Gorset ortopedyczny na kręgosłup (lędźwiowy, piersiowy) – leczenie skoliozy

TOTUS

DYNAMICZNY GORSET SZKIELETOWY TUŁOWIA Z KOSZEM BIODROWYM, PODPASZKAMI ORAZ ORTEZĄ LĘDŹWIOWO-PIERSIOWĄ

Skolioza

Każdy kręgosłup w płaszczyźnie czołowej, patrząc na Pacjenta z tyłu, powinien być prosty. Fizjologicznaire są tylko krzywizny występujące w płaszczyźnie strzałkowej. Ze względu na kierunek krzywizny, skolioza może przybierać 3 formy:

• Lewoskolioza – gdy kręgosłup wykrzywia się jednym łukiem w lewo (kształt litery „C“)
• Dekstroskolioza – gdy kręgosłup wykrzywia się jednym łukiem w prawo (odwrócone „C“)
• Dwułukowa skolioza – gdy kręgosłup wykrzywia się zarówno w prawo jak i w lewo (kształt litery „S“)

Większość skolioz to schorzenia idiopatyczne (o nieznanej etiologii), które dotyczą około 2% światowej populacji.Poza kierunkiem krzywizny, skoliozy można podzielić ze względu na zaawansowanie deformacji:

• Skoliozy funkcjonalne – nie osiągają dużych rozmiarów, są odwracalne. Można je korygować czynnie, czyli rehabilitacyjne (poprzez kontrolę napięcia mięśniowego) oraz biernie (pozycje ułożeniowe, kształtki i gorsety). Skolioz tych nie cechuje torsja, a więc rotacja połączona ze zmianą budowy kręgów.
• Skoliozy strukturalne – to utrwalone zmiany w budowie mięśniowej, więzadłowej oraz kostnej (torsje), a także deformacje klatki piersiowej (upośledzone oddychanie) i miednicy.

Z czasem postępu deformacji, każda skolioza funkcjonalna staje się strukturalną, a więc utrwaloną. Gdy skrzywienie kręgosłupa staje się coraz większe, wówczas podejmowane jest leczenie operacyjne.

• Gorsety ortopedyczne znajdują zastosowanie zarówno w leczeniu zachowawczym jak i pooperacyjnym, gdzie mimo wewnętrznego „usztywnienia” kręgosłupa, dodatkowo odciążają i stabilizują kręgosłup w razie potrzeby.
• Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom Pacjentów, Reh4Mat stworzył rozbudowane gorsety ortopedyczne TOTUS i CASTUS, stabilizujące kręgosłup w płaszczyznach czołowej, strzałkowej i poprzecznej.
• Którego gorsetu potrzebujesz?

Złamanie kompresyjne (osteoporotyczne)	•	•	•
Złamanie zgnieceniowe	•	•
Złamanie zgięciowe	•	•
Złamanie wyprostne	•	•
Złamanie ze zwichnięciem	•
Skolioza	•	•

Charakterystyka wyrobu

Gorset AM-WSP-04/TLSO o nazwie TOTUS wykonano z wysokiej jakości aluminium i stali oraz dodatkowo zabezpieczono przed szkodliwym działaniem potu, trwałą powłoka proszkową. Gorset doskonale stabilizuje kręgosłup, a sztywne podpaszki zapobiegają przed jego bocznym zgięciem.

1. Gorset TOTUS składa się z:
2. – dwuszynowego dynamicznego stabilizatora kręgosłupao regulowanej wysokości, wyposażonego w przyjazną dla skóry wyściółkę
3. 
4. – kosza biodrowegoo regulowanej szerokości, wyposażonego w komfortową wyściółkę i zapięcie przednie
5. 
6. 
7. – kompletu niezależnie regulowanych podpaszek wyposażonych w komfortową wyściółkę oraz peloty piersiowe
8. 
9. – kompletu stabilizatorów podpaszeko regulowanej wysokości
10. 
11. – Ortezy LSO(lędźwiowo-krzyżowej) z tylnym regulatorem obwodowym.
12. Regulacji wyrobu dokonuje się za pomocą jednego załączonego do gorsetu TOTUS wkrętaka.

Dwuszynowy dynamiczny stabilizator kręgosłupa posiada funkcję odciążenia kręgosłupa i stabilizuje go nie wpływając na jego układ kostny.

Regulację wysokości stabilizatora dokonuje się poprzez odkręcenie górnych śrub mocujących stabilizator podpaszek, przesunięcie stabilizatora do góry i ponowne dokręcenie śrub.

Tylna część wyściółki posiada funkcję samoszczepną, co zdecydowanie ułatwia przeprowadzenie tej czynności.

Kosz biodrowy został wykonany z bardzo elastycznej stali sprężynowej, pozwalającej na łatwe odgięcie kosza w celu założenia wyrobu na pacjenta. Szerokość kosza reguluje się poprzez przestawienie śrub mocujących. Kosz został wyposażony w wodoodporną, przestrzenną wyściółkę odciążającą.

Jeżeli zachodzi potrzeba dodatkowej stabilizacji podpaszek, możesz dokręcić specjalne szyny, które sprawią, że gorset stanie się bardziej sztywny i dodatkowo zabezpieczy Cię przed zgięciem bocznym kręgosłupa. W przedniej owalnej części kosza biodrowego znajduje się pas stabilizujący, wyposażony w klamrę mocującą.

Długość pasa dopasowuje się płynnie do pacjenta dzięki zastosowaniu samoregulatora.

Rozstaw podpaszek reguluje się poprzez przestawienie śrub mocujących podpaszki do stabilizatora kręgosłupa. Podpaszki zostały wyposażone w wodoodporną, przestrzenną wyściółkę odciążającą, z  przygotowanymi zaślepionymi otworami do montażu stabilizatora podpaszek.

Gorset TOTUS jest wyrobem dynamicznym, pozwalającym pacjentowi na pewien określony, kontrolowany zakres ruchu, a funkcja dynamiczna wspomaga osłabione funkcje ruchowe pacjenta.

Wyrób posiada również pewien zakres plastyczności umożliwiający indywidualne dopasowanie gorsetu do każdego pacjenta. Należy pamiętać o tym, że regulacji i dopasowania gorsetu mogą dokonywać tylko i wyłącznie lekarze lub wykwalifikowani i przeszkoleni fizjoterapeuci.

Zakres dynamiki wyrobu można regulować poprzez zastosowanie stabilizatorów podpaszek. Dzięki nim można również całkowicie wyłączyć dynamikę gorsetu i usztywnić jego konstrukcję.

W zależności od potrzeb stabilizatory podpaszek można stosować na obie strony wyrobu lub tylko na jedną, co jest bardzo pomocne w sytuacji korygowania gorsetem skolioz kręgosłupa.

Wyściółka gorsetu została wykonana z surowca ActivSpace o doskonałych właściwościach odciążających. Surowiec ten posiada strukturę przestrzenną, co pozwala na bardzo skuteczne przewietrzanie skóry. Powietrze migrujące w strukturze materiału dotlenia skórę, a konstrukcja 3D realizuje jej powierzchniowy mikromasaż.

Gorset TOTUS został standardowo wyposażony w wysoką ortezę lędźwiowo-piersiową w której zamontowano stalki i fiszbiny ortopedyczne. W tylnej części ortezy znajduje się regulator obwodowy, w który wpina się boki ortezy.

Regulator jest przymocowany do stabilizatora kręgosłupa za pomocą zapięcia velcro, co pozwala na używanie gorsetu zarówno z ortezą jak i bez niej. Regulator obwodowy ortezy został wykonany z  surowca o nazwie AirSANMED.

Jest to surowiec peforowany z atestem medycznym, ułatwiającym oddychanie skóry.

Tylne elementy ortezy zostały wykonane z  nieelastycznego surowca AirDistance II o funkcji samoszczepnej z przeznaczeniem do odcinania ich zbędnych części po dopasowaniu wyrobu do ciała pacjenta. Dla łatwiejszego dopasowania wyrobu do pacjenta, surowiec został miejscowo pozgrzewany.

• Boczne części ortezy LSO wykonano z elastycznego, perforowanego surowca o nazwie AirRubber.
• Czuj się bezpiecznie w swojej łazience!
• Po demontażu sznurówki LSO, gorset TOTUS staje się wyrobem wodoodpornym, dzięki czemu Pacjent ma możliwość korzystania z prysznica, bez konieczności zdejmowania gorsetu!

Należy pamiętać, iż gorset ortopedyczny TOTUS nie „wyprostuje” kręgosłupa. Natomiast, jako część biernego leczenia w połączeniu z rehabilitacją, jest on ogromnie pomocny w zastopowaniu progresu deformacji skolioz funkcjonalnych. Doskonale sprawdza się również jako zabezpieczenie i odciążenie po operacji kręgosłupa.

Przeznaczenie

1. – deformacje kręgosłupa (skolioza)- złamanie kompresyjne (osteoporoza)- złamanie zgnieceniowe kręgosłupa- złamanie zgięciowe i wyprostne
2. – złamanie ze zwichnięciem kręgu

Tabela rozmiarowa

• Deklaracja zgodności
• Instrukcja użytkowania

Wyrób medyczny kl. I – zgodny z Dyrektywą Rady (93/42/EWG) w sprawie wyrobów medycznych. Producent wyrobów medycznych i ortopedycznych, firma REH4MAT wystawiła stosowną deklarację zgodności WE.

Kiedy stosuje się pasy i gorsety ortopedyczne?

Statystyki wskazują, że nawet 80% dzieci w Polsce ma – mniejszą lub większą – wadę postawy, a co druga dorosła osoba deklaruje, że cierpi z powodu bólu pleców.

Brak ruchu, otyłość, nadwaga, nieprawidłowa pozycja ciała podczas pracy czy snu, a także urazy kręgosłupa oraz brak świadomości i odpowiedniej profilaktyki zdrowotnej w tym zakresie sprawiają, że wielu z nas trafia w końcu do ortopedy i wychodzi od niego z zaleceniem noszenia gorsetu ortopedycznego lub innego stabilizatora.

Gorsety rehabilitacyjne, pasy ortopedyczne, tzw. sznurówki lędźwiowo-krzyżowe… wszystkie te produkty to w gruncie rzeczy rodzaje ortez kręgosłupa, których najważniejszym zadaniem jest utrzymywanie go w określonej pozycji.

Zależnie od typu schorzenia i konkretnych zaleceń rehabilitacyjnych dla danego pacjenta, jak również od rodzaju dolegliwości i ich bezpośrednich przyczyn, wykorzystuje się różne stabilizatory, o różnym zakresie działania.

Korekcja wad kręgosłupa u dzieci

Gorset ortopedyczny ma zastosowanie w przypadku korygowania (czy raczej zapobiegania pogłębianiu się) wad kręgosłupa u dzieci.

Specjaliści podkreślają, że nie tylko u najmłodszych warto diagnozować i sprawnie reagować na takie problemy, ponieważ kręgosłup nastolatka także ciągle się jeszcze rozwija, co oznacza, że jest on w pewnym stopniu „plastyczny”, a więc podatny zarówno na zniekształcenia, jak i korekcję.

Wykonany na miarę (zazwyczaj z termoplastycznego materiału) gorset ortopedyczny sprawdza się więc zarówno u kilkulatka, jak i u osoby stającej u progu dorosłości. Zaleca się go między innymi w przypadku stwierdzonej skoliozy (jest to boczne skrzywienie kręgosłupa), jak i na przykład tzw.

okrągłych pleców u dziecka, czyli kifozy (to z kolei zbyt mocne wygięcie kręgosłupa w tył, na odcinku piersiowym) albo lordozy (nadmierne wygięcie do przodu w odcinku lędźwiowym).

Jeśli odchylenie od normy jest niewielkie, stabilizator nie jest konieczny, wystarczy gimnastyka korekcyjna, jeżeli jednak skrzywienie / wygięcie kręgosłupa przekracza 20 stopni, gorset jest niezbędny.

W zależności od przyczyn deformacji i stopnia jej zaawansowania, gorset może być bardziej lub mniej skuteczny u różnych pacjentów, zazwyczaj jednak nosi się go w okresie terapii w zasadzie non-stop (tj. ok. 20, a nawet 22 godzin na dobę – z przerwami na ćwiczenia rehabilitacyjne i czynności higieniczne). Trzeba tu jednak wyraźnie podkreślić, że gorsety ortopedyczne nie czynią cudów, mówiąc nieco kolokwialnie. To, na co można się nastawić w tym przypadku, to przede wszystkim efekt spowolnienia postępowania choroby czy zahamowanie pogłębiania się danej wady kręgosłupa u dziecka, dzięki uzyskaniu względnej symetrii tułowia, wzmocnieniu stabilizacji kręgosłupa i optymalnemu rozłożeniu sił.

Rehabilitacja kręgosłupa po urazie

Usztywniające gorsety ortopedyczne stosuje się także u osób dorosłych, w szczególności w czasie pourazowej i / lub pozabiegowej rehabilitacji kręgosłupa (na przykład po złamaniu kręgu lub innym wypadku).

Głównym zadaniem takiej ortezy tułowia jest wówczas ograniczanie ruchomości kręgosłupa w określonym zakresie.

Różne typy gorsetów umożliwiają ograniczenie ruchu w różnych płaszczyznach i kierunkach (ruch skrętny, zgięcie do przodu, do tylu, na boki).

Sposób na bóle „w krzyżu”

Gorsety i różnego rodzaju pasy ortopedyczne (w tym sznurówki lędźwiowo-krzyżowej) zakłada się również w przypadku wielu dolegliwości bólowych kręgosłupa – zarówno tych przewlekłych, wynikających na przykład z chorób zwyrodnieniowych, jak i tych „chwilowych”, będących efektem nadwyrężenia kręgów i mięśni, choćby w wyniku dźwigania zbyt dużych ciężarów czy długotrwałej, niewygodnej pozycji siedzącej lub stojącej. Czasowe noszenie gorsetu czy wspomnianej wyżej sznurówki lędźwiowo-krzyżowej może rzeczywiście przynieść odczuwalną ulgę w bólu, należy jednak uważać, aby nie przesadzić. Zbyt często zakładany stabilizator (bez konsultacji z lekarzem czy rehabilitantem) może za bardzo „rozleniwić” mięśnie pleców i sam kręgosłup. Nadwyrężanie jest bardzo szkodliwe, ale nadmierne odciążanie kręgosłupa bez uzasadnionych przyczyn również może przynieść szkody. Podobnie zresztą jak źle dobrany pas czy niedopasowana sznurówka – nie działają z odpowiednią siłą i we właściwych punktach na kręgosłup i mięśnie, a sprawiają za to, że odczuwa się spory dyskomfort przy ich noszeniu.

Profilaktyka dla sportowców i nie tylko

Pasy stabilizujące krzyżowo-lędźwiowy odcinek kręgosłupa to niekiedy także standardowe wyposażenie sportowców, zwłaszcza tych, którzy uprawiają siłowe dyscypliny sportu.

Najbardziej oczywisty przykład stanowią tu z pewnością sztangiści, którzy chronią w ten sposób nie tylko swój kręgosłup, ale także mięśnie. Pas krzyżowo-lędźwiowy zmniejsza także ryzyko potencjalnych urazów przeciążeniowych podczas treningów na siłowni.

Profilaktycznie powinny go zakładać też osoby, które na przykład na co dzień wykonują pracę nadwyrężającą kręgosłup i mięśnie pleców, bo przenoszą / podnoszą ciężkie rzeczy, a także ci, którzy nie potrafią utrzymać w czasie pracy właściwej – zdrowej pozycji ciała.

Taki pas na kręgosłup nie tylko wspomaga bowiem właściwą technikę dźwigania ciężarów, ale także ułatwia przyjęcie i pozostawanie w prawidłowej pozycji siedzenia na przykład podczas wielogodzinnej pracy przy biurku czy za kierownicą.

Jak dobrać gorset, sznurówkę lub pas ortopedyczny?

Gorsety rehabilitacyjne często wykonuje się na indywidualne zamówienie (co dzieje się na przykład w przypadku poważniejszych wad i problemów z kręgosłupem). Są one „szyte na miarę”, po uprzednim dokonaniu szczegółowych pomiarów tułowia pacjenta.

Pasy ortopedyczne czy sznurówki lędźwiowo-krzyżowe kupuje się po prostu w sklepach medycznych, uwzględniając standardowe rozmiary ciała – definiowane tak samo, jak w przypadku odzieży (czyli popularne: S, M, L, XL). Zazwyczaj zresztą w ramach opisu danego produktu na stronie internetowej sklepu oznaczenia te są doprecyzowane.

W przypadku sznurówki czy pasów stabilizujących odcinek lędźwiowo-krzyżowy podaje się obwód talii w centymetrach i tym najlepiej kierować się przy wyborze konkretnego artykułu. Jeśli dobierze się odpowiedni rozmiar stabilizatora, łatwo go prawidłowo dopasować.

Większość tego typu ortez zapina się na rzepy lub sznuruje, co – dzięki stosunkowo płynnej regulacji – umożliwia optymalne dopasowanie stabilizatora do krzyżowo-lędźwiowego odcinka kręgosłupa nawet w przypadku niestandardowej figury pacjenta.

Ile kosztują takie stabilizatory kręgosłupa?

Różnego rodzaju ortezy tułowia, gorsety rehabilitacyjne, szelki ortopedyczne, pasy stabilizujące kręgosłup etc. to dość niewielki koszt, bo mieszczący się w granicach mniej więcej 100 do kilkuset złotych.

Można je jednak nabyć z (całkowitą lub częściową) refundacją NFZ w przypadku dysfunkcji kręgosłupa będących następstwem schorzeń i urazów oraz w sytuacji występowania zespołów bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego.

Zlecenie na taki produkt (a zatem i na dofinansowanie jego zakupu) może wystawić między innymi chirurg, neurolog, ortopeda, reumatolog, onkolog.

• Elastyczny, zapinany na rzepy pas stabilizujący odcinek lędźwiowo-krzyżowy kręgosłupa BSN Actimove Lumbal, wskazany między innymi przy: dyskopatii, zwyrodnieniach i niestabilności kręgosłupa, a także w stanach bólowych odcinka krzyżowo-lędźwiowego oraz profilaktycznie, dla osób uprawiających sport siłowy.

Sznurówka lędźwiowo-krzyżowa BSN Actimove Lombacare o anatomicznym kształcie ułatwiającym poruszanie się, zapewniająca odciążenie i stabilizację dolnego odcinka kręgosłupa. Wykonana z elastycznego, oddychającego materiału, który sprzyja łagodzeniu bólu. Zalecana w przypadku dyskopatii, rwy kulszowej, choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa oraz dolegliwości spowodowanych przeciążeniem.

Skolioza – jakie są przyczyny i metody leczenia tej wady postawy?

Skolioza (łac. scoliosis) bywa nazywana bocznym skrzywieniem kręgosłupa, jednak wbrew tej obiegowej nazwie przebiegano ona trójpłaszczyznowo (czołowo, strzałkowo i poziomo).

Może nastąpić na całej długości kręgosłupa lub w konkretnych odcinkach – szyjnym, piersiowym i lędźwiowym. O skoliozie mówimy wówczas, gdy kąt skrzywienia kręgosłupa wynosi co najmniej 10° w płaszczyźnie czołowej.

Przy tym skrzywieniu kręgosłup przybiera postać litery S.

Istotne są także zaburzenia prawidłowych, fizjologicznych krzywizn kręgosłupa – kifozy (w odcinku piersiowym) i lordozy (w odcinku lędźwiowym) oraz obrót kręgów na danym poziomie wokół własnej osi. Jeżeli kąt skrzywienia kręgosłupa wynosi mniej niż 10°, wówczas mówimy o postawie skoliotycznej.

ZOBACZ TEŻ: e-Recepta – cyfryzacja w służbie pacjentom

Skolioza – kto najczęściej choruje?

Skolioza znacznie częściej występuje u dzieci, niż u dorosłych i może się ujawniać na różnych etapach rozwoju. Przeważnie skoliozę rozpoznaje się u dzieci do 3. roku życia (skolioza wczesnodziecięca), między 3. a 10.

rokiem życia (skolioza dziecięcia) oraz u młodzieży w okresie dorastania (skolioza młodzieńcza). Skrzywienie kręgosłupa pogłębia się w okresach intensywnego wzrostu.

Dzieje się tak, gdy mięśnie nie są w stanie nadążyć za rozwojem układu kostnego, przez co nie są dla niego wystarczającą podporą.

Jakie są przyczyny występowania skoliozy?

Zdecydowana większość skrzywień bocznych kręgosłupa do skoliozy idiopatyczne. Oznacza to, że ich przyczyna nie jest do końca wyjaśniona, a na ten stan rzeczy może się składać wiele czynników. Rozwojowi skoliozy sprzyja nadmierne obciążanie kręgosłupa np.

poprzez noszenie szkolnego plecaka lub ciężkiej torby na jednym ramieniu lub bardzo ciężkich przedmiotów w nieodpowiedniej pozycji. Nie bez znaczenia ma także zła postawa ciała podczas długotrwałego siedzenia i wykonywanie pracy lub ćwiczeń tylko jedną stroną ciała.

Szacuje się, że 15% przypadków skoliozy ma charakter wtórny, czyli będący efektem wady wrodzonej kręgosłupa lub choroby nerwowo-mięśniowej.

Zdarza się, że sami rodzice dziecka przyczyniają się do pogłębienia skrzywienia kręgosłupa. Zbyt wczesne sadzanie lub pionizowanie dziecka, trzymanie tylko za jedną rączkę w trakcie nauki chodzenia to tylko kilka z wielu błędów.

ZOBACZ TEŻ: Najczęstsze przyczyny bólu kręgosłupa

W jaki sposób obawia się skolioza?

Przez wiele lat skolioza może się rozwijać bezobjawowo. Najbardziej uciążliwym objawem dla pacjentów są dolegliwości bólowe, które przeważnie pojawiają się po 40. roku życia. Ból pojawia się w wyniku ucisku na nerwy, czasem również na rdzeń kręgowy.

W efekcie oprócz bólu osoba chora może doświadczać drętwienia i osłabienia kończyn dolnych, a także problemów z chodzeniem i koordynacją ruchową. Jeżeli skolioza obejmuje odcinek piersiowy, mogą się pojawić problemy z oddychaniem, zaburzenia pracy serca, a także większa męczliwość nawet przy niewielkim wysiłku fizycznym.

Skolioza odcinka lędźwiowego może przyczyniać się do paraliżu nóg i zaburzenia funkcjonowania organów wewnętrznych znajdujących się w dolnej części brzucha.

Warto więc reagować na początkowe objawy skoliozy, aby uniknąć groźnych powikłań. Wszelkie objawy należy skonsultować z lekarzem rodzinnym, który w razie potrzeby skieruje nas do ortopedy. Nasz niepokój powinny wzbudzić objawy, takie jak:

• nierówne ułożenie ramion i łopatek (gdy znajdują się na różnej wysokości),
• nierównomierne wcięcie w talii,
• krzywo przebiegający kręgosłup,
• wysunięte biodro, 
• zgarbienie pleców po jednej stronie klatki piersiowej,
• pojawienie się uwypuklenia w lędźwiowym odcinku kręgosłupa.

Potrzebujesz konsultacji u ortopedy? Zarezerwuj termin na LekarzeBezKolejki.pl! Nasz serwis udostępnia ponad 5 milionów terminów u specjalistów przyjmujących pacjentów w całej Polsce!

Skolioza – metody leczenia

Aby potwierdzić skoliozę należy złożyć wizytę w gabinecie ortopedy. Na podstawie objawów, a także diagnostyki radiologicznej w oparciu o RTG kręgosłupa ortopeda może ostateczną diagnozę. Niewielką skoliozę, czyli taką poniżej 20° można z powodzeniem leczyć rehabilitacyjnie.

Ważne są regularne kontrole, aby monitorować stan kręgosłupa i ewentualnie modyfikować przebieg leczenia. Rehabilitację rozpoczyna się już u niemowląt, dzięki czemu układ kostno-mięśniowy może prawidłowo się rozwijać.

U dorosłych rehabilitacja łagodzi dolegliwości spowodowane skrzywieniem kręgosłupa oraz opóźnia jej postępowanie.

Przy większym skrzywieniu kręgosłupa (do 30°) wskazane jest noszenie gorsetu ortopedycznego. Skolioza powyżej 40° kwalifikuje się już do leczenia operacyjnego. Trzeba jednak pamiętać, że operacja nie umożliwia całkowitej korekcji skrzywienia, jednak zapobiega jej progresji.

ZOBACZ TEŻ: Czym jest rwa kulszowa i jak sobie z nią poradzić?

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

GORSET LĘDŹWIOWY DO LECZENIA SKOLIOZ i KYFOZ r.M

Ograniczenie prawa do odstąpienia

Prawo odstąpienia od umowy bez podania przyczyny nie przysługuje konsumentowi w przypadku, gdy kupujący otworzył zapieczętowane opakowanie towaru, którego po otwarciu nie można zwrócić ze względu na ochronę zdrowia lub względy higieniczne (przepis z ustawy).

Pobierz jeden z poniższych Formularz zwrotu -> 

www.molar.com.pl/MOLAR-Formularz-Zwrotu.docx 

www.molar.com.pl/MOLAR-Formularz-Zwrotu.pdf

 i wyślij na maila oraz dołącz do paczki odsyłanej. 🙂 

Pamiętaj,  że odsyłany towar nie może być używany, oraz musi zawierać pudełko w  stanie nie naruszonym. Produkt musi być czysty, nie naruszony. 

3.Prawo  odstąpienia od umowy: 

W ciągu 14 dni od otrzymania nabytej rzeczy lub –  w przypadku usług – zawarcia umowy, Kupujący (konsument) może odstąpić  od umowy bez podawania jakiejkolwiek przyczyny.

W takim przypadku  Sprzedający zwróci wszystkie otrzymane od Kupującego płatności. Aby  odstąpić od umowy zawartej na Allegro, należy złożyć Firmie MOLAR.  stosowne oświadczenie woli, pisząc na adres e-mail: [email protected]

pl  Kupujący może skorzystać ze wzoru odstąpienia od umowy, podanego  poniżej: 

• Przesyłkę należy nadać na adres: 
• Firma MOLAR Grzegorz Gąsiorek,
• ul. Słopnice 1427, 
• 34-615 Słopnice.
• W przypadku odstąpienia od Umowy Sprzedawca nie ponosi kosztu odesłania Towaru. 
• 4.  Brak możliwości odstąpienia od umowy: 

-Prawo odstąpienia od umowy  zawartej w ramach Allegro nie przysługuje Kupującemu (konsumentowi) w  odniesieniu do umów: 1) o świadczenie usług, jeżeli F.H.U. MOLAR.  wykonało w pełni usługę za wyraźną zgodą klienta; 2) w której cena  Towaru zależy od wahań na rynku finansowym, nad którymi F.H.U.

MOLAR nie  sprawuje kontroli, i które mogą wystąpić przed upływem terminu do  odstąpienia od umowy; 3) w której przedmiotem świadczenia jest rzecz  nieprefabrykowana, wyprodukowana według specyfikacji klienta lub służąca  zaspokojeniu zindywidualizowanych potrzeb klienta; 4) w której  przedmiotem świadczenia jest rzecz ulegająca szybkiemu zepsuciu lub  mająca krótki termin przydatności do użycia; 5) w której przedmiotem  świadczenia jest rzecz dostarczana w zapieczętowanym opakowaniu, której  po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze względu na ochronę zdrowia  lub ze względów higienicznych, jeżeli opakowanie zostało otwarte po  dostarczeniu; 6) w której przedmiotem świadczenia są rzeczy, które po  dostarczeniu, ze względu na swój charakter, zostają nierozłącznie  połączone z innymi rzeczami; 7) w której przedmiotem świadczenia są  napoje alkoholowe, których cena została uzgodniona przy zawarciu umowy  sprzedaży, a których dostarczenie może nastąpić dopiero po upływie 30  dni i których wartość zależy od wahań na rynku, nad którymi nie F.H.U.  MOLAR nie ma kontroli; 8) w której przedmiotem świadczenia są nagrania  dźwiękowe lub wizualne albo programy komputerowe dostarczane w  zapieczętowanym opakowaniu, jeżeli opakowanie zostało otwarte po  dostarczeniu; 9) o dostarczanie treści cyfrowych, które nie są zapisane  na nośniku materialnym, jeżeli spełnianie świadczenia rozpoczęło się za  wyraźną zgodą klienta, przed upływem terminu do odstąpienia od umowy. 

5.  Obowiązek dostarczenia rzeczy bez wad: -Wszystkie produkty wystawione  przez firmę MOLAR są fabrycznie nowe, wolne od wad fizycznych i  prawnych, oraz zostały legalnie wprowadzone na rynek polski. 

6.

 Możliwość skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji i  dochodzenia roszczeń oraz dostęp do tych procedur: -Kupujący będący  konsumentem ma możliwość skorzystania z pozasądowego sposobu  rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń przed Stałym Polubownym  Sądem Konsumenckim przy Wojewódzkim Inspektorze Inspekcji Handlowej w  Warszawie. Informacje o sposobie dostępu do ww. trybu i procedur  rozstrzygania sporów, znajdują się pod następującym adresem:  http://www.uokik.gov.pl, w zakładce Rozstrzyganie sporów konsumenckich.

Leczenie nieoperacyjne – bez względu na przyczynę skoliozy cel leczenia bezoperacyjnego sprowadza się do zatrzymania postępu deformacji, a nie jej korekcji. Stosuje się gimnastykę leczniczą oraz gorsety ortopedyczne.

Leczenie operacyjne – wartości skrzywienia powyżej 40° u pacjentów rosnących i powyżej 50° u pacjentów po osiągnięciu dojrzałości szkieletowej to powszechnie przyjęte kryterium kwalifikacji do leczenia operacyjnego. Poprzez korekcję i usztywnienie korygowanego odcinka kręgosłupa leczenie operacyjne ma na celu zapobieganie ciężkim deformacjom kręgosłupa, klatki piersiowej i miednicy oraz wtórnym zmianom w układzie krążenia i oddychania.

Kręgosłup zawiera 5 kręgów. Każdy krąg lędźwiowy składa się z trzonu kręgu i łuku kręgu, który jest połączony z trzonem kręgu za pomocą szypuły (pedicle).

Na tylnej części łuku kręgu znajduje się wyrostek kolczysty, który stanowi przyczep dla mięśni.

W skład kręgu wchodzi również para wyrostków poprzecznych (służących do przyczepu mięśni) i dwie pary wyrostków stawowych (służą do połączenia z sąsiednimi kręgami i dlatego znajdują się na nich powierzchnie stawowe).

Między tylną częścią trzonów a łukami kręgu uformowany jest kanał kręgowy, w którym przebiega rdzeń kręgowy otoczony błonami tkankowymi – oponami rdzenia. Miedzy poszczególnymi kręgami znajdują się dyski międzykręgowe zwane w tym odcinku kręgosłupa dyskami lędźwiowymi.

Dysk, tarcza międzykręgowa, krążek międzykręgowy – to nazwy określające ten sam element anatomiczny. Krążek międzykręgowy zbudowany jest z dwóch rodzajów tkanki łącznej.

Środkowej (centralnej), galaretowatej i sprężystej masy łącznotkankowej – zwanej jądrem miażdżystym, oraz z okalającego ją mocnego, włóknistego pierścienia zbudowanego ze zbitej tkanki łącznej.

 Służą one głównie jako element absorbujący przenoszone przez kręgosłup siły oraz umożliwiają zachowanie pewnej, jednak znacznie ograniczonej ruchomości poszczególnych kręgów lędźwiowych między sobą.

Zmiany degeneracyjne są fizjologiczną odpowiedzią organizmu pojawiającą się podczas dorosłego życia. Dlatego wszystkie techniki obrazowania (RTG, TK, MRI) u dorosłych pokazują te zmiany w różnym stopniu, zależnym od wieku, aktywności i właściwości osobniczych. Wiele z tych zmian może nie dawać objawów.

Krążek międzykręgowy z upływem lat ulega procesowi degeneracyjnemu. W następstwie powolnej utraty wody dysk staje się coraz mniej elastyczny i spłaszcza się. Jest to zjawisko rozpoczynające proces zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa.

Obecność odpowiednich objawów (najczęściej lokalny ból pleców) jest zależna od rozległości i lokalizacji zmian degeneracyjnych oraz indywidualnej budowy anatomicznej. Nie wszystkie zmiany degeneracyjne widoczne dzięki technikom obrazowania dają objawy i wymagają leczenia.

W tej sytuacji trudne do wykrycia jest źródło bólu, zanim zmiany degeneracyjne nie rozprzestrzenią się na cały odcinek lędźwiowy kręgosłupa, ale wtedy tylko jedna z nich może być powodem bólu.

Choroba zaliczana do grupy chorób deformacyjnych kręgosłupa. Polega ona na przesunięciu (podwichnięciu) 2 kręgów względem siebie (wyższy kręg ulega przesunięciu do przodu względem niższego). Najczęściej mamy do czynienia z ześlizgiem na poziomie L5-S1 i L4-L5.

Taki stan prowadzi do utraty stabilności kręgosłupa, pogorszenia sprawności ruchowej chorego człowieka, przewlekłego bólu oraz wystąpienia różnych objawów neurologicznych.

Dyskopatia lędźwiowa jest to stan patologii, w którym dochodzi do uszkodzenia pierścienia włóknistego krążka międzykręgowego z następczym przemieszczaniem się jądra miażdżystego w kierunku świata kanału kręgowego.

Objawy kliniczne dyskopatii lędźwiowej ściśle związane są z uciskiem oraz podrażnieniem korzeni nerwowych opuszczających kanał kręgowy poprzez otwory międzykręgowe.

Ważnym podkreślenia jest obserwacja, iż w niektórych przypadkach dyskopatii lędźwiowej praktycznie w ogóle nie występuje ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa.

 Promieniowanie bólu związanego z dyskopatią przedstawia poniższy rysunek:

Najczęściej na obraz kliniczny dyskopatii lędźwiowej składa się:

•  Ból miejscowy, ból o charakterze korzeniowym (promieniującym) w przypadku ucisku korzenia nerwowego najczęściej pojawia się w zakresie pośladków, tylnej powierzchni ud, bocznej części podudzi oraz łydkach.
•  Zaburzenia czucia o charakterze parastezji odczuwane jako mrowienie, palenie, zaciskanie w określonej lokalizacji anatomicznej kończyny dolnej.
•  Zaburzenia sprawności ruchowej związane z zaburzeniem funkcji włókien motorycznych unerwiających poszczególne grupy mięśniowe w zakresie kończyny dolnej (np. opadanie stopy).
•  W rzadkich przypadkach pojawiają się dolegliwości pęcherzowe lub jelitowe powodujące problemy z oddaniem moczu i/lub kału. Dodatkowo, u mężczyzn może wystąpić upośledzenie funkcji seksualnej.  Jest to szczególna sytuacja kliniczna, będąca wczesnym powikłaniem dyskopatii lędźwiowej. W codziennej praktyce klinicznej powyższe zaburzenia obserwowane są rzadko i noszą nazwę zespołu ogona końskiego. Zespół ten występuje w przypadku bardzo masywnych przepuklin jądra miażdżystego, które uciskają poprzez worek oponowy korzenie nerwowe unerwiające pęcherz moczowy oraz jelito. Z reguły zespół ogona końskiego jest pilnym wskazaniem do leczenia operacyjnego.

W leczeniu dyskopatii standardowe leczenie polegało na usunięciu całego dysku, obecnie często usuwa się jedynie tę część krążka, która powoduje ucisk na nerw. Obecnie w wyspecjalizowanych ośrodkach, dzięki technice mikrochirurgicznej, możliwe są małoinwazyjne zabiegi mikrodiscektomii oraz discektomii endoskopowej.

Po leczeniu operacyjnym dyskopatii lędźwiowej chory wstaje i chodzi następnego dnia po zabiegu. Początkowo pozwala się na krótkie wędrówki, które systematycznie wydłuża się. Leczenie operacyjne wspomagane jest zwykle rehabilitacyjnym – chorzy otrzymują skierowania do poradni rehabilitacji celem uzupełnienia terapii.

Zwężenie (stenoza) kanału kręgowego

Dominującym objawem stenozy kanału kręgowego jest tzw. chromanie neurologiczne. Jest to bolesne uczucie pojawiające się po przejściu określonego dystansu lub po określonym czasie stania w pozycji wyprostowanej.

Typowo, ból znika po zmianie pozycji na np. pozycję siedzącą.

Nawet, jeśli najczęstszym objawem jest ból w kończynie dolnej (często w ściśle określonym miejscu), objawy są zdominowane przez uczucie osłabienia i niepewności w nodze po przejściu określonej odległości. W przypadkach szczególnie ostrych/ciężkich, chory jest praktycznie unieruchomiony, może z wysiłkiem przejść tylko kilka metrów.

Zwężenie kanału kręgowego najczęściej leczy się operacyjne. Celem interwencji jest dekompresja kanału kręgowego i zmniejszenie ciśnienia wywieranego na struktury nerwowe i w ten sposób zmniejszenie lub wyeliminowanie najcięższych objawów.

Ból krzyża” (low back pain)

Bóle krzyża są niespecyficznymi bólami umiejscowionymi w okolicy lędźwiowej kręgosłupa lub w rejonie miednicy (często ból lokuje się pomiędzy dolnymi żebrami a pośladkami). Ból ten może promieniować w dół do nogi, wzdłuż przebiegu nerwów. Czynniki ryzyka, sprzyjające wystąpieniu bólów krzyża:

otyłość, wysoki wzrost, u kobiet >170 cm, u mężczyzn >180 cm, niewydolność mięśni brzucha i pasa miednicznego, ciąża – w 56 proc.

ciąż występuje rwa kulszowa, zaburzenia osobowości (hipochondria, histeria), stany depresyjne, urazy narządu ruchu, siedzący tryb życia, długotrwałe prowadzenie samochodu, uprawienie pewnych rodzajów sportów, np.

hokej ciężka praca fizyczna, narażenie na wibracje, prace w systemie taśmowym, często powtarzane ruchy zginania lub rotacji.

Leczenie musi być kompleksowe, obejmuje edukację chorego, rehabilitację, psychoterapię, farmakoterapię i powinno uwzględniać przyczynę bólów krzyża. Ze względu na bardzo różnorodną przyczynę bólów, trudno precyzyjnie określić najlepsze sposoby terapii i nie ma jednego sposobu leczenia, dobrego dla wszystkich chorych.

Rwa kulszowa

Rwa kulszowa jest terminem określającym ból promieniujący od dolnej części pleców do nogi (uda, łydki, stopy), spowodowany podrażnieniem lub zapaleniem jednego z korzeni nerwowych, z których pochodzi nerw kulszowy.

Najczęściej ból jest spowodowany przez wypadnięcie dysku w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Inną przyczyną może być też zwężenie kanału kręgowego lub zwężenie otworów międzykręgowych, przez które na obwód wychodzą nerwy rdzeniowe.

Zwężenie kanału kręgowego najczęściej występuje u osób starszych. Czasami przyczyna bólu może być połączenie wypadniecie dysku i zwężenie przestrzeni dostępnej dla nerwów.

Ból nerwowy może być bardzo ostry/ciężki lub całkiem łagodny. Czasami można go określić jako palący lub dający odczucie kłucia. U niektórych pacjentów nasilenie bólu występuje podczas kaszlu lub kichania. Ból może się również nasilać w niektórych pozycjach, a w innych może być łagodniejszy lub w ogóle znikać.

Czasami aktywność fizyczna (spacer, jazda na rowerze) może przynieść ulgę, natomiast siedzenie lub leżenie może uczynić ból gorszym. Z bólem może być powiązana także osłabienie funkcji mięśni unerwianych przez dany nerw i zaburzenia czucia w danej okolicy. Zdarza się drętwienie lub osłabienie mięśni.

Główne objawy bólu korzeniowego:

•  ból rozprzestrzenia się do kończyny dolnej lub ramienia, na ogół poniżej kolana lub łokcia,
•  bólowi często towarzysza takie odczucia jak palący, klujący lub odrętwienia,
•  ból w nodze trwa przez długo okres czasu,
•  kaszel lub kichniecie mogą powodować pogorszenie bólu,
•  ból kończyny jest głównym bólem.

Dla poszczególnych segmentów objawy występują w:S1 – osłabienie nerwu ma wpływ na mięśnie łydki lub mięśnie dookoła zewnętrznej kostki, powodując wiotkość,L5 – osłabienie ma wpływ na możliwość uniesienia dużego palca,L4 – może mieć wpływ na mięśnie unoszące stopę, w cięższych przypadkach możemy mieć do czynienia ze stopa opadającą.

Chociaż objawy są dość przerażające, to w większości epizodów rwy kulszowej szybko dochodzi do poprawy. Diagnoza jest stawiana w dużym stopniu na podstawie objawów i badania wstępnego.

Przeprowadzane są proste testy pozwalające ustalić charakter bólu i jego źródło. Proste testy funkcjonowania nerwu: sprawdzenie siły mięśni, odruchów i odczuć pomagają zidentyfikować, który nerw jest prawdopodobnym sprawcą bólu.

Testy te przeprowadza się przed postawieniem diagnozy.

Leczenie farmakologiczneW bólach krzyża stosuje się środki przeciwbólowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, glikokortykosteroidy, środki rozluźniające napięcie mięśniowe, leki wpływające na nastrój chorego (przeciwdepresyjne).

Lekarz podejmuje decyzję, jakie leki ma przyjmować pacjent. Najczęściej stosuje się kombinację różnych środków, przyjmowanych regularnie, aby zapewnić „parasol przeciwbólowy”. Jest to lepsze postępowanie, niż przyjmowanie leków, kiedy ból jest najgorszy.

Łatwiej utrzymać ból z daleka, niż próbować pozbyć się go w momencie, gdy się zaczyna.

Zastrzyki przeciwbólowe (blokady) są stosowane tylko w przewlekłym bólu krzyża. Leczenie to może być zlecone przez specjalistę: reumatologa, anestezjologa-specjalistę w leczeniu bólu, radiologa i ortopedę.

Celem jest działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Zastrzyki mogą być powtórzone, jeżeli to konieczne. Blokady są stosunkowo bezpieczne.

Komplikacje są rzadkie, ale mogą się zdarzyć infekcja, zniszczenie nerwu lun naczynia krwionośnego.

FizjoterapiaGłównym zadaniem fizjoterapii jest korekta postawy i uświadomienie ważności zmiany stylu życia na bardziej aktywny. Prowadzi się ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy, by przyśpieszyć powrót do zdrowia. Niektóre ćwiczenia np. terapia metodą McKenzie są pomocne w redukcji bólu nogi u niektórych pacjentów. Wskazane jest:

•  wykształcenie silnego gorsetu mięśniowego (codzienne 15–20 min ćwiczeń),
•  uzyskanie prawidłowej masy ciała,
•  przyjmowanie prawidłowej postawy przy siedzeniu i spaniu (unikanie siedzenia na niskim, miękkim krześle lub fotelu; spanie na równym, sztywnym łóżku),
•  unikanie przeciążeń kręgosłupa:

podnoszenie ciężaru należy wykonywać z przysiadu, unikanie nagłych ruchów skrętnych, unikanie długiego stania,

•  noszenie elastycznego obuwia,
•  pływanie (optymalnie 2–3 razy w tyg.).

Leczenie chirurgiczneTylko 1% pacjentów wymaga leczenia chirurgicznego. Rezultaty leczenia chirurgicznego zależą od obrazu klinicznego, stąd leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie dla każdego pacjenta. Zabiegi chirurgiczne koncentrują się na 3 podstawowych zadaniach:

•  dekompresji ucisku na nerw rdzeniowy,
•  stabilizacji stawów kręgosłupa dotkniętych zmianami zwyrodnieniowymi i przewlekłym stanem zapalnym,
•  usunięciu krążków międzykręgowych i stabilizacji kręgosłupa w przypadku krążków z zaburzeniami biochemicznymi,

Na ogół poprawa następuje szybko. Jedynym przypadkiem, gdy wymagana jest szybka interwencja chirurgiczna to towarzyszące bólom: niedowład kończyn dolnych z zaburzeniami zwieraczy pęcherza moczowego i odbytu. Jest to nazywane zespołem ogona końskiego.

Po zabiegu stan 75% pacjentów z rwą kulszową wykazuje znaczna poprawę. U 20% stan się poprawia, ale niektóre mniejsze objawy nie ustępują. U około 5% pacjentów nie ma poprawy, a u 1% występuje pogorszenie stanu.

Każdy powinien indywidualnie przedyskutować z lekarzem ryzyko i korzyści płynące z leczenia operacyjnego i nieoperacyjnego.

Techniki zabiegowe w kręgosłupie lędźwiowym

Zabiegi chirurgiczne koncentrują się na 3 podstawowych zadaniach:

•  dekompresji ucisku na nerw rdzeniowy,
•  stabilizacji stawów kręgosłupa dotkniętych zmianami zwyrodnieniowymi i przewlekłym stanem zapalnym oraz,
•  usunięciu krążków międzykręgowych i stabilizacji kręgosłupa w przypadku krążków z zaburzeniami biochemicznymi.

Laminektomia – polega na wycięciu łuku kręgu. Dzięki temu następuje efektywna dekompresja struktur nerwowych, bo zostają usunięte struktury uciskające na nerwy.Selektywna laminotomia odciąża struktury nerwowe przez przecięcie łuku kręgowego. Technika ta nie koliduje zwykle ze stabilnością kręgosłupa. Jest mniej inwazyjna, ale pole operacyjne jest mniej dostępne.

Fuzja (fusion) – połączenie (zespolenie) dwóch lub więcej kręgów przeprowadzane w celu stabilizacji niestabilnego kręgosłupa.

Discectomia – zabieg operacyjny polegający na usunięciu całego krążka międzykręgowego lub jego części w celu zniesienia ucisku na korzenie nerwowe lub rdzeń kręgowy.