Dyskopatia lędźwiowa – przyczyny, objawy, leczenie, operacja, ćwiczenia, rehabilitacja, zapobieganie

Dyskopatia lędźwiowa (lumbago) jest stanem, który charakteryzuje się urazem krążka międzykręgowego zwanego potocznie „dyskiem”.

Czym jest krążek międzykręgowy?

Zlokalizowany jest on pomiędzy trzonami kręgów kręgosłupa.

Wewnętrzna część krążka międzykręgowego wypełniona jest jądrem miażdżystym (galaretowata substancja), który amortyzuje siły działające na niego.

Natomiast w części zewnętrznej znajduje się pierścień włóknisty (z przodu znacznie grubszy niż z tyłu), którego zadaniem jest równomierne rozmieszczenie wywieranego przez ciężar ciała nacisku na krążki.

Czasami z pewnych przyczyn może dojść do wylania się jądra miażdżystego poprzez pęknięcie bądź wypuklenie pierścienia włóknistego. W takiej sytuacji mówimy o dyskopatii (95% wszystkich dyskopatii to dyskopatia lędźwiowa).

Dotyka ona zarówno kobiety jak i mężczyzn w wieku 25-45 lat. Najczęściej do dyskopatii dochodzi między IV i V kręgiem lędźwiowym (dyskopatia L4-L5) oraz między V kręgiem lędźwiowym i I kręgiem krzyżowym (dyskopatia L5-S1).

Zobacz również: Przepuklina kręgosłupa – rehabilitacja.

Dyskopatia lędźwiowa – przyczyny

W wielu przypadkach dyskopatia związana jest z naturalnym procesem starzenia się krążka międzykręgowego. W młodości, u dzieci i nastolatków krążki międzykręgowe zawierają dużo wody, są dobrze odżywione, elastyczne.

Z wiekiem zawartość wody w krążku maleje, co sprawia, że stają się one słabsze. Dyski zaczynają się kurczyć, a przestrzenie między kręgami ulegają zwężeniu.

Duży nacisk połączony z mało uwodnionym krążkiem międzykręgowym może doprowadzić do przerwania pierścienia włóknistego, a tym samym do powstania dyskopatii.

Do głównych przyczyn dyskopatii lędźwiowej można zaliczyć:

• dźwiganie ciężarów, bądź nieumiejętne podnoszenie ciężkich przedmiotów – z reguły wywierany jest w tym czasie większy nacisk na przednią część krążka międzykręgowego, co sprawia, że przesuwa się on w tył niejednokrotnie uszkadzając pierścień włóknisty, który jest w tym miejscu cieńszy;
• odkładanie cięższych przedmiotów – zginamy wówczas dość znacznie nasz kręgosłup, który znajduje się pod obciążeniem;
• długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej – powoduje to wywieranie nacisku na krążki międzykręgowe. To z kolei sprawia, że stają się one słabsze i bardziej podatne na urazy.

Dyskopatia może być także następstwem:

• starzenia się ustroju;
• wad wrodzonych i nabytych kręgosłupa;
• zmian pourazowych;
• przebytych w okresie młodzieńczym chorób kręgosłupa.

Objawy

Dyskopatia lędźwiowa objawia się bólem w części dolnej, bocznej, środkowej lub po obu stronach pleców. Może czasem promieniować (przenosić się) w dół, aż do kończyny dolnej sięgając stopy. Powoduje to ucisk na nerwy wychodzące z przestrzeni międzykręgowych.

Zobacz również: Kręgozmyk – rodzaje, objawy, leczenie.

Zwykle czynności takie jak: podnoszenie, zginanie, zmiana pozycji z siedzącej na stojącą oraz długotrwałe przebywanie w tej samej pozycji siedzącej będą powodowały nasilenie odczucia bólu. Niekiedy zdarza się, że zwykłe, codzienne czynności takie jak kichnięcie czy kaszel mogą wpłynąć na objawy bólowe.

Czasami pacjent może (ale nie musi) zmagać się z takimi objawami jak:

• drętwienie czy mrowienie w kończynie dolnej;
• osłabienie mięśni nóg;
• sztywność kręgosłupa – zwłaszcza po długim przebywaniu w bezruchu, np. rano po przebudzeniu się.

Diagnostyka

Do zdiagnozowania dyskopatii lędźwiowej zazwyczaj wystarczy badanie przedmiotowe i podmiotowe. W badaniu podmiotowym zadawane są pytania odnośnie odczuć subiektywnych pacjenta.

Podczas badania przedmiotowego wykonuje się określone testy neurologiczne oraz test Laseque’a, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo trafnej diagnozy.

Czasami badania typu MRI (rezonans magnetyczny) mogą być konieczne, aby potwierdzić diagnozę oraz określić stopień urazu.

Leczenie

Leczenie chorych na dyskopatię ma najczęściej charakter zachowawczy. Stosowana jest farmakoterapia o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym, a także różne formy fizjoterapii. Tylko do 10% pacjentów wymaga operacji, do której wskazaniem jest uszkodzenie rdzenia kręgowego z towarzyszącym niedowładem mięśni kończyn dolnych i/lub nietrzymaniem moczu i/lub stolca.

Farmakoterapia

Leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne mają na celu złagodzenie bólu oraz zmniejszenie stanu zapalnego. Należy zwrócić uwagę na to, że niewyleczona choroba nie zmienia jej przebiegu, a jedynie łagodzi jej objawy.

W późniejszych fazach leki przeciwbólowe powinny być stosowane tylko wtedy, gdy objawy utrudniają codzienne życie, uniemożliwiając najprostsze czynności dnia codziennego lub gdy inne metody leczenia nie przynoszą efektów.

Fizykoterapia

W początkowej fazie schorzenia do złagodzenia dolegliwości bólowych wykorzystuje się ciepłe okłady, które powodują rozluźnienie mięśni, dzięki czemu może doprowadzić do przyspieszenia procesu gojenia. Skuteczne jest także naświetlanie promieniowaniem podczerwonym, diatermia krótkofalowa i laseroterapia.

Kinezyterapia

Istotne jest by pacjent pozostał aktywny fizycznie w takim stopniu w jakim to jest możliwe, gdyż nawet kilkudniowe leżenie w łóżku może doprowadzić do kolejnych problemów takich jak sztywność oraz osłabienie mięśniówki, a osłabienie mięśni może przyczynić się do powstania ponownej dyskopatii bądź innych urazów mających związek z kręgosłupem.

W większości przypadków ma miejsce wysunięcie krążka międzykręgowego do tyłu.

W tym przypadku pomoże wykonywanie przeprostów kręgosłupa (lekkich) w pozycji leżącej, ponieważ spowoduje to, że krążek międzykręgowy zostanie w pewnym stopniu wsunięty na pierwotne miejsce.

Natomiast w cięższych przypadkach leżenie tyłem (na plecach) na poduszce wsuniętej pod lędźwiowy odcinek kręgosłupa może przynieść ulgę.

Po przebyciu urazu krążek międzykręgowy będzie w przyszłości bardziej podatny na ponowne uszkodzenia. W związku z tym konieczne będą ćwiczenia zwiększające siłę mięśni, które stabilizują kręgosłup.

Pozwoli to zmniejszyć siły wywierające nacisk na krążki międzykręgowe.

Także ergonomia, nauka prawidłowego ruchu, podnoszenia, utrzymywania pozycji ciała będzie odgrywała bardzo ważną rolę, a we wskazaniu prawidłowych wzorców warto wykorzystać wskazówki fizjoterapeuty.

Leczenie operacyjne

W poważnych przypadkach gdy wszystkie inne metody leczenia nie przynoszą ulgi można spróbować zastrzyków zewnątrzoponowych (przeciwbólowych).

Zwykle takie zastrzyki są skuteczne w połowie przypadków, w których nie zadziałało inne leczenie w terminie do 6 tygodni po urazie. Gdy zastrzyki nie przynoszą oczekiwanych efektów (ulgi), pozostaje interwencja chirurgiczna.

Najczęściej wykorzystuje się metodę zabiegu zwaną mikrodiscektomią, podczas, której chirurg usuwa uszkodzone części krążka międzykręgowego.

Rehabilitacja po operacji powinna przebiegać według ścisłych zaleceń chirurga, dlatego ważne jest, aby fizjoterapeuta był w ciągłym kontakcie z lekarzem. Ćwiczenia dobiera już sam fizjoterapeuta po konsultacji z lekarzem prowadzącym w zależności od tego jakie pacjent będzie robił postępy.

Pozostałe metody

Niekiedy korzystanie z pasa na biodra może zmniejszyć objawy z jakimi zmaga się pacjent, gdyż ma on na celu zmniejszyć ciśnienie wywierane na krążki międzykręgowe. Taki pas będzie również zapobiegał wykonywaniu ruchów m.in. zginania co z reguły nasilało ból.

Dodatkowo stosowany jest kinesiotaping, który ma za zadanie wspomaganie pracy mięśni i naczyń krwionośnych lub ich rozluźnienie, ponieważ pozycja przeciwbólowa (nieprawidłowa) przyjmowana przez osobę z dyskopatią powoduje, że są one nadmiernie napięte.

Zapobieganie

W celu niedopuszczenia do powstania dyskopatii lędźwiowej bardzo ważna jest edukacja pacjenta co do podnoszenia przedmiotów, dźwigania, zginania. Ważne jest też, aby gorset mięśniowy był silny, a mięśnie stabilizujące kręgosłup na bieżąco ćwiczone. Trzeba unikać zbyt długiego siedzenia lub stania w jednej pozycji oraz wykonywania nagłych ruchów.

Bibliografia

1. Zawadka M., Fijewski A., Gawda P., Bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa a zmiany zwyrodnieniowe, Geriatria, 11/2017.
2. Borzęcki A., Wójtowicz-Chomicz K., Sidor K., Makara-Studzińska M., Borzęcki P., Salasa E., Święs Z., Leczenie pacjentów z przewlekłą dyskopatią, Family Medicine & Primary Care Review, 14/2012.
3. Borzęcki P., Wójtowicz-Chomicz K., Skowronek A., Kołłątaj W., Karwat D. I., Rehabilitacja chorych z dyskopatią odcinka lędźwiowego kręgosłupa, Family Medicine & Primary Care Review, 14/2012.

Polecane produkty:

Dyskopatia – czym się objawia i jak ją leczyć?

Bóle pleców i bóle kręgosłupa to problem wielu ludzi na całym świecie. Według niektórych szacunków nawet 80% populacji doświadcza bólu pleców.

Co jest tego przyczyną? Największy wpływ ma nasz niezdrowy styl życia.

Brak ruchu, kiepska kondycja fizyczna, długie godziny spędzone przed komputerem, nadwaga lub otyłość – to tylko niektóre z czynników, które pogarszają stan naszego kręgosłupa i wpływają na występowanie zwyrodnień.

Dyskopatia jest jednym z najczęściej diagnozowanych schorzeń kręgosłupa. To zwyrodnienie obejmujące krążki międzykręgowe, zwany potocznie dyskami, które izolują poszczególne trzony kręgów. Zbudowane są z jądra miażdżystego, które otacza tzw. pierścień włóknisty składający się z włókien kolagenowych.

Zapewniają one lepszą odporność na wstrząsy i sprawiają, że kręgosłup jest bardziej elastyczny. Wraz ze starzeniem się organizmu i kolejnymi przeciążeniami krążki te ulegają stopniowemu włóknieniu i deformacji, tracąc wytrzymałość i elastyczność.

Gdy dochodzi do ich przemieszczenia, jądro miażdżyste może uciskać i drażnić struktury kanału kręgowego, co jest przyczyną dotkliwego bólu. 

ZOBACZ TEŻ: Czym jest rwa kulszowa i jak sobie z nią poradzić?

Przyczyny dyskopatii

Podobnie, jak wiele innych problemów z kręgosłupem, również dyskopatia ma swoje źródło w braku dbałości o kręgosłup i nadmiernym jego przeciążaniu.

Na wystąpienie tego schorzenia narażone są osoby wykonujące wyczerpującą pracę fizyczną, która związana jest z podnoszeniem i przenoszeniem ciężkich przedmiotów.

Dyskopatia może być także wynikiem kontuzji lub poważnego urazu. 

Wiele przypadków dyskopatii to efekt niehigienicznego trybu życia. Znikoma aktywność fizyczna, brak dbałości o prawidłową postawę i nadmierna masa ciała przyczyniają się do pogłębiania nieprawidłowości w obrębie kręgosłupa.

Objawy towarzyszące dyskopatii

Jednym z częściej diagnozowanych schorzeń kręgosłupa jest dyskopatia odcinka lędźwiowego. Typowym jej objawem jest ostry i przewlekły ból w dolnym odcinku pleców, który może promieniować wzdłuż biodra i pośladka do nogi oraz stopy.

Tym dolegliwościom może towarzyszyć zwiększone napięcie mięśni przykręgosłupowych, a także niedowłady i drętwienie kończyn dolnych.

Przy dyskopatii ból łagodnieje, gdy osoba chora znajduje się w pozycji leżącej, natomiast nasila się podczas chodzenia.

Objawy dyskopatii mogą  pojawić się nagle lub nasilać się z czasem. W przypadku, gdy odczuwamy ból w okolicy lędźwiowej, który nie ustępuje, lepiej skonsultować to z lekarzem rodzinnym.

Przeprowadzi on wstępny wywiad medyczny i skieruje nas na podstawowe badania, w tym RTG kręgosłupa, na podstawie których będzie w stanie stwierdzić, czy potrzebujemy pomocy ortopedy. Wizytę najszybciej umówimy zapośrednictwem serwisu LekarzeBezKolejki.

pl, który udostępnia tysiące terminów u lekarzy z całej Polski.

ZOBACZ TEŻ: Najczęstsze przyczyny bólu kręgosłupa

Jak leczyć dyskopatię?

W większości przypadków dyskopatii stosuje się leczenie zachowawcze. Ortopeda przede wszystkim skupia się na łagodzeniu bólu u chorego.

W tym celu podaje się środki należące do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), które działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Dodatkowo lekarz może zalecić przyjmowanie leków miorelaksacyjnych, które zmniejszą napięcie mięśni przykręgosłupowych.

W czasie, gdy dolegliwości bólowe są najbardziej dotkliwe, chory powinien głównie leżeć na stosunkowo twardym podłożu (tj. średnio twardym lub twardym materacu). 

Gdy ból minie, chory powinien rozpocząć rehabilitację ruchową pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty, który dobierze odpowiedni zestaw ćwiczeń. Pomogą one wzmocnić mięśnie pleców i przykręgosłupowe, a także poprawią wytrzymałość.

W części przypadków jedynym rozwiązaniem jest leczenie chirurgiczne, które proponuje się rzadko i tylko tym pacjentom, których stan jest poważny. Operacja polega na całkowitym usunięciu krążka międzykręgowego.

Niestety w części przypadków pacjenci nie są zadowoleni z efektów.

Dyskopatia – czy można jej uniknąć?

Dyskopatia jest schorzeniem, któremu można i trzeba zapobiegać, aby uniknąć nasilenia choroby i pojawienia się poważniejszych powikłań. Zdaniem ortopedów najważniejszymi elementami profilaktyki schorzeń kręgosłupa są:

• regularna aktywność fizyczna obejmująca ćwiczenia wzmacniająca mięśnie pleców, brzucha i przykręgosłupowe, a także ćwiczenia rozciągające,
• prawidłowa postawa ciała, także w trakcie snu i pracy,
• utrzymywanie prawidłowej masy ciała,
• unikanie podnoszenia ciężkich przedmiotów i wykonywania gwałtownych ruchów i/lub zachowanie prawidłowej techniki podnoszenia cięższych przedmiotów.

ZOBACZ TEŻ: Ortopeda – jakie choroby leczy? Kiedy warto umówić się na wizytę?

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Rehabilitacja kręgosłupa Lublin, poradnia rehabilitacyjna

Rehabilitacja z zespołami bólowymi kręgosłupa

Zespoły bólowe kręgosłupa to jedna z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów po pomoc medyczną. Przeważająca większość populacji przynajmniej raz w życiu odczuwała ból kręgosłupa, który utrudnił bądź uniemożliwił zakończenie rozpoczętej czynności.

Coraz częściej problem ten dotyczy osób przed 30 rokiem życia, a także młodzieży i dzieci. Kręgosłup spełnia rolę podporową, ochronną, stabilizującą, amortyzacyjną i ruchową. Czynność kręgosłupa można określić jako kompromis pomiędzy największą stabilnością, a pożądaną ruchomością.

W obrębie kręgosłupa istnieje kilka bardzo ważnych mechanizmów mających kontrolować, regulować, ograniczać, czy też zapobiegać niektórym ruchom kręgosłupa.

Należą do nich: system mięśni kontrolujących oś kręgosłupa i utrzymujących pionową postawę; fizjologiczne krzywizny zwiększające odporność kręgosłupa na obciążenia, bardzo silny system więzadeł i pierścieni włóknistych, krążków międzykręgowych, torebek stawowych, jądra miażdżyste, stawy międzykręgowe i wyrostki stawowe. Zaburzenie fizjologii pracy chociaż jednego z tych mechanizmów może objawiać się bólem kręgosłupa. Ból może lokalizować się na każdym odcinku kręgosłupa: odcinek szyjny, piersiowy, lędźwiowy, krzyżowy, guziczny lub dawać objawy bólowe do kończyn.

PRZYCZYNY WYSTĘPOWANIA ZESPOŁU BÓLOWEGO KRĘGOSŁUPA:

• przeciążenia statyczne i dynamiczne,
• wadliwy stereotyp postawno- ruchowy,
• wrodzone wady kręgosłupa,
• zmiany pourazowe i zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa,
• złamania,
• wypukliny lub przepukliny jądra miażdżystego,
• urazy więzadeł i mięśni,
• procesy zapalne,
• choroby metaboliczne,
• fibromialgia,
• nowotwory (pierwotne i przerzutowe),
• bóle o nieznanej przyczynie.

NAJCZĘSTSZE OBJAWY ZWIĄZANE Z BÓLAMI KRĘGOSŁUPA:

• ograniczenie zakresu ruchu (hybomobilność),
• uczucie „zablokowanie” w kręgosłupie – ból o charakterze ostrym lub tępym,
• nadmierna ruchomość w stawach kręgosłupa (hypermobilność),
• ból pochodzenia mięśniowego (tkliwość dotykowa lub uciskowa),
• bóle i zawroty głowy,
• ból receptorowy (niezależny od ucisku struktury nerwowej),
• ból reflektoryczny w tkankach miękkich,
• ból neuralgiczny o ostrym charakterze „jak porażenie prądem”, ból promieniujący określonym szlakiem wzdłuż kończyny, dający uczucie mrowienia, palenia,
• ubytki czuciowe lub ruchowe kończyn,
• w rzadkich przypadkach pojawiają się dolegliwości pęcherzowe lub jelitowe powodujące problemy z oddaniem moczu i/lub kału.

TERAPIA

W zależności od zajętej struktury, dolegliwości bólowych i indywidualnych uwarunkowań pacjenta w terapii stosujemy:

• pozycje ułożeniowe,
• wyciągi trakcyjne,
• wyciągi pulsacyjne,
• ćwiczenia wg metody McKenziego,
• techniki z zakresu Terapii Manualnej,
• ćwiczenia wg metody PNF,
• mobilizacje, neuromobilizacje, techniki wpływające na zmianę biochemiczną bolesnych struktur,

W naszym Centrum stosujemy innowacyjną metodę funkcjonalnej stymulacji magnetycznej (FSM)

CELE TERAPII:

• ograniczenie lub zlikwidowanie objawów bólowych,
• ustąpienie miogelozy wokół zajętego boleśnie stawu,
• rozluźnienie mięśni,
• poprawa konsystencji i składu mazi stawowej,
• zmniejszenie ucisku nerwu poprzez zwiększenie przestrzeni wokół niego,
• redukcja zniekształcenia pierścienia włóknistego lub przemieszczenie wypukliny jądra miażdżystego do strefy bezbólowej,
• zabezpieczenie przed nawrotami dolegliwości,
• codzienna profilaktyka.

Po ustąpieniu dolegliwości bólowych, wprowadzamy delikatne ćwiczenia, a następnie odpowiednio dobieramy trening funkcjonalny. Na każdym etapie rehabilitacji odbywa się odpowiednia edukacja pacjenta dotycząca automobilizacji, oraz przyjmowania odpowiednich nawyków ruchowych.

Celem podjętych działań jest nie tylko zredukowanie przyczyny bólu i samego bólu, ale jak najlepsze przygotowanie kręgosłupa do obciążeń i powrót pacjenta do rzeczywistości – do czynnej działalności w środowisku rodzinnym, zawodowym, do podejmowania aktywności fizycznej.

WSKAZANIA DO REHABILITACJI ZESPOŁÓW BÓLOWYCH KRĘGOSŁUPA:

• bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym, krzyżowym,
• bóle kręgosłupa o podłożu mechanicznym,
• problemy dotyczące korzenia nerwowego,
• dyskopatie,
• kręgozmyk,
• zmiany degeneracyjne krążka międzykręgowego,
• bóle głowy (migreny), bóle karku, bóle pleców,
• rwa barkowa, rwa kulszowa – towarzyszy ból promieniujący określonym szlakiem wzdłuż kończyny, dający
• uczucie mrowienia, palenia, drętwienia,
• bóle przeciążeniowe kręgosłupa (np. świeży postrzał po dźwignięciu ciężaru),
• bóle kręgosłupa w następstwie skrzywienia kręgosłupa u dzieci, młodzieży, dorosłych,
• opasujące bóle w klatce piersiowej,
• bóle kręgosłupa w przebiegu ciąży i po jej rozwiązaniu,
• zespoły bólowe po urazach komunikacyjnych i sportowych.

W naszym Centrum w oparciu o obraz kliniczny oraz informacje uzyskane w dokładnym badaniu diagnostycznym, program rehabilitacyjny zawsze dobierany jest indywidualnie do każdego pacjenta uwzględniając jego aktualny stan zdrowia.

Dyskopatia szyjna – czym jest?

Z tekstu dowiesz się:

• czym jest dyskopatia szyjna,
• jakie mogą być przyczyny dyskopatii kręgów szyjnych,
• jakie są objawy dyskopatii szyjnej,
• jakie ćwiczenia kręgosłupa szyjnego mogą być pomocne przy dyskopatii,
• jak można leczyć dyskopatię szyjną.

Kręgosłup jest wyjątkowo narażony na różnego rodzaju zmiany patologiczne, dysfunkcje i choroby. W pierwszej chwili może się wydawać, że najczęściej dotyczą one odcinków piersiowego, krzyżowego i lędźwiowego kręgosłupa.

Rozmaite badania dowiodły jednak, że nawet 50% osób boryka się z dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa, a u 15% dorosłych ten ból ma charakter przewlekły, czyli występuje dłużej niż trzy miesiące.

Jedną z chorób, które mogą się manifestować w ten sposób, jest dyskopatia szyjna.

Dyskopatia szyjna to patologiczne zmiany w obrębie krążka międzykręgowego, który na skutek różnych czynników traci swoją wytrzymałość, a zarazem elastyczność i sprężystość. W przebiegu choroby dochodzi do uszkodzeń pierścienia włóknistego oraz zmian w obrębie jądra miażdżystego, które zaczyna napierać na włókna pierścienia.

Z czasem zmiany stają się coraz bardziej zaawansowane – pierścień włóknisty pęka, a jądro miażdżyste uwypukla się przez pierścień i uciska na nerwy przechodzące przez kanał kręgowy. Z tego powodu dyskopatia – kręgów szyjnych, ale i pozostałych kręgów w obrębie całego kręgosłupa – bywa potocznie określana mianem wypadnięcia dysku.

Dyskopatia szyjna to schorzenie zarówno o podłożu genetycznym, jak i środowiskowym. Niektóre uwarunkowania genetyczne zwiększają ryzyko wystąpienia zmian degeneracyjnych w obrębie krążków międzykręgowych. Znacznie częściej rozwijają się one na skutek niekorzystnych czynników zewnętrznych. Zalicza się do nich:

• siedzący tryb życia,
• spędzanie dużej ilości czasu przed komputerem, tabletem lub smartfonem z nienaturalnym wygięciem szyi,
• długotrwałe oglądanie telewizji z niewygodnym podparciem karku,
• noszenie ciężkich plecaków i toreb na jednym ramieniu,
• niektóre rodzaje pracy zawodowej, wymagające przewlekłego unoszenia głowy (np. budowlańcy, malarze, tynkarze),
• niedobór aktywności fizycznej.

Pierwsze zauważalne objawy dyskopatii szyjnej to bóle, przy czym nie od razu muszą być one odczuwalne w okolicach szyi.

Początkowo mogą to być dolegliwości w obrębie ramion, bóle głowy, czasami z towarzyszącym wzmożonym napięciem mięśniowym. Najbardziej charakterystyczny jest jednak ból szyi – najpierw występujący w określonych okolicznościach (np.

po dniu pracy przed komputerem), później – przewlekle. Może on być odczuwany bezpośrednio jak ból szyi, ale także okolic karku czy barków.

Objawy dyskopatii szyjnej w zaawansowanym stadium wykraczają poza dolegliwości bólowe.

U pacjentów pojawiają się bowiem objawy neurologiczne: nudności, omdlenia, wymioty, zaburzenia czucia, często spotykane są również zawroty głowy od kręgosłupa szyjnego.

Oprócz tego mogą wystąpić drętwienie kończyn górnych, przykurcze, a w bardzo zaawansowanych stadiach – także niedowład kończyn.

Po postawieniu diagnozy pierwszym etapem leczenia dyskopatii szyjnej jest najczęściej dobrana do indywidualnych potrzeb rehabilitacja kręgosłupa w odcinku szyjnym.

Bardzo często stosowana przez fizjoterapeutów jest metoda McKenziego – opracowany przez nowozelandzkiego fizjoterapeutę Robina McKenziego system służący do diagnozowania, zapobiegania oraz leczenia dolegliwości bólowych kręgosłupa, w tym dyskopatii szyjnej.

Ćwiczenia McKenziego na kręgosłup szyjny wykonywane są przez pacjenta pod kontrolą fizjoterapeuty. Poprzez określone, dość skomplikowane ruchy trakcji i retrakcji, przeprosty, rotacje i zgięcia pozwalają one redukować bóle szyi, likwidować ograniczenia ruchomości oraz niedowłady kończyn.

Oprócz dopasowanych ćwiczeń leczenie dyskopatii szyjnej na wczesnych etapach rozwoju może obejmować również stosowanie leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i rozluźniających mięśnie. Jeśli nie przynosi to oczekiwanych rezultatów, konieczna może być operacja.

Chirurgia kręgosłupa na odcinku szyjnym, w zależności od indywidualnych potrzeb, może obejmować częściowe lub całkowite usunięcie uszkodzonego dysku i zastąpienie go protezą. Stosowane są dwa typy protez: sztywne (usztywniające kręgi) oraz ruchome (pozwalające zachować ruchomość danego kręgu).

Rodzaj implantu dobiera się pod kątem potrzeb każdego pacjenta.

Warto pamiętać, że dyskopatii szyjnej w dużej mierze można zapobiegać. Trzeba zadbać o odpowiednią dawkę ruchu i higienę pracy przy komputerze, ograniczać czas spędzany przed smartfonem i telewizorem, a także pamiętać o wygodnym materacu i poduszce do snu. Kręgosłup będzie nam za to wdzięczny!

Ćwiczenia na dyskopatię lędźwiową – jakie pomogą, a jakich unikać?

2019-11-14 10:31 opracowanie A. Urbaniak

Ćwiczenia na dyskopatię mogą odciążyć kręgosłup i zmniejszyć ból, jeśli są odpowiednio dobrane. Jednak ćwiczenia na dyskopatię lędźwiową można zacząć wykonywać dopiero po ustąpieniu stanu ostrego i najlepiej po konsultacji ze specjalistą. Poznaj rady fizjoterapeuty Damiana Danielskiego z kliniki rehabilitacji Columna Medica.

Jakie ćwiczenia na dyskopatię wybrać, żeby sobie nie zaszkodzić? Czy ćwiczenia na siłowni są wskazane przy dyskopatii? Jakie dyscypliny sportu warto uprawiać przy tym schorzeniu? Przeczytaj porady eksperta.

Dowiedz się, jakie ćwiczenia na dyskopatię wybrać, a jakich unikać. To materiał z cyklu, dobrze posłuchać. Podkasty z poradami.

To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video

Ćwiczenia na dyskopatię – czy samodzielne ćwiczenia w domu mogą pomóc?

‘Oczywiście, samodzielne ćwiczenia są bardzo pomocne przy powrocie do sprawności fizycznej po przebytej dyskopatii, jednak należy pamiętać, że ćwiczenia powinny być indywidualnie dobrane pod kątem dolegliwości pacjenta’ – mówi Damian Danielski, fizjoterapeuta z kliniki rehabilitacji Columna Medica. Dlatego tak ważną rolę odgrywa szczegółowa diagnostyka, konsultacja lekarska i fizjoterapeutyczna. Dopiero po przeanalizowaniu wyników badań obrazowych i przeprowadzeniu badania manualnego, fizjoterapeuta może dobrać indywidualne ćwiczenia odpowiednie dla danego pacjenta.

Ćwiczenia na dyskopatię – jakie ćwiczenia wykonywać?

Pamiętajmy, że dobór ćwiczeń jest uzależniony od okresu dyskopatii. W stanach ostrych (do 5 dni) zalecane jest jak najczęstsze leżenie w tzw. „pozycji krzesełkowej” (nogi zgięte w stawach biodrowych i kolanowych pod kątem 90 stopni) i zadbanie o odpowiednie nawodnienie organizmu.

Ćwiczenia rozciągające

Z czasem można wdrażać delikatne ćwiczenia rozciągające, np. naprzemienne prostowanie nóg w kolanach z naciąganiem stopy, naprzemienne przyciąganie zgiętej nogi w kierunku klatki piersiowej. Takie ćwiczenie wykonujemy w 3 seriach, z których każda liczy 30 powtórzeń.

Ćwiczenia wzmacniające

W miarę powrotu do sprawności można wdrożyć ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące kręgosłup, aktywizujące mięsień poprzeczny brzucha, np.

leżąc na plecach z ugiętymi nogami podnosimy je do góry, utrzymując kręgosłup lędźwiowy dociśnięty do podłoża. Staramy się utrzymać pozycję 10 sekund, nie wstrzymując oddechu. Ćwiczenie powtarzamy 10 razy w 3 seriach.

W miarę postępu możemy wydłużać czas napięcia lub zwiększać liczbę powtórzeń.

To oczywiście tylko przykłady, wszystkie ćwiczenia powinny być wykonywane pod okiem fizjoterapeuty, aby można było wyeliminować błędy i w odpowiednim czasie stopniować ich trudność.

Zobacz: Zestaw ćwiczeń na ból kręgosłupa lędźwiowego [ZDJĘCIA]

Dyskopatia a ćwiczenia na siłowni – czy są bezpieczne?

Czy osoby z dyskopatią mogą chodzić na siłownię i ćwiczyć z ciężarami? Jakie ćwiczenia są szczególnie niewskazane?

‘Generalnie aktywność związana z podnoszeniem ciężaru może doprowadzić do dyskopatii, w związku z czym jej podejmowanie po przebytym problemie z krążkiem międzykręgowym nie jest zalecane’ – tłumaczy Damian Danielski.

‘Należy unikać tego typu ćwiczeń połączonych z ruchami skrętnymi tułowia i wymagającymi od osoby ćwiczącej znacznego pochylania się.

Zamiast tego zaleca się ćwiczenia nakierowane na stabilizację kręgosłupa – mniej obciążenia, a więcej powtórzeń lub dłuższy czas trwania ćwiczenia’ – dodaje ekspert.

Ćwiczenia na dyskopatię – jaki rodzaj ćwiczeń jest korzystny przy dyskopatii?

Przy dolegliwościach krążka międzykręgowego zaleca się ćwiczenia angażujące symetrycznie obie strony ciała. Wszelkie formy ruchu, począwszy od spacerów, po nordic walking będą miały dobroczynny wpływ na kręgosłup.

Zalecane jest również pływanie, zwłaszcza stylem grzbietowym. Dobrym pomysłem jest trening funkcjonalny przeprowadzony pod okiem fizjoterapeuty, który będzie łączył aktywność fizyczną z prozdrowotnym wpływem na nasz organizm.

Czytaj też: Na czym polega trening funkcjonalny i jakie daje korzyści?

Damian Danielski, fizjoterapeuta z kliniki rehabilitacyjnej Columna Medica

W przypadku dyskopatii profesjonalna rehabilitacja zawsze będzie miała pozytywne efekty. Dla pacjentów z niewielkim problemem konsultacja z fizjoterapeutą będzie możliwością uniknięcia przewlekłego problemu. W przypadku właściwie przeprowadzonej rehabilitacji prawdopodobieństwo nawrotu dolegliwości przy zdyscyplinowanej postawie pacjenta jest niewielkie.

Przy bardziej zaawansowanych problemach rehabilitacja pozwala pacjentom uniknąć zabiegów operacyjnych. Oczywiście wymaga to od nich większego zaangażowania i samodyscypliny, jednak korzyści z tego płynące są współmierne do stopnia ich zaangażowania.

Ćwiczenia na dyskopatię – jak dbać o kręgosłup na co dzień?

Dyskopatia to dolegliwość, do której trzeba się dostosować wprowadzając zmiany w wielu aspektach życia codziennego. Inwestycja w dobry materac będzie skutkowała brakiem porannego bólu pleców. Sam sen powinien przebiegać w komfortowej pozycji, tak aby zapewnić maksymalne rozluźnienie dla mięśni. Przykładowo, podczas spania na boku, warto podłożyć poduszkę między kolana.

Problem przewlekłych dolegliwości kręgosłupa wymaga także odpowiedniej organizacji stanowiska pracy.

Jeśli znaczną część dnia spędzamy w pozycji siedzącej, warto zadbać o wygodny fotel z podparciem dla pleców, odpowiednie ustawienie blatu biurka czy właściwą orientację ekranu komputera.

Nie zapominajmy, że nawet najlepsze stanowisko pracy nie zastąpi ruchu, w związku z czym przerwy w pracy na szybką gimnastykę kręgosłupa są kluczowe.

Czytaj też: Ćwiczenia w pracy na kręgosłup – przy biurku też możesz się gimnastykować!

Wykonując codzienne prace domowe, takie jak sprzątanie, prasowanie, zmywanie, noszenie zakupów, warto zadbać o ergonomię. Schylanie się poprzez ugięcie kolan, używanie podstawek pod stopy, symetryczne rozkładanie ciężaru zakupów na obie ręce to tylko przykłady zachowań, które muszą stać się nawykami dla osób zmagających się z dyskopatią.

Dowiedz się więcej:

Dyskopatia – przyczyny, objawy, leczenie

Przyczyny dyskopatii

Wraz upływem czas wszystkie tkanki naszego organizmu ulegają procesom degeneracyjnym i nie inaczej jest jest z tkankami kręgosłupa. To właśnie czas i procesy niszczące tkanki kręgosłupa stanowią przyczyny dyskopatii, choć początkiem kłopotów może stać się także uraz lub kontuzja.

Rozwojowi procesów dyskopatii sprzyja także nasz, coraz częściej spotykany, siedzący tryb życia. Praca biurowa, statyczna, przebywanie wiele godzin w jednej pozycji, połączone często z brakiem aktywności fizycznej, to czynniki przyczyniające się do rozwoju wielu wielu chorób, w tym narządu ruchu.

Ludzki organizm jest stworzony do ruchu, kiedy więc go brakuje, zaczynają się kłopoty.

Czym jest dyskopatia

Dyskopatia, często nazywana jest naszą chorobą cywilizacyjną lub nawet jedną z epidemii XXI wieku.

– Dyskopatia to procesy degeneracyjne zachodzące w krążku międzykręgowym, czyli łączącej dwa trzony strukturze odpowiedzialnej za przenoszenie siły, za elastyczność, za możliwość ruchu trzonów kręgów i rozpraszanie sił działających na trzony – mówi prof. dr hab. Robert Gasik, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Prof.

Gasik, który przeprowadza zabiegi operacyjne w zakresie chirurgii kręgosłupa i blokady kręgów w warszawskim Szpitalu Centrum tak opisuje chorobę: Dyskopatia to proces, który niszczy krążek międzykręgowy sprawiając, że jego funkcje ulegają zaburzeniu; najczęściej dochodzi do odwodnienia centralnej części krążka a więc struktury, którą nazywamy jądrem miażdżystym. Co się wtedy dzieje? – Na skutek odwodnienia i zmian degeneracyjnych w krążku międzykręgowym może dochodzić do wypadnięcia jądra miażdżystego do kanału nerwowego i kompresji na struktury nerwowe w obrębie kanału nerwowego i otworów międzykręgowych – definiuje prof. Gasik.

Ból przy dyskopatii

W zależności od poziomu zaawansowania procesów dyskopatii, natężenie i lokalizacja bólu jest zróżnicowana.

– Początkowo, na etapie kiedy dochodzi do uszkodzenia krążka, bóle mają charakter bardziej miejscowy, pacjenci skarżą się na ból w plecach, który czasami może nieco promieniować – mówi specjalista enel-med.

Przy dyskopatii lędźwiowej promieniujący ból może być pojawiać się w okolicy pośladków, lecz w miarę postępów choroby pojawiają się dużo bardziej poważne dolegliwości.

– Kiedy dochodzi do kompresji struktur nerwowych kanału kręgowego, pojawia się zespół bólowy wynikający z uszkodzenia właśnie struktur nerwowych kanału kręgowego i korzeni nerwowych, dochodzi do zaburzeń czucia, niedowładu czy zaburzeń zwieraczy: pęcherza moczowego i odbytu – wylicza doświadczony lekarz.

Leczenie dyskopatii

Z dyskopatią można i należy skutecznie walczyć. Podstawowym sposobem są zajęcia rehabilitacyjne, fizjoterapia, fizykoterapia, wszelkie formy ćwiczeń, które pozwolą zatrzymać bądź spowolnić uleganie krążka międzykręgowego procesom degeneracyjnym.

Nawet kilka prostych ćwiczeń, wykonywanych prawidłowo i regularnie, może przynieść znaczną poprawę i zmniejszenie dolegliwości bólowych. – Czasami metody zachowawcze nie są jednak efektywne i w tych przypadkach podejmujemy decyzję o leczeniu operacyjnym – mówi prof. Gasik.

Jeśli zalecenia lekarskie wskazują właśnie na zabieg operacyjny warto pamiętać o istotnej roli jaką pełni rehabilitacja przedoperacyjna, która pozwala znacznie szybciej powrócić do zdrowia po zabiegu.

Wśród metod operacyjnego leczenia dyskopatii profesor Gasik wyróżnia sposób stabilizacji kręgosłupa metodą ALIF, gdzie zespala się sąsiadujące kręgi za pomocą implantów tak, by doszło do ich zrostu kostnego. – To sposób, który w ciekawy sposób odtwarza naturalną biomechanikę kręgosłupa – opisuje metodę lekarz.

Innym sposobem operacyjnego leczenia dyskopatii lędźwiowej jest mikrodiscectomia, zabieg polegający na usunięciu części dysku w celu redukcji ucisku na korzeń nerwowy. Przy operacji dyskopatii szyjnej z implantem sztywnym lub ruchomym, podczas zabiegu nieprawidłowy dysk usuwa się całkowicie. Niezależnie od metody jaką jest przeprowadzana operacja, możliwie szybki i udany powrót do zdrowia i sprawności zawsze wymaga indywidualnej pracy rehabilitacyjnej.

Data dodania: piątek, 02 sierpnia 2019

Dyskopatia Wrocław objawy, leczenie, ćwiczenia – dr Wojciech Kopaczyński

Ból dolnego odcinka kręgosłupa jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności u osób w wieku 45 lat i młodszych, a co za tym idzie ma olbrzymie znaczenie społeczno-ekonomiczne.

Jedną z konsekwencji dyskopatii jest ucisk na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe, które zaopatrują mięśnie oraz narządy w całym ciele.

W zależności od poziomu i stopnia zmian, zakres objawów możne drastycznie różnić się pod kątem uciążliwości, szczególnie przy dyskopatii wielopoziomowej. Bez odpowiednio szybko wdrożonej terapii, pewne jest jednak stopniowe pogorszenie stanu kręgów.

Dyskopatia kręgosłupa

Choroba zwyrodnieniowa dysku to nie tyle konkretne schorzenie czy też przepuklina kręgosłupa, co cały proces, w którym krążki międzykręgowe tracą wymiary i stopień nawodnienia. Gdy to nastąpi, dyski nie są w stanie spełnić podstawowych funkcji amortyzacji i zapewnienia mobilności pomiędzy kręgami.

Chociaż pierwotna przyczyna choroby jest nieznana, uważa się, że wiąże się ona z procesem starzenia, podczas którego krążki międzykręgowe odwadniają się, tracą elastyczność i zapadają się.

Choroba zwyrodnieniowa dysku może rozwinąć się na każdym poziomie kręgosłupa, ale najczęściej występuje w odcinku szyjnym i dolnym odcinku lędźwiowym.

Dyskopatia szyjna

Choroba zwyrodnieniowa odcinka szyjnego jest częstą przyczyną dyskomfortu szyi i bólu promieniującego do ramion. Rozwija się, gdy jeden lub więcej krążków amortyzujących w odcinku szyjnym kręgosłupa ulega uszkodzeniu z powodu przeciążenia.

Gdy objawy choroby zwyrodnieniowej odcinka szyjnego stają się przewlekłe, ból i inne towarzyszące dolegliwości są prawdopodobnie związane z przepukliną krążka międzykręgowego, stanami zapalnymi stawów lub zwężeniem kanału kręgowego.

W zależności od przyczyny ból może być ostry lub może stać się przewlekły.

Dyskopatia lędźwiowa

Ból w dolnej części pleców jest często pierwszym objawem odczuwanym przez pacjentów. Może pojawić się nawet przed ukończeniem 30 roku życia, szczególnie wśród młodych profesjonalistów przykutych do biurek.

Ból ma tendencję do pogarszania się po ciężkiej aktywności fizycznej lub pozostawaniu w jednej pozycji przez długi czas.

Objawy dyskopatii z czasem mogą obejmować nie tylko kończyny dolne, ale również narządy układu moczowo-płciowego.

Dyskopatia leczenie

Preferowaną metodą leczenia dla pacjentów z przewlekłym bólem górnego i dolnego odcinka kręgosłupa w wyniku degeneracji dysku jest leczenie zachowawcze środkami farmaceutycznymi, ale przede wszystkim fizjoterapia.

Leczenie zachowawcze obejmuje odpoczynek, regularną aktywność fizyczną, ukierunkowane wzmocnienie mięśni, leki przeciwbólowe, fizjoterapię, programy rehabilitacyjne nastawione na dostosowanie stylu życia do sytuacji zdrowotnej pacjenta oraz – w razie wskazań – redukcję wagi.

Nasi terapeuci we Wrocławiu gotowi są by nie tylko odpowiednio poprowadzić terapię, ale także cały proces rehabilitacyjny.

Dyskopatia lędźwiowa ćwiczenia

Regularny program ćwiczeń pleców może zapobiegać objawom bólów kręgosłupa i zmniejszać nasilenie oraz czas trwania wszelkich “zaostrzeń”. Kontrolowane, stopniowe, progresywne ćwiczenia przeciwbólowe pomagają też dodatkowo utrzymać siłę i gibkość pleców.

Sama aktywizacja ruchowa kręgów ułatwia dostarczanie składników odżywczych do kręgosłupa, co zapewnia zdrowsze krążki międzykręgowe, mięśnie, więzadła i stawy.

Przed rozpoczęciem nowego programu ćwiczeń zawsze zaleca się, aby pacjenci najpierw skonsultowali się ze specjalistą, który został przeszkolony w opracowywaniu zindywidualizowanych programów ćwiczeń pleców i instruowaniu pacjentów o stosowaniu właściwej formy i techniki dla każdego ćwiczenia.