Zapalenie powięzi podeszwy – przyczyny objawy, leczenie zapalenia stopy

Zapalenie rozcięgna podeszwowego stanowi najczęstszą przyczynę bólu pięty. Problem ten może dotyczyć każdego, jednak osobami szczególnie narażonymi są biegacze, zwłaszcza długodystansowi.

Według doniesień naukowych zapalenie rozcięgna podeszwowego dotyka około 10% biegaczy, niezależnie od płci. Poznanie objawów tej kontuzji pozwala nie lekceważyć pierwszych symptomów i szybko zareagować. Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy

Rozcięgno podeszwowe to mocna, włóknista struktura przypominająca taśmę, zlokalizowana w okolicy dolnej strony stopy (podeszwy). Od tyłu przyczepiona jest do przyśrodkowej części guza piętowego – i tu zwykle ulega przeciążeniu, w tym miejscu pojawia się ból.

Ku przodowi rozcięgno poszerza się, dzieląc się na pięć części i biegnie do palców stopy. Jego funkcją jest utrzymanie wysklepienia stopy (łuku podłużnego) oraz amortyzacja stopy podczas chodu i biegu.

Podczas chodzenia na piętę działa siła równa 110% masy ciała. Podczas biegu siła ta może przekraczać 200%. Po 40. roku życia tkanka tłuszczowa, która znajduje się na pięcie, ulega stopniowemu zanikowi, zmniejszając swoje właściwości amortyzacyjne i słabiej chroni guz piętowy przed urazami i przeciążeniami.

Sama nazwa „zapalenie rozcięgna podeszwowego” wskazuje na tło zapalne schorzenia, jednak badania histopatologiczne wskazują, że dominuje tu proces zwyrodnieniowy w wyniku mikrorozerwania lub martwicy włókien kolagenowych (przeciążenia).

Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy

Najczęstszą przyczyną tej dolegliwości są sumujące się przeciążenia spowodowane zwiększonym napięciem samego rozcięgna i mięśni łydki.

Dzieję się tak, gdy zaczynamy intensywnie biegać lub gdy dużo stoimy (dotyczy to niektórych zawodów).

Ryzyko zapalenia rozcięgna mogą też zwiększać wady stóp:

• płaskostopie podłużne,
• nieprawidłowe ustawienie tyłostopia,
• stopa wydrążona.

Na kontuzję wpływ mogą mieć również nieprawidłowe obuwie oraz otyłość.

Do przyczyn mogą także należeć przeciążenia wyższych partii ciała, które mają wpływ na najsłabsze ogniwo, w tym przypadku rozcięgno podeszwowe.

Objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy

Pacjent zgłaszający się do lekarza z powodu zapalenia rozcięgna podeszwowego odczuwa ból w okolicy pięty, bardziej po przyśrodkowej stronie. Ból ten nasila się przy stawianiu pierwszych kroków po wstaniu z łóżka, ale też po dłuższym staniu lub siedzeniu.

Jednocześnie zmniejsza się po „rozchodzeniu”, ale na koniec dnia znów się nasila. U około 30% pacjentów dolegliwości dotyczą obu stóp. Ból nie występuje w nocy ani w spoczynku.

Rozpoznanie zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy

Diagnoza zapalenia rozcięgna podeszwowego nie jest stawiana na podstawie badań obrazowych czy laboratoryjnych, ale na podstawie objawów:

• bólu samoistnego i pojawiającego się przy dotykaniu okolicy przyśrodkowej (wewnętrznej) strony pięty, przy przyczepie rozcięgna podeszwowego
• ból jest najbardziej nasilony przy stawianiu pierwszych kroków (rano lub po dłuższym siedzeniu), zmniejsza się w miarę „rozchodzenia”, a nasila znów przy dłuższym chodzeniu czy przeciążeniu. Może również zaostrzyć się w trakcie wchodzenia po schodach lub próbie wspięcia na palce

W razie dłuższego utrzymywania się dolegliwości zlecane są badania obrazowe, przede wszystkim zdjęcia rentgenowskie i badania USG. W takiej sytuacji wskazana jest wizyta lekarska u ortopedy.

Leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy

Dzięki szybkiej reakcji na pierwsze objawy, można uniknąć długotrwałego procesu leczenia i rehabilitacji.

Uszkodzona tkanka potrzebuje odpowiednich warunków do gojenia, dlatego należy zrobić przerwę w treningach do całkowitego ustąpienia bólu.

W leczeniu zapalenia rozcięgna ważne jest również:

• Unikanie butów z twardą podeszwą, które będą nasilać dolegliwości i utrudniać gojenie. Jeśli obowiązki zawodowe uniemożliwiają noszenie wygodnych butów z amortyzacją, stosować można silikonową wkładkę pod piętę.
• Rozciąganie rozcięgna podeszwowego, mięśni łydki oraz mięśni grupy kulszowo-goleniowej (tylna strona uda). Ćwiczenia te zmniejszą napięcie tkanek i usprawnią gojenie. Rozciąganie powinno trwać około 30 sekund. Wykonuj od 3 do 5 powtórzeń, 3 razy dziennie. Rozciągaj się w pozycji bezbolesnej, ponieważ zbyt mocne naciągnięcie zwiększy napięcie tkanek.

• Rozmasowanie rozcięgna podeszwowego przed obciążeniem stopy. Rano, zaraz po przebudzeniu, przed wstaniem z łóżka rozmasuj rozcięgno, możesz użyć do tego „jeżyka” lub piłki tenisowej. Powtarzaj masaż zawsze po dłuższym spoczynku – dzięki temu pierwsze kroki nie będą tak bolesne.
• Chłodzenie pięty. Możesz wykonać masaż kostką lodu lub zrobić okład żelem chłodzącym. Pamiętaj, aby nie dopuścić do odmrożenia skóry – jeśli podczas chłodzenia poczujesz ból lub pieczenie, przerwij zabieg.

