email protected]

Konsultacja merytoryczna

lek. med. Jakub Wąsik  specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu Absolwent lekarskiego wydziału Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Starszy asystent na oddziale I w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej im. Dr Janusza Daaba w Piekarach Śląskich. Specjalizuje się w endoprotezoplastyce stawu biodrowego, korekcjach w obrębie stopy, operacyjnym leczeniu haluksów, leczeniu tendinopatii i bóli stawowych, iniekcjach dostawowych (kwas hialuronowy) i okołostawowych, diagnostyce i leczeniu urazów w obrębie miednicy, stawu biodrowego, stawu skokowego i stopy, zastosowaniu komórek macierzystych i osocza bogatopytkowego w leczeniu schorzeń ortopedycznych.

Najczęstsze kontuzje kolan: objawy, leczenie, porady

Staw kolanowy to bardzo wytrzymała, ale jednocześnie skomplikowana konstrukcja, dlatego może przez wiele długich służyć Ci zupełnie bezawaryjnie, zanim odmówi posłuszeństwa. Jeśli poczujesz ból w kolanie, nie lekceważ ostrzeżenia – to może być sygnał, że Twoje bieganie doprowadziło do urazu lub choroby. Podejdź do tematu poważnie, przeczytaj nasz poradnik i idź do lekarza.

Getty Images Kontuzje i bóle kolan to jedne z najczęstszych urazów, którym ulegają biegacze (fot. Getty Images).

Ostrzegamy już na samym początku: kilka naszych wskazówek i Twoje subiektywne odczucia to za mało, żeby postawić ostateczną diagnozę. Potraktuj ten artykuł jako ściągę, dzięki której rozwiejesz część swoich wątpliwości, czekając w kolejce do specjalisty.

Niezależnie od tego, czy czeka się rozbrat z bieganiem, czy nie – warto zrozumieć, co dzieje się w Twoim kolanie (jeśli chcesz wiedzieć, jak jest zbudowane i jak działa kolano, przeczytaj artykuł Zdrowe i silne kolana: porady i ćwiczenia dla biegaczy). Poniżej przedstawiamy 9 najczęstszych biegowych kontuzji stawu kolanowego i porady, co robić, żeby szybko wyzdrowieć i wrócić do biegania.

Ból z przodu kolana:

Zespół bólu rzepkowo-udowego (tzw. zespół bólu przedniego odcinka kolana)

Co się dzieje? Stopniowo wzmagający się (przy braku leczenia) ból, spowodowany często zaburzeniem bilansu mięśniowego mięśnia czworogłowego czy dysfunkcją mięśnia pośladkowego średniego. Ból pojawia się po intensywniejszych treningach w czasie odpoczynku.

Często odczuwany jest podczas siedzenia ze zgiętym stawem kolanowym, np. w aucie. W miarę postępu choroby bolesne jest schodzenie ze schodów, ból czasem pojawia się w nocy. W zaawansowanych postaciach pojawia się po przebiegnięciu określonego dystansu, z czasem coraz krótszego.

Zdarza się też uczucie mrowienia i wrażenie „chłodnego kolana”.

Leczenie:

• Zmodyfikuj obciążenia treningowe, wzmacniające mięsień pośladkowy średni i czworogłowy uda (głowa przyśrodkowa).
• Przy dużej nadpronacji zaleca się wkładki do butów lub buty dla pronatorów.
• Jeżeli rehabilitacja nie przynosi skutku, do stawu podaje się preparat osocza bogatopłytkowego.
• Nie zaleca się tzw. niesterydowych leków przeciwzapalnych.

Chondropatia (strukturalne uszkodzenia chrząstki)

Co się dzieje? Ból występuje w czasie spoczynku, czyli kiedy nie biegasz, a nasila się właśnie pod wpływem treningów. Objawy są podobne jak w zespole bólu przedniego odcinka stawu kolanowego, ale często znacznie bardziej nasilone i utrzymujące się dłużej.

Do tego dołącza obrzęk kolana i odczuwalne zwiększone ocieplenie stawu. Z chondropatią często związane są zespoły nieprawidłowego ustawienia rzepki i jej ucisku na kość udową (np. zespół bocznego przyparcia rzepki).

Podczas badań lekarz może stwierdzić przesunięcie rzepki i zmiany jej ruchomości.

Leczenie:

• Diagnozę potwierdza rezonans magnetyczny.
• Nie biegaj – zajmij się rehabilitacją. Trening może nasilić uszkodzenia chrząstki i doprowadzić do zmian już nieodwracalnych.
• Leczenie – patrz: zespół bólu przedniego odcinka kolana.
• Dodatkowo stosuje się preparaty kwasu hialuronowego, a w wybranych przypadkach leczenie operacyjne.

