Klimakterium a mikroflora pochwy

Menopauza (przekwitanie, klimakterium) to okres zmian hormonalnych (obniżonego poziomu estrogenów), zachodzących w organizmie dojrzałej kobiety, zwykle po 45 roku życia.

Typowymi objawami menopauzy poza nieregularnym miesiączkowaniem, a w późniejszym okresie całkowitym jego zaprzestaniem, to: nadmierna potliwość, zaczerwienienie twarzy, ból głowy, uczucia gorąca, niepokój, przewlekłe uczucie zmęczenia, kołatanie serca oraz częste oddawanie moczu. W okresie menopauzy zwiększają się także możliwości wystąpienia depresji, drażliwości, kłopotów z pamięcią i osteoporoza.

Menopauza nie przychodzi nagle, ostatnie kilka lat (z reguły 5-6) przed menopauzą określane jest jako okres przedmenopauzalny. W momencie tym pojawiają się zaburzenia owulacji, nieregularne miesiączki i problemy z płodnością. Także sam przebieg miesiączkowania zmienia się, cykle wydłużają się, a krwawienie staje się nietypowe.

Przekwitanie (menopauza) odpowiedzialne jest także za zanik nabłonka pochwy i szyjki macicy, co powoduje stany zapalne narządów rodnych.

Naturalnymi sposobami zapobiegania powikłaniom, do jakich może prowadzić menopauza są: regularne miedzenie ciśnienia, badania krwi, ćwiczenia, przyjmowanie wapń oraz witaminy D, a także ewentualne rzucenie palenia.

Najskuteczniejszym sposobem łagodzenia objawów menopauzy jest hormonalna terapia zastępcza, wydawana z przepisu lekarza, polegająca na stosowaniu leków hormonalnych, łagodzących objawy menopauzy.

Alternatywą może być również przyjmowanie tabletek na menopauzę na bazie naturalnych składników: soi (o wysokiej zawartości naturalnych estrogenów, tzw.

fitoestrogenów), pluskwicy groniastej, bądź nasion lnu.

Zapraszamy do zapoznania się z szeroką gamą produktów na menopauzę zawierających wapń, witaminę D oraz naturalne składniki ziołowe. Zapraszamy na nowafarmacja.pl

Wszystkie Leki, suplementy

• Dla mam i kobiet w ciąży (1182)
• Dziecko (2891)
• Mężczyzna (950)
• Leki, suplementy (9221)
• Kosmetyki, dermokosmetyki (9308)
• Sprzęt medyczny i akcesoria (1451)
• Zdrowa żywność i zioła (1866)
• Sport (426)
• Pomysł na Prezent (495)
• Popularne marki (8420)
• Opalanie (417)
• Produkty Wegetariańskie (578)
• Zestawy (317)
• Krótkie daty (472)
• Dodatki (3)

• Ząbkowanie to nieodzowny element rozwoju dziecka, któremu często towarzyszy ból. Ślinienie się, marudność i łzy mogą sprawić, że ząbkowanie stanie się męką zarówno dla niemowląt, jak i rodziców. W tym artykule znajdują się informacje, które mogą okazać się pomocne przy łagodzeniu bolesnego ząbkowania.
• Trądzik dotyka nawet ponad 80% populacji, dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn – młodych osób oraz dorosłych. Może mieć różne przyczyny, jednak zawsze trądzik cechują trudne do całkowitego wyleczenia stany zapalne, nadmierne wydzielanie sebum czy też powstawanie blizn. To problem zarówno wizualny, jak i zdrowotny oraz psychiczny. Dlatego warto wiedzieć, co pomaga na trądzik, zwłaszcza spośród sposobów, które możemy wykorzystać samodzielnie, w domowym zaciszu.
• Nasze włosy są narażone na działanie wielu szkodliwych czynników. Dlatego tak ważnym produktem do regularnego stosowania jest odżywka do włosów. Domowe sposoby na jej wykonanie mogą być jednak równie skuteczne, co wybieranie sklepowych odżywek. Trzeba tylko wiedzieć, jakie składniki powinna zawierać taka domowa odżywka do włosów. Rozszerzamy ten temat w niniejszym artykule i mamy nadzieję, że będzie on dla Ciebie przydatny!

Suchość pochwy to wynik zaburzeń funkcji nabłonka pochwy

• W okresie okołomenopauzalnym oraz po menopauzie suchość pochwy i atrofia nabłonka pochwy, obok zaburzeń statyki narządu rodnego, osteoporozy oraz objawów naczynioruchowych, są jedną z najczęstszych przyczyn pogarszających jakość życia kobiet.
• Ten artykuł czytasz w ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywna
• Fizjologicznie u kobiet dojrzałych ściana pochwy jest mięśniem mającym około 3 mm grubości i składa się z trzech warstw:

• błony śluzowej, w skład której wchodzą: nabłonek zbudowany z kilku warstw, wśród których wyróżniamy: komórki podstawne – walcowate, komórki przypodstawne – wieloboczne, komórki wieloboczne – płaskie; błona właściwa zbudowana z włókien sprężystych, która nie zawiera gruczołów;
• błony mięśniowej zbudowanej z mięśni gładkich przetkanych włóknami sprężystymi; wyróżniamy dwie warstwy: dolną podłużną oraz górną okrężną. W dolnej warstwie znajdują się spoty naczyniówkowe;
• błony zewnętrznej zbudowanej z tkanki łącznej.

W skład flory bakteryjnej pochwy wchodzą przede wszystkim bakterie z grupy pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus acidophilus varietes vaginalis). Stanowi on około 96 proc. składu prawidłowej mikroflory pochwy. W ścianie pochwy znajdują się receptory glikolipidowe, które są niezbędne do wychwytywania bakterii. Pałeczki kwasu mlekowego mają zdolność fermentowania glikogenu, produkowanego przez komórki nabłonka pochwy, do kwasu mlekowego. Kwas ten warunkuje odpowiednie środowisko w pochwie, hamując rozwój patogenów. Bakterie te są odpowiedzialne za utrzymanie fizjologicznego pH 3,6-4,5 oraz stałe nawilżenie śluzówki. Do zaburzeń biocenozy pochwy dochodzi głównie na skutek spadku stężenia estrogenów w surowicy krwi. Sprzyja to powstawaniu zakażeń zarówno grzybiczych, jak i bakteryjnych. Zmianom zanikowym w pochwie towarzyszą infekcje dróg moczowych wywołane zmianą biocenozy w pochwie.

Znaczenie estrogenów w prawidłowym funkcjonowaniu nabłonka pochwy

Stan nabłonka i środowisko pochwy zależy głównie od stężenia hormonów płciowych, przede wszystkim estrogenów.

Estrogeny są odpowiedzialne za syntezę kolagenu i elastyny, przepuszczalność nabłonka oraz jego proliferację; stymulują magazynowanie glikogenu.

Po okresie menopauzy dziesięciokrotnie spada stężenie estrogenów w surowicy krwi i dlatego dochodzi do ścieńczenia nabłonka pochwy, zmniejszenia jego elastyczności i unaczynienia.

Objawy kliniczne nasilają się w szóstej i siódmej dekadzie życia. W tym okresie nabłonek zbudowany jest z kilku warstw komórek podstawnych.

Oprócz wyżej opisanych zmian dochodzi także do zmniejszenia ilości śluzu w pochwie i do zwiększenia pH wydzieliny.

Wpływa na to hipoestrogenizm, który zmniejsza perfuzję naczyniową, przez co spada produkcja wydzieliny w pochwie. Zmiany te mogą doprowadzić do starczego zapalenia pochwy (Kolpitis vetullarum).

Zanikowe zapalenie pochwy występuje nie tylko w okresie menopauzy

Zanikowe zapalenie pochwy jest schorzeniem, które dotyka głównie kobiety po okresie menopauzy, ale może pojawiać się także u młodych kobiet z zaburzeniami hormonalnymi (hipoestrogenizmem). Badanie Huanga i wsp.

pokazuje, że częstość oraz nasilenie objawów są większe u pacjentek z rozpoznaną cukrzycą, z małym wskaźnikiem masy ciała. Leiblum i wsp.

potwierdzili w swoich badaniach, że u kobiet aktywnych seksualnie objawy zanikowego zapalenia pochwy są mniej nasilone lub nie występują.

Do objawów zanikowego zapalenia pochwy zaliczamy:

• suchość pochwy (ok. 26 proc.),
• podrażnienie, świąd i pieczenie pochwy (18 proc.),
• upławy żółtawe, niezłowonne (leukorrhea) (11 proc.),
• dyspareunię (10 proc.),
• krwawienie po stosunku (ok. 3 proc.).

W badaniu przedmiotowym można stwierdzić:

• bladą śluzówkę pochwy,
• zmniejszoną grubość śluzówki,
• zmniejszenie elastyczności i napięcia,
• brak włosów łonowych,
• sklejanie się i suchość warg sromowych mniejszych,
• skrócenie pochwy i zwężenie wejścia do niej,
• zanik marszczek pochwy,
• zaburzenie statyki,
• uchyłek odbytnicy (rectocoele),
• przebarwienia na sromie, rumień sromu,
• wybroczyny nabłonka pochwy (petocie).

Klasyfikacji zmian zanikowych w pochwie dokonuje się na podstawie Indeksu Zdrowotności Pochwy (Vaginal Health Index), opracowanego w 1995 roku przez Glorię Bachmann – patrz tabela. Przy rozpoznaniu stopnia 1, 2 i 3 należy wdrożyć leczenie, w tym terapię preparatami estrogenowymi.

TABELA: Indeks Zdrowotności Pochwy (Vaginal Health Index)

przewiń, aby zobaczyć całą tabelę

Leczenie zanikowego zapalenia pochwy: przewaga terapii miejscowej nad systemową

Leczenie zanikowego zapalenia pochwy zależy przede wszystkim od etiologii. W terapii stosuje się estrogeny, środki nawilżające i zaleca modyfikację stylu życia. Stosowane są także leki przeciwzapalne.

Modyfikacja stylu życia ma na celu wyeliminowanie czynników zmniejszających stężenia estrogenów w surowicy krwi. Zalecane jest stosowanie niedrażniącej bielizny i odpowiednich środków do higieny intymnej.

Ważna jest także dieta uboga w przyprawy (paprykę, pieprz), czekoladę, alkohol, a bogata w fitoestrogeny, które mają wpływ na budowę histologiczną nabłonka pochwy. Zaleca się utrzymanie aktywności seksualnej, która zwiększa ukrwienie ścian pochwy i narządów miednicy małej, a tym samym zmniejsza objawy atrofii.

Wyeliminowanie tytoniu, który niekorzystnie wpływa na metabolizm estrogenów, także korzystnie wpływa na nabłonek i środowisko pochwy.

Preparaty nawilżające działają jedynie objawowo, nie mają wpływu na przyczynę zmian zanikowych. Zwiększają nawilżenie pochwy, zmniejszając dolegliwości. Stosuje się lubrykanty (żele dające poślizg) oraz nawilżające żele dopochwowe aplikowane 2-3 razy w tygodniu.

Zaleca się preparaty z kwasem hialuronowym, który działa nawilżająco, regeneruje nabłonek pochwy oraz ma właściwości przeciwzapalne.

Profilaktycznie stosowane są także preparaty zawierające pałeczki kwasu mlekowego, aby przywrócić fizjologiczną mikroflorę oraz pH pochwy.

Według rekomendacji Polskiego Towarzystwa Menopauzy i Andropauzy, skuteczną metodą leczenia objawów atrofii urogenitalnej jest estrogenoterapia.

Stosuje się głównie miejscową terapię hormonalną (local hormone therapy, LHT), która jest zalecana przez Międzynarodowe Towarzystwo Menopauzy (International Menopause Society, IMS) i Północnoamerykańskie Towarzystwo Menopauzy (North American Menopause Society, NAMS).

Terapia ta wpływa na zwiększenie grubości nabłonka pochwy, zmniejszenie pH, zwiększa elastyczność ścian pochwy, przywraca fizjologiczną mikroflorę, zmniejsza częstość nawracających infekcji.

Terapia miejscowa ma tę przewagę nad leczeniem systemowym, że przy takim samym efekcie zapewnia mniejsze wchłanianie estrogenów do krążenia. Stosowanie LTH redukuje częstość i nasilenie działań niepożądanych, zwiększając tym samym bezpieczeństwo onkologiczne i sercowo-naczyniowe.

Leczenie powinno być kontynuowane do czasu ustąpienia objawów klinicznych. W terapii można stosować estrogeny w postaci kremu, tabletek dopochwowych, pierścienia dopochwowego.

U kobiet leczonych z powodu nowotworu niehormonozależnego można kontynuować terapię estrogenami, natomiast w przypadku pacjentek z rozpoznanym nowotworem hormonozależnym leczenie należy skonsultować z lekarzem onkologiem.

Kwas hialuronowy (HA) wykazuje porównywalną efektywność w łagodzeniu dolegliwości urogenitalnych w stosunku do estrogenoterapii miejscowej, przy czym profil bezpieczeństwa i stopień akceptacji preparatów z HA przez pacjentki był wyższy w porównaniu z dopochwową terapią estradiolem.

Najnowsze badania potwierdzają, że podawany dopochwowo siarczan dehydroepiandrosteronu (DHEA) korzystnie wpływa na redukcję objawów atrofii nabłonka pochwy. Substancja zmniejsza pH pochwy, zwiększa liczbę komórek w warstwie powierzchownej nabłonka, a w konsekwencji redukuje objawy kliniczne zgłaszane przez pacjentki.

Źródło: Puls Medycyny

Podpis: Ewa Woźniakowska, specjalista ginekolog położnik

Suchość pochwy w okresie menopauzy – przyczyny, leczenie i praktyczne rozwiązania

Suchość pochwy jest częstą i uporczywą dolegliwością u kobiet w okresie menopauzy i po jej zakończeniu.

Szacuje się, że jedna trzecia kobiet w okresie okołomenopauzalnym i połowa w okresie pomenopauzalnym odczuwa suchość pochwy. To źródło dużego dyskomfortu, który znacznie obniża jakość życia.

Kobiety w tym wieku nie są jednak skazane na te przykre objawy. Istnieje bowiem wiele sposób łagodzenia i leczenia zmian w obrębie śluzówki pochwy.

Suchość pochwy odczuwana przez kobiety w okresie menopauzy i po jej zakończeniu jest jednym z głównych powodów obniżonego libido u kobiet. Nieprzyjemne, a nawet bolesne objawy powodują, że wiele pań rezygnuje z życia intymnego.

Suchość pochwy powoduje:

• pieczenie w okolicach intymnych,
• swędzenie,
• nadwrażliwość na dotyk, czasem ból,
• nawracające infekcje.

To wszystko sprawia, że kobieta podświadomie unika kontaktów seksualnych. I tu koło się zamyka, bo suchość pochwy, ból w czasie stosunku i rzadsze stosunki, mają wpływ na spadek libido u wielu kobiet. Tymczasem wcale nie musi tak być, jest wiele sposobów na nawilżenie pochwy.

Atrofia pochwy – przyczyny

Zanik śluzówki pochwy, zwany inaczej atrofią pochwy jest jednym ze skutków niedoboru żeńskich hormonów, estrogenów, które są odpowiedzialne m.in. za regulację cyklu miesiączkowego czy utrzymanie właściwego dopływu krwi do tkanek miejsc intymnych.

Gruczoły śluzowe szyjki macicy są stymulowane przez hormony płciowe, gdy zachowana jest ich równowaga w organizmie, stale wydzielają śluz, który nawilża ścianki pochwy. Gdy ich brakuje pojawia się suchość. Do tego dochodzi spadek poziom kolagenu, który w pierwszych pięciu latach przekwitania redukowany jest o 30-40 procent. A bez kolagenu zmniejsza się napięcie pochwy.

Ale atrofia pochwy może dotyczyć także młodszych kobiet z zaburzeniami hormonalnymi. Suchość pochwy może wystąpić także u kobiet, które:

• stosują antykoncepcję hormonalną
• są w ciąży
• karmią piersią
• są leczone z powodu endometriozy
• chorują na anoreksję, ostre alergie
• przeszły operację wycięcia jajników
• przeszły chemioterapię

Zobacz: Witaminy i minerały dla kobiet w okresie menopauzy

Atrofia pochwy objawy

Błona śluzowa dróg rodnych kobiety jest niezwykle delikatna. Prawidłowy odczyn pochwy ma charakter kwaśny, a jego pH powinno wynosić od 3,5 do 4,5. W czasie miesiączki pH może wynieść 5. Oprócz odpowiednio kwaśnego pH ważne jest także odpowiednie nawilżenie śluzówki.

Gdy dochodzi do podrażnienia i zaburzenia fizjologicznej biocenozy pochwy, szybko może pojawić się dyskomfort, pieczenie, świąd. Zdarza się także że dochodzi do zanikowego zapalenia błony śluzowej pochwy. Pochwa jest nie tylko wysuszona, ale jej nabłonek staje się coraz cieńszy, a sama pochwa skraca się i zwęża.

 To poważny problem, bo szacuje się, że atrofia pochwy występuje u połowy pań po menopauzie i u jednej trzeciej w okresie okołomenopauzalnym.

Niestety niewiele pań w okresie okołomenopauzalnym zgłasza lekarzom tego typu dolegliwości, z doświadczenia ginekologów wynika, że o pomoc prosi jedynie co czwarta pacjentka po menopauzie.  Tymczasem jest wiele środków, które pozwalają poprawić nawilżenie pochwy i sprawiają, że suchość pochwy podczas stosunku nie jest już problemem.

Suchość pochwy leczenie

Suchość pochwy można leczyć, ale pamiętajmy, że leczenie suchości pochwy ma działanie objawowe. Przy leczeniu śluzówki pochwy najczęściej stosuje się kremy i globulki, które mają w składzie estriol naturalnego pochodzenia. Działa on miejscowo na błonę śluzową pochwy, sromu i dolnego odcinka cewki moczowej.    

W aptekach dostępne są także globulki na suchość pochwy bez recepty, które zawierają kwas mlekowy, kwas hialuronowy oraz glikogen.

Kwas hialuronowy nawilża śluzówkę i wspomaga jej regenerację, kwas mlekowy pomaga utrzymać niskie pH pochwy i tym samym uniknąć infekcji, glikogen zaś dostarcza bakterii kwasu mlekowego z rodziny Lactobacillus, które przywracają prawidłową mikroflorę pochwy.  

W leczeniu suchości pochwy stosuje się zastrzyki z kwasu hialuronowego oraz ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym, czyli tzw. wampirzy lifting części intymnych.  

Leczenie hormonalne w przypadku suchości pochwy w okresie menopauzy polega na podawaniu estrogenów, czasem rozważa się możliwość zastosowania progestagenów i androgenów.

Sprawdź: Test na menopauzę – jakie badania na klimakterium?

Żel na suchość w pochwie

Nawilżenie pochwy można poprawić także za pomocą żelinawilżających, tzw. lubrykantów, które zastępują naturalny śluz. Przed rozpoczęciem współżycia smaruje się żelem członek partnera i przedsionek pochwy.

Trzeba jednak pamiętać, że żele zawierają minimalne ilości środków plemnikobójczych, a te, które mają w składzie oleje, mogą uszkodzić lateksową prezerwatywę.

Dlatego, jeśli istnieje ryzyko zajścia w ciążę, trzeba wybierać lubrykanty zrobione na bazie wody lub silikonu i stosować dodatkową formę antykoncepcji. 

Suchość pochwy – domowe sposoby 

W internecie można znaleźć różne domowe sposoby na suchość pochwy. Właściwości nawilżające mają:

• oliwka do ciała
• białko kurze
• jogurt naturalny
• wazelina

Nie warto jednak z nich korzystać, ponieważ dostępne w aptekach lubrykanty nie są drogie, a o wiele bezpieczniejsze. Naturalne substancje mogą zmieniać środowisko pochwy i sprzyjać infekcjom intymnym. Pamiętajmy też, że właściwości nawilżające ma ślina.

Warto wprowadzić także kilka zmian w swoim życiu, które zmniejszą podrażnienia w okolicach intymnych. Przy suchości pochwy powinno się zrezygnować z drażniących środków higienicznych o intensywnym zapachu i zastąpić je mydłem o obojętnym umiarkowanym składzie.

Warto też rzucić palenie papierosów, bo tytoń niekorzystnie modyfikuje metabolizm estrogenów. Ważne jest także aktywne życie seksualne, które zwiększa przepływ krwi przez narządy miednicy małej.

Okazuje się bowiem, że u aktywnych seksualnie kobiet objawy zanikowe w pochwie nie występują tak często, jak u pań unikających kontaktów seksualnych.

Zobacz: HTZ w okresie menopauzy – leki a skutki uboczne

Dolegliwości pochwy u kobiet w wieku menopauzalnym

W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.

Do jednej z ważniejszych różnic należy pH środowiska pochwy, które u młodych i zdrowych kobiet waha się w granicach 3,8 – 4,2 natomiast w okresie menopauzy zaczyna wzrastać i tym samym naraża organizm kobiety na rozwój niekorzystnych bakterii.

Zmiany hormonalne, kwas mlekowy i równowaga

Okresowi menopauzy towarzyszą zmiany hormonalne, w czym spadek estrogenu i progesteronu. W wyniku tego dochodzi do pewnych modyfikacji w budowie i funkcjonowaniu narządu rozrodczego.

Wówczas organizm wydziela mniej kwasu mlekowego stwarzającego środowisko kwasowe w pochwie a także pozwalającego bytować w tym miejscu wielu ważnym bakteriom.

U zdrowej i młodej kobiety pochwa jest zazwyczaj zdominowana przez tlenowe i fakultatywnie beztlenowe pałeczki kwasu mlekowego.

W okresie menopauzy zaczyna ich brakować dlatego dochodzi w tej grupie wiekowej do tylu zwyrodnień i zakażeń pochwy.

Brak równowagi fizjologicznej sprawia również, że dojrzałe kobiety narażone są na zanik pochwy, który zaczyna się zwykle od pożółknięcia ścianek pochwy i zwiotczenia jej mięśni gładkich oraz powstaniu nieprawidłowej flory bakteryjnej. Co gorsza u wielu kobiet coraz częściej w badaniach stwierdza się brak jakiejkolwiek flory bakteryjnej.

Choroby pochwy u dojrzałych kobiet

• Wśród popularniejszych chorób pochwy wieku dojrzałego wymienić należy:
• • atrofię pochwy – w wyniku niedoboru hormonów płciowych nabłonek pochwy staje się cienki a czasem pojawiają się w nim dziury, pochwa powoli zanika a sprzyjają temu dodatkowo nawracające zakażenia będące następstwem spadku odporności
  • bakteryjną waginozę – beztlenowe bakterie ( Prevotella, Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis, Mobiluncus) zaczynają wypierać pałeczki kwasu mlekowego przez co zwiększa się pH pochwy nawet do 7,0. Waginozę charakteryzuje stan zapalny, rzadkie białe upławy i obecność grzybów, bardzo rzadko natomiast występuje świąd, bolesność i tym podobne odczuwalne objawy
  • rzęsistkowicę – zapalenie pochwy wywołane przez pierwotniaka Trichomonas Vaginalis objawiające się szarobiałymi upławami i pieczeniem
• • grzybicze zapalenie pochwy oraz kandydozy sromu i pochwy- około 45% kobiet jest nosicielkami drożdżaków, a ponad 70% choć raz w życiu przeszło zapalenie z obecnością Candidy

ALNG

W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.

Skąd się biorą choroby pochwy

Istnieją grupy ryzyka oraz czynniki zwiększające lub bezpośrednio wpływające na rozwój ww. chorób. Do najważniejszych czynników ryzyka można zaliczyć otyłość, cukrzycę, obecność nowotworu, niedoczynność tarczycy, przytarczyc lub nadnerczy, stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej, stosowanie leczenia farmakologicznego a szczególnie doustnej terapii hormonalnej oraz antybiotykoterapii.

Leczenie

Na rynku jest wiele maści dostępnych w aptekach bez recepty lub w sklepach zielarskich. Większość zapaleń i zakażeń pochwy nie jest groźna i można wyleczyć się samemu naturalnymi metodami.

Zanim jednak podejmie się decyzję o leczeniu ważne jest prawidłowe rozpoznanie choroby, do czego potrzebne jest wykonanie odpowiednich badań lub wizyta u lekarza.

Dla pacjentek nie mających przeciwwskazań do hormonalnej terapii zastępczej poleca się jej zastosowanie, gdyż działa ona bardzo korzystnie na układ płciowy kobiety i pozwala uniknąć wielu chorób pochwy a także jej zaniku w późniejszym okresie.

Niski poziom estrogenów jak i progesteronu w okresie menopauzy odpowiada za występowanie wielu schorzeń związanych z drogami rodnymi. Natomiast po menopauzie pochwa staje się znacznie węższa, krótsza i mniej elastyczna, jej ścianki nabierają bladoróżowego koloru z domieszkami żółci i ma o wiele gorszy system nawilżania.

Skutkuje to wzmożoną podatnością na urazy zarówno mechaniczne jak i zakażenia bakteryjne co zaburza florę bakteryjną i właściwe pochwie pH. Z czasem pojawiają się patologiczne wybroczyny i płytkie owrzodzenia a nabłonek pochwowy staje się coraz cieńszy aż w końcu zanika zamykając tym samym możliwość wyleczenia i powrotu do normalnej postaci.

ALNG

W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.

1. Dbałość o układ moczowo-płciowy w okresie menopauzy, właściwe działania higieniczne i w razie wystąpienia choroby szybkie jej wyleczenie możliwie jak najbardziej naturalnymi środkami jest szczególnie ważne by zapobiec cierpieniom z powodu obniżenia standardu życia i perspektywie o wiele cięższych chorób.
2. Dlatego warto informować się na ten temat, zapobiegać infekcjom i odpowiednio je leczyć, ponieważ choroby pochwy są dość powszechne, może to spotkać każdą z nas, a na zaawansowanych etapach chorób może nie być już możliwości całkowitego powrotu do zdrowia.
3. ALNG

Powiązane artykuły

Suchość pochwy a menopauza. Czy suchość pochwy to objaw menopauzy?

Utarło się przekonanie, że suchość pochwy to dolegliwość dotykająca tylko kobiety w okresie menopauzy oraz po klimakterium. Choć nie jest to prawda, statystycznie występuje bardzo często i wiąże się ze spadkiem poziomu kobiecych hormonów: estrogenu oraz progesteronu.

Na szczęście, choroba powodująca dyskomfort oraz problemy z uprawianiem seksu, jest relatywnie prosta do wyleczenia. Zastosować można doraźne środki dostępne w aptece bez recepty lub też – co najczęściej wybierają kobiety – zastosować terapię hormonalną, dobraną przez ginekologa.

Brak śluzu w okolicach intymnych kobiet może być przyczyną lub symptomem chorób pochwy i nie wolno go lekceważyć. Za jego wytwarzanie odpowiedzialne są kobiece hormony – estrogeny.

Najczęściej ich poziom spada właśnie w okresie menopauzy – ścianki pochwy stają się mniej elastyczne i cieńsze. Wtedy też występuje suchość pochwy.

Może być ona zarówno rezultatem, jak i jednym z objawów infekcji bakteryjnej lub infekcji grzybiczej.

Zanikowe zapalenie pochwy po menopauzie

Swędzenie, pieczenie, zaczerwienienie czy skłonność do infekcji miejsc intymnych to symptomy zanikowego zapalenia pochwy, które także często dotyka kobiety po menopauzie. W celu dokładnej diagnozy należy skonsultować się z ginekologiem, który może zalecić terapię hormonalną podnoszącą poziom estrogenów w organizmie.

Suchość pochwy a menopauza – co zaostrza objawy?

Istnieje wiele czynników, które zaostrzają symptomy suchości pochwy i mogą się pojawić dopiero po menopauzie. Należą do nich:

• długie, gorące kąpiele z użyciem sztucznie barwionych, perfumowanych kosmetyków,
• używanie perfumowanych podpasek i wkładek higienicznych,
• stosowanie dezodorantów do miejsc intymnych,
• używanie do podmywania się gąbek i myjek, w których namnażają się bakterie.

Czytaj też:

• Suchość pochwy i higiena intymna

Doraźnym remedium na suchość pochwy po klimakterium są nawilżające preparaty dostępne bez recepty.  Na polskim rynku dostępne są lubrykanty na bazie wody, silikonu i gliceryny.

Te ostatnie są zdecydowanie odradzane przez ginekologów: z uwagi na lepką konsystencję trudno je zmyć, a pozostawione w zakamarkach warg sromowych mogą wywołać drożdżycę czy zapalenie dróg moczowych.

Lubrykanty na bazie silikonu najlepiej sprawdzają się przy seksie analnym, natomiast powodują niszczenie zabawek seksualnych.

Najbezpieczniejszy dla zdrowia jest lubrykant na bazie wody – bezzapachowy, bezsmakowy oraz niezawierający podrażniającej substancji o nazwie: nonoksynol–9. Preparat powinien być aksamitny w dotyku i pozbawiony grudek. Można go używać przez trzy miesiące po otworzeniu tubki.

Globulki dopochwowe, żele, kremy dopochwowe

Alternatywą dla lubrykantów są globulki dopochwowe. Często przypisywane są przez lekarza kobietom przechodzącym menopauzę lub cierpiącym na atrofię pochwy. Działają doraźnie, niwelując ból i zapobiegając obtarciom ścianek waginy podczas stosunku.

W składzie globulek dopochwowych szukać należy kwasu mlekowego, który sprzyja neutralnemu pH błony śluzowej. Drugim istotnym składnikiem jest kwas hialuronowy, który wraz z wiekiem produkowany jest w coraz mniejszych ilościach. Jest on odpowiedzialny za napięcie i elastyczność ścianek pochwy oraz za utrzymanie wilgotnego, lepkiego środowiska pochwy.

Podobne działanie co globulki dopochwowe mają żele lub kremy dopochwowe, które nie zawierają hormonów. Aplikuje się je kilka razy w tygodniu.

Leczenie hormonalne suchości pochwy

Zarówno globulki, jak i żele i kremy dopochwowe mają swoje odpowiedniki zawierające estrogeny.

Leki te dobiera lekarz na receptę, po dokładnym badaniu i ustaleniu przyczyn wystąpienia suchości pochwy. Najczęściej przypisywane są kobietom po menopauzie.

Hormony zawarte w tych preparatach zapobiegają dodatkowo zanikowi błony śluzowej pochwy, uelastyczniają jej ścianki oraz nawilżają je.

Czytaj też: