Candida glabrata – objawy i leczenie zakażenia

Drożdżycę – inaczej zwana kandydozą – wywołują grzyby z rodzaju Candida, do których zaliczamy Candida albicans, Candida tropicalis, Candida parapsilosis, Candida glabrata, Candida krusei. Choroba zajmuje błony śluzowe narządów płciowych oraz jamę ustną.

Zdarza się, choć stosunkowo nieczęsto, że drożdżyca znajduje się w układzie pokarmowym, a zmiany chorobowe obejmują wówczas odbyt. Co więcej, choroba może doprowadzić do zajęcia skóry oraz paznokci.

Ryzyko zachorowania na drożdżycę zwiększają takie czynniki, jak:

• Zmiany hormonalne – ciąża, okres rozrodczy, antykoncepcja, zaburzenia immunologiczne oraz endokrynologiczne
• Częsta zmiana partnerów seksualnych
• Niestosowanie prezerwatywy
• Brak wystarczającej higieny osobistej
• Zła dieta
• Zabiegi chirurgiczne

Choroba ta, jak i niestety większość chorób przenoszonych drogą płciową, rzadko daje w początkowym stadium jakiekolwiek objawy, co utrudnia postawienie prawidłowej diagnozy.

– Szacuje się, że u 5 do 50% zakażonych kobiet nie ma żadnych objawów. U pozostałych rozwija się drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu, które może mieć nagły bądź podstępny początek.

Najczęstsze objawy obejmują świąd, pieczenie, ból sromu i przedsionka pochwy, ból podczas współżycia, białawe, serowate, rzadziej wodniste upławy. Ponadto na sromie i błonie śluzowej pochwy występuje obrzęk i zaczerwienie oraz białawe naloty. Nierzadko zakażenie szerzy się skórę otaczającą.

W razie zajęcia cewki moczowej obserwuje się pieczenie przy oddaniu moczu – powiedział dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska

Najczęstszymi formami klinicznymi zakażenia u mężczyzn jest drożdżakowe zapalenie żołędzi i napletka oraz cewki moczowej, wówczas pojawiają się pieczenie przy oddaniu moczu, zaczerwienienie ujścia zewnętrznego cewki moczowej, białawy bądź wodnisty wyciek z cewki moczowej oraz obecność zmian śluzówkowych podobnych do występujących w przypadku drożdżakowego zapalenia sromu i pochwy u kobiet.

– Dość często infekcja obejmuje jamę ustną i odbyt. W tym przypadku do zakażenia dochodzi podczas kontaktów oralnych bądź doodbytniczych. Należy zwrócić uwagę, iż w znacznym odsetku zakażenie przebiega bezobjawowo, stanowiąc wówczas źródło zakażenia dla partnerów bądź partnerek seksualnych – dodał dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska

W przypadku zajęcia przez drożdżycę, przewodu pokarmowego, pacjenci skarżą się na: ból, nudności, zgaga, czy nieprzyjemne uczucie pieczenia.

Leczenie kandydozy – drożdżycy

W leczeniu drożdżycy należy przestrzegać kilku bardzo ważnych zasad. Prezentujemy je poniżej.

• Najważniejszy jest dobór odpowiedniego leku, na który są wrażliwe drożdżaki
• Odpowiedni czas leczenia, dostosowany do stadium choroby – zwykle nie krótszy niż 4-6 tygodni;
• Stałe, nieprzerywane leczenie, mimo ustąpienia przykrych objawów
• Ważna jest również odpowiednia higiena zainfekowanych miejsc intymnych

Najczęściej stosowane leki w przypadku kandydozy

• Terbinafina i naftifina – to dwa bardzo skuteczne antybiotyki z grupy allioamin. Skutecznie syntezę ergosterolu w błonach komórkowych grzybów.
• Nystatyna – również antybiotyk, którego działanie polega na niszczeniu błony komórkowej grzybów. Stosuje się również w postaci maści na skórę, czy w postaci preparatów dopochwowych w infekcjach pochwy
• Natamycyna – antybiotyk stosowany w drożdżycy pochwy, przewodu pokarmowego, jamy ustnej oraz skóry

Zdjęcia

Diagnostyka

W diagnostyce drożdżaka stosuje się wiele metod.

– Do głównych zaliczamy badanie mikroskopowe, metodę hodowli oraz testy serologiczne. W ostatnim czasie powyższe metody zostały uzupełnione o najnowszą generację testów opartych na wykrywaniu materiału genetycznego drożdży za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).

Przewaga PCR jest jednoznaczna- czułość i swoistość testu wynosi ponad 99%, a metoda pozwala na wykrycie bardzo małej liczby grzybów – nawet gdy dostępna jest niewielka ilość materiału klinicznego do badania.

Materiał potrzebny do badania uzyskuje się podczas pobrania wymazu z zakażonych okolic (cewka moczowa, żołądź, napletek, srom, pochwa, jama ustna i gardło, okolica odbytu) – powiedział dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska

Test i badania na kandydozę – drożdżycę

Testy PCR dostępne na naszej stronie internetowej, nie tylko gwarantują, że szybko dowiedzą się Państwo, na co są chorzy. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że rozmowa z lekarzem na temat tak intymnej choroby jest niezwykle krępująca i stresująca.

W trosce o Państwa komfort i zdrowie, udostępniamy na naszej stronie godne zaufania, a co najważniejsze – skuteczne testy PCR.