REKLAMA

Co się dzieje? Ból często pojawia się przy obciążaniu nogi, szczególnie w zgięciu kolana do 15-30 stopni. Objawy nasilają się podczas biegu, zwłaszcza odczuwalne są przy zbieganiu.

Leczenie:

• Nie biegaj, gdy boli. Odpocznij przez 2-3 tygodnie od treningów.
• Po treningu stosuj RICE (odpoczynek, schłodzenie, kompresję i uniesienie). Unikaj zbiegów i mocnych interwałów.
• Jeśli ból nie ustępuje po 6-8 tygodniach, może być konieczna artroskopia kolana, żeby wykluczyć uszkodzenie łąkotki bocznej. Jeżeli leczenie nie przynosi efektów, ostrzykuje się ścięgno lekami przeciwzapalnymi.

Uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej, uszkodzenie chrząstki stawowej lub zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego

Co się dzieje? Bóle w okolicy wewnętrznej kolana często występują bez związku z bieganiem. Nasilają się w pozycji zgięcia kolana lub pełnego wyprostu. Staw może być obrzęknięty.

Bieganie nasila objawy, często ból wręcz uniemożliwia treningi.

Dolegliwości w tym obszarze u biegacza czasem mogą być wynikiem promieniowania bólu z okolicy zapalenia ścięgien „gęsiej stopy” lub złamania zmęczeniowego kości piszczelowej (patrz: bóle przedniej części kolana).

Leczenie:

• Odpuść treningi i zgłoś się do lekarza, a jeśli ten nie znajdzie przeciwskazań do biegania, rozpocznij trening dostosowany do Twoich możliwości.
• Te schorzenia wymagają leczenia przyczynowego, często operacyjnego.

Zapalenie pasma biodrowo-piszczelowego (kolano biegacza)

Co się dzieje? Bóle są odczuwane po treningu, w spoczynku. Dyskomfort pojawia się w zgięciu kolana ok. 30-40 stopni. Bieganie (zwłaszcza zbiegi) nasila objawy, które pojawiają się po treningu.

Ból łagodzi wyprostowanie stawu. Przy postępie choroby bóle pojawiają się w drugiej połowie treningu – z czasem coraz wcześniej, później mogą uniemożliwiać treningi.

Badanie USG pomaga wykluczyć, czy ból z boku kolana nie jest objawem uszkodzenia łąkotki bocznej.

Czy grozi Ci kontuzja pasma biodrowo-piszczelowego? Wykonaj test.

Leczenie:

• Ogranicz objętość treningu, zwłaszcza podbiegi i zbiegi.
• Przy nadpronacji stosuje się korygujące buty lub wkładki.
• Rozciągaj pasmo biodrowo-piszczelowe (leżące po zewnętrznej stronie uda), wzmacniaj mięsień pośladkowy średni.
• Leczenie wspomoże masaż głęboki.

Więcej na temat kontuzji pasma biodrowo-piszczelowego pisaliśmy tutaj: Kolano biegacza: kontuzje, leczenie, wzmocnienie [PORADY]

RW 05/2015

NAJNOWSZE

Oto technologiczne wsparcie, które ułatwi Ci zasypianie w oka mgnieniu i poprawi jakość Twego snu. Ruch to najlepsza terapia i zawsze można znaleźć sposób, by pacjent był aktywny – mówią specjaliś… Skakanka to świetny trening dla biegacza, m.in. wzmacnia łydki i zwiększa wytrzymałość mięśni. Od zawsze mówiono nam, żeby się napinać, ściskać i trzymać. Tylko czy to nam faktycznie potrzebne? Bieganie rządzi, ale z tym arsenałem wskazówek i patentów szybciej wygrasz walkę z nadwagą. Chcesz w miesiąc wejść ze swoim bieganiem na wyższy poziom? Wykorzystaj rady z tego poradnika. adidas 4DFWD to buty do biegania z innowacyjną podeszwą środkową, wydrukowaną w 3D.

Kolano skoczka

Kolano skoczka jest kontuzją objawiającą się bólem przedniej okolicy kolana w miejscu przyczepu więzadła rzepki do rzepki. Więzadło rzepki to struktura, która łączy rzepkę z kością piszczelową i spełnia znaczącą rolę w procesie przekazywania sił mięśni uda.

Dzięki temu możemy prostować kolano, biegać, skakać, uderzać piłkę w czasie gry. Kolano skoczka, czyli zapalenie więzadła rzepki jest bardzo częstym urazem w sporcie i wielokrotnie zdarza się, że z tego powodu dochodzi do przerwania karier u profesjonalnych sportowców, np. siatkarzy czy koszykarzy.