• pokaże lub wykona masaż głęboki mięśni łydki (można zastosować roller),
• wykona kinesiotaping, czyli oklejenie specjalnymi plastrami,
• zaleci trening mięśni głębokich stabilizujący nasze ciało.

Możliwe, że w toku leczenia wskazane będzie wykonanie na indywidualne zamówienie wkładek do obuwia.

Leczenie operacyjne zarezerwowane jest dla nielicznej grupy pacjentów, którym nie pomogły metody wymienione wyżej. Najczęściej wykonywane jest częściowe przecięcie rozcięgna podeszwowego w okolicy guza piętowego.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy – rokowanie i powikłania

Zapalenie rozcięgna nie jest groźną kontuzją, jednak bagatelizowanie jej może doprowadzić do przewlekłych silnych dolegliwości bólowych, zaburzeń biomechaniki chodu oraz przeciążeń bocznej krawędzi stopy z towarzyszącym bólem.

Zapobieganie zapaleniu rozcięgna podeszwowego stopy

Zapobieganie zapaleniu rozcięgna podeszwowego opiera się na:

• dbaniu o regularną, ale umiarkowaną aktywność fizyczną
• unikaniu przeciążeń, np. długotrwałego stania, a jeżeli są konieczne, stosowanie odpowiedniego obuwia i wkładek
• unikaniu przeciążeń podczas treningów
• pamiętaniu o rozgrzewce przed treningiem i ćwiczeniach rozciągających zaraz po nim
• pracy z występującą wadą stóp lub z innymi wadami postawy

Dowiedz się więcej:

Łagodny zespół hipermobilności stawów (BHJS)

http://www.child-neurology.eu/neurologia_41-135-140.pdf

Najczęstsze kontuzje wśród osób regularnie biegających

http://ostry-dyzur.net/wp-content/uploads/Str121-124.pdf

Załóż konto aby odkryć pełnię możliwości portalu!

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – co o nim wiemy?

Rozcięgno podeszwowe to mocna, włóknista struktura przypominająca taśmę. Stanowi ono silne mechaniczne połączenie między piętą a palcami stóp.

Tworzy część powięzi głębokiej spodniej części stopy, odpowiadając za kształt jej łuku podłużnego i poprzecznego.  Można ją podzielić na trzy pasma – przyśrodkowe, boczne i centralne.

Powięź podeszwowa działa jak trampolina albo cięciwa łuku, który podtrzymuje łuk stopy i uniemożliwia kościom rozsunięcie się na boki pod wpływem ciężaru ciała.

Czym jest zapalenie rozcięgna podeszwowego?

Zapalenie powięzi podeszwowej to schorzenie popularne nie tylko wśród osób czynnie uprawiających sport – zwłaszcza biegaczy, którzy kiedyś ulegli urazom, ale najczęściej dotyka osoby (częściej kobiety) w średnim wieku prowadzące siedzący lub stojący tryb życia. Proces ten może nasilać się podczas starzenia się.

Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego

Patogeneza zapalenia powięzi podeszwowej nie jest znana. Najczęstszymi objawami tego schorzenia są różne poziomy zmian degeneracyjnych kolagenu, którym towarzyszy postrzępione ułożenie włókien (mikrourazy), galaretowate zwyrodnienia i rozrost fibroblastów naczyń.

Zmiany degeneracyjne w ścięgnie przechodzą przez szereg ostrych i przewlekłych faz zapalnych, zanim dojdzie do pełnego procesu zapalnego. Przyczyną zbyt silnego napięcia rozcięgna może być zbyt silne napięcie łydki.

Do przeciążenia dochodzi najczęściej przy stopie płaskiej z obniżonym łukiem podłużnym, przy nadmiernej koślawości pięty i nadmiernej supinacji przodostopia.

Nie jest również w pełni znany mechanizm prowadzący do powstania zmian degeneracyjnych powięzi podeszwowej.

Wiek, masa ciała (BMI), typ stopy, właściwości poduszki amortyzującej pięty, kształt przyśrodkowego łuku stopy i zakres ruchu w stawie skokowym, obciążenie śródstopia i powstałe siły napięciowe działające na piętę, twarde obuwie, praca w pozycji stojącej to czynniki sprzyjające temu schorzeniu.

Do przyczyn mogą także należeć przeciążenia wyższych partii ciała, które mają wpływ na najsłabsze ogniwo, w tym przypadku rozcięgno podeszwowe. Do tej dolegliwości może się przyczyniać  stopa wydrążona, nadmierna pronacja stopy lub  zbyt mała elastyczność ścięgna Achillesa.

Po 40. roku życia tkanka tłuszczowa, która znajduje się na pięcie, ulega stopniowemu zanikowi, zmniejszając swoje właściwości amortyzacyjne i słabiej chroni guz piętowy przed urazami i przeciążeniami.

Zmiany degeneracyjne powięzi mogą zdarzyć się w urazach powstałych na skutek zbyt częstego i intensywnego napięcia w okolicach krążka międzykręgowego, więzadeł krzyżowych kolana, ścięgnie Achillesa i w ścięgnach stożka rotatorów.

Rozcięgno podeszwowe – objawy

Objawami zapalenia powięzi podeszwowej jest ból zlokalizowany w dolno-przyśrodkowej części pięty, którego nasilenie początkowo zmniejsza się podczas chodzenia. Typowy dla tego schorzenia ból to guzek przyśrodkowy kości piętowej, tam gdzie przyczepia się powięź podeszwowa, rozchodzący się wzdłuż powięzi.