Charakteryzują się wysoką czułością, co w praktyce oznacza, że do wykonania analizy wystarczy niewielka ilość materiału biologicznego.

Zestaw pobraniowy mogą Państwo zamówić przez Internet, a po wykonaniu badań w laboratorium diagnostycznym, wynik mogą Państwo odebrać osobiście lub drogą elektroniczną.

Candida – przyczyny, objawy i leczenie grzybicy

fot. Adobe Stock

Drożdżak o nazwie Candida albicans może namnażać się, gdy pod wpływem rożnych czynników dochodzi do osłabienia odporności organizmu. Candida jest najczęstszą przyczyną grzybicy.

Spis treści:

Candida – co to jest?

Drożdżaki z rodzaju Candida są z człowiekiem związane od wieków (a może od zawsze), bo wraz z bakteriami stanowią naturalną florę bakteryjną jelit. W normalnych warunkach te wszystkie zasiedlające nasze ciało drobnoustroje konkurują ze sobą o pożywienie, zatem utrzymuje się między nimi wypracowana przez lata równowaga.

Ale są sytuacje, które sprzyjają jej zachwianiu, co może skutkować nadmiernym rozmnożeniem się drożdżaków. To między innymi:

• długotrwałe lub częste kuracje antybiotykami,
• przyjmowanie leków sterydowych i immunosupresyjnych (osłabiających odporność),
• stosowanie hormonalnej antykoncepcji,
• długotrwały stres,
• dieta obfitująca w cukry proste (idealne pożywienie dla rodzaju Candida),
• stosowanie leków zmniejszających wydzielanie soków żołądkowych.

Candida – rozwój grzybicy

Drożdżaki z rodzaju Candida, gdy jest ich zbyt dużo, uszkadzają błonę śluzową i kosmki jelitowe, wywołując nieprzyjemne objawy ze strony przewodu pokarmowego (wzdęcia, bóle, biegunki, zaparcia), a także problemy z wchłanianiem pokarmu. Gdy mają dostatecznie dużo cukru, w szybkim tempie się rozrastają i zakażają nowe miejsca, tworząc grzybnie, wbudowane w śluzówki.

A to już sytuacja groźna, Candida zaczynają bowiem produkować toksyny, które przyczyniają się do zatrucia organizmu i rozwoju choroby zwanej kandydozą (lub grzybicą ogólnoustrojową).

Ocenia się, że około 70-90% wszystkich zakażeń drożdżakami z rodzaju Candida u ludzi jest wywołanych przez Candida albicans, pozostałe przez Candida tropicalis, Candida catenulata, Candida intermedia, Candida famata i Candida glabrata. Groźnym gatunkiem jest również Candida parapsilosis, który zasiedla głównie śluzówkę jelit, jamy ustnej i gardła, a także drogi moczowe, pochwę i prostatę.

Candida – objawy grzybicy

W zależności od tego, gdzie osiedliły się intruzy z rodzaju Candida, choroba może być narządowa (pochwa, jama ustna, skóra) lub ogólnoustrojowa. Najczęstsze objawy grzybicy to:

• Układ nerwowy: bóle i zawroty głowy, zaburzenia pamięci, zmęczenie, „mgła umysłowa’, stany depresyjne, napady lęku, zaburzenia snu, trudności w koncentracji, nadpobudliwość.
• Układ pokarmowy: biały nalot na języku, suchość w ustach i gardle, zaburzenia trawienia, zespół jelita drażliwego, biegunki, zaparcia. 
• Narząd ruchu: osłabienie i bóle mięśni, mrowienie, sztywność stawów. 
• Układ moczowy: nawracające zapalenia pęcherza i dróg moczowych.
• Układ płciowy: infekcje pochwy, niechęć do kontaktów seksualnych, poronienia. 
• Skóra: zaczerwienienie, swędzenie, nieprzyjemny zapach stóp.
• Układ oddechowy: nawracające zapalenia zatok, częste infekcje, obrzęk śluzówki nosa.
• Narząd wzroku: zapalenia spojówek, mroczki przed oczami. 
• Układ hormonalny: zaburzenia wydzielania hormonów tarczycy, zbyt duża ilość prolaktyny. 

Jak widać z powyższego wyliczenia, mnogość i różnorodność objawów grzybicy może sprawiać, że nawet doświadczony lekarz nie będzie w stanie rozpoznać od razu tej choroby. Dlatego pacjenci często miesiącami szukają przyczyny swoich dolegliwości.

Candida – testy i badania

Najbardziej wiarygodne są testy wykonywane w laboratorium, zwłaszcza posiewy z: moczu, kału, plwociny czy wymazu z pochwy bądź innych materiałów biologicznych.

Są także testy serologiczne ( ELISA) wykrywające przeciwciała przeciwko Candida. Oznaczane mogą być przeciwciała klasy IgM i IgG. Pierwsze pojawiają się w poczatkach infekcji, drugie – w późniejszym okresie.

W przypadku choroby ogólnoustrojowej można też oznaczać antygen Candida – test metodą PCR.

W aptekach dostępny jest także prosty domowy test na kandydozę pochwy, który polega na samodzielnym pobraniu wymazu i naniesieniu materiału do kasetki. Wynik w postaci dwóch kresek świadczy o obecności Candida.

Niestety wyniki testów często wychodzą ujemne, mimo obecności choroby w organizmie, dlatego w przypadku występowania powyższych objawów i braku poprawy stanu zdrowia warto je powtarzać. 

Candida – leczenie

Lekarze, po stwierdzeniu grzybicy, najczęściej zalecają specjalne antybiotyki, które zwalczają drożdżaki i grzyby, a w przypadku grzybicy układu płciowego maści i globulki dopochwowe.

Jeśli infekcja jest w początkowym stadium, takie postępowanie, w połączeniu z dietą, polegającą na ograniczeniu lub wyeliminowaniu węglowodanów, zwykle wystarcza. Jeśli jednak choroba jest zaawansowana, konieczne jest długotrwałe kompleksowe leczenie grzybicy, dzięki któremu jest szansa na ograniczenie przerostu grzybów.  

Oto cztery podstawowe zasady, według kolejności postępowania.

1. Usunięcie pasożytów przewodu pokarmowego.
2. Dieta przeciwgrzybicza, dzięki której następuje zahamowanie rozmnażania drożdżaków w obrębie przewodu pokarmowego i ich inwazja na inne narządy (m.in. dieta bezcukrowa, wyeliminowanie mleka, stosowanie probiotyków).
3. Stosowanie naturalnych preparatów przeciwgrzybiczych (m.in. Vilcacora, Czarci pazur, czosnek). W uzasadnionych przypadkach stosowanie specjalnych leków/antybiotyków.
4. Wzmacnianie odporności organizmu.

* Korzystałam z książki Andrzeja Janusa „Nie daj się zjeść grzybom Candida’. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana 06.11.2017.

Więcej o grzybicy:Jak rozpoznać i leczyć grzybicę języka?Jakie badania określają, czy mamy grzybicę?Jak dochodzi do zakażenia grzybami?Czym grozi nadmiar grzybów Candida w organizmie?

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Grzybica pochwy – objawy, diagnostyka i leczenie

Grzybica pochwy to najczęstszy rodzaj infekcji intymnej, za którą odpowiadają głównie drożdżaki z gatunku Candida albicans.

Zwykle ma łagodny przebieg i łatwo ją zwalczyć za pomocą dopochwowych preparatów przeciwgrzybiczych.

Niestety, u wielu pacjentek wykazuje tendencję do nawracania i konieczne jest wówczas długotrwałe leczenie doustne. Co jeszcze warto wiedzieć na temat grzybicy pochwy?

Przyczyny grzybicy pochwy

Grzybica pochwy – inaczej nazywana drożdżycą lub kandydozą pochwy – jest wywoływana przez drożdżaki z rodzaju Candida. Ich namnażaniu i rozwojowi sprzyja wilgotne środowisko panujące w drogach rodnych.

U zdrowych kobiet środowisko dróg rodnych jest silnie zdominowane przez pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus spp.), co znacznie ogranicza możliwość rozwoju patogenów oportunistycznych.

Kiedy dojdzie do naruszenia równowagi fizjologicznej flory bakteryjnej pochwy, grzyby zaczynają intensywnie się namnażać i prowadzą do kandydozy sromu oraz pochwy (vulvovaginal candidiasis).

Infekcje grzybicze obserwuje się częściej w okresie, kiedy ilość wydzieliny jest bardzo obfita, a także w czasie miesiączki, ponieważ krew stanowi doskonałą pożywkę dla grzybów i bakterii.

Wskazuje się, że Candida albicans wywołuje od 80 do 92-3 proc. wszystkich przypadków grzybicy pochwy. Do choroby mogą przyczyniać się też inne gatunki z rodzaju Candida, w tym Candida glabrata i Candida krusei. Rzadziej zakażenie wywołują inne grzyby.

Standardowe leczenie zapaleń pochwy o etiologii grzybiczej zwykle przynosi oczekiwane rezultaty. Jednak pewne gatunki z rodzaju Candida, które ostatnio coraz częściej odpowiadają za występowanie choroby, mogą nie reagować na terapię.

Należy zauważyć, że znaczna grupa izolatów Candida wciąż jest wrażliwa na amfoterycynę B, lecz najnowsze badania wykazują, że zakażenia gatunkami Candida glabrata lub Candida krusei czasem wymagają prowadzenia terapii przy wykorzystaniu najwyższych dawek antybiotyku.

Na szczęście najczęstszy gatunek Candida albicans wykazuje wrażliwość na większość stosowanych leków, jednak w przebiegu ciężkich kandydoz, zdarza się izolować szczepy oporne na azole.

Wśród czynników predysponujących do rozwoju grzybicy pochwy wymienia się: 

• ciążę, 
• niektóre terapie (w tym agresywne kuracje antybiotykowe), 
• stany upośledzenia odporności (choroby nowotworowe, źle kontrolowana cukrzyca, AIDS), 
• nieprawidłową higienę intymną – zwłaszcza w czasie miesiączki,
• noszenie obcisłej bielizny, wykonanej ze sztucznych materiałów, które nie przepuszczają powietrza,
• otyłość i nadwaga.

Objawy grzybicy pochwy

Niektóre dane mówią, że nawet połowa przypadków zakażeń może przebiegać bezobjawowo. Jeśli zaś chodzi o największe nasilenie symptomów, wskazuje się, że występuje u pacjentek ciężarnych, co dotyczy przede wszystkim intensywności upławów. Przyglądając się zatem bliżej obrazowi klinicznemu choroby, należy wymienić następujące symptomy:

• uporczywy świąd (dotyczy nie tylko pochwy – wypływająca wydzielina może drażnić także błony śluzowe warg sromowych), 
• bolesność pochwy i sromu z miejscowym podrażnieniem, 
• zewnętrzna dysuria (bolesność podczas oddawania moczu, co wiąże się z obrzękiem ujścia cewki i podrażnieniem okolicznej błony śluzowej),
• dyspareunia (ból odczuwany podczas stosunków),
• obrzęk sromu,
• pęknięcia nabłonka, 
• rumień,
• wykwity satelitarne, 
• białawe, serowate, grudkowate upławy. 

Co istotne, u około 75 proc. kobiet rozpoznaje się jeden epizod grzybicy pochwy i sromu w życiu, zaś u ponad 40 proc. odnotowuje się kolejne zachorowania.

Kandydoza może przyjąć wręcz charakter nawrotowy, co dotyczy około 5 proc. pacjentek. Chcąc postawić tego typu diagnozę, musi dojść do co najmniej 4 epizodów zakażenia w ciągu roku.

Warto również zauważyć, że nawet 20 proc. pacjentek zapada na zakażenia powikłane, które występują zwłaszcza u kobiet:

• z dużym nasileniem objawów chorobowych,
• ciężarnych,
• z niedoborami odporności,
• z nawracającą grzybicą pochwy.

Zakażenia oportunistyczne o ciężkim przebiegu stwierdza się zwykle u kobiet z niewyrównaną cukrzycą lub zakażeniem szczepami chorobotwórczymi innymi niż Candida albicans.

Jak przebiega diagnostyka drożdżycy pochwy?

Każdą kandydozę pochwy powinno się leczyć pod kontrolą lekarza ginekologa. Konsultację specjalistyczną bezwzględnie zaleca się pacjentkom, u których epizod grzybicy wystąpił po raz pierwszy lub dolegliwości nie ustąpiły w wyniku leczenia lekami przeciwgrzybiczymi dostępnymi bez recepty.

Grzybicę pochwy z reguły rozpoznaje się na podstawie wywiadu oraz badania ginekologicznego. Lekarz ogląda srom, określa cechy wydzieliny i odczyn pH pochwy, który prawidłowo powinien wynosić poniżej 4,5 (kwaśne środowisko).

Co ciekawe, w przypadku infekcji innymi patogenami, np.

rzęsistkiem pochwowym czy w przebiegu bakteryjnej waginozy, wydzielina ma zwiększone pH, zaś aktywne zakażenie grzybicze nie wykazuje takich tendencji – pH utrzymuje się na poziomie 4,5 lub może być nieznacznie obniżone.

W trakcie diagnostyki konieczne może być także badanie mikroskopowe wydzieliny pochwowej, którą pobiera się z bocznej ściany pochwy bądź sklepienia przedniego.

W pewnych przypadkach istnieją także wskazania do wykonania hodowli.

Co ważne, obecność grzybów z rodzaju Candida w hodowli u kobiet, które są nosicielkami bezobjawowymi, nie oznacza konieczności wdrożenia leczenia.

Leczenie grzybicy pochwy

Odwołując się do terapii grzybicy pochwy, jeśli choroba jest niepowikłana, na ogół wystarcza krótkotrwałe leczenie lekami przeciwgrzybiczymi, które podaje się miejscowo.

Mogą być to preparaty w formie maści czy kremów, które zawierają w sobie klotrimazol, niektóre z nich dostępne są bez recepty.

Jeśli symptomy kandydozy ustąpią, nie ma z reguły konieczności odbywania wizyty kontrolnej, chyba że lekarz zaleci inaczej. 

W bardziej zaawansowanych przypadkach warto rozważyć włączenie doustnej terapii przeciwgrzybiczej z zastosowaniem flukonazolu czy itrakonazolu. Jeśli zaś mówimy o kandydozie nawracającej, wówczas leczenie przeciwgrzybicze trwa często sześć miesięcy, a wcześniejsze przerwanie terapii skutkuje nawrotem infekcji u nawet połowy pacjentek.

Warto przy tym zaznaczyć, że uciążliwe objawy, takie jak świąd, pieczenie, zaczerwienienie, swędzenie czy obrzęk, można zwalczać przy pomocy dostępnych bez recepty preparatów do irygacji pochwy, które bazują nachlorowodorku benzydaminy. Wykazuje on m.in. właściwości przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, antyseptyczne oraz znieczulające. 

Pamiętajmy także, że w trakcie terapii należy utrzymywać wstrzemięźliwość seksualną. Takie postępowanie ma na celu nie tylko ograniczenie rozprzestrzeniania zakażenia, lecz także zminimalizowanie ryzyka nadkażeń kolejnymi patogenami.

Candida Albicans – czym jest? Objawy zakażenia, diagnostyka, leczenie, dieta

Candida albicans (bielnik biały) to grzyb z rodzaju drożdżaków, który zasiedla ludzki organizm. U zdrowych ludzi nie jest przyczyną objawów chorobowych, ponieważ występuje w niewielkich, bezpiecznych dla zdrowia ilościach.

Jednak gdy dochodzi do spadku odporności, Candida albicans gwałtownie się namnaża, powodując grzybicę, czyli kandydozę. Większość infekcji grzybiczych jest spowodowanych właśnie przez tego drożdżaka.

Sprawdź, jakie są objawy zakażenia Candida albicans i na czym polega leczenie.

1. Czym jest Candida albicans?

Candida albicans (bielnik biały) to grzyb, który zasiedla układ pokarmowy, oddechowy, moczowo-płciowy oraz skórę większości ludzi.

Znanych jest około 150 gatunków Candida – większość z nich pełni pożyteczne funkcje w organizmie, np. pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego. Tylko 9 gatunków zasiedlających organizm człowieka wykazuje działanie chorobotwórcze.

Jednak obecność tych drożdżaków nie oznacza od razu choroby. Do zakażenia dochodzi wtedy, gdy w organizmie panują odpowiednie warunki dla rozwoju pasożyta. Są to osłabienie odporności i zakłócenie równowagi w składzie mikroflory. Przyczyny tych stanów są bardzo różne.

2. Przyczyny namnażania Candida albicans

• choroby przewlekłe, takie jak AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności)
• nadmierne stosowanie antybiotyków, długotrwała antybiotykoterapia
• leczenie immunosupresyjne
• chemioterapia w przebiegu chorób nowotworowych
• leczenie steroidami
• przebyte zabiegi operacyjne
• stres
• nieodpowiednia dieta, oparta na produktach z dużą ilością konserwantów
• zanieczyszczenie środowiska

3. Objawy zakażenia Candida albicans

Wiele osób początkowo nie zdaje sobie sprawy z tego, że w ich organizmie może sie rozwijać grzybica. Jej objawy są podobne do tych, które towarzyszą wielu innym chorobom, np. nerwicy, grypie czy schorzeniom reumatycznym. Dlatego pacjenci dopiero po pewnym czasie odkrywają prawdziwą przyczynę swojego stanu zdrowia.

Do objawów, które mogą pojawić się w przebiegu zakażenia Candida albicans zalicza się m.in. dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak:

• częste bóle brzucha
• zaparcia
• wzdęcia
• biegunka
• nudności
• problemy trawienne

Objawy zakażenia Candida albicans mogą wystąpić również ze strony układu oddechowego:

• zapalenie zatok
• katar sienny
• trudności z oddychaniem
• nasilające się dolegliwości alergiczne

W czasie zakażenia Candida albicans często pojawiają się też:

• zaburzenia pamięci
• problemy z koncentracją
• stany depresyjne.

Kandydoza moża powodować również zaburzenia miesiączkowania oraz infekcje narządów płciowych. Może być przyczyną m.in. grzybicy pochwy lub penisa.

Candida może powodować grzybicę skóry, grzybicę paznokci czy grzybicę stóp. Skutkiem inwazji tego drożdżaka mogą być także tzw. wyprzenia, czyli zmiany zapalne na skórze.

Ciężkie inwazyjne postacie kandydozy (np. narządowa oraz rozsiana/układowa) mogą doprowadzić do kandydemii, która oznacza obecność grzybów we krwi.

Dlaczego ten drożdżak ma tak negatywny wpływ na zdrowie? Dzieje się tak między innymi dlatego, że grzyby Candida uwalniają niebezpieczne dla organizmu toksyny, które uszkadzają błonę śluzową w jelicie cienkim i tym samym utrudniają wchłanianie składników odżywczych.

W wyniku ich działania do organizmu łatwiej przedostają się metale ciężkie oraz alergeny pokarmowe.

Szczególnie niebezpieczna jest wytwarzana przez grzyby Candida neurotoksyna, która zaburza prawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. Może być przyczyną wahań nastroju, problemów emocjonalnych, a nawet agresji i stanów depresyjnych oraz zachowań charakterystycznych dla nerwicy.

Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:

Wszystkie odpowiedzi lekarzy

4. Diagnostyka zakażenia Candida albicans

Zmiany chorobowe związane z zakażeniem Candida albicans mogą lokalizować się w obrębie błony śluzowej przewodu pokarmowego, co prowadzi do procesu zapalnego. W diagnozowaniu zakażenia Candida niezbędne jest wykonanie badania endoskopowego oraz pobranie wycinków. W przypadku kandydozy jamy ustnej i przełyku może wystarczyć posiew.

Szczególnie niebezpieczna jest kandydoza, która zajmuje różne narządy, zakłócając ich prawidłowe działanie. Rozpoznanie zmian w poszczególnych narządach powstałych w wyniku rozwoju zakażenia może ułatwić przeprowadzenie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego lub USG.

5. Leczenie zakażenia Candida albicans

W leczeniu kandydozy stosuje kilka grup leków. Należą do nich między innymi popularne azole. Cechuje je szerokie spektrum dróg przyjmowania – od doustnego, przez dożylne, a nawet miejscowe. Są one również składnikiem niektórych szamponów przeciwłupieżowych. Co ciekawe, ich zastosowanie ma również miejsce w leczeniu grzybic miejsc intymnych.

Azole nie są pozbawione wad – w zależności od danego leku mogą występować pewne efekty uboczne po ich zastosowaniu. Zaliczamy do nich między innymi zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Jednak tego typu efekty należą do częstych zdarzeń, nie tylko w przypadku stosowania azoli.

Innym środkiem stosowanym w przypadku zakażenia Candidą są leki zawierające w swoim składzie amfoterycynę B, która często jest podawana w przypadku ciężkich zakażeń.

Efekty uboczne związane z jej stosowaniem to również nudności i wymioty, a także uszkodzenie nerek (nazywane nefrotoksycznością), a także zły wpływ na pracę wątroby. Inną grupą leków stosowanych w leczeniu Candidy są echinokandyny.

Aby wdrożyć odpowiednie leczenie kandydozy, konieczna jest konsultacja lekarska. Pod żadnym pozorem nie wolno samemu podejmować decyzji o zażywaniu tego typu leków. Lekarz na podstawie wywiadu oraz odpowiedniego badania fizykalnego lub przeprowadzonych badań laboratoryjnych decyduje o wprowadzeniu do leczenia stosownego preparatu.

6. Dieta przy Candida albicans

W leczeniu zakażenia Candidą albicans ważną rolę odgrywa odpowiedni styl życia i sposób odżywiania. Konieczna jest eliminacja cukru z diety, produktów z zawartością konserwantów, serów pleśniowych.

Wskazane jest picie dużej ilości wody oraz spożywanie dużej ilości kwaśnych warzyw i owoców. Pomocne mogą okazać się naturalne składniki, takie jak berberys, olejek oregano oraz wyciąg z nasion grejpfruta o właściwościach grzybobójczych i antybakteryjnych.

Poza odpowiednią dietą w czasie leczenia kandydozy nie można zapominać o aktywności fizycznej. Warto także znaleźć czas na odpoczynek i odpowiednią ilość snu, które są niezbędne do regeneracji organizmu.

Porozmawiaj z innymi użytkownikami na temat Candida Abicans. Zapraszamy do dyskusji na naszym forum.

Grzybica pochwy: przyczyny, objawy i leczenie

Drożdżyca pochwy, kandydoza, grzybica pochwy – to infekcja wywołana przez grzyby należące do rzędu drożdżaków. Najczęściej są to grzyby z gatunku Candida albicans, rzadziej Candida tropicalis, Candida crusei , Candida glabrata.

Do zakażenia grzybiczego dochodzi, gdy zachwiana zostanie równowaga między fizjologiczną mikroflorą pochwy a chorobotwórczymi patogenami. Dzieje się tak np. po antybiotykoterapii, gdy organizm jest osłabiony, a flora bakteryjna wyjałowiona.

Dochodzi wówczas do zmiany pH pochwy, która staje się korzystnym środowiskiem dla rozwoju chorobotwórczych drobnoustrojów.

Grzybica pochwy występuje bez względu na wiek – chorują już nastolatki i młode kobiety, panie po menopauzie, a także kobiety ciężarne.

Oprócz wspomnianego wcześniej leczeni antybiotykami, przyczyną grzybicy pochwy są również częste irygacje pochwy, stosowanie niewłaściwych środków higienicznych, zbyt często lub zbyt rzadkie podmywanie, noszenie bielizny z syntetycznych materiałów.

Czynnikiem ryzyka jest również stosowanie antykoncepcji hormonalnej. Ponadto infekcje częściej występują u kobiet z zaburzoną gospodarką hormonalną, cukrzycą oraz zaburzeniami pracy układu immunologicznego.

ZOBACZ TEŻ: Endometrioza – źródło bólu i przyczyna niepłodności

Jak objawia się grzybica pochwy?

Objawy grzybicy trudno przeoczyć, ponieważ nie należą one do najprzyjemniejszych.

Zakażeniu towarzyszy świąd i pieczenie wejścia do pochwy oraz warg sromowych, a także gęste, serowato-białe upławy o nieprzyjemnych zapachu.

Dolegliwościom tym towarzyszy zaczerwienienie i obrzęk okolic intymnych oraz ból przy oddawaniu moczu. Wiele kobiet skarży się również na ból i pieczenie występujące po stosunku. 

Tego typu objawy powinny skłonić nas do wizyty u ginekologa, który postawi diagnozę i zaordynuje najodpowiedniejsze leczenie. Wizytę u tego specjalisty można zarezerwować on-line w serwisie LekarzeBezKolejki.pl.

ZOBACZ TEŻ: Upławy – objaw schorzeń ginekologicznych

Metody leczenia grzybicy pochwy

W leczeniu grzybicy wykorzystuje się preparaty przeciwgrzybicze o działaniu miejscowym, najczęściej na bazie klotrimazolu oraz fentikonazolu, jak również środki o działaniu ogólnoustrojowym.

W trakcie terapii ginekolodzy zalecają dodatkową suplementację preparatami probiotycznymi, które w swoim składzie zawierają m.in. pałeczki kwasu mlekowego.

Środki te pomagają odbudować naturalną florę bakteryjną błony śluzowej pochwy.

Ważne jest to, by w trakcie leczenia stosować się do wszystkich zaleceń ginekologa. Na czas terapii konieczne jest wstrzymanie się od kontaktów seksualnych. Może się również okazać, że leczeniu powinien się poddać także partner seksualny.

ZOBACZ TEŻ: Czy torbiel jajnika jest groźna?

Profilaktyka, czyli jak unikać infekcji intymnych

Nawracające zakażenia grzybicze nie są niczym przyjemnym, dlatego warto stosować się do kilku zasad, by skutecznie ograniczać ich częstotliwość. Podstawą jest oczywiście odpowiednia dbałość o higienę okolic intymnych.

Myć należy wyłącznie zewnętrzne partie, w żadnym wypadku nie należy wprowadzać mydła lub płynu do higieny intymne do wnętrza pochwy. Śluzówkę pochwy zasiedla mikroflora bakteryjna, która jest naturalną formą ochrony przed patogenami i drobnoustrojami.

Jeżeli dostanie się do niej detergent, naruszy on tę naturalną barierę ochronną i stworzy środowisko do rozwoju infekcji.

Do mycia najlepiej używać po prostu rąk, ponieważ wszelkie gąbki i myjki to idealne środowisko rozwoju dla bakterii. Do osuszania miejsc intymnych używajmy zawsze suchego ręcznika, pamiętajmy też o tym, by go regularnie wymieniać.

To, jaką bieliznę nosimy na co dzień, również może mieć wpływ na częstość występowania infekcji intymnych. Najlepszym wyborem jest bielizna bawełniana w naturalnych kolorach, która dobrze odprowadza wilgoć i pozwala skórze’ oddychać’.

Lekarze odradzają stosowanie perfumowanych wkładek higienicznych oraz dezodorantów do miejsc intymnych. Bieliznę należy prać w łagodnych i nieperfumowanych detergentach, dbając o to, by dokładnie ją wypłukać.

Jeżeli na co dzień nosimy obcisłe spodnie, lepiej zastąpić je wygodną i zwiewną spódnica lub sukienką.

ZOBACZ TEŻ: Kiedy warto zrobić cytologię?

Infekcje intymne a dieta

To, co każdego dnia trafia na nasz talerz, może wpływać na częstość występowania zakażeń pochwy. Dieta wysokowęglowodanowa zwiększa ryzyko takich infekcji, ponieważ cukier jest doskonałą pożywką dla bakterii. Dla własnego zdrowia lepiej więc ograniczyć cukier w diecie.

Warto wspomnieć także o tym, że mikroflora jelitowa ma wpływ na kształt flory bakteryjnej w śluzówce pochwy. Aby zadbać o jedną i drugą, w diecie nie powinno zabraknąć prebiotyków i probiotyków, które będą sprzyjać rozwojowi korzystnych dla naszego zdrowia bakterii. Najlepiej sięgnąć po naturalne kiszonki oraz fermentowane produkty mleczne, takie jak jogurty, i kefiry.

ZOBACZ TEŻ: Jak objawia się zapalenie jajników? Profilaktyka i metody leczenia

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Grzyby Candida – objawy zarażenia, leczenie, profilaktyka

Candida albicans (bielnik biały) to pospolity grzyb zasiedlający organizm człowieka (jest grzybem pasożytniczym). Przebywa przede wszystkim w dolnej części przewodu pokarmowego. Sama jego obecność w ciele ludzkim nie świadczy o chorobie. Małe ilości Candida są wręcz potrzebne.

Grzyb pomaga rozkładać cukier – wspomaga więc prawidłowe procesy fizjologiczne. Trzeba jednak pamiętać o tym, że Candida ma tendencję do nadmiernego wzrostu. Właśnie taki stan jest niebezpieczny i uznaje się go za chorobę.

Do momentu, gdy grzybów jest mało i współpracują z innymi drobnoustrojami w układzie pokarmowym, wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Coraz częściej zdarza się, że w wyniku różnych czynników znacznie wzrasta ilość Candida albicans w organizmie. Grzyby zaczynają przenosić się z układu pokarmowego do innych części organizmu. Tego typu stan określa się nazwami: grzybica ogólnoustrojowa, grzybica wewnątrzustrojowa, kandydoza, drożdżyca.

Do zakażenia grzybami Candida dochodzi z różnych powodów. W większości przypadków problemem jest obniżona odporność organizmu – osłabiony układ immunologiczny nie jest w stanie zwalczyć nadmiaru drożdżaków. Bardzo często przyczyną zachwiania mikroflory jelit jest zła dieta. Chorzy jedli zbyt mało produktów z błonnikiem i witaminami z grupy B.

Do nadmiernego wzrostu grzybów w organizmie przyczynia się jadłospis bogaty w cukry proste (to pożywka dla drożdżaków). Należy jednak podkreślić, że nie tylko słodycze są niebezpieczne. Sporo cukrów prostych znajduje się także w białym pieczywie, alkoholu, napojach gazowanych oraz produktach mlecznych.

Niekorzystne dla organizmu są także produkty wysoko przetworzone.

Do innych przyczyn sprzyjających zachwianiu mikroflory jelit można zaliczyć:

• długotrwałe przyjmowanie antybiotyków bez osłony – antybiotykoterapia może zrujnować równowagę drobnoustrojów. Leki tego rodzaju niszczą wszystkie bakterie – nie tylko te złe. Co ciekawe przyczyną kandydozy może być także spożywanie mięsa, które zawiera zbyt dużo hormonów i antybiotyków;
• zatrucia, w tym metalami ciężkimi;
• przyjmowanie sterydów;
• długotrwałe stosowanie antykoncepcji hormonalnej i terapii hormonalnych;
• dializy;
• częste sięganie po używki – groźne są zarówno słodycze (o czym pisaliśmy powyżej), jak i np. kawa lub papierosy;
• operacje, radioterapia, chemioterapia;
• stres – gdy się denerwujemy, organizm wytwarza duże ilości kortyzolu odpowiedzialnego za podniesienie poziomu cukru we krwi;
• zaburzenia rytmu dnia – organizm nie funkcjonuje prawidłowo, jeśli ciągle zaburzamy rytm dnia. Należy dbać o odpowiednią ilość snu, odpoczynek i spokojną pracę;
• kontakt z zatrutym środowiskiem (zanieczyszczenia toksynami).

Kandydoza nie pojawia się u wszystkich tych, którzy źle się odżywiają, lubią używki, stosują antybiotyki lub ciągle się stresują. Trzeba zdawać sobie sprawę, że pojawienie się grzybicy wewnątrzustrojowej zależy od wielu czynników – to, czy choroba się rozwinie, jest w dużej mierze kwestią osobniczą. Prawdopodobieństwo wystąpienia drożdżycy wzrasta przy różnorakich chorobach jelit.

Drożdżaki Candida wywołują niekorzystne objawy w organizmie. Grzyby uwalniają niebezpieczne toksyny, które są w stanie uszkodzić błonę śluzową jelita cienkiego. Tym samym uniemożliwiają poprawną przemianę materii.

Do krwi nie trafia sporo składników odżywczych, za to do obiegu dostają się alergeny pokarmowe oraz metale ciężkie. Najbardziej niebezpieczna jest tzw.

neurotoksyna, która zaburza funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.

Infekcja grzybicza wywołana szczepem Candida objawia się rozmaicie. Początkowo objawy Candida mogą być uznana za zwykłe przeziębienie lub grypę. Czasami kandydoza jest mylona z nerwicą lub schorzeniami na tle reumatycznym. Wśród najważniejszych symptomów grzybicy wewnątrzustrojowej można wyróżnić:

• problemy z układem pokarmowym, w tym – częste bóle brzucha, nudności, wzdęcia, biegunki;
• problemy z układem oddechowym – nawracające zapalenie zatok, katar sienny, alergie, utrudnione oddychanie;
• problemy z układem nerwowym (wywołane przede wszystkim przez neurotoksynę) – wahania nastroju, stany depresyjne, nadmierna agresja;
• problemy z układem moczowym i narządami płciowymi – nawracające zapalenia dróg moczowych,częste oddawanie moczu, zapalenia dróg rodnych, zaburzenia cyklu miesiączkowego;
• problemy skórne – łuszczyca, trądzik młodzieńczy, nieprzyjemny zapach ciała i ust, nadmierne pocenie się, swędzenie odbytu, wypadanie włosów, zapalenia paznokci.

Do objawów candida ogólnoustrojowych zalicza się: zbyt zimne dłonie i stopy, wyczerpanie tuż po przebudzeniu, ospałość w przeciągu dnia, „wilczy głód” (zwykle dotyczący apetytu na konkretne pokarmy), niedowaga lub nadwaga.

Wyleczenie kandydozy w dużej mierze zależy od tego, czy pacjent będzie skłonny zmienić swój tryb życia. Konieczna będzie modyfikacja diety. Najważniejszym punktem nowego jadłospisu jest maksymalne ograniczenie przyjmowania cukrów prostych.

Chory musi zrezygnować z jedzenia słodyczy i większości owoców, picia słodkich napojów oraz słodzenia herbaty. Cukry proste znajdują się też w białym pieczywie. Z tego powodu konieczne jest wyeliminowanie z diety pszennych bułek i chleba. O wiele lepszym wyborem będzie pieczywo razowe, wytwarzane na zakwasie.

Ponadto ważna jest rezygnacja z serów pleśniowych i posiłków wysoko przetworzonych (należy unikać konserwantów!).

Chory powinien pić jak najwięcej wody lub zielonej herbaty. Pomocny może się okazać wyciąg z grapefruita oraz olejek oregano. Konieczne jest wdrożenie do diety kwaśnych warzyw i owoców. W menu powinny się znaleźć: czosnek, szpinak, seler,cukinia,brokuły, ogórki, pomidory, oliwki, żurawina, kwaśne jabłka, grapefruity.

W leczeniu kandydozy konieczne jest odbudowanie mikroflory jelit. Z tego powodu warto przyjmować odpowiednie probiotyki i produkty mleczne. Zaleca się spożywanie jogurtu, maślanki, mleka (nie należy jeść kefiru, bo zawiera drożdże).

Pacjent powinien sięgać po mięso i ryby z dobrych, sprawdzonych źródeł. Warto do diety włączyć sporą ilość kurzych jaj (należy jeść dużo białka).

Ponadto w jadłospisie nie powinno zabraknąć: wołowiny, drobiu, jagnięciny, łososia, śledzia, sardynek i innych świeżych ryb.

Chory musi poradzić sobie z nałogami. Przyczyną grzybicy wewnątrzustrojowej mogą być używki, w tym alkohol i papierosy. Ponadto warto popracować nad zdrowiem mentalnym. Rezygnacja ze stresu pozwoli na unormowanie poziomu hormonów i cukru w organizmie. Warto postawić na sport i wysypiać się.

Dobór odpowiedniej farmakoterapii zależy od typu kandydozy. W przypadku chorób powierzchniowych stosuje się nystatynę. Przy ciężkich zakażeniach pomocne mogą być echinokandyny. Infekcje C. parapsilosis należy zwalczać flukonazolem a C. krusei worykonazolem.

• To również może cię zainteresować:
• Sprawdź, czy możesz być narażony na kandydozę!
• Grzybica jamy ustnej
• Drożdżaki – przyczyny i objawy