Odczuwamy ból w przedniej części kolana, w szczególności w okolicy przyczepu więzadła rzepki do rzepki, czyli na dolnym brzegu rzepki. W początkowym okresie objawy mogą występować tylko na początku intensywnych treningów bądź po zaprzestaniu zajęć. Z czasem, gdy kontuzja nie jest leczona, powiększają się i w bardzo zaawansowanych stadiach może dojść do tego, że ból zaczyna towarzyszyć przy normalnych aktywnościach, np. wchodzeniu, schodzeniu ze schodów czy siadaniu na krześle.

Kiedy do lekarza?

Do lekarza powinniśmy zgłosić się wówczas, gdy ból nie ustępuje, a podstawowe leczenie, czyli odpoczynek czy chłodzenie kolana nie dają pożądanych rezultatów.

Kolano skoczka – przyczyny

Kolano skoczka najczęściej powstaje w wyniku nakładania się na siebie mikrourazów, czyli niewielkich uszkodzeń więzadła rzepki, co zaburza jego wewnętrzną strukturę i obniża wytrzymałość. To z kolei prowadzi do postępującego procesu niszczenia więzadła.

Szczególnie narażone na te procesy są osoby z obniżoną siłą i wytrzymałością mięśni, otyłe, czy wcześniej kontuzjowane bez pełnego wyleczenia urazu, które postawiają uprawiać sport w zbyt dużym nasileniu.

Bardzo istotny jest odpowiedni balans mięśniowy, czyli harmonia pomiędzy każdą częścią naszego ciała – tak aby wzorzec ruchu był prawidłowy. Jeżeli jest on zaburzony, wówczas staje się czynnikiem ryzyka urazu.

Kolano skoczka – leczenie

W procesie diagnostyki uszkodzenia więzadła właściwego rzepki, czyli kontuzji zwanej kolanem skoczka, posługujemy się przeważnie badaniem USG, a w przypadkach wątpliwych korzystamy również z rezonansu magnetycznego. Całość daje nam jasną i klarowną diagnozę.

W procesie leczenia kolana skoczka mamy trzy opcje do wyboru:

• Pierwsza i najważniejsza z nich – to leczenie zachowawcze. Polega na odpowiednim protokole rehabilitacyjnym, czyli pracy z fizjoterapeutą, który zaleci ćwiczenia ekscentryczne, treningi na wzmocnienie mięśni oraz na przywrócenie odpowiedniego balansu mięśniowego. Niekiedy stosujemy także falę uderzeniową.

• W przypadku bardziej zaawansowanych zmian posługujemy się zastrzykami, czyli iniekcjami w okolicy kontuzjowanego więzadła. Tutaj przydatne są preparaty osocza bogatopłytkowego, czyli PRP, szpik kostny podawany w postaci iniekcji, a niekiedy kwasy hialuronowe.
• Gdy leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów, a są to przypadki najbardziej zaawansowanych i przewlekłych uszkodzeń, wówczas musimy leczyć pacjenta operacyjnie. W takich przypadkach stosujemy artroskopię, czyli miniinwazyjny zabieg kolana. Naprawiamy wszystkie uszkodzenia wewnątrz kolana, a przez małe nacięcie oczyszczamy także uszkodzoną część więzadła rzepki. Po takim zabiegu operacyjnym wymagana jest rehabilitacja, a powrót do pełnej sprawności i uprawiania sportu zabiera zwykle od trzech do sześciu miesięcy.

Kolano skoczka – profilaktyka

Aby uniknąć zaawansowanego stadium schorzenia, pamiętaj, aby zawsze przed rozpoczęciem wysiłku fizycznego wykonać prawidłową rozgrzewkę mięśnia nogi. Pomoże również odpowiednio dobrane obuwie, które zmniejszą możliwość zachorowania na kolano skoczka.

Autor: 

• dr n. med. Paweł Bąkowski, Ortopeda Rehasport w Poznaniu

Uraz kolana – i co dalej?

Nawet najmniejszy uraz stawu kolanowego może prowadzić do poważnych następstw! Z reguły po skręceniu kolana pojawia się silny ból, obrzęk, powiększenie obrysu stawu oraz niekiedy zwiększone ucieplenie skóry. Dodatkowo występują problemy z obciążaniem, niestabilność, przeskakiwania, a nawet całkowite zablokowanie stawu w wymuszonej pozycji.

Jedna z przyczyn tych objawów może być złamanie kości tworzących staw kolanowy. Złamanie widoczne jest wówczas na zdjęciu rentgenowskim (RTG). Najczęściej jednak uszkodzeniu ulegają tkanki miękkie, których na prześwietleniu nie widać.

