Wady postawy – przyczyny, objawy, powikłania u dzieci i dorosłych

Kiedy mówimy o prawidłowej postawie ciała?

Definicja podaje, że wówczas, kiedy poszczególne odcinki ciała są względem siebie doskonale dopasowane i utrzymane w prawidłowym położeniu. Główną odpowiedzialnością za to zadanie obarczony jest kręgosłup, nazywany osią całego ciała.

Nie oznacza to jednak, że kręgosłup ma być idealnie prosty. Złożony z odcinków: szyjnego, piersiowego, lędźwiowego, części krzyżowej i guzicznej, tworzy naturalne krzywizny, wygięte do przodu lub do tyłu.

Umożliwia to człowiekowi utrzymanie równowagi, chodzenie, bieganie, podnoszenie ciężkich przedmiotów.

Jeśli w kształcie kręgosłupa pojawi się jakiekolwiek odchylenie od normy, powoduje zmiany w napięciu grup mięśniowych. Jedne mięśnie zostają rozciągnięte i osłabione, a z innej grupy stają się napięte i ulegają skróceniu. To prowadzi do zmian kończących się chorobą zwyrodnieniową.

Na prawidłowo funkcjonujący kręgosłup mają wpływ właściwie wysklepione stopy, prawidłowo ułożone kolana, barki, łopatki, itp. Wystarczy, że zaszwankuje jedno z nich, by pociągnęło za sobą cały łańcuch patologii.

Skutki nieprawidłowej postawy

 Jeśli zbagatelizujemy choćby najmniejsze zaburzenia postawy ciała u dziecka, ryzykujemy, że w przyszłości odezwą się dolegliwości i powikłania chorobowe. Mogą one objawiać się zaburzeniami w pracy wielu narządów i układów.

Nieprawidłowa budowa stóp, kolan, stawów biodrowych, będzie z czasem prowadzić do wad postawy.

To nie tylko ból podczas ruchu, dłuższego stania, chodzenia czy pozostawania w pozycji siedzącej, ale również słabsza wentylacja płuc, utrudniony dopływ krwi do mózgu, zaburzenia pracy serca, bóle głowy, mniejsza sprawność fizyczna.

Jak leczyć wady postawy

Większość wad postawy, to przypadłość nabyta, dlatego natychmiastowa diagnoza i szybkie podjęcie leczenia daje szansę na cofnięcie się zmian. Kontrole postawy dzieci starszych powinny odbywać się minimum co pół roku. Dobrze, jeśli dziecko skonsultuje lekarz specjalista lub wykwalifikowany i doświadczony fizjoterapeuta. Z pewnością wprawnym okiem zauważy więcej, niż my sami.

Wiele dysfunkcji stawów skokowych, kolanowych, czy biodrowych, a także całej postawy ciała, są spowodowane złą stabilizacją centralną. Jeśli jest osłabiona, wpływa to negatywnie na stawy obwodowe.

Będą one wtedy funkcjonować w niepoprawnych wzorcach ruchowych.

Dzieci powinny być uczone prawidłowych postaw od najmłodszych lat, pozwoli to na właściwy rozwój  plastycznego jeszcze układu ruchu.

W przypadku rozpoznanych nieprawidłowości, lekarz decyduje, jaki plan terapii wybrać dla dziecka. Każda wada postawy u konkretnego małego pacjenta wymaga spersonalizowanego doboru ćwiczeń. Najlepiej, jeżeli wykonuje je indywidualnie razem z fizjoterapeutą np. wg koncepcji PNF (torowanie nerwowo-mięśniowe).

Takie zajęcia odbywają się zazwyczaj od 1 do 2 razy w tygodniu. Dodatkowo pacjent dostaje pracę domową w postaci odpowiednio dobranych ćwiczeń, ilości powtórzeń oraz poprawnej techniki ich wykonania. Podczas terapii włączani są także do wspólnej pracy rodzice.

Specjaliści tłumaczą mechanizm powstania wady oraz przedstawiają sposoby eliminowania błędnych nawyków dziecka.

Jak zapobiegać wadom postawy

Dziecko warto przyzwyczajać do ruchu od najmłodszych lat. Wspinania się po drabinkach, biegania, a także prawidłowych nawyków – trzymania prostej postawy, siedzenia bez zakładania nogi na nogę, czy przysiadania nóżki. Dobrym rozwiązaniem są różnego rodzaju zajęcia sportowe z nastawieniem na ogólny rozwój podopiecznego.

Pamiętajmy, jeśli dziecko nabędzie i utrwali złe przyzwyczajenia, trudniej będzie powrócić do prawidłowych wzorców w przyszłości.  Bardzo duży odsetek chorób związanych z kręgosłupem lędźwiowym lub szyjnym u dorosłych, związany jest z siedzącym trybem życia w młodości oraz brakiem korekcji wad postawy rozwijającego się organizmu.

Aktywność fizyczna dziecka w wieku szkolnym jest również bardzo ważna.  Podstawowe zajęcia wychowania fizycznego nie zawsze są wystarczającą formą profilaktyki.  Nawet jeśli nasze dziecko ćwiczy na lekcjach, w dzisiejszych czasach jest to za mało. W efekcie wady postawy mogą rozwijać się w błyskawicznym tempie.

Warto zastanowić się nad rozwiązaniem tej sytuacji i pozwolić dziecku wybrać formę aktywności, która sprawi mu radość i przyniesie pożądane efekty. Pomocny w doborze odpowiedniego sportu może być również fizjoterapeuta.

Podpowie jaki rodzaj ruchu da najlepsze skutki na drodze do utrzymania prawidłowej postawy naszej pociechy.

Skolioza u dzieci

Rodzaje skoliozy u dzieci Na czym polega skolioza u dzieci? Przyczyny Skolioza lewostronna i prawostronna Diagnostyka skoliozy Leczenie Powikłania skoliozy u dzieci Dodatkowe działania w leczeniu skrzywienia kręgosłupa

Objawia się wygięciem kręgosłupa najczęściej w odcinku piersiowym (najbardziej widocznym przy pochyleniu do przodu), nierównym ustawieniem barków, łopatek i miednicy oraz nierównymi tzw. trójkątami tułowiowo-ramiennymi. Zmiany w kręgosłupie, obecne w trzech płaszczyznach, powstają w wyniku postępującej deformacji trzonów kręgowych. Skoliozy dzielimy na: czynnościowe i strukturalne.