W celu zdiagnozowania zapalenia powięzi, najlepiej wykonać badanie ultrasonograficzne, które określi zarówno jej stan, jak i grubość tkanek. Zginanie grzbietowe stopy albo palucha jednocześnie obciąża także inne struktury stopy.

Nie jest więc wiarygodnym potwierdzeniem, że mamy do czynienia akurat z zapaleniem rozcięgna podeszwowego.

Ostroga piętowa – czym jest i jak sobie z nią radzić?

Długo utrzymujący się dysbalans powięzi może skutkować wytworzeniem się ostrogi piętowej, czyli kostnej narośli skierowanej do przodostopia. Jest to naturalna forma kompensacji organizmu, charakteryzująca się poczuciem „kamienia w bucie”.

 Sama ostroga nie musi boleć, jest jednak nieprzyjemna w odczuciu. Bliskość źródła minerałów, jakim jest przyczep kostny, powoduje istotne zwiększenie prawdopodobieństwa mineralizacji blizny tworzącej się jako proces naprawczy w miejscu mikrouszkodzeń.

Ukształtowanie i lokalizacja ostróg piętowych odpowiada z całą pewnością strefie przyczepu ścięgna mięśnia zginacza palców krótkiego.

Dobre efekty leczenia ostrogi piętowej i rozcięgna podeszwowego daje fala uderzeniowa, rolfing, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, techniki inhibicji i FDM oraz fala uderzeniowa. Dobrze jest również wspomagać się rolowaniem piłką tenisową lub wałkiem.

Należy również wzmocnić mięśnie strzałkowe i mięsień piszczelowy tylny, które będą utrzymywały stopę (zwłaszcza pronującą) w prawidłowym ustawieniu. W tym celu wykonuje się ćwiczenia równoważne na poduszkach rehabilitacyjnych lub krążkach równoważnych.

Oprócz ćwiczeń można wspomóc się również kinesiology tapingiem.

Zajrzyj do książek:

„Rozluźnianie mięśniowo – powięziowe” – Carol J.Manheim , wyd. WSEiT 2011 r.

“Powięź – badanie, profilaktyka i terapia dysfunkcji sieci powięziowej”, red. R.Schleip, wyd. Elsevier 2014 r.

Magdalena Serafin

Historyk sztuki i specjalista PR, certyfikowany provider TRE® ,a z zamiłowania pasjonatka osteopatii i pracy z ciałem, studentka psychoterapii w nurcie analizy bioenergetycznej według Lowena. Mama dwóch małych córek, łącząca pracę zawodową z bieganiem i zgłębianiem meandrów psychiki. Uwielbia być tu i teraz, blisko ludzi.

Zobacz wszystkie moje artykuły

Powięzi podeszwy – Plantar fasciitis

Podeszwowej powięzi jest zaburzenie z tkanki łącznej , która podtrzymuje łuk stopy .

Powoduje ból w pięcie i dolnej części stopy, która jest zwykle najpoważniejszy z pierwszych kroków w dniu lub po okresie spoczynku.

Ból jest często spowodowane przez zginanie stopy i palce aż do goleni . Ból zwykle zapala się stopniowo, a to wpływa na obie stopy w około jednej trzeciej przypadków.

Przyczyną zapalenia powięzi podeszwy nie jest do końca jasne. Czynniki ryzyka obejmują nadużywać, tak jak od długotrwałego stania, zwiększenie wysiłku i otyłości . Jest to również związane z wewnątrz toczenia stopy , napięty ścięgna Achillesa i siedzący tryb życia.

Nie jest jasne, czy ostrogi pięty odgrywać rolę w powstawaniu zapalenia powięzi podeszwy, chociaż są one powszechnie występuje u osób, które mają ten stan. Podeszwowej powięzi jest zaburzenie w miejscu wkładania więzadła kości charakteryzuje mikro łez, rozpadu kolagenu i bliznowacenia.

Ponieważ zapalenie odgrywa albo mniejsze lub nie rola, przegląd zaproponowała ona zostać zmieniona podeszwowego fasciosis . Prezentacja z objawów jest zwykle podstawą do rozpoznania; z USG czasami jest przydatne, gdy istnieje niepewność.

Inne warunki w podobne objawy obejmują zapalenie kości i stawów , zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa , zespół klocka pięty i reaktywne zapalenie stawów .

Większość przypadków zapalenia powięzi podeszwy postanowieniem z czasem i zachowawczych metod leczenia.

W ciągu pierwszych kilku tygodni, te dotknięte są zazwyczaj zaleca się odpoczynek, zmień swoje działania, podejmują leki przeciwbólowe i rozciągliwość.

Jeśli to nie wystarczy, fizykoterapii , ortezy , szynowanie lub zastrzyki steroidowe mogą być opcje. Jeżeli środki te nie są skuteczne, dodatkowe środki mogą obejmować pozaustrojowego terapii uderzeniowej lub operacji.

Od 4% do 7% ogółu populacji, ból pięty w danym czasie: około 80% z nich wynikają z powięzi podeszwy. Około 10% ludzi ma zaburzenia w pewnym momencie w trakcie ich życia. Staje się bardziej powszechne wraz z wiekiem. Nie jest jasne, czy jedna płeć jest bardziej dotknięte niż inne.

objawy i symptomy

Gdy występuje podeszwowej powięzi, ból ostry i typowo zazwyczaj jednostronny (70% przypadków). Mając ciężar na pięty po długim okresie spoczynku pogarsza ból pięty w dotkniętych osób.

Osoby z powięzi podeszwy często zgłaszają objawy ich choroby są najbardziej intensywne podczas swoich pierwszych kroków po wstaniu z łóżka lub po dłuższym okresie siedzi. Objawy zazwyczaj poprawić z dalszej odległości.

Rzadkie, ale zgłaszane objawy to drętwienie , mrowienie , obrzęki , ból promieniujący lub. Zazwyczaj nie ma gorączkę lub nocne poty.

Jeśli powięzi podeszwowej jest nadużywane w ustalaniu powięzi podeszwy, powięzi podeszwowej może pęknąć. Typowe oznaki i objawy rozcięgna podeszwowego pęknięcie obejmuje kliknięcie lub trzaskiem, znaczny miejscowy obrzęk i ostry ból w dolnej części stopy.

Czynniki ryzyka

Rozpoznane czynniki ryzyka dla podeszwowej powięzi nadmiernej ilości biegu, stojąc na twardej powierzchni przez dłuższy okres czasu, wysokich łuki stóp , obecność długości nóg nierówności i płaskimi stopami .

Tendencja płaskostopia nadmiernie rolki do wewnątrz podczas spaceru lub jazdy czyni je bardziej podatnymi na powięzi podeszwy.

Otyłość jest widoczne u 70% osób, które występuje z powięzi podeszwy i jest niezależnym czynnikiem ryzyka.

Powięzi podeszwy jest zazwyczaj wynikiem braku równowagi niektórych biomechanicznych, która powoduje zwiększenie ilości napięcia umieszczonego wzdłuż powięzi podeszwy.

Badania konsekwentnie znaleźć silny związek pomiędzy podwyższonym wskaźnikiem masy ciała i powięzi podeszwy w populacji nie-sportowe. Ten związek między wagą i powięzi podeszwy nie jest obecny w populacji sportowej. Ścięgna Achillesa szczelność i nieodpowiednie obuwie zostały również zidentyfikowane jako istotnych czynników ryzyka.

patofizjologia

Rysunek powięzi podeszwy stopy

Przyczyną podeszwowego powięzi jest słabo poznany i wydaje się mieć kilka czynników przyczyniających. Powięzi podeszwy jest grubości włóknistego pasma tkanki łącznej , która wywodzi się z przyśrodkową guzka i przedniej strony w kości piętowej . Stamtąd powięź rozciąga się na podeszwie stopy przed włożeniem w nasady palców i wspiera łuk stopy .

Powięzi podeszwy jest warunkiem non-zapalną powięzi podeszwy. W ciągu ostatniego dziesięciolecia badania zaobserwowali mikroskopijne anatomicznych zmian wskazujących na zapalenie powięzi podeszwowej spowodowana jest non-zapalnej załamania strukturalnego powięzi podeszwy zamiast procesu zapalnego.

Wielu w społeczności akademickiej stwierdziły warunek powinien zostać przemianowany podeszwowego fasciosis w świetle tych nowych ustaleń. Powtarzające się mikrourazy (małe łzy) wydaje się powodować strukturalny podział powięzi podeszwy. Badanie mikroskopowe powięzi podeszwy często wykazuje myxomatous degeneracja tkanki łącznej złogi wapnia oraz niezorganizowanych włókien kolagenowych.

Zakłócenia w normalnym ruchu mechanicznego powięzi podeszwy podczas stania i chodzenia (znany jako mechanizm Windlass) miejsce nadmierne naprężenia w kości piętowej guzowatości kości i wydaje się, aby przyczynić się do rozwoju podeszwowej powięzi.

Inne badania sugerują również, że zapalenie powięzi podeszwowej nie jest wynikiem stanu zapalnego rozcięgna podeszwowego, ale może być uraz ścięgna udziałem zginaczy prostownika brevis mięsień znajdujący się natychmiast głęboko do powięzi podeszwy.

Diagnoza

Pięty kości z piętą czołowe (czerwona strzałka) Zagęszczony rozcięgna podeszwowego w USG

Rozlane zapalenie powięzi podeszwy jest zazwyczaj diagnozowana przez świadczeniodawcę po rozpatrzeniu prezentującej historię człowieka, czynniki ryzyka oraz badania klinicznego. Palpacyjne wzdłuż wewnętrznej aspekcie kości piętowej na podeszwie, mogą wywoływać czułości w badaniu fizykalnym. Stopa może mieć ograniczone zgięcie grzbietowe powodu nadmiernego szczelność mięśni łydki lub ścięgna Achillesa . Zgięcie grzbietowe stopy mogą wywołać ból spowodowany rozciąganiem powięzi podeszwy z tym ruchem. Diagnostyczne badania obrazowe nie są zwykle potrzebne, aby zdiagnozować zapalenie powięzi podeszwy. Zdarza się, że lekarz może zdecydować, badania obrazowe (np rentgenowskich , USG do diagnostyki lub MRI ) są uzasadnione, aby wykluczyć poważne przyczyny bólu stopy.

Inne rozpoznania, które są zwykle uważane należą złamania, nowotwory lub choroby ogólnoustrojowe zapalenie powięzi podeszwowej jeśli ból nie odpowiednio reagować ostrożnych zabiegów medycznych. Dwustronna ból pięty lub ból pięty w kontekście systemowym choroby może wskazywać na potrzebę badania diagnostycznego bardziej dogłębne.

W tych warunkach, badania diagnostyczne, takie jak CBC lub markerów serologicznych zapalenia, zakażenia lub choroby autoimmunologiczne , takie jak białko C-reaktywne , erytrocytów szybkości sedymentacji , przeciwciał przeciwjądrowych , czynnika reumatoidalnego , HLA-B27 , kwasu moczowego lub choroby z Lyme przeciwciała można również otrzymać.

Deficyty neurologiczne mogą skłonić dochodzenie z elektromiografii , aby sprawdzić uszkodzenia nerwów lub mięśni.

Przypadkowy stwierdzenie związane z tym stanem jest bodziec pięty , mała kostny zwapnienia w kości piętowej (kości piętowej), który znajduje się w nie więcej niż 50% pacjentów w powięzi podeszwy.

W takich przypadkach jest to podstawowa podeszwowego powięzi, że wywołuje ból pięty, a nie sam bodziec.

Warunkiem jest odpowiedzialny za stworzenie wpływem chociaż znaczenie kliniczne pięty ostrogi w podeszwowego powięzi pozostaje niejasna.

obrazowanie

Nie jest rutynowo potrzebne obrazowania medycznego. Jest to kosztowne i zazwyczaj nie zmieni jak podeszwowego powięzi jest zarządzany. Gdy diagnostyczne nie jest klinicznie widoczne, boczny widok rentgenowskie kostki są zalecane modalność obrazowania ocenić inne przyczyny bólu pięty, takich jak złamania z lub rozwoju czołową kostnego.

Wkładka rozdzielcza ma trzy zeszytów-centralny pęczek jest najgrubszy na 4 mm, przy czym boczne tomie 2 mm, a przyśrodkową poniżej grubości milimetra.

Teoretycznie podeszwowej powięzi staje się bardziej prawdopodobne, ponieważ grubość rozcięgna podeszwowego Jest w piętowej zwiększa wstawienie. Grubości większej niż 4,5 mm ultradźwięków i 4 mm na MRI są użyteczne w diagnostyce.

Inne ustalenia obrazowania, takie jak pogrubienie rozcięgna podeszwowego w, są niespecyficzne i mają ograniczoną przydatność w diagnostyce zapalenie powięzi podeszwy.

Skan kości 3-faza jest wrażliwy modalność w celu wykrycia aktywnego zapalenie powięzi podeszwy. Ponadto, badania kości trzech faz może być stosowany do monitorowania odpowiedzi na leczenie, jak pokazują zmniejszone wchłanianie po kortykosteroidów wstrzykiwań.

diagnostyka różnicowa

Diagnostyki różnicowej bólu pięty jest szeroki i obejmuje jednostki patologicznych, w tym, ale nie ograniczając się do nich, następujące: wytrzymałość na rozciąganie kości piętowej , piętowej zapalenie kaletki , zapalenie kości i stawów , kręgowego udziałem korzeni nerwowych lędźwiowego rdzenia nerwu 5 (L5) lub krzyżowy nerwu rdzeniowego 1 (S1) , zespół piętowej Poduszeczkę tłuszczową, niedoczynność tarczycy , seronegatywne spondyloparthopathies jak reaktywne zapalenie stawów , zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa , albo reumatoidalnego zapalenia stawów (bardziej prawdopodobne, jeżeli ból jest obecny w obu pięty) rozcięgna podeszwowego pęknięcia i neuropatie uciskowe , takie jak zespół skokowy tunelu uciskanie z przyśrodkowego kości piętowej nerwu .

Ustalenie o diagnostyce zapalenia powięzi podeszwy mogą być zazwyczaj wykonane na podstawie historii choroby danej osoby i badania fizykalnego.

Kiedy lekarz podejrzewa złamanie, zakażenie, lub inne poważne schorzenie, mogą zamówić rentgenowskie do badania.

Promienie rentgenowskie są zbędne do ekranu dla powięzi podeszwy dla ludzi, którzy stoją lub chodzą dużo pracy chyba obrazowania jest inaczej.

Leczenie

Nieoperacyjny

Para wkładki wewnątrz butów może być sądzony

Około 90% przypadków zapalenia powięzi podeszwy poprawić w ciągu sześciu miesięcy leczenia zachowawczego, a w ciągu roku, niezależnie od leczenia. Dotknięte ludzie wykorzystują wiele metod leczenia zapalenia powięzi podeszwy. Większość z nich ma niewiele dowodów na poparcie ich wykorzystania i nie są dostatecznie zbadane. Pierwsza linia konserwatywne podejście obejmuje odpoczynek, masaż , ciepło, lód i ćwiczenia wzmacniające łydki ; techniki rozciągnięcie mięśni łydki , ścięgna Achillesa i powięzi podeszwy; Zmniejszenie masy ciała na nadwagę lub otyłość; oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak aspiryna i ibuprofen . Stosowanie NLPZ w leczeniu powięzi podeszwowej jest powszechne, ale ich użycie nie rozwiąże ból u 20% osób.

Jeśli podeszwowego powięzi nie reaguje na leczenie zachowawcze przez okres co najmniej trzech miesięcy, a następnie pozaustrojowej terapii falą uderzeniową (ESWT) mogą być brane pod uwagę. Dowody z metaanalizy sugerują znaczącą ulgę w bólu trwa do jednego roku po zabiegu.

Jednak dyskusja na temat skuteczności terapii za przetrwała. ESWT jest wykonywana z lub bez znieczulenia chociaż badania sugerują dając znieczulenia zmniejsza skuteczność procedura jest. Powikłania ESWT rzadko i zwykle łagodne, gdy jest obecny.

Znane powikłania ESWT obejmują rozwój łagodnym krwiaka lub wybroczyny , zaczerwienienie wokół miejsca zabiegu lub migreny .

Kortykosteroidów zastrzyki są czasami stosowane w przypadkach zapalenia powięzi podeszwy oporne na środki bardziej konserwatywnych. Istnieje wstępny dowód, że wstrzykiwane kortykosteroidy są skuteczne w łagodzeniu bólu krótkoterminowy do jednego miesiąca, ale nie po tym.

Urządzenia protetyczne i specyficznych technik gwintowania może zmniejszyć pronację stopy, a zatem zmniejszyć obciążenie w powięzi podeszwy skutkuje poprawą bólu.

Dowody na poparcie stosowania ortezy stóp jest mieszany, z niektórymi sugeruje krótkoterminową ulgę w bólu aż do trzech miesięcy i innych upadających aby potwierdzić tę korzyść.

Skuteczność długoterminowa niestandardowych ortezy dla podeszwowego redukcji bólu powięzi wymaga dodatkowych badań.

Inną techniką obróbki znany jako podeszwy jontoforezy . Technika ta polega na zastosowaniu substancje przeciwzapalne, takie jak deksametazon lub kwasu octowego miejscowo do stopy i przesyłania tych substancji przez skórę prądem elektrycznym.

Umiarkowane dowód popiera wykorzystanie nocnych szyn przez 1-3 miesięcy w celu łagodzenia bólu powięzi podeszwy, które utrzymywało się przez sześć miesięcy.

Nocne szyny są przeznaczone do usytuowania i utrzymywania kostki w neutralnej pozycji, co biernie rozciąganie cielęcej i powięzi podeszwy w ciągu nocy w trakcie snu.

Chirurgia

Podeszwowego fasciotomii to zabieg chirurgiczny i ostatecznością lekoopornej bólu powięzi podeszwy. Jeśli podeszwowego powięzi nie ustępują po sześciu miesiącach leczenia zachowawczego, a następnie procedura jest traktowana jako ostateczność.

Minimalnie inwazyjne i endoskopowe zbliża się do podeszew fasciotomii istnieje, ale wymaga specjalisty, który zna konkretnego sprzętu. Dostępność tych technik chirurgicznych jest obecnie ograniczona.

W 2012 Badanie wykazało 76% pacjentów, którzy przeszli endoskopową podeszwowego fasciotomii miał całkowite zwolnienie z ich objawów i mieli kilka powikłania (iv) poziom dowodów. Ostroga pięty usuwanie podczas podeszwowego fasciotomii nie pojawi się do poprawy wyniku operacyjnego.

Podeszwowej ból pięta mogą występować w wielu powodów. W wybranych przypadkach, chirurdzy mogą wykonać uwolnienie bocznej nerwu podeszwowego obok fasciotomii podeszwowego.

Możliwe powikłania podeszwowej fasciotomii obejmują uszkodzenie nerwów, niestabilność środkowej wzdłużnej łuku stopy, złamania kości piętowej , wydłużenie czasu odtwarzania, zakażenie, pęknięcie powięzi podeszwy oraz brak działania na ból.

Coblation chirurgia Niedawno zaproponowano jako alternatywnego podejścia chirurgicznego w leczeniu opornych powięzi podeszwy.

zabiegi niesprawdzona

Suche igłowania jest badane w leczeniu zapalenia powięzi podeszwy

Toksyna botulinowa zastrzyki A oraz podobne techniki, takie jak osocza bogatego w płytki zastrzyków i prolotherapy pozostają kontrowersyjne.

Suche igłowania jest również badane w leczeniu zapalenia powięzi podeszwy. Systematyczny przegląd dostępnych badań stwierdzono ograniczone dowody skuteczności tej techniki. Badania zostały zgłoszone być nieodpowiednia jakość i zbyt zróżnicowane metody umożliwiające osiągnięcie ostatecznego wniosku.

Epidemiologia

Powięzi podeszwy jest najczęstszym typem uszkodzenia powięzi podeszwy i jest najczęstszą przyczyną bólu pięty, odpowiedzialne za 80% przypadków. Warunkiem zazwyczaj występuje częściej u kobiet, rekrutów wojskowych, starszych sportowców, tancerzy, osób otyłych oraz młodych sportowców płci męskiej.

Rozlane zapalenie powięzi podeszwy Szacuje się u 1 na 10 osób w pewnym momencie swojego życia i najczęściej dotyka ludzi między 40-60 rokiem życia. W samych tylko Stanach Zjednoczonych, ponad dwa miliony ludzi otrzymać leczenie zapalenia powięzi podeszwy. Koszt leczenia zapalenie powięzi podeszwy w Stanach Zjednoczonych szacuje się na $ 284 mln rocznie.

Bibliografia

Zewnętrzne linki

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – objawy, leczenie i ćwiczenia

Zapalenie rozcięgna podeszwowego to jedna z najczęstszych dolegliwości osób aktywnych fizycznie. Jakie są objawy i jak leczyć zapalenie rozcięgna podeszwowego?

Spis treści

Rozcięgno podeszwowe jest to pasmo tkanki na całej długości podeszwy stopy. Rozciąga się od pięty do palców. Stabilizuje stopę i amortyzuje wstrząsy.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny

Przy dużej aktywności fizycznej rozcięgno podeszwowe ulega przeciążeniom i mikrourazom, wtedy pojawia się ból oraz stan zapalny. Podatne na zapalenie rozcięgna podeszwowego są osoby uprawiające sport – bieganie, gry zespołowe, tenis.

Do zapalenia rozcięgna mogą doprowadzić błędy w treningu, bieganie po twardym podłożu np. po asfalcie, czy w źle dobranym obuwiu. Ale nie tylko sportowcy mogą mieć problem z rozcięgnem podeszwowym – także osoby, które na przykład wykonują pracę stojącą.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – objawy

Stan zapalny pojawia się w miejscu, gdzie rozcięgno łączy się z piętą.

• Zapalenie rozcięgna podeszwowego objawia się bólem pięty nasilającym się przy każdym poruszeniu stopą. Ból jest najsilniejszy rano, a w miarę rozruszania się staje się „do zniesienia”. Ból dokucza także po dłuższym chodzeniu, natomiast w nocy i w czasie odpoczynku dolegliwości całkowicie znikają. 
• Stan zapalny może doprowadzić do wytworzenia zwapnienia i uformowania się narośli kostnej na pięcie. Wtedy chory ma uczucie, że do buta wpadł kamyk. Jest to objaw ostrogi piętowej.

Ostroga nie przypomina kształtem tej zakładanej na buty do konnej jazdy. Ma kształt kilkumilimetrowego haczyka uformowanego na spodzie pięty skierowanego ostrym końcem w stronę palców.

Ostroga, obok bólu stopy, to jeden z objawów zapalenia rozcięgna podeszwowego. Szacuje się, że 13 proc. populacji ma ostrogi piętowe. Nie zawsze wywołują ból. Są widoczne na zdjęciu RTG.

Reklama

Leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego

• Zapalenie rozcięgna podeszwowego leczy się niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ).
• Lekarz może zdecydować o podaniu sterydów w zastrzykach.
• Można wprowadzić do ścięgna osocze bogatopłytkowe, które rozpocznie proces leczenia stanu zapalnego.
• W czasie leczenia należy ograniczyć aktywność fizyczną.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – fizjoterapia

Obok leczenia farmakologicznego ważna jest fizjoterapia.

• Najlepsze efekty przynosi leczenie falą uderzeniową. Nawet trzy zabiegi potrafią uwolnić od bólu.
• Stosuje się także kinesiotaping, czyli plastry zakładane przez specjalistę, które przyśpieszają gojenie.
• Ulgę przynoszą też wkładki ortopedyczne, dobierane na podstawie komputerowej analizy stopy.

Ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe

Podczas leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego powinno się stosować ćwiczenia w warunkach domowych. Jak ćwiczyć? Można:

• masować stopę okrężnymi ruchami
• toczyć po podłodze butelkę lub piłkę.
• Dobrze jest schłodzić stopę lodem lub kompresem żelowym schłodzonym w zamrażalniku (15-20 minut).
• Przed wstaniem z łóżka dobrze jest rozciągać stopę przy pomocy ręcznika. Jak? Zakładamy ręcznik na stopę i pociągamy go trzymając w rękach oba końce.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego ustępuje po leczeniu zachowawczym i w fizjoterapii najpóźniej w ciągu roku.

Czytaj więcej:

Oceń artykuł

(liczba ocen 62)

Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny, objawy, leczenie, ćwiczenia

Rozcięgno podeszwowe to mocna struktura włóknista, pasmo tkanki łącznej, biegnące od pięty do palców stopy. Zapalenie rozcięgna podeszwowego pojawia się najczęściej u sportowców, u których powtarzające się, niewielkie urazy przyczyniają się do przeciążenia i powstania stanu zapalnego.

Także niewłaściwie dobrane obuwie, zwłaszcza do biegania, noszenie butów na wysokim obcasie czy otyłość to czynniki sprzyjające zapaleniu powięzi podeszwowej. Pojawia się wówczas ból pięty po wstaniu z łóżka (lub po dłuższym odpoczynku), czasami także obrzęk i zaczerwienienie.

Jak leczy się zapalenie rozcięgna podeszwowego?

Rozcięgno podeszwowe jest silną, kilkuwarstwową strukturą połączoną z mięśniem zginaczem krótkim palców. Od poziomu kości śródstopia ulega podziałowi na 5 pasm.

Rozcięgno podeszwowe stanowi element, który łączy ze sobą piętę, kości stopy i rozciąga się aż po palce. Poza mięśniami odpowiedzialnymi za utrzymywanie właściwego wydrążenia stopy, swój udział ma tutaj również rozcięgno.

Stanowi ono pewnego rodzaju rusztowanie, w którym w sposób bierny zostało wzbudzone napięcie. 

Rozcięgno podeszwowe jest więc ważnym elementem w utrzymywaniu fizjologicznego sklepienia stóp, amortyzacji narządu ruchu.

Współuczestniczy w mechanizmie kotwiczenia stopy określanym jako efekt Windlass (mechanizm Windlass wpływa na efektywną propulsję, czyli przetaczanie stopy, różnicę czasu pomiędzy oderwaniem od podłoża pięty i palców tej samej stopy). Występuje parzyście, po obu stronach.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny

Ból rozcięgna podeszwowego sugerujący zainicjowanie procesu zapalnego może mieć podłoże wieloczynnikowe. Bardzo często pojawia się u biegaczy i osób aktywnych fizycznie, jest to nierzadko przypadłość amatorów gry w tenisa ziemnego.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy u takich osób jest zazwyczaj konsekwencją niewielkich urazów, przeciążeń, które powtarzają się w przeciągu dłuższego czasu, nadmiernego napięcia w obrębie samego rozcięgna, a także mięśni łydki.

Jest to związane z niewłaściwą techniką uprawiania danej dyscypliny sportowej i stosowania nieodpowiedniego obuwia – szczególnie wśród osób początkujących.

Bieganie po twardym podłożu, zbyt szybko narastająca intensywność i obciążenie treningowe również zaliczane jest do możliwych przyczyn entezopatii rozcięgna podeszwowego. 

Objawy tej dysfunkcji w postaci bólu pięty z boku od wewnętrznej strony są także efektem nadwagi i otyłości. Czynnikami sprzyjającymi są dodatkowe wady ustawienia stóp i noszenie butów na wysokim obcasie, co generuje duże naprężenia i stan zapalny rozcięgna podeszwowego. Nieleczone, może doprowadzić do poważnych patologii.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – objawy

Po wykonaniu kilku kroków następuje zmniejszenie jego intensywności. Wśród innych bardzo charakterystycznych symptomów wyróżniamy:

• ból pięty i/lub ból stopy (podeszwy, ból pod stopą i ból pod piętą),
• dolegliwości w połowie rozcięgna – między palcami a piętą,
• w stanach ostrych – ból pięty z boku czy ból mięśnia podeszwowego nieustępujący mimo odciążenia (dolegliwość narasta nawet w spoczynku),
• pojawianie się cech stanu zapalnego – zaczerwienienie, obrzęk, tkliwość, ocieplenie skóry.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – rozpoznanie

Chcąc podjąć skuteczne leczenie rozcięgna podeszwowego, ważny jest proces diagnostyczny. W tym celu przeprowadzona zostaje anamneza, czyli wywiad z pacjentem. Następnie specjalista przystępuje do wykonania testów oraz palpacji podeszwowej części stopy.

Kluczowe obszary to miejsca przyczepu rozcięgna, czyli pięta, a także okolice palców. Badanie USG pozwala uwidocznić ewentualne zaburzenia ciągłości tkanki, czy nagromadzenie się płynu.

Różnicowanie ze złamaniem zmęczeniowym czy ostrogą piętową wymagać może rentgenodiagnostyki czy, w uzasadnionych przypadkach, rezonansu magnetycznego. 

Zapalenie rozcięgna, któremu towarzyszy stan zapalny całej stopy i dolegliwości ze strony innych stawów, może być wskazaniem do wykonania badań laboratoryjnych (np. zapalenie śródstopia o podłożu reumatoidalnym). Są to tzw. wskaźniki zapalenia – białko ostrej fazy – CRP oraz odczyn Biernackiego – OB. 

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – leczenie

Jak leczyć rozcięgno podeszwowe? W pierwszej kolejności bezwarunkowo należy ograniczyć do minimum obciążanie stopy. W praktyce oznacza to rezygnację z uprawiania sportu, zaprzestanie treningów, czy długodystansowych marszów. Pozwoli to zmniejszyć ból w stopie, odciążyć tkanki i stworzyć warunki do regeneracji.

Bardzo ważne w tym okresie jest przeciwdziałanie objawom stanu zapalnego. W tym celu lekarze rekomendują stosowane maści przeciwzapalnych, miejscowego ostrzykiwania preparatami zawierającymi substancje sprzyjające regeneracji, jak np. bogatopłytkowe osocze.

Niekiedy stosuje się również sterydy  na zapalenie rozcięgna podeszwowego w postaci iniekcji. 

W sytuacji podejrzenia przerwania ciągłości opisywanej struktury, konieczna może być operacja lub czasowe unieruchomienie, tak, aby stworzyć odpowiednie warunki gojenia. Uporczywe dolegliwości są wskazaniem do zwolnienia lekarskiego. Rehabilitacja rozcięgna podeszwowego może trwać nawet kilka tygodni. Jest to sprawa mocno indywidualna. 

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – fizjoterapia

W fazie ostrej zapalenie przyczepu rozcięgna podeszwowego jest traktowane czynnikami fizykalnymi. Zaliczamy tutaj zimnolecznictwo, laseroterapię, magnetoterapię czy stymulację do głębszego przenikania leków za pomocą ultradźwięków.

Domowe sposoby  na zapalenie rozcięgna podeszwowego to okłady chłodzące z lodu lub preparatów o takim działaniu dostępnych w aptece. Należy je wykonywać systematycznie 2–3 razy dziennie po 10–15 minut.

Poleca się kontrolę obuwia u fizjoterapeuty i ewentualną wymianę lub dobranie wkładek ortopedycznych pod kątem dysfunkcji mogącej przyczyniać się do zapalenia ścięgna w stopie. 

Dobrym rozwiązaniem jest kinesiotaping, czyli wykorzystanie aplikacji odciążającej wykonanej z taśm elastycznych Kinesiology Taping.

Ciekawe rezultaty przynosi zabieg fali uderzeniowej, szczególnie w sytuacji, gdy mamy już do czynienia z obecnością kostnych wyrośli.

Fizjoterapia oferuje także metody rozluźniania mięśniowo–powięziowego, suche igłowanie, masaż głęboki, pinopresurę czy różnego rodzaju techniki manualne. 

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – ćwiczenia

Ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe skupiają się nie tylko na stopie, ale także na obszarze łydki oraz mięśniach odpowiedzialnych za wspieranie funkcji struktury rozcięgna. Przykłady to:

1. W pozycji siedzącej należy umieścić piłeczkę tenisową pod stopą. Następnie przeprowadzamy rolowanie stopy po piłce, bardzo powoli, wykorzystując niewielki nacisk. Wykonujemy to jednorazowo przez 5 minut.
2. Ćwiczeniem, które umożliwia rozciąganie rozcięgna podeszwowego jest przyciąganie ręką palucha stopy opartej na podłożu. Pozycję końcową utrzymujemy 30 sekund i powtarzamy 3–5 razy. 
3. W pozycji stojącej, w wykroku, opieramy się rękami o ścianę. Noga zakroczna wyprostowana w kolanie, stopa przez cały czas utrzymuje kontakt z podłożem. Ćwiczenie polega na powolnym uginaniu w kolanie nogi wykrocznej, co powinno spowodować wrażenie rozciągania łydki nogi zakrocznej. Taką pozycję utrzymujemy 30 sekund potem powtarzamy 3–5 razy.

Wymienione ćwiczenia na rozcięgno podeszwowe są przykładowe. Dobranie odpowiedniego zestawu należy skonsultować z fizjoterapeutą. Pozostałe domowe sposoby leczenia mogą obejmować delikatny masaż uciskowy podeszwy stopy w celu relaksacji tkanek.

Można zrobić to samodzielnie przez 5–20 minut, po prostu uciskając palcami. Przydatne może okazać się również urządzenie do hydromasażu stóp, wówczas siła wodnego strumienia da podobny efekt.

Zioła na zapalenie rozcięgna podeszwowego to możliwość wykorzystania okładów z liści żywokostu, naparu z Jeżówki czy stosowanie odwaru z kory wierzby.