Są to w kolejności więzadła poboczne, łakotki stawowe, więzadła krzyżowe, chrząstki, troczki rzepki, fałdy maziowe, itd. Te uszkodzenia wymagają diagnostyki rezonansu magnetycznego (MRI), konsultacji ortopedycznej, a część z nich nawet leczenia operacyjnego. Takie leczenie to artroskopia, czyli endoskopia stawu.Staw kolanowy po urazie może też obrzęknąć.

Najczęściej świadczy to wynaczynieniu krwi do stawu. Wówczas wymagana jest punkcja stawu, czyli jego nakłucie z ewakuacją płynu.

Każdy uraz kolana, który powoduje silny ból, po którym występuje obrzęk, niesprawność, ograniczenie zakresu ruchu lub niestabilność jest wskazaniem do konsultacji ortopedycznej, diagnostyki rezonansem magnetycznym, a także w części przypadków do leczenia zabiegowego.

Wczesne leczenie uszkodzonych struktur kolana polega na ich pierwotnej naprawie poprzez m.in. (szew łąkotki, reinsercja więzadła krzyżowego Internal Brace ACL, reinsercja troczków, replantacja chrząstki). Z upływem czasu metody pierwotnych napraw zastępowane są przez metody rekonstrukcyjne (np. więzadła krzyżowego, łąkotki, chrząstki, troczków), czyli związane z użyciem implantów.

Zachęcamy do wczesnej diagnostyki urazów stawu kolanowego, aby osiągnąć satysfakcjonujący wynik leczenia i móc znowu cieszyć się aktywnością i zdrowiem.

URAZY KOLANA – NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

• Uraz stawu kolanowego, skręcenie na nartach, podczas gry w piłkę nożną lub podczas biegu na nierównej powierzchni charakteryzuje się nagłym silnym bólem. Często towarzyszy temu odczucie i słyszalny trzask lub chrupnięcie. W przypadku poważniejszych obrażeń dochodzi do wystąpienia obrzęku. Może on wystąpić natychmiast po zdarzeniu lub już kilka godzin po nim. Kolano często blokuje się w ograniczonej pozycji, a zmiana tej pozycji łączyć się może z dużym bólem. Przy uszkodzeniach więzadeł pojawia się niestabilność i wrażenie “uciekania” kolana w czasie próby jego obciążania.
• Najczęstszy uraz kolana to naciągnięcie i skręcenie (42.1%), stłucznia i otarcia (27.1%), rany (10.5%). Najczęściej do urazów dochodzi podczas uprawiania sportu i rekreacji (49.3%), podczas poruszania się po domu (30.2%), oraz podczas prac domowych (13.6%). Najczęstsze wśród sportowców są uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego ACL (20.3%), uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej (10.8%), uszkodzenie łąkotki bocznej (3.7%), uszkodznie więzadła pobocznego piszczelowego MCL (7.9%), uszkodzenie więzadła pobocznego strzałkowego LCL (1.1%), uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego PCL (0.65%).Aktywności prowadzące do większości urazów to piłka nożna (35%) oraz narciarstwo (26%). Uszkodznie więzadła pobocznego strzałkowego LCL występuje głównie w tenisie i gimnastyce, więzadła pobocznego piszczelowego MCL w judo i narciarstwie. Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego ACL występuje w piłce nożnej, ręcznej oraz siatkówce. Uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego PCL najczęściej wiąże się z piłką ręczną, uszkodzenie łąkotki bocznej ML w gimnastyce i tańcu, a łąkotki przyśrodkowej MM szczególnie w piłce nożnej, tenisie ziemnym i bieganiu (jogging).

Prosimy o dokładne wypełnienie formularza wraz z określeniem problemu i wskazaniem preferownaych terminów spotkań ze specjalistą.

Nasz konsultant będzie się z Państwem kontaktował w przeciągu 24 godzin od otrzymania formularza. Dziękujemy!

Przeciążone kolano może być przyczyną poważnych kontuzji

Lato to okres, w którym chętnie podejmujemy aktywność fizyczną. Nie tylko biegamy, jeździmy na rowerze, rolkach czy ćwiczymy na siłowniach. Coraz częściej decydujemy się na bardziej wyszukane formy aktywności, na przykład kitesurfing, narty wodne czy wakeboarding. Sport dostarcza nam energii, radości i dla niektórych staje się pasją.

Jednak często mięśnie odmawiają nam posłuszeństwa. Zmagamy się z bólami stawów, przetrenowaniem, urazami czy kontuzjami. Problemem często okazuje się brak przygotowania naszego ciała do aktywności fizycznej, niewystarczająco wzmocnione mięśnie lub choroby czy wady postawy. Ból utrudnia lub uniemożliwia nam uprawianie ukochanych sportów.

Ból kolana pomimo kontuzji

Często dzieje się tak, że dokucza nam ból kolana, niekiedy utrudniający jego prawidłowe funkcjonowanie. Możemy mieć problem z pełnym zgięciem lub wyprostowaniem kolana. Przyczynami wcale nie muszą być urazy i kontuzje, takie jak: stłuczenie, skręcenie czy zwichnięcie kolana. Co w takim razie może przyczynić się do dyskomfortu w stawie kolanowym?

• Nadciągnięcie lub przeciążenie tkanek miękkich w stawie kolanowym.
• Długotrwałe przebywanie w jednej pozycji.
• Przetrenowanie lub przeciążenie kolana.
• Zmiany zwyrodnieniowe.
• Stan zapalny, np. reumatoidalne zapalenie stawów.
• Wady kończyn dolnych.

Staw kolanowy otaczają tkanki miękkie, które często ulegają uszkodzeniom. Powodują one osłabienie mięśnia czworogłowego uda, co z kolei prowadzi do częstych kontuzji kolan.

Oprócz urazu i kontuzji na skutek upadku, przyczyną nadciągnięć, przeciążeń czy uszkodzeń tkanek miękkich może być przetrenowane kolano.

Na przykład zbyt intensywny trening i niewłaściwa technika wykonywania ćwiczeń, które mogą prowadzić do problemów z otaczającymi staw kolanowy tkankami miękkimi.

Często nie zdajemy sobie sprawy, że przyczynami bólów kolan mogą być codzienne czynności. Chodzi o długotrwałe siedzenie przy biurku w jednej pozycji, a także kilkugodzinne stanie. Niestety wiążę się to z trybem naszej pracy, dlatego zwykle niewiele możemy zrobić, aby to zmienić.

Problem polega na tym, że przez długi okres czasu nasze nogi ułożone są w jednej pozycji (na przykład noga na nogę). Ma to negatywny wpływ na ruchomość stawów i ich elastyczność. Nie tylko cierpi nasz kręgosłup, lecz także kolana. Istnieje nawet specjalne określenie „kolana kinomana” , czyli takie które jest obciążone w wyniku długotrwałego zgięcia.

Skutkiem często jest stan zapalny w wyniku obciążenia stawu rzepkowo-udowego.

Jak wiemy, aktywność fizyczna to doskonały sposób nie tylko na poprawę naszej sylwetki, lecz także na wzmocnienie mięśni. Jednak niedostosowany do naszych możliwości trening przynosi czasami wiele szkód, na przykład niewłaściwa technika, podczas biegania przyczynia się do bóli w stawie kolanowym, czego skutkiem mogą być stany zapalane i poważne kontuzje. ­­­­­­­

Kolejnym sygnałem świadczącym o bólu kolan mogą być zmiany zwyrodnieniowe lub reumatyzm. Problem dotyczy degeneracji chrząstki stawowej, a objawy nasilają się stopniowo.

Przyczynami zwyrodnień stawów kolanowych są także: otyłość, brak aktywności fizycznej, wcześniejsze urazy i kontuzje.

Z kolei, jeśli bólowi kolan towarzyszy wysięk, a niekiedy i gorączka – może być to reumatoidalne zapalanie stawów.

Uporczywy ból kolan jest również wynikiem wad kończyn dolnych, na przykład tzw. szpotawość kolan, która wiążę się z ich nieprawidłowym ułożeniem. Kolana ustawiają się pod kątem otwartym do środka.

Ból kolan jest niepokojącym sygnałem

Nasz organizm jest inteligentny i jeśli pojawia się problem w obrębie stawu kolanowego, poprzez ból daje nam do zrozumienia, że coś złego się dzieje. Nie powinniśmy tego ignorować.

Niekiedy dzieje się tak, że wcale nie doszło do kontuzji, tylko ból kolan i problemy z ich prawidłowym funkcjonowaniem związane są z przeciążeniem w wyniku nadmiernego treningu lub nadciągnięciem tkanki miękkiej.

Co w takiej sytuacji pomaga? Jeśli ból długo się utrzymuje, powinniśmy zgłosić się do lekarza i wykonać podstawowe badania, np. RTG, USG czy MR (rezonans) kolana. Jeżeli problem jest poważny, wówczas niezbędna okazuje się pomoc fizjoterapeuty .

Fizjoterapia i rehabilitacja pomogą wyleczyć chore kolano

Dzięki fizjoterapii i rehabilitacji pacjent szybciej odzyska utraconą sprawność. Fizjoterapia obejmuje szereg profesjonalnych zabiegów z zakresu fizykoterapii, kinezyterapii, terapii manualnej oraz masaże lecznice.