Skoliozy czynnościowe charakteryzują się skrzywieniem jedynie w jednej płaszczyźnie – czołowej, odznaczają się dużą ruchomością kręgosłupa i są odwracalne. Stanowią 70 proc. wszystkich skolioz, nieleczone prowadzą do powstania skoliozy strukturalnej.

Skoliozy strukturalne charakteryzują się kilkoma łukami wygięć kręgosłupa – występuje wygięcie pierwotne (prawo- lub lewostronne) i kilka mniejszych wygięć wtórnych.

Towarzyszą im zmiany w kręgach (deformacja, rotacja i torsja), zniekształcenia klatki piersiowej – garbik lub garb, zniekształcenia miednicy (rotacja, skrzywienie), utrwalone przykurcze mięśni, więzadeł i zmiany w krążkach międzykręgowych.

Skoliozy mogą być wrodzone lub nabyte, o znanej albo nieznanej etiologii (idiopatyczne). Te o znanej etiologii to: kostno pochodne, nerwo pochodne lub mięśniowo pochodne.

Stanowią oddzielny, trudny problem dla specjalistów ortopedii i powinny być leczone w wysokospecjalistycznych ośrodkach. Skoliozy idiopatyczne stanowią ok. 70 proc. wszystkich skrzywień kręgosłupa. Ujawniają się w każdym wieku, najczęściej ok. 10.

roku życia.

Rozpoznanie skoliozy

Skoliozy rozpoznaje się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego, które musi być wykonane, co najmniej w dwóch projekcjach na stojąco. Do określenia wielkości skrzywienia najczęściej stosuje się metodę Cobba. Skoliozy do 50º oznaczone wg Cobba leczy się zachowawczo. Powyżej 50º leczy się operacyjnie.

Już dziś KUP ONLINE wizytę u ortopedy dziecięcego!

Leczenie skolioz idiopatycznych polega na określeniu stopnia skrzywienia pierwotnego, podwyższeniu kończyny po tej stronie i stałej gimnastyki wzmacniającej mięśnie, przede wszystkim mięśnie brzucha.

W warunkach ambulatoryjnych należy zalecać ćwiczenia symetryczne w domu, regularne uprawianie sportów (z ograniczeniem skoków). Szczególnie ważne jest pływanie i utrzymywanie prostej sylwetki.

Wskazane są również masaże i ćwiczenia specjalistyczne pod okiem wykwalifikowanych rehabilitantów.

Skolioza jest procesem dynamicznym, zmieniającym się wraz ze wzrostem i wiekiem dziecka, dlatego też niezbędne są regularne kontrole ambulatoryjne i stała korekcja skrzywienia (np. przy zastosowaniu gorsetów typu Milwauki lub Boston).

Skoliozy niepoddające się leczeniu zachowawczemu wymagają postępowania zabiegowego, jakim jest leczenie operacyjne w specjalistycznych ośrodkach ortopedycznych. Te, które ukazują się przed 2. lub 5.

rokiem życia, nazywane są wczesnodziecięcymi, źle rokują i stanowią bardzo trudny problem ortopedyczny. Zwykle towarzyszą zespołom wad wrodzonych innych narządów lub/i zespołom genetycznym (np. z. Marfana). Te, które ujawniają się po 10.

roku życia, występują częściej u dziewcząt, rokują lepiej i mogą być leczone ambulatoryjnie pod okiem specjalistów ortopedii.

Dawniej uważano, że progresja skoliozy kończy się wraz z osiągnięciem dojrzałości. Obecnie przyjmuje się, że skolioza pogłębia się przez całe życie, również w okresie po 18.–20. roku życia. Chorzy wymagają stałego nadzoru i leczenia.

Niewłaściwie leczona skolioza to nie tylko problem kosmetyczny czy psychologiczny dla dziecka, wynikający ze zniekształcenia tułowia. Skrzywienie kręgosłupa prowadzi do rozwoju nasilonych zmian zwyrodnieniowych, narastania dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości chorego.

Jest przyczyną wtórnych zmian w obrębie układu oddechowego i układu krążenia. Przy każdym podejrzeniu skoliozy rodzice powinni udać się do lekarza ortopedy i poddać dziecko badaniu. Lepiej zbadać dziecko kilka razy niepotrzebnie, niż pozostawić skoliozę nieleczoną.

Badaniem rozstrzygającym o rozpoznaniu choroby jest badanie radiologiczne.

Termin „skolioza” wywodzi się z języka greckiego („scoliosis” – krzywy). Przypadłość ta często błędnie jest diagnozowana jako boczne skrzywienie kręgosłupa. W istocie jest to skrzywienie kręgosłupa trójpłaszczyznowe, obejmujące płaszczyznę czołową, strzałkową oraz poziomą.

Skolioza u dzieci to jedna z najczęściej diagnozowanych wad postawy u małych pacjentów. Aby nie dopuścić do jej rozwoju należy obserwować dziecko, jak również zgłaszać się z nim na regularne wizyty kontrolne.

Skolioza u dzieci może być zarówno wrodzona, jak i nabyta. W zależności od jej rodzaju występuje szereg różnych przyczyn powodujących skrzywienie kręgosłupa.

• Skolioza u dzieci wrodzona spowodowana może być różnymi chorobami układu ruchu, np. dystrofią mięśniową, przepukliną krążka międzykręgowego, guzami kości, wrodzoną wadą kręgosłupa.
• Coraz częściej diagnozowana jest skolioza nabyta, której przyczynami mogą być niektóre choroby płuc, komplikacje po przebytych operacjach oraz tryb życia dziecka. W ostatnim przypadku mówi się o skoliozie idiopatycznej, której sprzyjać może m. in. niski poziom aktywności fizycznej malucha. Podejrzewa się, że nawet w 85% wszystkich przypadków skoliozy nabytej trudno o jednoznaczne określenie przyczyny dolegliwości.

