Otyłość brzuszna (wisceralna) – przyczyny, skutki, leczenie, dieta, operacja

Otyłość brzuszna – charakterystyka, przyczyny, leczenie, dieta

Otyłość brzuszna jest schorzeniem, które zdecydowanie częściej dotyka mężczyzn niż kobiet. Jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się zwiększoną ilością tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha. Jest to problematyczne nie tylko ze względów estetycznych. Otyłość brzuszna niesie za sobą szereg powikłań, które negatywnie wpływają na organizm, a nawet mogą doprowadzić do śmierci. Jakie są zatem przyczyny jej występowania? Jak leczyć otyłość brzuszną? Czy istnieje zależność między nawykami żywieniowymi a występowaniem otyłości brzusznej? Zapraszam do lektury.

SPIS TREŚCI:1. Czym jest otyłość brzuszna?2. Jakie są przyczyny występowania otyłości brzusznej?3. Otyłość brzuszna – możliwe powikłania4. Jak leczyć otyłość brzuszną?5. Dieta a otyłość brzuszna

Indywidualne plany dietetyczne i treningowe

-23 kg

-23 kg

-7 kg

-25 kg

-7 kg

+13 kg

-15 kg

-23 kg

-6 kg

-18 kg

-11 kg

już od 39,99 zł za miesiąc

1. Czym jest otyłość brzuszna?Otyłość brzuszna znana jest pod różnymi nazwami. Możemy się spotkać m.in. z otyłością trzewną, otyłością centralną, otyłością typu jabłko, otyłością wisceralną, otyłością androidalną. Ten typ otyłości spotykany jest głównie w krajach rozwiniętych, niestety coraz częściej w polskiej populacji.

Z danych Instytutu Żywności i Żywienia, który prowadził obserwację dotyczącą występowania otyłości u młodzieży, wynika, że nadwaga i otyłość pojawiły się u ok. 23,7% chłopców oraz u ok. 22,8% dziewcząt. Dodatkowo w długotrwałej obserwacji stwierdzono niepokojącą tendencję wzrostową występowania nadwagi i otyłości w populacji polskiej.

Do stwierdzenia otyłości można użyć kilku metod diagnostycznych. Aktualnie wykorzystuje się m.in. metody obrazowe (np. tomografię komputerową), analizę impedancji bioelektrycznej, absorpcjometrię promieniowania X o dwóch energiach (DEXA) oraz badania antropometryczne, opierające się głównie na pomiarach obwodów, np. talii, bioder, i wzrostu.

Głównym wyznacznikiem rozpoznania otyłości brzusznej w badaniach antropometrycznych jest zmierzenie obwodu talii. W przypadku mężczyzn otyłość trzewna jest diagnozowana, jeśli obwód wynosi 94 cm.

Jeśli przekracza 102 cm, wówczas rozpoznaje się otyłość brzuszną drugiego stopnia.

 U kobiet otyłość brzuszna jest rozpoznawana w przypadku obwodu pasa przekraczającego 80 cm, natomiast jeśli jest on większy niż 88 cm, mamy do czynienia z otyłością drugiego stopnia.

Dodatkowo do oceny sylwetki można wykorzystać wskaźnik WhtR, czyli stosunek obwodu talii do wysokości ciała, który nie powinien być większy niż 0,5. Dlaczego badania antropometryczne polegające na pomiarze obwodów talii są lepsze niż ocena BMI? Otóż na obwód talii nie wpływa znacząco poziom masy mięśniowej, co sprawia, że pomiary te są dokładniejsze niż monitorowanie samej masy ciała.

Sklep fabryka siły
Najczęściej kupowane

-20%

Rocket Nutrition 100% Rocket Whey – 2250g

-12%

Olimp Gold Omega-3 Sport Edition – 120kaps.

Rocket Nutrition Rocket BCAA – 400g

-18%

Olimp Whey Protein Complex 100% – 700g

-25%

Rocket Nutrition Rocket Creatine – 400g

2. Jakie są przyczyny występowania otyłości brzusznej?Głównymi przyczynami występowania otyłości trzewnej są prowadzenie nieprawidłowego trybu życia, złe nawyki żywieniowe, mała aktywność fizyczna i wiele innych. Oczywiście schorzenie to może mieć również podłoża genetyczne, hormonalne czy psychologiczne. Jednak za głównego „winowajcę” występowania otyłości brzusznej uznawany jest 

dodatni bilans energetyczny codziennej diety. Ujmując to prościej, jemy więcej, niż jesteśmy w stanie wydatkować na codzienną pracę czy aktywność fizyczną.

Podłożem do powstania tego typu otyłości są najczęściej czynniki środowiskowe, m.in. spożywanie wysokokalorycznych potraw czy przekąsek bogatych w cukry proste i nasycone kwasy tłuszczowe przy równoczesnej zmniejszonej aktywności fizycznej.

Do pozażywieniowych czynników powstawania otyłości zaliczamy m.in.:

• – problemy endokrynologiczne (np. niedoczynność tarczycy czy zespół Cushinga);
• – problemy genetyczne (np. zespół Pradera-Williego);
• – przyjmowane leki (np. długotrwała terapia kortykosteroidami);
• – wady rozwojowe, urazy, guzy.

Aby nie wystąpiła u nas otyłość brzuszna, należy m.in. unikać:– słodkich napojów gazowanych – powodują występowanie otyłości głównie ze względu na zawarty w nich cukier. Dostarczają tzw. pustych kalorii, a dodatkowo zwiększają apetyt podobnie jak inne słodkie produkty, to właśnie słodki smak pobudza apetyt;

– spożywania dużych ilości jedzenia późnym wieczorem – niestety mimo tego, że ludzki organizm zużywa energię również w czasie snu, nie jest on w stanie strawić dużej ilości pokarmu, zwłaszcza jeśli jest to coś ciężkiego i tłustego.

Spożywanie pokarmu na chwilę przed snem może również zwiększać ryzyko wystąpienia refluksu oraz problemów z trawieniem.

Aby uniknąć objadania się przed snem, warto dwie godziny przed planowanym pójściem spać zjeść niedużą, lekkostrawną kolację, dzięki temu będziemy bardziej wypoczęci, a rano obudzimy się pełni energii;

– sięgania po dużą ilość słodyczy – niestety wiele osób sięga po słodycze w stanach depresji, złego humoru, przygnębienia, a nawet w chwilach radosnych w celu uczczenia sukcesu. Nie tędy droga.

W takich chwilach o wiele lepszym rozwiązaniem będzie wyjście na spacer ze znajomymi, przejażdżka rowerowa, a nawet obejrzenie dobrego filmu. Dzięki temu unikniemy spożycia zbędnych kilokalorii, zrelaksujemy się.

Da nam to satysfakcję, że nie ulegliśmy pokusie;

– spożywania dużych ilości produktów „fit” – niestety większość ludzi przekonana jest, że żywność z etykietami „fit”, „low calorie”, „zero” itp. jest doskonałym sposobem na zmniejszenie liczby kilokalorii w codziennej diecie.

Ludzie kupują takie produkty i nie zwracają uwagi na to, ile ich spożywają. Niestety większość produktów o obniżonej zawartości tłuszczu wypełniona jest węglowodanowymi dodatkami, które są źródłem cukru, a ten również wpływa na zwiększenie zawartości tłuszczu w organizmie.

Warto więc sprawdzać dokładnie etykiety i nie dać się nabrać na chwyty marketingowe;

– stresu – dużą rolę w powstawaniu otyłości brzusznej odgrywa również stres. Niestety sprzyja on również podjadaniu głównie niezdrowych, tuczących przekąsek;

– zbyt krótkiego snu – niestety w obecnych czasach ludzie nie mają czasu usiąść, odpocząć, wyspać się. Zaleca się, aby osoby dorosłe poświęcały na sen ok. 7–9 godzin na dobę.

Jeśli nie zapewniamy organizmowi wystarczającej ilości snu, poziom kortyzolu nie spada, przez co w ciągu dnia jesteśmy bardziej podatni na podjadanie, głównie słodkich, słonych i tłustych przekąsek.

Prowadzi to oczywiście do gromadzenia się zapasu tłuszczu, głównie w okolicach brzucha, przez co jesteśmy narażeni na wystąpienie otyłości trzewnej.

3. Otyłość brzuszna – możliwe powikłaniaNieleczona otyłość brzuszna może prowadzić do występowania wielu schorzeń, m.in.:– hiperlipidemii,– zawału serca, – choroby wieńcowej, – miażdżycy,– udaru mózgu,– cukrzycy,– nadciśnienia tętniczego,

– choroby zwyrodnieniowej stawów.

4. Jak leczyć otyłość brzuszną?Za cel pośredni leczenia otyłości przyjmuje się spadek masy ciała, który będzie powodował zmniejszenie ryzyka pojawienia się wyżej wymienionych chorób żywieniowozależnych. Za cel właściwy przyjmuje się utrzymanie prawidłowej masy ciała i niedoprowadzenie do ponownego jej wzrostu.

Zmiany należy wprowadzać stopniowo, trzeba nauczyć się z nimi żyć. Podstawę stanowi odpoczynek. Aby organizm mógł prawidłowo funkcjonować, musi być wypoczęty. W tym celu zaleca się 7–9 godzin snu na dobę. Do minimum należy również ograniczyć czynniki stresowe. W stanach zdenerwowania warto głęboko odetchnąć, usiąść lub wyjść na krótki spacer, lub zastosować dogodną technikę relaksacyjną.

Następnym krokiem do lepszego samopoczucia i poprawy stanu zdrowia jest zerwanie ze złymi nawykami, jak palenie tytoniu, spożywanie alkoholu czy nadmierne picie kawy. Kolejnym krokiem jest zwiększenie aktywności fizycznej w ciągu dnia.

Można zapisać się na lekcje tańca lub tenisa, siłownię lub po prostu kilka razy w tygodniu wyjść na spacer, łyżwy, przejażdżkę rowerową. Warto, aby sport stał się naszym hobby, a nie był tylko przykrym obowiązkiem.

Ostatnim i zarazem najważniejszym elementem leczenia otyłości brzusznej jest odpowiednia i prawidłowo zbilansowana dieta. 

W przypadku otyłości olbrzymiej można również skorzystać z chirurgii bariatrycznej. Jednak należy pamiętać, że bez podjęcia poprzednich kroków, operacja nie będzie odpowiednim rozwiązaniem. Aby się jej poddać, należy wdrożyć m.in. odpowiednie nawyki żywieniowe, wówczas operacja ta w tak zaawansowanej otyłości będzie miała swoje zalety.

5. Dieta a otyłość brzusznaPodstawą osiągnięcia zadowalających wyników jest wypisanie swoich celów. Warto zastanowić się, co chcielibyśmy osiągnąć dzięki stosowanej diecie. Stawiajmy sobie krótkoterminowe cele, które są realne i mierzalne.

Następnie należy zaplanować całodzienny jadłospis. Jeśli wiemy, że nie poradzimy sobie z ułożeniem diety, warto udać się do dietetyka. Dokona on szczegółowej analizy składu ciała oraz rozpisze dietę, która powinna przynieść zadowalające efekty.

1. Jeśli jednak chcemy wprowadzić tylko kilka modyfikacji do naszej diety, warto skorzystać z kilku podstawowych rad:– zamiast słodkich napojów gazowanych lepszym wyjściem będzie picie wody mineralnej z dodatkiem soku z cytryny, mięty oraz świeżych sezonowych owoców;
2. – zamiast produktów pszennych warto wybierać pełnoziarniste mąki, makarony, brązowy ryż oraz grube kasze;
3. – tłuszcze zwierzęce typu smalec czy masło warto zastąpić zdrowymi olejami roślinnymi stosowanymi na zimno, np. oliwą z oliwek, olejem lnianym;
4. – do diety warto także wprowadzić orzechy (ze względu na ich kaloryczność w umiarkowanych ilościach);
5. – należy wykluczyć z diety produkty typu fast food: hamburgery, pizze, frytki, kebaby, zapiekanki;
6. – zamiast tłustego czerwonego mięsa warto wybierać chudy drób, chude mięso czerwone, np. polędwicę wołową, jaja oraz chude i tłuste ryby;

– szczególnie istotna jest również zawartość warzyw oraz owoców w diecie. Warto, aby było ich jak najwięcej – 4–5 porcji warzyw w ciągu dnia oraz 2 porcje owoców. Warto wybierać te świeże, sezonowe oraz jak najmniej przetworzone;

– istotne jest również ograniczenie spożywania soli oraz gotowych mieszanek przypraw typu vegeta czy kucharek. Niestety zawierają one duże ilości cukru, glutaminianu sodu oraz soli. Dania warto doprawiać świeżymi ziołami oraz suszonymi warzywami. Dzięki temu przygotowane przez nas potrawy będą bardzo aromatyczne oraz zdrowsze;

• – w leczeniu otyłości brzusznej zalecane jest również unikanie smażenia potraw, szczególnie na głębokim tłuszczu. W zamian można stosować grillowanie, gotowanie, gotowanie na parze, duszenie czy pieczenie;
• – należy zadbać o regularność posiłków (optymalna liczba posiłków w ciągu dnia to 4–6);
• – należy zadbać o odpowiednie odstępy czasowe między posiłkami (osoba zdrowa powinna spożywać posiłki co 3–4 godziny);

– śniadanie najlepiej spożyć do godziny po przebudzeniu, natomiast ostatni posiłek powinien być spożyty ok. 2–3 godzin przed snem.

Bibliografia

Jung A., Otyłość – choroba cywilizacyjna, „Pediatria i Medycyna Rodzinna” 2016, 10(30), 226–232.

Przybylska D., Kurowska M., Przybylski P., Otyłość i nadwaga w populacji rozwojowej, „Hygeia Public Health” 2012, 47(1), 28–35. 

Suchocka Z., Otyłość – przyczyny i leczenie, „Biuletyn Wydziału Farmaceutycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego” 2013, 1, 1–10. Buksińska-Lisik M., Lisik W., Zaleska T.

, Otyłość – choroba interdyscyplinarna, „Przewodnik Lekarza” 2006, 1(9), 72–77. Chrostowska M., Otyłość brzuszna jako czynnik ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych nadciśnienia tętniczego, Gdańsk 2012. Roik J.

, Choroby cywilizacyjne, Gliwice 2008.

Tsigos C. et al., Postępowanie w otyłości dorosłych: europejskie wytyczne dla praktyki klinicznej, „Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii” 2009, 5(3), 87–98.

2020-08-29

Nadwaga i otyłość

Otyłość jest przewlekłą chorobą spowodowana nadmierną podażą energii zawartej w pokarmach w stosunku do zapotrzebowania organizmu, skutkiem czego jest magazynowanie nadmiaru w postaci tkanki tłuszczowej.

Otyłości towarzyszą liczne powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego i innych narządów.

BMI

BMI (Body Mass Index) czyli Wskaźnik Masy Ciała charakteryzuje relację pomiędzy masą ciała a wzrostem. Obliczając BMI możemy określić ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Liczne badania epidemiologiczne wykazały, że BMI dobrze koreluje z masą tej tkanki oraz umożliwia ocenę zagrożenia śmiertelnością i chorobowością.

Wskaźnik Masy Ciała obliczamy wg poniższego wzoru:

• Osoby o BMI przekraczającym 25 kg/m2 mają nadwagę, przy BMI od 30 kg/m2 mówimy o otyłości.
• Im wyższy wskaźnik BMI – tym większa zapadalność na różne schorzenia.
• Dotyczy to szczególnie takich chorób jak: nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, hiperlipidemia, cukrzyca typu II, zespół zaburzeń oddychania w czasie snu, niektóre nowotwory złośliwe (rak jelita grubego, rak piersi, rak trzonu macicy).

Klasyfikacja otyłości w zależności od BMI wg WHO, Report of a WHO „Consultation on Obesity”, Genewa 1997

Uwaga: BMI nie jest wiarygodnym wskaźnikiem zagrożenia chorobami dla poniższych grup osób :

• kobiety ciężarne
• sportowcy oraz osoby o rozbudowanej tkance mięśniowej
• rosnące dzieci
• osoby w starszym wieku, u których trudno dokonać dokładnych pomiarów wzrostu

Obwód pasa

Obwód pasa stanowi także cenny wskaźnik stanu zdrowia. Badania przeprowadzone w ostatnich latach na grupie kilkunastu tysięcy dorosłych osób wykazały, że wysokie ciśnienie tętnicze, zaburzenia oddychania, wysoki poziom cholesterolu i cukrzyca występują częściej u mężczyzn z obwodem pasa powyżej 102 cm i u kobiet z obwodem pasa powyżej 88 cm, w porównaniu do grupy osób szczupłych.

Mężczyźni z obwodem talii powyżej 102 cm są 4,5 raza bardziej narażeni na występowanie cukrzycy insulinozależnej niż mężczyźni z obwodem pasa poniżej 94 cm. Podobnie kobiety z obwodem pasa powyżej 88 cm są 3,8 raza bardziej narażone na wystąpienie cukrzycy typu II niż kobiety z obwodem poniżej 80 cm.

TYPY OTYŁOŚCI

Otyłość typu „gruszka” – (udowo-pośladkowa) częściej występuje u kobiet.

Otyłość typu „jabłko” – (inne określenia: otyłość brzuszna, wisceralna – tkanka tłuszczowa zlokalizowana jest głównie wewnątrz jamy brzusznej) częściej dotyczy mężczyzn.

Otyłość typu „jabłko” Otyłość typu „gruszka”

   Różnice częstości występowania powyższych typów otyłości, w zależności od płci, wynikają z różnego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej uwarunkowanego czynnikami hormonalnymi i genetycznymi.

W otyłości typu „jabłka” występuje większe ryzyko chorób towarzyszących. Częściej pojawiają się zaburzenia metaboliczne, prowadzące do nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, cukrzycy i innych chorób układu krążenia.

U kobiet w okresie pomenopauzalnym ryzyko wystąpienia otyłości brzusznej staje się podobne jak w grupie mężczyzn w związku z ustaniem produkcji żeńskich hormonów płciowych przez jajniki .

WHR (waist to hip ratio)

Aby określić rozmieszczenie tłuszczu można zmierzyć sobie obwód talii i bioder. Obwód talii (w centymetrach) mierzy się w połowie odległości między dolnym brzegiem żeber a górnym grzebieniem kości biodrowej. Najszerszy obwód bioder (cm) określa się na wysokości krętarza większego kości udowej.

Następnie określa się stosunek obwodów talii do bioder – WHR (waist to hip ratio). Otyłość wisceralną (typ jabłka) rozpoznajemy gdy wskaźnik WHR jest równy lub wyższy od 0,8 u kobiet, a u mężczyzn – gdy WHR jest równy lub wyższy od 1,0.

Wartości tego wskaźnika poniżej 0,8 kobiet, a także niższa od 1,0 u mężczyzn, pozwalają rozpoznać otyłość udowo-pośladkową.

PRZYCZYNY OTYŁOŚCI

Czynniki dziedziczne skłonność do otyłości dotyczy często całych rodzin, stwierdzono że istnieją ku temu predyspozycje genetyczne. U 70% osób otyłych przynajmniej jedno z rodziców było otyłe.

Niestety dokładny mechanizm występowania tego typu otyłości pozostaje nieznany; wiadomo, że w procesie powstawania otyłości jest zaangażowanych kilka genów wpływających na przyjmowanie pokarmów i wydatkowanie energii.

Czynniki fizjologiczne fizjologicznie apetyt regulowany jest wielkością posiłków, ich częstością, składem, smakiem jak również jest pod kontrolą ośrodkowego układu nerwowego (głównie podwzgórza).

Na łaknienie mają wpływ neurotransmitery, głównie monoaminy: serotonina, dopamina, noradrenalina. Noradrenalina zwieksza np. apetyt na węglowodany, natomiast serotonina działa przeciwstawnie.

Stwarza to możliwość poszukiwania nowych dróg terapii poprzez wpływ na stężenie w organizmie powyższych substancji. Nadmiar węglowodanów z diety jest początkowo odkładany w wątrobie w postaci glikogenu. Następnie nadmiar węglowodanów jest przekształcany w tłuszcz.

Nadmiar aminokwasów – pochodzących z białka w diecie – także początkowo przekształcany jest w glikogen, a następnie w tłuszcz, (trójglicerydy) magazynowany w tkance tłuszczowej. W jednym kilogramie tłuszczu magazynowane jest ok. 7000 kcal.

Czynniki psychologiczne otyłość można traktować jako formę uzależnienia, innymi słowy utraty kontroli nad jedzeniem. Otyłość negatywnie wpływa na jakość życia, bywa że osoba otyła stroni od kontaktu z ludźmi, boi się ich odrzucenia.

Paradoksalnie, otyłość może stać się sposobem na życie, wygodnym wytłumaczeniem wszelkich osobistych niepowodzeń, samo jedzenie zaś może być pocieszeniem, sposobem na odreagowanie złości, smutku, czy też sposobem na nudę. Typowa dla ludzi otyłych jest złudna nadzieja, że wszystko w życiu się uda jeśli tylko się schudnie.

Bywa, że otyłość jest potrzebna rodzinie chorego po to, by mąż czy żona mógł czuć się bardziej pewnie przy mniej atrakcyjnym partnerze.

Styl życia otyłość powstaje przede wszystkim w wyniku spożywania nadmiaru tłuszczu oraz zbyt małej aktywności fizycznej. Przeprowadzone badania wykazały, że w latach 1960-1980 nastąpiło znaczne obniżenie aktywności fizycznej społeczeństw cywilizowanych.

Obecnie prawie jedna czwarta Amerykanów powyżej 18 roku życia nie wykazuje żadnej aktywności ruchowej w wolnym czasie. Kobiety prowadzące siedzący tryb życia są siedmiokrotnie bardziej predysponowane do przybierania na wadze, natomiast mężczyźni czterokrotnie.

Alkohol spożywany w nadmiernych ilościach prowadzi do zwiększonego dostarczania energii („puste” kalorie), chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego.Palenie papierosów obniża apetyt.

Nie jest to jednak metoda pozwalająca utrzymać masę ciała i zachować zdrowie, ponieważ palenie i otyłość są pierwszymi możliwymi do uniknięcia przyczynami zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych. Osoby, które rzuciły palenie, są dwukrotnie bardziej narażone na przybranie na wadze w porównaniu do osób, które nigdy nie paliły. Związane jest to z kompensacyjnym zwiększeniem apetytu po zaprzestaniu palenia.

CHOROBY ZWIĄZANE Z OTYŁOŚCIĄ

Otyłość jest związana z częstszym występowaniem następujących schorzeń:

• Cukrzyca typu II – stanowi 90% przypadków cukrzycy. 80-90% pacjentów stanowią osoby otyłe. Spadek wagi – nawet o 5-10% prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi i pozwala zmniejszyć dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny.
• Nadciśnienie tętnicze – wzrost masy ciała o 20% powoduje ośmiokrotny wzrost częstości występowania nadciśnienia.
• Hiperlipidemia – czyli podwyższenie poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Poza poziomem całkowitego cholesterolu ważny dla ryzyka chorób serca jest też stosunek pomiędzy „dobrym” – cholesterol HDL i „złym” cholesterolem – cholesterol LDL. Stosunek ten jest niekorzystny u osób otyłych.
• Udar mózgowy – ryzyko jego wystąpienia u osób otyłych jest dwukrotnie większe.
• Niewydolność serca – ryzyko tej choroby u otyłych jest większe 1,9 razy.
• Choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) – 40% przypadków tej choroby jest związane z BMI powyżej 25. Prawdopodobieństwo, że osoba otyła będzie miała chorobę wieńcową jest 1,5 raza większe niż u osoby z prawidłową wagą. Otyłość pogarsza także przebieg rehabilitacji pozawałowej.
• Kamica pęcherzyka żółciowego – schorzenia pęcherzyka u osób otyłych występują sześciokrotnie częściej niż u szczupłych.
• Zmiany zwyrodnieniowe stawów – stawy podlegające nadmiernym obciążeniom szybciej ulegają uszkodzeniu, prowadzi to do zespołów bólowych, np. kręgosłupa, stawów kolanowych.
• Nowotwory – u otyłych częściej niż u szczupłych występują nowotwory macicy, sutka, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego, prostaty.
• Zaburzenia oddychania w czasie snu – objawiające się m.in. zespołem hipowentylacji bądź bezdechu sennego.
• Żylaki kończyn dolnych – u osoby otyłej gorsze są warunki odpływu krwi z kończyn dolnych. Prowadzi to do nadmiernego wypełnienia krwią żył a w konsekwencji – do powstawania żylaków.
• Zaburzenia hormonalne i powikłania ciąży – częściej występują u otyłych kobiet.
• Zespół X (obecnie nazywany zespołem polimetabolicznym) – zespół ogólnoustrojowych zaburzeń, na które składają się: otyłość wisceralna, upośledzona tolerancja glukozy, zwiększone stężenie insuliny, oporność na insulinę, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, choroba niedokrwienna serca. Aktualnie do klasycznego zespołu X, opisanego przez Reavena, dołączono szereg dodatkowych elementów takich jak: dna moczanowa, podwyższenie poziomu kortyzolu, podwyższenie poziomu fibrynogenu oraz wzmożone wydalanie albumin z moczem.

Czytaj również:  Onkologia

KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z UTRATY MASY CIAŁA

• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi

Otyłość brzuszna – leczenie, przyczyny oraz ćwiczenia fizyczne pomagające zrzucić zbędne kilogramy z brzucha

Fot: pressmaster / fotolia.com

Otyłość brzuszna, inaczej wisceralna lub typu jabłko, to nadmierne nagromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Taki stan powoduje najczęściej: nieodpowiednia dieta, brak aktywności fizycznej, zaburzenia gospodarki hormonalnej organizmu, choroby czy predyspozycje genetyczne. Leczenie otyłości to przede wszystkim zdrowe jedzenie oraz aktywność fizyczna. 

Otyłość brzuszna jest czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia. Nieleczona może doprowadzić do poważnych powikłań, niedołężności, a nawet śmierci.

Co to jest otyłość brzuszna?

Otyłość brzuszna charakteryzuje się tym, że nadmierna ilość tkanki tłuszczowej gromadzi się w okolicach brzucha. Otyłość brzuszna u mężczyzn występuje częściej niż u kobiet, ponieważ u panów tłuszcz w pierwszej kolejności odkłada się głównie właśnie w okolicach brzucha. Panie na tę przypadłość cierpią najczęściej w okresie menopauzy bądź po porodzie.

Otyłość brzuszna – przyczyny

Przyczyny otyłości brzusznej są bardzo różne. Zazwyczaj są nimi: mała aktywności fizyczna oraz zła dieta – bogata wysoko przetworzone jedzenie, słodkie i gazowane napoje, słodycze czy tłuszcz zwierzęcy. Stresowy tryb życia może również negatywnie wpływać na wygląd ciała.

Stres bowiem pobudza wydzielanie się kortyzolu odpowiedzialnego za odkładanie się tkanki tłuszczowej. Przyczyny otyłości to także uwarunkowania genetyczne, które warunkują miejsce jej odkładania się.

Nadmierne odkładanie się tłuszczu spowodowane jest również przez przyjmowanie niektórych leków (zwłaszcza sterydów) czy choroby, np. zespół policystycznych jajników.

Otyłość brzuszna a hormony

Przyczyny otyłości to również bardzo często zaburzenia gospodarki hormonalnej organizmu. Na przemianę materii mają wpływ między innymi: insulina, testosteron, tyroksyna oraz trójjodotyronina.

Hormony tarczycy, takie jak: tyroksyna czy trójjodotyronina, pobudzają przemianę materii. Jej obniżenie może być spowodowane chorobą Hashimoto.

Testosteron pobudza przyrost masy mięśniowej. Poziom tego hormonu w organizmie naturalnie obniża się wraz z wiekiem. Masa mięśniowa maleje, a w okolicach brzucha zaczyna odkładać się tkanka tłuszczowa. Do zaburzeń gospodarki testosteronu może dojść również na skutek przyjmowania niektórych leków, np. sterydów anabolicznych.

Insulina reguluje poziom cukru we krwi. Do zaburzeń w produkowaniu hormonu dochodzi najczęściej poprzez nadmierne jedzenie pokarmów bogatych w węglowodany proste, np. słodycze, słodkie gazowane napoje czy jasne pieczywo. Kiedy taki proces często się powtarza, może dojść do wzrostu insulinooporności, czyli zmniejszenia wrażliwości komórek naszego ciała na insulinę.

Otyłość brzuszna a ryzyko zachorowania na groźne choroby

Otyłość brzuszna sprzyja występowaniu niebezpiecznych chorób i schorzeń. Niektóre z nich mogą doprowadzić do niedołężności, a nawet śmierci. Otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na takie choroby, jak:

• cukrzyca,
• nadciśnienie tętnicze,
• udar mózgu,
• nowotwory (np. piersi, wątroby, jajników),
• kamica pęcherzyka żółciowego,
• zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych,
• zwyrodnienia kręgosłupa i stawów (zwłaszcza kolanowych),
• choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa).

Otyłość brzuszna może także prowadzić do wystąpienia bezdechu sennego, a także żylaków i obrzęków na nogach.

Otyłość brzuszna – leczenie

Leczenie otyłości brzusznej polega przede wszystkim na zmianie stylu życia na bardziej aktywny oraz dobraniu odpowiednio zbilansowanej diety. Aktywność fizyczna wspomaga proces odchudzania. W codziennej diecie osoby otyłej nie może zabraknąć owoców, warzyw, produktów pełnoziarnistych i bogatych w błonnik.

Należy zrezygnować z wszelkiego rodzaju przetworzonego jedzenia, przekąsek typu fast food, słodyczy, gazowanych i słodkich napojów, tłustego mięsa czy tłuszczów zwierzęcych. W diecie powinny się znaleźć takie produkty, jak: chude mięso, ryby, niesolone orzechy czy soki wyciśnięte ze świeżych warzyw i owoców.

Słodkie napoje najlepiej zastąpić zieloną herbatą czy wodą mineralną.

Otyłość brzuszna – bieganie i ćwiczenia fizyczne

Spalanie tłuszczu z brzucha wspomogą treningi biegowe, zwłaszcza interwałowe. Osoby z otyłością, które chcą zrzucić zbędne kilogramy, powinny trenować przynajmniej 4 razy w tygodniu po 30- 60 minut. Aktywność fizyczna to nie tylko ciężkie ćwiczenia na siłowni, to również spacer, wchodzenie po schodach, mycie podłogi czy taniec.

Ćwiczenia wytrzymałościowe, czyli aerobowe, powinny być podstawą treningu każdej osoby, która chce pozbyć się oponki. Poprawiają one kondycję oraz wzmacniają mięśnie. Ćwiczenia aerobowe to np.: jazda na rowerze, szybki marsz czy pływanie. Osoby otyłe powinny również podejmować aktywność wzmacniającą mięśnie brzucha oraz grzbietu. 

Czy artykuł okazał się pomocny?

Otyłość brzuszna u mężczyzn

Wydatny brzuch mężczyźni pieszczotliwie nazywają mięśniem piwnym.

Otyłość brzuszna to nie defekt kosmetyczny, ale przede wszystkim choroba metaboliczna, spowodowana nadmiernym gromadzeniem się zapasów tłuszczu nie tylko w podskórnej tkance tłuszczowej, ale też w jamie brzusznej i mięśniach.

To najgroźniejszy rodzaj otyłości, ponieważ tłuszcz gromadzący się wokół podstawowych narządów ciała zaburza ich funkcjonowanie. Dlaczego otyłość brzuszna u mężczyzn jest groźna i jakie są jej konsekwencje, opowie Grzegorz Borstern, specjalista chorób wewnętrznych.

Otyłość wewnętrzna nazywana jest także otyłością trzewną, centralną, wisceralną albo typu jabłko. Przyczynia się do rozwoju wielu chorób cywilizacyjnych, w tym cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, zaburzeń metabolicznych, chorób serca i naczyń oraz niektórych nowotworów.

Nie poznano jeszcze wszystkich przyczyn odkładania się tłuszczu w jamie brzusznej. Przypuszcza się jednak, że duży wpływ na to mają zaburzenia hormonalne oraz skłonności genetyczne. Ale to nie wszystkie przyczyny otyłości brzusznej.

Tłuszcz aktywny hormonalnie

W niewielkiej ilości tłuszcz trzewny (brzuszny) chroni narządy wewnętrzne przed urazami mechanicznymi. W nadmiarze jest niezwykle groźny dla zdrowia, ponieważ zaburza funkcjonowanie ważnych życiowo narządów. Tkanka tłuszczowa zgromadzona w jamie brzusznej jest bardzo aktywna hormonalnie.

Wydziela związki nasilające procesy zapalne w organizmie, a przez to zwiększa ryzyko rozwoju schorzeń sercowo-naczyniowych i chorób metabolicznych. Substancje wydzielane przez wewnętrzną tkankę tłuszczową spowalniają procesy przemiany materii i zakłócają gospodarkę lipidową.

Sprzyjają one także niszczeniu kości, a więc osteoporozie.

Otyłość brzuszna – przyczyny

Otyłości brzusznej sprzyja niewłaściwa dieta i brak aktywności fizycznej. To oczywiste. Narażeni są na nią kobiety i mężczyźni. Ale uważa się, że panowie mają większą skłonność do gromadzenia tłuszczu trzewnego.

Decydują o tym hormony oraz rozłożenie tkanki tłuszczowej. U mężczyzn gromadzi się ona w pasie oraz na klatce piersiowej.

Jest inna niż w pozostałych partiach ciała, ponieważ zawiera więcej naczyń krwionośnych, więcej komórek i receptorów i dlatego szybciej przyrasta.

Niedocenianym sprawcą otyłości brzusznej jest stres. W czasie długotrwałego stresu uwalnia się więcej działającego tylko w mózgu neuropeptydu Y, czyli hormonu odpowiedzialnego za gromadzenie się tłuszczu w komórkach.

Hormon ten wraz z kortyzolem sprzyja otyłości brzusznej nie tylko dlatego, że wyzwala niepohamowany apetyt. Ważniejszym powodem jest to, że trzewna tkanka tłuszczowa ma najwięcej receptorów wrażliwych na działanie kortyzolu.

To on „otwiera” komórki tłuszczowe, co sprawia, że wnika do nich coraz więcej tłuszczu.

W sytuacjach stresowych zmniejsza się produkcja leptyny, czyli hormonu wytwarzanego w tkance tłuszczowej, która ma działanie przeciwne do neuropeptydu Y i daje poczucie sytości. Bez leptyny stale jesteśmy głodni, więc podjadamy.

W stresie organizm wytwarza także dużo noradrenaliny, czyli hormonu, który wywołuje niekontrolowany apetyt na węglowodany, głównie słodycze.

A ponieważ węglowodany uczestniczą w produkcji hormonu szczęścia – serotoniny – który poprawia nastrój, chętnie po nie sięgamy.

Warto też wspomnieć o lekach sterydowych. Te stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej i chorób reumatycznych sprzyjają odkładaniu się trzewnej tkanki tłuszczowej. Podobnie działają leki hormonalne. Nie oznacza to, że należy je odstawić. Trzeba jednak przestrzegać diety i więcej się ruszać.

Otyłość – jak z nią wygrać?

Otyłość brzuszna – jak sprawdzić, czy nas dotyczy?

Zmierz centymetrem krawieckim obwód w talii. Jeżeli mieści się (u mężczyzn) między 90 a 94 centymetrami – masz nadwagę. Gdy wynosi lub przekroczy 94 centymetry – cierpisz na otyłość brzuszną.

Rozmieszczenie tkanki tłuszczowej można także określić, dzieląc obwód zmierzony w okolicy pępka przez obwód bioder. Wartość wskaźnika WHR (z ang. waist-hip ratio) większa niż 1,0 u mężczyzn świadczy o otyłości brzusznej.

Wskaźnik BMI jest niemiarodajny w ocenie otyłości brzusznej, ponieważ nie ujawnia miejsc, w których zgromadził się tłuszcz. Można ważyć za dużo, ale obwód pasa mieć zgodny z normą. Zdarza się też, że BMI jest w normie, a mimo to występuje otyłość brzuszna.

Zespół MONW – otyłość przy prawidłowej wadze

MONW (ang. metabolically obese normal-weight) to zjawisko metabolicznej otyłości u osób z prawidłową masą ciała, wprowadzone do terminologii medycznej w 1981 roku. Przez wiele lat zespół MONW był bagatelizowany ze względu na brak świadomości, jak bardzo jest szkodliwy. Według statystyk, zespół MONW może dotyczyć ok. 20 proc. populacji.

Narzędziem pomocnym w rozpoznaniu MONW jest analiza składu masy ciała za pomocą bioimpedancji elektrycznej, w której wykorzystuje się słabe impulsy prądu oraz pomiar obwodu talii (na wysokości pępka). To analiza składu ciała, która pokazuje m.in. zawartość wody w organizmie, masę mięśniową, kostną oraz zawartość tkanki tłuszczowej.

Otyłość brzuszna – dlaczego jest taka groźna?

Przy otyłości brzusznej tłuszcz gromadzi się przede wszystkim wokół serca, wątroby, trzustki oraz w mięśniach szkieletowych. Wewnętrzna tkanka tłuszczowa jest aktywnym narządem wydzielania wewnętrznego.

Enzymy produkowane przez tę tkankę zwiększają ryzyko rozwoju nowotworu trzustki oraz jelita grubego i prostaty.

Nadmiar wolnych kwasów tłuszczowych w organizmie prowadzi do wzrostu produkcji insuliny oraz substancji zapalnych i enzymów przyczyniających się do nadciśnienia tętniczego.

Tłuszcz w trzewiach to także podwyższony poziom cukru (glukozy) i trójglicerydów oraz obniżenie frakcji dobrego cholesterolu (HDL) we krwi. Z powodu zaburzenia przemiany tłuszczów w organizmie otyłości brzusznej często towarzyszy cukrzyca typu 2.

Komórki, które czerpią energię do życia z glukozy, nie mogą jej dostać, ponieważ nie otwierają się tzw. kluczem insulinowym. Aby przełamać tę oporność, organizm wydziela coraz więcej insuliny.

W końcu otłuszczona trzustka nie jest w stanie produkować jej więcej i cukier, zamiast wnikać do komórek, pozostaje we krwi.

Z kolei zaburzona gospodarka lipidowa zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy oraz chorób układu krążenia.

Na skutek odkładania się cholesterolu w naczyniach krwionośnych rozwija się choroba niedokrwienna serca i zmniejsza się wydolność mózgu. Gdy blaszka miażdżycowa zamknie naczynia w sercu, mamy zawał.

Niedrożność tętnic zaopatrujących mózg w krew prowadzi do udaru. Zmiany miażdżycowe mogą toczyć się w całym organizmie, prowadząc m.in. do uszkodzenia siatkówki oka.

Enzymy wydzielane przez tłuszcz trzewny zwiększają krzepliwość krwi, co może być przyczyną zakrzepów. Im więcej tłuszczu trzewnego, tym większe zapotrzebowanie organizmu na tlen. Serce stara się tłoczyć coraz więcej krwi, aby dotlenić najważniejsze narządy.

Ale tak ciężka praca serca prowadzi do przerostu lewej komory. Poza tym, trzewna tkanka tłuszczowa obciąża kręgosłup, co skutkuje bólami w okolicy lędźwi, a także wadami postawy.

Otyłość trzewna może być przyczyną schorzeń pęcherzyka żółciowego, zaparć, bezdechu sennego, żylaków oraz zatorów tętnicy płucnej.

Witamina D ułatwia odchudzanie?

Dieta przy otyłości brzusznej

Otyłości brzusznej najprościej zapobiegać przez zmianę nawyków żywieniowych i większą aktywność fizyczną.

• Należy jeść więcej warzyw i owoców, zrezygnować z żywności wysoko przetworzonej i używek.
• Walcząc z otyłością trzewną, wybieramy białe mięso (kurczak, indyk) i drobiowe wędliny. Odstawiamy wieprzowinę i tłuste wędliny. Smalec zastępujemy dobrym olejem (np. rzepakowym) lub oliwą, a białe pieczywo – razowym.
• Unikamy smażenia, bo potrawy nasiąkają tłuszczem, zwłaszcza te w panierce.
• Rezygnujemy z niezdrowych przekąsek, jak słone paluszki, orzeszki solone, chipsy czy batoniki.
• W diecie powinny dominować tłuste ryby morskie (łosoś, tuńczyk, makrela, sardynka, śledź), które zawierają kwasy omega 3, obniżające poziom cholesterolu całkowitego i podnoszące poziom HDL.
• Warto jeść 5-6 razy dziennie, ale niewiele. Przy takim odżywianiu nie odczuwa się głodu, a organizm przyzwyczaja się do cyklicznego produkowania soków trawiennych.
• Ważne jest także systematyczne nawadnianie organizmu, co oznacza, że średnio powinniśmy wypijać 2-3 litry wody. Najefektywniejsze nawadnianie będzie wtedy, gdy większość dziennej porcji wody wypijemy do godziny 14-15.

Ćwiczenia na płaski brzuch

Właściwie nie ma jakichś szczególnych ćwiczeń zalecanych osobom z otyłością brzuszną. Korzystne i bezpieczne dla osób otyłych są ćwiczenia w odciążeniu w basenie i pływanie, gdyż nie nadwerężają stawów nóg.

Kto nie ma takich możliwości, może wybrać codzienne intensywne spacery. Na początku będzie trudno, ale poprawa kondycji przyjdzie z czasem. Osoby przewlekle chore, np.

na nadciśnienie lub cukrzycę, rodzaj aktywności powinny ustalić z lekarzem.

Aby ćwiczenia przyniosły efekt, trzeba wykonywać je systematycznie. Co najmniej cztery razy w tygodniu, przez 30 minut.

To ważne, ponieważ dopiero po 20 minutach ćwiczeń organizm zaczyna efektywnie spalać tkankę tłuszczową.

Trening warto wydłużyć do 40 minut i zawsze poprzedzać rozgrzewką, aby uniknąć kontuzji. Aby zapobiec zakwasom, ćwiczenia kończymy rozciąganiem mięśni.

Osobom z otyłością brzuszną zaleca się ćwiczenia aerobowe, czyli wytrzymałościowe, ponieważ w czasie takiego wysiłku krew dostarcza dużo tlenu do serca i płuc. Podczas treningu aerobowego zwiększa się aktywność mięśni, szybciej oddychamy, rośnie tętno. To przekłada się na większą wytrzymałość sercowo-naczyniową, czyli poprawę kondycji. Wzrasta też siła i masa mięśniowa.

Do treningu aerobowego dobrze jest włączyć trochę oporowego, czyli siłowego, który wzmacnia i rozbudowuje mięśnie. Im większa ich masa, tym szybciej spalany jest tłuszcz. Warto poświęcić trochę czasu na ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i mięśnie grzbietu, które pozwolą odciążyć kręgosłup i utrzymać prawidłową postawę.

Proces spalania tłuszczu najlepiej przebiega przy wysiłku umiarkowanym, ale długotrwałym i częstym. Tętno podczas ćwiczeń nie powinno przekroczyć 60-70 proc. maksymalnego tętna wysiłkowego.

Tętno maksymalne to największa liczba uderzeń, z jaką serce może tłoczyć krew przy maksymalnym obciążeniu. Możesz oszacować je w przybliżeniu, odejmując od wartości 220 swój wiek, np.

220 − 40 lat = 180 uderzeń na minutę.

Ale faktyczne tętno maksymalne oblicza się, biorąc pod uwagę także wiek, występujące schorzenia itp. Dlatego też warto je obliczyć z pomocą lekarza lub trenera. Przekraczanie tętna maksymalnego podczas wysiłku może stać się przyczyną incydentów sercowo-naczyniowych, z zawałem serca włącznie.

Do aktywności fizycznej można wliczać wszystkie formy ruchu, czyli także długi spacer z psem, ręczne mycie samochodu, przejście na piechotę kilku przystanków, taniec, wchodzenie po schodach itp.

Ćwiczenia na brzuch w domu

Otyłość brzuszna – jak z nią wygrać?

Zmiana nawyków żywieniowych i większa aktywność fizyczna nie zawsze wystarczają, aby zwalczyć otyłość brzuszną. Osoby, u których na tle otyłości rozwinęły się jakieś schorzenia, np.

nadciśnienie czy cukrzyca, muszą otrzymać specjalistyczną pomoc i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Często są to leki na obniżenie ciśnienia tętniczego, regulujące stężenie cukru we krwi, zwiększające wrażliwość na insulinę czy obniżające poziom lipidów we krwi.

Aby wesprzeć redukcję masy ciała, lekarz może także zalecić leki recepturowe wspomagające leczenie otyłości. Ale same leki nie zadziałają.

Ich przyjmowanie musi iść w parze ze zdrową dietą i aktywnością fizyczną. Nie szukaj w Internecie cudownych środków, które pomogą zgubić opasły brzuch.

Często są to preparaty nieznanego pochodzenia i, jak wykazują doświadczenia kliniczne, często zagrażające zdrowiu, a nawet życiu.

Warto na koniec dodać, że w Polsce możliwe jest także chirurgiczne leczenie otyłości w ramach refundacji NFZ. Operacje bariatryczne to często zabiegi ratujące życie. Wykonuje się je u osób, które:

• mają BMI powyżej 35 i u których występuje zespół metaboliczny, czyli m.in. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zaburzenia gospodarki lipidowej lub choroby stawów związane z ich przeciążeniem,
• BMI równe 40, bez innych chorób towarzyszących.

Operacje przeprowadza się do 65. roku życia. Przeciwwskazaniem do zabiegów są zaburzenia psychiczne i uzależnienia. Nie przeprowadza się ich u osób, które mają poważne schorzenia układu oddechowego, krążenia i nerek, dyskwalifikujące do znieczulenia ogólnego.

Operacje bariatryczne są zaliczane do tzw. dużej chirurgii. Dlatego też przed jej wykonaniem na kilka dni trzeba pójść do szpitala, gdzie na oddziale internistycznym wykonuje się serię badań.

Pozwalają one ocenić wydolność oddechową, sprawność układu krążenia. Wykonuje się też badania hormonalne, aby mieć pewność, że otyłość nie jest spowodowana przez zaburzenia hormonalne, np.

niedoczynność tarczycy.

Przed operacją pacjent jest pod opieką psychologów i dietetyków. Po operacji powinien współpracować z dietetykiem, który ułoży odpowiednią dietę. Dietę, która będzie zapobiegała niedoborom żywieniowym.

Po roku od wykonania operacji należy zgłosić się do szpitala, gdzie interniści ocenią ogólną kondycję.

Na koniec warto dodać, że operacje bariatryczne wielu pacjentom pozwalają uwolnić się od cukrzycy.

Źródła:

Niepłodność u mężczyzn – jak jej zaradzić? otyłośćotyłość brzusznaotyłość brzuszna u mężczyznbrzuch piwny

Otyłość – co to jest? Skutki, leczenie, dieta | Poradnik NN.pl

Otyłość jest chorobą, która wymaga leczenia. Dowiedz się, jakie są metody terapii oraz jak zapobiegać otyłości u dzieci i dorosłych.

Nadmierna masa ciała może stać się przyczyną znacznego pogorszenia stanu zdrowia. Jest ona nie tylko jednym z czynników ryzyka wielu chorób, ale także niepełnosprawności. Dlatego otyłość należy leczyć, a także podejmować działania, które pozwolą zapobiec jej wystąpieniu w przyszłości.

Coraz częstszym problemem jest otyłość u dzieci. Według dostępnych danych choruje na nią już co piąty uczeń. Dla porównania, w latach 70. XX wieku nadmierną masę ciała stwierdzono zaledwie u 9% osób poniżej 18. roku życia [1].

W zdecydowanej większości przypadków otyłość u dzieci jest spowodowana niezdrowym trybem życia oraz brakiem odpowiednich wzorców ze strony dorosłych.

Wystąpienie jej w tak młodym wieku niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne w późniejszych latach życia.

Co to jest otyłość?

Otyłość jest to stan chorobowy, w którym dochodzi do nadmiernego rozrostu tkanki tłuszczowej (powyżej 30% masy ciała u kobiet i 25% u mężczyzn). Dzieli się go na:

• otyłość brzuszną (otyłość androidalna) – tłuszcz odkłada się w centralnej części ciała, często towarzyszy jej wysokie ciśnienie i podwyższone stężenie trójglicerydów we krwi;
• otyłość pośladkowo-udową (otyłość gynoidalna) – tkanka tłuszczowa odkłada się w dolnych częściach ciała. Stan ten często spotyka się u kobiet.

Stopnie otyłości

Stopnie otyłości wyznacza się na podstawie wartości BMI (body mass index), czyli wskaźnika masy ciała. Możesz go obliczyć samodzielnie, zgodnie ze wzorem: iloczyn masy ciała w kilogramach podzielony przez wzrost w metrach podniesiony do kwadratu. Wyróżnia się:

• otyłość I stopnia – BMI 30,0–34,99,
• otyłość II stopnia – BMI 35,0–39,99,
• otyłość III stopnia – BMI powyżej 40,0.

Skutki otyłości

Nieleczona otyłość może nieść za sobą poważne skutki zdrowotne. Powikłania dotyczą nie tylko różnego rodzaju narządów, ale także sfery psychicznej i społecznej.

Osoby chore są narażone na przykre uwagi ze strony otoczenia (dotyczy to przede wszystkim dzieci i młodzieży w wieku szkolnym), co często powoduje obniżone poczucie własnej wartości Z tego powodu izolują się od społeczeństwa, czują się wykluczone z grupy, a także popadają w depresję.

Najczęstsze skutki otyłości to:

• choroby układu krążenia (migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, zawał mięśnia sercowego),
• cukrzyca typu 2,
• choroby układu pokarmowego (kamica żółciowa, zaburzenia ze strony wątroby, refluks),
• dna moczanowa,
• choroby nerek,
• zaburzenia hormonalne,
• zwiększone ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych.

Skutki otyłości to również zaburzenia ze strony układu kostno-stawowego.

U osób z nadmierną masą ciała często stwierdza się dolegliwości bólowe, stany zapalne stawów, a także chorobę zwyrodnieniową stawów.

Warto podkreślić, że skrajna otyłość może powodować trudności z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności. W efekcie dochodzi do utraty samodzielności i niepełnosprawności.

Skutki otyłości często wymagają leczenia szpitalnego, a także dodatkowych badań i konsultacji. To z kolei przyczynia się do utraty części dochodów – za czas zwolnienia lekarskiego pracodawca wypłaca tylko 80% wynagrodzenia.

Chcąc zabezpieczyć swoje finanse, możesz wykupić ubezpieczenie na wypadek pobytu w szpitalu, które działa w ramach ubezpieczenia na życie.

Za pobyt w szpitalu powyżej trzech dni spowodowany chorobą, która może wynikać z otyłości wypłacimy Ci świadczenie, które będziesz mógł przeznaczyć na dowolny cel.

Jak wygląda leczenie otyłości?

Leczenie otyłości zależy od stopnia nasilenia problemu. We wszystkich przypadkach jego celem jest redukcja tkanki tłuszczowej oraz zapobieganie powikłaniom. Terapia może obejmować:

• zmianę nieprawidłowych nawyków żywieniowych,
• zastosowanie indywidualnie dopasowanej diety,
• codzienną aktywność fizyczną,
• leczenie farmakologiczne.

W niektórych przypadkach konieczne jest chirurgiczne leczenie otyłości, czyli operacja zmniejszenia żołądka. Dzięki temu osoby chore mogą zredukować ilość spożywanych pokarmów oraz szybciej osiągnąć uczucie sytości po jedzeniu.

Dieta na otyłość

Dieta na otyłość powinna być dopasowana indywidualnie do każdej osoby, dlatego najlepiej udać się do specjalisty, który zajmuje się układaniem jadłospisów.

Charakteryzuje się ona nie tylko zmniejszoną kalorycznością, ale także wyłączeniem niezdrowych produktów (słodycze, słodkie napoje, słone przekąski, produkty pszenne, dania smażone itp.). Pacjent powinien spożywać świeże owoce i warzywa, a także chude mięso, ryby i nabiał oraz zdrowe tłuszcze.

Warto pamiętać, że dieta na otyłość nie musi być bardzo restrykcyjna, jak na przykład dieta dla diabetyków. Można jeść zdrowo i jednocześnie bardzo smacznie.

Jak zapobiec otyłości?

Otyłości możesz zapobiec. W tym celu konieczne jest prowadzenie zdrowego stylu życia i wypracowanie odpowiednich nawyków. Konieczna jest nie tylko zmiana sposobu odżywiania, ale także wprowadzenie codziennej aktywności fizycznej. W razie problemów skorzystaj z pomocy dietetyka i trenera personalnego.

Źródła:

1. Instytut Żywności i Żywienia, http://www.izz.waw.pl/strona-gowna/3-ak-tualnoci/aktualnoci/583-naukowcy-podpowi-adaja-jak-zatrzymac-epidemie-otylosci-wsrod-dzieci-i-mlodziezy, (dostęp 25.01.2021).

Tagi:
#choroby cywilizacyjne
#cukrzyca
#zdrowie dzieci