Fizykoterapia polega na wykorzystaniu naturalnych czynników fizycznych, taki jak: światło, woda, niska temperatura, prąd elektryczny, pole magnetyczne czy ultradźwięki. Zabiegi są bardzo skuteczne, ponieważ eliminują stany zapalne i ból.

Kinezyterapia to leczenie za pomocą ruchu. Fizjoterapeuta dobiera odpowiednie ćwiczenia, mające na celu przywrócenie bezbolesnych ruchów w miejscu kontuzji.

Dzięki kinezyterapii poprawia się wydolność organizmu oraz wytrzymałość mięśni. Dodatkowo w fizjoterapii stosuje się także masaże np.

klasyczny czy wibracyjny oraz terapię manualną, która polega na uciskaniu bolących miejsc na ciele pacjenta.

Z kolei dzięki ćwiczeniom z zakresu rehabilitacji, odzyskamy utraconą sprawność ruchową oraz wzmocnimy osłabione mięśnie.

Wykorzystuje się odpowiednio dopasowane ćwiczenia izometryczne, rozciągające, wzmacniające i oporowe przy użyciu sprzętu np. piłek, taśm, trampolin.

Ważne, aby chory regularnie w domu wykonywał zlecone przez rehabilitanta ćwiczenia, ponieważ to pomoże w  powrocie do zdrowia i pełnej aktywności sportowej.

Kolano piętą achillesową, czyli częste kontuzje kolan: urazy łękotki, uszkodzenie więzadeł, zwichnięcie rzepki, stłuczenia

Kontuzje i urazy kolana zdarzają się bardzo często. Dlaczego? Jest to największy i jeden z najbardziej złożonych pod względem budowy stawów człowieka, który każdego dnia musi znosić olbrzymie obciążenia.

Urazy kolana dotyczą przede wszystkim sportowców i osób aktywnych fizycznie. Szczególnie narażeni są na nie ci, którzy uprawiają kontaktowe dyscypliny jak: piłka nożna, siatkówka, koszykówka, piłka ręczna czy hokej. Jednak powszechne są one również wśród tenisistów, biegaczy oraz narciarzy i snowboardzistów.

Uszkodzenia w obrębie tego stawu zwykle są wynikiem uderzenia (np. w efekcie zderzenia z innym graczem) albo ruchów oraz związanych z nimi sił wykraczających poza fizjologiczny dla tej struktury zakres.

Kontuzje kolan – co szwankuje najczęściej?

Szczególnie podatne na uszkodzenia są łąkotki, czyli znajdujące się między powierzchniami stawowymi kości piszczelowej oraz udowej płytki z twardej, ale jednocześnie elastycznej chrząstki, które pełnią funkcję amortyzatorów.

Druga struktura często ulegająca kontuzjom to więzadła stabilizujące kolano, przy czym urazy mogą dotyczyć zarówno wiązadeł krzyżowych, jak i pobocznych. Na trzecim miejscu pod względem częstotliwości znajdują się urazy rzepki – trójkątnej kości współtworzącej staw.

Urazy łąkotki

W każdym kolanie znajdują się dwie łąkotki – przyśrodkowa oraz boczna, ale to ta pierwsza uszkadzana jest kilkukrotnie częściej. Dochodzi do tego zazwyczaj w wyniku nagłego prostowania stawu znajdującego się w częściowym zgięciu i rotacji lub też w czasie przeprostu.

Objawy uszkodzenia łąkotki:

• ból po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie kolana, który nasila się w czasie wysiłku lub bezpośrednio po nim,
• ograniczenie zakresu ruchomości kolana tzw. „zablokowanie” kolana,
• trzaski i przeskakiwania,
• obrzęk,
• uczucie „uciekania” kolana.

Uszkodzenia więzadeł

Ze względu na umiejscowienia pomiędzy dwoma długimi dźwigniami – kością piszczelową i udową – kolano jest wystawione na działanie dużych sił, stąd częste uszkodzenia więzadeł. Podatne jest na nie w szczególności więzadło krzyżowe przednie.

Do jego zerwania dochodzi zwykle na skutek masywnego urazu skrętnego lub w konsekwencji urazu bezpośredniego. Częste są także uszkodzenia więzadła pobocznego przyśrodkowego (piszczelowego).

Objawy uszkodzenia więzadeł:

• silny ból po urazie (w przypadku kontuzji więzadła pobocznego piszczelowego szczególnie odczuwalny w momencie wyginania kolana do środka),
• trzask słyszalny w momencie urazu (objaw wskazujący na uszkodzenie więzadeł krzyżowych),
• obrzęk, który rzadko występuje od razu, a najczęściej narasta w ciągu 6-24 godzin (objaw zerwania więzadła krzyżowego przedniego),
• uczucie „uciekania” kolana,
• narastający krwiak podskórny (siniak).

Zwichnięcie rzepki

To nic innego jak wysunięcie się rzepki z jej prawidłowego miejsca. Zwykle rzepka ulega zwichnięciu do boku. Może to być spowodowane urazem bezpośrednim (np. kopnięciem), bądź też pośrednim. Powrót rzepki na swoje miejsce zwykle następuje samoistnie. Może jednak wtedy dojść do oderwania fragmentów chrzęstno-kostnych, które „pływając” w stawie mechanicznie go blokują.

Objawy zwichnięcia rzepki:

• zazwyczaj wyraźnie czuje się przeskoczenie rzepki w kierunku bocznym,
• obrzęk, czyli powiększenie zarysu kolana wynikające z krwawienia wewnątrz stawu,
• ból, głównie po stronie przyśrodkowej kolana,
• ograniczenie ruchomości w stawie.

Stłuczenie kolana? A może już kontuzja?

Ta lista nie wyczerpuje wszystkich uszkodzeń na jakie narażony jest staw kolanowy. Poza wymienionymi powszechne są także:

• zwichnięcia stawu,
• urazy chrząstki,
• zapalenie
• przerwanie ścięgna.

Nie każdy uraz kolana oznacza jednak poważną kontuzję. Czasami jest to tylko stłuczenie, które mija po schłodzeniu, zastosowaniu maści o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym oraz unikaniu obciążenia.

Jeśli jednak po 2-3 dniach dolegliwości się nie zmniejszą albo wręcz nasilą – wskazana jest wizyta u ortopedy.

Najczęstsze urazy i kontuzje w sporcie – jak im zapobiegać

20 lip 2020

Sport to nie tylko zdrowie, ale także ryzyko kontuzji. Nie musisz uprawiać sportu zawodowo, aby obawiać się ewentualnych urazów. 

Które sporty są uznawane za najbardziej kontuzjogenne i jak się przed tymi kontuzjami chronić, a także finansowo zabezpieczyć dzięki odpowiedniemu ubezpieczeniu NNW? Podpowiadamy.

Spis treści:

Kontuzja barku

Staw ramienny charakteryzuje się niezwykle szerokim zakresem ruchów, przede wszystkim ze względu na swoją budowę (należy do grupy stawów kulistych).

Niestety, większy zakres ruchów oznacza także częstsze kontuzje, również wśród osób uprawiających sporty. Kontuzje barku występują przede wszystkim u osób, które grają w siatkówkę, tenisa czy piłkę ręczną.

Zdarzają się też na siłowni, zwłaszcza przy wyciskaniu, a więc podczas ćwiczeń, które mocno angażują górne partie ciała, w tym bark.

Jakie są najczęstsze kontuzje barku?

• Przeciążenie stawu barkowego – polega na naciągnięciu, a w niektórych przypadkach nawet naderwaniu wiązadeł, mięśni albo ścięgien.
• Zwichnięcie stawu barkowego – dochodzi do niego, gdy głowa kości ramiennej wypada z panewki stawowej. Taka kontuzja barku występuje zazwyczaj w wyniku silnego uderzenia bądź upadku. Towarzyszy mu obrzęk, zasinienie, ból oraz znaczne ograniczenie ruchów barku.
• Niestabilność barku – pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy nie wiemy, jak leczyć kontuzję barku i jest następstwem źle leczonego zwichnięcia.
• Zwyrodnienie stawu barkowego – dochodzi do niego w wyniku degeneracji chrząstek stawu oraz samych kości, w następstwie doznawanych na przestrzeni lat drobnych urazów.

Co robić, gdy dojdzie do kontuzji barku? Oprócz oczywistej odpowiedzi, jaką jest wizyta u ortopedy, dochodzą jeszcze dwie: rehabilitacja oraz odpowiednie ćwiczenia. Kontuzja barku wymaga więc działania zarówno z lekarzem/rehabilitantem, jak i samodzielnych ćwiczeń w celu poprawy stanu zdrowia – oczywiście po konsultacji ze wspomnianym ortopedą bądź rehabilitantem.

Poznaj korzyści płynące z uprawiania sportu.

Kontuzja kolana

Kontuzja kolana jest częsta nie tylko wśród fanów aktywności fizycznej, ale z wiekiem może pojawić się u każdego. Kolano to najbardziej złożony staw w naszym organizmie, który każdego dnia narażony jest na ogromne przeciążenia. Wystarczy, że jeden z licznych elementów stawu kolanowego ulegnie kontuzji, a odbije się to na działaniu całego kolana.

