Zapalenie pęcherza moczowego to przykra, ale powszechna dolegliwość. Schorzenie może pojawić się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku. Niepokojącymi symptomami, mogącymi świadczyć o zapaleniu pęcherza, są pieczenie podczas oddawania moczu, parcie na pęcherz, podwyższona temperatura lub gorączka oraz ból podbrzusza.
Zakażenie dróg moczowych wymaga odpowiedniego leczenia, gdyż zaniedbanie infekcji może doprowadzić do powikłań w postaci nawracających stanów zapalnych nerek lub narządów rodnych.
Do jakiego lekarza i kiedy się zatem udać? Jakie badania wykonać? Jak i czym leczyć chory pęcherz domowymi sposobami? Jak zwalczyć bakterie w moczu? Ile trwa zapalenie pęcherza? Czy dolegliwości mogą nawracać?
Zapalenie pęcherza moczowego a rodzaje infekcji
Układ moczowy składa się z dolnego odcinka dróg moczowych – cewki moczowej i pęcherza moczowego oraz górnego odcinka, który obejmuje moczowody i nerki. Zapalenie pęcherza moczowego to zakażenie dolnego odcinka układu moczowego, które wywołuje ból pęcherza.
W sytuacji infekcji górnego odcinka dróg moczowych, określanego jako ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, stan zapalny dotyczy miedniczki i kielichów nerkowych.
Ten rodzaj infekcji ma cięższy przebieg, gdyż pozbycie się bakterii z moczu z górnej części układu moczowego, jest trudniejsze oraz wiąże się z większą liczbą powikłań przewlekłych.
Warto podkreślić, że mechanizmy obronne, które polegają na ruchach perystaltycznych mięśniówki moczowodów, zapobiegają zasiedleniu drobnoustrojów i infekcji górnych dróg moczowych. Dlatego też, pojawiają się one znacznie rzadziej niż infekcje dolnych dróg moczowych.
Ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza jest jednym z częstszych schorzeń infekcji bakteryjnych dróg moczowych. Dolegliwość ta może wystąpić u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku. Najczęściej jednak infekcje pojawiają się u kobiet między drugim a pięćdziesiątym rokiem życia, co związane jest bezpośrednio z ich budową anatomiczną.
Wpływ na zwiększone ryzyko infekcji pęcherza wśród kobiet ma krótka cewka moczowa oraz bliskie sąsiedztwo cewki, pochwy i odbytu, który jest naturalnym siedliskiem drobnoustrojów, m.in. pałeczki okrężnicy (E. coli). Budowa taka, ułatwia dostęp i kolonizację (osadzenie i namnożenie) w układzie moczowym bakterii, rzadziej wirusów i grzybów, które mogą wywoływać infekcje.
Warto nadmienić, iż stan zapalny dotyczy błony śluzowej pęcherza moczowego.
Ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza wzrasta u osób aktywnych seksualnie. Ma to związek z tym, że męski członek jest doskonałym transmiterem patogenów (czynników chorobotwórczych), gdyż pod napletkiem znajdują się drobnoustroje, które mogą zakażać cewkę moczową i powodować infekcje intymne.
Ryzyko wzrasta w sytuacji, gdy dochodzi do przerwania śluzówki sromu. Z tego względu jednym z głównych czynników ryzyka zachorowania na zapalenie pęcherza, jest uprawianie stosunków seksualnych. Celem uniknięcia zapalenia pęcherza moczowego, przed stosunkiem płciowym należy wypić szklankę wody, zaś po stosunku opróżnić pęcherz.
Warto również podkreślić, że drogi moczowe u kobiet w ciąży są bardziej narażone na infekcje. Na skutek zmian fizjologicznych, które związane są ze wzrostem dziecka, rozszerza się nie tylko narząd rodny, ale również moczowody, pęcherz oraz cewka moczowa, co ułatwia bakteriom przemieszanie się w układzie moczowym.
Co więcej, powiększona macica uciska na przewody moczowe, powodując zaleganie moczu w pęcherzu i sprzyjając tym samym rozmnażaniu się bakterii.
U mężczyzn ryzyko zachorowania na zapalenie pęcherza wzrasta po 50-60 roku życia. Sytuacja ta ma związek z przerostem prostaty. Dodatkowo, niewyrównana cukrzyca, kamica nerkowa, która upośledza odpływ moczu, wady układu moczowego, a także cewnik założony do pęcherza mogą wpływać na częstsze pojawianie się schorzenia.
Przyczyny zapalenie pęcherza
Główną przyczyną zapalenia pęcherza moczowego są bakterie, zagnieżdżające i kolonizujące się na ścianie pęcherza. Zazwyczaj drobnoustroje, które doprowadzają do zakażenia, pochodzą z cewki moczowej. Mogą jednak rozwijać się także w wyniku innego, współistniejącego schorzenia, a do dróg moczowych przedostają się wówczas z limfą.
Najczęściej zapalenie pęcherza moczowego wywołuje pałeczka okrężnicy (Escherichia coli) – drobnoustrój będący składnikiem prawidłowej flory bakteryjnej jelita grubego, gronkowiec saprofityczny (S.
saprophyticus), rzadziej inne bakterie jelitowe oraz niektóre wirusy i grzyby. Warto podkreślić, że schorzenie często współwystępuje z infekcjami pochwy i sromu.
Przyczyną tego jest osłabienie naturalnej bariery ochronnej, zwiększające ryzyko infekcji kobiecego narządu rozrodczego.
- Czynnikami ryzyka zachorowania na zapalenia pęcherza moczowego może być również:
- • otyłość,
- • cukrzyca,
- • kamica nerkowa lub moczowodowa,
- • wady anatomiczne układu moczowego,
- • uszkodzenie rdzenia kręgowego,
- • przewlekłe stosowanie cewników,
- • niewłaściwa higiena miejsc intymnych,
- • stosowanie antykoncepcji dopochwowej,
- • długotrwałe przyjmowanie antybiotyków (sprzyjają występowaniu grzybicy),
- • przeziębienie lub przemarznięcie, które wpływają na osłabienie układu odpornościowego, co przyczynia się do zwiększonej podatności na infekcje.
Objawy zapalenia pęcherza moczowego
Objawy towarzyszące zapaleniu pęcherza są dosyć charakterystyczne. Infekcji układu moczowego towarzyszy ból w podbrzuszu, zwiększona częstotliwość i konieczność oddawania moczu, parcie na pęcherz oraz uczucie lekkiego pieczenia, szczypania przy i tuż po oddawaniu moczu.
U niektórych osób pojawia się również kłucie w pęcherzu. Są to typowe symptomy, tak zwane dyzuryczne, związane z dolegliwościami zaburzenia oddawania moczu.
Miejscowymi objawami zapalenia pęcherza moczowego są również nykturia (oddawanie moczu w nocy), mimowolne oddawanie moczu oraz ból pęcherza w okolicy nadłonowej.
Niepokojącymi objawami mogącymi świadczyć o zapaleniu pęcherza jest także zmiana zabarwienia moczu lub krew w moczu, która jest wynikiem zapalenia błony śluzowej pęcherza oraz specyficzny, nieprzyjemny zapach moczu. Nieleczone zapalenie pęcherza skutkuje nasileniem się objawów.
Infekcji, poza objawami miejscowymi, towarzyszą również objawy ogólnoustrojowe. Dlatego też chorzy, zapalenie pęcherza, utożsamiają zazwyczaj z przeziębieniem, gdyż pojawiają się typowe symptomy w postaci stanów podgorączkowych lub gorączkowych z dreszczami, a także bóle głowy i mięśni, złe samopoczucie, nudności i wymioty oraz ogólne osłabienie organizmu.
Diagnoza zapalenia pęcherza moczowego
Celem rozpoznania zapalenia pęcherza moczowego konieczna jest wizyta u lekarza specjalisty – urologa.
W sytuacji, kiedy pacjent sam nie zgłosi niepokojących objawów, które zauważył, lekarz zobowiązany jest do przeprowadzenia wywiadu lekarskiego, obejmującego pytania dotyczące tego, czy mocz nie ma nieprzyjemnego zapachu lub zmienionej barwy.
Zmiana zabarwienia moczu na herbacianą związana jest z krwinkomoczem, zaś krwisty mocz świadczy o krwiomoczu. Warto również zwrócić uwagę na „pienienie się” moczu, które jest objawem nieprawidłowego przesączania białka do moczu.
Podstawowym elementem diagnozy zapalenia pęcherza moczowego jest wykonanie badania ogólnego moczu. Wygląd moczu, zazwyczaj jego zmętnienie, zasadowy odczyn czy obecność białka, stanowi niepokojący symptom stanu zapalnego i obecności bakterii w układzie moczowym.
Najważniejsze, dla trafnej diagnozy, jest jednak badanie mikroskopowe osadu moczu, które umożliwia stwierdzenie leukocyturii bądź erytrocyturii. Dodatkowo wykonywane jest badanie posiewu moczu, które umożliwia wykazanie obecności bakterii. Posiew umożliwia również wykonanie antybiogramu określającego wrażliwość lub oporność bakterii na antybiotyki i dobranie odpowiedniej antybiotykoterapii.
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza moczowego to przykra dolegliwość, jednak właściwa diagnoza i odpowiednie leczenie umożliwia skuteczne pozbycie się problemu. W większości przypadków infekcje układu moczowego są niegroźne i stosunkowo łatwe do wyleczenia.
Z uwagi na fakt, że znaczna część infekcji układu moczowego i zapalenia pęcherza wywoływana jest przez pałeczkę okrężnicy i gronkowca saprofitycznego, leczenie oparte jest zazwyczaj na lekach pierwszego wyboru, zazwyczaj antybiotykach, które przepisywane są na receptę.
Dodatkowo, korzystne jest przyjmowanie witaminy C (100 mg dziennie).
- Zapalenie pęcherza moczowego, w zależności od przebiegu, można podzielić na:
- • niepowikłane – najczęściej występuje u młodych kobiet, u których nie stwierdzono nieprawidłowości anatomicznych i czynnościowych.
- • powikłane zapalenie układu moczowego – nawracające, ostre bądź przewlekłe bóle pęcherza.
- Znacznie rzadziej odnotowuje się krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, za wystąpienie którego odpowiadają przede wszystkim leki stosowane w terapii nowotworów, zaś u dzieci – wirusy.
W przypadku infekcji układu moczowego zazwyczaj stosowane są leki z furaginą lub antybiotyki. Ostre, niepowikłane zapalenie pęcherza leczone antybiotykiem nie powinno trwać dłużej niż trzy dni.
Leczenie nawracających zapaleń natomiast jest tożsame z kuracją zapaleń ostrych, jednak lek stosowany jest przez okres siedmiu dni lub dłużej.
Istotne jest to, ze dyskomfort związany z infekcją układu moczowego może ustąpić już po pierwszej dawce leków, nie należy jednak przerywać antybiotykoterapii, ponieważ może to skutkować uodpornieniem się bakterii na antybiotyk, co wpływa na skuteczność leczenia.
Ponadto, należy wskazać, że niewyleczona do końca choroba może nawracać, doprowadzając w konsekwencji do przewlekłego schorzenia.
Nawracające infekcje układu moczowego zawsze wymagają konsultacji z lekarzem – urologiem oraz przeprowadzenie odpowiednich badań, których celem jest wykluczenie innych, poważniejszych chorób. Powikłaniem nawracającego zapalenia pęcherza moczowego może być m.n. zapalenie nerek i układu rozrodczego (np.
jajników). Dlatego też, jeżeli objawy, nawet o niewielkim nasileniu, nie ustępują, konieczna jest wizyta u lekarza, który zleci badanie moczu oraz przepisze odpowiednie leki.
Domowe sposoby na zapalenie pęcherza
Zapaleniu pęcherza towarzyszą nieprzyjemne, dolegliwe objawy. Dlatego też, już przed wizytą u lekarza warto rozpocząć domową kurację. Istotne jest wypijanie odpowiedniej ilości wody celem zwiększenia diurezy, czyli utrzymania właściwego przepływu moczu. Przyspiesza to mechaniczną eliminację, wypłukiwanie bakterii i patogenów z dróg moczowych.
Najlepiej pić niegazowaną wodę mineralną z dodatkiem cytryny, a także sok żurawinowy, z czarnej porzeczki czy aronii, gdyż zakwaszają mocz, hamując rozmnażanie się bakterii. Warto również pić mieszanki ziół, które mają działanie moczopędne i przeciwzapalne.
Dodatkowo, pomocna może być suplementacja witaminą C, preparatami zawierającymi skoncentrowany wyciąg z żurawiny lub innymi tabletkami, które dostępne są bez recepty (np. urofuraginum). Uczucie dyskomfortu i bólu może być niwelowane ogrzewaniem podbrzusza za pomocą termoforu. Warto również zażyć kąpieli, która przyniesie ulgę, rozluźni i złagodzi ból.
Należy jednak podkreślić, że powinna być ona krótka (wystarczy 10-15 min) i niezbyt gorąca. W niwelowaniu bólu pomocne są nasiadówki z naparami z antyseptycznych ziół (np. rumianku, skrzypu polnego, szałwii czy sosny zwyczajnej). Warto również zadbać o ciepłą, zabudowaną bieliznę i, o ile to możliwe, wygrzewanie się pod kołdrą.
Ciepło wpływa na poprawę ukrwienia śluzówki, dzięki czemu proces leczenia jest szybszy. W czasie kuracji należy ograniczyć również stosunki seksualne, gdyż zbliżenia w trakcie infekcji wydłużają czas leczenia.
Celem uniknięcia wtórnego nadkażenia w okresie infekcji należy szczególnie dbać o higienę miejsc intymnych. Wiąże się to z koniecznością mycia ich po każdym skorzystaniu z toalety, używaniu jednorazowych ręczników papierowych.
Do mycia najlepiej wybierać płyny do higieny intymnej, które zawierają żywe kultury bakterii. Mają one silne właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, zachowują naturalne pH skóry i błon śluzowych, dzięki czemu nie wywołują podrażnień.
Istotne jest także przyjmowanie probiotyków i zażywanie leków objawowych (przeciwbólowych i rozkurczowych).
Warto również zwrócić uwagę na rodzaj noszonej bielizny, wskazana jest ta, wykonana z naturalnych włókien, należy zaś zrezygnować ze stringów i obcisłych spodni.
Zapalenie pęcherza moczowego to częste, ale zazwyczaj niegroźne schorzenie, które może pojawić się zarówno u dzieci, jak i dorosłych.
Istotnym elementem walki ze schorzeniem jest wczesne wykrycie problemu i postawienie trafnej diagnozy, gdyż umożliwia to szybkie rozpoczęcie leczenia, zmniejszając tym samym ryzyko powikłań przewlekłych.
Wystąpienie stanu zapalnego wiąże się z przykrymi dolegliwościami, dlatego też istotne jest zapobieganie nawrotom choroby. W tym celu należy dbać o higienę intymną, wypijać zalecane ilości wody (ok. 2,5 litra dziennie) oraz unikać wstrzymywania moczu.
Bibliografia:
Starownik R., Bar K., Urban M., Etiologia, patogeneza i leczenie zakażeń układu moczowego u dorosłych, https://www.czytelniamedyczna.pl/1338,etiologia-patogeneza-i-leczenie-zakazen-ukladu-moczowego-u-doroslych.html 4.04.2019
Górnicka J., Choroby układu moczowego, Wyd., Agencja Wydawnicza Jerzy Mostowski, Warszawa 2012
Suchość pochwy – jak można poprawić tą sytuację
Suchość pochwy
Na czym polega, skąd się bierze i jak się objawia suchość pochwy?
Suchość pochwy jest dolegliwością niezwykle uciążliwą i obniżającą komfort życia. Najczęściej spotyka się ją u kobiet dojrzałych, jednakże może pojawiać się również u młodych kobiet. Polega na nieadekwatnym nawilżeniu pochwy i sromu.
W warunkach fizjologicznych, gruczoły występujące w przedsionku pochwy i pochwie produkują śluz nawilżający te organy i zapobiegający ich suchości.
Jego wydzielanie jest zwiększone w sytuacji podniecenia seksualnego, co powoduje zwiększenie nawilżenia pochwy i umożliwia odbycie stosunku seksualnego zwiększając przyjemność doznań i unikając przykrych dolegliwości w jego trakcie. Jednakże nie jest to jedyna jego funkcja.
Zapewnia utrzymanie odpowiedniej flory bakteryjnej środowiska pochwy, stanowiąc barierę przeciwko drobnoustrojom patogennym, a tym samym zapobiegając różnorodnym infekcjom zarówno bakteryjnym, jak i grzybiczym.
Zaburzenia wydzielania śluzu wiążą się z większą podatnością na infekcję pochwy, a także nieprzyjemnym doznaniom podczas współżycia.
Pochwa powinna być prawidłowo nawilżona i zawierać ochronną florę bakteryjną.
Suchość pochwy może być zarówno przyczyną, jak i objawem schorzeń tego narządu. Najczęściej jest spowodowana obniżeniem stężenia hormonów płciowych należących do grupy estrogenów. U niektórych kobiet takie wahania występują fizjologicznie tuż przed menstruacją, kiedy prawidłowością jest spadek stężenia estrogenów.
Jednakże równie dobrze może być to spowodowane różnymi schorzeniami endokrynologicznymi wiążącymi się z zaburzeniami czynności wydzielniczej jajników bądź też przysadki mózgowej.
Wahania hormonalne objawiające się suchością pochwy występują również fizjologicznie w czasie ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, a także w okresie połogu.
Jednakże najpowszechniejszym stanem permanentnego obniżenia estrogenów związanego z występowaniem suchości pochwy jest okres menopauzalny.
Poza znaczącym obniżeniem nawilżenia pochwy, dochodzi do istotnego ścieńczenia jej ścian, a także zmniejszenia jej elastyczności.
W rezultacie prowadzi to do częstej niechęci do seksu wśród dojrzałych kobiet, która jest spowodowana bardzo nieprzyjemnymi, a często bolesnymi doznaniami podczas stosunku.
Ponadto, postępowanie tych zmian może prowadzić do występowania tak zwanego zanikowego, czy też atroficznego zapalenia pochwy.
Jego podstawowymi objawami są pieczenie, zaczerwienienie, świąd i ból z częstym współtowarzyszeniem upławów i innych patologicznych wydzielin.
Ponadto dochodzi do istotnych zaburzeń równowagi fizjologicznej flory bakteryjnej pochwy, czego rezultatem jest zwiększona skłonność do pojawiania się infekcji o etiologii bakteryjnej oraz grzybiczej. Co ciekawe, suchość pochwy może być zarówno przyczyną infekcji pochwy, jak i ich skutkiem jako objaw wtórny.
Podstawowe objawy suchości pochwy to objawy czuciowe, związane przede wszystkim z bólem, pieczeniem oraz świądem. Są one odczuwalne przede wszystkim przy próbie penetracji pochwy podczas stosunku, jednakże z czasem, w bardziej zaawansowanych stadiach powyższe dolegliwości mogą być odczuwalne nawet przy chodzeniu czy zmianie pozycji ciała.
W niektórych sytuacjach może współwystępować bardzo nieprzyjemne uczucie ucisku czy też pulsowania w pochwie.
Jako, że u pacjentek z suchością pochwy jest znacznie zwiększona podatność na różnego rodzaju infekcje, przede wszystkim o etiologii bakteryjnej, grzybiczej, lub też mieszanej, co wynika z zaburzenia równowagi fizjologicznej flory bakteryjnej pochwy, często dołączają się objawy infekcji. Mogą być one różnorodne, w zależności od tego, którego układu dotyczą.
W przypadku lokalizacji infekcji w pochwie, charakterystyczne jest występowanie cuchnących upławów o żółtym bądź żółtozielonkawym zabarwieniu. Są one zazwyczaj obserwowane na bieliźnie.
W przypadku lokalizacji infekcji w obrębie układu moczowego, najczęściej w cewce moczowej, towarzyszą jej tak zwane objawy dyzuryczne.
Należą do nich bolesne parcie na mocz, ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, częstsze oddawanie moczu, czy też uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego.
Jak sobie poradzić z suchością pochwy?
Aby skutecznie poradzić sobie z suchością pochwy konieczne jest ustalenie przyczyny tego stanu rzeczy. Najłatwiejszą sytuacją jest suchość pochwy spowodowana obecnością infekcji. Wtedy skuteczne wyleczenie zakażenia z przywróceniem prawidłowej, zbalansowanej flory fizjologicznej jest wystarczające do przywrócenia prawidłowej produkcji śluzu.
Jeżeli przyczyną wystąpienia suchości pochwy jest działanie niepożądane stosowania doustnej antykoncepcji hormonalnej to sprawa również nie powinna nastręczać trudności. Zazwyczaj bowiem w zupełności wystarczające jest zmodyfikowanie leków.
Trudniejsze jest przeciwdziałanie suchości pochwy spowodowanej wahaniami hormonalnymi związanymi z menopauzą. U części kobiet wystarczające jest stosowanie hormonalnej terapii zastępczej. Jednakże jest to metoda, która odnosi pożądany efekt jedynie u około połowy kobiet.
- Ponadto obarczona jest ryzykiem efektów ubocznych, włącznie z powstawaniem hormonozależnych nowotworów takich jak rak piersi, czy rak błony śluzowej trzonu macicy, czyli tak zwanego endometrium, co znacznie ogranicza jej zastosowanie.
- U kobiet, u których hormonalna terapia zastępcza jest nieskuteczna bądź niemożliwa do zastosowania, w miarę skuteczne okazują się kremy i globulki zawierające środki nawilżające pochwę.
- Ponadto, niezależnie od przyczyny, rolę wspomagającego nawilżenia pełnią środki nawilżające zawierające kwas hialuronowy, polikarbofil, glikogen oraz kwas mlekowy.
- Bardzo skuteczne jest ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym – zabieg się nazywa O-shot.
Suchość pochwy Poznań
Zapalenie pęcherza – objawy. Ból, pieczenie, parcie
Problem z pęcherzem? Sprawdź konsultacje
Zapalenie pęcherza objawy przynosi uciążliwe, ale na szczęście w większości przypadków niegroźne – pod warunkiem, że są leczone. Wymienić wśród nich można ból pęcherza, pieczenie przy oddawaniu moczu oraz parcie na pęcherz. Typowe objawy przeziębienia pęcherza to także krwiomocz, częstomocz, zmętnienie i brzydki zapach moczu.
Zapalenie pęcherza – objawy
Zapalenie pęcherza występuje w kilku odmianach – jako zapalenie ostre, nawracające, śródmiąższowe, powikłane lub też tez bezobjawowy bakteriomocz.
Najkrócej o objawach można powiedzieć odnośnie ostatniego z wymienionych przypadków – jak sama nazwa wskazuje, objawy infekcji nie występują w ogóle, mimo stwierdzenia w moczu niepożądanych bakterii.
Jeśli chodzi o pozostałe formy zapalenia pęcherza, objawy mogą być następujące:
- Parcie na pęcherz (parcie na mocz), czyli nieprzyjemne uczucie sygnalizujące konieczność oddania moczu
- Częstomocz – częste oddawanie moczu, ale za to w małych ilościach
- Ból w podbrzuszu
- Pieczenie, szczypanie, ból w cewce moczowej w tracie oddawania moczu
- Pieczenie i ból cewki moczowej w trakcie stosunków seksualnych
- Nietrzymanie moczu
- Zmiana konsystencji moczu na bardziej mętną
- Nieprzyjemny zapach moczu
- Krwiomocz, czyli zwiększona ilość erytrocytów (czerwonych krwinek) w moczu.
Objawy te są podobne u mężczyzn i kobiet, w czasie ciąży oraz w przypadku różnych odmian zapalenia pęcherza. Objawy wyraźnie inne odnotowuje się wyłącznie w przypadku małych dzieci.
Zobacz: Co na zapalenie pęcherza – w ciąży, u dziecka, sposoby
Ból pęcherza
Ból pęcherza najczęściej rozumiemy jako bolesne parcie na pęcherz, tudzież ogólną bolesność i tkliwość w podbrzuszu. Jeśli ból pęcherza występuje kilka dni po stosunku seksualnym, zwłaszcza w przypadku kobiet może to oznaczać świeże zakażenie wywołujące stan zapalny.
W przypadku zapalenia pęcherza bynajmniej jednak nie chodzi o chorobę przenoszoną drogą płciową między partnerami, lecz rozniesienie bakterii E coli z okolic odbytu w stronę pochwy i cewki, o co nietrudno w czasie seksualnych uniesień. Jeżeli natomiast ból pęcherza występuje przez dłuższy czas i nie jest w sposób wyraźny związany z praktykami seksualnymi, powodów może być kilka:
- Zapalenie pęcherza wywołane poprzez zakażenie wewnętrzne (np. wskutek utrudnionego przepływu moczu i jego zalegania – częściej zdarza się w przypadku mężczyzn)
- Śródmiąższowe zapalenie pęcherza
- Przewlekłe zapalenie pęcherza
- Choroba nowotworowa pęcherza, w tym brodawczak oraz rak inwazyjny i nieinwazyjny
Zobacz także: Przeziębiony pęcherz – objawy, u dziecka, domowe sposoby
Pieczenie przy oddawaniu moczu
Pieczenie przy oddawaniu moczu to tak zwana stranguria – jeden z objawów dyzurycznych, czyli powodujących dyskomfort w czasie opróżniania pęcherza.
Pieczenie przy oddawaniu moczu, postrzegane też niekiedy jako ból lub szczypanie, jest dolegliwością dotyczącą głównie cewki moczowej, zwłaszcza okolic jej wylotu.
Pieczenie przy oddawaniu moczu najczęściej pojawia się w tak zwanej końcowej mikcji, czyli pod koniec wypróżniania się.
Uwaga – pieczenie przy oddawaniu moczu często świadczy o zapaleniu pęcherza, ale możliwe są też inne przyczyny. Pieczenie przy oddawaniu moczu powodują też:
- Zapalenie cewki moczowej, przenoszone drogą płciową, wywołane przez dwoinki rzeżączki lub chlamydię
- Grzybica narządów rodnych
- Stan zapalny, przerost lub nowotwór prostaty, rak pęcherza, rak jąder i najądrzy u mężczyzn
- Zapalenie pochwy i sromu, wypadanie miednicy u kobiet
- Ciąża
- Wady rozwojowe zmniejszające przepływ moczu: uchyłki, zastawka cewki tylnej czy odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Czytaj również: Jak leczyć zapalenie pęcherza – w ciąży, u mężczyzn
Parcie na pęcherz
Parcie na pęcherz może być bolesne, uważane jednak jest za odczucie subiektywne. Parcie na pęcherz osobie chorej wydaje się potrzebą niemożliwą do powstrzymania, mimo iż pęcherz wcale nie musi być wypełniony po brzegi.
Parcie na pęcherz jest typowym, wręcz modelowym objawem występującym w zapaleniu pęcherza, zarówno w odmianie ostrej, jak i nawracającej oraz śródmiąższowej.
Pamiętać jednak należy, że parcie na pęcherz może być wywołane wieloma innymi czynnikami, takimi jak zapalenie cewki moczowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, nowotwór pęcherza, prostaty lub innych organów, a nawet ciąża.
Co ciekawe, parcie na pęcherz występuje też często jako objaw psychosomatyczny w schorzeniach nerwicowych, zwłaszcza w nerwicy wegetatywnej.
Sprawdź: Częste zapalenie pęcherza – przyczyny, po stosunku
Zapalenie pęcherza moczowego – objawy u dzieci
O ile w przypadku osób dorosłych objawy przeziębienia pęcherza są typowe i charakterystyczne dla schorzeń układu moczowo-płciowego, o tyle zapalenie pęcherza u dzieci zdecydowanie wymyka się prostym definicjom, a jego niespecyficzne objawy mogą świadczyć w równym stopniu o zapaleniu pęcherza, jak i wielu innych chorobach, kompletnie z wydaleniem moczu niezwiązanych.
Jeśli chodzi o zapalenie pęcherza, objawy u dzieci bardzo często kojarzone mogą być ze zwykłą grypą lub przeziębieniem.
Rzadko kiedy pediatra podejrzewa w pierwszej kolejności te właśnie chorobę, odnotowując takie syndromy, jak gorączka, marudność, ból brzucha, zaburzenia łaknienia, niechęć do ssania smoczka lub piersi.
Niespecyficzne objawy występują zwłaszcza u noworodków i niemowląt.