Prącie składa się z trzech głównych części, czyli trzonu, korzenia i żołędzi. Trzon to najdłuższa, ruchoma część penisa, która może zwiększać swoją objętość.
Na jego końcu znajduje się wrażliwa na dotyk żołądź, pokryta w stanie spoczynku fałdem skóry – napletkiem. Podczas erekcji napletek zsuwa się, umożliwiając tym samym stosunek.
Napletek i żołądź łączy wędzidełko położone w dolnej części prącia.
Wewnątrz prącia znajdują się dwa ciała jamiste oraz ciało gąbczaste. W wyniku podniecenia ciała jamiste wypełniają się krwią, co pozwala na osiągnięcie wzwodu. Przez ciało gąbczaste przebiega cewka moczowa, która umożliwia oddawanie moczu. Pełni ona jednocześnie funkcję nasieniowodu, łącząc układ płciowy i moczowy.
Infekcje przenoszone drogą płciową dotyczą zarówno mężczyzn, jak i kobiet, a zarazić można się przez odbycie stosunku seksualnego z osobą chorą, bez użycia zabezpieczenia. Do najpowszechniejszych objawów infekcji intymnych należą:
- ból, świąd, pieczenie żołędzi – odczuwany stale bądź podczas oddawania moczu, zazwyczaj zlokalizowany w obrębie żołędzi lub na jej szczycie – przy ujściu cewki moczowej
- pojedyncze, bezbolesne, mokre i twarde owrzodzenie – tzw. zmiana pierwotna w kile. Pojawia się w ciągu 2 tygodni od stosunku z zakażoną osobą, utrzymuje się od 2 do 6 tygodni. Zwykle towarzyszy jej powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych;
- wydzielina z cewki moczowej – może mieć różne zabarwienie: białe, zielone lub żółte. Zazwyczaj współistnieje z bólem, również przy oddawaniu moczu. Jest to częsty objaw rzeżączki;
- bolesne pęcherze, zaczerwienienia i strupy na żołędzi prącia – to charakterystyczny objaw opryszczki narządów płciowych, który może powodować świąd;
- drobne kulki przy nasadzie włosów łonowych – mogą świadczyć o istnieniu wszy łonowych;
- liniowe, czerwone ranki, strupy – występują nie tylko na żołędzi, ale również na trzonie prącia i mosznie – objaw zakażenia świerzbowcem;
- biały nalot na żołędzi – to częsty objaw zakażenia grzybiczego, najczęściej poprzedzony intensywnym świądem;
- obecność charakterystycznych brodawek – zazwyczaj na żołędzi, ale możliwe również na napletku bądź skórze prącia. Sugeruje zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV).
Uwaga! Większością wymienionych chorób można zarazić się nie tylko podczas klasycznego stosunku seksualnego, ale również poprzez seks oralny.
Metodą zapobiegania infekcjom przenoszonym drogą płciową jest używanie prezerwatywy podczas stosunku płciowego.
Jeśli diagnoza infekcji przenoszonej drogą płciową zostanie potwierdzona, niezwykle ważne jest poinformowanie o tym poprzednich partnerów seksualnych. Zapobiegnie to groźnym powikłaniom mogącym wystąpić przy późnej diagnozie choroby oraz dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.
Na szczęście wymienione wyżej choroby daje się skutecznie leczyć. Przy wystąpieniu któregokolwiek z objawów należy bezzwłocznie udać się do lekarza pierwszego kontaktu.
Nieinfekcyjne choroby prącia
Nie wszystkie choroby prącia mają podłoże infekcyjne. Przyczyną niektórych z nich są urazy lub kontakt z alergenem.
Łuszczyca
Jest jedną z najczęstszych chorób zapalnych męskich narządów rodnych. Zazwyczaj jest jednym z miejsc objętych chorobą, w bardzo rzadkich przypadkach prącie jest jedynym zajętym przez łuszczycę narządem. Może dotyczyć zarówno żołędzi, jak i trzonu prącia.
Liszaj płaski
Choroba autoimmunologiczna, która manifestuje się obecnością czerwonych, płaskich grudek zlokalizowanych najczęściej na żołędzi. Towarzyszy mu palący ból.
Wyprysk
Spowodowany nadwrażliwością na niektóre kosmetyki lub materiały. Występuje również w przebiegu atopowego zapalenia skóry.
Priapizm
Trwający co najmniej 4 godziny, bolesny i niestymulowany podnieceniem seksualnym wzwód nieustępujący po orgazmie. Może być spowodowany zażyciem kokainy, urazem prącia, uszkodzeniem rdzenia kręgowego, a nawet stanowić objaw białaczki.
Choroba Peyroniego
W przebiegu choroby tworzy się twarda, łącznotkankowa płytka na grzbiecie lub spodzie prącia. Płytka obniża elastyczność prącia, powodując jego wykrzywienie oraz ból – szczególnie podczas wzwodu. Choroba może ustąpić samoistnie bądź przejść w stan przewlekły wymagający leczenia.
Stulejka
Uniemożliwia ściągnięcie napletka z żołędzi. Choroba dotyczy głównie wieku dziecięcego i nastoletniego, ale może nastąpić również u osób dorosłych. Dzieje się to najczęściej na skutek przebytej infekcji, po której następuje włóknienie napletka.
Poza wymienionymi schorzeniami istnieje jeszcze grupa zaburzeń budowy prącia, takich jak np. wierzchniactwo i spodziectwo. Są to typowe choroby wieku dziecięcego leczone w krótkim czasie po urodzeniu.
- Rak prącia
- Rak prącia nie występuje często, a wcześnie wykryty zwiększa szanse na całkowite wyleczenie.
- Przeczytaj również:Rak prącia – czym się objawia i jak go leczyć?
- Objawy raka prącia:
- owrzodzenie, które nie goi się przez dłuższy czas,
- zgrubienie, stwardnienie części skóry bądź żołędzi, czasami uniemożliwiające ściągnięcie napletka,
- lokalna zmiana koloru na prąciu,
- krwawienie z żołędzi, napletka bądź skóry trzonu prącia,
- czerwona, swędząca wysypka pod napletkiem,
- wydzielina o nieprzyjemnym zapachu spod napletka,
- guzek.
Czynniki ryzyka:
- zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) – sprzyja temu duża liczba partnerów seksualnych oraz stosunki seksualne bez zabezpieczenia prezerwatywą,
- nie bycie obrzezanym – wśród osób obrzezanych w wieku niemowlęcym częstość nowotworów prącia jest mniejsza,
- stulejka – brak możliwości pełnego ściągnięcia napletka z żołędzi,
- palenie papierosów,
- łuszczyca prącia,
- wiek – najczęściej występuje u mężczyzn po 50 roku życia,
- AIDS.
W celu uniknięcia chorób prącia należy pamiętać o profilaktyce. Choroby przenoszone drogą płciową można wyeliminować, stosując prezerwatywy lub wstrzemięźliwość seksualną, gdy występuje wysokie ryzyko zakażenia. Warto także regularnie się badać oraz obserwować swój organizm, gdyż wcześnie wykryte choroby prącia można skutecznie leczyć w porozumieniu z lekarzem.
Odpowiedzi na pytania naszych czytelników
Krostki na penisie – skąd biorą się czerwone lub białe krostki na penisie?
Fot: estradaanton / fotolia.com
Krostki na penisie pojawiają się z różnych powodów, mogą wynikać z braku należytej higieny, reakcji alergicznej albo zakażenia grzybiczego, bakteryjnego czy wirusowego. Czerwone lub białe krostki na penisie bywają też objawem chorób przenoszonych drogą płciową
Krostki na penisie nie są zjawiskiem rzadkim, ponieważ męski narząd, zbudowany z dwóch ciał jamistych oraz położnego poniżej ciała gąbczastego cewki moczowej, jest bardzo wrażliwy na różne bodźce, na przykład alergeny.
Czerwone krostki na penisie mogą być konsekwencją kontaktu skóry z uczulającym składnikiem preparatu do higieny intymnej, proszku do prania czy bielizną wyprodukowaną z syntetycznego materiału. Niekiedy tego typu dolegliwości są efektem stosowania prezerwatywy ze środkiem plemnikobójczym.
Za najskuteczniejszy sposób zapobiegania problemowi uznaje się wówczas zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyn alergii.
Krostki na żołędzi a grzybica
Czerwone krostki na penisie bardzo często są spowodowane infekcją grzybiczą żołędzi, zwaną także drożdżakowym zapaleniem żołędzi, wywoływanym zwykle przez grzyby z rodzaju candida. Schorzenie rozwija się w organizmie mężczyzn z obniżoną odpornością, np.
w wyniku stosowania antybiotykoterapii szerokospektralnej. Przyczyną bywa również zaniedbywanie higieny intymnej i używanie niewłaściwych kosmetyków czy prezerwatyw ze środkiem plemnikobójczym. Rozwojowi grzybicy sprzyja też stres, noszenie obcisłej bielizny oraz częste wizyty na basenie.
Krostki na żołędzi nie są jedynym symptomem problemu, towarzyszą mu również: zaczerwienienie członka, śluzówki żołędzi i napletka, uczucie pieczenia i swędzenia, częste oddawanie moczu oraz nieprzyjemny zapach wydzielin, zwłaszcza ejakulatu.
Leczenie polega zazwyczaj na miejscowym aplikowaniu maści przeciwgrzybiczej przez przynajmniej 3–4 dni. Niekiedy konieczne okazuje się stosowanie preparatów doustnych. Przez ten czas należy zrezygnować z uprawiania seksu. Kuracji nie można przerywać, ponieważ niewyleczona grzybica grozi bezpłodnością czy przerostem prostaty.
Białe krostki na penisie
Białe krostki na żołędzi mogą być tzw. grudkami perlistymi. To przypadłość najczęściej młodych mężczyzn, od okresu dojrzewania do 30. roku życia.
Grudki te są małymi, kopulastymi lub wydłużonymi wyrostkami koloru perłowocielistego, zlokalizowanymi na koronie żołędzi prącia i w rowku zażołędnym.
Nie są stanem chorobowym i nie wymagają leczenia, jeśli jednak są traktowane jako defekt kosmetyczny, można je usunąć chirurgicznie lub wykorzystując technikę laserową, krioterapię (wymrożenie zmian ciekłym azotem) lub elektrodesykację, czyli wypalanie elektryczne.
Białe krostki na penisie niepowodujące bólu czy innych dolegliwości mogą być tzw.
prosakami – niewielkimi torbielami naskórkowymi powstającymi w wyniku zahamowania wydzieliny gruczołów łojowych i potowych, spowodowanego nadmiernym rogowaceniem ujścia mieszka włosowego.
Prosaki nie są groźne, nie wymagają specjalistycznego leczenia, nie ma również preparatów, które usuwałyby tego typu krostki na penisie. Nie należy ich samodzielnie wyciskać, ponieważ grozi to rozwojem zakażenia i stanu zapalnego.
Krostki na penisie – choroby
Krostki na penisie mogą być objawem wielu chorób, najczęściej przenoszonych drogą płciową, na przykład kiły wywoływanej przez krętka bladego – bakterię, która poprzez układ krwionośny atakuje cały organizm.
W 3 tygodnie po zarażeniu, w okolicach narządów płciowych (często także na wargach i języku) pojawiają się niewielkie czerwone krostki, które wysychają i odpadają, odsłaniając owrzodzenie. Rana goi się sama i znika, co jednak nie oznacza cofnięcia się choroby.
Po 6 tygodniach od zakażenia wysypka może pojawić się na całym ciele. Towarzyszy jej obrzmienie węzłów chłonnych, niekiedy chora osoba czuje się, jakby miała grypę. Także te symptomy mijają samoistnie. Stadium trzecie objawia się zapaleniem stawów, a potem ciężkimi zaburzeniami czynności serca i mózgu.
Organizm może być w ten sposób wyniszczany przez dziesięciolecia. Nieleczona kiła prowadzi do ślepoty, chorób psychicznych i zaburzeń pracy serca oraz neurologicznych, a w rezultacie do zgonu.
Czerwone krostki na żołędzi po stosunku seksualnym mogą też zwiastować opryszczkę narządów płciowych wywoływaną przez wirusa Herpes simplex. Na początku mężczyzna odczuwa swędzenie trzonu penisa.
Po około 24 godzinach w miejscu swędzenia można dostrzec małe, czerwone krostki, które zmieniają się w pęcherzyki wypełnione płynem. Gdy pękną, w ciągu 5 dni tworzą się strupki, które goją się po 7–14 dniach.
Osoba zarażona nie pozbywa się wirusa do końca życia, ale jego powtórny atak nie zawsze kończy się chorobą. W łagodzeniu objawów stosuje się zwykle doustne preparaty antywirusowe, np. acyklowir.
Inne zmiany na penisie to kłykciny kończyste, czyli płaskie lub wypukłe brodawki, w kolorze skóry, czerwone lub brunatne, pojawiające się najczęściej na żołędzi pod napletkiem i w środkowej części penisa, na mosznie, w pachwinach i w okolicy odbytu, wywoływane są przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV, human papilloma virus). Na problem najbardziej narażeni są mężczyźni z osłabionym systemem odpornościowym. Kłykciny kończyste można leczyć zarówno farmakologicznie, jak i zabiegowo, polecana jest też laseroterapia, która znacznie ogranicza ryzyko nawrotów choroby.
Czy artykuł okazał się pomocny?
✅ Co to są grudki perliste? | Klinika Dr Kuschill MEDESTETIS®️
Miejsca intymne to zdecydowanie niepożądana lokalizacja chorób skóry – pomimo defektu kosmetycznego istnieje zawsze ryzyko, że występująca tam zmiana jest wynikiem choroby przenoszonej drogą płciową.
Na szczęście nie każda grudka czy krosta jest związana od razu z przypadłością weneryczną.
Istnieją bowiem zupełnie niezakaźne i niegroźne zmiany, jak m.in. grudki perliste, o których więcej informacji znaleźć można w poniższym artykule.
Co to są grudki perliste?
Grudki perliste prącia (ang. pearly penile papules, hirsutoid papillomas of the penis, łac. papillomatosis coronae penis, PPP) to zupełnie fizjologiczne zmiany, nie będące przejawem absolutnie żadnej choroby.
Grudki perliste na penisie nie przenoszą się drogą płciową, a ich występowanie nie ma związku z aktywnością seksualną lub nieodpowiednią higieną.
Spotkać je można u kilku do kilkunastu procent mężczyzn – częściej u nieobrzezanych i przedstawicieli rasy czarnej.
Zauważono jednak, że u części mężczyzn, u których pojawiły się w trakcie życia grudki, a później przebyli oni zabieg usunięcia części napletka, często znikały one samoistnie.
Najczęściej pojawiają się ok. 20-30 roku życia (mogą jednak być zauważone po raz pierwszy nawet po 50 r.ż.), a częstość ich występowania maleje wraz z wiekiem.
Są bezbolesne i niejednokrotnie pozostają niezauważalne.
Przyczyny ich powstawania są jak dotąd nieznane – zakłada się, że stanowią fizjologiczny wytwór nabłonka prącia, będący po prostu wariantem anatomicznym skóry członka.
Przyjmują formę małych kopulastych lub wydłużonych grudek o cielistym bądź perłowym kolorze, błyszczącej powierzchni i rozmiarze od 0,5-4 mm.
Przypominają niewielkie krosty, ale nie sączy się z nich żadna treść.
Co ciekawe, perliste grudki prącia zwiększają swój rozmiar wraz ze wzwodem członka.
Przy badaniu dotykiem grudek perlistych przypominają one delikatne ziarenka czy kaszkę.
Lokalizują się zazwyczaj na podstawie żołędzi członka (w tzw. rowku zażołędnym) w postaci jednego lub kilku rzędów.
Grudki perliste na żołędziu występują zwykle mnogo i układają się zazwyczaj w swego rodzaju pierścień.
Czy grudki perliste można znaleźć także u kobiet?
Warto nadmienić, że grudki perliste mogą występować tylko i wyłącznie u mężczyzn – u kobiet podobnie wyglądające zmiany (np. na wargach sromowych) są na pewno czymś innym, wymagającym konsultacji ginekologicznej bądź dermatologicznej.
Zazwyczaj zmiany przypominające wizualnie perliste grudki są brodawkami wirusowymi, które muszą być poddane agresywnemu leczeniu.
Grudki perliste, a kłykciny
Zawsze przed ostatecznym rozpoznaniem grudek perlistych należy uwzględnić wszystkie przypominające je wykwity.
Zmiany na narządach płciowych należy różnicować przede wszystkim z brodawkami płciowymi, tzw. kłykcinami kończystymi; należy pamiętać o nich zwłaszcza u mężczyzn, którzy rozpoczęli już współżycie seksualne.
Są to uszypułowane, ,,kalafiorowate” grudki na narządach płciowych spowodowane zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV 6,11).
Najczęstszą lokalizacją zmian u mężczyzn jest trzon prącia, ale kłykciny kończyste mogą również występować w okolicy bruzdy zażołędnej, wędzidełka czy wewnętrznej powierzchni napletka.
Czy na grudki perliste domowe sposoby są w ogóle skuteczne?
Niestety, na perliste grudki prącia domowe sposoby są niewystarczające lub zupełnie nie działają.
Na rynku dostępne są preparaty rzekomo mające powodować ustępowanie zmian (jak np. stosowana na grudki perliste maść), jednakże ich skuteczność jest co najmniej wątpliwa (np. pracownicy aptek polecają na grudki perliste olejek z drzewa herbacianego, który nie posiada udokumentowanego działania).
Grudek perlistych w żadnym wypadku nie należy także próbować pocierać, wyciskać czy drapać.
Na grudki perliste prącia usuwanie za pomocą własnych rąk może wpłynąć jedynie negatywnie, powodując podrażnienie skóry i błon śluzowych, zakażenie rany i zapalenie zmian.
Dodatkowo, wszelkie próby mechanicznego wyciśnięcia czy zdrapania nie dają absolutnie żadnych efektów, a mogą przysporzyć posiadacza o groźne powikłania (na grudki perliste usuwanie domowe nie jest generalnie zalecane).
Grudki perliste prącia – leczenie
Grudki perliste na prąciu niestety dosyć rzadko ustępują samoistnie.
W przypadku, gdy napotkamy grudki perliste prącia usuwanie nie jest jednak bezwzględnie konieczne, ponieważ zmiany te nie wymagają leczenia – nie wpływają na funkcjonowanie w zakresie pożycia intymnego oraz nie zwiększają ryzyka powstania nowotworów złośliwych.
Mogą natomiast mieć negatywny wpływ na samoocenę i stwarzać poczucie wstydu.
Ponadto, w miejscach występowania grudek perlistych zwykle pojawia się więcej tzw. mastki – wydzieliny zgromadzonej pod napletkiem, która przy nieodpowiedniej higienie może powodować nieprzyjemny zapach prącia.
W przypadku, gdy zmiany w postaci grudek perlistych są dla posiadacza mankamentem kosmetycznym i w jakikolwiek sposób powodują u niego dyskomfort czy niezadowolenie, zaleca się usuwanie grudek perlistych.
Istnieją rozmaite sposoby pozbycia się grudek perlistych.
Zabiegi różnią się m.in. metodą wykonywania, ceną oraz wskazaniami. Po rozpoznaniu grudek perlistych przez specjalistę, uwzględniając sugestie pacjenta, dobierana jest najlepsza forma wykonania zabiegu. Gdy dostrzeżemy grudki perliste leczenie może być następujące:
- usunięcie plazmą lub usunięcie laserowe z użyciem lasera CO2 – po uprzednim nałożeniu środka miejscowo znieczulającego w postaci kremu, za pomocą cienkiej wiązki punktowego lasera zupełnie bezboleśnie ,,wypala” się grudki, które niejako ,,odparowują”; po zabiegu pozostaje jedynie niewielki obrzęk i gojące się szybko strupy; na grudki perliste usuwanie laserem stanowi prostą, szybką i bardzo skuteczną metodę, dająca świetne efekty estetyczne i nie pozostawiającą blizn; laserowe usuwanie grudek perlistych stwarza również możliwość oszczędzenia okolicznych tkanek w jak największym stopniu
- interwencja chirurgiczna – zmiany są wycinane w znieczuleniu z użyciem ostrza; metoda ta może niestety powodować nawracanie zmian i pozostawienie blizn
- elektrodesykacja – za pomocą prądu o wysokiej częstotliwości powoduje się przypalanie zmian, które po zabiegu ulegają zanikowi
- krioterapia – metoda polegająca na wymrażaniu za pomocą ciekłego azotu o bardzo niskiej temperaturze powodującej, że perliste grudki prącia złuszczają się
Po usunięciu zmian należy pamiętać o zachowaniu czasowej wstrzemięźliwości seksualnej, aby nie spowodować powikłań podczas gojenia.
Zalecana jest również odpowiednia higiena i pielęgnacja miejsc intymnych.
Podsumowanie
Gdy zauważymy perliste grudki prącia, nie należy od razu obawiać się choroby wenerycznej bądź powikłań wspomnianej zmiany.
Zawsze natomiast warto skonfrontować własne spostrzeżenia z lekarzem dermatologiem, którego doświadczenie i wprawne oko pozwoli z wysoką dokładnością postawić właściwe rozpoznanie i wybrać na grudki perliste zabieg najlepiej dostosowany do potrzeb pacjenta.
Białe lub czerwone krostki na penisie – co mogą oznaczać
Alergia kontaktowa, grzybica, a może choroby weneryczne? Co powoduje krostki na penisie? Przyczyn pojawienia się krostek i plamek o różnym zabarwieniu może być kilka, a każda z nich wymaga innego postępowania.
Krostki na penisie – dlaczego się pojawiają?
Penis narażony jest na działanie wielu różnych czynników, które mogą powodować infekcje intymne u mężczyzn oraz sprawić, że na penisie zaczną pojawiać się białe lub czerwone krostki.
W większości przypadków powodem dość wstydliwego problemu jest nieprzestrzeganie zasad higieny, przegrzewanie okolic intymnych, pojawienie się stanów zapalnych, które związane są z drażnieniem delikatnego, męskiego narządu np.
zbyt ciasną odzieżą oraz bielizną, a także alergie kontaktowe.
Kolejnym powodem pojawienia się krostek na penisie mogą być choroby przenoszone drogą płciową. Krostki mogą być też objawem zakażeń o podłożu bakteryjnym oraz wirusowym, które są dość częstym powikłaniem przygodnego seksu bez zabezpieczenia. Warto wiedzieć, że np. grzybicą można zarazić się także podczas seksu oralnego, jeżeli partnerka cierpi na grzybicę jamy ustnej lub gardła.
Czerwone krostki na penisie – przyczyny
Czerwone krostki na penisie najczęściej są objawem alergii kontaktowej, która może być spowodowana np.
uczuleniem na prezerwatywy oraz środki, którymi są one nawilżane, uczuleniem na lubrykanty, a także uczuleniem na środki plemnikobójcze i przedłużające stosunek.
Reakcje alergiczne mogą też powodować środki myjące, środki do prania oraz płyny do płukania tkanin. Czasami reakcję alergiczną mogą wywołać barwniki do tkanin, dlatego przed założeniem nowej bielizny trzeba ją najpierw wyprać.
Czerwone krostki na penisie mogą pojawić się także wskutek przegrzewania męskich okolic intymnych i być skutkiem podrażnienia, które powoduje pot.
W przypadku reakcji alergicznych lub niegroźnych stanów zapalnych, które spowodowane są np. przegrzaniem lub otarciami naskórka zwykle nie występują żadne dodatkowe dolegliwości; może pojawić się jedynie niewielki świąd i zaczerwienie podrażnionego naskórka, które mijają po zaprzestaniu stosowania uczulających produktów.
Czerwone krostki a grzybica penisa
Czerwone krostki mogą wskazywać także na grzybicę penisa. Może się ona rozwinąć pod wpływem działania kilku czynników np.
nieprzestrzegania zasad higieny, noszenia nieprzepuszczającej powietrza bielizny i odzieży ze sztucznych włókien oraz stosowania do wycierania okolic intymnych wspólnych ręczników.
Warto pamiętać, że higiena intymna nie może ograniczać się jedynie do umycia penisa; musi ona także uwzględniać stosowanie czystego ręcznika, który przeznaczony będzie do osuszania okolic intymnych, aby nie przenosić niebezpiecznych drobnoustrojów, które bytują np. na stopach.
W przypadku grzybicy pojawieniu się krostek na penisie towarzyszy także uporczywy świąd, pieczenie i zaczerwienienie naskórka, pieczenie w trakcie oddawania moczu oraz nieprzyjemnie pachnąca wydzielina.
Infekcje intymne u mężczyzn nie należą do rzadkości, jednak można im skutecznie zapobiegać poprzez właściwą higienę oraz unikanie przygodnych kontaktów płciowych bez zabezpieczenia, które mogą zakończyć się o wiele poważniejszymi problemami np. zakażeniem wirusem HIV.
Czerwone krostki na penisie a opryszczka narządów płciowych
Czerwone, swędzące i podbiegnięte płynem surowiczym krostki na penisie mogą być objawem opryszczki narządów płciowych. Przyczyną opryszczki jest wirus, którym możemy zarazić się podczas stosunku. Warto wiedzieć, że opryszczka wargowa nie jest powodowana przez ten sam wirus, co opryszczka narządów płciowych.
Krostki o czerwonym zabarwieniu, stan zapalny członka, ból, pieczenie i swędzenie mogą powodować także choroby weneryczne np. kiła.
Białe krostki na penisie – przyczyny
Białe krostki na penisie zwykle nie są objawem chorobowym. Najczęściej w tym przypadku mamy do czynienia z niegroźnymi torbielami naskórkowymi oraz brodawkami perlistymi. Nie towarzyszą im dolegliwości bólowe, świąd, pieczenie oraz zaczerwienienie skóry.
Czasami na penisie mogą pojawić się też ropne krostki, które przypominają wyglądem typowe pryszcze. Świadczą one o uszkodzeniu naskórka np. w wyniku otarcia lub zadrapania, któremu towarzyszy zakażenie bakteryjne. Ważne – krostek na penisie nie można wyciskać, a wszelkie stany zapalne trzeba skonsultować z lekarzem!
Czytaj też:Wenerolog: „Zaskakujące historie częściej dotyczą kobiet niż mężczyzn”. Jakie objawy powinny wzbudzić niepokój?
Czerwone plamki i krostki na penisie – co to za objawy?
Czerwone plamki na penisie, zaczerwieniony napletek, biały nalot na żołędzi – to może być jedna z chorób wenerycznych. Czerwone plamki na penisie mogą świadczyć o grzybicy prącia, ale grudkowate zaczerwienienie na penisie może być też objawem kiły, zaś czerwone krostki – opryszczki narządów płciowych.
Czerwone plamki na penisie
Widząc czerwone plamki na penisie nie wpadaj w panikę, ale też ich nie lekceważ. Nawet jeśli jest to choroba weneryczna – szybko zdiagnozowana i odpowiednio leczona nie powinna być groźna.
Jeśli jednak czerwone plamki na penisie nie zostaną niezwłocznie pokazane lekarzowi, konsekwencje mogą być tragiczne. Do skutków nieleczonych chorób wenerycznych można zaliczyć między innymi rozmaite zapalenia narządów wewnętrznych, stulejkę, bezpłodność a nawet nowotwory.
Tak więc powtórzmy jeszcze raz: widzisz czerwone plamki na penisie – nie zwlekaj, nie trać czasu, natychmiast umów się na wizytę u lekarza specjalisty.
Zaczerwienienie na penisie
- Czerwone plamki na penisie, zaczerwieniony napletek, biały nalot na żołędzi to objawy, z którymi możesz się udać do lekarzy kilku specjalności. Zaliczyć do nich możesz:
- ● wenerologa, a więc specjalistę od chorób wenerycznych,
- ● androloga – specjalistę od męskich narządów rozrodczych,
- ● urologa – specjalistę od układu moczowo-rozrodczego,
- ● dermatologa – specjalistę od chorób skóry,
- ● internistę – lekarza pierwszego kontaktu, który po wstępnej diagnozie skieruje cię do odpowiedniego specjalisty.
- Czytaj także: Lekarz od spraw męskich – do kogo z grzybicą penisa (prącia)?
Czerwone plamki na penisie – grzybica prącia
Wysypka na penisie bardzo często są objawem grzybicy prącia – nieprzyjemnej choroby wywoływanej przez drożdże Candida albicans.
Aczkolwiek nie jest to objaw jedyny ani najbardziej charakterystyczny – czerwone plamki na penisie czy ogólne zaczerwienienie prącia mogą świadczyć nie tylko o grzybicy, ale też zakażeniach bakteryjnych czy wirusowych.
W przypadku ataku grzybów, czerwone plamki na penisie pojawiają się na żołędzi i napletku. Oprócz tego, objawem grzybicy może być biały nalot na penisie. Niekiedy pojawiają się pęcherzyki, z których sączy się krew i ropa.
Możliwe jest zaczerwienienie żołędzi i jej wysuszenie. Objawom skórnym towarzyszą nieprzyjemne doznania – pieczenie i swędzenie prącia. Wyjątkowo nieprzyjemny staje się też zapach wydzielin z penisa, w tym – ejakulatu.
Czerwone plamki na penisie – kiła, opryszczka
Czerwone plamki na penisie mogą świadczyć również o innych intymnych chorobach przenoszonych drogą płciową, aczkolwiek wiele zależy od tego, co rozumiemy pod pojęciem plamek.
W niektórych przypadkach bardziej adekwatne byłoby mówienie o czerwonych krostkach czy ogólnym zaczerwienieniu penisa.
Czerwone krostki na prąciu mogą świadczyć o opryszczce narządów płciowych – chorobie wywoływanej wirusem HSV 2.
Czerwone grudki z kolei mogą być objawem kiły, czyli słynnego syfilisu – dawniej choroby śmiertelnej (do czasu wynalezienia penicyliny). Grudki te pojawiają się na penisie, mosznie, wokół odbytu, czasem także na innych częściach ciała. Pękając odsłaniają bolesne owrzodzenia.
Sprawdź też: Grzybica penisa – przyczyny, objawy i leczenie drożdżycy
Czerwone plamki na żołędziu – czym leczyć?
Czym i jak leczyć czerwone plamki na penisie? Decyzję co do sposobu terapii radzimy zostawić lekarzowi. Jeśli tego typu zaczerwienienia na penisie są objawami infekcji grzybiczej, pierwszym środkiem zaradczym jest maść z substancją czynną o nazwie klotrimazol.
Jest to miejscowo działający środek przeciwgrzybiczny, który działa hamując syntezę ergosterolu, czyli związku chemicznego biorącego udział w budowie błony komórkowej grzybów. Maść z klotrimazolem jest dostępna bez recepty, mimo to – jeszcze raz namawiamy do konsultacji lekarskiej przed wizytą w aptece.
Innym, mocniejszym środkiem na grzybicę, który pomoże zwalczyć czerwone plamki na penisie jest flukonazol.
Istota jego działania jest podobna, jak w przypadku maści, inna jest jednak forma przyjmowania – leki z flukonazolem podaje się w tabletkach.
Ponieważ są bardzo silne – na początek stosuje się tylko jedną tabletkę (150 mg), następne zaś – dopiero po kilku dniach, celem zapobiegania nawrotom choroby. Szczegółowych informacji udzieli lekarz.
Jeśli czerwone plamki nie są wynikiem grzybicy, a którejś z chorób bakteryjnych, na przykład kiły, wówczas najczęściej stosuje się antybiotykoterapię.
Czytaj także: Leki (maść) na grzybicę penisa – leczenie i zapobieganie
Choroby penisa – zapalenie, grzybica, nowotwór i inne schorzenia
Jeśli chodzi o choroby penisa, do najczęściej występujących należą zapalenia: zarówno samego prącia, jak i żołędzi bądź napletka. Podobne schorzenia mogą być wywołane przez różnego rodzaju drobnoustroje – wirusy, bakterie i grzyby, alergeny (lubrykanty/środki plemnikobójcze), a także przez urazy o charakterze mechanicznym.
Zapalenie penisa może być także symptomem szeregu innych chorób, w tym grzybicy, rzeżączki albo kiły. Na atak narażeni są przede wszystkim chłopcy i mężczyźni, którzy nie zostali obrzezani.
Wszystkiemu winna jest mastka – biało-żółta substancja gromadząca się pod napletkiem, która składa się z resztek moczu, łoju, potu oraz nasienia. Jeśli nie jest ona regularnie wymywana, błyskawicznie staje się pożywką dla powyżej wymienionych patogenów.
Stan zapalny rozwija się na żołędzi prącia oraz jej okolicach, wewnętrznej (a nawet zewnętrznej stronie napletka) oraz na cewce moczowej. Jakie są objawy tej choroby penisa?
- zaczerwienienie zmienionych chorobowo okolic,
- bolesność tych miejsc, pieczenie i swędzenie,
- ból nie tylko skóry prącia, ale i okolic (dyskomfort może sięgać nawet do pachwin),
- wydzielina z cewki moczowej,
- trudności z oddawaniem moczu,
- białe plamki i pęcherzyki na prąciu,
- zaciśnięcie napletka.
Po zaobserwowaniu powyższych symptomów należy niezwłocznie zasięgnąć opinii urologa, dermatologa bądź lekarza pierwszego kontaktu.
Nieleczone, przewlekłe zapalenie może spowodować różę moszny i prącia, czyli ostre paciorkowcowe zapalenie, którego przebiegowi towarzyszy podniesiona temperatura.
Inne groźne powikłania to zniekształcenia cewki moczowej albo uciążliwa choroba penisa: marskość prącia.
Nieważne, co wywołało stan zapalny penisa – w każdej sytuacji leczenie należy rozpocząć od wprowadzenia prawidłowej higieny narządów płciowych, która później stanie się podstawą profilaktyki nawrotów choroby. Oprócz tego specjalista pomoże dobrać stosowną metodę leczenia, które winno być wycelowane w konkretne patogeny.
Często chorym zaleca się stosowanie maści z antybiotykiem oraz moczenie prącia w specjalnych roztworach leczniczych. Pomocne bywają również kąpiele w rozwodnionym nadmanganianie potasu. Takie leczenie daje wyraźną ulgę już po kilku dniach, a najczęściej po tygodniu bądź dwóch problem całkowicie znika.
Przy bardziej opornych przypadkach konieczne jest stosowanie leków dobranych do wyniku wymazu z posiewem.
Gdy pacjent cierpi na stulejkę, może on zdecydować się na zabieg nacięcia napletka – umożliwi to łatwiejsze odchodzenie wydzieliny. W wyjątkowych przypadkach konieczne jest całkowite obrzezanie chorego.
Jedną z dokuczliwych chorób penisa jest grzybica wywoływana przez drożdżaki Candida (zwykle Candida albicans). Z uwagi na budowę anatomiczną mężczyźni chorują na tę przypadłość znacznie rzadziej; wystarczy jednak, że występują pewne sprzyjające czynniki, a szanse na zakażenie znacznie wzrastają. Tak jest w przypadku:
- seksu z osobą zarażoną grzybicą (podczas stosunku drożdże przedostają się do cewki moczowej albo na skórę prącia, a dalej do gruczołu krokowego),
- antybiotykoterapii,
- osłabienia odporności,
- nieprawidłowej higieny miejsc intymnych,
- cukrzycy,
- stosowania lateksu lub środków plemnikobójczych.
Grzybica, podobnie jak inne choroby penisa, może dawać bardzo nieprzyjemne objawy; co ciekawe, w większości przypadków przebiega jednak bezobjawowo. Jeśli mężczyzna odczuwa jakieś dolegliwości, są to zwykle:
- swędzenie i pieczenie miejsc intymnych (zwłaszcza świąd żołędzi; trzeba wówczas zrobić wszystko, aby powstrzymać się od drapania, bo to może tylko zaszkodzić),
- zaczerwienienie newralgicznych okolic,
- sucha i popękana skóra wokół żołędzi,
- pieczenie przy oddawaniu moczu,
- może występować także białawy nalot na prąciu (taka grudkowata wydzielina ma nieprzyjemny zapach charakterystyczny na drożdży),
- przy znacznym podrażnieniu skóry zdarza się, że na penisie pojawiają się drobne pęcherzyki, które z czasem pękają i uwalniają krew albo ropę.
Do powikłań tej przykrej choroby penisa zaliczamy wtórne zakażenie gruczołu krokowego (związane z bolesnym parciem na mocz) oraz powstanie stulejki. Grzybica ma skłonność do częstych nawrotów; pozostawiona bez leczenia, może prowadzić nawet do bezpłodności.
Leczenie grzybicy penisa to absolutna konieczność nawet wtedy, gdy choroba przebiega bezobjawowo – do powyższych powodów dochodzi jeszcze ryzyko wtórnego zakażenia drożdżycą partnerki seksualnej.
Każdy ginekolog powinien przepisywać pacjentce lekarstwa zarówno dla niej, jak i dla jej partnera.
Najlepsze rozwiązanie w przypadku tej choroby penisa to leczenie farmakologiczne lekami doustnymi (antybiotykami). Zwykle pomocne jest także stosowanie maści przeciwgrzybiczych (np. klotrimazolu) oraz aplikowanie na wrażliwe okolice rozcieńczonego olejku z drzewa herbacianego.
Przy leczeniu grzybicy penisa należy wyeliminować z diety produkty bogate w drożdże i cukry proste.
Pamiętaj: choć grzybica prącia zdarza się o wiele rzadziej niż grzybica pochwy, schorzenie to wciąż jest bardzo niebezpieczne – trudno je zdiagnozować, a leczenie jest konieczne, żeby uniknąć przenoszenia zakażenia pomiędzy partnerami.
Jedną z najgroźniejszych chorób penisa jest rak prącia. Jego rozwojowi sprzyjają:
- stany przedrakowe,
- zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (w skrócie HPV; zakażenie typu 16 oraz 18 występuje u 31-63% chorych),
- przewlekłe zapalenie żołędzi i napletka,
- stulejka (występuje u blisko 50% chorych),
- promieniowanie UV (np. chemofototerapia u chorych na łuszczycę),
- urazy prącia,
- palenie papierosów (podnosi ono zachorowalność na nowotworowe choroby penisa aż czterokrotnie!),
- zaniedbanie higieny okolic intymnych (jest to powiązane z rezygnacją z obrzezania),
- AIDS lub białaczka.
Rak prącia jest diagnozowany stosunkowo rzadko, choć w ostatnich latach – coraz częściej (liczba zachorowań wzrosła o 20%). Obecne zachowania seksualne mężczyzn, a także spadek liczby obrzezań podnoszą ryzyko zakażenia wirusem HPV. Choroba penisa początkowo przebiega bez żadnych wyraźnych symptomów.
Dopiero z czasem objawia się zmianami w obrębie napletka, żołędzi lub trzonu prącia – mogą to być niegojące się owrzodzenia o wałowatych brzegach, stwardnienia, rosnące brodawki albo płaskie guzki. Są one zwykle bezbolesne, za to towarzyszy im wysięk ropny.
Oprócz tego powiększają się pachwinowe węzły chłonne.
Diagnoza nowotworu opiera się na badaniach fizykalnych, które sprawdzają wygląd, umiejscowienie, ruchomość guza oraz głębokość naciekania.
Żeby można było określić złośliwość raka, konieczne jest pobranie wycinka zmiany do badania histopatologicznego i wykonanie biopsji węzłów chłonnych.
Obranie konkretnej metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Pacjent może się zdecydować na leczenie:
- chirurgiczne – jeśli chodzi o zabiegi oszczędzające, zalecana jest zwykle laseroterapia (przy raku przedinwazyjnym), obrzezanie (gdy nowotwór dotyczy wyłącznie napletka), glansektomia (gdy rak zajął jedynie żołędzie) bądź krioterapia (przy raku brodawkowatym prącia). Niestety zdarza się, że konieczna jest penektomia, czyli częściowa bądź całkowita amputacja prącia,
- radioterapię – brachyterapię albo teleradioterapię,
- chemioterapię – może być układowa albo miejscowa.
Jeśli nie występują przerzuty, pięcioletnie przeżycie wynosi od 90 do 100%. Szanse na pięć lat życia maleją w zależności od liczby przerzutów i miejsc zajętych przez nowotwór; grosze od przerzutów do węzłów pachwinowych są te do węzłów miedniczych (rokowania wynoszą wtedy od 0 do 15%). Nieleczeni pacjenci umierają zwykle w ciągu zaledwie dwóch lat.
- zapalenie plazmakomórkowe żołędzi Zoona – czyli stan zapalny objawiający się wilgotną, czerwono-brązową plamką wyrosłą na żołędzi albo napletku, który leczy się poprzez podawanie kortykosteroidów i wykonywanie zabiegów laserowych (w skrajnych przypadkach przez obrzezanie),
- kłykciny kończyste – wywołuje je wirus HPV,
- priapizm – długotrwały, bardzo bolesny wzwód, który nie ma nic wspólnego z podnieceniem – lekarz usuwa wtedy krew z ciał jamistych oraz płucze je solą fizjologiczną; poza kuracją lekarstwami konieczna bywa interwencja chirurgiczna,
- stulejka – schorzenie napletka, które utrudnia ściąganie go z żołędzi (należy usunąć go wówczas operacyjnie),
- załupek – choroba penisa, która uniemożliwia sprowadzanie napletka z powrotem na żołądź. Można ją wyleczyć wyłącznie poprzez nacięcie napletka aż do miejsca jego uwięźnięcia.
Aby szanse na wyleczenie choroby penisa były jak największe, konieczna jest błyskawiczna diagnostyka i jak najszybsze dopasowanie metody leczenia. Przełam więc naturalny wstyd i zdecyduj się na regularne kontrole u specjalistów.
- To również może cię zainteresować:
- 11 pytań o penisa
- Wszystko co powinieneś wiedzieć o wzwodzie
- Wędzidełko napletkowe – co zrobić, gdy wędzidełko napletka jest zbyt krótkie lub naderwane?