Wracając do sportów – wśród fanów których dyscyplin znajdziemy najwięcej kontuzji kolan? Piłka nożna, a także koszykówka, jako dwa bardzo „kontaktowe sporty”, znajdują się wysoko w tym zestawieniu. Do mniej oczywistych przykładów należą tenis (przede wszystkim z powodu szybkiej zmiany kierunku ruchu), a także narciarstwo.

Kontuzja kolana i bieganie to temat rzeka. Ból kolan to chyba najczęstsza zmora biegaczy. Kontuzja kolana po bieganiu może wynikać między innymi ze zbyt intensywnego treningu, braku odpowiedniej rozgrzewki, biegania po bardzo twardej powierzchni, co dodatkowo obciąża stawy, a także źle dobranego obuwia. Objawy kontuzji kolan w takich sytuacjach to ból i trzeszczenie w kolanach.

Jak leczyć kontuzje kolan? Przede wszystkim jak najszybciej – zbyt późna wizyta u lekarza może skutkować koniecznością przeprowadzenia operacji.

Jeśli zauważysz problem z kolanami, przemyśl także swój trening – być może jest zbyt intensywny, przeprowadzany na złym terenie, w źle dobranych butach albo nie jest poprzedzony rozgrzewką.

Dodatkowe sposoby to stosowanie zimnego okładu na kolano i korzystanie z ortezy, czyli aparatu ortopedycznego podtrzymującego rzepkę. Możesz także wybrać się na masaż.

Kontuzja stawu skokowego

Kontuzja stawu skokowego to inaczej skręcona kostka, a więc rozerwanie lub naciągnięcie więzadeł stawu, któremu towarzyszy uszkodzenie torby stawowej.

Ból, obrzęk, niestabilność stawu czy jego zesztywnienie to najpopularniejsze objawy kontuzji stawu skokowego. Leczenie polega między innymi na jego unieruchomieniu, stosowaniu zimnych okładów, odpowiedniego masażu i ćwiczeń, takich jak ruchowe czy rozciągające.

Oczywiście o najodpowiedniejsze sposoby powrotu do zdrowia warto zapytać lekarza bądź rehabilitanta.

Kontuzja pachwiny

Statystyki wskazują, że aż 18% piłkarzy ma problemy z kontuzją pachwiny[1] – nie musisz być profesjonalnym piłkarzem, aby jej doświadczyć. Wystarczy, że od czasu do czasu lubisz spotkać się z kolegami i pokopać piłkę. Kontuzja pachwiny wynika przede wszystkim z wykonywania nagłych ruchów.

Jak leczyć kontuzję pachwiny? Leczenie można zacząć jeszcze przed pojawieniem się problemu, stosując odpowiednią rozgrzewkę. W przypadku wystąpienia kontuzji mogą pomóc zimne okłady oraz stosowanie maści przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Niestety, w sytuacji, gdy dojdzie do całkowitego zerwania mięśnia, konieczna jest operacja.

Kontuzja nadgarstka

Do kontuzji nadgarstka może dojść na siłowni, ale nie tylko – to częsta kontuzja wśród osób grających w tenisa czy squasha. Zapobiec kontuzji może nie tylko odpowiednia rozgrzewka, ale także korzystanie z opasek usztywniających. Jeśli już do niej dojdzie, oprócz wizyty u lekarza, pamiętaj o zimnych okładach. Pomóc może także bandaż elastyczny.

Jest jeszcze jeden sposób na pomoc w szybszym powrocie do zdrowia – ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (ubezpieczenie NNW).  Kontuzja może czasowo zdyskwalifikować Cię nie tylko z aktywności sportowej, ale też z pracy – a w przypadku urazu potrzebne są przecież dodatkowe środki na leczenie i rehabilitację.

Dzięki odpowiedniej umowie dodatkowej do ubezpieczenia na życie w Avivie możesz liczyć na pomoc finansową, jeśli wskutek nieszczęśliwego wypadku doznasz trwałego uszczerbku na zdrowiu, z jego powodu będziesz niezdolny do pracy czy będziesz musiał przebywać w szpitalu.

Możesz otrzymać też zwrot kosztów leczenia oraz koniecznej operacji plastycznej. Dzięki umowie „Dla Aktywnych” dodatkowo rozszerzasz zakres ochrony umów dodatkowych o skutki uprawiania sportów wyczynowych, takich jak np.

piłka nożna, siatkówka, piłka ręczna, narciarstwo, lekkoatletyka, judo, karate oraz innych aktywności sportowych.

[1] https://www.luxmed.pl/dla-pacjentow/o-zdrowiu/zdrowie-od-a-do-z/kontuzje-okolicy-pachwin—typowa-przypadloscpilkarzy-.html