Rodzicielskie błędy

Choć wciąż zdarza się, że lekarze nie mogą określić z całkowitą pewnością przyczyn nabytej skoliozy wczesnodziecięcej, istnieje szereg czynników, które z dużą dozą prawdopodobieństwa sprzyjają jej rozwojowi. Niestety, wśród nich znajduje się sporo błędów, które mogą popełniać niedoświadczeni rodzice nie zdający sobie sprawy, czego wymaga delikatny, rozwijający się układ kostny małego dziecka.

Do sytuacji, które sprzyjają skrzywieniom kręgosłupa, a więc także rozwojowi skoliozy można zaliczyć:

• zbyt wczesne pionizowanie noworodka (nauka chodzenia, sadzanie „na siłę”),
• sadzanie dziecka w nieodpowiedniej pozycji przed komputerem lub telewizorem,
• noszenie dziecka w wieku od 2 do 5 miesięcy w nosidełku w pozycji pionowej,
• siedzenie na jednej pięcie podczas zabawy,
• długotrwałe noszenie dziecka na jednym biodrze.

W zależności od kierunku skoliozy można mówić o skoliozie lewostronnej (lewowypukłej) oraz prawostronnej (prawowypukłej). Ponadto, można różnicować ją ze względu na ilość łuków wygięcia – na jedno lub wielowypukłą. To właśnie m. in. od kierunku skoliozy u dzieci zależy dobór sposobów leczenia.

Pierwsze objawy skoliozy u dzieci może zauważyć rodzic. Warto obserwować, jak wyglądają plecy kilkulatka i w razie jakiegokolwiek niepokoju jak najszybciej skonsultować się z ortopedą. Alarmującymi sygnałami mogą być:

• widocznie wystające łopatki,
• brak zachowania równoległości między ramionami, a biodrami,
• garb żebrowy, czyli wypukłość z jednej strony pleców,
• wcięcie w talii zaznaczone wyraźnie bardziej z jednej strony,
• jedna noga krótsza od drugiej.

Niestety, mimo dość oczywistych objawów, skolioza wczesnodziecięca jest trudno zauważalna. Do jej rozpoznania często dochodzi przypadkiem, np. podczas bilansów zdrowia dziecka czy prześwietleń klatki piersiowej.

Jak skoliozę rozpoznaje ortopeda?

Gdy pacjent podejrzeniem skoliozy trafi już do specjalisty, zostaną wykonane precyzyjne badania mające na celu zdiagnozowanie lub wykluczenie wad postawy. Lekarz może posiłkować się różnymi metodami diagnostycznymi, w tym np. radiogramem kręgosłupa czy testem Rissera.

• Radiogram kręgosłupa polega na wykonywaniu zdjęć w projekcji przód-tył, bocznej, w pozycji stojącej i czasem leżącej. Uzyskane wyniki są dokładnie analizowane pod kątem wygięcia pierwotnego i wtórnego, co ułatwia dobór sposobu leczenia.
• Test Rissera opiera się na zjawisku równoległości rozwoju kręgosłupa oraz miednicy. Zarówno miednica, jak i kręgosłup kończą swój rozwój jednocześnie, czego objawem jest apophysis ilei – linijne, płaskie jądro kostnienia na grzebieniu biodrowym, tuż przy kolcu biodrowym przednim i górnym. Po stwierdzeniu obecności apophysis ilei można wnioskować, że nie tylko wzrost miednicy, ale również kręgosłupa został zakończony – a w kontekście leczenia skoliozy u dzieci jest to bardzo ważna informacja.

Leczenie skoliozy u dzieci pozostaje jednym z większych wyzwań dzisiejszej ortopedii. Dużym problemem są zwłaszcza skoliozy idiopatyczne lub neuropatyczne. Głównym zadaniem lekarza ortopedy podejmującego się leczenia małego pacjenta ze skoliozą jest zmniejszenie skrzywienia kręgosłupa i zahamowanie jego pogłębiania.

Często stosowanym sposobem leczenia skolioz jest gorset ortopedyczny, który ma na celu wzmocnienie mięśni odpowiadających za prawidłową postawę.

Trudniejsze przypadki nieraz wymagają zastosowania aparatów, wyciągów oraz gipsów korygujących.

Skoliozy bardzo źle rokujące, nie reagujące na konwencjonalne sposoby leczenia mogą wymagać interwencji operacyjnej, polegającej na korekcji wady poprzez wszczepienie specjalnych implantów.

Ćwiczenia na skrzywienie kręgosłupa

Wcześnie wykryta skolioza u dziecka może zostać skutecznie zatrzymana za pomocą odpowiednich ćwiczeń. Można stosować je bez względu na to, czy malec cierpi na skoliozę lewostronną, czy prawostronną. W zależności od typu skrzywienia stosuje się ćwiczenia asymetryczne, angażujące do pracy mocniej jedną lub drugą stronę ciała.

Do aktywności, które szczególnie dobrze wpływają na zahamowanie skoliozy zalicza się:

• pływanie,
• plank (pozycja deski),
• wykroki,
• różne skłony tułowia.

Należy pamiętać, że tylko regularne ćwiczenia mogą zatrzymać postęp skoliozy i zminimalizować zmiany, które dotychczas wywołała. Rodzice, u których dzieci została zdiagnozowana skolioza powinni rozważyć zapisanie pociechy na gimnastykę korekcyjną lub specjalną rehabilitację. Najważniejsze, aby pod żadnym pozorem nie pozostawiać skoliozy „samej sobie”.

Skolioza to nie tylko źle prezentująca się sylwetka. Nieleczona może prowadzić do poważnych problemów zwyrodnieniowych, zmian neurologicznych, a nawet ucisków narządów wewnętrznych.

Bagatelizowana skolioza u dzieci może wywołać ucisk na mięsień sercowy, co wiąże się z bezpośrednim zagrożeniem niewydolności krążeniowej.

Skrzywienia kręgosłupa nigdy nie należy lekceważyć – może ono rzutować na zdrowie całego organizmu.

Ćwiczenia, których lepiej unikać

Niestety, nie wszystkie formy aktywności wspierają leczenie skoliozy. Mało tego, istnieją takie, które mogą nawet ją pogłębić. Należy wykluczyć wszelkie dziedziny sportu, które wywołują silne drgania kręgosłupa – należą do nich np. jazda konna czy jazda rowerem po wyboistym terenie.

Profilaktyka i leczenie skoliozy u dzieci opiera się nie tylko o ćwiczenia i noszenie specjalnych gorsetów. Wprowadzając drobne zmiany do codzienności malucha można w dużej mierze wspomóc proces rehabilitacji.

• Dzieciom szkolnym spędzającym sporo czasu przy biurku bardzo przyda się odpowiednio wyprofilowane krzesło. Ważne, aby skutecznie podpierało kręgosłup lędźwiowy i szyjny. Zrezygnuj z tanich krzeseł komputerowych – dla zdrowia kręgosłupa swojej pociechy postaw na profesjonalny fotel (poszukuj w dobrych sklepach biurowych).
• Zadbaj również o odpowiedni dobór biurka dla dziecka. Powinno być prostokątne, dopasowane do jego wzrostu. Siedząc przy biurku malec musi dotykać stopami podłoża, a przedramiona swobodnie opierać na blacie.
• Dzieci ze skoliozą powinny spać na twardym materacu i niewielkiej poduszce. Ciało dziecka podczas snu musi znajdować się w możliwie jak najbardziej wyprostowanej pozycji.

Literatura tematu:

Barczyk Katarzyna, Zawadzka  Dominika, Kołcz Anna, Giemza Czesław, Ryng Monika Wpływ gimnastyki korekcyjnej na zmianę postawy ciała dzieci ze skoliozą 1°.

Marcin Grudzień, Edward Saulicz Wpływ postępowania korekcyjnego u dzieci i młodzieży ze skoliozami I i II°, na wybrane parametry funkcjonalne kompleksu miedniczno-lędźwiowego

Karsten Ridderbusch, Dr. med., Alexander S. Spiro, PD Dr. med., Philip Kunkel, Dr. med., Benjamin Grolle, Dr. med., Ralf Stücker, Prof. Dr. med. and Martin Rupprecht, Prof. Dr. med.  Strategie leczenia skoliozy we wczesnym dzieciństwie (Strategies for Treating Scoliosis in Early Childhood)

Gierasiewicz A. , Skinder L. , Sierhijczyk N. Współczesne metody diagnozowania i rehabilitacji dzieci ze skoliozą jako forma aktywności ruchowej

Wady postawy u dzieci

• Lepiej zapobiegać niż leczyć – wady postawy w wieku dziecięcym mogą skutkować przykrymi konsekwencjami i poważnymi problemami w życiu dorosłym.
• Sygnałem alarmowym dla rodzica mogą być tendencje dziecka do przyjmowania złej postawy, trudności w pokonywaniu przeszkód (krawężnik, schody), a także potykanie się podczas chodu, problemy z chwytaniem piłki lub całkowite unikanie aktywności.
• NAJCZĘSTSZE WADY POSTAWY U DZIECI 
• Do najczęstszych wad postawy u dzieci zaliczają się plecy okrągłe, skolioza, płaskostopie, koślawość kolan i stóp.
• PLECY OKRĄGŁE

Najczęściej są efektem długotrwałego siedzenia przy komputerze.

Charakteryzują się pozycją zgarbioną, co jest związane z pogłębieniem kifozy piersiowej. Dzieci z plecami okrągłymi często mają pochyloną głowę, wysunięte barki do przodu oraz przykurczoną klatkę piersiową, co może skutkować nie tylko bólami pleców, ale i problemami z oddychaniem. 

SKOLIOZA (BOCZNE SKRZYWIENIE KRĘGOSŁUPA)

Jest to trójpłaszczyznowe zniekształcenie kręgosłupa. Dzielimy je na:

• skrzywienie w płaszczyźnie czołowej (boczne skrzywienie)
• skrzywienie w płaszczyźnie strzałkowej 
• skrzywienie w płaszczyźnie poprzecznej (rotacja i torsja kręgów)

Charakterystyczne dla tej wady są asymetrie ciała dziecka, które można zauważyć patrząc na dziecko z przodu i z tyłu. Skoliozy mogą być wrodzone i nabyte. Wymagają natychmiastowej terapii, ponieważ są przyczyną dużej deformacji sylwetki dziecka.

PŁASKOSTOPIE

To wada dotycząca stóp dziecka. Charakteryzuje się obniżeniem łuku przyśrodkowego stopy, co oznacza, że stopa jest spłaszczona i praktycznie cała przylega do podłoża. Płaskostopie bardzo często jest skutkiem dużych obciążeń statycznych i dynamicznych, a także konsekwencją źle dobranego obuwia czy też nadwagi.

KOŚLAWOŚĆ

To wada dotycząca kończyn dolnych, która charakteryzuje się układaniem przez dzieci nóg w kształt litery X. Może być skutkiem szybkiego wzrostu dziecka. Bardzo często wpływa na chód dziecka, który staje się niezgrabny, chwiejny, a także sprawiający ból. Koślawość ma szansę wyleczenia tylko w wieku dziecięcym.

 Na rehabilitację dzieci i mlodzieży składa się:

• pełna diagnostyka lekarska oraz fizjoterapeutyczna
• terapia manualna
• zestaw odpowiednio dobranych ćwiczeń
• praca nad poprawą codziennych nawyków dziecka

Precyzyjną komputerową ocenę sylwetki dziecka umożliwia w Enel-sport nowoczesny sprzęt diagnostyczny ZEBRIS.

Z małymi i młodymi pacjentami pracują doświadczeni fizjoterapeuci, którzy w komfortowej atmosferze i przy wykorzystaniu nowoczesnej infrastruktury pomagają skorygować nieprawidłowości postawy i wytworzyć u młodych ludzi naturalną potrzebę ruchu. Czym skorupka za młodu nasiąknie…

Wady postawy – koniecznie dowiedz się jak im zapobiegać!

Wady postawy to odstępstwa od prawidłowej postawy ciała. Koniecznie sprawdź, co je powoduje i jak im zapobiegać.

Wady postawy to nic innego jak zaburzenia w precyzyjnym układzie ciała. Oprócz pogarszającego się wyglądu, obfitują także w dolegliwości bólowe. Ponadto mogą doprowadzić do szeregu poważnych powikłań zdrowotnych, w tym choroby zwyrodnieniowej stawów.

Zobacz także: Lordoza lędźwiowa – jak się objawiają patologiczne zmiany?

Wady postawy – jakie są?

Do najczęściej występujących wad postawy zaliczają się:

• Skolioza czynnościowa (postawa skoliostyczna)

Objawy postawy skoliostycznej to między innymi: asymetria barków oraz łopatek, niesymetryczny trójkąt tali. Inny symptom to także znane boczne skrzywienie kręgosłupa.

• Lordoza czynnościowa (plecy wklęsłe)

Lordoza czynnościowa objawia się uwypukleniem pośladków, wypiętym brzuchem, a także odznaczeniem odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Kolejny symptom to także zwiekszenie naturalnego przedopochylenia miednicy.

• Kifoza piersiowa (plecy okrągłe)

Ta wada postawy charakteryzuje się wysunięciem barków, a także głowy do przodu. Inne objawy kifozy piersiowej to także: rozsunięcie łopatek, spłaszczenie oraz zapadnięcie klatki piersiowe, zmniejszenie naturalnego przedopochylenia miednicy.

Oprócz opadniętych barków i odstających łopatek, ta wada postawy charakteryzuje się spłaszczoną klatką piersiową i obniżonymi położeniem narządów wewnętrznych.

Objawy to między innymi: wypukły brzuch, odstawanie łopatek, wysunięcie barków do przodu. Pozostałe dolegliwości to także: uwypuklenie pośladków i zwiększenie przodopochylenia miednicy.

Pozostałe wady postawy to także:

• Stopa koślawa
• Stopa końsko-szpotowa
• Płaskostopie
• Kolana koślawe
• Kolana Szpotawe

Wady postawy – jakie są przyczyny

Przyczyny pojawienia się wad postaw to między innymi:

• Wrodzone wady kości, a także mięśni,
• Zespoły przeciążeniowe,
• Dysplazja stawu biodrowego,
• Młodzieńcze zapalenie stawów,
• Złamanie kości kończyn dolnych,
• Inne schorzenia układu ruchu,
• Wady słuchu,
• Nadwaga i otyłość,
• Wady wzroku,
• Przewlekłe infekcje dróg moczowych,
• Zaburzenia układu oddechowego,
• Siedzący tryb życia,
• Niewłaściwa pielęgnacja we wczesnym dzieciństwie,
• Przyjmowanie złej postawy w trakcie siedzenia, chodzenia, a także spania.

Wady postawy – jak zapobiegać?

W profilaktyce wad postawy bardzo ważny jest regularny wysiłek fizyczny. To on jest kluczem do prawidłowego funkcjonowania organizmu i prawidłowego rozwoju.

Oprócz gry w piłkę nożną, czy też skakania przez skakankę bardzo ważne jest wczesne wdrożenie gimnastyki korekcyjnej.

Kolejnym bardzo ważnym aspektem w zapobieganiu pojawienia się wad postawy jest utrzymywanie poprawnej pozycji. Pamiętajmy o niej nie tylko siedząc, ale także będąc w ruchu i śpiąc.

Działania profilaktyczne przed pojawieniem się wad postaw u dzieci:

Jeśli jesteś rodzicem – o tym musisz pamiętać:

1. Zapisz swoje dziecko na gimnastykę korekcyjną i dopilnuj, żeby regularnie uczęszczało na zajęcia.
2. Staraj się ćwiczyć z dzieckiem w domu. Wystarczy 15-20 minut!
3. Nie pozwól na zbyt długo siedzenie przed komputerem i telewizorem.
4. Nie dopuść do nadwagi.
5. Zadbaj o odpowiednią dietę (musi być bogata w witaminę D oraz wapń).
6. Zorganizuj odpowiednie łóżko i materac (powinien on być twardy).
7. Pamiętaj o prawidłowym rozmiar biurka i krzesła (nie mogą być one za małe lub za duże).
8. Zadbaj o to, aby twoja pociecha miała dobrze dobrany tornister lub plecak.

O wadach postawy może zadecydować nieprawidłowa pielęgnacja w bardzo wczesnym dzieciństwie. Pamiętaj o tym, aby nie układać maluszka ciągle na ten sam bok. Nie wolno także mu krepować nóżek przy przewijaniu. Zorganizuj odpowiedni materac do łóżeczka – nie może być on zbyt miękki.

Kolejną ważną zasada jest nie wkładanie niemowlakowi wysokiej poduszki pod głowę. Nie nakłaniaj swojej pociechy do wczesnego stawania i chodzenie, a także siedzenia.

I staraj się regularnie wychodzić na zewnątrz – słoneczko jest tym, czego dzieciaczki bardzo potrzebują ze względu na witaminę D.

Zobacz także: Lordoza lędźwiowa – jak się objawiają patologiczne zmiany?

Wady postawy, wady kręgosłupa u dzieci – przyczyny, leczenie, profilaktyka | Blog Fitmedica

Większość polskich dzieci ma wady postawy. Skąd bierze się tak olbrzymi  problem?

Wady postawy u dzieci – czym są?

Wady postawy ciała oznaczają zaburzenia równowagi systemu dźwigni i naprężenia więzadłowo-mięśniowo-kostnego układu ruchu. Wady postawy określa się również mianem zespołu odstępstw od powszechnie przyjętych norm prawidłowej postawy w ludzkim organizmie, które podlegają odpowiedniemu korygowaniu pod wpływem specjalnych ćwiczeń o charakterze czynnym i biernym.

Profilaktyka wady postawy u dzieci w wieku szkolnym umożliwia zatrzymanie się zmian lub ich całkowite cofnięcie. Leczenie wad postawy u dorosłych jest cięższe – ze względu na ukształtowany już aparat ruchu (kości, stawy i mięśnie).

Odpowiednia rehabilitacja wad umożliwia jednak uniknąć różnych zaburzeń układu ruchu oraz zapewnia utrzymanie prawidłowej równowagi statyczno-dynamicznej organizmu.

Przyczyny wad postawy u dzieci

Główną przyczyną wad postawy u dzieci jest siedzący tryb życia, zbyt mała dawka ruchu w okresie dojrzewania, noszenie zbyt ciężkiego plecaka, przyjmowanie nieprawidłowych pozycji podczas codziennych czynności czy nieprawidłowe nawyki.

W mniejszym stopniu przyczyną powstawania wad postawy są wrodzone wady układu kostno-mięśniowego czy schorzenia aparatu ruchu np. dysplazja stawu biodrowego. Z wadami postawy  zazwyczaj zaczyna się walkę kiedy zostaną one zauważone u dzieci.

Należy wówczas udać się do specjalisty jakim jest ortopeda dziecięcy.

Profilaktyka wad postawy prowadzona jest przez nielicznych rodziców.  Dziecko rozwija się motorycznie zwykle do około 6-7 roku życia w sposób naturalny. Później kiedy pójdzie do szkoły i dużo czasu spędza w pozycji siedzącej rozwój zostaje zahamowany a u niektórych dzieci zaczyna się stopniowy regres w umiejętnościach motorycznych.

W efekcie wytwarzają się różnego rodzaju wady postawy oraz zaburzenia funkcji. Dochodzi do powstawania przykurczy zgięciowych w stawach biodrowych  i kolanowych, przykurczają się mięśnie piersiowe, barki uciekają do przodu, plecy stają się okrągłe a łopatki odstające.

Pogłębia się lordoza szyjna i lędźwiowa w głowa ustawia się w wyproście w stosunku do kręgosłupa – co często owocuje wystąpieniem tzw. szkolnego  bólu głowy. Do tego dołączyć mogą wady stóp : płaskostopie podłużne i poprzeczne. Osłabieniu ulegają mięśnie brzucha i inne mięśnie posturalne.

 Powstaje ograniczenie ruchomości w stawach międzykręgowych i żebrowo-kręgowych. Wszystko to w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia pojemności oddechowej płuc, zaburzeń pracy jelit i innych narządów wewnętrznych oraz do zdecydowanego zmniejszenia tolerancji organizmu na nawet niewielki wysiłek fizyczny.

  Jeżeli dodatkowo dziecko żywione jest nieprawidłowo, poprzez dostarczanie zbyt dużej dawki kalorii, dołączy się nadwaga lub otyłość.

Wady postawy ciała – jakie występują najczęściej?

Wady kręgosłupa u dzieci występują najczęściej w postaci:

• skoliozy – jest to boczne skrzywienie kręgosłupa; powstaje w okresie najszybszego wzrostu dziecka (między 6. a 24. życia, następnie między 5. a 8. oraz 11. a 14. rokiem życia); charakteryzuje się wykrzywieniami w kształcie łuku na wysokości lędźwi, na odcinku szyjnym lub piersiowym; najbardziej zauważalnym objawem skoliozy jest niesymetryczne ułożenie łopatek,
• lordozy – cechą charakterystyczną lordozy jest wygięcie kręgosłupa do przodu na odcinku lędźwiowym (wklęsłe plecy i wystający brzuch); lordoza powstaje najczęściej w wyniku krzywicy, porażenia mięśni grzbietu, zwichnięcia biodra, braku ruchu oraz różnych przeciążeń kręgosłupa,
• kifozy – jest to wada postawy, która charakteryzuje się nadmiernym wygięciem kręgosłupa w tył na odcinku piersiowym.

Badanie wad postawy u dzieci oraz leczenie

W leczeniu wad postawy najważniejsza jest:

• wczesna, prawidłowa diagnoza postawiona przez lekarza lub fizjoterapeutę, a także badania obrazowe i funkcjonalne RTG
• ocena statyki i dynamiki ciała,
• ocena stereotypu chodu,
• ocena przykurczy mięśniowych i ruchomości stawów.

Rehabilitacja wady postawy u małych dzieci polega na:

• terapii manualnej pozwalającej przywrócić utracone funkcje,
• ćwiczeniach korygujących daną wadę, które powinny być one prowadzone indywidualnie przez doświadczonego fizjoterapeutę, a metody pracy dobierane i modyfikowane w miarę postępu leczenia i rozwoju i wzrostu dziecka,
• zastosowaniu zaopatrzenia ortopedycznego dobranego do potrzeb danej wady,
• instruktażu i wskazówek dla rodziców.

Korekcja wad postawy u dzieci

Leczenie często jest trudne i długotrwałe. W przypadku skomplikowanych lub szybko pogłębiających się wad stosuje się leczenia operacyjne i rehabilitację pooperacyjną. Nieleczone wady postawy niewątpliwie będą miały swe konsekwencje w wieku dorosłym.

Brak dbałości o zdrowy kręgosłup, począwszy od wczesnych lat dziecięcych, owocuje wystąpieniem nawracających dolegliwości bólowych kręgosłupa w wieku lat kilkunastu, a z kolei w wieku lat kilkudziesięciu (ok. 25-40) wystąpią pierwsze poważne objawy dyskopatii.

Zapraszamy serdecznie Państwa do naszej przychodni na profesjonalne konsultacje odnośnie do leczenia wad postaw u dzieci.

Zgłoś się na badania dzieci w kierunku wad postawy – promocja tylko 25 PLN

Ul. BYSTRZYCKA  59tel. 575 665 662, 22 870 06 16.ZAPRASZAMY

Rehabilitacja-Kobielska Warszawa rehabilitacja dzieci leczenie wad postawy

Rehabilitacja wad postawy u dzieci

Czym są wady postawy?

Wady postawy u dzieci są to okresowe lub trwałe zaburzenia prawidłowej postawy ciała. Związane są z niewydolnością układu mięśniowego, kostnego i więzadłowego kręgosłupa. 

Związane są też z zaburzeniami funkcji innych części narządu ruchu, które zmieniają statykę kręgosłupa, albo dysfunkcją innych narządów organizmu takich jak wzrok i słuch. Do wad postawy u dzieci zaliczamy takie schorzenia jak:- skolioza (boczne skrzywienie kręgosłupa)- nadmierna kifoza piersiowa (plecy wypukłe)- nadmierna lordoza lędźwiowa (plecy wklęsłe)- brak lub zmniejszenie fizjologicznych krzywizn ( plecy    płaskie)- choroby Scheuermanna- wady klatki piersiowej- kolana szpotawe i koślawe- stopy szpotawe i koślawe

– płaskostopie.

Terapia wad postawy

Podstawową kwestią w leczeniu wad postawy u dzieci jest jak najwcześniejsze ich rozpoznanie i wdrożenie właściwej  terapii. Należy pamiętać, że jakakolwiek zwłoka w rozpoczęciu leczenia wady postawy u dziecka  może doprowadzić do jej utrwalenia lub nawet pogłębienia, czego skutki są często nieodwracalne. Im głębsza wada, tym bardziej jest to prawdopodobne.

W konsekwencji wyeliminowanie wady staję się trudniejsze, wymaga więcej czasu i wysiłku (dziecka, rodziców i terapeutów), a w niektórych przypadkach jest niemożliwe bez interwencji chirurgicznej lub sprawia, że całkowite wyleczenie może już być niemożliwe. 

Nierozpoznane i nieleczone wady postawy zwykle prowadzą do licznych powikłań, zarówno w dzieciństwie, jak i w życiu dorosłym. W ich wyniku, oprócz upośledzenia zdolności ruchowych i pogorszenia jakości życia pacjenta, może również dojść do powstania nowych, wtórnych wad i niesprawności. W skrajnych przypadkach wady postawy mogą prowadzić do niepełnosprawności chorego. 

Aby prowadzić skuteczne leczenie wad postawy u dzieci:

–    określamy przyczynę i skalę dysfunkcji (skrót kończyny, skośnie ustawiona miednica, mięśnie w nierównowadze biomechanicznej itp.), a przy kolejnej wizycie dokonujemy oceny postępów terapii;
 –   łączymy techniki Terapii Manualnej, PNF, ćwiczenia w łańcuchach otwartych i zamkniętych, poizometryczną relaksację mięśni z doborem najbardziej korzystnego zestawu ćwiczeń do konkretnego przypadku;
–    wyjaśniamy i instruujemy, jak należy wykonywać poszczególne ćwiczenia, aby dziecko wraz z rodzicami mogło ćwiczyć w domu, gdyż tylko regularne ćwiczenia mogą przynieść zamierzony cel terapeutyczny;
–    na koniec prowadzimy rozmowę na temat profilaktyki i przeciwdziałania powstawaniu wad postawy.

Warunkiem skuteczności terapii wad postawy jest pełne zaangażowanie ze strony małego pacjenta i rodziców.  Tylko konsekwentne wykonywanie ćwiczeń zaleconych przez fizjoterapeutę oraz wdrożenie i przestrzeganie codziennej profilaktyki zagwarantuje powodzenie leczenia.

Ponieważ leczenie wad postawy u dzieci jest procesem długotrwałym, niezwykle istotne jest dokonywanie przez rehabilitanta okresowych kontroli poprawności wykonywania zaleconych ćwiczeń i profilaktyki oraz ocena postępów terapii.

Pozwala to eliminować błędy i zmieniać stosowany zestaw ćwiczeń w zależności od stopnia wyleczenia wady postawy.  

Rehabilitacja dzieci – korekcja wad postawy – plan wizyty

 Pierwsza wizyta trwa 60 minut i składa się z następujących części:

10 min – wywiad, diagnoza, wytłumaczenie rodzicom i dziecku celu i metod terapii;
20 min – terapia manualna dziecka;
20 min – ćwiczenia pod okiem terapeuty;
10 min – korekcja, przekazanie zadań do wykonania w domu.
 
Kolejne wizyty trwają 50 minut i składają się z następujących części:
20 min – terapia manualna dziecka;
20 min – ćwiczenia pod okiem terapeuty;
10 min – korekcja, przekazanie zadań do wykonania w domu.
 

Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą CENNIK

Jak ubrać się na zabieg?W związku z charakterem zabiegów i w trosce o wygodę pacjentów, zdecydowanie polecamy założenie wygodnego, nie krępującego ruchów ubrania, które łatwo można zdjąć (ważne przy masażu lub tapingu). Idealny byłby dres lub koszulka t-shirt. W przychodni jest przebieralnia, gdzie pacjenci mogą się przebrać i stamtąd udać na zabieg, a pozostawioną odzież zamknąć w szafce na klucz. 

Środki higienicznePrzychodnia zapewnia pacjentom własne, jednorazowe środki higieniczne, niezbędne do właściwego wykonania oferowanych zabiegów. Pacjenci ceniący swój komfort mogą przynieść na zabiegi masażu własny ręcznik.

Ta strona może korzystać z Cookies.

Ta strona może wykorzystywać pliki Cookies, dzięki którym może działać lepiej. W każdej chwili możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach swojej przeglądarki. Korzystając z naszego serwisu, zgadzasz się na użycie plików Cookies.

OK, rozumiem lub Więcej Informacji

Informacja o Cookies

Ta strona może wykorzystywać pliki Cookies, dzięki którym może działać lepiej. W każdej chwili możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach swojej przeglądarki. Korzystając z naszego serwisu, zgadzasz się na użycie plików Cookies.

Skolioza u dzieci – przyczyny, objawy i leczenie

Termin skolioza pochodzi od łacińskiego słowa “Scoliosis”, oznaczające krzywy. Być może dlatego ta przypadłość często mylnie nazywana jest bocznym skrzywieniem kręgosłupa. W rzeczywistości jednak skolioza nie jest tylko bocznym skrzywieniem, lecz trójpłaszczyznowym. Obejmuje skrzywienie kręgosłupa:

• w płaszczyźnie czołowej; czyli boczne skrzywienie
• w płaszczyźnie strzałkowej, tj. lordo- lub kyfo- skolioza
• w płaszczyźnie poziomej; rotacja i torsja kręgów

Skolioza jest uznawana za chorobę ogólnorozwojową.

Sklolioza nie jest schorzeniem trudnym do zdiagnozowania. Rozpoznaje się ją po charakterystycznym wygięciu kręgosłupa – zamiast łagodnie łukowatej formy, układa się on w literę S.  Skolioza dotyczy zniekształceń postawy przekraczających 10 stopni w płaszczyźnie czołowej. Dlatego jej objawy są widoczne gołym okiem, a wśród nich także:

• wygięcie kręgosłupa na bok w górnej części (piersiowej),
• przesunięcie jednego z barków ku górze i do przodu,
• jedna łopatka wystaje z pleców bardziej niż druga,
• asymetria w talii – wcięcie z jednej strony jest bardziej widoczne niż z drugiej strony,
• przemieszczenie jednego z bioder ku górze i do przodu,
• pojawienie się garba z jednej strony pleców (powstaje ze względu na wypchnięcie żeber przez kręgi),
• wystawanie klatki piersiowej z jednej strony,
• jedna noga krótsza od drugiej (przy zaawansowanym stadium skoliozy),
• w przypadku dziewcząt jedna pierś może wydawać się mniejsza niż druga.

Najlepiej jest ocenić tę przypadłość w badaniu RTG. Stopień zniekształcenia określa się za pomocą metody Cobba.

Skolioza znacznie częściej dotyka dzieci i młodzieży, niż osoby dorosłe. Nie ma jednak precyzyjnych informacji, w jakim dokładnie wieku najbardziej narażone są na nią dzieci.

Przyjmuje się jednak, że nasila się w czasie dojrzewania, co jest związane z intensywnym tempem wzrostu. Mięśnie w tym okresie nie są w stanie nadążyć za rozwojem kośćca, a co za tym idzie – nie są odpowiednią podporą dla kręgosłupa.

Jeśli skolioza zostanie stwierdzona u małego dziecka, będzie się ona pogłębiała w czasie jego rozwoju.

Biorąc pod uwagę czas rozpoznania skoliozy, czyli wiek pacjenta, klasyfikuje się ją na:

1. wczesnodziecięcą – obejmuje dzieci do trzeciego roku życia,
2. dziecięcą – obejmuje dzieci między trzecim a 10 rokiem życia,
3. młodzieńczą – dotyczy dzieci w okresie intensywnego dojrzewania.

Wymieniając przyczyny skoliozy należy sobie najpierw odpowiedzieć na pytanie, czy jest ona wrodzona, czy nabyta.

Jeśli mówimy o skoliozie wrodzonej, to może być ona związana z:

• wadą kręgosłupa (np. krąg klinowy, zrosty żeber czy zespół Sprengla),
• z guzami kości,
• z przepukliną krążka międzykręgowego,
• z dystrofią mięśniową,
• z porażeniem mózgowym.

Leczenie skolioz wrodzonych jest operacyjne.

Jeśli chodzi o przyczyny skoliozy nabytej, to zalicza się do nich:

• przebyte choroby płuc,
• komplikacje po operacjach na klatce piersiowej przeprowadzonych w okresie wzrastania (tzw. skoliozy torakogenne).

W przypadku dzieci lekarze najczęściej diagnozują skoliozę idiopatyczną – czyli schorzenia, które nie są związane z aktywnością dziecka czy prowadzonym trybem życia. Według danych, w 85 proc. przypadków skolioz, trudno jednoznacznie określić przyczynę. Z pewnością jednak pojawiają się czynniki, które sprzyjają jej rozwojowi.

Oprócz skoliozy wrodzonej i nabytej warto wspomnieć o czynnikach sprzyjających jej powstawaniu. Wśród przyczyn uznawanych za powodujące skoliozę u dzieci wymienia się:

• sadzanie dziecka, które nie jest jeszcze na to gotowe, na siłę,
• za wczesne pionizowanie dziecka (na siłę),
• kładzenie dziecka na brzuchu z głową położoną na jednym policzku,
• trzymanie i noszenie dziecka na lewym biodrze (najczęściej dotyczy lewego biodra, bo większość z nas jest praworęczna),
• noszenie 2-5 miesięcznego niemowlaka w nosidełku w pozycji pionowej,
• prowadzenie za rączkę dziecka (nauka chodzenia),
• siedzenie na jednej pięcie w czasie zabaw na ziemi,
• oglądanie telewizji w pozycji leżącej na boku, z głową podpartą na jednym łokciu,
• siedzenie w nieodpowiedniej pozycji w czasie oglądania telewizji, czytania, korzystania z komputera,
• siedzenie na krześle z jedną nogą pod pośladkiem,
• siedzenie godzinami przy komputerze, który ma monitor ustawiony po skosie.

Leczenie skoliozy, choć trudne i niekiedy bardzo długotrwałe, jest jak najbardziej możliwe.

Dopasowanie odpowiedniej ścieżki leczenia przynosi dobre efekty – olbrzymie znaczenie ma wczesne wykrycie schorzenia, co znacząco wpływa na skuteczność leczenia.

Dobór metody zależy przede wszystkim od rodzaju skoliozy, stopnia jej zaawansowania i wieku pacjenta. Leczenie ma na celu zmniejszenie lub całkowite wyeliminowanie deformacji, utrwalenie uzyskanej korekcji i wstrzymanie postępu zniekształcenia.

W przypadku skoliozy stosuje się różne metody rehabilitacyjne, łóżka korekcyjne, zaleca się także gimnastykę leczniczą.

W ciężkich, zaawansowanych stopniach choroby lekarze zakładają gorset ortopedyczny – mowa tu o pacjencie, u którego zdiagnozowano kąt skrzywienia wynoszący więcej niż 20 proc. Jeśli kąt skrzywienia wynosi więcej niż 40 proc.

, pacjent powinien poddać się operacji, podczas której kręgosłup zostanie podtrzymany za pomocą specjalnych śrub.

To także może cię zainteresować: