Naczyniak gwiaździsty – przyczyny, jak wygląda, sposoby leczenia

Łagodne nowotwory naczyniowe występujące u dzieci, rozwijające się z rozrastających się komórek śródbłonka, często zlokalizowane na twarzy i skórze owłosionej głowy. Przechodzą typowe stadia rozwoju – faza intensywnego wzrostu, stabilizacji i spontanicznej regresji. Większość naczyniaków wchłania się w ok. 7-10 roku życia, czasem pozostają po nich teleangiektazje, przebarwienia i nadmiar rozciągniętej skóry.

• przed
• po
• przed
• 

 NACZYNIAK GWIAŹDZISTY

Są to zmiany złożone z drobnych naczyń promieniście rozchodzących się od poszerzonego, większego naczynia centralnego.

Przyczyny powstawania

• często samoistne u młodych dziewcząt i kobiet,
• ciąża – często nasila ich występowanie,
• przewlekłe choroby wątroby,
• choroby tkanki łącznej.

• naczyniak gwiaździsty przed usunięciem
• naczyniak gwiaździsty po usunięciu

Naczyniak wargi

Występująca na wardze najczęściej dolnej, pojedyncza miękka grudka, zwana jeziorkiem naczyniowym powstająca w skutek  powtarzających się urazów, np. przygryzania wargi.

• przed
• po
• przed
• po

Naczyniak rubinowy

Drobne, często rozsiane,  grudki złożone ze licznych naczyń włosowatych

Ziarniniak naczyniowy
Granuloma Teleangiectodes

to pojedyncze, sino czerwone, szybko rosnące i niebolesne guzki powstające z tworzących się naczyń włosowatych spowodowane urazami lub zakażeniami bakteryjnymi, zlokalizowane głownie na twarzy, rękach, ale również na wargach i błonach śluzowych jamy ustnej

Leczenie: chirurgia, laseroterapia, zamrażanie płynnym azotem – w przypadku niecałkowitego usunięcia istnieje skłonność do wznowy

• przed
• po
• przed
• po

LECZENIE NACZYNIAKÓW

Leczenie naczyniaków, ze względu na tendencje do ich całkowitego wchłaniania, jest problematyczne.

Na pewno należy podjąć decyzję o terapii, gdy naczyniak zaczyna gwałtownie rosnąć i może uszkodzić ważne, okoliczne struktury np. oko lub gdy krwawi i ma tendencje do powstawania owrzodzeń.

W zależności od wskazań stosowane jest leczenie farmakologiczne, terapia laserowa lub zabiegi chirurgiczne.

Usuwanie naczyniaków

Naczyniaki w Epi-Centrum usuwamy urzadzeniem Photoderm lub laserem CO2.

CHCESZ ZAPISAĆ SIĘ NA WIZYTĘ?

REZERWUJ

Naczyniak – co to jest? Przyczyny i sposoby leczenia naczyniaków

Naczyniaki to zmiany nowotworowe wywołane nadmiernym rozrostem komórek śródbłonka naczyń krwionośnych. Mogą występować pojedynczo lub w skupiskach.

Najczęściej pojawiają się na powłokach ciała – w skórze lub w warstwie podskórnej, ale mogą też występować wewnątrz organizmu, jak np. naczyniaki wątroby, naczyniaki kręgosłupa czy naczyniaki mózgu.

W zdecydowanej większości mają one charakter łagodny i z biegiem czasu zanikają samoistnie.

ZOBACZ TEŻ: Włókniak miękki i twardy. Jak leczyć włókniaki?

Podział naczyniaków ze względu na miejsce występowania

Naczyniaki powierzchniowe

Naczyniaki powierzchniowe zlokalizowane są najczęściej w obrębie głowy lub szyi. Mają postać różowych, jasnoczerwonych lub jaskrawoczerwonych plamek. Występują najczęściej u dzieci (częściej u dziewczynek niż u chłopców) i zazwyczaj zanikają wraz z wiekiem.

Naczyniaki wewnętrzne

Naczyniaki wewnętrzne dotyczą narządów wewnętrznych, kości lub mięśni. Mogą występować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Zdecydowanie częściej obserwuje się je u kobiet niż u mężczyzn. Do najczęściej występujących naczyniaków wewnętrznych należą:

• naczyniak wątroby,
• naczyniak kręgosłupa,
• naczyniak nerki,
• naczyniak mózgu.

Naczyniaki wewnętrzne przebiegają zazwyczaj bezobjawowo i wykrywane są przypadkowo podczas badania ultrasonograficznego (USG). W rzadkich przypadkach mogą towarzyszyć im bóle lub gorączka.

ZOBACZ TEŻ: Czerniak – groźny nowotwór. Jak wygląda diagnostyka i leczenie?

Podział naczyniaków ze względu na strukturę

Naczyniaki płaskie

Naczyniaki płaskie występują w postaci płaskich, różowo-czerwonych lub czerwonych plamek o nieregularnych kształtach. Pojawiają się one najczęściej u dzieci już w momencie urodzenia. Ich kolor może stawać się bardziej intensywny z powodu gorączki lub podczas płaczu dziecka.

Naczyniaki jamiste 

Naczyniaki jamiste mogą być zlokalizowane zarówno na skórze, jak i w mięśniach, kościach lub narządach wewnętrznych. Pojawiają się w każdym wieku, najczęściej pojedynczo – w postaci jam wypełnionych krwią, a objawy, które wywołują, zależą od miejsca występowania naczyniaka.

Naczyniaki gwiaździste 

Naczyniaki gwiaździste występują najczęściej u dzieci i u młodych kobiet. Mają postać poszerzonych naczynek tworzących czerwony guzek, zwany potocznie „pajączkiem”.

ZOBACZ TEŻ: Wysypka na brzuchu – co może być jej przyczyną?

Przyczyny powstawania naczyniaków

Przyczyny powstania naczyniaków nie są do końca poznane. Podejrzewa się jednak, że mają one podłoże genetyczne. Zdecydowanie częściej pojawiają się u kobiet niż u mężczyzn.

Zauważono też ich częstsze występowanie u wcześniaków w porównaniu z dziećmi urodzonymi w terminie. Naczyniaki powstają w wyniku nadmiernego namnażania się komórek budujących ścianę naczynia krwionośnego.

Warto dodać, że ich pojawienie się może być jednym z objawów innych chorób, np:

• zespołu Sturge’a i Webera,
• asocjacji PHACE,
• zespołu PELVIS,
• zespołu Klippla i Trenaunaya,
• choroby von Hippla i Lindaua.

Do przyczyn powstania naczyniaków zaliczyć można także:

ZOBACZ TEŻ: Teleangiektazje – jak walczyć z naczynkami na skórze?

Diagnostyka naczyniaków

Naczyniaki to łagodne zmiany, które w większości przypadków nie wymagają specjalistycznego leczenia. Ich obecność zawsze wymaga jednak konsultacji lekarskiej.

Jeśli podejrzewasz u siebie naczyniaka udaj się do lekarza POZ, który w razie potrzeby skieruje do odpowiedniego specjalisty, np. chirurga naczyniowego lub angiologa.

Wizytę możesz umówić bez wychodzenia z domu, za pośrednictwem portalu LekarzeBezKolejki.pl.

Rozpoznanie naczyniaka zewnętrznego nie jest dla lekarza problemem. Zmiany są na tyle charakterystyczne, że zazwyczaj wystarczy ich dokładne obejrzenie oraz wywiad z pacjentem.

W celu wykrycia naczyniaka wewnętrznego w pierwszej kolejności wykonywane jest badanie USG (szczególnie przydatne przy wykryciu naczyniaków jamy brzusznej).

Następnie wykonuje się tomografię komputerową z podaniem środka kontrastowego, a w razie wątpliwości można dodatkowo wykonać rezonans magnetyczny lub scyntygrafię. 

ZOBACZ TEŻ: Tłuszczaki – czy są groźne dla zdrowia?

Leczenie naczyniaków

Większość naczyniaków nie wymaga leczenia, konieczna jest jedynie systematyczna obserwacja i konsultacja lekarska. Czasem niezbędne jest jednak podjęcie leczenia, o którym zawsze decyduje lekarz.

Naczyniaki charakteryzujące się szybkim wzrostem zazwyczaj leczy się farmakologicznie za pomocą substancji ograniczających ich rozrost (propranololu lub glikokortykosteroidów).

W przypadku dużych naczyniaków konieczne może okazać się ich usunięcie – najczęściej za pomocą skalpela, lasera lub metodą krioterapii.

ZOBACZ TEŻ: Czyrak: rozpoznanie i leczenie. Czy czyrak jest groźny?

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Naczyniaki – u dzieci, u dorosłych, rodzaje, leczenie, objawy

Naczyniakami nazywamy guzy nowotworowe, które powstają wskutek nieprawidłowo rozwiniętych naczyń krwionośnych.

Mogą być łagodnymi zmianami nowotworowymi lub guzami złośliwymi, zagrażającymi życiu człowieka. Najczęściej jednak możemy spotkać się z naczyniakami niezłośliwymi, możliwymi do usunięcia.

Są to zmiany, z którymi mogą mieć do czynienia zarówno dorośli, jak i dzieci.

Naczyniaki – rodzaje i objawy

Naczyniaki łagodne:Naczyniak płaski – to jasnoczerwona plama położona w poziomie skóry i zlokalizowana głównie na twarzy lub karku. Pojawia się we wczesnym dzieciństwie.

Naczyniak jamisty – to rodzaj wyniosłego guzka o sinoczerwonym kolorze, który zlokalizowany jest w błonach śluzowych lub wewnątrz ciała (wątroba, jama ustna, mózg). Może też pojawić się na twarzy albo skórze głowy.

 Naczyniak włośniczkowy – ma formę miękkiej zmiany o czerwonym zabarwieniu, która blednie po uściśnięciu. Naczyniak włośniczkowy może pojawić się na twarzy (np. w okolicy oka), karku, nogach i tułowiu. Diagnozuje się go zazwyczaj u noworodków, po około 6-7 tygodniach od urodzenia.

Naczyniak gwiaździsty – zlokalizowany jest zazwyczaj w obrębie twarzy lub tułowia i jest typowy dla dzieci oraz młodych kobiet. Posiada charakterystyczny wygląd z czerwoną plamką w środku i odchodzącymi od niej promieniście naczyniami.

Naczyniak limfatyczny – występuje od urodzenia lub pojawia się w pierwszych latach życia. Może występować na głowie lub szyi, a przy tym samoistnie pękać, powodując plamy i torbiele o brązowym zabarwieniu.

Naczyniaki złośliwe:Naczyniakomięsak krwionośny – najczęściej atakuje narządy wewnętrzne, np. wątrobę, tarczycę, śledzionę, gruczoł piersiowy.Mięsak Kaposiego – tworzą go czerwone i sine guzki, które mogą pojawić się na dłoniach lub stopach.Obłoniak złośliwy – zajmuje narządy wewnętrzne lub skórę i bardzo często objawia się krwawieniami.

Naczyniaki – przyczyny

Przyczyny powstawania naczyniaków nie są do końca znane.

U podłoża tego typu zmian naczyniowych leżą przede wszystkim czynniki genetyczne, które wiążą się z nadmiernym namnażaniem komórek śródbłonka budującego ścianę naczynia. Naczyniaki mogą też stanowić objaw różnych chorób, np.

naczyniak gwiaździsty bardzo często towarzyszy schorzeniom wątroby, zaś mięsak Kaposiego może być efektem ubocznym zakażenia wirusem opryszczki typu HHV-6.

Naczyniaki – leczenie

Leczenie naczyniaków rozpoczyna odpowiednia diagnoza, która może wymagać konsultacji u lekarzy różnych dziedzin, np. okulisty, kardiologa czy neurologa.

Naczyniaki u dzieci bardzo często ustępują samoistnie w przeciągu kilku pierwszych lat ich życia, jednak niektóre wymagają interwencji lekarza. Wiele rodzajów naczyniaków można też usunąć operacyjne lub przy pomocy mniej inwazyjnych metod, np.

laseroterapii, krioterapii czy leczenia farmakologicznego (propranolol).

Polecane zabiegi w leczeniu naczyniaków:

Laser Cutera Excel V Laser Cutera Excel V+ Terapia światłem LED

Usuwanie Naczyniaka – 100% Bezpieczeństwa | Kaniowscy Clinic

Usuwanie naczyniaków to zabieg, który znaleźć można w ofercie Kaniowscy Clinic. Naczyniaki mogą być zarówno punktowymi, drobnymi zmianami skórnymi, jak i zajmować rozległe obszary ciała, stanowiąc znaczny defekt estetyczny i wpływając tym samym na pogorszenie komfortu życia pacjentów.

Te leżące powierzchownie przybierają zazwyczaj czerwonawą barwę, te zlokalizowane głębiej są zwykle niebieskawe. Mogą znajdować się w każdej okolicy ciała, większość jest jednak umiejscowiona w obrębie głowy i szyi.

Spis treści:
Przyczyny powstawania zmian
Naczyniak płaski
Jamisty
Gwiaździsty
Naczyniowy
Metody leczenia
Zabiegi laserowe

Przyczyny powstawania zmian. Kiedy konieczne jest usuwanie naczyniaka?

Usuwanie naczyniaków nie zawsze jest konieczne. Zmiany te rozpoznaje się zazwyczaj u dzieci, mają one tendencję do stopniowego zmniejszania swoich rozmiarów lub nawet całkowitego zanikania. Zdarza się jednak, że u niektórych osób do procesu zaniku nie dochodzi, dlatego można zaobserwować naczyniaki również u dorosłych pacjentów.

Przyczyną powstawania naczyniaków są najczęściej zaburzenia rozwojowe, których mechanizm jest nie do końca poznany. U ich podłoża leżą zmiany genetyczne, których skutkiem jest nadmierne namnażanie komórek śródbłonka budującego ścianę naczynia.

Nieprawidłowości genetyczne mogą też prowadzić do produkcji wadliwych białek występujących w ścianie naczyniowej, co sprawia, że ulega ona poszerzeniu.

Zmiany naczyniowe, potocznie nazywane naczyniakami, to niejednorodna grupa zmian morfologicznych, których wspólną cechą jest pochodzenie z naczyń tętniczych, żylnych i włosowatych. Obejmują dwie główne grupy schorzeń: naczyniaki i malformacje naczyniowe.
Naczyniaki to rodzaj łagodnych nowotworów wywodzących się ze śródbłonka naczyń.

Ujawniają się na skórze w pierwszych tygodniach życia dziecka i mają tendencje do bardzo szybkiego powiększania się. Najczęściej jednak ulegają one regresji trwającej do ok. 10 roku życia. Konsultacja w sprawie naczyniaków powinna być przeprowadzona z lekarzem dermatologiem i ewentualnie chirurgiem naczyniowym.

To pozwoli na postawienie właściwej diagnozy i jeżeli zmian jest więcej, wykluczenie ich obecności w narządach wewnętrznych.

Malformacje naczyniowe to rodzaj zmian widocznych zaraz po urodzeniu (wady rozwojowe naczyń), mające postać czerwonych plam. Zmiany te są zazwyczaj płaskie, nieznacznie i powoli rosną. Zwykle nie dają dolegliwości.

Ten rodzaj zmian naczyniowych nie wycofuje się samoistnie, ich usuwanie odbywa się głównie ze względów estetycznych.

Wśród naczyniaków krwionośnych wyróżniamy między innymi naczyniaki płaskie, jamiste, gwiaździste, ziarniniaki naczyniowe.

NACZYNIAK PŁASKI

Ten rodzaj zmiany występuje we wczesnym dzieciństwie i jest zazwyczaj zmianą łagodną. Umiejscowiony jest głównie poziomo na twarzy lub karku, po jednej lub obu stronach.

Naczyniak ten ma jasnoczerwony kolor, z biegiem czasu może zmienić barwę na ciemnoczerwoną (tzw. plama wina porto).

Każdy naczyniak, który pojawia się na skórze dziecka lub dorosłego powinien zostać skonsultowany z dermatologiem, który wykluczy chorobę nowotworową.

Naczyniak jamisty

Pojawia się na twarzy i skórze owłosionej głowy oraz błonach śluzowych jamy ustnej – może wówczas powodować obrzęk języka i warg.

Naczyniak gwiaździsty

Zlokalizowany na tułowiu lub twarzy. Ma postać licznych drobnych czerwonych guzków z promieniście rozchodzącymi się naczyniami włosowatymi, blednie pod wpływem ucisku.

Ziarniniak naczyniowy

Pojawia się na twarzy, rękach, palcach, błonie śluzowej jamy ustnej. Ma postać sinoczerwonego pojedynczego guzka o wilgotnej powierzchni. Zmiana nie jest bolesna, ale charakteryzuje się szybkim wzrostem. Ziarniniak naczyniowy ma tendencję do krwawienia i do tworzenia owrzodzeń.

LECZENIE NACZYNIAKÓW. JAK PRZEBIEGA USUWANIE ZMIAN?

Nie wszystkie naczyniaki wymagają leczenia, zazwyczaj nie powodują bowiem zagrożenia dla zdrowia i życia. Stanowią one przede wszystkim defekt kosmetyczny i to jest głównym powodem ich usuwania. Inne to – krwawienie zmiany lub zwiększanie jej rozmiarów.

Naczyniaki poddaje się terapii laserowej, krioterapii, w przypadku dużych zmian możliwe jest także leczenie farmakologiczne. W niektórych rzadkich przypadkach wykonuje się także zabieg operacyjny wycięcia zmiany.
Leczenie operacyjne polega na chirurgicznym usunięciu naczyniaka.

Zabiegi takie stosowane są stosunkowo rzadko – tylko w przypadku dużych, szybko rosnących naczyniaków, które bolą, uciskają zagrażają krwawieniem lub dają podejrzenie zmiany złośliwej.

USUWANIE NACZYNIAKA PŁASKIEGO

Ten rodzaj naczyniaka potrafi zanikać samoistnie, lecz niektóre wymagają szybkiego usunięcia, decyduje o tym lekarz podczas konsultacji. Niebezpieczne są naczyniaki płaskie, mające lokalizację w okolicy oczu, powiek lub ust. Likwiduje się je chirurgicznie, krioterapią lub laseroterapią.

LASEROWE USUWANIE NACZYNIAKÓW u dorosłych i dzieci. Poznaj ceny

Laserowe usuwanie naczyniaka u dzieci odbywa się tylko po kwalifikacji lekarza i jeżeli istnieje takie wskazanie. Ceny zabiegów znajdziesz poniżej.

Laser Cutera Excel V+ to nowoczesne i bardzo skuteczne urządzenie umożliwiające usuwanie zmian naczyniowych. Doskonale radzi sobie z malformacjami naczyniowymi, pozostałościami po nie całkiem wchłoniętych naczyniakach, trądzikiem różowatym, tzw. „pajączkami”. Laser ma możliwość pracy dwoma długościami fal – 532, 1064 nm, co wpływa na zwiększenie skuteczności i zakresu zabiegów.

Cutera Exel V+ wyposażona jest w głowicę chłodzącą, co wpływa na zwiększenie komfortu w trakcie terapii – zmniejsza bolesność i bezpieczeństwo zabiegu. Procedura jest całkowicie nieinwazyjna, laser nie narusza ciągłości tkanek.

Terapia laserowa może być przeprowadzona praktycznie na każdym obszarze ciała, również na delikatnej okolicy powieki górnej czy ustach.
Zabieg likwidowania zmian naczyniowych trwa od kilku do kilkunastu minut.

Bezpośrednio po nim, obszar zabiegowy poddawany jest chłodzeniu. Po terapii może wystąpić obrzęk, który jest naturalną fizjologiczną reakcją organizmu, zniknie samoistnie w ciągu kilku dni.
Częściowe efekty widoczne są już po pierwszej sesji laserowej.

Odstępy pomiędzy zabiegami powinny wynosić minimum 1 miesiąc.

Ostatecznie efekty leczenia zależą od rozległości zmiany naczyniowej i jej lokalizacji.

Naczyniaki u dzieci – rodzaje, leczenie, przyczyny

Naczyniaki to łagodne zmiany nowotworowe. Są najczęstszymi guzami tkanek miękkich u dzieci. Występują u około 10 proc. niemowląt, znacznie częściej u dziewczynek niż u chłopców.

Bardzo ważne jest odróżnienie naczyniaków od malformacji naczyniowych. Naczyniaki to zmiany, które pojawiają się w okresie noworodkowym lub wczesnoniemowlęcym, rosnące znacznie szybciej niż dziecko podczas pierwszego roku życia. Najczęściej samoistnie znikają w wieku dziecięcym. Szczególnie charakterystyczny jest ich trójfazowy przebieg.

1. Pierwsza faza, inicjacja, to pojawienie się naczyniaka w pierwszych dniach życia dziecka.
2. Druga faza to czas intensywnego wzrostu, proliferacji.
3. Ostatnia faza to inwolucja, regresja, czyli proces zanikania naczyniaka, który może trwać nawet kilka lat.

Malformacje naczyniowe występują już od urodzenia, rosną razem z dzieckiem, nigdy nie znikają i występują tak samo często u dziewczynek jak i u chłopców. Malformacje naczyniowe można podzielić na:

• pojedyncze
• włosowate
• żylne
• chłonne
• tętnicze
• mieszane

Obecnie nie są ostatecznie rozpoznane przyczyny powstawania naczyniaków. W przeszłości uważano je za formę naznaczenia, a winę za ich powstanie przypisywano matkom.

Współcześnie uważa się, że naczyniaki zaczynają się tworzyć w okresie powstawania naczyń, czyli między szóstym a dziesiątym tygodniem ciąży. Istnieją przesłanki wskazujące na czynniki genetyczne, które mogą warunkować pojawianie się naczyniaków.

Rozpoznane czynniki ryzyka to ciąża mnoga oraz przedwczesny poród. Na pojawienie się naczyniaków ma również wpływ wykonanie w czasie ciąży biopsji kosmówki.

Bezpośrednio po przyjściu dziecka na świat, naczyniaki są najczęściej niewidoczne. Bardzo szybko jednak, bo już w pierwszym tygodniu życia, w miejscu gdzie powstają, pojawia się białe przebarwienie na skórze. Do czwartego tygodnia życia naczyniak zaczyna się uwypuklać i przybierać czerwony kolor.

Rozpoczyna się również intensywny okres wzrostu, który trwa około ośmiu miesięcy. Bardzo rzadkie są przypadki, kiedy naczyniak jest już rozwinięty przed porodem. Zmiany tego typu mogą pozostawić po sobie blizny po zniknięciu. Najczęściej zmiany występują pojedynczo.

Jeśli występują w większej liczbie, istnieje ryzyko pojawienia się naczyniaków narządowych wewnętrznych, przede wszystkim wątroby, mózgu i płuc.

Nie jest możliwe określenie ostatecznej wielkości i wyglądu naczyniaka oraz tego jak szybko, jeśli w ogóle, zniknie. Cechy te są mocno indywidualne i różnią się w zależności od dziecka. 70 proc. naczyniaków znika zanim dziecko ukończy siódmy rok życia.

Do dziesiątego roku życia pozostaje tylko około dziesięć proc. zmian tego typu. U około 20 proc. dzieci, naczyniaki pozostawiają po sobie trwałe przebarwienia lub zgrubienia na skórze, a nawet blizny.

Ewentualne pozostałości tego typu mogą być później usuwane laserowo.

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje naczyniaków:

• płaskie – najczęściej różowe, czerwone lub sine plamy, wśród nich tzw. dziobnięcie bociana, czyli plama na karku
• jamiste – lekko wypukłe, miękkie, o czerwonym zabarwieniu (często naczyniaki jamiste nazywane są “truskawkowym znamieniem”)

Ze względu na charakterystyczny wygląd naczyniaków, ich rozpoznanie jest stosunkowo proste i szczególnie w przypadku zmian powierzchownych, wymaga przede wszystkim badania przedmiotowego.

Większe trudności w postawieniu diagnozy mogą sprawić rozległe, obecne od urodzenia zmiany.

W takich sytuacjach oraz gdy zmiany położone są na narządach wewnętrznych, do postawienia diagnozy wykorzystuje się badania USG, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Decydujący jest jednak zawsze wynik badań histopatologicznych.

Naczyniaki to nowotwory łagodne, jednak mimo tego nie wolno ich lekceważyć, gdyż mogą się wiązać z licznymi zagrożeniami i dolegliwościami dla dzieci. Większość naczyniaków zlokalizowana jest na głowie i karku.

Rozrastając się w tych okolicach, mogą powodować trudności w oddychaniu i jedzeniu lub zasłaniać oko. Pojawienie się naczyniaka powiek może na przykład spowodować wystąpienie wad refrakcji, szczególnie astygmatyzmu.

W okresie intensywnego wzrostu, na powierzchni naczyniaków mogą powstawać bardzo bolesne i krwawiące owrzodzenia.

Naczyniaki mogą również współwystępować z innymi, znacznie poważniejszymi wadami rozwojowymi. Przykładem może być zespół PHACES, w którym obok naczyniaka twarzoczaszki występują:

• wada w obrębie tylnego dołu czaszki,
• wady dużych naczyń krwionośnych i wady serca,
• wady oczu,
• wada mostku,
• wady powłok brzucha.

Najczęściej spotykane postacie naczyniaków u dzieci nie wymagają leczenia i wraz z upływem lat znikają samoistnie. Mimo tego, każdy przypadek powinien być traktowany indywidualnie, a dziecko powinno znajdować się pod ścisłą opieką lekarską.

Decyzja o podjęciu leczenia jest podejmowana w przypadkach, kiedy zmiana może powodować znaczne dolegliwości lub zagrażać życiu. Chodzi o przypadki naczyniaków okolic oka, dróg oddechowych albo narządów wewnętrznych.

Leczenie jest konieczne zawsze wtedy, kiedy dochodzi do krwawień, bądź owrzodzenia. Terapię można też podjąć ze względów kosmetycznych.

Zmiany w okolicach twarzy czy szyi, nawet jeśli nie są groźne dla zdrowia, mogą utrudniać akceptację własnej osoby i funkcjonowanie w środowisku rówieśniczym. W takim przypadkach obok ewentualnych prób usunięcia zmiany, ważna jest również opieka psychologiczna.

Historycznie, najczęściej wybieraną metodą leczenia było napromieniowywanie. Ten sposób powodował jednak zbyt wiele skutków ubocznych i obecnie nie jest wykorzystywany w leczeniu naczyniaków u dzieci. Współcześnie odpowiednią metodę leczenia wybiera się biorąc pod uwagę wiek dziecka, stadium rozwoju oraz miejsca w którym występuje naczyniak.

Duże zmiany, które szybko rosną i powodują ucisk a nawet ból, leczy się operacyjnie. Zabieg wykonuje się też z powodu wrzodzenia bądź krwawienia naczyniaka. Ten sposób leczenia jest preferowany dla naczyniaków występujących w naturalnych otworach ciała, w okolicach nosa, oczu, ust, ucha czy odbytu lub cewki moczowej.

Zamiast leczenia operacyjnego, w niektórych przypadkach można rozważać zabiegi laserowe. Polegają one na zamykaniu naczyń krwionośnych przez wiązkę promieni lasera. Są one najskuteczniejsze w leczeniu zmian powierzchownych. Terapię laserową stosuje się również z powodzeniem podczas usuwania blizn, jakie pozostają po samoistnym zniknięciu naczyniaka.

Innym sposobem usunięcia naczyniaka jest krioterapia. Dzięki użyciu specjalnego aplikatora niskiej temperatury, zmiana ulega zamrożeniu. Aby terapia była skuteczna, zabieg zamrażania należy kilkukrotnie powtórzyć.

Wysoką skutecznością charakteryzuje się terapia sterydami, zarówno podawanymi doustnie, jak tez wstrzykiwanymi miejscowo. Leczenie powinno się rozpocząć, kiedy naczyniak znajduje się w fazie wzrostu. Terapia hamuje jego rozwój, trwa od kilku tygodniu do kilku miesięcy i kończy się przed ukończeniem pierwszego roku życia.

Sterydy są bardzo skuteczne, jednak mogą powodować nadmierne owłosienie, otyłość twarzy i tułowia oraz podatność na zakażenia. Aby ograniczyć skutki uboczne, zamiast podawania ogólnego stosuje się ostrzykiwania. Innym ograniczeniem dla tej metody jest fakt, że około 30 proc. naczyniaków nie reaguje na podawanie sterydów.

Naczyniaki zagrażające życiu oraz takie, które nie reagują na sterydy, mogą być leczone interferonem alfa. Terapia ta powoduje wolniejsze zanikanie zmiany niż w przypadku leczenia steroidami, jednak jest bardziej skuteczna. Nie powoduje też skutków ubocznych charakterystycznych dla steroidów. Niestety w wyniku podawania interferonu alfa około 20 proc.

leczonych dzieci może cierpieć na porażenie spastyczne. Z tego względu metoda ta jest coraz częściej zastępowana przez podawanie winkrystyny. Jest to lek z grupy chemioterapeutyków, który hamuje intensywne podziały nabłonka. Dawkowanie jest dobierane indywidualne. Skuteczność tej metody jest zbliżona do terapii sterydami.

Potencjalne skutki uboczne, to przejściowe zaburzenia czucia i niedowład wiotki.

Inna skuteczna i bardzo młoda metoda leczenia naczyniaków u dzieci, to doustne podawanie propranololu. Do niedawna znany był wyłącznie jako lek kardiologiczny w leczeniu nadciśnienia oraz choroby wieńcowej. Powoduje skurcz naczyń, przez co zmiana przestaje rosnąć i zaczyna stopniowo blednąć. Czas leczenia wynosi od 3 do 12 miesięcy.

Terapia ta jest skuteczna niemal w 100 procentach, jednocześnie nie dając praktycznie żadnych skutków ubocznych. Przed podjęciem leczenia propranololem, wymagane jest przeprowadzenie serii badań m.in. echa serca, RTG klatki piersiowej, EKG czy badania krwi.

Przeciwwskazania do podjęcia leczenia propranololem to astma oskrzelowa oraz niewydolność krążenia.

• Bibliografia:
• “Metody terapeutyczne stosowane u dzieci leczonych z powodu naczyniaków”, Janina Książek, Renata Piotrkowska, Piotr Jarzynkowski, Anna Raczkowska, Nowa Pediatria 2016; 20(1): 31-36
• “Naczyniaki – co o nich wiemy?”, Sabina Szymik Kantorowicz, Adv Clin Exp Med 2005, 14, 1, 129–136

“Choroby wewnętrzne” pod red. prof. dr. hab. Andrzeja Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2005

“Pediatria”, red. naukowa prof. dr hab. n. med. Wanda Kawalec, prof. dr hab. n. med. Ryszard Grenda, dr hab. n. med. Helena Ziółkowska, tom 1, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2013,

“Naczyniaki u dzieci – problem interdyscyplinarny”, Katarzyna Sznurkowska, Dariusz Wyrzykowski, Barbara Kamińska, Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 6, 460-467

To także może cię zainteresować:

Naczyniaki, czyli łagodne nowotwory: rodzaje, objawy i leczenie

Naczyniak to łagodna zmiana nowotworowa w obrębie naczyń krwionośnych, najczęściej występująca w okresie wczesnodziecięcym.

Może pojawić się na twarzy i głowie, ale też wewnątrz narządów, jako szybko rosnący, intensywnie czerwony guz.

 Większość naczyniaków zanika wraz z wiekiem, dlatego w początkowej fazie rozwoju nie leczy się ich, tylko poddaje obserwacji. 

Naczyniak to zmiana rozrostowa w postaci guza naczyniowego, która powstaje na skutek przerostu małych naczyń krwionośnych – włośniczek.

Naczyniak krwionośny jest łagodnym nowotworem tkanki podskórnej i skóry. Występuje u 5-10 proc.

populacji rasy białej, 3-5  razy częściej (wg niektórych danych do nawet 6 razy częściej) u kobiet niż u mężczyzn.  

Naczyniaki to tzw. guzy bogatokomórkowe, wykazujące wysoką aktywność metaboliczną komórek śródbłonka, komórek tucznych, firboblastów i makrofagów. Ich wielkość, kształt i zabarwienie są zmienne w czasie proliferacji (wzrostu). Naczyniaki mają zdolność do samoistnego zaniku (inwolucji), co odróżnia je od innych łagodnych i złośliwych guzów. 

Naczyniaki najczęściej występują w obrębie głowy i szyi (60-80 proc. przypadków), tułowia (do 25 proc. przypadków), kończyn (15 proc. przypadków), rzadko w obrębie węzłów chłonnych, śledziony, trzustki czy mózgu.

Mogą być zmianami pojedynczymi albo mnogimi, wśród których dominują naczyniaki wątroby, płuc, przewodu pokarmowego czy kręgosłupa.

Zazwyczaj pojawiają się w okresie noworodkowym lub wczesnoniemowlęcym, choć naczyniaki u dorosłych również są spotykane. 

Naczyniaki u noworodków, niemowląt i dzieci 

Naczyniaki należą do najczęściej występujących guzów okresu dziecięcego – dotyczą ponad 10 proc. niemowląt do 1 roku życia. Większość naczyniaków nie jest widoczna w momencie narodzin dziecka, natomiast zostaje zauważona w ciągu pierwszych tygodni życia.

Niewielki odsetek przypadków stanowią naczyniaki wrodzone, czyli takie, z którymi dziecko już się rodzi.

Czynnikiem ryzyka występowania guza naczyniowego jest niska masa urodzeniowa dziecka (poniżej 1000g) – szansa wystąpienia naczyniaka jest wtedy trzykrotnie większa niż u dziecka o prawidłowej masie urodzeniowej. 

Charakterystyczną cechą naczyniaków jest ich szybki, gwałtowny wzrost, zwłaszcza w pierwszym roku życia, a następnie stopniowy zanik. Początkowo naczyniak ma postać plamki o kolorze jaskrawo karmazynowym lub jasno szkarłatnym.

Około 10-12 miesiąca życia dziecka naczyniak zaczyna zanikać, jego kolor blednie, przybiera szarą barwę, a powierzchnia matowieje. Gdy naczyniak zaniknie całkowicie, w miejscu jego występowania może pozostać tkanka włóknista i tłuszczowa.

Uważa się, że blisko 1/3 naczyniaków zanika do końca 3 roku życia, do 7 roku życia inwolucji ulega blisko 70 proc. guzów, choć niektóre naczyniaki mogą utrzymywać się nawet do 16 roku życia. 

Wyróżnia się następujące rodzaje naczyniaków: 

• naczyniak płaski: występuje zaraz po urodzeniu; 
• naczyniak włośniczkowy: diagnozowany u noworodków kilka tygodni po urodzeniu. Zazwyczaj znika samoistnie około 6 roku życia dziecka; 
• naczyniak limfatyczny:pojawia się u dzieci w pierwszych latach życia; 
• naczyniak jamisty: spotyka się go głównie u kobiet, może się pojawić w każdym przedziale wiekowym; 
• naczyniak gwiaździsty: pojawia się u dzieci i kobiet, rzadko u mężczyzn;
• naczyniak starczy: występuje u osób dorosłych, nazywany bywa naczyniakiem rubinowym, ze względu na barwę guzków. Pojawia się na tułowiu i kończynach górnych. 

Naczyniaki na ogół nie są niebezpieczne. Traktuje się je jako guzy łagodne, których rozwój można zatrzymać dzięki leczeniu farmakologicznemu. Rzadko kiedy zdarzają się złośliwe postacie naczyniaków, takie jak: obłoniak złośliwy, mięsak Kaposiego lub naczyniakomięsak krwionośny. 

Naczyniak jamisty 

Naczyniak jamisty należy do dużych guzów naczyniowych. U niemowlaka lokalizuje się głównie w obrębie twarzy lub szyi, czasem w wątrobie.

 Jeśli nie jest to naczyniak jamisty wypukły widoczny gołym okiem, można bardzo długo nie wiedzieć o jego istnieniu.

To dlatego, że nowotwory mają tendencję do osadzania się w różnych okolicach ciała, także głęboko w narządach, a ich objawy są mało charakterystyczne.  Ze względu na lokalizację wyróżnia się następujące rodzaje naczyniaka jamistego: 

• naczyniak jamisty wątroby: objawia się bólami brzucha po prawej stronie, wymiotami lub nudnościami. Chory po zjedzeniu posiłku może odczuwać ciężar w jamie brzusznej. Naczyniaki wątroby częściowo mogą się wchłonąć, zwykle nie wymagają leczenia, ale konieczne jest wykonywanie kontrolnego badania USG co 12 miesięcy. 
• naczyniak jamisty kręgosłupa – charakterystyczne dla tego rodzaju naczyniaka są niewielkie bóle w poszczególnych odcinkach (w zależności od lokalizacji zmiany), niekiedy niedowłady lub drętwienie kończyn spowodowane uciskiem naczyniaka na rdzeń; 
• naczyniak jamisty mózgu lub móżdżku – naczyniaki jamiste w głowie zalicza się do najbardziej niebezpiecznych, ponieważ ich pęknięcie może spowodować szereg komplikacji, np. krwotok śródczaszkowy. Najczęściej występujące objawy w przypadku tych nowotworów to bóle głowy, zaburzenia mowy, zawroty głowy, napady padaczkowe; 
• naczyniak jamisty u dorosłych zlokalizowany w obrębie oczodołu – zwiastunem jego obecności mogą być zaburzenia widzenia lub wrażenie przepełnienia oka. 

Objawy i wygląd naczyniaka uzależnione są od miejsca jego lokalizacji oraz fazy w której się znajduje (wzrostu lub zanikania). Naczyniaki powierzchowne to jasnoczerwone guzki określane często mianem „naczyniaków truskawkowych„, natomiast naczyniaki umiejscowione głęboko to guzki o odcieniu niebieskawym.

Część guzów naczyniowych przebiega bezobjawowo.

Jeśli oprócz zmiany skórnej pojawią się inne, nieswoistne objawy kliniczne, takie jak gorączka, wysypka skórna, dolegliwości żołądkowe, bóle jamy brzusznej, mięśni i stawów należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje pacjenta do dalszej diagnostyki i specjalistów, takich jak angiolog czy chirurg naczyniowy.

W bardziej zaawansowanym stadium, gdy nowotwór zajmie inne narządy, u pacjenta mogą wystąpić dolegliwości bólowe kręgosłupa w jego dolnym odcinku, małopłytkowość, napady padaczkowe lub kłopoty z koncentracją (częste przy naczyniaku u dziecka). Pojawiają się też objawy neurologiczne, które są skutkiem rozwoju naczyniaka w mózgu.  

Naczyniak – diagnostyka 

Podstawę diagnostyki naczyniaków stanowi wywiad lekarski i badanie przedmiotowe. Łatwe do rozpoznania są jedynie naczyniaki powierzchowne, ponieważ widać je gołym okiem. Naczyniaki głębokie wymagają szczegółowej diagnostyki obrazowej.

Najlepszym i najdokładniejszym badaniem jest rezonans magnetyczny z kontrastem cieniującym (MRI), który wychwyci wszystkie nieprawidłowości. Z jego udziałem można wykona też angiografię (angio-MR).

Badanie jest skuteczne w rozpoznawaniu naczyniaka mózgu. 

Przy naczyniaku w wątrobie sprawdzi się ultrasonografia. USG wykonuje się także metodą Dopplera. Dzięki niemu można w porę ocenić potencjalne ryzyko pojawienia się choroby. Inną metodą do diagnozowania naczyniaków jest scyntygrafia. 

Naczyniaków powierzchownych nie leczy się, jeśli zmiany są małe, niepowikłane i zlokalizowane w ukrytych miejscach takich jak tułów czy głowa (skóra owłosiona). Mimo to, bardzo ważna jest stała obserwacja zmiany i odpowiednia pielęgnacja – natłuszczanie skóry.

Naczyniaki duże, szybko rosnące, powikłane, zlokalizowane w obszarze naturalnych otworów ciała wymagają podjęcia leczenia.

Terapia farmakologiczna polega na stosowaniuglikokortykosteroidów (doustnie lub w formie zastrzyków) lub niskich dawek beta-blokerów (propranolol), powodujących skurcz naczyń i zwiększenie oporu naczyniowego oraz obniżających ciśnienie krwi. 

Usuwanie naczyniaków operacyjnie jest ostatecznością. Tę metodę wykorzystuje się  w przypadku dużych naczyniaków krwionośnych ( zmiany o średnicy >10 cm), które naciekają na narządy i są oporne na farmakoterapię.

Przed zabiegiem wymagana jest embolizacja guza, która polega na wstrzykiwaniu do wnętrza guza substancji o działaniu niszczącym.  W leczeniu naczyniaków pomocna może być też laseroterapia. Nie eliminuje ona guza, ale hamuje jego wzrost i nieco osłabia barwę.

Jest to ważne w przypadku osób, u których naczyniak jamisty jest zlokalizowany na twarzy i wygląda nieestetycznie. 

Naczyniak – powikłania 

Naczyniaki, które wymagały interwencji lekarskiej, a nie zostały poddane leczeniu, mogą prowadzić do powstania powikłań takich jak: 

• Zakażenia,
• Zwężenie dróg oddechowych,
• Niedowidzenie, zez, wytrzeszcz, astygmatyzm, opadnięcie powieki, krótkowzroczność – w przypadku zmian umiejscowionych w obrębie powiek i oczodołu ,
• Upośledzenie słuchu – w przypadku zmian w obrębie ślinianki przyusznej, w wyniku ucisku na zewnętrzny kanał słuchowy,
• Trudności z jedzeniem, wady wymowy i wady zgryzu, owrzodzenia, spowodowane naczyniakami jamy ustnej i warg ,
• Zaburzenia oddawania moczu i stolca oraz owrzodzenia, gdy naczyniaki występują w okolicy krocza,
• Niewydolność serca, hepatomegalia, nieprawidłowości tarczycy, najczęściej w przypadku naczyniaka wątroby ,
•  Blizny, przebarwienia i teleangiektazje w miejscu występowania naczyniaka.

Bibliografia:

1. Sznurkowska K, D. Wyrzykowski, and B. Kamińska, “Naczyniaki u dzieci-problem interdyscyplinarny,” Forum Med. Rodz., vol. 5, pp. 460–467, 2011.
2. Kaźmierowski, M.Bowszyc-Dmochowska, Kriochirurgia w chorobach skóry, s. 133–136, Lublin 2017.
3. Schwartz RA i wsp., “Naczyniaki krwionośne u dzieci: wyzwanie dermatologii pediatrycznej,” Dermatologia po dyplomie, vol. 1, no. 5, 2010. 
4. Wyrzykowski D, Bukowski M, and Jaśkiewicz J, “Guzy naczyniowe i wrodzone malformacje naczyniowe,” Cancer Surg. , vol. 1, pp. 1–17, 2009. 

Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.